Venerando domino decano et sapientissimis viris sacrae facultatis Parisiensis doctoribus. Cum is non sim ego, ... Antonius Arnaldus

1쪽

est mos Romanis damnare aliquem hominem ἰ prius

quam is qui accusatur locum defendendi habeat ad ab luenda crimina. Si non fuit illi mos ethnica i litiae , malia nus tulesiasticae. Addo etiam; non est illi mos mora Eaci vitatis, ut a qAot ab hinc annis in Ludovici Cellitii causa luciden ter ostendit. Suplex igitur a vobis postulo, quia iam scriptis amaliquot dies ad venerandum Dominum Decanum litteris Annificiat ut priusquam de lipistola mea quidquam a vestro ardine flatuuetur, quae in i a reprehensione digna visa fuerint scripto mihi edis leantur ; quo vel ingenue agnoscam si in aliquo lapseM sam ἰvel sensum meum explanem si quid a me obscuritis dictum fuit, vel a SS. Patrum I mitis nullatenus me aberrasse ostendam , si quid tanquam meum reprehensum fuerit , quod a purissimis illis Iristianae Iineologiae fontibus Hunum fuissedemonstrare mero.

Ego vero grauem ampussimo Hstro Ordini injuriam me facere exs iarem , si tam quae postulationi quemquam vestram ressit rem Use arbitrarer, O id suis ne facultas ringet metuerem, quod ultro obtulis alienis, cr quod ipsa vox naturae, Fodom legum m diuinarum o humanarum oraculapsulunt. Faxit Christus aeterna veritaS σpax nostra, ut saluo semper Catholicae veritatis deposim firma in nostro Oram . vere se iura pax cura

num vigeat.

Obsequentissimus vester ANTONI vs ARNALDVS, Doctor & socius sorbonicus.