De Eumenidum parodo commentatio ... [microform]

11쪽

Se Sulli 'ulnera Pertae quae dum uuSSue, fune d περικοπην claro toto tres nos compellunt. Qua exponente Prii num OSSe eam admitti dena Onstremus, deinde uduiitti etiam oportere. Atque posse eunt in 'rugicis carminibus admitti Agamemnonis tireno declaratur . I K. iii quo inaequali circuitus cum meso die ita est coniunctus. Ut quattuor Strophae. quae πειλικοπὴν ἀνOsto ιolreen effieiunt, coire in duas omnino non possint. in Serti sunt enim an B-Pue Sit qui omnem repellunt dulii latione ni Neque duobus solum meso die is inaequalis ille ire ullus in eius est ubique, sed est etiam, ubi is ni esse die On sequatur BD in Cho ephor. illi ill V. li liruee edunt in Uuttuor meso die R. Sequitur cireuitus inaequalis et palinodicus, liti illi inrnlen hiubUS Syzygii neque Strophurum SueeeSSi haec SSe non potest, ut ante-Ced ut περικοπλ ανομοι ol ρῆς, equutur utem ι συνδικόν, quod de Eumenidum carmine existimamus Sin autem qui in hoc ire uitu eadem recurrere Verba miretur, riuue pro epiphonem ut potius quam pro integra Stropha haberi OD Veniat is primum meminerit eorundem verborum eadem Stropha comprehensorum iterationem ab Aeschylo aliis quoque locis iann Ohun non devitatum, sed consulto etiam et de industria nil veli ementes animi motus ciendos quaesitani ni tamen. 78. 808 et 837 847, deinde vero in ipsa illa Agamenitionisi eri colla inaequali Seeundae et quartae Strophue V I494. 1518 verbum eum verbo Onsentire At necessari in elium ex Ornia in Mimenidibus admittenda est in potest obiicere quis luam carere strophus illas verbo nito, est enim hoc institutae turbulentaeque orationis Proprium Rissi Sive es iniungi eo verSu eum Superioribus sive discernis, Onditi semper erit ad elia: Jerunt ut eam quum in Stitu inius divisionem certo demonstremus. iX ponamus nece S Se Si quae inter Stropha intercedat ratio. Docuimus autem in artis metricae vol. III. Vurin Stroliti Rrum genera in eodem carmine non poetae arbitrio aliud ullo loco irini et miseeri est in coniungendis atque Secundum seriem ordinandi leges erius valere. de quibus Oetu raro ne sine aussa deeesserint. dum in extrema Eumenidum purndri iani. hie locum habet syzygia eaque rugi eae artis legibus Onsormula, in qua re Inrare in uulnsecutus e St Aeschylus, quippe qui nisi totum carmen est iambicum iambicas syrugias ad carmini exitum relegaverit. initio autem carminis eas non admiserit sequenti huc aliis te. tris Antecedere iambicis strophis solent trochai eae et dactylicue quod idem in uni enidum lBrndum e B derct manifestum ae l. antecedunt en ini R inbi eis tr Deli Riecte e ductylicae.

12쪽

Atque dactylicae quidem simillinae sunt compositae, an ibo enim ordiuntur a binis pentapodiis, stropha ε tertium quoque habet pentapodium, Stropha r tres minore generi dactylici ordines ambo lecythio trochaico terminanti ir:

Eadem est stropharum iroeliatearum similitudo, si quidem περικοπην , OUOlOMEDI CONStituere reduntur. Constat unaquaeque e IV versibus, quo mi in stola ad Severus Aeschyli leges sormata Sunt, uetrapodiae per syncopum variatae et in Singulis sirnplii sine allu trapndi Ilaga oedicae

fluillior et sedatior Syzygiis β et , quibus summa persecutionis exacerbatio et rubie describitur. Unde sit ut in strophis illis pedes non sint scibili in his Omnes sere in Sohiti.

schoint man steli eni bellumineri u haben Praeclare is quidem, qui quid poetae On-Veniat, callide perspexerit, sed ne denuo controversia agitetur, singillatim dicamus. manifesta quidem inest corruptela in his σφαλερα τανυδρομοις κῶλα δέ ooον ταν de quorum emendatione in D dicetur sed quid sententiae subiectum sit nemo dubitat. Fliriue enim haec dicunt Magniscae mortali/ιm de se ipsis opiniones 3 ιbεidunt, quuin nos puliatae accedi Minviso pedis astu. iue in universum dicta sunt, tum sequitur enarratio. Nimirum desuper

Saliente certo eum opimus ped que robore calcantes, etiamsi citissilii currat, tamen proSterni

i muli iluunt tui Sint situ Urlii rigra demon Stret Non enim ullo modo cogimur ut τανυ- deo itu rei Crumia nil ill doda et ' ανδρων κτλ. quum haec Sit Sententia Nilnirurn vehernenter desuper Saliens defero ponderosam pedis vim adversus vacillantia celeriter currentium parricia darunt membra atrocem perniciem. Deinde Ἀρχησuo ἐπιφθονον modo cur negat apte deseriptum verbis μὰλα γὰο v kλos ενα ἀνέκαθεν κτλ. Trunslate ooχησι ὁ dicitur de Ollerti pedum Saltu, quo Furiarum chorus in parricidam irruit Denique verbis δυσφορον cir e nim pro Stratu dieitur ii Brricida, Sed intolerabili culum itus, quae consequitur εκ ουβαουπεσῆ nodo ἀκιue κατανερειν, sutUrum S enim, ut uetutum cadat et in Furiarum veni ut potestatem. Haec qui negat bene procedere, lucem a nocte disserre negat. Sed recte etiarn Seli Demn Ianus Henilii Bnn trale etione orationis eo inprehensionem disiungi atque dis- lmpi conlelidito si uultu tuum in quae de hac re ipse disseruit, nobis pariter atque Her-m Brann IBtalin Vident Ul' pro bubilia. Duo RUtem Sunt, . quae traiectionem versentur Pri- Inum ei lini egregi ill et per Singulos gradus articulatim distincteque explicata imago, qua parricidae persecuti exitiumque deseribitur Exseeti versibus t αλα γαρ υν et . . divellitur et Obtru ne Blit r. Suhil utique o certo Oe deseriptionis progressu atque trule et versus nihil sere

τοδε tiosi ισον Furius appelluri existi emus Id vero quo iure fieri possit, mos quidem non SSequimur uni ut vetere grum mulieos taceamus, qui ἐθνος od interpretati sunt ι δ ὼν Io νε 0ν. Furi B invisus Se dii superis distere possunt ut Apollo eas nona in Bi:

13쪽

141 5

1uσυιατ ανδρon otia eris i Dιιπιων alioqtie loeci Odi Se dignas distere nullo modo possitis illa lue subula lumitu hoc ibi requirere Furias proprium quoddam et pervetustum ius, io sibi magnu cum pertinue in unimn rulia Hul exacerbutione vindicare, ut de omini ui illi ac mortalium inviolubili reverentiu e Sun III δε-

sunt stropharum trochaicarum leges, quibus tetrapodia togaoedica ab hoc stropharum genere exulare iubetur, Pherecruteus autem crebro Si commendatur. Ergo nec μαυ- ρονμεν φ' rata ατος νεον exigenda Sunt ad ulterius ordinis mensurum κῶλα δυσνορον ταν Cui ordiniquiae nie edunt σφαλερα τανυδροstoεις, ea certo Sunt mutila est enim tripodia catalectica, quae in in duri cui minitius )guo edi eis valde est frequentata, in troelialeis Aeschyli plane inauditu necessurioque tetrapodia requiritur. Quare Hermannus excidisse aliquid ratus Scripsit:

unde oritur tripodia neutale et non frequenter quidem in his strophis, sed interdum tamen admissu, Inelius tamen numeri Sque pariter ac rei grammatieue aptius Oret, σναλερα γαρ ταννὁρolt οις ἶλ. Sed displieon cum ulla tum partieula αρ, quae, ut recte sensit O. MuelleruS, Cum Superioribus Onium de iungi u n potest. Emendat id vium seli Oliasta mon Strure videtur τοῖς τανυ-

κογλα bSurda sunt neque ex vetustis sontibus dedueta, reliqua Vero non oluin quid Αe Schylus dixerit, recte explicant, sed Oculum etiam bis addunt, quam cur grammaticUS posuerit vi intelligi potest nisi in vel rihus exemplaribus eum lectam suiSSe credamus

14쪽

apud tragicos nunquam valet tamen, sed similiter, quod a noStro loco plane est alienum. uni o ω Scribamus cum Arnuuio, ut liue quae OStulatur Sententia Vadat eum nos, etiamsi validissimus sit, tamen obscuramus. Quo conceSSO On Sestuitur unte lave ovi ν Unum

deesse syllabam brevem, quam recuperabimus scribendo 1ιανθυνι v. R Orma, in quum Burghesius quoque incidit, legitur in codicibus Pers. 2l notumque est adiectivum ματρος vul O praefixo ud hiberi, de quo s. et t. exie. Restunt extremn ς' ιματος νέον

quae ud verborum κωλα υσgoso circi mensurum redigenda esse Supru Si demonstrutum.

Verissime utem Hermannus ea ex interpretatione ortu Suspiculus est, quam quum quod ipse scripsit νεον αλιι α initum recedit ut, idonea et commodu sententia. Neque vero quid genuina Aeschyli Rint Iiro laetum sit, pro ex litoruto uti tuum nutria uiri poterit, illud tamen verisimillimum est vocem suisse mus cognitum quae interpretationis indigebat ν' αἱ Mα

Alter locus itidem e prior a sententia integer, a numeri corruptus hic est

Hermum rus de Furiis iue die tu pinu butur profluxit, tertii vero diectivi γέραςος, quod idem mi ut utque εχ ιοιρος et κληῖρος interpositi non auget rutionis vim, sed deprimit et eueria nee simile iuberi potest Sophocle iura illud tola' νυμέναιος αλνοος, χορορ quibus vocabulis non eadem luti res. Sed eiusdem rei tres multum inter se diversae partes continentur. Frequens illa quidem est in threnis admissa uberior cumulatio sed in parodis et Stasimis uin admissa nisi modie et eaute, poterat tamen Hermannus memorare e Choephoris siuχoro δή tam ον απυλε tor Vehementius etiam saeviit, iii hae sic truncavit

πιν γαρ resoluσον oro τόδε λέσχaς EcquiSnum utrique versu glossam illutum κληοος et Isia toetars credet litto Din dorsium et alios Ista Hermunia et Hurtiiugii ratione si res est genda, omni emendandi conatu abstinere praestu bii. Sed cautione adhibitu fortasse melius procedet emendatio, dummodo Salvum Sse Sententium meminerimus eque in codice quidquam deprehendi, quo magnam verborum stragem RecidisSe credas. In Medicen est πανλευκὴν quod si mutamus hi παν-τολενκογν. irim Re versuum Syllabae ibi apte respondent. Notum est autem adiectiva eum

et Pors. 854 ubi versus si distribuendos docuimus hic ' ἰ ζραιος πανταρκνῖς κακας μαχος βεασιλεν c. Quin essecto norma quaedum strophici versus emendandi data est excidit enim una syllabu rovis: civiολεπικων ὁ πέπλων - ἄμοιρος ικλῆροί ἐτνχθqv. quae uulis fuerit in medio relinquendum puto. O. uellerus non incommode scripsitia dii οι ooc quod valde impugnavit Hermannus aliud esse dicens ti s Οιρος aliud itοιρος. Est ita nam ct 1 οιοος dicitur qui liquando rei alicuius particeps suit, nunc non est particeps, μοιρος qui numquam particeps fuit Sed uisus tamen est Hermannus neque enim hoc discrimen ita premunt poetae ut non alterum pro altero posuerint. Excogitari alia multa possunt. Sed quod certum aul verisimillimum putem non est in promptu. Sed haec huc tenus. reliqua de reliquislocis, quorum nouarulli eorrupti sine aussa

ducuntur et de universa eiii minis ompositione ut in s.

Scribebam ratistu viae Kal. Aug. MDCCCLIX.