장음표시 사용
11쪽
demonstravit Stuor onburgius hillud onim , inquit, sedubitari nequit, quin hi Versus, in quibus poeta de Graiorum obscuris roportis loquitur, illam partem, quae est de Graio homine seprim0 religionum Victore 62-79), seeuti sint, non ant cesserint . Minus soVore de traiectione 20rum p0St v. 79 a Brio gero proposita tum Stuor o n burgius iudicavit tum ego iudico licere desideraro, quao post hunc versum desideravit Briogor sishuius viri tibi nunc, Memmi, egregias doctrinas pronuntiabo ), ut Stu e r onb e r gi iis ita ego quoque concedo: Sed Ba neceSSaria eSSe ne ipse quidem Briugor contendit, ot sequontia 80-135, id quod etiam contra
Saus p Dum HSt monendum, eum OiS, qui nunc pr0Ximo prasecedunt, V01 Sibus 62-79 tam arte cohaerere, ut nisi ultima noeessitato urgonte alia intorponoro minime licitum Sit, recto animadvertit Stuor en burgius, accuratius domonstravit Vahi unu SNum igitur reapSo VorSusilli l36-145 0 tradita sudo utiquo sunt oxpollonili 3 Vorum est mihi quoquo non admodum placere Oam rationem , qua filiis commontationis seis in tori octis abrumpitur ut rursus conoetitur Yersu 146, at non possum non Vah lono largiri, ut po0ta dissicultatum incupli 0 linguauegeState Ortam cauSamque, qua impulsus nihilominus ab eo non dosisteros, nullo aptiore loco commemorare p0tuerit, quam ubi iam in eo osset, ut transiret ad ipsum illud inceptum revera aggrediendum, h00 eSi quam in 1ino pro oomi δ' . Vorum ost Bri ego rum Τ) vorsibus l46 148DOS hoc ipSO loeo carero n0n posso ut 00ntra Kan nongios Sorti m Ot contra Gnois Aoum atque Sauppeum o Stendisso, at n0n ruputavit aliquid vori inesso, nisi mo omnia fallunt, in his verbis Gnoisset ρὶ isod omiserunt Briogor ot Stueronburgius eum terrorem, sequo assicimur, Si aegrorum dormiuntiumve montibus simulacra mortuorum ObVia fiunt, ne senaturae quidem Specie ac ratione disdiati poss0, quoniam in sobribus somniisque nobis obrepit, ii VitiS neSeitSque . Reapse enim versus si Sic So excipiunt: fidendum et quae res nobis vigilantibus ob ia mentes terrificet morbo adfectis somnoque sepultis,
cernere qui videamur eos audireque cora H,
135 morte obita quorum tellus amplectitur O8Sa. 146 hunc igitur terrorem animi tenebrasque nece8Se8t
non radii solis neque lucida tela diei
12쪽
vix possunt aliter intollegi Di Si ita, ut terror, d0 quo Sermo eSt V. 146, plane idem Sit atque illo vorbo proximo pra0cedente terrificet V. 1333 DXpreSSus, et hoc quidem absurdum est: immo id tantum in hoc turr0ro em oro potoSt naturae ratio, ne sal Sa sex eo colligentos otiam vigilantos sani quo Vanis angoribus excruciemur, Sed ut Vera 90tiuS eiuS origine cognita tum saltem, cum noque dormiamus et a morbis liberi Simus, tranquillo degamus. Sin interiecti sunt versus
136 145, nihil impudit, quominus igitur particula hoc fere Significet: hut redeam ad ea, de quibus dissurui antua versibus 103-135) η'), neVe, id quod pOStulat Sententia, hunc-terrorem
C0ntra uti multo alitor mihi iudicandum videtur de Vorsibus 50-6l Libuntur quidem fateor prorsus mihi satisfocisso ratio nos, quibus Vah lenii S commentatoris illius Vorgiliani auctoritatum in vorsu 50 constituendo evertere nobiSquo redeundum OSSo in hac re potius ad Lachmanni coniecturam demon Straro conatuS OSt*'i, neque USUm formulae quod superest Lucretianum, quom bono ita explicuit Stu oroni, urgiu S , ut non idem fere qu0d porro, sed idem foro qu0d denique significet* 'i, noS Cogore, ut ante hunc VerSum alia neSeio quae periisso Credamus. Nam quo Supere Si reVera, ut a Veneris allocutione ad Memmium Se vortat poseia 27).Vorumtamon quod ostendoro praetorea Voluit idem vir doctiSSimuS VerSuS i StOS eum sequuntibu S quoquo optimo consentire, quin vorsuS l27-135 ita OsSe comparat0S, ut eis quodammodo
ad iStos revocemur, huc in re, Si quid viduo, frustra laboravit. Nam in hoc uno erravit quidum Κ an ne n gi OSS 0r , quod verbis nam tibi- incipiam v. 54 Sq.ὶ universi carminis Summam eontineri putat, quoniam prior potius uorum particula de δumma caeli ratione ad partem tantum libri V. li 0 770ὶ 0t fortasso VI. 95-534j, posterior deumque ad Clausulam totiuS carminis, ad quam elaborandam nunquam porvonit Lucrotius, Veram de deis doet inam ), portinuat: sed
Sed nunc ut 3 eseetam comtum Pertexere dictis, omnis ut est luitur natura et c.
24) Ε0quo magis in hac sententia persevero, cum etiam Saulipeum Videam virum eximium non acquiescere in defonsion0 Va h l e u i. 25 Sauacem li0c loco animum n0n essu sententiae id0neum iani ante Vahlenum m0nuit Goebe lius in Mus. Rhen. XV. p. 4l6. Cui frustra oblocutus sum in Ρltilol. l. l. p. 456. n. 4 263 Recte Gneis suus l. l. p. 40. n.: -Valilenus sp. 488. n.) S tu er o ut, ii r gi u in impugnavit, , null0 argum0nto adlato. Nam quod dixit n0n omnia ab hoc collecta esse exempla, Vix luicquam valet. Unus, , Sane l0eus ab e0 praetormissus est IV, 768, qui tamen id, quod is de Drmula quod superest pronuntiavit. con- . firmat . Frustra autum Vahlenum tir0vocare ad V. 26ὶ S sq. demonstravit Κ an n ungi e S s e r l. l. p. 31 sqq. Dumque ipsum corrigens et B o e k em uel le r uni Secutus etiam melius Briogor iii Bursiani reli. XVIII. p. 200.2ii Haec etiam accuratius explanaro studet Κ an nongi es Ser l. l. li. 9 ita: , Tres sunt c0ndici0110S, quaS expleri liouta nec0ssarium esse putat, ut carmen Suum eam, quam ii Se Vult, utilitatem et fructum Memmi0 i ferre p0ssit: l,rimuin ut carmen Venoris auxili 0 pulchrum et lepidum fiat v. v. l 283. deinde ut nequo ipso, in comΡ0nendo noque amicus in legend0 carmine robus externiis impediantur 29 43), denique ut Memmius, attonium animum ad doctrinam suam adhibere velit . At h0c Lucretius si voluisset, haud dubie alteram precati inis partem i29 - 43) non sine ullo vinculo adieciss0t priori l-28): non e fce v. 29 Scripsisset, Sed Gyice . yrtaeterea Vel Simile quid. 28) Cf. vorsum malo a Lachmanno intellectum V, 155.
13쪽
coloro qui nihil hab00 qu0d demam, nihil quod addam verbis eius Verissimis his': -Revoraseautem offendendum est in V. V. 54-6l, qui cum univerSi carminis summam nihil aliud sein v. v. 54 ot 55 init. quaerendum Videtur - breviter indicant tum libri I. thomatis proposi-sitionem cum accurata atomorum terminologia Coniunctam Continent. Talia autem anto accurasitiorum argumenti paene totiuS pr0p0Sitionem, quae in V. V. t 27-13b inest, non apta esse sensequo omnino locum habere nisi ante ipSam libri I. argumentationem apparet. Ac si quishLucrotium nihil aliud versibus 54-6l offleere Voluisse dicat, niSi ut doctrinam suam atomisti--cam osso significot: ad id efficiendum Certo tam accurata primordiorum terminologia opus non horat. Et Si Vahlonus p. 493) necessariam illam quidem non esse dicit, sod non hinutilom, ut Statim in initio earminiS appareat, qualiS Sit ea doctrina, qua Omnia ex rerumissuminibus Sino deorum auxilio fiant: cur Lucretius, Si iam hoc loco efforro v0luit sucundum sesuam doctrinam Omnia Sino deorum opera fieri cur id n0n expreSSis verbis protulit 3 si quid ad hanc sententiam illustrandam conserunt v. v. 58-61 3δ'ὶ Denique quod Valii onus p. 497),,ad illustrandam eam rationem, qua LucretiuS pOSt V. V. 54-6l n0Vam etiam partem pro omithaddat, III, 3l-93 et IV, 43-95 comparat, monendum eSt prorSit S contrariam ibi invoniri serationum, set id ipSum deeSSe, quod hic ofronsioni est. Ibi enim Lucretius postquam III, 1 30-0t VI, 1 42i do Epicuri moritis eius quo doctrina in universum diSSeruit, res singulas illis selibris tractandas proponit: hic contra p0Stquam ea iam propOSuit, quae ad librum I. vel I. ut MII. p0tissimum pertinent, tum demum Epicuri laudos celebrat et de olus doctrina in uni- seversum Verba facit . . in) equo Spornonda Sunt quao contra Vahlenum m0nuit Bri egor δ') -W0nn Lucregi Sagi Vahlon S. 497), v. 127 1 f. den Sohluss nichi So formultro: datior muss mansedis Natur dor Solle ei forSehon, sonderit in don solbon molir auimelimendi alS WOZu dor Ansangsegu beroelitigen Sehien, die gestellio Auigabo in unitas sonderer Wei Se so beZoichnet da horismuss man nichi bl08s dio himmiiselion Dingo und was aut Erilen goSehielit, son dorii ins-hb0Sondero daS WeSon der Seolo orgri indon, so ge vinno di0S Seine Berechtigung daraus, dassisur sicli mit beZiehon honno aus das, was or boroiis v. 54 f. uber don Inhali suinos Luhr--gedictites in don W0rteri nam tibi de summa caeli ratione deumque disserere incipiam an--g0kundigi habe. Abor die ratio superis de rebus et qua vi quaeque gerantur tu terris, die So-Dinge sind j a implicite schori v. 25 angolii indigi mit don ver8ibus, quo8 ego de rerum natura, angere conor. Die in Redo stoliundo Stollo hann also nichi ais Bew0iS da stir golion, dassMLucreZ, at S er Sie Seliriob, die Vorso 50 6l als uin v 0ranliogundus Stilich sol nos GodiolitushVor Augen hatto . Quin immo optimo Lucrotius in ips0 pr000mi sexitu v. v. 127-l35 do
14쪽
tota physiologia utpote vitae moralis duce loquitur Memmium Suum verbis quapropter bene 3uperis de rebus - et qua vi quaeque gerantur in terris l27-130) ad libros V. et VI., sequentibuS tum - unde anima atque animi convitet natura videndum 130 sq.) ad III., ultimis et quae
res - ossa 132 135, ad ΙV. 722 sqq. v. in pr. . 757 Sqq. in ablegans, ipsam vero de principiis
doctrinam duobus prioribus comprehenSam hoc l0eo non eXpressis Verbis commemoran S, quia ad hanc rum transitum sibi pararo voluit ipsis illis vorsibus postua sequontibus l46-149 sed de ea hoc loco tacere, poStquam antea e contrario largo Sermone ipsas primordiorum appellationes c0ngeSSit, hoc eSt, Si quid sapio, peccare contra omnem bene disponundi artem. Praeterea, id quod iam supra p. VIII commemoravi, Lucretius eum in ipso carmino multo plura praeStiterit, quam promisit in versibus 54-6l, n0nno hoc ipsum ost vitium promissi 8 Sed multo maius, nisi vehementer fallor, vitium eSt Semina rerum materiemque et ceteraS, quae ibi loguntur, voces in his Vorsibus ita in medium proferre, ut non possimuS non credere per totum carmen haec omnia foro terminos tue linteos ad atomos significandus, quamquam fiunt
, Dichtor begoisterndon Zwock0 solbst und von dum g0priosonon Entdocker dor rera ratio die Rodo ist . Et hoc unum vitium tollitur, si eum Satippeo Versus b0-6l 90st V. 79 transponimuS, Cetora Omnia manent: impedit noS ne hoc faciamuS cau Sa praeterea supra p. VII)allata. Ν0que multo alitor so res haberset, si Briogorum Socuti post vorsum potius l0l uos traiceremus: immo Briugor ipso ββ) no Sic quidem uos quadrare in carminis continuationem demon Stravit, et interrumpserunt ibi artum con0Xum, quom inter 80 l0l ot l02 135 extaro
mihi quidem satis probavit Uahi unus. Praotorea, id quod iam Stuor en burgius y ') monuit, si inter versus 43 ut 62 nihil intorpositum est, nimis abrupto in modium profertur laus Epicuri V. 62 Sqq.: quod vitium deminuerotur quidem, Sed vix penitus extirparetur, si dolotis ultimis Versibus octo 54 6l in turmissi os sunt soli quattuor priores b0-53. Et no hoc quidem intul-l0g0, quid tandem poetam impelloro potuerit, ut hos Vel SuS Omni modo inept0S Seorsim a carminis continuitato lacer t. Quae cum ita sint, unum mihi SupereSSe Videtur, ut reapse ab initio pro Oemium e vorsibus tantum 1 43. 50-62 constitisso sumamus. Sed minime mihi perSuaSit Κ an n on gi se s s er etiam transitum tunc eundem iam fuiSS0, quem nunc legimus V. 149 principium cuius etc. : optimo enim pendet oui ιδ a Subiecto enuntiati naturae species ratioque
V. I 48ὶ, sed vix p0tuit, id quod iam Vahlonus brevitur monuit, in tali ad ipsam rem
33, Lucretii philosophia eum fontibus comparata. Groning. MDCCCLXXVII, p. 12. l3. 16 sq. 23 sq. V. quae e0ntra eum monuit Bri eger l. l. p. 73. Vorum diu docuerat Bochem uellor ad I. 1il et saepius. 3Α) Phil0l. l. l. p. 456 sq. proxime post verba supra in n. 3l allata. 35) L. l. p. 458. 36) L. l. p. 388. 373 L. l. p. 499: odos stilisti schen Ungescit ichs dieser Anhnii plang .
15쪽
transitu a parto enuntiati tam Sub Siciva pendere, quam est illud redyunda in ratione V. 59. Vidotur igitur podia, p0Stquam alteram huiuS prooemi recensionem composuit uberiorem, hanc ultimam partem pri0riS deleViSSe, VerSibu S autem proxime antecedentibus 50 61 ad tempus pepercisse, non ut Semper ita manerent, Sed ut aut omneS aut Saltem octo ultimos post a aliis apti0ribus commutaret Vel certe in aliam formam aptiorem rodigeret. Quod cum nunquam factum sit, nune haec parS non congruit eum tot0, et talo otiam quid Si licet significaro can- collis illis Burnaysiani S l, equidem Π0n interced0, quominu S eis hi Versus circumscribantur. Vorsum autem 50 o Kannengi OSSeri Conieetura corrigendum eSSe cur minus Verisimile Sit,
S0d haue hactenus: nunc ad res plane alias Ino Verto. Iam senim diu miratus Sumomnus Artium rhetoricarum ScriptoreS a Platone in Phaedro recensori praetor unum omnium
antiquissimum Coracem, eiuSque l000 TiSiam potius ab Sconditae illius artis inventorum appellari, Secundum cuiuS praecepta non Verita S appetenda Sit Oratori, sed spuetos tantum voritatis 273 Ci,c0ntra id0m h o involitum eodem exempl0 allato ab Aristotelo Rhot. II, 24. l402 9, 17 sqq.
tribui C0raci, verumtarnen etiam a Platone addi Υ αλHoc, o στυπ- oz ω, καὶ ο ὀθῖυχαιρῖι Ovo μαζ0 'SV0ς, porro Secundum ea, quaO alio loco narraverat idem Arist0tolus fr. l3l up . Cie. Brut. 12, 46 Sqq.), primum artem et praecepta Siculo8 Cor ace m et Ti8ia in con8cripsisse, etiam- quo, ut Spengeli' li Verba mea saciam, . in Scholiis Graocis ad illum Rhotoricorum locum Tisiam laudari ὁ Τισιας - του Κ0ρακος cc, 0υ T0 ω0υ κακου κακού κορακος, ut interpretem in libro suo legis So credaS ἡ Κυρακ0ς Τισιου τελέη . Unde c0niuei r) non duas fuisso Artus altoram Coraei S alteram TiSine, Sed unam eandemque, Cuiu S praecepta, qualia e C0raeiSors audivisset, litteris mandas Set eam ipSam ob rem Κορακος titulo usus o ius discipulus Tisias. Sod huius coniecturae nemo rationem habuit: tandem eius ignarus V o r r a li i ii S δὶ
X seisdem causis collegit potius librum illum c0niuncto amborum laboro scriptum fuisso. Mihi optio vidotur data osso inter utramque Sententiam: quod enim V serra ilius in notissimo loco. Pindari Ol. II, 83 Sqq. 00S, qui ibi cum eorVi S comparantur κόρακες ως Si), iterum e S So Coracem et Tisiam, a quibuS iam ante huius carminis tum pus f0r0 476 a. Ch. in alium librum priorem glossographicum editum HS Se eX h0c ip80 loco concludit, haec ruS, si omnino, id quod sis diiudicaro permitt0, qui in Studii S Pindaricis magis quam ogo versati Sunt, vorsu S ita possunt explicari, posita Saltem e St in coniectura pr01 Sus instorta. Tisiam autem legationi S, quam
finden. dass der Vers an gwei Stellen, in duro und am Ende, versi immoli selli Solite. In del. corrector oblongi) ..uor vacuas Lauti man uiamdglicli ei non Rest des Namens Mummius suclien . 39) L. l. li. 9: verbum enim α'o numquam apud Lucretium invenitur nisi in formula nunc aue et semel in verbo aueum f. 40) Non tamen nego a limum mihi linius libet sententiae mult0 aptiorem videri quam cor.
4 l) Artium seriptores, Stutis. MDCCCXXVIII. p. 32. n. 49. 42) Genet. Ent ichiungi r plat. Plii l. I. Lips. MDCCCLVJ. p. 48b. 3 433 C0rax and Tisias J0urn. of Philol0gy IX 1880). p. l97-2l0. Quae de Corace narrantur et de argumento huius Artis in Pr 6gg. in Herni g. Rhet. Ur. IV. p. ll S lq. Walg. p. 21 8 sq. Rii. Spengelium l. l.) 1ide non esse digna inmonstravit iam St, unguli us l. l. p. 27 sqq. , mir0rque de his rebus ex parte saltsm aliter iudieare Verr Ilium.
16쪽
ann0 427 patriase urbis Syracusarum hostes Leontini Athonas miserunt, una cum Gorgia socium fuisso quis ust qui soli Pausaniae VI, 17, b) credat 3 Εtiam Isocratem, qui nunquam in Sicilia ut
Italia orat, eius audit0rem fuisso narrat quidem Dionysius Hal. De Isocr. 1 εμὶ, at certe anno 427 ille eum nondum potuit audire novem annorum pilor, magnu Sque certo natu Tisias erat annis foro 420 et sequentibus, si eis potius comm0ratu S est Athenis, et Si haec vera sunt, Thuriis eum iam anton docuisso verisimile est, annis foro 42b et sequontibus, ut reapse ibi fuisse potuerit praeceptor Lysiae Quamquam igitur n0n plane con Sentio cum Vorrallio haec Omnia negante, tamen SuSpecta linoe omnia esse concedo et adhiberi in eis qu0que satius eSSe puto artem illam nesciendi. Ulut Vero Se haec habent, nondum me posenitet iudici, quod e Scaena Reipublicae Platonicae de tempore feei μ' , quo mortuus sit Cophalus Syracu Sanu S Lysiae putor, quamvis mihi refragetur B lassius f . Hanc enim scaenam incidere in annum fere 408 vel 407 h0dio, ni fallor, inter omnes constat, nullum autem aliud apud Platonem novi exemplum eiusm0di, ut aliquis in ipsa dialogi soauna multis post m0rtem anniS non mutae perSonae, Sed Socii Sermonum, in cuius domo coll0quia haboantur, partos agat. Atqui Si hae ro eo min0ti oum illo tempore reVora nondum mortuum fui SSe Sumimu8, non p0s SumuS non inde porro concludere eum
aut Athonis mansisse, cum filii Thurios abi runt, aut eum filiis in hanc coloniam so c0ntulisso ex oti quo anno 4l2 vol 4ll Athonas rediisso, cum quo Lysias XII, 4 ε ) oum a Periclo invitatum in hac urbo triginta annos habitasse testetur set anto annum saltem 404 oum o vita decessisse ex uius tum Lysiae verbis ἡ sinu ulla dubitatione sit colligendum, aut inter ann0s domum 43Tot 435, qutio ost Vober Wogi ''i sententia, Athenas transmigravorat aut per triginta quidem ann0s domi0ilium ibi vol p0tius in Piraeos collocavit, sod non sinu longi 0ro intercapedine. Illud vero si praeferre volimus, Lysiam, cum testibus Platono Phaodr. 27S E sqq.) et Pseudo- Plutarcho Vit. Lys. 836 Cὶ Isocrate compluribus annis mai0r natu fuerit β') , iam antea Syracusis in Vitam venisse neceSSe e St: Sed ut hoc Solus Timaeus narravit aliis omnibus advorsantibus, ita hodie omnes Scimus huic scriptori, ubi a coloris tostibus recedat in hon0rem Siciliae aut Italiae, nunquam fidem esse tribuondam. At alitur, Uebor vegius inquit, Lysias ossut locutus, si divorsis temporibus Cephalum inter Athenienses habitasse dicere voluisset. E contrario eum nihil sano interesset, ut id assequor otur, quod assoqui stud0bat his Verbis,
44) Ropstit hoc Psolido-Plut. Vii. Is0c. 836 F et ex eo Ph0tius c0d. 260. p. 486 b453 Pseud0-Ρlui. Vii. Lys. 83b D. Suid. v. Τντίας. Fabula fortasse est e coniunctione orta, qua Plato in Phaedro artem oratoriam Lysiae cum arte rhetorica Tisiae conectit.
17쪽
utrum patrem per triginta an primum per Viginti quattuor, p0Stea denuo per SeX fero annos ibi vixisso diceret, mea quidem seritontia ridieulum paene fuiSSet, si non praetulisset brevius
loquendi genus. Ergo ea saltem ratio, qua me refutaro conatu S QSt Bla SSiu S, me omnino, non tangit. Athonas reversum anno 412 Vel 4ll βδὶ iam proximo temp0ro usquo ad annum sero 402 Lysiam maiorem partum sepistularum amatoriarum atque declamati0num ScripSisso ego
quoque credo. Quamquam enim Platoni S, qui eius Amatorium in Phaedro temp0ri, quod intercessit intor ann0s 4lt ut 406, importit, testimoni quam exiguum Sit talibus in rebus protium, inde apparet, quod in eodem dialog0 279 Α) 00dum temp0re etiam Isocrati contra historia0voritatum iam tribuit oratio nos, tamen ab Archino anno 403 por totam huius in Thrasybulum
scriptorum , hoc sino dubio non finxit illum 257 C β') ut vix satis sexplicari potust ox solis Lysias' pauci S, quae tum iam extabant, iudicialis gonoris orationibus at tuo doliborativi Cum autem Aristolol0s testo Cicuro ne tradiderit Lysu mi Primo prosteri solitum artem
esse dicendi, beinde quod, Theodorus esset in arte 8ubtilior, in orationibus autem ieiunior, Oxationes eum Scribere aliis coepisse, artem removisse, quaerendum eSt, quonam temporo Scholam rhetoricam
aperuerit. Factum hoc quoquo iam esse paul0 post annum 4li 0 voco illa primo facile concludamus, at Si ita iudieamus, cum non ante annum 403 iudiciales orationes scripserit, vorba autom Aristotelis ita sint comparata, ut proximo iam post clausam scholam tempore ad hoc Sonogotium vertisse putandus sit, ViX Th00dori rivalitas oum impolloro potuit, ut artum profiteri deSineret, Sed plano aliam causam afferre debobat Arist0tolos nocessitas enim h00 faciundi imposita Sano fuiss0t Lysiau, cum fugerot o patria dominantibus triginta tyrannis anno 404. Dives praetorea erat, ut quaestu certe eiuSmodi facito possut carere, donee a tyrannis maioro rei familiaris parte privatus aliam haud parvam in Thiasybuli 0xulum quo conatibus sublevandis consumpserat pii. Quo facto rodux inde ab anno 403 vietum haud dubio suo lab0ro quaserere erat coactus, itaque tum demum, nisi fallor, huius rui causa ab initio institutioni 0ratoria00peram dedit, moX, cum diu frustra uiam in hac arona cum Th00d0ro dimicassu haud probabitu sit, ex 0rati0nibus iudicialibus in aliorum usum scribon dis quaostum lacoro coepit. Video, quid p0ssit mihi occurrore. Oratio senim XXXIVR brovi post expuls0s tyrannos β'), oratio
p. l66. - Ut alia exempla asseram, confido Plat0nis Protagorae 309 IJ. 3l0 Ε Protag0ram iterum volaisso Athenas anno sere 434 et G0rgiad una cum Gorgia, cum is iterum viseret anno fere 426 hanc urbem, aut proximis saltem annis commoratum ibi esse etiam discipulum eius P0lum, sed nequaquam conclud0 e Gorg. 448 C. 462 B. λ ταἰ συγγράμ μ ατι Artem eius iam tum atque multo etiam minus e Charm. 162 D, ubi tecte n0tantur Critiae dramata , ea iam ante ann. 432 of A sqq. 3 orta fuisse. Immo hoc tantum certum est secundum . illos l0cos Artem Poli scriptam esse ante Sorgiam Platonis, h0c est, ut videtur cs. quae m0nui in Aran. philolCXXIII. 188 l. p. 664 sq. iam ante mortem Socratis b6 Brut. 48. V. Supra p. XL
18쪽
περὶ τῶυ ἰδιωv ευεργεσιω, pro Thrasybulo contra Archinum exarata iam eodem Saltem anno
403 orta est. At gratis haud dubio utramque elaboravit, illam quia ipse sicut is, qui illam
habuit, imperi0 p0puli favebat, hanc quia in ea Suam ipsius rem agebat contra de eis orati0nibus locutus osse videtur AriStoteles, quas aliis Scripsit mercede conductus. Quarum antiquissima videtur fuisso pro Euthyno illa c0ntra Niciam sisti, qu0rum litem cur n0n 402 demum anno diiudicata esse queat, equidem non intellego': uniuS autem anni et paucorum mensium tempus plane mihi Sufficere videtur, quo ludi rhetorici modorandi conatum irritum fieri Th00d0ri aemuli hau in re solertia maiore cognoVerit. Iam illam litem, quippe in qua otiam IS0crateS primam Vel paene primam orationem scriboret in editionibus n0Stris XXI μ' , δε μαρτυρου dictam, n0n pro ipso quidem actore Nicia, sed pro Sub Scriptoro tamen noscimus quo actionis 'ini, celeberrimam eSse factam omnibus notumost. Antisthonis inprimis cavillationibus inde depromptis Is00ratum p 0st aliquot annos impulSum OSSO, ut hie quidem e contrario ab 0rationibus iudicialibus seribundis ad institutionsmiuvonum transiret, admodum probabilitor OX indice operum Antisthonuorum apud Laert. Diog. VI 16 ot ox Aristololis vorbis male redditis a Cicerone nocratem primo - scribere - aliis
solitum orationes, quibu8 in iudiciis uterentur, sed cum ex eo - Sau=e ipse in iudicium vocaretur, orationes aliis destiti88e 8cribere totumque δε ad a)qes componoidas transtulisse coniecit Usener si ).
Et 0rant quidum aut duo Antisthonis Scripta hane rem Spoetantia, alterum ῖρὶ τcov δι κογρχὴ c, υ, alterum πρυς του 'l 70κρατους α μαρτυρ0υ, id quod Si Verum HSt, diiudicuri nequit, utrum tertius titulus Αυσίας κχι ' sσοκρατης altora illiu S an huiuS fuerit in seriptio, aut tria, Si hic titulus poculiaris libri orat 'q). Si tria erant, duo περι Tob, δικογρα*ω, et Λυσιας καὶ ' I κραπης verisimile
est p0st Platonis Phaedrum odita osse, ut in Ois simul in Platonem invectus Sit Cynicus olus- quo iudicium do utroquo oratore in illo dialogo factum eludere et in contrarium, quale ipso in tertio Suo libello 'ρυς του ' I σοκρατους α λαρτυρου feeerat, vertere Studuerit, tertiuS hic quominus iam antea prodire p0tuerit, nihil, Si quid nunc Video, impedit, quamquam olim aliter iudicavi, cum potitionem prinoipi hae in re ab USenero commiSSam nondum pei SpeXiSSem: Sin duo
tantum, ut titulus alterius hic sero: περὶ του δικ.6γρα P ου η Λυσίας καὶ ' IGOκρατές, alteriuS προς
tantummodo hoc finxerit, ut exercitati0nis causa hanc Orationem scriboret, de hac ro non huius l0ci est diseeptare, neque utrum Servata oratio ea sit . quam reapse Seripsit, an subditicia, id quod c0niecit Ben solor, p0stquam illa perierit. in eius locum substituta. Etiam vorum si vidit B lassius, Is0crates corte vix orationem et scripsit et pr0mulgavit l0ngo tompore post causam iudieatam.
19쪽
του 'I τοκρατους xlχαρτυρου fuerit, de illo illud, de hoe hoc, ut alterius περὶ πω, δικογρα*ωv, alterius hic fere: Λυσιας καὶ ' Ισο κραπις, προς του 'Iσοκρατους α λαρτυρου , de illo hoe, de hoc illud valet. Porro vel duo vel unum h0rum 0perum, ut recta Sit Useneri coniectura, ante Isocratis contra sophistas libellum, quippe qu0 hie Vir Scholae Suae aperiendae, ut ita dicam,
praeluderet in pri0re parte g. 1 8ὶ Antistheni paria paribus referendo, in p0steriorO . 9 183
Alcidamantem aggressus , omissa osse patet: Sed in omnia Vel tria vol duo idum cadoro nequaquam neceSSe QSt, imino non is erat AntistheneS, quem, po Stquam ut in hoc libollo re- Sponsum sit ab Isocrato, prorsus laeuisso facile credereS. Multo autum nunc mihi vo similius vid0tur tria fuisso huius gonoris opora Antisthonis. Edito enim Amartyro mOX Soeutam esse eiuS cen Suram probabile eSt, quamquam, nisi fall0r, po Si Socratis demum mortem: h0o voro Si conuo limus, cum nihilominus Isocratos por aliqu0t annos iudieialos oratio nos aliis scribere perreXerit, Vereor no corruat USeneri coniectura, nisi compluribus annis interiectis contumelias suas repetivorit Antisthonos in altero libello anto Suh0lam advorsarii oonditam, sud post Platonis Phaodrum, hoc ipso dialogo incitatus: nam vorba ibi do Isocrato sacta claro ut distincto ostendunt hune minimo, cum haec seriberentur, iam in eo fuiSSe, ut consuetum genuS orationum dosororet sive pr0pter iterata Antisthenis eonvicia sive alia do causa. Utrum tamen alter illo Antisthonis libullus περὶ et Ου δικογρα*ωυ, turtius post aporium IS0eratiS ludum SeriptuS Λυσιας και ' lG0κρατος fuerit an potius hie orationi oontra sophistas Isocrat0ae anteeoSSerit, ille eam Secutus sit, plano ignoro. Sic igitur corrigenda sunt quae alio loco ' in do hae re dissorui. Verum autem osso, id quod secundum Pseud0-Plutarchi verba Vit. ISOcr. 837 B) σχολης ηγειτο, ως τιvες λασι, πρc, του επὶ Νίου, μ χθητας S cco, tradiderat
neSei0 quis, fortasse Hermippus, fortasse alius eadem iam indus nita ratione ab Hermippo citatus , Isocratum ab initio non Athonis, sed in Chio insula d0euisso discipulos novem, hoc quoquo nimis coloritur ibidemq'i concussi Usonoro δ' j. Quamquam enim vir mihi amicissimus optimo in constructione επὶ Νιου nullam inesso offensionem demonstravit, tam ori iam Blassius non m0do admodum probabiliter, id quod ipso concodit Usonor, novum illos discipulos prim08 coniucit ἐλ) 00t0 90tius Athonionsos fuisso ab ipso Isocrate XV, 93 nuncupatos una cum nono Tim0th00, sed etiam recto scripsit Τ*i: sidio Schulo aus Chios borulit aus dor solir ung0Wissonis laub urdigkoit ei nor Vere in Zoilon Tradition ως ρασι τιυες) . Quin nulla prorSuS fide dignum osso hunc lantum probare mihi videtur alia narratio more corto sontontia, etsi alii, velut ipse Blassius, aliter iudicant, absurdissima ibid. C) καὶ χρχας δε κοα περὶ TM, Xιου κατSστησε
6 i) CL Usener Quaestiones Anaximendae p. 12 sq. Uebor vegius Zii Isokrates, in Phil0logi XVIII 1868j. p. 175 sqq. Car. Re in hardi m De Isocratis aemulis, Bonn. MDCCCLXXIII, p. 6 - 15. 24-27. Zycha Bemerkungen gu den Anspictaingon und Begieliungen in der XIII. und X. Rode des Is0hrates,Vindob. MDCCCLXXX, p. 4-l5.68J Die Absassungsgeti des platonisellen Phaidios I., in Ann. phil0l. CXXI. I 880. p. 708. 714 sq.
733 Fortasse haec ipsa res a Timotheo ad prasceptorem , amicum, comitem Isocratem errore neScio unde orto translata sch0lao Niad fingondae ausam dedit. Cf. Schae sor Demosthenes I. p. 24. n. 2.
20쪽
in manus mihi venerunt bonae frugis pleni8Sima commilitonis n0stri Brunonis Koilii Analoeta Is00ratea, in quibus haec ita se habere accuratius ilicet paulo 1 0rtusso hie illidaurius, quam pur orati dem0n Stravit et luculente OStendit, quam foedo Pseudo-Plutarchus ea, quae mutuatus est a Diony Sio HalicarnaSSeo, corruperit ordine rerum mutato atque perverSO aliisque pravo insertis ex alio fonte deteriore, h. e. , nisi fallor, id qu0d ut credamus ana-l0gia suadet, Caecilio Hermippum 80euto . Denique ultimam quidem orationum Is0cratis iudicialium, quae tempuS tulerunt, Aegineticum, p0St libellum contra Sophistas c0mpositam esse Blassius y', ostondit, sed paenultimam Trap0Ziticum quod ego cum USonoro Ui aliisque in anno fero posui 394, hae in re rationem non habuimus dissertatistiis a Schae foro viroogrogio bonis littoriS nuper praepropero erepto Mus. Rhon. XXIII l878). p. 418 433 ins0rtau Αth0niselior Vollis bosolitus S gu Ehron dor Solino Leukons von BoSporo S . In qua cum ex
populiscito nupor invent0, qu0d ibi tractat, err0rem a Diod0r0 XIV, 93. XVI, 31. 52 ses XX,
22 25) in annis regul0rimn Bo Sporanorum enumerandis commiSSum patefeeerit, anno huius
vitii vorisimillima semon latio, id quod Schao fero Videtur, ea sit, ut Satyri tempus usque ad annum 387 0XtondamuS, in medio relinquo, rem p0SS0 Saltem Se ita habere negari utiquo nequit. Ergo hoc tantum certum e St d rap0Ziticum 0rtum 0880 p0St pugnam Cnidiam v. g. 363 intor annos 494 ut 486 Voro tamen proXimum mihi vitisetur propior causas a Blassio h)allatas incidisso uum in annum 392 vol ineuntem 39l, vix saltem in priorem. Cum igitur oratio in s0phistas viX p0St annum divulgata sit 390 i: p), nimis brev0 facito unicuiquo videbitur temporiS Spatium, quo poSi Τrapeziticum ludus I Soerateus apud Chios conditus Athenasquo translatus sit. Si autum omnino hie sophista non nisi Athenis scholas habuit, nihil iam obstat, otiam si Oarum et prooemium illud et initium iam anto Trapugitiuum, id quod fortasse licet, in anno fero 392 collocare velimus, quominu S, id quod perperam Usenorum Secutus negaVi ''i, Phaodrus Platonis post annum domum 396 Vol 395 prodiro potitorii intur annos foro 391 ot 393 vel, Si Schola is0oratis anno domum foro 390 a porta ost, intor annos foro 394 ut 392Menonem Secutus, ante orationem Contra S0phistas lSocrateam, po Si quam no editum eum eSSeputemus, Vetat Splendida Sontontia in olus fin0 278 E sqq. i do Isocrato lata ini Rationes, quibus Ditioni, orgor' tin hunc Platonis dialogum etiam posteriore tempore
74ὶ Lips. MDCCCLXXXIV. V. huius libri hoc temporis m0mento nondum divulgati p. 92-94, cf.