장음표시 사용
2쪽
REGIS CATHOLICI LIBER D EUNDEM PHILIPPUM
potenti imam AusTRIAM gentem Periram, Serenisi me, ac Maxime Rix
lias longe sanguinis silendore, , opum amplitudine superare, neminem
esse arbitror adeo ab humanarum rerum cognitione re motum, qui prorsus ignoret. Etenim ι praeclaros dignitatum eius titulos contemplemur , continuo nobis see se
3쪽
ellerunt Principes nouem , cum ceteris )irtutis, aesapientiae laudibus ornatissmi, tum eo nomine max me hominum memoriae commendati, quo supra trecentos ubi ac annos ad altismum Imperi, Romam fastigium quasi continuata bonoris fieri elicissimis aut Acijs ascenderunt. si ero multiplices, diariis eius, ac latra ditiones insentiamus, profecto apparet, non celeberrimam solum, oe pulcherrimam lsam, furoρα partem a obis iusso iam pridem domi uatu teneri, sed
nouum etiam, o priscis prorsus incognitum terrarum orbem, ais latissimum ipsum mitimarum regionum traflum ectris armis, austicijsssebactum esse. Trum t haec omnes oculis cernimus, ais tacita perculsi admirationesius icimus, sic nde tantae, tam mutitae ad Pos ditiones, ac tituli permanauerint, pauci hoc Atempore aut scire luduimim, aut quaesitum, inuestiga tum g cognouimus. Est autem res cum per se cognitione diguissima, tum su in primis, ais Ptilitatefructu Duma. 'Nes enim aut praestantius quicquam esse potest, quam praeclaras cum aliorum, tum eorum praecipue , pub quorum ditione, ais imperio sis, origines, at gincrementa perspicere. nes tilius aliquid, quam eo rum, qui longa in terris imperiorum serie dominantur, iura niue a tenere. Sic enim fit, t his cognitis, ares animo comprehensis eos γ admiratione prosequamur
4쪽
maiore, m obstiuio complectamur alacriore. Q acatis escit, ego , qui fremonae, id e I, in imperio Viro natus, educatus sum, iam inde a primo
aetatis exordio tantarum rerum admiratione captus,
incredibili semper earum cognoscendarum studio arserim. Euod cum procedentx tempore magis, magi findies accenderetur, demum aetate iam ad historiarum notitiam, iudiciums maturescente erupit, me livss aggrederer licet multis di licultatibus implicitum, compulit. Itas omnibus, quae parare potui , siriptorum ad hanc rem pertinentium monumentis' diligenter an mo , in ratione lustratis, ais eruditorum etiam hominum publicis in Dmna ijs accurate sententijs exquisit, y breuem de Maiectatis Pestrae Trulu commentarium siripsi: in quo rationem a niuersorum exposivi, quantum aut tacita Usa, quae legi, monumenta indicare , aut Miuae dotitorum hominum , quoi consilui, oces suggerere potuerunt. Hoc autem totum, in me tro etiam multo illuni fimo nomine publicarem,
primum me in signis gloriae esrae studium incitauit, deinde ero patris quos mei D. Baptistae . Mainoldi Iurisconsilii non obscura γοluntis adduxit. Impius enim mihi Pisius sum, si ditioni ,ectrae sebiedtio uouomne ad excolendum die irae dignitatis amplitudinem
IIudium, oe curam meam conferrem. Ingra, ero etiams
5쪽
ι. DE TITVLIs etiam, si cum ipsa de patre meo bene sensisse multis
editis argumentis fasit, non aliqua, si pollem, ratione icariam eius in referenda gratia operam, of ciums subirem. Precor autem Deum, Pt quemad
modum familia γestra domesticis prudentiae, ac fortitudinis nixa bubsidi' ad tantum fastigium rerum ascendit, sic ductu praecipue, atq, austiclys Pectris,
Rex Potentisime, ad multo quos maiora , ois συtiora perueniat. βuod breui futurum non des ero, si salutaribus Maiectatis mectrae consilist, prosteriis ιη'earptis Deus ipse, infiituit, benignius sirarit. cui non solum ad inuadendos hostes seos egregiam adhuc semper mentem, dierum etiam ad perdomandos feliciatatem incredibilem impertiuit. Nunc de Titulis partis scribere ordiar , siprius pauca quaedam, γnde sequens illustretur distulatio, proponam. uare ne e Isaiestatem Pestram Perborum multitudine diutius onerem, cum bona eius venia hinc huius tractationis initium
6쪽
PHILIPPI REGII. DE TITULIS DIGNITATVM
Laicarum apud Chrillianos. M M i v M dignitatum tituli, quibus hodie Principes Christiani utuntur multi, o certis inter segradibuι ordinati, aut a Ponisse K mano instituti, aut certe ab eodem confirmati sunt. sui Christiani in terris tanquam d/ero,'siummo confli icario,
ais omnium rerum parenti maximum cultum m rito praeluerunt. Ceterum imperantibus munis hoc
Pontifex ias sibi non indicauit, Mi quia propter exiguum Chrsianorum numerum, m agrestem V
rannorum immanitatem ingens eius auctoritas, at s
potentia debiscebat , mel quia integro eorumdem imperio nulla ditio, quae alienaretur, extabat. D-mano diero Oecidentali euerso Imperio, atq, in diuersa quasi membra distras is, cum ex barbaris alij alias prouincias occupassent, oese nouu dignitatum titulis
exornarunt, pos etiam alios exornare inStuerunt. ui t firmiores, ais apud populos uistiores essent, Pont ficis auctoritate corroboratisint, cum turpe prorsus, indignums esset, ad eum non omnia referre, qui niuersis hominibus praepositus , siummam omnespotestate a Christo Domino nostra accepisset,
7쪽
ihasin terris Ῥicem eius omni ex parte gereret. Thub autem ferme fuerunt hi, Imperator, , Princeps, .marchio, fomes, Dominus. De quibus singulis optimum fastu idetur, aliquid dicam, antequam ad Graiectatis ue irae titulos explicanda
& Imperatoris Augusti. IMρε RATO Ris nomen omnium augustissimus, ais maximum. Primus autem faesar traducta adsie 'Populi Romam Rep. appellatus ect Imperator, ais id nomen deinde translatu e t ad filium eius Octauianu, qui Imperatori AuguIIi quos cognomen fadiunxit. 6um enim nomen excogitare Romani uel-lint, quo summam eius in Rep. potestatem ostenderent, Imperatorem dixerunt, quem antea pro eo, qui
belli dux esset, o qui rem pro stere gesisset, serpa
uerant. nes enim Regem appellare poterant, quia Populus Rom. exastu regibus iurauerat, se nunquam
passurum, Reges Romae esse, nes Didiatorem, quia proxime poli necem Laesaris M. Gntonius consius
legem tulerat, ne nomen Dislatoriu amplius in Rep. eIet. 1Augusti ero titulum ea de caussa adiecerunt,
i γt singularem dignitatis eius silendorem indicarent,
8쪽
cu m loca pia, Cy religiosa, t uructa dicantur. Noc igitur nomine qui tum ornati fuerunt, ij'Italiam, omnes prouincias Imperio Romanosubiectas pro im dicio βιo admin rarunt. nes tum titultis aliud in toto orbe Romano erat, nisi eorum, qui ad tempus aut prouincias gubernarent, aut limites Imperi, custodirent arbitrio Imperatoris. Hi ero Imperatores aut successione sanguinis , aut sus ijs militum, aut iudicio senatus lecti sunt, nes cum Pontifce Romano commerci, quicquam habuerunt. Fon annos inde circiter trecentos extitit 66n tantisu, qui a Sylveni o Pontifice, sacro fonte chrictiano more ablutus, hrsianos, Pontifcem sium prouexiι. Idem etiam Hilar tium restituit, ais a se constantinopolim ocauit, ac secundam Romam appellari iusit. Unde occasionemna tisiuccessores eius malentinianus, m Valensfratres Imperium duplex fecerunt, num Orientis c onm tinopoli, alterum Occidentis Romae. Imperium inde Occidentis ad nihilum est redactum, cum extera nationes Hi aniam, Britanniam, Galbam, Africam, ac demum etiam Italiam inuasissent, 6, nomen Imperatoris debuissent, anno quadrigentesimoseptuagesimo Myspexto. Post trecentos inde iginti quin annos reno-
natus edi antiquus Imperatoris in Occidente titulus.
9쪽
.' DE TITULISca Olum Maonum et rem Francorum Longobardis regibus Italia pulsis in ignem, Hadrianus tontifex Io I regem Italiae appellauit, etsi poct, anno Oftingentesimo
primo, Leo tertius Imperatorem Mugustum inunxit , os coronauit. tum titulus nouus Imperj, de quo nune agimus,inuitutus est. e tea enim Imperator erat, qui
perium Populi Romani re ipsa possidebat , id est, qui Roma, staba m prouincias Romanis subiecit dis tenebat: nunc Ῥero Imperator didius est, qui nudum titulum a Pontifice Asmano datum supra omnes dignitatus Hianarum titulos maximum obtineat , ad Ecclesiam Romanam, rem Christianam pro diribus defendendam Incti tutum est autem, t oleo sacro intingeretur , 'se praeter cetera insignia corona etiam aurea manu Pontis is Romae in templo S., Petri exornaretur , si Imperator, alg Augustus a populo acclamaretur. 6eterum Caroli Magni maximae opes fuerunt ,
non quod Imperator esset, sed quod Valliam, Germaniam, atri, Babam regis nomine obtineret. Permansit
inde hic titulis in posteris eius dri ad Carolum Cra serar sim , qui Imperator esse des t anno octingentesimo Octilagesimo septimo. Post assum Italici s ibi eum
Pindicarunt. Sed quia Ecclesiam Romanam non solum non defenderunt, sed etiam acriter persecuti sunt, non omnes eo digni a Pontifice iudicati suiu. Bag. cum i Eccle
10쪽
Ecclesia defensore egeret, anno noningentesimo sexa- 91 agesimosecundo, Ioannes duodecimus, Pontifex Othonem Magnum regem Germaniae aduersius Berenga-garium regem Italiae aduocauit, atu regem Italiae salutatum, etiam Imperatorem coronauit. 'Ne autem Imperj titulus amplius e Germanis exiret, C regorius quintus, Fontifex, Othone tertio imperante, anno,
bi coniyci potes , noningentissimo nonagesimo septimo, legem tu Aruseptem Uermaniae Principes soli ius Caesaris legendi haberent, γt ulgo existimatur. nam alij hoc inintutum post multos inde annos ab alio Pontifice
man se contendunt. Sri illo ergo tempore obseruatum, es , t qui a 'Principibus Germaniae titulo regis Gemmaniae esset insignitus, is deinde rex Italia, oe Imperator coronaretur. ita t essent tres coronae, naregni Germaniae argentea, quae Aquiserant capiebatur olim per archiepiscopum Moguntinum, nunc per amcbi piscopum Coloniensem, altera ferrea regni Italiae, quae sumebatur inradiolani, aut a Dodoetiae per a chiepiscopum . Indiolanensem, tertia Imperi, aurea, quam CPontifex Romae imponebat. Itas qui Imperator erat futurus, nudum quidem Impery nomen, at reipsa Germaniae, m Italiae regna regis nomine poβῶ-bat , eorumg, regnorum vibin, praeter propriad ditio nes , maiestatem Imperatoriam tuebatur. Gntequam