Qvaestiones rhetoricae [microform]

11쪽

5 logias, exempla ficta iudicialium orationum, novimus prooemiorumst pilogorum collectiones tales autem oratiunculas, Ocos communes, exempla antiquissimi rhetoras discenda vel imitanda diseipulis tradebant in . et consentaneum erat antiquissimos rhetores de suo promere exempla unde enim sumerent Corax, Tisias Antipho, cum libri pedestri oratione ex artis praeceptis conscripti nullitum praesto essent idem autem mos propria exempla usurpandi valebat etiam IV saeculo Isocrates in oratione ilia, quae scholae

Athenis instituendas inservit XIII 12. 13), morem illum civilis

eloquentiae doctorum discipulis exempla παραδειIματα ediscenda

proponendi improbat ex ipsius autem in anathenaico 2004s.)narratione discimus eum recentem orationem, priusquam ederet, discipulis non dis proposuisse, ut eorum iudicium examinaret, de argumento et de forma cum eis disputasse, nonnulla addidisse et emendasse, emendatam tandem orationem emisisse priscam autem illam rationem, qua usi rhetores omnia exempla ipsi fingunt, optime cognoscimus ex rhetorica arte illa, quam Anaximenis esseverisimile est, non multo post a. 340 editam esse ex exemplis, quorum nullum ad res post a. 341H gestas pertinet, constat. cuius artis auctor non dubium est, quin multa exempla e Vetustioribus artibus repetiverit, multa quae vel legerat in orationibus editis vel audierat in contionibus theniensium vel tum vulgo disserebantur de re publica, in suum usum converterit; at haec omnia ita suo consilio accommodat et immutat, ut nomina auctorum numquam commemoret ' in medio posita sua reddat, ipse omnia invenisse videatur ac suo iure Spengelius contendit haud leve vetustatis huius artis argumentum esse, quod exempla non a claris scriptoribus repetuntur. Contrariam viam primus ingressus est Aristoteles tota enim

rhetorica eius disciplina non id spectat, ut in dicendi exercitatione opera consumatur et ut rhetores instituantur, sed ut philosopharatione quid sit eloquentia et quibus persuadendi adminiculis utatur, quid efficiat in eorum qui audiunt animis perspiciatur quod ut pareret, artium, quae ante eum editae erant, historiam persecutus est iam ut in holorica disciplina exemplis alienis clarorum

1 Plato, enaxenus 235 D toti κα ut τουτω λόIo παρεσκευασμέvot. non multum operae impendisse hos sophistas elocutionis praeceptis recte monet

Stroux De Theophrasti virtutibus loquendi, ipsiae I912, p. 29.2 unus Iocus c. 18 p. 55, 10 Η κέχρητα δὲ α Εὐριπί- λ Φιλοκτήτρ

12쪽

H scriptorum uteretur, variis rationibus motus est primum in ethicis et politicis disputationibus, quarum haud parvam artem re petit in rhetoricis, solebat usurpare poetarum locos, prοVerbia, dicta pervolgata, ut communes hominum notitias complecteretur et ab usitatis perceptisquo opinionibus proficisceretur. Recedebat quod, ut erat deditus studiis ad historiam omnium litterarum pertinentibus, et variorum poeseos generum notionem et el6cutionis poeticae artificia ex ipsis poetarum operibus repetebat et eloquendi

quae essent genera ex peritorum eius artis operibus cognoscendum se censebat usurpavit etiam nonnulla quae tum Athenis pronuntiabantur et vulgo serebantur oratorum dicta libris non tradita. exempla usui eloquentiae aptissima fingero et tradere eius erat, qui trita via forensi eloquentia imbueret adulescentes, nec quidquam intererat curare quae origo esset exemplarium exemplorum immensam copiam ex omni genero litterarum delibare eius erat, qui e plena litterarum historia incunabula atque exordia, incrementa et progressus persecutus omnes artis speeses penitus indagaret, minimo eis contentus, quae vita publicae adhiberi possent. quae cum ita sint, non per iacturam tot librorum antiquorum factum est, ut Aristoteles primus videretur aliena exempla propriis praetulisse, sed revera princeps novam coiugendi, non fingendi exempla viam et ingressus est et aliis aperuit. Hanc autem rationem esseniatica aetate pervolgatam ac sollemnem fuisse inde concluserim quod auctor ad Herennium eam solam apud Graecos Valuisse audacius quam Verius contendit et

haec est ratio Demetrii qui fertur Περὶ ἐρμηvείας libri, quem peripateticam doctrinam memoriae mandare certum est O mi Segueriani, auctoris Περ υ; ove, Ciceronis et Dionysii, qui praeter oratores antiquos etiam epideicticos velut Gorgiam, historicos, philosophos complectuntur' et poetas in comparationem Vocant. -- tum igitur valuit Aristotelis rhetoricorum vel eripateticas do trinae auctoritas, ut critica illa si historica summi philosophi ratio ne a rhetoribus quidem neglegeretur aut sperneretur. Iam ad digressionem illam interpretandam transeamus totum autem hoc prooemium secundum scholae regulas accuratissime dispositum est enumerantur primum tria argumenta adversariorum

qui a probatis auctoribus sumi volunt exempla g 1-3 I ab c);

tum haec ita redarguuntur, ut sententiae unicuique contraria

opponatur med. II ab c); denique propria sua argumenta bipartito distribuit med. Met4 9 1w eadem ratione apud

13쪽

onymum eguerianum g 30-35 Mexander Numeni utitur in refutandis singulis argumentis eorum qui docent numquam omitti licero prooemium quam rationem si describit anonymus

porro ex ordine singula argumenta refelluntur similis eiusdem Minandri de omittenda interdum narration argumentatio invenitur 116-123, et novimus hunc morem adversariorum argumenta accurato referendi et deinceps refutandi hilodem scriptis. I a II a. rimum adversarii adrogantiae esse dicunt sua ponere exempla, modestiae liena sumere velut Ennii et Gracci quare caveri, ne nos solos probare et amare es Horatii A. . 444 videamur. acerbes 4 quam inepta sit haec ratio comparatione ostenditur quasi si quis lympia cum venerit ursum et steterit ut mittatur, impudentis disia esse illos qui currere oeperint, ipse intra arcerem stet et narret aliis quomodo Ladas aut doriseum isonius Boiseus Isthmiis arx, alii alia eursitarint, si isti, eum in artis curriculum descenderunt, illos qui in eo quod est artificii elaborent, aiunt facere immodeste, ipsi taliquem antiquum oratorem aut poetam laudant aut scripturam, in stadium rhetoricaae prodire non audent finxit auctor historiunculam suam ad suum finem mutando spectans ad exemplar fabula illius Aesopeas 2034 203 , qua narratur quidam 203χ πευταθλος domum reversus gloriari quantum saltu Rhodi ceteris praestiterit Sc μ. δεια τυ, 'Oλυμπιοvinio ἐφικέσθαι 203b et hoc testari posse Rhodios praedicat respondetur hic Rhodus, hic salta'. et quod fabula Aesopea docero vult ori ἐἀ μὶ πρόχειρος et του πραIματος ἀπόδειξις i, πας λόIo et περιττός ἐστει, concinit cum opprobrio, quod comparationiadnectit auctor signis novas nodis praeceptiones eas ipsas confirmare

non poteS.

Haec graecae labesas imitatio graecum auctorem redoIet, quod Olympiis et graecis athletarum nominibus confirmatur additur autem protinus alius fabulae memoria, cum pergit auctor , . . . vide ne facias impudenter, qui tuo nomine velis eae aliorum laboribus Issiare laudem . nam si eorum volamina prenderint antiqui oratores et poetae et suum quisque de libris suis eorum tulerit, nihil istis quod suum velint relinquatur iam Iege Horatium Epist. I, 3, 15: quid mihi Celsus agit' monitus multumque monendus privatas ut quaerat opes et tangere vitet scripta adesinus quaecumgue recesu Apollo,

2 quae sit origo huius dicti latini, ne Buchmamus quidem scit v. d. 25. p. 33M.

14쪽

ne, Si forte suas repetitum venerit olimgre avium plumas, moveat cornicula risum furtiuis nudata coloribus.

et rhetor et poeta secuti sunt exemplar simile fabulas abrianas 72, ad quam Crustus vetustiora testimonia adnotat o quibus hi-1odomus Rhet. II p. 67 68 Sudhaus confirmat hanc fabulam iam a Graecis auctoribus adhibitam esse litteratis hominibus, furti coamgutis ). deest apud Crustum Lucianus, seudologistam etυrχαΜε

αλλοτρtω πτερωv. - duarum igitur fabularum ab auctor adhibit rum unam iam ante eius aetatem in rhetorum usu fuisse constat,

in alteram idem cadere probabile est 3. I II adversarii exempla testimoniorum locum obtinere dicunt testimonia autem a probatissimis hominibus suis es. Π

licors in lito an iudicio domesticis y testimoniis niti itaque rhe

tores qui sua exempla alienis praeferunt peccant qua in re aut se omnibus anteponunt aut negant optima exempla in probatissimis auctoribus inveniri quod si faciunt, non possunt dicere quare sibi illos anteponant ). accedit quod auctoritas antiquorum aliquid valet ad rem probandam et ad imitandi studium excitandum. - 5 med. primum sophistica illa exemplorum cum testimoniis exaequatio egregie refellitur hoc interest igitur inter testimonium et Gemplum: Memplo demonstratur' id quod dicimus cuiusmodi sit testimonio esse illud ita ut nos dicimus confirmatur additur aliud argumentum, quod non sine argutiis adnectitur ita, ut testimonia ista cum ro1 Critolai et rhetorum litem hoc loco describi suspicatur Sudhaus, Philodem Suppl. Lipsiae 189 p. XXXV s.

2 fabulae exercitationis causa tractabantur in scholis; cf. Reichel, Quaestiones progymnasmaticae, Lipsia 1909 p. 484s. 3 contra laesi παραδε rixaet commendantur a rhetoribus v. Anaximenis Rhet. p. 74 17 Η. exempla quae collegi Nachr. Gott. Ges. 19 I p. 315 adn. 5, Cic. Oratorem 132 utere Memplis domesticis. 4 hoc ad ea quae infra exponam aliquid valet, probatos auctores vulgo tum agnosci nec dubitari de eorum auctoritate. 5 cf. Anax. p. 40, 1m. φαυερ o ποιησα Arist. 13574 29 τα ἄμφω latas bri et abeth έvος Πωριμ. υτερο δὲ θάτερο et θατέρου, παράδεtIμά ἐστtv. - nolo

autem, ne audacior videar, exemplorum et testimoniorum illam exaequationem ab Aristotele repetere, qui ipse quoque p. 1394 a. 104s exempla et testimonia comparat: οεῖ δὲ χρησθα τοῖς παραδειIμασt ou εχοvet μὲ ἐυθυμηματα ῶς ἀποδείξεσt . . ., εχovet δὲ tu μαρτυρ ori, Tot Ito χρ Diaevo ἐπὶ hoc ἐπὶ cum correctore A addo; neque enim probo, quod ope dativum τοῖς Ψυθυμ. μασι suspendit a voce ἐπλ67 li)τοt ἐυδυμ. 'μασt Tpoetiθέριευα μὲ γὰρ Otκευ ἐπα7-r . . .. ἐπλεI uelitv θὲ μαρτυρίοις.

15쪽

non satis convenire dicantur, cum oporteat testimonia cum reconcinere pollicentur artem SorOere, Mempla proferunt at iis plerumque qui artem n cierunt tum quis est qui possit id, quod de arte

scripserit, comprobare nisi taliquid seritas eae arte ). eontraque faciunt qain polliseri videntur . . . illudit igitur adversarios, quasi ideo aliena foris adsumant exempla, quia facultato eloquendi ipsi careant. parat et umbratiles doctores, qui praecepta eloquentiae tradant, nullum ipsi eloquentiae documentum gignere sciant, et ne nomen quidem eius qui hic petitur latet Hermagoram enim vexari iam Marrius p. 113 ostendit comparato Cicerone, qui Rhet. Ira vituperans Hermagoram, quod philosopha quaestiones θεοειc oratoris officio tribuat Nam Hermagoras quidem, ait, nec quid dicat attendere

ne quid polliceatur intellegere videtur . . . . verum oratori minimum

est de arte loqui, quod hic fecit, multo mazimum eae arte dicere, quod eum minime potuisse omnes videmus ). haec Ciceronis verba recte monet arxius Graeci scriptoris esse illius, quem Ciceronis magister secutus erat quodsi apud auctorem ad Herennium simili opprobrio idem Hermagoras petitur, ad alterum Saeculum a Chr. n. 1is illa, qua de recta ratione exemplorum certatur, referenda est. quo in certamine Hermagorei antiquorum, a quibus depromerent exempla, auctoritatem defendisse videntur. nam quam describit

auctor rixam, ea revera est Graecomm cum Graecis pugnantium.

auctor autem sua adrogantia et Graecorum odio Marx p. 11M motus rem suo arbitrio usus ita sibi fingit, quasi ipse, rhetor latinus, propria exempla ut ponantur praecipiens pugnet cum Graecis aliena adsumentibus. Lora c. restat tertium argumentum et eius refutatio adversarii rationem alienis exemplis utendi et ex copia tanta litterarum selecta ad suam quidque speciem redigendi' summi artificii esso censent volgus enim ita probat orationes ut poemata, ut nesciant qua ratione commoti probent. at qui haec omnia intellegit' et

I similiter g de arte et eae arte opponuntur. 2 comparari potest Cic. De or H 10 76 1 1.3 Platonis Phaedri p. 265 D εἰς μία τε M- ουvοpavet here τὰ πολλαχli

διεσπαρμή, in memoria tenuisse videtur graecus auctor, quo 1atinus pendet. 4 ciere intellegentes vel doctos vocat homines litteratos recte χρ σει exercentes: Do opt gen I Brutus 183 se eme in Oratore probando aut improbando soli itidirium eum intellegentium iudicio congruit 19 volgi opinione . . . . imtinegentium iudiei 199 praesta etiam illo doctus auditor indocto, quod saepe, eum oratores duo aut rures populi iudicio probantur, quod dicendi genua optimum

sit intellegit; nam illud quod sqpulo non probatur, ne intellegenti quidem auditori probari potes 200 intellegens disendi Mistumator 320 mistumator doctus et in-

16쪽

exempla negotium laboriosum quidem esse, sed minus artificiosum quam adversarii censent quisquis enim audivit de arte paulo plus in elocutione praesertin6 omnia videre poterit quae eae arte dicentur, facere nemo poterit nisi eruditus .... quodsi artificiosum est inteli gere quae sint eae arte scripta, multo est artificiosius ipsum seribere eae arte similiter a Cicerone De oph. gen g 11 existimatores intollo- gentes et artifices opponuntur: sed qui dici a nobis estico more nolunt, ipsi autem se non oratores esse profitentur, Si teretes aures habent intellegensque iudicium, tamquam ad pieturam probandam amhsbentur etiam insoli faetendi eum aliqua sollertia iudicandi os Deor Π 83 . quod pergit auctor qui enim erubit artificiose, ab diis eommode seripta facile intellegere poterit; qui eliget facile, non continuo commode ipse scribet, ut rideas quam concinne graeco more contraria contrariis opponantur, Alcidamantis locum forma, non argumento similem consero, De soph. D ἔπειτα τῶ μὰ λέr

enim more Alcidamas eadem sententia in initio et in fine repetita partem orationis circumscribit et quasi concludit).Αdditur, etiamsi concedatur artificii esse eligere exempla,

tamen a rhetore postulari potius, ut comprobet se ex arte scribere posse. p tremo in eo vim artisses consumant, ut ipsi ab aliis potius eligendi' quam aliorum boni selectores eristimentur agnoscimus rhetorem antiquorum auctoritatem detrectantem, ut ipse palmam ferat,

cum eis certantem.

m Iam refutatis adversariorum argumentis, ad suas rationes Oxplicandas transit et hoc magis in eligendo vituperandum esse dicit, quod a multis, non ab uno sumantur exempla nam si ab uno omnia exempla peterentur, facilius discipuli crederent unum omnes virtutes assequi posse et hac opinione ad alacrius studium

tellegens quae Iahn-Κrol ad gQ83 collegerunt et Dionysii Hal. De Thuc. c. 4 artificia et intellegentis iudicis discrimen. I hoc minus logice non ipsi homines eliguntur, sed ex operibus eorum

17쪽

oxcitarentur nunc adlatis exemplis a multis oratoribus, etiam apostia et historiarum scriptoribus necesso est discipuli putent neminem omnes eloquentiae virtutes complecti posse quo fit ut desperant a paucis virtutibus ipsi contenti sint et artis scriptores, quoniam neque sua exempla proferant neque unius aut duorum, ipsi quoque iudicare videntur in uno paucas virtutes inveniri. Primum animadvertendum est constar hi exempla imitanda proponi et do hoc imitandi studio adversarii quoque auctoria Ιoquuntur gra ipsa auctoritas antiquorum non .... hominum studia ad imitandum alaeriora reddit atque hoc imitandi studium antiquius atticistis, quos quidem nos noverimus, esse confirmatur l. II: imitatio est, qua impellimur eum diligenti ratione ut aliquorum similes in dicendo valeamus esse de ratione autem imitandi etiam posterior aetate similiter certatum est atque auctor testatur ). erant qui auctorum imitandorum numerum cohibentes unum auctorem veterem imitandum sibi proponerant velut Atticistae Lysiam aut Thucydidem, cum Cicero Demosthenem solum praeferat Orator Do ph. m. 14s. De oratore II m). alii ex multorum non modo oratorum sed etiam aliorum scriptore Iibris exempla ad imitandum commendabant cui copia ac varietati exemplorum praeter illud argumentum in arte Herenniana adlatum argumenta validiora potuisse opponi, Ciceronis Orator 624s. f. Dion Do imit. 2,

Quintiliani X1, 274. 31. 35 59 2, 21 iudicia ostendunt'. et quam pravas imitandi rationes ex Atticistis nonnulli posteriore aetate

sectati sint, notum est. neque fugisse videtur quantam difficultatem habeat illa exemplorum varietas eum, qui ad Her. IVAE scribit pollicentur artem orlaere, Mempla proferunt ab iis plarumque qui artem nescierunt hae difficultates o do octa imitandi rations lites unde ortae sint ut recte intellegamus, quaerendum videtur esse qui factum sit, ut tanta auctorum copia imitatione exprimenda commendaretur et ut etiam poetae in censum Venirent nam auctor saepius oratores et poetas ita coniungit, ut videamus o tarum Xen pia minime neglecta esse, et g 7, ubi postulat, ut unus omnia exempla suppeditet, unum seligendum esse dicit e poetam vel Orci rem haec autem ratio multorem et valde diversorum scriptorum exempla proferendi ex eripatetica disciplina orta esse Videtur re p. 6) Peripatetico enim, cum omne stili genus, mesI os Stroux p. 94s. P. Otto, Quaestiones selectae ad libellum qui est Περὶ νους pertinentes, diss. MIomensis I906 p. 154.2 et P. Otto I. c. P. 34.

18쪽

characteres aestimare vellent, ea quoque, quae postea grammaticorum provinciae tribuebantur, complecterentur, consentaneum erat ex omni litterarum genero exempla colligere iam ex quo rhetores

omnia eloquentiae studia in imitation posuerunt, fieri non poterat quin difficultatibus premerentur, cum Peripateticam illam materiem immensam et varietatem exemplorum, quae iudicio de stilo ferendo inserviebat, ad institutionem oratoriam et ad imitandi praecepta conferebant in). atque cum ne antiquorum quidem iudicium difficultates illae fugerent, exarsit certamen illud de recta imitandi

ratione, cuius vestigia in hoc auctore agnovimus. Aliud argumentum corollarii loco addit, ut consuetudinem a multis exempla sumendi redarguat nam qui hac arietat exemplorum quasi profiteatur neminem ad artis perfectionem et absolutionem pervenire posse, is eorum rationi opitulatur, qui omnino non priabant artem medio saeculo altero scimus acerrimum inter philosophos et rhetores certamen exarsisse, cademicorum principem Cameadem, eripateticum Critolaim, e Stoicis Diogenem Babylonium impugnasse rhetoricam et per alteram huius saeculi

partem assidue quaestionem illam agitatam esse, Et εχvη ἡ νητορικτὶ itaque is, qui rhetore non omnia exempla ab uno auctore mutuantes arguit argumenta suppeditare artis rhetoricae adversariis, altero saeculo scripsisse videtur. III b. Quoniam, si exempla extrinsecus sumenda essent, si uno ea petenda fuisse demonstratum est, ostendit auctor omnino aliunde ea adsumenda non esse comparat magistros aliena exempla proferentes cum mercatoribus, qui tritici acervos venditant, exemplum oct7μα, cf. Dion Hal. II 99, 1 Is.-Rad. pugno non habent quod ostendant, sed aliunde quaeritant hi artis magistri tam ridiculi videntur quam esset Triptolemus semen ab aliis mutuans aut Prometheus ignem, quem donaret mortalibus, corrogans ipsa

nomina ad graecum auctorem pertinent et graecum atque antiquum exemplar agnoscimus, cum sequente nuntiato rhetores adversarii cum eis comparantur qui ipsi sitientes fontes maximos aperuisse glorientur, qui, cum se ipsos fontes esse dicant et omnium rigare debeant ingenia . . . arescant ipsi siccitate. eadem imago solet

1 huc accedebant grammaticorum iudicia ad κρίσtu, non ad 1 11ησει spectantia, quae a rhetoribus recipiebantur, v Usener Dionysii Hal. librorum de imbiatione reliquiae, Bonnae 1889 p. I, Strou p. 914s. 2 in Senecae Contr. reus est Parrhasius, quod servum torserit et ad exemplar eius Promethea pinxerit qua in controversia saepius Promethei igniferi

in homines beneficium tangitur,4 28 Triptolemi fabula.

19쪽

Homericas 18 Quint. M 46 his enim Homerus', quemadmodum

me uno diei ipse omnium fluminum fontiumque ursus initium capere, omnisius eloquentiae partibus Gemplum et ortum dedit, cuius graecum exemplar invenitur apud Dionysium M. De comp. 24

δικαί et v μηρο λέτοιτο simili comparatione imitandi praecepta confirmat Dionysius ocimit. D. VI 1 p. 203 7 ἐπὰ ζηλωτ ος τοπαρ' κάστ ρ ῶ παλαιῶ δελτιο ευα ooκου και καθάπερ ἐκ πολλῶvvανιάτω D et auIκoia. σας ρευμα τουτ' at et v se χυ μετοχετευσορ ). itaque haec quoque imago ad graecum exemplar ab auctore ad Herennium expressum referenda est.

Sequitur quarta comparatio Charetem Lysippus statuas facere, non ita docuit, ut aput ostenderet Myronium, brachis raritelae, pectus Polycletium, sed ut coram Charete singula faceret contra adversarii virtutum exempla modo in hoc, modo in illo scriptore monstrantes pravam quandam et a statuarum artificibus repudiatam imitandi rationem docent ut hic magister ipse facere exempla, non aliena ostendere iubetur, ita Theo discipus praecipit, ut non modo virtutes antiquorum contemplentur, sed etiam ipsi cottidie scribendo exerceantur; quo in praecepto illustrando, ut auctor artis Herennianas sculptorum, ita Theo pictorum exemplo utitur p. 61 1 Sp.): ἀλλ' ὐσπερ ῶς ωIρα ρεῖ βουλομ.εvot ουδε οφελος

ad artis Berennianae comparationem accedit Horatii artis poeticae initium, quo poeta, qui nescit unum et totum ponere, sed variandi studio ductus argumenta inter se non comenientia conserit, comparatur cum pictore, qui membra variorum animalium turpiter sibi videatur in unum corpus coniungere posse omnino hoc scriptorum operam cum artificibus comparandi genus iam ab Aristotele institutum tralaticium est in rhetorum scholis. velut Quin-1 eadem non imago sed sententia apud Dionem Chrys. r. LXVIII XV HI AE

20쪽

- 14 filianus XII 10 34s dicandi genera cum pictoribus et statuariis comparat ). gravius est, quod ei rhetores qui multos scriptores imitandos proponebant, ipsi quoque si suam rationem confirmandam artis similitudine usos esse aliundo notum est in excerptia Dionysii da imitations librorum imitatio antiquorum postulatur et Zeuxidis exemplo comprobatur, qui Helenam pingens Crotoniatis persuasit, ut pulcherrimas virgines nudas spectandas sibi permitterent δ' ' αξιο παρ' ἐκασπ Iρα pris ἐς at ηθρolabat oto ματος

τεχvης καλλος p. 203, 154s. Us.-Rad.)'. eundem Dionysii locum Maximus lanudes partim accuratius excerpsisse videtur quem locum tr. I. p. 214 Us.-Rad. assero, quia hic momenta contraria similitudini in Rhetoricis Horennianis adhibitae accuratius agnoscimus, eum uterque singula membra corporis M commemoret ἀφ'

ρλα, τη δ ὀφρύα κα ἀπ' ἄλλη αλλο οὐδε ἀρ' ἀπάσα καλὰ φέρεειτα πάvτα), κάλλιστο εἶδος ἀπηκριβωσατο confert homericam Agamemnonis descriptionem B 478. 479 . multo magis exornatam eandem do Zeuxido historiam lepido enarrat Cicero prolatiae loco ineunto II Rhetoricorum libro ) ipse autem exemplar graecum, quod rhetorem ex optimis scriptoribus exempla virtutum colligentem cum Zeuxido

1 ad Her. IV l 1 distinctam a tui colorib- . . . orationem . Stroux P. 96, Cie. De or. III 26 Brutus 70 Orator a. f. etiam Demetrium g 76. alia exempla collegitimoska, De canono decem oratorum Atticorum ratistaviae 1883 p. 694s. 814s Robert Archaologische krchen p. 474s. 2 κο λους Hδος scripsi: καλου ἰδου codex, καλὀ, εῖδος cum Mesalingio

Usener.

3 subest hic φυσεως et τέχυης comparatio, de qua infra agemu8. Eadem in narratione eiusdem historiae apud Cic. Rhet. II 3 invenitur neque enim tuarie Omnia, quae quaereret ad muriatem in Ovore uno e reperire pos8 ideo, quod nihil simplici in genere omnisus eae partibus perfectum natura e oliva est imum Planudem Dionysii D. VI a obia αρ η απάσας καλὰ φέρει et mina. 4 confirmari igitur Kayseri iudicium videtur Comi pro lubitu membris suum artificem attribuit nam in solis verbis seetus o elefitim aliquid consilii

inessa conicias.

5 cetera testimonia collegit Brunn, Gesch de grioch Κstnsuer II 544., qui fabulae illi plus aequo tribuere videtur operae autem pretim faciet, qui pervolgatas has do artificum claris operibus fabulas collegerit; quae Vasarii historium culis quibusdam similes videntur neque pertinent ad veram artis historiam de qua nuper egit Pasquali, Hermes XLVIII 1624. sed quia vigo notae erant, aptae videbantur rhetoribus, quibus eloquentiae artificia illustrarentur. - Contrarium illi de Zeuxidis fabula et rectius do arto iudicium invenias in Ciceronis Oratoris li