Manibus Andreae Bratt [microform]

11쪽

fere intercidere Exempli mihi interesso visum est,' ne memoria illorum, quo, ingenii et eruditionis solidioris commendatio studiumque in formanda singendaque juven-pam supra vulgus extulerunt , eidem illaetabili nocti, sua Paraxiruntur, qui in tenebris: ex hilentio ignobile sunt 1aetervecti aevum, militi, quorum erat, Teluctantibus, obTuinenda permittatur. Quod quo minus et Defuncto nostro eveniat, quantum fieri Potest, prohibexe, muneris , Cuius vices ad me devenere, esse redidi. Partibus, quas haecce provincia mihi imponit, aliis, Sic et . hisce, strenue perfungi decrevi. Iusta pro ingenii , quod admodum exiguum in me agnosco, OdUIo, Vix solvere constitui, omnibus quidem Univositatis nostrae Oxdinibus erepto, inprimis tamen ei cui et ego adscribor. manibus ejus operari statu, absque ulla mora, quamdiu desiderium Hefuncti adluic flagret, dum inexes humati nondum refriguerint. dum imago ipsius comis atque blanda cutis nostris adhuc obisversetur Nec animi commoti diutius quiescere mihi Permisit. Surgere concubia adhuc nocte . Iumina admovere, calamum arripere calescente Pectore fugienteque ratilo quaevis in mentem ruere, rabSque ulla verborum Phrasium, munerorum ambitiosiori artificio in chartas proiicere eo quidem Consilio, ut ea iPsa die, exequiis eractis, humatis reliquiis. in loco sacro, ad caput sandapilae,1apidibis illis frigidis, qui sepulti adhuc tepentes Cineres tegebant, insistens, Umbxam ejus soIutis solvendis de-

12쪽

mescerem atque Iacarem. Quod quidem consilium, a. tione habita loci, tempO1is, rerum, mihi abiiciendum fuit. Mox vero, annuentemagnifico Academiae Rectore, en tusque auibus Conscriptis, in hancce diem atque horam. ad hanc cathedram Pinatam atque atratam Vos, Audito Te , omni, qua Par est, observantia, invitandos curavi iam jammanibus Defuncti Nostri Utaturus oleo quidem atquct1acte, nec thure, nec myntia, nec aliorum aromatum sumintiosiori dispendiori sed quam maxime fieri poterit parce, pure, Casto atque Pie. Siquidem, quidvis sanctum a sacrum Sancte etiam accisa e peragendiu erit. Quid vero sanctius, Defunctorum memoria Quae quidem miΙii condecoranda videtuT, nec Verborum ac phrasium fastuosa pompa, nec colorem noridis pigmentis , nec sententiarum studiosius quaesitarum argutiis , sed quant uri fieri potexit , πλοτατως it nempe , ut ita , fata atque indoles Boati quam brevissimis lineis circumscribantur ut inexita. si quae fuerint, justis, minimeque exaggeratis Iasidibus depraedicentur ut tandem, Si Per temporis rationem Iicu rit , super graviori quodam argumento graVius, ut talem Iocum talemque occasionem decet, edisseratur. Quae quidem jamjam conaturus, partibusque mihi sumtis pro virili functuriis, vestram facilitatem obtestor Auditores, vestramque heneVOIentiam. Aequaxmihi benignasque praeis

beatis aures. Lapsibus, qui e cogitanti vel dicenti obrepse.

13쪽

xint veniam detis. Pietat condonetis , quae forsan aliis nominibus, festinationis, incuriae, doloris, animi conuuOtioris minus condonanda forent.

Fuit Noster , dum inter vivos degebat, Spartanque in

hacco Academia sibi creditam strenue Libat Ordini, cui etiam me adscriptum esse glorior, et quem Philosophorum vocant, radscriptus P ortant, doco quidem Postremo, si vero vim vocabuli spectes ditionis nobis demandatae, qui late patent, fines, disciplinarima, quas tradimus, ubET-tatem inique dignitatem, facile primo. Sed quae vobis, Auditores, videtur fuisse antiquissima eademque justissima illius, quam Profitemur quam insectamur, cui inhiamus omnis, quibus e meliori Iuto Praecordia Titan finxit, Philosophiae interpretati Nonne illa, quae debetur summo illi Viso, qui, dum noluit Sapiens, dum maluit Sapientiae Amator dinominari, Primus essecit, ut omnis hicce, qui nostri juris est, eruditionis orbis Philosophiae titulo insigniretur Siquidem summus ille Pythagoras, Sapientia Orion- talium Sophorum primaeva atque caelitus dolibata probe imbutus apua Graecos primum disertius docuit: animas

eulandi Philosophiae Caput atque Summam esse με ετ v

14쪽

G ανατου, contin-m quandam aitque dum exercitatione N. iunctatu Meditatio aram Mortis. Tanti viri vestigia premere neo Socratem piguit, quippe quit nocte illa: fatali, qua viro int gerrimo Celerisque pur poculum Iethiferum hauriendum erat, amicos , optimi viri indigno fato nimium depressos, fortiter erexit, tinens illos atque edocens, nihi esse in morte oppetenda , quod Sapientem teneat, qui tota vit

id uniciun egerit, ut m0xtent meditetuT in tem Dmmeus tetuT. mortem quodammodo anticipet, dum minua qui' bus animus corpori adstrictu sit, indies Iariam ac Sestitiora reddere, quam studiossissime laboret. Quid quod discipulorum tanti viri praestantissimus, divinus Plato ipse in teste eripi quodam αδε-οτα , cuius editionem Ioa chimo Camerario acceptam referimus , Philosophiam de finitiitus dixerit, quod sit ελετη Θανατου, τουτε, in ροαιρετικουρτουτε φυσικου. Nil mirum itaque, si et Natc. Tullius Cicero quippe qui in verba Platoni juraverat adeo, ut molle oso

cum Platone erraro quani cum aliis Teph Aeninae scribat in Tusculanarum limo mones, totiam Philosophoriun vi tam unam esse meditationem mortis ut

Nec minori studio gravem hancce atque sanctissimamidoctrinam sibi vindicavit sublimis tua ακεσις , cui Sina nomen dedit. Stoicis sano nihil antiquius fuit, nihil solen. .

nius, quam sperneTe mortalia, assectare immortalia, sitire nunquam eritiua, irae e ferre contemtum divitiarum,

15쪽

soriae, egestatis, exilii, doIorum, Adicaearum, tormentorum , mortis ipsius. Summum Bonum , quod Epicuro

in tranquillitate animi positum visum est Cynicis indibemtate Academicis in perfectione Perip teticis in investigaretione Veri Stoicis unica e at Virtu's, virtus inquam, quae

numquam sanctiorem nec a rigustiorem se compro5et, quam cum interitura spemat prae numquam perituris terrestria Commutet cum caelestibus vitam proiiciat, montestiamplectatur. Talem doctus doctrinam Seneca in pila

Cherrimo, quem de vitae brevitat eonoripiat 1ibro dixit isVivere tota vita discenduro est, et quod magis fortasso miraberis, tota vita discendum est mori. Et ad Lucilium, quom adeo praeclaris Exomat praeceptis , Degia tesest, mortem ediscer , med1tari mortem; qui hoc dicinmeditari libertatem iubet. mec alias' semit, quem abiectis. sima vitae statio minime depressit, Epictetus. Nec secus: quem dominium , quod exercuit, orbis terrarum , iusto altius num 1ain visit Marens Aurelliis. 6 oinnis tua seriori in gaec Ioches αιρεσις , qua Neoplatonicorum titulo insignimus impinio abi , quod Platonis genuinae doctrinae eorruptores , ipsius m ita cum Zenonis, utriusque cruri Peri-Pateticorum 1aditi consutinent atque conΙundant. - π: eri enim ire , ' quaIis Auditores desideratissimi, ista, hetistiis &hoIatum 7 acita Hebrant, o bis esse vide

16쪽

Qανατου, continuam quandam aque eum exercuatione cotiniunctatu Meditati em Mortis. Tanti viri vestigia premere neo Socratem piguit, quippe quit octe illaifatali, qua viro int gerrimo scelerisque puro poculum 1ethiferum hauriendum erat, amicos , optimi viri indigno fato nimium depressos, fortiter erexit, moneris illos atque edocens , nihi obse in morte oppetenda , quod Sapientem terreat, qui tota vit

id unicum egerit, ut mortem meditetur ,-----Πuneus tetur moaetem quodammodo anticipet, dum incina, qui bus animus corpori adstrictus it indies Iarim a ac Sestivilliora eddere , quam studiossissime laboret. Quid quod discipulorum tanti viri praestantissimus, divinus Plato

ipse riteste Scripto quodam miεσποτω, Cuius editionem Ioa chimo Camerari acceptam referimus, Philosophiam de finiturus dixerit, quod sit μαλετη Θανατου, νε τε προαι κουρτουτε φυσικου. Nil mirum itaque, si et Marc. Tullius Cicero, quippe qui in verba Platoni juraverat adeo, ut Urile esst sum Platone eriarn, quam cum aliis irepto Aenim, minat in Tnsculanarum Primo molieli, totiam Philosoplimum violam linam esSe meditationem mortis ua

Nec minori studio gravem hancce atque sanctissimam doctrinam sibi vindicavit sublimis illa ικεσις , cui iSina nomen dedit. Stoicis sane nihil antiquius fuit nihil solem. nius, quam Spernere mortalia, assectare immortalia, sitire nunquam peritura , Irae e ferae Contemtum divitiarum,

17쪽

torum , morti ΦSius. Summum Bonum , quod Epicuro

in tranquillitate animi positum visum est Cynicis indibertate Academicis in perfectione Peripateticis in investigartione Veri Stoicis unida elat Vistris, virtus inquam, quae

numquam sanctiorem nec a rigustiorem se Comprobet, quam

cum interitura spemat prae numquam perituris; terrestria commutet cum caelestibus vitam proiiciat, morteiri amplectatur. Talem doctus doctrinam Seneca in puct

cherrimo, quem de vitae brevitat eotioripsit 1ib o dixit MVivere tota vita discenduria est, et quod magis fortasso miraberis, tota vita discendum est mori. ad Lucilium, quem adeo praeclaris exoritat Praeceptis et Thregia tesest, mortem -Estiscerm meditari mortem; qui hoc dicinmeditari libertatem iubet. 'mec alias sentit, quem abiectuasima vitae s litio minime depressit, Epictetus. Nec secus. quem donlinium , quod exercuit, orbis terrarum , iusto alti- nusquam Uve it Marmis Aurelliis Νεc orinis illa seriorinti gaeo 11-ωὐ ρε- magi mosatoricoruris tirula insignimus ii mo abi , quod' 'Platonis genuinae doctrinae eo mores , ipsius facita cum Zenonis, utriusque cum Peripateticcntrum 1acitis cohglutinent atque confundant. Ili eris enimve o , quaIis, Aiaditores desideratissimi, ista, MMU hoIarim placita Hebrant, x bis esse videα I illi ineditatro 'Num nuda quaedam contemplain

18쪽

Plane infructuosa ut uiuo . Fane forsan, qu ohiruti et ut meaesi, ovebant et horrebant quond/m in stibulis Ni

tores. . , Taii.ne DTsan, quatam pra su ferunt discipuli tristissimi latius Brunonis, Carthusianorum familiae adscripti, Lim, . Co SepuIti. 'due rerinom tacituraritaten danainati, ph. ς iis Esopietati* :φviatilh est i grinnienti mortuorum Grilmo, .ut . I Tes. amicarum hi sedis oribus, adhIan. diuntur dum vero Hiquando ipsis contigit, e cellariun ypsis prorepere, animique caussa intra porticuum suorum Drnica xum, palliqa luce subobscurora m spisSissimos ariete olf mbulares mM. Iardo silentique ince u l'murum instar sive SPqC 'RTum, alte alterum i Praeterlaburi vix, nil sibi invicem admumaurare ausint, prae te sinistram i tam

mortis meditatio, quam 'stra hiIohophia . pro plur. Nec iners est, nec otios , nec infructi OM iis: Sol inrtissima est pertractatist. Indesema Si ea rcitatio..i Luuta den hun est perpetua Iucta Herculis cum Hydra Pi duellum Arachangeli cum dracone. Haecce nostra meditatio, ut uno

19쪽

rasitiren Iugie. Mi ioet μελ- minime nuda est contem pdatios, minimes iners quaedem inique jejuna verborum consentio. Est potius portr,c illa diligentissima P exerciatatio tui pium sollertissima , Iaho in v l molestissimoriim Concatenata series, quorum vi oria s cujuscumque findi , sive Iiberalis sit. sive Iliberalis, compotes fieri, ituntiir; quibus, adiuti aliquam promptitudinem, si e fucditatem. sive habitum sibi comparare Mahorarie; eo consilio ut: quae difficillima fuerint facillinia evadant, quae adversa: grata ac iucunda,' quae natur ipsa ilihorrebat assuenis ctione quadam in ipsam naturam transeant. Dantur igitur tot μελετη, quot dentur artes, doctrinae, discipIinae vitae Tatione , Coypolis in et aninii Promptitudines. Habemus μελητην gymnasticam; diabemtis venaticam habemus belli. cam, castrenSem, forense H4be ,-σας, ' verseri centas Aptissime . itaque Apuleius meditatiorum mortis xeddit mortis affectationem cossuetudinemque moriendi. ΥΗΙliusque, et dicendi et sapi-di saevitate amu potiens commentationem illain, qua totam vitain Phi1osophi abs61v nionuerat, interpretatumS, diεcendo atque consuescendo illam arripi docet

ι. . Sed qui Austitores 8 hin et mortis fatum ineIuctachil inter ilia artes referri Possit, Itum nobis'. perviam ediscendo et exercitando comparare Solemus 8 imae ista

20쪽

inatio es effusio, a Ion tam voluntaris quam ι tali , .n mi illa pertractari, edisci, exemitari exercitiisque quotiis dianis assuefieri quadantenus possit 8 Actio , ve Tectius perpessio, Semel tantum Obetida quae, dum Nos sum nondum ipsa est, et dum ista est, nosmet ipsi esse desieximus Ne talis atque similes argutiae Vos impediant, Auditores , nec exturbent Scilicet duPlex ex doctrina Philosophiae datur mortis genus alterum Physicae ivo naturalis, Item ethicae ivo voluntariae. Haec autem et illa solutio est cuiusdam vinculi . quo animus immor thlis .corpori astringitur caduco atque perituro. Sed et haec vincula duplicia sunt alia quidem physica sive naturalia, illa videlicet, quibus animus corpori spirandi et .sentiendi

facultatem Communicat. alia moralia et voluntaria, dum

animus, dignitatis divinitatisque suae immemor, corpori sponte se subjicit, ejusque fondis cupiditatibus mancipat. et ancillatuae. Quid Iura Prius vinculorum genus

solvitur morte Physica posterius Iaxato morte ethica, Philoso ca Voruntaria. En mortem istam, quam genexosa, tua doctrina nobis oppetendam esse monet quam meditari, Commentari, exercere, assuefacere iubent et Stoa et Academia et Lyceum et Cynosarges Non αυτ Πριαν nos docent, Sed ἀυτονομιαν. Laxare jubent e vi effringere vincula illa volantaria, turpia, probrosa voluptatum atque cupiditatum, quarum quavis, ceu Veri quodam veh

vo transfixus, animus caelitus delibatus in porporis brutam