Thomae Tyrwhitt dissertatio de Babrio fabularum Aesopearum scriptore : [microform] : inseruntur fabulae quaedam Aesopeae numquam antehac editae ex cod. ms. Bodleiano : accedunt Babrii fragmenta

41쪽

aa IssERTATIO Babrio, ut videtur, derivatos conseruant, quos in aliis exemplaribus frustra quaeras. Deciminis loco paucas subiiciam. . I V. dit Oxon. III 8. Fab. 138.

as Obseruandum est hanc fabulam,

quae in codice Bodleiano prima est, eundem locum obtinere inter illas, quas tenus, ut ipse ait se elegis explicare Conatus est se An etiam prima fuerit in opere abriano non ausim assirmare. In illo, aliqua saltem parte, positam fuisse testantur, non modo versus integer in medio, sed etiam quae in initio et tine leguntur, a forma moliambica parum rece-

cientia.

tet M Quamquam codex noster verba Ba-briana non raro seruet, quae in aliis desi

42쪽

derantur, interdum tamen ea mutat est omitot, quae alii seruauerunt. Ita in hoc Ioco παχεια γεν)εκενη pro abriano παχυν- Θεισοι quod in vulgatis legitur positum eredam. Fabulam enim hanc apud B brium sic incepisse suspicor:

Optime autem codex noster Mulam de Matre η- gloriari facit, cum eadem in vulgatis de patre, hic equo mox a cloquens indueitur. etsi Haec pabula ab editis valde differt Ex Babrio desumtam esse prohant fraginemia nonnulla Choliambbrum

sed etiam clarius poetica illa, ρις, et πης

eri, et πελιδων ὐηmia. Elegantias hasce noster

43쪽

noster, nisi in exemplari suo merisset, eum quam ipse tentasset 'fris In edit. Accursiana haec sabul est de Haedo in editt. Steph et Nevelet. de Agno, ut in codice nostro. Et ita Ba-brium ipsum dedisse probant primitabo. ex eius fabula versus, quos Suidas protulit in V. Τριγχος Tertium etiam is fallor, idem seruauit in v. ρεων. Ita ut, codicis nostri ope fabula integra hori incomm de se 11statur.

44쪽

et J Haec omnia leui negotio in metrat

et 44 Suavissimus versus elegantem Babrii manum peptissime testatur. Vtinam noster auctorem suu nexscribere: potiuS quam, mutilare perrexisseti

45쪽

Ex his, opinor, satis manifestum est, ollinionis Bodleianae auctorem quisquis fueriti et quocunque tempore vixerit ξ 9J Babrii librum fortasse integrum ante oculos habuisse, et ex illo fabelIas plurii adbi descripssse, quae in aliis collectioniblis aut non omnino, aut saltem diuerse leguntur. Casline, an de industria, tot Babri fragmenta prosae suae imitiiseu est', non liquet. Mihi profecto verisimi-Im, Hetae hoe festinationi et institiaet 29J In tegmine interiori Codieis Bod .

notatur annus mundi is κθ. 692μ . e. Christici et r. Sed eodicem illum ex alio tramsscriptum duisse certissimum est, itavi haec nota at auctoris aetatem definiendae larum prosit. Iohannes Taentes, qui in medio saeculi duodecimi domit, Babrium ipsum, ut videtur, versavit neque sane aliquid obstat, quo minus Auriorem nostrum in eodem secul vixisse

46쪽

tamnis iisdem eum non in prω- etali verborurn , copia, quibus sensus M ain sermor pedestri e riserentur nis semptorem nostrum ingantiae ullate sinu. duisse ut credam, prohibent complures sinulae . stylo misero et ieiuno exaratae. inii, quibus ne mi mam nitoris oriant scintillam Nucere siluit, prohibeo maiuloeution es multae abstardae et harharae, quas ex sua penu per totum opus imperitissse dispersit Atque haec hactenus de codico Bodle no De aliis Aesopi codicibus pauca hcturo in primis notandum est, fabula iamnes, qude sub eius nomine typis vulga tae sunt, ex tribus potissimum exempla, bus,man scriptis desumta esse; nami quin que Codd. Palatini, quos eveletus ad hi id eum inter se raro ct parum discrepent pro uno reputandi sunt. Fabulas priores M. ut in edit Oxono ordinan- tuo, primus ex Ms edidit onus Accu si 'Ρisanus , Mediollani, circa annum cIaccc Ic fari, iudi vita esopi a

fgoa Zdit Mediolanensis reuerat continet sinulas is, sed inter eas, post fab.

47쪽

Itita est quo iure insta quaeram iis 2, Editio Accursiana ab Aldo, et aliis vi aeri

i, nescio quo casu inseruntur tri 1gnatii Diacolni tetrasticha, quae scilicet in Edit.

Oxon leguntur No. 353, 6, am ι'U' i. ditionem autem 'hanc, licet annus impgessionis non lotetμr, etiam ante CΙbcCCCLXXIX. prodiisse credibile est, . min eo anno ubertinus restentinas ad Bonuis Aeeti 1um scribens eundem iisdet, quod, si non modo Latinos verum' etiam et Gracm codiees, diligenter impietas, in medium , obtulerit. QNment. in

Epist. Ciceron. Vicent. Cioccedi Eu. Bol si h Smith. App. p. CXc --Π.- 31 Ρrimus, quod 'iam, Neveletus f hulas has Aesopi a Maximo Plantide, ut et vitatis, s scriptas se Lexistimare s*didit. Prag ad Fab. andem opinione videtur amplecti Benileius, Dissert. ποA UU. Sect VIII. Et profecto si Vitae Aesopi,

a Planude certissime scriptae, Sedem fabulae semper subiunctae inuenirentur, opini0 ista verisimilitudine non careret. Sed res, opinor, longe aliter se habet. Vita Aesopi cum nomine lanudis, sae

- eurrit

48쪽

issu repetita est, cum nulli aut stitem lmissimis mutationibus, donec annis eroIzmvis Robertus Stephanus .m D- eLDistas liner es emeradatims , Ut ipse ait: vetustissimo odice Bibliothecae M.

curru. tiam praefixa pollessionibus sa larum, quae ab illa, quam Accur fit. exseripsit, multum discrepatit eis fisse credo in MS. Stephaniano. Ita emto est in MS Laudiano Bisi Adl misy, ubi vitam Aesopi a lanude scriptam sequuntur fabulae, plures quidem ex Accur sanis quamquam diuerso ordine b sedet,

iam multa ex eveletianis. Quare Mullam idoneam rationem video, qua adducamur ad credendum, fabulas eas, quas Accurem

Mulgauit, a Maximo alamides scriptas Asia est doctissimi petitieii in eade

Bisissertatione hypothesis, quam sine ampliore probatione admittere bl m, nem-ye collectionem hanc Aecursianam eue letiana recentiorem eutram ab Ae-2po ipso conditam libens concesserim; sed qMe ex illis recentior, qu .st sustio

frustra quaeri existimo, cum In utraque complures fabulae diuersis auctoribus et temporibus, ut verisimile est, donarcinatae legantur. ' . la,J

49쪽

tiae typis impressit, Et quidem Stephanum in editione sita secutum suisse eodi cem manuisiptum quam vetustum et emendatum ipse viderit, suadet in primis ordo fabularum, a prioribus editionibus

omnino discrepans, tum etiam nouae fa-hulae, circiter viginti, non omnes simul

adiectae, sed sparsim diuersis istes e M sertae, prout illas in s. ipsum reperiisqcredibile est. Anno denique cIOERX Isa. eus Nicolaus eveletus, Rhibologiae A sopicae corpus quoddam molitus, fabulas priores 44. Vt ex editione Accursiana propagatae suerant, repraesentauit, fabulas autem ex MSS. Palatinis addidit is, citer I 36, ut in raefatione dicitur, sed Computo non plane expedito, cum in ipso libro numerentur fabula IQ, sub titulo Fabularum unquam hactenus editarum, a pagina scilicet g Ia. ad 32I. ditionem autem Stephantanam aut nesciuisse aut ne, glexisse videtur eveletus, cum tamen an illa nonnullae exstent fabulae, quae in eius collectione desiderantur, nonnullae autem elegantius et auctorem l Babrium magis reserentes, exprimantur 32J. Cum

sas Inter sabulas, quae in editione

50쪽

Cum igitur hi tres SS. unde, ut disci, fabulae Aesopi hactenus echiae lare omne, deproinea iunt ita inte se ulifferant, ut stularum eveletianarum nulla in Codice Accursian inuenta sit, neque

rursus

Stephaniana habentur, in eveleti/nata sunt, est illa de S is et Borea indit Oxon. Fab. 3o7. quam etiam in Babili collectiq- ne qcum habuisse testatur agmentum

doctissimus Emend. is Suidam Iom. III. Seminis etiam duas in dit Oxon. uias' 3 18. et o9. a Stephano itidem silmsi ii poterat eveletus Plures sunt, in quibus codex Stephani phrases Babrianas propius isquitur, quam ille, quem eum litus exscripsit. Exemplum dabit fabae collectionis eveletianae prima redit. Oxon. I so quae apud Stephanum se

incipit, P. I. Ἀλεκτορες δυο de ρνεις' -