장음표시 사용
11쪽
artifioiosam et exquisitiorem, quae nunc requirehatur, asseetuum imitationem μίμημν numerorum repetitione antistrophica carebant, et, quales hie illi apud Sophoclem et Euripidem egimus, numeri soluti otaroλελυμενοι pluris aestimabantur. Et quia difficile nec sine magnis sumptibus ' salis multi parari poterant cantandi altandique adeo periti, ut crebras umerorum mutationes sequi et exprimere OSSent, ab histrionibus ipsis plerumque hae monodice eanebantur, choroque carmina as signabantur aliunde desumpta γιι λιμα)r quod quum primum ab Agathone Ita institutum esset, nemo, quantum ex Aristotelis verbis colligas, meliorem rursus Viam ingressus est. Qua re actum est, ut utilitas omnis, quae e chori Persona Oomparari posset, funditus tolleretur. Quid enim aliud efficitur interpositis tribus
quatuore cantionibus a fabula argumento Prorsus alienis, nisi ut animi Spectatorum
diversis oblectationibus distrahantur, tragoediaeque momentum a pondus omnino elevetur Μelius prosecto de arte tragica actum esset, si poetae horum e theatris
eiecissent. Verum ea fuit Graecae gentis indoles, ut, quicquid vel priucipis Poetae auctoritas iussisset vel consueti Idinis usus sanxisset, id in omne tempus normae quasi ac regulae instar haberet tir, atque ita tragoedia, quippe quae e horis in Di Ο-nysi honorem ductis nata esset, hoc semper retinuit huius originis vestigium, ut chori partes quamquam capse inutiles et otiosae, abesso tamen nullo modo POSSeviderentur. Apparebit igitur, historiam huius poesis contemplantibus, quum quasi per gradus semsim deprimi et imminui videatur Chori auctoritas, eo tantummodo tempore Perfectas ac vere Pulchras tragoedias eondi potuisse quo actorum singulorum et chori personae tanquam pari aliquo momento inter se exaequarentur. Ita Aeschylus quamquam saepe Choro Vel primas dedit, multum tamen a Phrynichorocessit, '' qui lyricus magis quam tragicus poeta non tam in iusta actione describenda quam in mollibus ac flebilibi is modis inveniendis studium suum posuisset. Parcius etiam Sophocles chori persona usus actionem ipsam per reliquos exhiberi, et plerumque horum, quos in spectatorum animis sensus excitare vellet, iisdem illum agilalum et permotum cantie sua interponere iussit. PraecIare sane ac soliciter quamquam non eodem uterque modo, hi quidem viri in ea re versati sunt. Pluribus autem hoc persequi nequo huius loci est, et ante me viri doctissimi eam rem hac talenter demonstraverunt Hoc Ioc animadvortisse sufficiat, quum Euripides
Temporum iniquitas et diminutas Atheniensium divitiae etiam horegiae tragicae impens restrinxit. Quae propterea inde ab Archonte Callia a. 406 a Chr. n. in duos distributae sunt . Aristot apud Schol ad Ran Arist. v. 406. Et Boek Siaatshavsh de Athene l. p. 485.
12쪽
interdum ab illorum arte in Chori emona informanda abhorreat, et saepe magia exornandi et variandi caussa quam ut fabula gravitatem sustineat et augeat, ea mitia sua fecisse videatur Post Agathoni illud iuventum supervacaneam Prorsus ut quo adeo damnosam fuisse Chori Personam. Neque vero monodia illae, quarum supra mentionem iniecimus tragoediae dignitatem admodum augere Poterunt, ' Pro ertim quum vehementiores semper animi flectus exprimerent, et frequentius adhibitae impedirent, quominus aut actio accuratius explicaretur aut mores dilucide adumbrarentur. Illae enim antiones iam caput et nobilissima tragoediae pars esse credebatur in his summa omnino saltandieatieudi agendi ars conspiciebatiir denique fabulae eventu et personae principia fortuna hic plerumqtie in ipso versabatur discrimine. Posthabitis igitur iis rebus, in quibus maxime rugica virtus cernitur, tum ad Iγricum titue adeo dithyrambicum
genus hae poesis quodam n Od se convertit et conformavit. Immo, si quidem
recte hoc ex quibusdam illius temporis dithyramborum titulis concluditur,
utrumque Oeseos genus ad alterum o applicuisse et poetas dithyrambicos rursus Personarum tragicarum Onodias ita coluposuisse credibilo est, ut uno carmine lyrico totius 1ere uagoediae argumentum complecterentur. Qua quidem re nemo non videt studium tragoediarum per singulas omnes partes diligenter elaborandarum imminui oportuisse. Eodem modo Postea accepimus apud Romanos propter ludos Pantomimicos, qui comparari aliquo modo possunt cum dithyrambicis his carminibus, abolita esse et evanuisse cum populi tum Poetarum in oesi dramatica ludia. Huc accedit etiam alia res, quae simili ratione, atque in Choro vidimus, ab
initio quidem laudabilis et admirabilis summam Aeschylo Sophocli Euripidi titilitatem praebuit maximamque Peperit gloriam, postha tamen eadem vilii aliquod semen continuisse mihi videtur. Quid enim commodius accidere poterat iis, iii primi sortem humanam cothum tragico exhibere conati sunt, quam ut in mythorum beatis sontibus copiam imaginum haurirent largissimam, quae cum partem
longe maximam per se poeticae magis quam historicae essent originis, tum omnes, quia tempori certe nulli adscriptae essent facillime reciperent communem aliquam.
sortis humanae contemplationem. Felicissime igitur Graecis fortuna moe obtulit,
Quamquam de suo tempore Iovens, tamen non inepto hic Lucianus audiatur da saltat. e. m. qui inte alia ita in ἔ--εν αὐτὼ κεκραγως -τὀν ἀνακλῶν ἐκέ- καὶ περιάδων τὰ ἰαμβεῖα noctis δὴ αἴσχιστον μελωδῶν τας συμφορὰς καὶ Πονης τῆς φωνῆς --Θυνον παρέχων
Philoxenus in hoo genero elaboravit, evius Cyclops rama n dithrrumhua fuerit, eum veterihuc Aristi Poet. I, s. Schol. Aristi Iutiaso. 2M. Aeliam. V. H. XII, 44. Athen. . . . 164. etiam nos ambigimus.
13쪽
oblatum prudentisima poetae in usum suum eonverterunt. Nam si a Pinnichioa pugnatione Mileti, ab eiusdem Phoenissis Aeschylique Persis discesserim, nullum
praeterea inveneris quod a fabula seiunctum sit tragoedia antiquae argumonium. Posthao in legem mos abiit. mor ad is 129. Rectius Iliacum carmen deducis in actus, Quam si proferres ignota indictaqu primus. Ex quo enim tot tamque praclarae tragoediae ex argumentis mythicis desumplae oculis Graecorum oblatae erant, iam fere nefas hahebatur relinquere campum tot luminibus illustratum, et per invias quasi regiones ingredi velle. Neque enim, quum Agathon exhibita υνθει ' alia tentasset, et, si fides Aristoteli Iaudem reportasset. eius exemplum multi secuti sunt, ylantumque X titulis colligas, adhue unus The decies felicitor et ipse a sabula recessit, quum Mausolum tragoediam doceret ' incertamine illo rhetorico et ut videtur poetico, quod ab Artemisia in mariti honorem magna cum celebritato institutum esse sertur. Relicui fere omnes in iisdem abulis, quae a principibus illis triumViris traotatae erant, et ipsi elaboraverunt. Et cum simplicissima quaeque et optima Plerumque ratio ab illis occupata et praecepta esset,
factum est, ut aut novandi caussa artificiosius quam pulchrius rem instituerent, '' aut rerum expositione subtiliore Prorsus neglecta aliis rebus oblectationem quaererent. Atque hoc quidem plerumque factum esse et Per se consentaneum est, et,
cum apud Aristotelem ' legamus, circa paucas familias, ut circa Oedipum, et
Alcmaeonem et Orestem et Meleagrum et Telephum et Thyestem, optimas quasquo tragoedias versatas esse, maxime fit Probabile. Immani enim acinorum atrocitato hae fabulae, etiamsi minus accurate enarratae et expositae essent, lamen spectatorum animos vehementissime Permovere et perculere posse videbantur. Sed qui in deducendis et conteXendis singulis fabulae partibus curam et operam Ponere conabantur, illi antum aberat, ut quemadmodum Antiphanes comicus B dicit, utilitalem inde haurirent, quod res enarrandae in VuIgus nota erant, ut Aeschyli Sophoclis Euripidis exempla illorum uminibus maxime ossicerent. Rarissime profecto uni alterive poetae contigit, ut econditam α, Aesculo eiusque similibus ineglectam
GaIl. X, 18 exstat nunc quoquo Theodecti tragoedia, quae inscribitur,ausolus, qua eum magis quam in rosa placuissae Hyginus in exempIta refert. Quod in Euripide atque Sophocle post A. Guil SehIegelium nuper . F. Gruppo in libro
Ariadna inacripto elegantissime demonstravit.
l Arist. Poet. Xm, .li Athen. p. 222 sq.
14쪽
HFilii alicuitis forinam Ex oblivione eruerent et tamquam novam proferrent. Ex- ampli gratia laudo Theodectae Lyneeum, cuius Aristoteles duobus locis mentio-ilom facit, ut de argumento fabulae eoniectura satis probabilis capi queal. Certum
enim est, Danaum hic mori, alterum eonServari, contra liam exspectatum erat rpuertim aliquem capi, denique capitis iudicium alicui intendi. Jam vero Danaum non sua morte perirc apud neminem traditur poetarum nisi quod Archilochus Lynceum arravit occiso una regno Potitum esse, et Hypermnestram in matrimonium duxisse. Idem significat Schol ad ur. ec. 874 ''ὶ et Schol ad Iliad. 42 ex Apollodori libro altero, quamquam cum nostro non conSentiens, refert Danaum per sitias curavisso fratris filios interficiendos, cum ex oraculo audiisset ab eorum uno sibi moriem illatum iri. Hanc igitur mythi formam, antiquiorem fortasse illam, et quam Aeschylus posthabuit, ' ' Theodectes amplexus esse et remita instituisse videtiir, ut Danaus Perpetrata caede Hypermuestram vinculis teneat, ut est apud Ovid. Heroid. XIV, quae Aum Lynceum auXilium poposcerit, hic cum exercitu adveniens ipse quidem primum capiatur et a Danao in iudicium capitis vocetur, tum vero a suis liberatus Danaum morte assiciat, ipse rex creetur. Et Theodecta quidem, quem Musae auXisse dicuntur, qui octies victoriae laudem reportavit, hi qui corpore formosissimus, ingenio elegantissimus ut Socratem Alcibiades, ita ipse τοι σεμνοτατον Aristotelem more incendisse fertur, lis
queni mortuum AleXander magnus coluit, fit, huic inquam plura sic delieiter
L Hoemantius ad Poet. P. 104 ill ut qui moriturus est Aegrytum fuisse, Tyrishittus Aban i.m redit, uterque si quid ideo minua reCte, quum Vel titulus abit in eviticere videatue doL3nceo rem gi. φ Steph. Bret. v. Φασηλές titulum conserVavit, quem Athenienses eius monumento inscripse
15쪽
eesserint. Neque in tanta reliquiarum Paucitate inguli omnes poetae quid recto quid secus fecerint demonstrare licet, hique nobis fine sunt statuendi, ut, quibus vitiis via iam magis patuerit, exponere studeamus. Saepe igitur ea re audientium fastidium vitare et novitatis gratiam ibi conciliare Posse videbantur, si res iusto plures nina fabulae complexu eontinerent. Cognatum hoc est cum πολυμυμ
illa, quam Aristoteles loco illo a criticis vexato c. XVIII, IS ID ab Aeschylo
alienam esse dicit. Ubi, ut de titulis laudatarum aut vituperatarum fabularum taceam, vereor ne Hermannus V. I. πολυμυθίαν istam minus recte ita interpretetur, ut de neglecta quae dicitur actionis unitate cogitet quam cum in Euripideis quibusdam non iniuria vituperaverit, tamen ab hoc Ioco alienam esse ex relicuis ristotelis verbis elucet. Cum enim epicam oesta Per se esse πολυμυθον dicat, idem tamen in Iliade et Odyssea unam tantum esse actionem, D singulasque ex iis, aut, ut summum, binas posse condi tragoedias demonstret, hi rem hic signifieari necesse est, ut in epico carmine laudabilem, ita in tragoediis reprehendendam. Quae
qualis sit perspicue ex capito XXI intelligitur, ubi de discrimine quod inter tragicam et picam poesin intercedat, accuratius disputans in epico carmine ait pharaepis odia locum habere, atque adeo varietate rerum commendari, cum singulae hae partes aliter atque in tragoedia, iustam accipere possint magnitudinem. Videamus iam de moribus personarum, Dibus diligentius adumbrandis recentiores poetae tragici suam 1ortasse laudem consequi poterant. Verum ex quo Aeschylus, quamquam actioni ipsi Plus quam Personarum moribus tribuit, hos tamen et ipsos coloribus veris depinxit Porro SoPhocles, unus omnium ἡλκευτατος poeta, totam fere actionem de moribus hominum Pendere iussit, iam omnibus certe no-
κακῶς ἀγωνMoνται et Herm. de Niob. pirae III, p. 8. Fortasse deIenda sunt verha ab altero ad aIterum me ut a margine in alienum locumiransscripta. Vide quae praeesar. de huius Itbest origin Herm. ad suam editionem prae atus Me Eodem capit. I. I apud Hermannum deIenda sunt verba τοσαυτα γὰρ κάντα μέρη ἐυχΘη, quod quidem demonstrare hoc Ioco Iongum est.
16쪽
bilioribtis, quas in mythis tragicis iuvenias, Personis certa quaedam forma et anus
quasi χαρακτηρ erat expressus quem, ut in olerant et spectatorum animis praecepta opinione occupatis evellere, ita denuo accurate Proponere vix operae pretium esse videbatur. Quamobrem iam Euripides eo confugit, ut illecebris extrinsecus petitis animos hominum mulceret. In summis enim aliis et admirabilibus, qui biis excellit virtutibus poeticis nulla re tamen maiorem ibi Iaudem quaesivit et paravit. quam quod eorum, qui magni aliquid patiuntur, intemos animi sensus nobis exhibet, reconditosque perturbatae mentis recessu divinitus recludere videtur. Neque
quisquam est adeo tardi et hebetis ingenii, qui in Olyxenae extremis satis Hecubae
dolore non et ipse tangatur, aut Medeae furore Perterritus non persentiat, furens quid femina possit, tantumque abest ut hanc eius fronte coronam decerpere Orier, ut in hac re ante omnes omnium gentium poetas Euripidi fortasse primas detulerim. Verum enim vero quia iusto plus suavissimo qnidem huic delinimento tribuit, effecit ut ad id, quo maxime opus erat, minus fortasse attenderet, utque actio tragica apud eum non cum caussis suis necessario quodam vinculo cohaerere moribusque personarum congruere, sed propterea tantum fieri interdum videretur, ut vehementioribus vel mollioribus animi sensibus et perturbationibus pingendis locus esset. Et posteriores, ut sit, Euripidis vitia magis quam virtutes imitati, fabulas lerumque οἰηθεῖς ' condiderunt, atque intercIus iam in summis rebus, argumenti dico morumque inventionem, laudis aditu, partim, ut supra Ignificavi, vehementiores animi assectus monodiis illis expressisse satis habuerunt, partim ad res leviores Peram suam converterunt, ut, a minua re ipsa, tamen Verhis et orationis
cultu triumviros adaequarent. Rhetoricae igitur arti totos se dederunt, et ex socratis et Aristotelis disciplina ad Melpomenen accesserunt. ' Sed quia duo studio-Tum genera aegre aliter coniungi Posse videntur, quin alterum ex altero aliquid in se trahat alieni, ut exemplum afferam, Theodectes non solum rhetoricam artem. mirum dictu, poetice Vel potius metrice tractavit, si Suidae fides est habenda sed etiam in tragoediis oratoriae virtuti iusto plus indulsit, et in summis tragoediarum discriminibus longas argumentationes et quasi orationes iudiciarias recepit. Et item admodum supra vidimus in monodiis dithyramborum poesin tragicae faciam esse
lta Theodectes, v. Suid. a. v. Steph. Bret. a. v. φασηλές Dionrsius quidem Halic de Iaae e. Is hune eum Theopompo aliis praeceptor multo minores in arto dicendi fuisse indicat. Non ignobile tamen inter rhetores eius nomen fuisse vel inde emeitur, quod fuerunt, qui Aristotelis libros a rhetorie ad Theodectem acripto huic tribuerent auctori. Quint. lns II, II. Cf. etiam Antiphanes in Caribus Athen. 134. d. et Arist. rhet. II, 20 13 ubi eius apologia So-eratis laudatur.
17쪽
1 eonsimilem, ita in his disceptationibus et Pinosis ratiocinationibus sophistae alteram tragoediae partem quasi suam sibi praedam tulerunt. Tales igitur maxime abula. placuisse videntur in quibus res in sor et apud iudices Peragenda esset. Sic ἀ-lerophontem nisi fallor contra Stheneboeae alumina se purgantem apud Stohaeum legimus ' sic in Lynceo supra vidimus capitis iudicium, sic in Oreste Alemaeon Aiace t eiusdem poetae simile quid invenimus. Nimirum 1amosa illa iudicandi ibido, quam Aristophanes Vespis bui dudum magitaverat, nondum exstincta atque adeo filiis hereditate quadam tradita erat. Et cum poetae, tragicae dignitatis
immemores, spectatoribus gratificarentur, apparet, iure suo ristotelem l eonqueri, quod ητορικως magis quam πολιτικῶς diceretur in recentiorum sabulis Veteres enim πολιτικως ea tantum in tragoedias receperunt, quae ad rem facerent, et abhorruerunt a iustae orationis modo. Ita interpretanda sunt Aristotelis verba. Quae qui aliter dicta putant, ut antiqui rem publicam patriaeque salutem in tragoediis maxime spectasse et attendisse dicantur, tantuti abest ut meritam iis laudem deferant, ut posterioribus in hac re prudentiam et virtutem poeticam multo maiorem tribuatit. Quamquam scio esse nunc apud nos, qui unaquaque vel Aeschyli et Sophoclis abula non solum imaginem aliquam poeticam contineri opinentur, sed
poetas quasi demagogorum satellites et ministros Propterea tantum divina sua carmin panxisse putent, ut cives suos ad Iegem aliquam sive iubendam sive antiquandam permoverent verum enim Vero cum Sobrie rem Xaminantibus appareat.
aliquod interdum vel in emendatissimo carmine epico tragicove posse deprehendi temporis sui vestigium, quod sagaciter a viris doctis indagatum ad aetatem fabularum definiendam magna cum utilitate adhiberi queat audiondum tamen etiam in
hac re aureiim illud: μηδἐν παν, et imitandum Velerum poetarum exemplum, quorum summa laus sit, modum in omnibus tenuisse. Et ipse, ne nimius sim, vel hic moutraham: quamquam enim multa Praeterea sunt, quae in arte tragica' Stob. p. 26 ed. Leid. ἁ κα - γ ῆ λαμπάς εἱλισσων φλορος,
18쪽
corrumpenda momentum aliquod habuerunt, tamen eae res partim sunt talos iit oratione nostra vix indigeant, partim accuratius desiderant studium plusque tenoporis a curae, quam homini impendere licet, Plurimis et variis occupationiblis distraeto. Nequa ignoro, in his quae de ProPosita quaestione commentatus suin, nihil magnopere novi aut recondit in lucem esse prolatum Placuit tamen hac seribendi opportunitate oblata et discipulis noεtris aliquam antiquitatis partem aperira et illustrare ad quam rarius accedunt, et ipse in scholae umbra plerumque latena teneramque maximo aetatem literarum antiquarum elementia impigre erudiens aliquando in apricis doctrinae elegantioris campis liberius spatiari cupiebam.
19쪽
Αm 21. Iuni des origeri Iahres Ward uns die reudo die ni das Iohanneum