Curae Demosthenicae

11쪽

hoc loco nisi ἐστιν post A s Ἀμφίπολις nihil in suspicions uocauit. In illo quamuis dubium sit quoniam quando addiderit orator copulam quando omiserit plano adhuc noscimus cis quae in programmato illo de hac re p. 14 exposui), famon assontior nihilost iam tam molestum quam illa orba savius repotita. In hoc autem Blassius iudicio insono satis ΘΗpondit, praΘsertim cum comm post μετερα posuerit. Quod 3ώτερα ot μεῖς κομιεῖσθε quamquam ido ualon tamen composuit, Sine miror, cum PraeSΘrtim et μεις significantor positum sit. sque minus mirum, quod tot mus Syllaba πολ-ος, μετερα quamquam logom illam lai sisnam non uiolari concedo relinquere uoluit. His

λεμος, καν ληφθῆ, παραχνῆμ' νιεῖς κο ειεῖσθε Facile est ad intell-ondum cupiditato membra molius opponondi atquo ἐθλα explicandi μετερα et Ἀμφίπολις intorpolata osso atqus ἐστέ uitio aliquo bis in textum esse sceptum. Neque in eis quae sequuntur omnia suspicione carent. διοι in editione mea uncis Bolusi, neque γαμφακος - συλωσιν Mn quadrant ad τουτον τον πολεμον quod est in initiora quamquam in tam dubiis rebus quid stature possumus certi γm 7 ἐκπολεμοσαι δεῖν νομεθα του ανθρώπους ἐκ παντος τροπον καὶ ὁ παντες ἐθρvλουν, πεπρακται νυνὶ τοι θ' πιυςδηποτε Sic WHil hunc locum constituit, nisi quod

ἐκπολεμωσαι praefert Blassius hunc in modum locum mutauit: ἐκ παντος τροπον, καὶ α παντες ἐθρυλο- τολο πεπρακται ν Ουθ οπευωοποτε, hanc notam addona απαντες ἐθρ τοι το r. corr. ο πάντες et det τοντο idem mox νυνὶ ποητο ο πάντες ἐθώυ-λ- τέως, τουτ et mox m. τουτ v. His auxilii usus uideo melius scribas και πάντες ἐθρυλουν τοτε πεπροκται - τουθ οπωςδήποτε, ut fiat oppositio grata inter

Blassius 2 codico socutus dolovit εἰσιν. Sed prasis illud est quo offondar Cur nimhoc loco discrimo statuit orator intor oratores et ciues Athenio su quod aliis locis recto non statuit cis ΙΙ, 12. H. 3. VI, 27 ἀλλ' υμεῖς οἱ καὶ συνιέντες αμοὶ καὶ των λεγοHων ἀκουοντες μῶν Nam sontentia grauior uidetur esse, si etiam παρ' tam dolobis. Hoc iam puto sum dicere uoluisso: Vos, Athenienses si qui utilia dicatis et qui dicta comprehenciatis praetor coloros idono ostis poteritis etiam ager atquo recor . Quod si non probes, quomodo bono careas πολλοὶ post δυνάμενοι ose etiam Sauppo p. crit. p. 36 dici uix postos quotiens talia pronomina a grammaticis orta sint. IV, 6 καὶ γαρ σεροιμαχεῖν καὶ προςέχειν τον νον τουτοις ἐθέλουσιν ἄπαντες. νς ανοDωσι παρεσκευασμενους καὶ πράττειν ἐθέλοoα α χρή. Non negauorim a χρη amihi non ita placere, quippe quibus uerbis et πράττειν et ἐθελοοας ea, quam habere solent, grauitato pri- uentur. Apparet oppositionΘm quandam Aso inter ἐθελουσιν απαοες et καὶ πράττειν ἐμέ Do , qua additamento illo fris perturbetur Fortasso in archetypo fuit αυτους, quod quoniam noscio quo casu sxcidorat, a doctis quibusdam hominibus uerbis 3 χρη additis lacuna explobatur. Hoc iam loco opstit orator, quod paulo anto dixit ra και τοῖς ἐθέλοι σι πονεῖν καὶ κινδυνευειν τα των ἀμελοε-ων Sumpsit autem interpolatori χρὴ oc 7 ni δε καὶ σιτ αν παρασχεῖν . . . λοιμος πράττειν παρρη de επους autem, quod hoc loco aptius fuit, is quod post dixit: καὶ πανσησθ αυτος μέν ουειν ἔκαστος ποιnσειν ἐλπίζων κτλ.Sino accusativo ponitur πράττειν etiam 3, 33 4 7 37, nsque scio an in I πάνθ' anto υπερ αυτου πράξειν falso additum sit, quamquam praecedunt o ἐν καστος ποινήσειν. Sitalitor πραττειν et ποιεῖν opposita uidomus in or XIII14 156 A tam καὶ ἐκ ταυτης σαφως τι τῆν μὰν ἀλθω προφασιν τῶν πραγμάτων, τὸ ταὐτ' ἐπὶ πιν Ἐλλάδα ... πράττειν

12쪽

V, 21 νυνὶ γαρ Θηβαίοις προς μἐν το την χώραν κεκομίσθαι, πέπρακται τε, προς δῆτ' τι ιὴν καὶ δοξαν αἴσχιστα - γαρ μὴ παρῆλθε Φίλιππος, ουειν αν αὐτοῖς δοκε εἶναι. Moro, quo Wollius ad hunc locum adscripsit: δοκε Sauppo. δοκε mss. 'impa ait festo contre-- . . no pario a de opinion qu'on avia inparavant ni do colloqu'on o mi avola, mala d Popinion qui regnat Hora ἔπιε. πλέον alis supplomon propos par Reisho. La clari os o honis emblent lo domandis L'hiatus 'asas d'oxcusorici. Quas difficultatos ut sui tomus, noscio an mesius ac facilius scribamus pro 3οκει εἶναι διε ιεινεν, qua coniectura tota res Θrtius a maior cum fiducia pronuntiatur. Similiter Blassiua pro iναι coni orat μεῖναι, εὐ- ἐδοκει quidem ostension caret. Eodem modo in or XVIII, 252 οὐκ οIδεν εἰ τοιαυτη μενεῖ μέχρι νῆς ἐσπερος, propono cum Sιωbao ossis logendum διαμενεZV, 17 ου ἄχρι τῆς ἴσης ἔκαστος ἐστιν υνους ουθ' ἡμῖν ουτε Θηβαίοις, σῶς νευσικαὶ κρατειν τῶν αH- αλλα σῶς ἐν εἶναι παντες - βουλοινθ' Dεχ αυτῶν, κρατησαντας δῶ τους τέρους δεσποτα αυτῶν Ουδ εἷς. Quod αὐτων post δεσποτα repetitum a molosso foro. Nam quoniam δεσποτα sino additamonio positum sufficit o quam obrom nomo illam rom institui uelit satis indicat, opinor propis τους--ους esse infor-

potatum αυτῶν. Vm 8 εἰσἐκ τουτων τα δίκαια τίθενται καὶ τ' ειρονον ταυτην, τι se, δήπουθενκxL filius exhibes Vari ταντο Wosteman propose: ταυτη διοριζονται Sod quoniam ἐκ Oiπων singulam occupauit locum, non solum ad τίθενται sed otiam ad τn εἰοήνην

portinos, ut motius illud ταυτην ut mia repotitum doloas. In adema τί γα δηποτετιλι ἐν Φιλίππιν παντα ταλλα ποιεῖν ἐξουσίαν δώσο ιο, αν τῆς Ἀττικῆς απὰν αι, τέ Λιο- πείθει δουδ βον)θειν τοι Θρc3ξιν ἐξέσται, ν πολεμον ποιεῖν φήσο/ιεν persuadere mihi non possum ἐξεσται ab oratore ipso osse ortum. non hoc perbono x ἐξουσέαν δευσομεν supplotur, Praesorum cum paulo post καὶ δει μη ἐπιτρέπειν αυτρ donuo addatur.

Accossit quod τοῖς - δειν utpote quod Maritor oppositum sit τῆς Ἀττικῆς, rectius in Oxitu collocatur propositionis. Etiam in or XoI, 205 οὐ mo zήτουν οἱ τοτ

ναῖοι υτ si13τορ' - στρατηγον δι' του δουλευσουσι metvχῶς αῖα ουδἐ ζῆν ηξίουν, εἰ μημα ἐλευθεριας ἐξέσται τουτο ποιεῖν neruosiu ainu posentius dixisset orator, si τουτοποιῶν omisissot. An qui αντοῖς anto ἐξέσται interpolauerunt, amplius sua libidino pro- grossi noluorant Quid in extrema αποθνήσκειν ἐθλήσει καὶ quoniam του θανατου in Σ soquitur, nisi hoc dolor malumus, nonno intolorabit ost VIII, 19: ταυτα το ν παντας εἰδοτας καὶ λογιζομένους χρὴ /ιο Λῖ οὐχ ην ιοπείθης

πειραταιον πολε δυνα ιιν παρασκευάζειν, ταυτην βασκαίνειν καὶ διαλυσαι πειρσσῆαι, αλλ ετέραν αυτους πρωπαρασκευάζειν κτλ. Haec si te rimus, quod sadem uerba: πειρασὴ αι, παoασκευα ιν Repius usurpauit orator, aegro ferimus. Quid stam 3 octo num

dicitur Diopsithom conari copias colligore quos conatur colligem, quomodo populuS dirimor potost Quid quod codices uariant inter παρασκευάζειν Θ κατα-. ItaquΘ itide,

no legendum sit pro πειραταν πεπορι-αι detoto illo παρασκευαζειν. VIII, 61 ου γαρ εστιν - εστιν τῶν se τῆς πολεως ἐχθρων κρατDσαι, ριν - τους

ἐν αὐτῆ τη πολε κολαπια ἐχθροές Moc qui logo si admonitu oris incor non poterit, tui εχδρους post κολασχητ' remoueat. An suis DomosthΘnom, nisi putandum sit oum iudicio atquo elegantia omnino caruisse neque duo mombra acritor opponor potuisso, in orituporiodi collocaturum fuisse, quod nomo non favis supplouisast Qui librarii pro sua doctrina addiderant: υπηρ--τες ἐκεινεν, αλλ' γαρον τουτοις - προβολοις προς-έοντας υστερίζειν ἐκεένων, qua uerba editores omnos ut glossoma locorunt, fiam θρους imsculpserunt. Qua intorpolation facta conclusio lina oriodi orisso uidetur. Nam reticis uia similia xspoctantur. Similo uitium in or. XVIII 160 dolorisso mihi ui or: ι ἰσχρον ἐστιν, εἰ 'm 3ιἐν ταργα τεον μἐρ υμῶν πονέον πέμεινα, φιεῖς δ 3ιηδἐ τους

13쪽

λόγους αυτῶν ἀνεξεσθε Suspicor a-ῶν nescio unde irrepsisso. Quamquam hoc loco corti nihil statuor aud . IX, 56 ωπε τον γ' Ἀπολυυνίδην καὶ ἐκβαλι- ο δι ιιος τευ 'OλDνθέων ἐπείσθη. Toti huic loco proposuit orator: σαν- ολυνθοι Θquo discessit ab rebus illius urbis dosoribondis. in igitur fieri potuit, ut ad ὁ δῆμος add0retra τιοῦν 'ολυνθίων, quasi uom do alio populo antea locutus sit' Spuria sunt uorba illa nequo consΘruanda. Atquo ut ad orations. XVHI d corona habitam transeam, Da legitur τοι τι,

παραστῆσαι τους θεους μιν, sty τον αντίδικον συμβουλον ποιήσασθαι Περὶ του πως κουειν

D t a 6 tot δει αλλα τους νομους καὶ το ορκον κτλ. Ad hunc locum adnotauit lassius: ἡCastor omisit μας nescio an melius absit.' Recte, ut mihi uidstur, od miror, quod non item ἐμου post μας remoueri uolt. An non generalito do offici iudicum loquitur orator πῶς sonum habet uehementem, quod fieri non potest, HSi sta ἐμου remoueris. Ch. - ακουσαι μου, ubi orator qua uniuerse dixit, ad se r erro coopit. Accossit quod talia aspissime interposita sunt a grammaticis. Voluti suo iure lassius in gra: ουτος δἐκ περιουσίας κατηγορει deleuit μου ante κατηγορεῖ multo secutus locupletes fostses, ina 24 -τε τῶν aλλων - κατεφενσατ' ουδἐν αλπιθ' ἐς ον item uni post κατεφενσατ' hiatum respiciens. Confer otiam hos locos, quibus μας deleto sensu emondatur αλλακαὶ τω τους δικάζοντας υιιας os/ω ιοκέναι, g 17, ubi post νωινῆσαι cum pr. recto omittitur μας. h. g 37, quΘm locum non praeteribo quin admonoam, ut in 7 εἰ τὴν τ δε δικαζοντον ἔκαστος ιιων eodem iure 34ων remoueamuS, quoniam

Solo omnino do iudicibus quaedam praescripsit, non de iudicibus Demosthinis, itomi μi post ἀπιστων. Neque ina 42 dubito quin μῖν ante ἀπαγγειλάντων idom obsatur, qui id quod omnes concedunt τε Φιλίππs post μισθωσάντων αυτον adiecit. 3 οὐ γαρ ἐστιν ἰσον νυν ἐμοὶ τῆς παρ' ο/ιων εννοίας διαμαρτεῖν καὶ τουρον μ' ἔλεῖν την γραων' ἀλλ' ἐγω μἐν - ου βουλομαι δυσχερἐς εἰπειν ἀρχομενος του λογον ουτος 'ἐκ περιουσιας κατηγορεα Sio Blassius scripsit, haec adnotans ἐγὼ μεν ρ. Y iborius VIII, 536 Domotri . εριι. IX, 106, ἐμοὶ μἐν quod ex ancedentibus ortum Firmat lochionomHarpocr. ἐγω ι ἐν περι των ἐσχάτων κινδυνευω - ΡοS βουλομαι misi ει cum pr. θρ B, codd. mo. Par. 1. 2. Orodiani, VIII 595 codd. Vat. Od. r. an iborii l. c. cod. R schol Dom. p. 38 d. Aquil Rom. c. ). Isidorus Polusinus ἀλλ' οὐδ ἐν

β δυσχερἐς εἰπειν legisso uidetur sic. - ουδἐν quod OS εἰπεῖν V. multur, m. arios d. Sal. ibori sic. - Η- omnia qui inter se comparauorit, in nullo codico aut libro rectum aut uorum traditum esse oon det. Itaquo reliquias illa ita coniungor utlagamus ἀλλ' υδ ἐν βουλομαι δυσχερ ἐς εἰπεῖν ἀρχομενος, optimum mihi Mouitatur. Nam quod ἐγὼ μἐν uol 4ιο μἐν interpolatum est, non miror, quia sententia Ox-πoctabatur ueluti in g 10. Sod quoniam de s postea locutum erat, illud consulto

ab orator omissum uidetur Se 4: ,τι δ'αν το πραγ es ora τ' ἀναγκάζη, τουτου την αἰτίαν Ουτος ἐστι δίκαιος ωιν τοιουτον ἀγων ἐν-πισάμενος. lassius in Suspicionis uocauit Dimor', nam το movom Gog Cor. VII, 1300 id habet δίκαιος ἐστιν Dτος. x qua ro mihi quidom

subiscium in ritu oriodi ponatur. Quamquam in cumulando hoc pronomino tam multus orat orator, ut sino allis auxiliis certi nihil statuatur. Quid quod uol in Isocrato, homino summa ologantiao orationis, XVIII, 14 inuenimus οὐ τουτε τοiet τεκμήριον δεπιν os . Volhmanes stor. p. 518). h. apud D. I, 6, in quibus tam saeps οντος occurrit, ut, si istis anto συμμένη illius opstitionis lauanda causa dolouoris qui maliquid proficias. Sin in o orsὁ Demosthonom non scripsimo, quod legamus: ε ει πολλή βελτέω τουτου καὶ ἐκ βελτιονων, sed τουτου posto esse insculptum ab homino aliquo qui ignorabat genetivum pronominum ti τος et ἐκεiνος pro I positum anto comparativum 2

14쪽

10 collocari solor cfr g 100. lum do hac re exposui in proo meo p. 7. Neque dubito hac occasion usus τουτων in 19 si τουτου in 252 ancollis includore, quippo qua pluribus do causis suspicionem mouerint. Contrucina 27 a 'γὼ προορώμενος, ἄνδρες Ἀθηναῖοι, καὶ λογιζομενος το ψηφισμα τουτο πάνυ, πλεῖν ἐπὶ τους τοπους ἐν Ου - η Φίλιππος καὶ τους ορκους τὴν ταχέστον απολαμβανειν ronomen τουτο, quamquam es ab Hormoε-Θomissum est si in is alito positum est, documonio est illa uorba πλεῖν usquo in o 1--βάνειν ab oratore non osse opotita, quod recto iam obros intollexit. 40 ου τουτοις τοῖς hiγμασιν γράψας, ταντα δε βουλόμενος δεικνυναι. os βουλομμενος addere uoluisse DomosthenΘ δε- ναι mihi quidem non probatur, ut δεικν desoam Idom uitium detegitur in καὶ περι ἐν των τότε πραχθεντων χων τι πολλὰ λέγειν, καὶ ται θ' rantia πλείω των ἱκανων εἰρῆσθαι. . . Gloriae Demosthenis obtrectam non uideberis, si ειρῶσθαι remouoris, nisi fori demonstra rhythmi causa talia fas addita. Ac ne tum quidem Demosthenis ximiam artem non moliora inuenturam fuisso arbitrabor. Eodo modo in m καλω post Αλεξανδρον ab illis additum si, qui ἀλλ' υκεστι ταυτα ποθεν πολλου γε καὶ δε addiderunt do sui opibus; nam in prioribus ει ειποιμε καλεῖν iam aderant. Etiam in or. XXIII, 3: ἴστε δοκεῖ μἐν λαριδηm φυλακῆν τινα του σώματος διδοναι, τὴν cu ς ἀλγηθως ὁ δικαίαν καὶ βέβαιον φυλακην ερρονησο - πολεως ἀποστερεῖν offΘndor et vetition φυλακὴν et constructione uerbi ἀποστερεῖν ab usu omosthenico abhorronti, ut φυλακὴν ερρονησου interpolation ortum Sse dicam. XVIII, 88 το 'υμεῖς ταν λέγω, τὴν πολιν λέγω. τίς ὁ τῆ πολε λέγων καὶ γράφων καὶ πράττευν καὶ ὁπλῶς εαυτον εἰς τα πράγματ' ἀφειδῶς διδους ἐγω. Aut ταν Hac pro οταν λέγω aut μῶς δ' pro ora'υμεi ut probom, testibus, quo attulit lassius, non e moueor Sod quomodo duo illa adverbi ὁπλιυς ε ἀφειδως uni uerbo addita olorari possint, neSeio Tamen non obraeum soquens ἀφειδευς doleo, sed ἄπλιυς quod ex 17 huno in locum irropsias uidetur. XVIII, 107 1 ιιίκρ' αν ἀναλωσαι του μν τα δίκαια ποιεῖν ἐθέλειν οἱ πλουσιοι In editione moὐ codico confisus ἐθέλειν seclusi, qua inuo Blassius mecum consontit. Nihil proficit eii, cum ἐθέλειν coniungit cum ἀναλουσαι.

18 g 130 μἐς μἐν οἶν καὶ πρώην μ' Ἀθηναῖος καὶ qτωρ γέγονεν, καὶ Doσυλλαβὰς προςθεὶς τον ιἐν πατέρ' ἀντὶ ρομπτος ἐποίησεν Ἀτρομνῖτον, την δὴ μν7τέρα σεμνως πάνυ Γλαυκοθέαν, 'φιπουσαν παντες ἰσασι καλουμένον, ἐκ του πάντα ποιειν καὶ πάσχειν δηλονοτι αυτ ς τῆς ἐπω μίας τυχουσαν Blassius γέγονεν eclusit, qua in re ego in edition mea procossorum tum καὶ πάσχειν doleuit, quod quoniam Θ ποιῶν καὶ πάσχειν obscenis in robus nunquam dirimitur es εμπουσα similem sonum habes ac

πάσχειν, probare non possum. Quid quod Alciphr. I, 2 non solum ποιεῖν ad Ulicandum illud cognomon usurpauit, sod βιάζεσsαι addidit. Sed quod lassius δηλ τυχουσαν deleri cupit, assintior in hoc loco ab intorpolatoribus uehomenter uoxato. 18 g 149 In odition inoa obstum secutus καί ante τριέων eieci, qua in re quod Blas dissontit, miror. In insoquontia 150 ουδεμών δ&vν των Ἀοκρέων ἐπαγοντων ηυιν, ουδ α νον--ος προφασίζεται, λέγων - ἀλκ messius nondum geste annum υτος eicientem secutus ost. Et octo, ni fallor. ini quidem Domosthenes scripsias uidetur: ουδ α νυν ουτος, προφασι μέν ων, quoniam λέγων ου ἀληθῆ post προφασίζεται plano intolorabile M. 18 g 177 ἐδουσιν τι, σπερ τοῖς πωλουσι Φιλίππεν την πατρίδα, παρεσθ' ἡ βοηθη- σουσα δυνα ιις ἐν Ἐλατείρ, οὐτι τοῖς ni τῆς ἐλευθεριας ἀγωνίζεσθαι βουλομένοις, πάρχεθ' υμεῖς λοιμοι καὶ βοηθήσετ', αν τις ἐπ' αὐτους I'. edium sequor ἐν ε τείρ in suspicionem uocantom. Addomo υπάρχεθ' καὶ βοηθησετ' quidem mihi recte so habere uidori, quoniam nihil valon nisi ut quod mandostum os mandostius reddanti

102 εθηκα νομον, καθ ο τους μἐν τα δίκαια ποιεῖν ηνάγκασα, τους πλουσίους,

δἐ πένητας παυσ' ἀδικουμένους, τῆ πόλει δ'οπερ ἐν χρησιμιωτατον, ἐν καιρ si γίγνεσθαι

15쪽

τως παρασκευας ἐποίοσα. Cum alios Mutus sum ossium et τους πλοι σίους Θ πενητας tori remoui Quod massius improbat, quasi τους πλουσίους non in porspiculistis damno omitti possit. Sed uorbis γναγκασ' et αδιμουμένους quae genera hominum dopingat orator tam mandosis declarat, ut addere quidquam nequo necessarium nequo ad rhythmum aptum mihi quidsm uidsatur. Similibus do causis in or XX, 1 deleui τους ζώστεως. g 47 -δώς γαρ, ανδρες Ἀθηναῖοι, ὁ του προδιδοοος συμφέρον -ων χρηματαναλίσκει, ουδ' ἐπει- ων α πρινται κυριος γέμῖται, se προδοτο συμβουλιν περὶ τῶν λοιπῶν τι χ ρ-ι' ουδἐν γαρ a 'ν ευδαιμονέστερον προδοτου ' . . .. τὴν ὁ πονοριαν εἰδως, τοτε δ' τοτε καὶ μισει καὶ πιστε καὶ προπολοκίζει Te προδοτης repetiuisso oratorem Θquo obre neque ego censemus. Ille τω προδοτη in Suspicionem uocauit, quod om non probo. Sed uide ne προδοτου post ευδαιμονέστερον molΘstum ainuo intolis do sit. Quid quod tota has cogitatio est; os aliquid habet. An non Oxspoctamus, ut orator dicat: nihil iam fuit stultius ly Praetorea in fino preiodi, quoniam non es o, quam ob rem τοτε adeo insigniatur, pro niter τοτε propon lΘgendum me τουτους. 53 καὶ μοι λέγε την γραφην αυτην λαβων. Apparet σις' far non OssΘ, Si prius logoris περὶ τῆς γραφῆς αυτῆς. Si autem perpendes utrum cum lassio αυτῆς anmctoum αυτην ΘSS malis, hoc mari, quoniam in primordio loci orator ad aliud quid transit, praestare uidetur. 18 4 194 εἰ 'ὁ συμβας σκηπιὸς ἡ χειμων th ιογον ὴμῶν, ἄλλα κα παντων ωναυ.ων Ἐλλιγνων μείζων γέγονε, τι χρὴ ποιεῖν κτλ. Aristidis quibusdam locis perductus Blassius reduxit quod post Relarium omnes pro glossemate habusrant ri tειμεύν. Sed si multo praeclarius est σκηπτος quam χειμων Θ post de nautis dicens χειριεόν octo usurpauit oratori inquo quod de tempestato numino quodam immissa raoclarissimo dictum est, addito xj χειμών quasi auo nolo, cum praesortim interpolatorem hoc loco

libre grassatum esse X πασι ante κατασκευασαντα addito appareat. 18, 220 τι -' ειποι τις αν - τοσουτον περῆρας ρώμη καὶ τουδὶ ωστε παντα ποιεῖν αυτος ου τουτα λέγω, αλλ' ουτως ἐπεπεισμνη/κτλ. Rectens uno se haboat dubito. orator certo suppleri uoluit: ου παντα ποιεεν αυτος δυνασθαι νομίζω, ut ad ου ταμα

nihil addidorit. In insequenti 221 quod lassius βέλτιον ante μηδένα non seclusit, dolao, quoniam admigius Αdu oris. I. p. 488 mihi quidsm satis orsuasit ita oratores loqui non olore. XXm 15: ἰν εἰκος προς δοκαν ἐκείνους ἐφ' αυτους ἐλθειν- δια του νηφίσματος τουτουί, εδενὶ πραττοντι τῆν αρχον καὶ παo ταναντία τοῖς μῖν συμ- ωέρουσι κατασκευαζοντι τοιαυτην ἐξουσίαν διδοντες του ταλ' αδεως πραττειν. orba aliter 1mpressa o go in hunc locum falso esso translata, recto obreo intollexisso uidstur, qua in re quoniam ossius quoque in odition anno 188 facta consonti pluribus non opus est uorbis. Θ uido ne etiam in is qua sequuntur recis emou- πραττο- cum prassortim in fino item legatur του ταυτ αδεευς πραττειν. XXm, 18 δέκαιον ἐστὶν rem ειι οπεσχημένον τρί' ἐπιδείξειν, Ninis. παρα τους νομους τὸ ψηφισιι ειρ αι, δευτερον 'ως συριπορον ἐστι τη πολει, τρίτον δ'- αναξιος ἐστι τυχεῖν τουτων, γέγραπται, παντων arρεσιν μιν δοτναι τοῖς σκουσομένοις, τί πρωτονῆ τι δευτερον ri τί τελευταιον βουλομένοις ἀκουειν μιν ἐστιν Tria mihi monenda uitantur: primum ut ἐστι post αναξιος codicem A secuti delamus, dolado ut τουτων quod in codico quodam transpositum est, in suspicionem uocomus, quia in prioribus numorus pluralis non habet, quo se referat, postremo ut κουειν cossata do cori s 11 oiciamus. 12 ἐκ δ τουτον του τροπον - μἐν ἐρημων -- βοηθων αυτοῖς 'αδεω δο- ω'ς βοηθων quoniam iussi omisit, non dubito quin intomolatum sit corte illud non doricioriatur. 19: μηδεὶς μων, ω . . . , se διεφευσθαι του πιριδημον καὶ νο/ιέζει ευερημνῖνῶναι φιλονεικων οπερέστερον τον περὶ τοῖν νομων λεγον ἀκουσν μου, ιηδ' . . . eIlius:

16쪽

rocarte νομιζειν, qui ait doubi emplo aveo piaoνικων. Recte, ut mihi uidetur. Sed addondum est etiam μου post κουση eas delendum, quia et huic loco inoptum os si in codicibus aliis hs ων κουσν logitur. 20 αλλα ποιησάσθω τὴν κροασιν δὲ - κεά σκοπεῖσF ως δίκαι' ἐρε - δταν ιεν

cibus ad hunc locum aduolauorit, si uideris, comprenendos non immerito mo suadere, ut ιρνra post κατ αυτορος, ut tanquidum, et σκοπείσθω ante ποτερον quod in recte dicitur, quonia. facillime ex superioribus uerbis suppletur eiciatur. Inde locorum, quo tractaui Ι 8. . . p. 4 42 6 12. 11. 24. p. f. II, 8. 12. 13. 18. 15. p. ). 28. I. i. 16. v 8. 7. V. 17. p. R. l. p. f. Vm, . pag. f. is. p. M. I. p. f. IX, 6. p. s). XVm 14. p. 6 156. p. 8 . 2. p. R. 206. p. 8 160. p. f. 1. p. 9). 6. 7 42 3. 4. 10. I97 252 40 50 p. 10 καλῶ. 88 10T. 130. 149. 150. 177. 102. p. 1R. 47 p. 113 53 194 220. 221. p. 11). XX, 12. p. 11 XXm 3. p. 1R. 15. p. 11). 18 12. 19. p. 11). m. p. 12). Eini Roaonbers.

17쪽

Singen Turnen

sacvit.

18쪽

Irorector,

19쪽

Si Themata fur hie iussin mare fosse e 1 α Qua arte Pollux et vagus Hormalo arces ignissattigorunt b. Desiderantes quod satis eat ore appeUMHi sunt sati. 2 Mithridates quid potuerit, quid Moses et qui vir fueriti sisauhia. M a. ericles quam bono de Atheniensibus memerit. b. Leges sino moribus vanae Ah R. Ludovicus rex Francorum num jure ac merito Hua appellandus sit. b. Quibus in robus Romani Graecia multo praestiterinti 5 a Marius conservator patriae. . Nobilitas quando si quibus in rebus blanda conciliatricula appellari debet 6. a. Quibus causis avari hominos imponi solsant si quibus rationibus repollendi. b. De facinore Antigonae in utramque partem diaputetur.

si bonis. sumfur. 8 a. um octo dicat Livius de Papirio Cursore IX. 16) illa astato μmo unus civis Grat, quo respublica Romana innixa staret. b. Ἀλλ' ἴσθι τοι et σκλήρ' ἄγαν φρονη-πα πίπτειν μάλαντα. Antig. 47 M. M a. Cur Boeotia ab Epaminonda Ἀρει, et πήστρο nppellata sit. D. Q Epaminondactvita si robus insatia. IR Qui maximo aege. instrumenta servitutis Romanae appellari possunt 3 M. Agr. 14.3 Sie reuuriente bearbeiiclen Oigenhea hemata: a. RisDesit Quibus poti unum praeceptis oratius puerorum octora in gravissimis libri tertii carminibus imbuero voluerit. b. Ditem Horatianum illud: Dignum laude virum Musa vetat morimmori maxime exemplis illustretur.

20쪽

Die Themata v ben Rufiaten mare fosse es 1 De Oreste. I De causis belli eloponnosiaci. 3 Primis livortatis rei publicae temporibus quibus maxime cum populis Romani bella a serint. 4 κασθνητοι, οἷσί περ ἀνηρ μαρναμμομνι πέποιθε. 5 Num jure de Romanis Pontius dixerit: unquamno 'aiisa defiet, cur Victi pacto non stetis 6 De coniurations Catilinaria.