De responsione quae in Aeschyli fabula Thebana inter binas nuntii regisque orationis intercedere creditur [microform]

1쪽

a par of the Foundations of Wester Civili ratio Preservatio Project

Funded by the

ΝATIONAL ENDO MENT FOR THE HUMANITIES

Re productions may noti made ithout permission rom

2쪽

State Cod onoem me maring of photooopies orithi reproductions of OOpyrighted materint ... Columbi Universidi Librari resentes the right to refuse t

3쪽

DE RESPONSlONE OUAE

s AESCHYL FABULA...

PLACE:

NORD HAUSEN

5쪽

Conti moler

2.22.0

l. 6

6쪽

DEM DIRE TOR DE REAL GYMNASIUMS

I. De responsi otio, quae in Aeschyli fabula Thebana intiri binas nuntii regisque orationes intercedere creditur. Voni oberi lire Schild. a. Schulna richton voti torn I 899 his Ostorii a0OO otia Dire litor.

7쪽

hDE CSPOn Sione, luae in Ae AC hvli fabula Theliana inter binas nuntii legisque Gratione. inter Cedere aereditur '

Laud raro fiori solet, ut viri doctis quam novam scriptoris vel interprotandi vo omendandi rationem invenisse sibi videntur, eam ratam firmamque esse Velint, PriuSquam Sententi In Suam certis argumentis satis Comprobaverunt. Hae quae dixi Cum multas ad alias quaestiones philologicas tum adrosponsionem illam quadraro puto, quam itSChelius inter binas nuntii regisque orationes intorcedere monuit Minime dubium est quin illa lex apud poetas qui fabulas docebant in canticis iisquo versibus, quibus voteros nomen .stichomythine P dederunt, agnoSCi possit, iis tholius autem in am opinionem ductus est, ut Aeschylum, quippe qui Oetarum omnium exsisteret ingeniosissimus et artificiosissimus, magnas maioris ambitus partes vel diverbii aequabiliter Composuisse existimaret Delites Jore enim putavit in singulis orationum paribus responsionem, quae Statim perspiceretur, dummodo versu ejicerentur ii, quos

interpolatorum insCitia textui intuli SSel. Inclo vero Criptura clam n nata ASO XPOSuit, quod interpolatores

Cum defectus exstare manifestos animadverterent, Consilii poetae Prorsus ignari laCuna e Suo repararent. Orationem autem hiare si Concederemus, nihil disterre, utrum duo vel docem vorsus 'xcidisse

statuerentur.

Quae omnia quamquam Probabitit ite quadam Carere non videntur minus tamen habent irmamenti. Nam si a cciderit, ut eos quo Vir doCtiSSimu in USPiCionem vocavit versus AesClaylo dignissimos suo jure stare vincatur vel levi tantum Iutatione is sensus qui postulatur bonus olici possit, illa de oratione antithetica ratio nescio alaad irritum redigatur. Atque fuerunt, qui auSAS, URS, V. d. Protulit, vehementissimo impugnarent: uorum inprimis laudandus est Heimsoethius, Cuius tamen argumentationes Praeterquam quod non ad omnia Paria Pertinent, remediis nituntur Crioribus quam quae Probare OSSimus. In errorem contrarium incidisse video tisserum et Martinuni, qui textus nimis tenaCe loco haud dubie corruptos interprCtamentis artificiosissimis defendunt.

8쪽

Ex iis qui Ritschelii vestigia premunt, maxinae digni Sunt qui memorentur in dorsius, echius. Prienius, Weilius, viri de Aeschulo meritissimi quorum iudicio a ' in re aliquid ponderis tribuendum esset, nisi de

sententiis Suis comprobandis in vias tam diversas birent, ut rationum Concentus magis refutari quam comprobari videatur. Ouoniam igitur de hac aequabilitatis lege mira exStitit dissensio et adhuc exsistit. alienum non esse Crediderium quaestionem denuo tractare, qua in tractanda Si quid ad rem diiudicandam contulerim satis habebo. Sed transeamus clandem ad singuliis irationes tercensendas Ilainium orationum lar sed Merm 356 307h eodeni fere modo dimensum videmus . nam regis orati versus o nuntii a amplectitur uos numero Ritschelius nequaquam tentavit, ut autem nihilominus responFionem efficeret hane perspicuam, a subsequentibus duos primos inmiti versu seiunxit. b os enim quod ad onmes septem orationes spectarent prooemii loco Stare Contendit. Hoc argumentum, Cui indorlius, echius. Oilius applauserunt, parum valet Etenim si iis duobus versibus Pro Dini uni contineri existimas, iter non tot st, Num OrSus,

antecedentibus secernis, septimi Pari aequabilita dilabitur. Prorsus falso Prienius diiudicavit Cum x. IT Sadditamentum esse putaret librarii, qui nihil aliud Pectaret quam ut rem e XPli Catuas enarrarol. Immo i hoc quem Prienius elimina versu Suuianam in CSSO Comparationis, qua Γydeus Pugnae amantissinnis una equo bellatore Confertur, frage rus reCte XPOSuit. Guem ut a in re sequor, ita a me in Petraro non possum, ut versum qualem nun legimus, integrum CSSe mihi PerΝuRSerim Verbum enim .hρμαιυειψ' tragicis vix usitatum quod notionem habet movendi Culia toto sententiarum Conno Xu re Pugn nro Uiclotur. Nam quod interpretes nonnulli Vocabuli illi eam vim. injicere voluerunt, ut tollere se arrectum ' signisii Cet, nullis exemplis Comprobari PoteSt. Hae Parum reSpexerunt omne it qui ..hρu. αἰυς ' tuentur. Auxilium petendum est a Scholii S, qua Si CXPbCunt ..usiet i, et Ibαχίυει τι πνύδει tu καὶ ι ος υλεμ. γπηοῦ σαλπιυIG ὰχ Gύω καὶ ξ tb υα Πυ ' ργεται ρ0 z0' ἐροιρατυ IV m quidem id elucet scholiastain locum nostrum ita intellexisse, Ut deSCtabatur equus fremens, qui similiter a lydeus pugnandi Cupiditate inflammatus retineatur. Eiusdem Sententiae fuit HermannuS, Cuius mendati .,0ργαιυει 1av ου' haud immerito displicuit, quoniam iraSCi ' de equi dici non poteSt. Neque ad Veritatem CCessit ConieCtura Heimsoethii ακτα υε κλυωυ Pro Pon Onti S. Verbum Pnin ..ακται ειυ' uno tantum quo YOSChylus utitur loco . Eum 36 annectitur obiecto. Magis Critici arri Sit quod Freyius suspicatus est is de Aeschyl, scholiis Med. i. XPosuit in Ibρυα νει λευε ιυ ' non duas Sed quattuor ultimas Syllabus orta esΝ ex errore librarii oculos ad versus Superioris uincm dcflectentiS quem versu in in arche lupo si lectum FSSE sibi Dorsuasit

μαί ει P.SV ovouae suspicio certe probabilis esset, si inde levi tantum mutatione is qui requiritur sensus restitueretur. At ver ConjeCtura, qua Vir OCtiSSimu . t γετορι κλυωv' Posuit, et Violentior Si neque poetae satisfacit. Oncedo rejiciendam esse ei lii Ontentiam, qua ..ειργεται V ου' Igmil Car Credit . inteTaudiendum prohibetur ne audiat nihil en mi nos impedit, quominus iarti CiPium .,κλύ 0v' CONCESSIVE accipiente vertamus . . Equus quamquam tubae sonitum audit, retinetur. Sed hoc vitio Freyli emendatio laborat quod in ea Oxum comparationis momentum non cernitur. Non ita ni In multum Verbn . U.avatuet θ:Vεσbαι, quibus Vis , Ialanendi ' Conmvinas est, inter se differunt a jejune meo quidem iudicio dictum esset, si poeta in uti moduli Scripsisse cogitaretur . . Tydeus pugna prohibetur Velut quu fremens manet, qui abae sonitum audiens retinetur. Eam eniti quam vir doctissimus Vitare Studet tortitionem

corrigere opus sit praesertim cum satis Constet equos bellatore non tum demum Vehementer turbam t. que excit iri, cum tubae sonitum audiunt, sed eo iam temPori momento, quo Signum dari exspeCtania

Nihil autem offensionis habet repetitio verbi p. vειυμ quod duplici illa notione manendi v. 37O et

e XSpectandi i 37I excusatur. Ouin etiam nescio an Poeta de induStria is , Lavat, ' OSuerit, quo efficacius aviditas dimicandi et Diora sibi opponantur. um hae ita Sint, CSPuo ei lii ConjeCturam ..opbiti κλ ad . in qua, ut alia omittam, adiectivum ορυιος supervacantium CSt, quoniam in tumultu, qui iam ante Pugnam CXCitari Solet tubae sonitum magna VoCe edendum esSe Per Se Patet. Neque Ο inskio assentior, qui -,ξῆ I. p. op ΞυGet Conji Cien quam Vis V 4 vel κλυει Ptum non e Se intellegeret, nimis textu recessui Ouoniam igitur iis quas protuli Causis , μευ is V SCruPUluin nobi inji Cere non debet, verisimili uaria in

Iam a tersequar tortium . in qua iuntii sermo verSuS IS Continen integer, regi re Ponsum ui verosus tributos oesso vi donuis, munitum putatur Prienius Pronomine demonstrativo ..eto,da v. 4S3 lacunam indicari

docet, in qua potissi in uni acuibus, hic, illius Martis irrisionis mentio facta Sit RitSChelius hoc ipsum no a in discrii non vocavit. quod loque ad Nogaretim aedi re POSSit qui Pariter atque ceteri duces 'hebani

est qui impodiat me jactantia hostic invisi minam ratac faciat Restituta tamcn 'a opinor genuina

9쪽

sententia nequaquam omnos difficultates removentur. Guaeritur enim, quo Verba υ πυγ ro, Ortineant. Duae Si iunguntur Cum verbi Proximis ..και δὴ et anεαπται ' quod Sunt qui undeant, Sensus me quidem iudicio omnino falsus hi funditur , , Megareus deorum immine Prospero Cum Eteoclo Congregatus est ' Cuius rei ratio non perspicua est ulla enim virtute singulari Megareus Ceteris uCibus ad 'o Prae8tat ut iure de eo tantum dici Possit . κιαπο ξ υερυλ εχωυ'. Praeterea autem non aliter ne Si opinioni nonnullorum obsequentes Ost et is interpungimus, deest objeCtum quo menti quidem nCienda Ni iuS, quoin rex emittit ouaPropter Pr συ πάγη δε et 4 equidem Propono: - τυ et II τιυα. Si Si m 'Cum cribas initium regis rosponsi optime nuntii adhortationem exCipit Uuod quo molius diiudicotur, on uno auteCedunt brevi repetero mihi liceat. 9θCulator postquam te luna tertiam tortam ortitum ossi retulit, o ueto more viri audacis Signum depingit, Cui litteris insculptum Sit , , Ne Mars quidem O 'turribus ascensi dejiciet. elude monet regem, ut aliquem opponat illi Parem. Rox gloriosa neo Clivaniloquentia vehementer XaCerbatu raptim Ospondet: , Hui iam mittam Cum voratu quendum ' Alom Cui Certo Curae sit, ne EteoClu victoriam referat. Tum vero Paululum In ditatus, quis i hanorum

maxime idoneus sit ad victoriam a b teoelo reportandam pergit At Profecto, non est, Cur diu mecum Consideriem, iam habeo, quem eligam, Cilicet Megareum non Solum EteoCl Parem sed nulli Su Periorem, quia iactantiam non lingua Sed manibus tenet. Notan sermo regis hoc modo bello procedit i e pronomine autem indesinito tet, quod Aeschylus interdum si usurpat, ut homi noui quendam significet, Conferas velim . 383. Haud parvi ad locum nostrum recte intellegendum momenti est, quid de illa quaestione Statuatur, utrum duces Thebanorum in Cena adesse Cogitandi sint neCne. Nonnulli, quibus oelili Chius assentitur,

fingi tantum praesentiam defensorum existimant. Un Cum sententia non nuCa sunt, quae r Pugn iri videantur. 1omParantibus enim rationum Cetera Paria nobis CCurrunt hae tenipora futura: V. 376 αυτιταζεις V. I zi ς ε υστ σῖ τι CX Uibu Colligatur neCOSSe St, nuntiuIn quidem exspeCtare regem tempore demum proximo propugnatore ad Porta defendenda emi Ssurum esse. In eanderia opinioni'an Praeconis adhortationibus duCimur 45 πέμπε οερέττbo'. SI πῖα ει ξπχνὸ ω, qua manifeSt SPQCtar Ad UmPUS Dosterum nemo Si quin videat Temporibus autem perfecti illis, quae sententiam nostralia refellere Creduntur 429 αιθγω πεπα τι λημα et 454 καὶ 5η 'f'LII 'αι non it multum tribuo, Cum in iis, ut ipse Ritsctelius ConCessit notio praesemis insit, quam ob rem figurae sunt rhetori tae. uno nulla quamquam HiisCheliu negari non PoSse Putavit, tamen ab hac fictione, qua re deleCtum iam ant 'a habitum nunc demum enuntiat, non abhorruit. Eam sententiam defendit Hoeli lichius addens , nuntium iam non habere cognitum, quoSnam uCe re elegiSSet, nam apud Portas neminem conspexisse eum nisi uCes

Argivos Thebanos iis nondum oppoSitos esse ho demum fieri, dum speculator in scenam redeat

ex omnibus, quae Pertinebant ad bellum illa quidem aetate oblectationem capere haud ignorabat: Equidem Poetam noStrum ConSulto rem instituisSe Contendere RuSim, ut ducum Thebanorum aspeCtu varietatem quatinam daret irationesque aedderet aliquanto vividiore et efficaciores Recedendum igitur suadeo

sententia itschelii, Rochlichii, aliorum. Neque tamen Stipui uri Possum Ri Chtero, qui defensores, Fin mi atqui nominati SSent, ad nutum regis Statim abire monuit, quae Pini nihil habet, quo Satis fimnetur J st enim non verisimile Propugnatores iam scena discedere, dum rex in virtutibus Praedicandis ver intur ipsorum, quos iis laudibus sine dubio inflammari vult. Porro tali Thebanorum abitu qualem Richterus cogitat medias in orationes incidiuitem lacile fieri potuit, ut spectatorum animi attenti ab ipsis orationibus civerterentur. Guam ob Om tirna mihi Stat Sententia Thebano ad Suum quemque locum tum dona vinfuditinare, Cum re Singulas de Singulis duCitius orationes habitas nil finem adduxit. Gune opinio O magis probabilis videtur, quod chori invocatione d orin Subsequente intor, Allum Atur, qu . non ΝOlum do sensoribus apte licet ad porta designatas abire, sed etiana Spectatoribus I auli Spor Anim uti Colliger Q. Sed

Num quod sunt qui Verbo .ns 3 -ειυ ui hoc oratiotium inta toro Potito vehementer offendantur quamquamllαρεσται vol simile quid mallona MD lacunis notandis nihil comprobat quoniam Ciusmodi iteratione loetis sceni ii liaudquaquam sunt inusitatae Optime rigitum mea quidem ontenti, regis ratio itin exorditur. Mittam iam hinc cum eventu quondam. Iamque missus iactantiam Anibus aeneias Scilicet megareus. Onmino ut m moti intollogo, cur reprelion latur, quod rex Megare nomen non Sermoni initio Commemorat Hoc do industria politam ad augendam eius vim retinuisse Mitscholius vero perspexit ed videamus quali viri docti ponant desectus Rit cholius ante v. 453 sec trimetros lxCidisse Pinatum est Cuius re iustam CRUSRm non Attulit. Nam iit ε 3 ποια in orationem non hiare, inde apparet quod hoc verbum haud dubie

Keckium isoquens desectum post 53 in dic t Pariter atque Mitschelius requiri dicit rogem ausius verba

,.RGlλπα 'V quod regis Aniuriam festinantem vaniloquentiaque Eteocli iratum luculenter prodit quo sinet orationem his verbis . tu osse laudibus alium, de hoc iam O liget verba Perdere quam Primuin rose de cetoris Argivorum ducitius. V Defectus igitur, quos in regis responso viri ΟCti indi Caverunt, non Sunt, tun nuntii somno rogis responsum e versibus Superet, illa de responsione Pinio labefactatur. Inmor insennuis nil unrtam rationum I ar, in quo St,eCulatoris Sermo nihil Continet, quo iure in discrimo ii vocari liossit. Perperam nisi Prienius versum 48 delevit Causam afferens uni inutiliter additum esse, quia iam in antecedentibus sati expositum it qua de RuSami Pl omedon torrorem magnum miciat. Practerea vim ut octiSSimus enuntiat si υτ πιγάπαζεται offendituri quin A, lilno iactatui ira

10쪽

. timor iactaritia TCitur ' nimis audacter lictum sit. Otia in re Priettius Practeri nisi s. ' Videtur nuntium quo graviu deClararet, quantopere Hippomedon timendus esset, non siti Causa iterum esterre iactentiani exeunte ratione, ut rex in adversario eligendo maiorem otiam adluberet Cautionem. Illud vero .. ρυδυς κομπαζεται ' minime abhorret ab Aeschyli ratione dicendi, cuius ea quae hi Cornitur granditas inaxime ProPria SL terum monuerim, quod iam Martinus vidit, oratoriae aequabilitati ni agis convenire pilogum ex Pluribus versibus quam ex uno Constare, ut etiam rationes , I. H, I Clausulam duobus versibus esseCtam Stendunt. Neque magis fidem sibi conciliare potest sententia ei lii, qui tres hi Julias in oratione nuntii COGOSCi existimat, primam ΟSt v. 469, ubi dicit: ..Atite Clipeum duobus versibus cli Perditis alia HiPPomedonti arma ingentia fortasse galeam Commemorata, fuisse suspicor ut v 36 in Λ b i descriptione hui antithetica . Sed hoc non ita esse facile perspicitur, quod Qx qui Orborum iuuatit ubivis

aCCuratissime rationem habet, hae quae ei lius desiderat arina ne Syllaba qui dona in memorialia revoCnt. Alteram unius VerSus lacunam . . Post v. 47 notavit, hi vphonis Corpus me biim L Cum btinuisso liCendum esset. Cui argumento non plus tribuenduin si iluani Priori. Am niti ut Alii interpretos. retiCentiam Aeschyli quandam Proferam qua non omnia narrat quae Cit e rogi resPon ΝΟ non P Paret

ea ratione qua Nellius Credit Typhonem depictum esse. Nihil aliud ni in rex de Hi Pliomedonti i X l, nitnisi: Hippomedon Tvphonem ignem ore exhaliuitem gerit, Hyperbius autem Iovem fulminantem. Nullum igitur vestigium talis qualami ei lius Postulat esCriptioni invenitur tertiam duorum Orsuum incunam Keilius Post V 477 Statuit maxime ut Poeta Commode Pergeret: αὐτb ἐπ λώιλα:ε une Sententia Cum iis nitatur, quae . . iam de Prioribus duabus hiCunis XPECuit, quo nullo iuro statui supra demonstravi. bortu de ea diΝSerere supersedeo. Facile autem Credo SUSPiCi movetur ilium quipl equi regis responsum Contra iusChelium defendat, Pecubitoris rationem de Potissimum tentavisse, ut legem Perferret aequabilitatis, Cuiu eum amantissimum Sse haud ignoramus. Ouoniam igitur nuntii orationem lacunoSam non OSSO, immo omnia optime Se habere viciSSe mihi videor, coat inquiror iueritum regis responSi, quod dubitationibu vel graviSSimis locum dedit. Creditur enim sextu omni omnium vitiorum genere tam depravatu tam JUO laCeratus, ut vi reStitui POSSit. Atque profecto, habet a C ratio quo defendatur. Praebet enim Code Mediceu turbatum VerSuum ordinem, qui si ut nunc exstat nemini placere potest. Sed quaeritur num tot quot RiSCheliti vult erSUS rii Ciendi vel ut alii Contolidunt loco pelleticli sint. Ut iam a RitsChelio incipiam, ille delevit Ver u 408, 408 Sol, ut quibu parulii Concinnis loquacita quaedam insit ab Aeschylo Prorsus aliena Ouod Priusquam di SCernntur, examinauda sunt quae praecedunti ex dixerat MerCurius Prudenter adverSario COmPOSVit, iuωStus enim vir vir occurret et iidem eos illos infestos in clipeis Portant, Cum illi Typho, hii JuPiter PatroCinetur. Non tu ri x porgere cl0buit: .Cum iam non neSCii Simu JOVOm yphon SUPUriorOm CSSO, CCESSari nobis P 'randum est, viros, qui deos illos in Clipei geStant, Similiter ita pugnaturo Se, ut Hyperbius ovis auxilio gloriosam sibi victoriam consequatur Is tamen Sententiarum Connexu imPCditur atque tardiatur VerS 49S ..κουπ6,eti. I TAL τὸ 'GI Vt cou.Ξυου, qui PCrt Prae Se fert Signum interpolatoris. Inutiliter enim se inepto exponitur, quod Inm m Orbi T. Ihet, 'D κρατ05υτ ου' inCS et deClarare minime opus est. dona sentiocle verSu 98 .,εἰ ab Igo Iob, καρτερ ozῖρο μαχΥ qui siduCiae, quam CX . 497 Stendit, plane ostcontrarius. Deleti igitur hi duobus VerSibu Ceteros retineo. Nam quo nolinulli Critici in versu 406:-τοιαδ t 7ζῆGI Oaια δαιu.6VωVU ROSCrunt, quin o ..προσριλειτ' in Atticis Scriptoribus praeter hunc locum lecta non sit, non est magni momenti.

alia.

Hvii aut in vorsum non ita accipio ut igni sic Ot , , talis Si numinum inter se amicitia ' sed ut potius cum in dorsi interpretor: Sic disportita st doorum amicitia, ut Argi Vis ypho, upiter hebanis favore vi lentur. U Ouem si ita Oxplicas, recedondum est ab Dinione climSoethii, qui vocabulum,.ξυυα .P.γγαι' ante δαιγ ιυtu in KCrit. Cum versu 96 arctiSSime Cohaeret V 400 .. ει ι δ 'ρα:ttv vhρας αυτ σταταί '. Monim postquam se exposuit: talis est cli Sportita Porum amicitia ' tranSitus est faCilis, Hinc Colligi debet fore ut viris infestis similiter atque diis accidat.

Laudo igitur ir lihossit conisecturam, ex qua v. 400 inter versus 40 et 407 reponitur. His

responsio quam Mitschelius Contendit, ad irritum redigitur. Magna turbas quintum par xcitavit, in quo soCundum odiCum auctoritatem Duntio vorsu a 4, rogi I tritiuuntur. uae res Cum log rin a quatit lilitatis manifesto dissuad at viri docti totum qui dicitur RPPRratum iriti Cum xhauserunt, ut concentum orationum i luondam omCorenti RitSChesius primo iam in extardu, nuntii Aormonis nomen arthenopaei roquirit quia Ceterorum quoque ducum nomina in initio posita sitit atque permirum esse, positam Copios de otia in loqui et nomen eius per ambage SignifiCare nomen vero I,Sum post longam dominia versuum ori in nuntiare idque o loco quo musitata nomini proprii παρb avs-χιο prosc dia dubitationem iiii Cia Porro exeuntem rationem, Pergit, ClauSula binaria carere, qua Ceteri uini Aermone termino tur. Ad lino vorsum 3 9 Di Doram DPetore mina Parthenopaei v. Iarelatas P eo magis Offendero, quod minas, non facinora motu nil PSSO demon Stret Ouare magna cum veritatis specie A qui post tertium Orsini orationis versum aliquom inserendum ess Cum nomino Parthonopa iversum a suPPlomento uaselisiCntum nil RrsuriiOPROuin rosPiCimili Cum v. 20 Ani ' V. 26. a Tropone tulimi lenique duorum versuum defectum iudicandum osso. Uua in Q u ra 'larissimus non recte iudicasse milii id tur. Haud dubio nam OetB OSter

a Consuetudine nominis statim, initio de diis cesserit. ptimo ei naso illius animadvertit Parili nopaeum origine, formositate adole Centia laudatis Cist Sl3. N. QT non sc tum Meocli, S re etiam SP ctatoribus haud ignotum fuisse. HOC Otissimum argumento ductus Prionius nomen ipsum delevit et v. 28 παρb avo b H emendavit Uuam emendation in quamvis probabilis releatur, tanum rii Cimus, quia Positarum Consuetumnem fuisSe CouSint, ut etiamsi in Omin ludunt nihilominus nomini Onant Perte Conferas velim Soph. I3I3- 322, 2 tr. I hoon I9--I02. llo II 4 O. Oua de cauSR sententiam abeo ei lii qui rodit AesCliylum eo quod adolesC uatiam, formam egrogiam, rigmen fabuloSamenarravit et his minas eiusdem adolesCentis atrOCOS OPPOSuit audientium animos SusPondiSS OXSpectatione, quam ipso nomine in exitu demum rationi proferendo expleverit. Excusata igitur PoteSt traditus VerSuum ordo. Non magis prospere cessit itSChelio, quod de productione Syllabae secundae insolente nomini R ἡπαρθ,ευο-αιοί protulit Sunt enim CongeSta exemPla gravia, quibu apparet Poeta' nequaquam talem