장음표시 사용
11쪽
siatur, o gue faeera dicta Senecae viae pist. I, 3. 13. adhuc aetate meitineres antur. Iam cum Asinium Pollionem, cuius vitam et doctrinae studia nupo docte exposuit Io Rud. Thorbeae Lugd. Bat. 18uo. γ, recitationum intra privatos parietes instituendarum praecipuum auctorem et fautorem fuisse constet facile patet, qui fieri potuerit, ut Pollioni Timagenes, vir ingeniosus, urbanus ac disertus. μῆ- ad mortem tam eam esset; nam in agro Tusculano et, uti videtur, in ipsa Pollio iis villa diem supremum obiit, post coenam vomere volens, sed cibo exitum stomachi non invenient suffocatust, ut auctor est Suida s. ιφιαγενει et M ausεις
Notissimus vero iste sua scripta coram aliis praelegendi mos ita usurpatus est, ut post eonvivia, quibus corpus refectum erat, recitandis carminibus, orationibus aliisque operibus etiam animo pabulum quoddam praeberetur: quo tendere mihi idetur holus orat epistolae ingressio facetissima, qua non dubium est quin poeta istas doctas nobilium Romanorum compotationes solita urbanitate, qua videndo virum dicit perstringere voluerit, inprimis si huius episti versa. 56 contuleris In tali autem hominum elegantium conventiculo quum Timagenes magna cum arie omnium que applausu declamasset vel scriptum quoddam praelegisset accidit ut lactis aemulationis studio incensus illius virtutem ac laudem invitis suis lateribus aequare niteretur nimioque nisu diruptus omnibus risum praeberet. Sed de hoe infelici aemulatore aliunde nobis non cognito primum audiamus, quae veteres oratii Commenta res tradanti Aeronis nota in edi Basil haec est 'arbita Maurus fuisregione, qui dum imagirier Philam um Post convisium et inter Pocula declam tonvelle imitari et Non osset , inmissi quodammodo disce tus est in qua nota iam tua pro discerptus legendum esse, consentaneum est. Por γris prolixius sic eaeemmum studii imitatoris inte ostiit. Nam his Hyarbita Maurusiste, qui dum iisurginem im rerimpose eonvivium et intra pocula declamantem yro ter insolentiarn faciendi quod emnabatur, Paene dismptus est. Timagirres enim multos concibatur adhibere et coenae et Gelarnatismi suae, dumque ab his multun laudiatur, in admirationem sui Provocasse arbitam dicitur, qui se e Movinctum lubrume, dum Timagenem et dicendo et a eendo arrucos conatur equare quod scholion constatum ess e duobus, manifestum est,
et fortasse var lectio annula coena proclingua in mS. Torrent ab eodem profecta est, qui partem posteriorem huius notae scripsit. Commentato Cruq cum Acrone verbo tenus consentit, nisi quod mytus est habet et ipsum nomen arbita scripsit quod ut veriorem scripturam primus dedit G. Fabricius, confirmatam nuper Codicum a ea
Omnes igitu in eo consentiunt, hunc hominem suisse aurum illud autem in dubio relinquunt num iece Maurus nomen arbita linquam proprium gesserit, an ei ab Horatio aIiisve per ludibrium fuerit impositum. Tametsi prius maiorem habere videtur veri speciem posterius tamen ut praeferam, haud vanis commoveo argumen Vtis. Nihil dicam de aronia, quae per totam hanc epistolam fusa est, neque de ipso facto, quod risum potius, iram mi ericordiam Romae movisse probabilius est, quo De oratium facit inducere potuit, ut ei nomen vel ipse affingeret novum, vel ab
12쪽
Hiis ei tributum et Maecenati notum, in hac familiari epistola usurparet . iam prius
nominis insolentia in eius forma pariter ac notione conspicua, meam suspicionem ad iuvat. Non ineptem. Fabricius illud ab Iarba. Asricae rege, deducit, quem Didonis amatorem aliae Aeneae aemulum fuisse e Virgil Aen. IV. G. et 196. Ovid. Fast. III. 552. cf. Sit Ital.I. II constat. Quodsi vero idem vir doctus hune aurum ita dicrum esse opinatur, quod iit ille Aeneam, ita hic Timagenem sit aemulatus . vereor, ne haec opinatio admodum levi, quod a diuerso aemulationis studio petitur, argumento rutatur. Si tamen in re tam incerta coniectare malumus, quam ignorantiam fateri nostram est. quod suspicemur, aurum illum, quem hominem fastus et vanitatis plenissimum fuisse Patet suum genus de mythico isto Africae rege deduxisse, ideoque eum ridiculo iam Dilae nomine fuisse insignitum. Sed quidquid est, rem coniiciunt diserta et Commentatorum testimonia Nam Cruquius in Auctar Com. Vet. p. 694 haec notavit et Nam hic Iarbita, murus Hegione, fuit Cordus est et Carolus ea T. I P. II in Μs in Porphyrionis notam ita scriptam invenit Hic barbita aurus fuit cordus quidam imaginem imitatus. Nemo, opinor, adeo iniquus erit in veteres orati Inter Pretes, quin huic eorum testimonio aliquid tribuendum esse fateatur, qu verum Iarbitae nomen, quod igitur Cordus fuit, nobis servatum es Cum hicce Srdus ab ingenioso Timagene coenae ac declamationi sit adhibitus, veri est perquam simile habuisse eum ab ingenio et doctrina aliquum commendationem. licet adhuc incertum sit rhetorne suerit, an poeta. Neque inter interpretes convenit,qim sensu v. uyis sit accipiendum. Wielandus de hemia cogitat Haherialdus deo nisum diruptione quod praestat, et in rem suam laudare potuisset Plaut Merc. I 2, 27 6 causa προ ramices iram muto sanguinem Equidem nihil dubito quin do subita Cordi morte cogitandum sit, quae diaphragmatis diruptionem, ingenti vocis laterumque intentione effectam, statim sequeretur necesse erat. In qua explicationem solennis V riar ere risus confirmat. Quum v. c. Cicero in pist ad Marium
L. VAE . scribit dirupi paene me in iudicio Galli Caninii nihil aliud vult dicere quam se illius causam cum suae ipsius vitae periculo egisse Pari modo lautus in Prolog.
Capt. I. Ego ne tua causa , Ne erres, non ruPturn sum. Et bene contra Gesnerum
de hac voce disputauit Heynius ad Virgil. clog. VIII. I. Frigidus in ratis cantando. rvmyitur anguis quo in loco de totius corporis compage dirupta cogitandum esse docet Ovidius Amor. II. I, 25 Cia in dissiliunt, abruptis faucibus , angues. Deinde, quod nemo interpretum, si recte memini, advertit, poetae nostr h. l. obversabatur sabida illa de Rana et Bove pueris ex Phaedr. L. I, 24. nota, quam ipse Satirar. II, 5 5 2 sq. Exposuit, ubi, Sis. Non, si te ru eris, inquit, Par eris. Qitam sabulam item do prava et insana Torquati et Otacili aemulatione loquens usurpavit Martialis L. X. Ep.79, 9. Grandis ut exiguam bos ranam rumrat olim sic, utO, Torquatris rure et inmilium Cordum igitur lingua iuuagenis aemula h. e. inepta ambitio et insanum Tim genem eiusque in declamando praestantiam imitandi aequandique studium et coritentio, ri te i. e. effecit, ut, ruptis ilibus, miserandum in modum periret. Quodsi enim de- Clamando amices tantum rupisset seu herniosus abiisset valde dubito num hie infelix casus tantam, quantam videtur. Romae excitasset attentionem nescio dicam
13쪽
mirari, adeo ut oratius o ad alios ab insano aemulationis studio de arrendos uti
In haedoex Horatiani illustratione coalescere possemus at quoties eum attente Pedi legi, toties non Potui, main in hoc Cordo istum Codrum, Virgilio in Eclogis memoratum gnoscerem, at corruptum inmoratii Commentariis illud nomen suspicarer Hanc coniectum agedum, Prantum nexi possit, aliquot argumentis stabiliamus. Memoratur Ille Codrus amantuano poeta Eclog. V. Io ubi MenalcasMopsum ad canendum sic inritat dicim, Mome, Prior si quos aut Phyllidis ignes, eue Alconis habes laudes, aut iurgia Codri; et Eclog. VII. I. Grydon canit: mPhae, noster amor, Libet therides au mssit aranen, Quale meo Codro concediter cui amoebaeis versibus respondet Thyrsis: catores, hedera crescent re mate Poetam, Arcades, invia riam antia ut ilia Codro neutiquam Praeterit quantum Interpo Virgilii in eruendis, quae sub Pastorum nominibus lateant, Personis nonnunquam ineptierint; sed
υν coneedam. in nonnullis eos a vero abenasse, tamen omnia Pastorum nomina ficta esse, iure mihi videor negare ta memoratu dignum est, veterem quendam Commentatorem ad Gog. v. o. statuisse, Virgilium de Codro, Athenieasium duce eiusque hirgio in Laconum castris excitato ipsique fatali cogitasse quae a Servio non esse T ista patet ex nota ad Eclog. VII, 2. Codrus, Oeta eiusdem terr oris fuit, ut Valgius is Elegis suis refert Quae quidem adnotatio nostram ad rem maxime fata Primum autem non dubium est, quin Codrus, qui Eclog. Vn occurrit, idem sit, cuius iurgia poeta Eclog V tangi Deinde hi e Codrus describitur ut pastor canendi arte Pollens. at superbus, contentiosus nullique aliquam artis laudem concedens. Ecquis vero neget. mirificam similitudinem inter Horatii Iarbitam, qui ruptus est, dum urbanus disertusque haberi volebat, et inter hunc pastorem intercedere, cuius iurgia b. e. aemulandi studium et ambitionem Menalaas i. e. ipse Virgilius v. I. H. Vossius ad h. Eclog pag. 233. tanquam omisibus notam memorat emque Corydon adeo canendi facultate praestare ironice ait, ut se ei parem esse optet Atque an fortuito accidisse putabinius, Virgilius Thyrsidem laquentem induxerit, se ita esse cantaturum, ut Codro
prae invidia ilia rumpantur at adeone improbabile est, a Virgilio tali pastoriis
me poetae cuiusdam inditum fuisse, qui illa aetate artis poeticae studium ac laudem affectaret, qui cum peritissimis et praestantissimis aequalibus de ea laude ac palma ceT-tare auderet et Tecitandis suis operinus ita esset intentus, ut quondam in certamine cum Timagene egregio declamsendi artifice, inito ilia rumperet Aut egregie fallor, aut Virgilius hoc cum aliqua virtute et acumine, nec sine popularium suorum applausu fecit Huc accedit, quod ei illa consuetudo, aequales suos s D παρόδω in Eclogis tangendi, quantumyis a bucolicae poeseos indole sit aliena, adeo propria est, ut in ea Praecipuum meae opinationis deprehendam firmamentum. Et quum nihil veritus sit. Bavium et Maevium malae notae poetas et malignos aliorum iudices, licet adhuc vive rent necdum ipse lacessitus esset ab illis vid. I. H. Vossius ad Eclog. III, m. p. 45. non mulio unius, quam alterum Horatius Epod. X. Perstringere et Anserem, Poetam,
haud inscio animo et M. IX. 36. irritare v. Inipp. ad Propertim. 54, 85. quidni ausus esset, mortui Codri arientionem facere eumq e suis popularibus deridendum Pr
14쪽
ponerea Dolendum est, a Servio non adiectum esse valgii locum, in quo hi es mismemoratus fuit: nihilosecius tamen eius testimonium magni es iaciendum, quod inde constat Codri nomen non fictu esse, uti I. . Vossius ad Eclog. v. p. 39. contendit, sed proprium poetae cuiusdam, qui tunc temporis Romae rixeta Et quamquam nomen Cordus in Romana historia obvium est adeoque Cremutis ordo, clarissimo historico, vid. G. I. vossius demistor Lati L. I. c. XXI p 11 a. nobilita. tum tamen illa- ipsa personae reique similitudo pud Virgilium et Horatium mapermovet ac veluti cogit, ut in Schol ad Horati mendum inesse statuam. Ceteroinqui in describenda voce Codrus facile potuit mare librariorum calamus quod vel Commenti ad Iuvenal. Sat. I. . et III. OS. Contestatur cf. Achaintre ad priorem. Iuvenalis Iocum . I. p. I. cum Valesii Nodi T. I p. 23. d. Ach et Ruperti eandem, lectionem in Codd. invenit, temere probatam a Sobrevelio et Q Barthio Adv. 41. Quae igitur hactenus a nobis disputata sunt, iis probare voluiimus, oratii Iarbitam fuisse Codrum, aurum et illius aevi poetam qui ob ineptam aemulationem miserumque obitum, declamandi contentione effectum, tum ab Horatio tum a Virgilio acerbe derideatur. Haec quidem maximam partem coniecturis niti non diffiteor, Delie tamen in iis subsistendum nobis sed ultra progrediendum esse putaqmus. Etenim rationibus accurate subductis, haud vereor contendere huius codri
nomen posthac eam vim re significationem obtinuisse . . ut Pro quisvis Poeta mistandi studioso ac clamoso a serioribus poneretur scriptoribus. Quamquam nescis, an viris eruditis meum probaturus sim opinionem, qua hunc eundem Horatii Virgiliique Codrum . e. poetam isti Mauro similem p. Iuvenal. Sat. D. Seni per ego auditor tantum Porunquartane monar hy Meus toties rauci Theseide Codri ,
deprehendere mihi videor tamEn, quibus illa innitatur argumentis, ea verecundi i qua nos in pervestigandis ac dilucidandis obscurae antiquitatis rebus uti decet M viter explicabo. Iuvenalis Editores vide quantopere sudarint, ut, quis ille Theseidos auctor luerit, indagarent lolii Codrum Graecum filisse poetam ex Satir. m. OG. Colligere volo, bant alii nobilem quendam Latii vatem designari opinabantur hanc ipsam ob caurisam, quia fuerit nobilissimus a Iuvenale Codri insignitum nominet quam opinio qnem merito iam Lubinus P. 26 ed. Hunnov. I S. 4 improbat, monens, ex Satis II liquere Codrum obscuri nominis fuisse Romae poetam itemque pauperem d. quo etiam artialis L. III. p. 5. sit intelligendus. Adde eiusdem poetae L. IL p. 56.4. V. p. 27. in quibus poematiis Codri cuiusdam sordida otatur Paupotas quae si comparaveris cum Iuvenal. Sat. III. v. OP- q. tibi cognominis poeta ob Paupertam tem et mala Carmina perstringitur, ubino assentiri, nihil credo, dubitabis. Nam quo Pacto Rupexti T. II. . . d. g. ex h. l. colligere potuerit Codrum videri haud malum fuisse poetam, equidem, ut perta dicam, non exputo, et si dimina cc mina v. 2O . in eius laudem memorata acceperit, manifesta totius loci iroma prorsus eum latuit. Iam ut verum sit, Iuvenalis et Martialis Codrum unum eundemque esse, amm . nemo fortasse sibi persuadere poterit, hunc raticur Codrum, Theseidos auctoi λ
15쪽
essa nomen setiun poeta cicidamia postrum, Pii intempestivo Mesammai et sua ear inina .recitatuli studio lari, o Horatiano haud dispar fuerit: uno autem sententiam tum in lima vinum riua Iuvaenadia mos.l quia hominibus, quos vel ob morum pravitae afvnaeque istud hirudinem vel Proposci perverint iterarem studia sugillare it nunc Mial nomina iunt ii nnno vivitiis alnamae oras, Dibus emerit m utales designat quis tutius eqsi Salisa inalge reti, tum .iaprimis SalisaeιL Principium, omprobat in quoὸ
Praetexi. drum 4 in alios suae taetatis mera ob importunitatem, qua alios recitandis uisu operibus Propemodiim enecarent, nullius nomine diserte addito summa indigna, tion e acerbitate, invehitur. Horum mera nomina, in quibus eruendi vim finistra
sunt; qui operam insumantu faciliori, indagare possemus negotio, si carmina ipsa quam Iuvenalis partim vero nomineipartim tiniverse significat nostram tulissen .etatem. SE vatis enim Valer Flacci Argonauticis, non incerta est P. Burmanni a1 L I, 245. et F. Mini coniectura hunc poetam a Iuvenale inde a v. 7. Earpi etsi ridicula is est Pas. seratii Quaesιδ. Episti BI. t. q. mmmentum, quo Valec Flaccum sub MonychI. --mine latere statuit. Quod autem proprium huius Codri nomen fuerit id nemo facile diserit praesertim, quum Te a Theseo gestae, ut alta id genus virgumenta , illo tem
pineat epicis et drai uicis poemativae taratae fuisse videantur. Suspicatus quidem, v Maliger ita Scaligo; huius Codri Theseiciam et. Marsi Λmagonidem, a Martiatae
L. Iv, P. 29 B. memoratam, , utramaide γε eiusdem poetae esse opus sed haec conselectram acutissimi viri est vanissima, qui saltem a Mari lik loco . emendatricem manum
abstitiere dia, M. Et si Iuvenalia aetato vero poeta vixisse Codri nomine dictus, non. diarium mihi est . qui aliqua de eo fama aliunde ad nos pervenisse At memorat eum Martialis Verum euin vero qui Martialem bene novit, is contenderit mihi non r- , gabitur, ad hoc etiam illud nomen ei, quem lin-cit. Migr. multo Salal fricat, Per Iadibrium e- affictum quod distinceps clarius patebit. ih i C. Namque verissima arma tam isthici Adv. I, 21. obsereatum est, plura nomina esse καιφα προσωπα in veterum poetarum carminibus, ut qui Personas, quas mente habuerunt. Proprio nomine appellare vel erubescerent vel poenae invidiaeque metu timerent et alia quacunque de causa tacere mallent. Locupletissamus huius moris. testis est Apuleius in Apolog. p. 27s tam loco notissimo. Hic, quia crimini ipsi datum erat,4 quoisium
aras amatos aliis nominibus vocarit, clarissimorum Poetarum exemplo Se Excusat. Onens, Catullum pro Clodia Lesbiam Ticidam , vid. Casau n. ad Sueton. Lili Gram--L 1 C. 11. Perillam pro Metella APropertiun promostia Cynthiam e Tibullum pro Planiaris Plautia v. Elmenhorusi Nodi p. 3a et inpr. Spolin, A. Tibiilli Vidi et Car--n. Disp. . Lap. 44. Deliam nominasse et Virgilium As Pollionis filium a se amatum.
dissi,nulato nomine, Alexint vocasse, et reprehendit Lucilium, quod Gentium et ac Miseris pueros discia, nominibu carmine prostituerit. Hau nominum Permutationem semper secocunt eodem syllabarum numiero ut Acro ad Horat Sa I, 2, . animadvertit, ouius nota docte illi travit Mulleius ad . Horat Od L 12. 15. acute observans, ficta illa nomina cum rectis non solum numero . sed etiam syllabarum quantitate convenire. Hocce autem cui apud illos poeta rebus Merae nomen, nominibusque Pudor, ut statu
Ovidi aria ac Mi de isdem more canens alti ulta etiam hac in re dignum est
16쪽
animadversio- , quod recta nomina Lutina plerumque cum Graecia fuerint eomnintain: quei morem e litea arum Graecarum studio, quod commemorato mipoetiuium ad Graeca exempla se componentium auctoritate Romae illo tempora efflamin et Euetatis licet cascae antiquitatis admiratoribus, feliciter propagatum est deduco Nonnunquam
tamen ipse Horatius ab hoc usu discessit, quippe qui Gratidiam unguentariam Eeapoli ortam et olim a se amatam, Latina Canidiae appellatione dis iniuriilavit invidZinr. Hein.
dor in Argum Sat L B. P. III. cuiua ei causam ut anni l. C. F. M. Rcumen et texisse mihi videtur qui Horatium, quum proprio nomini Gratiatae gratiae et venu, statis notio inhaereret, ideo id mutasse statuit in Caninam, ut canitie et turpia sena Mutis anaculam et infamiam ei adspemere Euo etiam reserendus est Catius ille Satin n. 4. Mihi quo Maecenate latex suspicatur Mindors in Argum Sati p. 337. Eundent Maecenatem ab Horatio, qui ut Persius I, IIo ait, Omne affer Maiiam ridenti in amico tangit. Sat. I. , 5. Matthinus tunicis demissis ram ut graeco nomine gignim xi, monueruticiam Acro, Porphyrion et Schol. Cruquii quorum testimonium, dissem lento quidem Bentulo cui nuper Car. Fen T. I p. x 4 adstipulatus est nostra minoria docte tuiti sunt Heindoinus p. 54. et inprimis Butimaunus, P. 52. Quemiam dum autem Megio huic in iis iis, quae de Matthis h. e. me nate Et de Livmnia e Verentia. Maecenatis uxore, θ. In P admorat. d. V. 1, 130 dispalliat. Prorsus accedo ita dubito, an hue eum i Benileio trahi possit Persius Sat. I, 1 a Auriculas asini id reae hiabee quod tim ad Neronem referri proque idia reae iacile em reae substitui Posset Comutua imperatoris crudelitatem expavescens. In Auriciam asini quis non tabe mutasse fertur. Nam huius vulgaris fidem traditionis partim ea, quae assorius ad h l. p. 55 i. monuit partim alia, quae exponere non huius loci
est, suspectam reddunt adeoque enitus evertundi
Sed afferenda sunt alia exempla, quae scriptionis meae finem propius spectant Nasidienus ad quem ab Horatio scripta est Satira VH L. L homo dives, inelegans et in memorandis lautitiis suis putidas, Lambino P. I so nemo videtur esse alius, quum Salvidienus Rufus, de quo Suetonius Aug. c. 66 ibique Interpre egerunt. Hanc Lambini suspicionem iure amplexi sunt eindoinus in Argum. p. 426. et Butimamnus P. 1. eamque idoneis argumentis valde robabilem reddideranti Non. alibi occurrit Nasidieni nomen, nisi p. artialem L. VII. p. 53. qui nimirum sitae ineoniicio, illud ab Horatio mutuatus, inepto parasito imposuit, in quem scripturi sest hoc epigramma. Videlicet poetae Murici seriores. Imratium, tanquam uinum in
hoc poeseos genere exemplum secuti, tum alia multa eius carminum Mea imitatione -- presserunt tum etiam nomino Propria osoriarum mutua sumserimi, quae relat in
vitiove aliquo insignes a Venusino poeta vel Tecto e ficto nomine essent eistitatis et ita ad posteritatis memoriam pervenissenti Ita, ut paucis exemtis defiangaz, 3-- tinx, ille Matthinus Horatii, quem otio et mollitias in habitu oratione et tota vita . Paen.
ustra seminam fluentem dixit Velle, Paterc. i. 83. vid. Ruperti ad Iuvenal. I. 66. a M.
venale Sav. XII, 59. pro mollissimo quoque atque -minatissimo ponitara . notaruerat Horatii aetate medicae artis paritia Craterus, quem cum laude memoratum legimua Satin
II S, 161. mutua viri nomen pro experientissimo medico usurpavi Persius III, si, δ
17쪽
id vis mutem inunc Vmmissere montes. Hue pertinet etiam iocus Homuli Epist. I. aD56. Sessice ἔπι--res ἰmnna candente nemeum Dicere urendos corrector estiva. Idem strideriad rem Me iis enim . octun legendum esse censeo, Benueium secut , - ετ trinis .erborum' interpunctione renititur Fea T. II. p. ET N. In editisvi' o Maenius pro vo Bentleius feliciter Beatius, e Codd. restituit cui emenda--tioni muri a Mainspecti Codd. favent. aenio enim, lurconi et scurrae notissimo, qui hae lima in epistola v. s. sq. describitur et alibi v. , Satia, I, Ioa ibiq. Heindori. P.,sa. memoratur non locus hie esse videtur. De Bestio Schol. Crum Bestius nouaen Rameissimi cuius m Romani. Aliunde de eo nihil nohis constat sed quis est, qui diduint, qui Persius M. VI, 3 . Sed Bestius semet metores Graios hocce nomine in x nive .sum usus sit ad denotandum hominem inhonestae deditum parsimoniae atque avaritiae 2 His exemplis sat perspicuis probare volui, serioris aetatis poetas ah antiquioribus
nonnunquam nomina Personarum esse inituatos, si quam inter homines quos e re
desinisserant, atque eos, quos ipsi vellent notare deprehendissent similitudinem, illi que inductus sum, ut suspicarer, Iuvenalem Codri nomen a Virgilio mutuum sumsisse ad significandum poetam malum et recitandi atque ad ravim declamandi studiosum Imdignabundus in fronte Satirae statim in eum irruit Iuvenalis et semet ipse reprehendit, quod toties ab illo vexatus. Nihildum reposuerit ne cum tam pinguis ingenii poeta. atque audacis et impudentis animi homine descenderit in certamen. Non secus Sati In miselli poetae divina carmina'. e. omnium ineptissima itemque sordidam eius paupeditatem eum fastu quosam coniunctam perstritigit, uti eundem Martialis suorum aculeis Ogrammatum ungi Sed haec, quae breviter disserui a me scripta sunt in discipulorum meorum v tiam, quos in explicandis oratii Epistolis per praeterlapsum superioris semestris spatium habui auditores, et ex quorum numero iam quatuor in procinctu sunt Scholae nostrae valedicere, in Academiam ipsiensem abituri. Qui cum omnes severo frugiferoque literarum et bonarum artium studio et laudabili vitae ad honestatis Dommam moderandae constantia, quoad nostra terentur disciΡlina, Conspicuos se pra huerint; tum inprimis tres eo nomine iusta laude mactandi sunt, ito partim suapte . animi inductione, partim me auctore et impulsore legitimi sexennii tempus nostro in contuberato transegerunt quo iactum est, ut non modo idonea doctrinae facultate instructi, sed etiam, quod maius, opinor, est, Ortiores in regundo animo et flamiores adversus omne illecebrarum genus liberiora vitiae academicae spatia ingrestiantur. Atque duo eorum vitae per sex annos laudabiliter apud nos reansactae praemium tulei in optabile et perquam honorificum, quippe quos Summus Senatus Ecclesiasticus, quae est eius in nostram scholam propensissima voluntas, intercedente magistrorum commendatione, regio stipmdio Omarit, tertio si petiisset idem ben licium Non denegaturus. Inde autem haud exiguam splendoris a commendationis accessionem habiturun esse speramus actum oratorium, . Ir. April. instituendum, In lio Matuor illi iuvenes Scholae valedicturi, hoc ordine prodibunis
FRANClSCVS DUARDVS WΕISSBACH Doebetensis, qui, quamdiu noster sui summa iam ii decorique cura et fructuosissima industri, inter aequales eminuit,
18쪽
nobis os amim minclorem irae cete is carus, et recitata Matii; εα δε ser manu . alma viromim emiditorum latre, a nobis discedet, ipsiae Theologicis Maias in desi
industriae moriamque bonorum laude condecorandus, cui etiam, ut rintime viri D, ...tigit esse tam felici, ut academicum stipendium ipsi consoreturi iciariis h-ssimi Ada gnitudinem riuum, totus persentiscat.' gratissimi animi Rensus patefacile oda fili lio de Friderici Augusti . Negis Omimi, daudibus, et ad addiscendam aveologiam. -
Duam animi indolem et mosum gravitatem et honestatem nobis admodum probaturi qui oratiotae Latina de verae industri , DRm ipse nunquam non semius St. IrMCer bus habita, Scholae valedicet Iurispxudentiae animum applicaturus. Hunc ,excipiet ΜAVRITIVS CLΛvSS, Patheo inimilaus, qui, impetrata maturioris disem' venia, Certamine Horatiorum et Curiatiorum Epicis versibus descripto nobis, edicet, ad hemidos sacra Limiae colenda. Rec laetissimam spem, quam de eius animo ingeni que conCepimus, frustrabitur. His quatuor Alumnis, in Academiam discedentibus, commilitonum momine faustissima quaeque apprecabitur optimae spei iuvenis, a CAROLUS DUARDVS IRSCH, G siemis, et vernaculo carmine Fata --llamotburgae, Dagoberti Francorum regiS, filiae, Canet Q ι Q, His iuvenum ornatissimorum orationihus ut frequentes atque amno animo adsint omnes, qui nostrae Scholae, eiusque rebus ac studiis favent, reto, eosque humanisse si s verbis invito. Dab Grimae Prid. Non. April. IcIocccxxx.