장음표시 사용
11쪽
g. 4 9 vocalea quam facile coalenearit proliiii imo cognoscitur ex an stantivis Meundae declinationia ivllabis quae testio quo audiore Amram vocantur. Horem quinque subministrat Homerii δρως, doc πλως, μος et ρο- quorum unum eme metri causa contraxit ova attici vero in aermone civili omnesque accurate acribentea non illa solum aedistium μνως, ON B trin, quae Hem dianu Non la, 35 iliter perispomelia reser noυς, χροῖς, φλους, omi8- μυς χρους ille ovibus tribuit; σου eodem loco additum incertum eat unien ait an vocabulum Hesychius addit tuti et πως non contractum D illo tamen
tracti vox supponitur longe diversa inar ἄσπερ π ω πλως λ ραρετα πλους μηχαὶ detris του do ρους - - δους et quaeationem solvit eo quod utruinque propria quadam nota distinctuni sit; nam a nullo illorum derivari verbum in ta emespomenon, n ως vero γαν et quod ad ob altiliet, id sae unicui nomen bisyllabunt iii o acuto sono finitum sed gravari rursus in synthei Πάνθοος 1H-υς; quae cuncta a Choerobosco mutuatus est 244, 22. De i - quod dicit, iton universe valere probati verba uso nisi hoc repetimus et χνων, sed haec tamen insolentiora Sunt quavi quae eum roj conferri possint. Ac igitur et quod illic quoquo restituendum est de unica sunt bisyllaba in orie. Ηο δοκHerodiantia 4 I, 29. accentus causa adnotanduin putavit; τὰ ις ς αδνὰ cis o παρα-rύμενα φιλεῖ βαρυνεσθαι κως, σύος, doc χνως, ως, πλως, φως, δρύος διὸ miris οὐκ ara 'Dret μέν οἱ πλεωυς ἐβάρυνα ὁμοί- καὶ τ Moc. ω δούς ντικρυς οξυνομενον μνῆρες τὰ δε auri τουτων ἐν ἔτεροι δηD IS quidnam cavsae comm metitu Sit auspicari licet ex Choerobosci loco assecso 245, 8 duo τὸ Ac κπύντων τῶν δισυλλυων ων διὰ του - ὰπ μύνου του ληρωτο τ rὰρ δρως χειτ ρ μετὰ es . Eoruin quae erodiatius . . composuit primum Moc dubium Stutrum appellativum Sit, quod Lehrsius subjicit an nomen insulae, de quo naοX Crebra Ver Sunt syntheta diverse seripta, δντίως, δομυς ς - ους, quae cum bigenii multitudine similium coacervavi eorumque flexus lubrico in omnibus casibus gradibusque explicui primum ad Phr. I 43 iuni propter multiplicem crasi et Syncopae
12쪽
inmomptosis in lemm 3I6. Crasia apud Homerum duo exempla auia, unum e ivinare μκ, quod metro datum est, alterum eo ectura quaesitum εὐεὐκ, qui nominativus non legitur ae hinc prosectum esse isoriet actum aeeundum ἐδωδου erat. X. 373 si quidem si ut Crisicorum nobilissimi aeribimus ovis penultimi Ptolemaeus vero iam scripsit e tractionem in genitivo natam putans nominativo integro loως quo Homerus uti, olet; In eata δῖεύου, quam Edd. ante Wias exhibent, illi nullam mentione saeiun In parte synthetorum priore, quae hieriti mus, non inveniuntur praeter duo συλτειν et νουβυστtκύς, quibus Mnnus affinxit non contracta ν βλαβης, --φαλης et πλου ne a Cicerone, ut videtur, fabricatum, et ab alio nomine μυδυτειν βου- peto quae pio posteriores pariter ad integritatem revocant μωπως, Doridam et Adjectivorum simplicium quae hias- labiam excedunt duo gradum servant, λως et Θαoc, quod Homerus ne metro quidem urgente contraxit Od. VII. 26 l. tu τε δὲ Noo isto ἔτος, sed potius synecphonesi usus est; nec quisquam offendit praeter indorsum is enim ηδmclaro edidit duobus vocabulis per Inaloephen junctis. Pro aetate et indole
scriptorum variant αδρως et δίχρως, quod nonnulli cum verbo κρύω composituni putant ut sevi κως θυοσκως, πυρκως Plurisyllaba nulla nunt praeter quae ab uno verbo audiendi ducta sunt dua κως βαρυηκως etc. aeo autem tot locis confirmanta ut contracia auspicionem effugere non possint, qua facile liberatur εὐηκους Galen de Med. p. Loco. III. 44. T. XIl. et si quid simile incidit tot δειαν--υod te Sext. adv. Phys. l. c. 65 566, quod Behkerva pag. 406, 26 inoffensus transnituit, fortasse relinquendum est scriptori memoria dissintilium υνουστατος, εὐπνουστατος etc. in errorem inducto. - Deliique diphthongus illa interdum nascitur ex compositione vocum, quarum una o in exitu, altera in privcipio habet. Id certissime conata de praeponitione πρύ, quae quum elidi non posuit, erasin subii non solum apud poetas seenicos προυφείλει uri πρου σας Aesch. quae videri possunt metro necessaria esse sed etiam προυπων p. Thucyd. quaniquum idem cum aliis πρύοψις et προωριν, inde M. cmoυρα ut ἐπίουρος factum esss sumit et
' In Thesauro perperam affertur ex T. XIII. 404 Rectum πολυηκοος legitur in proximis. '' Matthiae p. 153 cum asia admiscet a causa alienata, tum mendosum προυφειλε Vesp. 3 quod Elmsi us correxit.
13쪽
ω--- πρόοδος vel potius πρὸ ὁδου Πωμε- Aliae orationi partes in aera onepoesim vocalem interdum aereant λευκωπωρος, vulgo remittunt λευκυκρυς, an amiseet Λυκωπος, Λυκουρὶ κ utroque enim modo euiidem hominem appellat Homerus M. I 30 et munus quoque XX. 112. 18 Ancaei vero later Λυκωρὶ κvocatur ab Apolloniora, M ubi a prima manu psilo superscriptum est ad indicandum υκωπον atque aio etiam unus Vind. exhibet et plures in oraculo de Lycurgo Spartano erod. I. 65. Id antefert quidem Thierachius . 84. n. 12. nihil dubitana Nin Λυκωπος in Λυκοβη κ contractum, ex hoc autem Λυκόορρος distraetum sit contra .regulam διαιρούμενα - εἰς mori ita simu ἐξ ἰὸν καὶ συνίστατα Choerob. 862. Muae regula non labesaetatur exemplo Herodote διπλέη quod Buit- mannua g. 60. Adn. 8 ex δμ diectas quadam ionica factum dicit, nam a διπλως ducendum sitisse init δη dicitur quidem ita sed substantis tantum ut απλων quoque, adjectiva autem errore quodam viae assimilata Identur materialibus -- σους, χρυσῆ etc. et ale Homerus ipse διπλῆ, τριπλῆ, τετραπλῆ etsi masculino dicit διπλώς. Denique ita scriptum est alio Oeo v. Bredo. 248 It Naturae proximum est Λυκωπος unde υχορρος fit recisa vocali connexiva, υκουρὶ κ contracta, atque hoc aptius viri nomen suani ἈυMερρος sive Ἀυκερρος quomodo neminem dictum novimus, ae mulios υκωρων, Λυκομένειν etc. Simplici se in Homerus quiadem non utitur sed multa sunt apud eum syntheta simplicibus destituta. In deoIia natione nominum o geminatum unus ostendit casus secundus tritocIitorum in exeuntium Ddo μύς, χνοω etc. Quod Choeroboscus 273, 3 de uno horum praecipit τὸ stode οὐδέποτε κιρναται, valet de omnibus et hujus ordinia voeabulis et iis quae scriptores ineruditi auo transfuderunt του νούς, του ariod Phryn. 453 Substantiva in c. et L excurrentia a Graecis unquam in o deflexa esse negat universe utimannus 1 49. adn. 3. Mehth. 1 l Ti. not. Spreta Grammaticorum aucti
ritate qui γντω Metr e ab Ionicis dici affirmant Choer. 332, 14 et I sed infirmantur eo quod Uerodotus ipse constanter contractis utitur . redo. 236. Idem vero Choerob in alio libro mihi inaceesso, quem Ahrensius in Dial Dor. 23 -- morat, oriensium nonnullos sic loquutos esse testatur nixus fortasse dorico adoc quod Pindaro jam diu restitutum est Hoc autem obtento nihil obstat quominus θους affectis adjiciamus Dialecti communis auctori achoni minime convenit Καλλιστύος quod Cas bonus metri causa proposuit assensores nactus indoinum
14쪽
ei Ahreiistim si I, rectius vero Metaehitra Amill 313 HAM . Genitivos am ivli ordinis a principio in is finito esse i umque Homerum o vi Milo dixi seoncedimi precantibus sed quia nihil similo lettur, Onsuetos exitu in numero
affect uin referri rationes eae, quas nobis sequendae sunt, non patiuntur. in paradimate verborum proponuntur ἐν os, υλοσέοντα scholae figmeaia sunt.
3 v eo Democritea νολ- iterata opera dixi in Rheni 2I. Λουμα si apud soript res populariter loquente legimus, non dubitamus pro 'sosllae aeripere de incognitis ovium uirum hae eontraxerint an ex obsoleto se siti troaqua diseerni Sehol Arist. Iul. 7 quo jam utimannus usus est in Inc Anom. 236 ἐώομεν detes Mo Q daris su timoμεν - detriis ἀντὶ os ἐλουροιεν, non per syncopen ut hic disti,
in nonnunquam in is verti jam prosodia homericae explicatores disserueruat, primum Herodianua ad V. 88 ubi cis a nonnullis malo circum ecti Osisadi iugis r et metam περισπιυμμον μονοσυλλαβον Est L TU'ονὸς ἐκ του συος, ως δεται Φιλαε- νος η ἐκ του cloe ars κρειπον. Tum Sch. V. t. XXIl. 332 ἔφη σως σεσθα - re loro di εδε σου tu e δὲ dis του, ς' Nisam δὲ c matthiae ad Fr. V l. p. 7 me est δυ oo e , συναλείφει, quibus quae subjuncta suas verba Bihil sani tonsarent, sed Alcaeum uspicor pro χου usum eas Dorico a uic, quod Gramminici cum Homerico βῶς componunt, sed hujus alia ratio est ut illuc revisam et σας apud Homerum saepe in eodem versus edo leguntur sed illud in duobus asibus, et semininum quoque σύη, monosyllabum autem, quod in sermone communi sine consorte domitiatur, ut uno nominativo; πως, - - ulli murrunt, ille ignorat et scio quoque unde Bumannus σως fluxius putat, praeter compnr tivum M. V. S. De πως et χρω dubitatur utrum orian Mormatum ait et quomodo synaeres an diaer i. Causam dubitandi attulit I. XIII. Is ubi nunc messivus legitur Herodianu placitus detri a m3 inare, velorum ver nonnulli nominativum asciverunt de scriptura discordes utruni μύκ scribendum sit, aod Didymus Aristarcho MSigiant, an χρῶς ut Zenodoins, quae sola nominativi species noscitur,
15쪽
proprio conseittit Stephanus si turmae καὶ Κωως καὶ Κύ- καὶ Κως δια so AEt cum hoc idem Ethnographus comparat δωρ ρηrat a V oc Moc, καὶ κατὰ συναάρεσιν Ἱδους Trisyllabo A o Arcadius 42, 13 apponit ducis Thracilis men limo id est Πείροος 1μβρασίδης Ιl. IV. 520 in principio versus et Πείροος υ- II. 844 in exitii, quod Heynius hoc loco restituit pro vulgato Πείρ- ut su
Vius, nec quisquam repugnavit. De II. XX. 484 ἀμύμονα Πείρεω id Aristonicus indicat dubitatum esse idemne significetur an alius ejusdem gentis Πείρεω μώκτ ' ενέλεω ra εὐδει ἐστι Πείρεως. ἐν Mot δὲ Πείροος έrεrat at Πείρω - ἄδηλον his του θηραύς ἐστιν η ἐτέρου τινος ὁμωνυμου. Illud sibi persuasit Her- schius N. 184, p. I9. Aristarchea scriptura M. 38, 3 utitur ad probandum genitivum similem ejusdem auctoris ' scis XX. 485 υτως ' ωταρχος ast ori δει ης εὐθείας κουρε- του εω κοῦ Πείρεως Πείρεω. Sed et illud diverse exprimitur Σμεως sive ' εος et quod palmam fert dino De nomine hominis barbari nihil statutum habemus. Quod Duenigerus enod. p. 53 suspicatur Homerum Πενέος scripsisse a recto mi ευς omnium minime probabile est. Alia personarum homericarum notaua ambigua composuit FHedlaende in Dissert de Homonymis p. 542. Faceia est ustathii conjectura 63, 3. ut συκοῦ ex σύος ita πρώρα ex πρωρα extitisse et adjuvatur quodammodo audaci Aeschyli metaphora Suppl. 697 ad προμαπροσθεν imam βλέπουσ, αν sed nemini serio in mentem veniet.
16쪽
De vocalium diversarum ex duabus syllabis in unam
rimo loco memoralidum est alpha privativum cum psit contractum uadjectivo εχων quo Homerus per omnes casus et numeros circiter decies utitur sed diverse fingit in duali ci σοὐκ ἄκοντε πετέσθην, pro quo codd. nonnulli δέχοντε
praebent, idque Reynius Benilebum sequens v. 366 ubique scribi jubet sed improbatur: semininum ἄκουσα, quod ini in Cer versum inchoat, ossius Atticismis hujus poetae adnumerat. Eadem larticula sono modo cognoscitur in adjectivo quod Herodianus de Dichron. 297, 20 attigit: ab ρyύς ἐκτεινύη ενον ἐκ του ερὶ ύς ἐστι συναληλιμμένον, sed Homero ignotum est Post hunc in lucem emersit eodem modo compositum η 'ut a jux Theocr. unde Hesychium substantivum Ἀχηνω repetit sed Hermanuus ad Agam 40 l. resutat e quod illud alpha longum habet, et mihi quoque χηνία simplex videtur ut χύνεta quicum non ulteram solum aliquam ut iχην communes habet sed etiam significatum vacuitatis implex dθλον legitur in pede primo Od. Vill l 60 libri conspirantibus, sed uetZellius ad heog. p. 40 hinc iεθλου proseri per syniZesin idemque I l. XXIV. 3 probat δεθλευων quo Wolsius praetulit contracto et Boeckhius quoque in oti Crit. Ol. Ull. 3. Pindaro et hoc vindicat et similia ἔχων, αεννύς. Haec et cetera contractionis
exempla Callimachum verborum movorum captatorem pellexisse videntur ut vices
verteret atque ἄμμα dissingeret in luna insolii utique dialysi usus Atticorum Scriptorum rasim celebratum est adverbium ἄρδην et id alpha ut Herodianus tradit
17쪽
Diehr. 295. produci vel vi crauis vel ab ortu, siquidem a themate macropa-raiecto derivatum est, quae dubitatio etiam ad adjectivum d Marotri sive demtam pertinet. Ab eadem stirpe prosectum est ερω cu, quo tymorum conjectores utuntur ad explicandum nomen αέρτης hoc est Giloti ἀερτύλαν, quod memoratia indignum ducerem, nisi idem adserto diceretur quasi per missuram . d. M. V. l. recto μηρ, quod cum Honier intercidit, declinatus est genitivus ivllabus δαίμων in principio hexametri II XXIV. 769. Alpha thematicum cum psilo litico coalescit in tufinitivo verbi isyllabi ἄμεναι satiare, quod Eusiathius perperam Syncopae tribuit huic affine verbum dormiendi pro metri ratione variatur νυκτα μὲν δέωμεν et νυχ ἄσαμεν v. Thiersch. g. 68, 3. Omen participii simile ἔδων poetis Latinis nonnunquam ad bisyllabum reductum est scriptura duplici Phaetonet Pheton v. Cori ad Lucan. II. l3. Cervae epitheton aeripes Diomedes lV. 5,166 249 p. interpretatione salsa pro exemplo epi synaloephae asseri, quam a synaloepha distinguunt, hanc enim dicunt duarum vocalium concursionem, quarum altera eliditur ut atque ea, illa vero unam syllabam fieri ex duabus quum aeripedem quinque syllabis dicere debeamus. Sed de verbis adjiciendum At hoc amplius ea quae alpha rctve in prima habeant ab epicis in imperfecto cum . sinali non contrahi ε λύε pus, χρα etc. v. Rhem. 65-I67 sed contrarium fieri derivatis quae in futuro vocalem longam accipiunt ripta, quae poetae epici nunquam in integrum restituunt ne hiatus quidem evitandi gratia nedum spondei duplicati vel triplicati αλμα ἐν Od. XXIV. 162 post duci Xlli. 760 παντας ἐνίκα Καδμεαώνων XXIII. 680 etc. et sic in ceteris exibus αυδαυτ φρονέει, μνασθαι, γασθαι etc. Haec igitur affeciorum nomen exuerunt sicut
nomina quoque iii ας in duali postia χέρα et si quid simile. Pro Ipha consuetudo communis et recepit in quatuor verbi quae in compendiis proponuntur. His propria et meraca tibi accumulavit tria abradendi et abstergendi verba γῆν, σμῆν, ψῆν v. ad Phr. 61 Ellendi Lex. T. II. 976. Horum primum apud Honterum egitur in exitu versus l. 639. mox urειον κνῆ τυρύν, pro quo Aristarchus in Edd. alterutra χνἐ posuit vel spondeos fastidiens, vel quia Homero ejusmodi impersecta nulla concederet nisi verborunt in . . eorumque quae inter duas conjugationes di- iSa sunt; c u generis unum praebet Homerus κίρνη in medio versu Od. XIV. 7S. ubi Ernest in al. κίρνα, et XVI. 52 quicum convenit πίτνα II. XX l. 11 ἐκίρνα vero
18쪽
iii extrenio ter iii Odyss. Alii discrepantia eripiunt. Parum vero inter veteres convenit utrum κατέκτα scribendum sit alpha producto a themate estis an κατέκτο v. ad utim. 3. Impersectis verbortini reduplicatorum in i desinentibus Graminatici apponunt imperativos, quos vocant atticos του κρημνημ ὁ παραταriχὸς κρημνην χρημνη καὶ τ προστακτικὼν Vrmino M. 37, 34, quod cum Similibus πίμπρη, πίμπλη ab Homero alienum est sed verborum bisyllaborum unum huc deflexit et quod antiqui demtidein cum Ημπλη conserunt, neque omittunt verbum monosyllabum a quod ille totum ignorat; δε γε καὶ καται χρα ν δωρικη et παρατartia ἔγε ἔχ καὶ το προσωχrtia Z ως dias ra τῆ Sch. Od. I. 347, pini. I, 8I, Schol. d. Vili., 47 cs Rhem. 28 et 130. Rus si haec est nonosyllabi rigo sngitur icut per-Sonae Secundae dualis quae usitatis in cit, , et sese praescribuntur. Hujus secundi generis pini. l. 91 tria asser Homerica προσαυδήτην , stri την, συλη ν, miSSO quarto συνανχτην quae Grammatici dorice pronuntiata dicunt sic ut ὁρῆτο probseum v. lemm. 37S. Sed haec missa iacimus. Adde de In Choerobosci loco supra tractato ταρθη χά πύλη - μpύτερα θηλυχ - ad conjecturam proximum est τὰ Φη id est sed χε id est duae spinae montis.J
19쪽
ouaestio est de altera libri Zachariae parte. de qua receiiiioruni auctorum disputationes conserantur et diligenti crisi subjiciantur.
i poscit Commentationem ad a I, 3. II I Dig. de aedilicio Edi io 2l, l).2 Jura, quae ad res pertinent, speculo Saxonico explicanda.
Experimentis eruendum est, quomodo putrefiant corpora organica, I si asiris contactu prohibeantur,2 si in gasibus variis puris versentur, 3 denique si aer imosphaericus admittatur, corpora autem illa, quae quaSi sementa agunt, iis admisceri prohibeantur.
20쪽
il. Nicroscopi ope investigandum est, num cartilagines substantiae intercellularis, an cellularem ipsarum augmento CreScant.
trium disciplinarum capita studiosis tractanda designat. Unum philologicum de nominibus seminarum heroicarum apud Graecos. Alierum phiIosophicum An theoria atomistica ad explicanda phaenomena quae dicuntur teleologica susscere possit Tertium historicum Samuelis de Pusendor merita in rebus historicis et politicis dissertatione copiosa illustranda.