장음표시 사용
1쪽
ClCAE PRESERVATION GRANT PROOECT
2쪽
5쪽
7쪽
9쪽
Artis criticae in tragicorum sabulis exercenda subsidium repeti posse haud spemendum sermone illo alterno, cui στιχομυδ δε nomen indiderunt veteres, quamvis satis videatur conglare inter viros doctos, tamen vix ullum invenies inforpretem, qui hujus logis ita constanter habeat rationem, ut nullo loco eam non sequendam esse censeat. - Cujus rei causa neScio an in e ponenda
sit, quod de finibus, intra quos contineatur, deque legibus, quas sequatur stichomythia, nondum satis conVenit quamquam non omnino defuerunt, qui in hanc rem accuratius inquirerent. cf. vidata Ztschr. f. d. Str. Gynm. 1858 H. 7, p. 10 sqq. - seque nim odem modo in vicibus loquendi instituondis versati sunt poetae tragici illi tres, quorum opera tulerunt aetatem alia enim est ratiostichomythiae Aeschyleae et Sophocleae, alia Euripideae. Etenim, ne plura moneam, Aeschylus et Sophocles haud paucis locis alternandi viam ingressi sunt eam, ut binis versibus alterius personae respondere vellent alterius singulos cujusmodi exempla reperies apud Aeschylum rom. V. 40, v. 971, Suppl. V. 902, apud Sophoclem M. v. 791, hil. V. 34, ed. Wr. V. 726, V. 836, Oed Col. v. 1160. Euripides contra intra retiores fines videtur se continuisse qui, si ab eis abscesseris locis, qui lyrici
potius carminis prae se ferant speciem et ad strophicam, qua chorus utitur, legem Videantur revocandi, quales sunt Andr. V. 808, Jon. v. 98, 1 ad eam solam normam exegit stichomythias, ut singulis versibus alterius personae responderent alterius singuli bini binis. Etenim quo locos, ut contrariam sententiam stabilirent, attulerunt vical et Schoeuius, Bacch. v. 32, On. V. 1436 Electr. V. 70, eorum rationem plane esse aliam, vi poterit negare, qui Statuere noluerit, Euripidem, Sententiarum connexu prorsu neglecto, nihil utSi externam quandum aequabilitatem expetiviSse, perspicuam illam legentium potius oculis quam auribus audientium. Etenim Jon. v. 1436 - de Bacch. V. 32 infra accuratius exponemus, vitala et Schoenius V. 1436 vi respondere voluerunt versibus 1442 - 45 contra v. 1440 4 versibus 1446 - 47. Quae versuum distributio quamvis habeat, quod assensum erat locum parum accurate inspicientis, etenim utrique personae pari eodemque intervallo idem numerus versuum tribuituri tamen apertum est, V. 1436 40, ut quibus contineantur ea, quae ut aperire Creusa, Gon V. 1435 erat hortatus, ab antecedentibus sejungi non posse.
10쪽
Itaque v. 1436 - 40 eam quasi inquisitionem, quam instituerat On finiunt iidemque concludunt ti-chomythiam, quae initium ceperat inde a V. 405 Soluta autem Jonis dubitatione, inde in v. 1441
novum inter Creusam et filium incipit colloquium, quod, Sive sententias, quas continet, sive metruui respexeris, a melico carmine propius quam a diverbi Videatur abesse. Prorsus similem finem invenios ejus stichomythiae, qua ut Orestem fratrem agnoscat, adducitur Iphigenia, Iph. aur. v. 810. Alterius vero loci, Electr. v. 670 quo liber manuscriptus Oresti tribuit v. 670 I et v. 67, 74, Electrae contra v. 672 et v. 675, ut binis Orestis versibus Electrae Singuli videantur respondere, ejus verum ordinem haud dubie restituit irehhomus. Praeterquam enim quod ejusmodi versuum distributio, qualis in odio inest, nullo alio loco uripide invenitur, eum, quem traditum habemus,
ordinem non fert v. 671, cui nescio an parum medicinae asserat Vidalae conjectura ικτειο δ' ημας scribendum isse mensentis. - Denique possit quispiam inducere cim animum, tertineres huc Orest. v. 123 sqq. cujus loci ea est ratio, ut binis hemistichiis respondeat versus totus Sed tenendum est, hoc loco tres personas loquentes facere poetam indeque ortam esse distributionem versuum non illam quidum iu duarum personarum diverbio usitatam, sed tamen eam. quam bene se habere nequeamus negare. Etenim linis quae continentur versibus d 236. 1238. 1240 hemistiolitis singuli versus 1237, 1239, 1241 respondent. - Ceterum qui in distribuendis his versibus verum restituerit in codice Marciano manus secunda, verba η άμην δ' ἐγω ξιφους, v. 1236, Electrae, contra v. 123 7Ρyladi assignaus, equidem mullus dubito. Etenim non solum in autecedentibus. verum etiam cinsequentibus tum reperimus perSonarum ordinem, ut Orestis irationem excipiat Electra. Electrae Pylados quem ordinem riuominus loc quoque loci intactum mervemus, non video, quid impediat. Etenim verba νηφάμην δ' ἐγών ξιφους abhorrere ab Electrae moribus, quales adumbravit Euripides, non conteudet qui in comparationem vocaverit Electrae v. 221, ξιφους δ' ἐφηφαμα αμα, et v. 123 7 Pylade linime alienum esse demonstrat Orest. V. 1090 καὶ παντ' U Oυλευο ων υ νυν τινεις δικας. dam vero quam supra adumbravimus legem, mi hemistichio hemistichium. singulis sersibus singuli, bivis tui opponantur. eum latissime patere apud Euripidem non potest non persuasum esSe perlegenti fabula. Euripiden. longissimusque quae insunt, ratichomythias perlustranti uin etiam poeta auxietate quadam et severitate hanc legem secutus esse videtur; unde factum est, ut haud raro seroandae stichomythiae causa insereret, quae vel supervacanea vel etiam subabsurda nobis videantur necesse sit. Ita Creusam recordatione infantis expoSiti vehementissime commotum, quum exclamaverit On. v. 967 ε παῖδα γ' ειJες ετ ρας ἐκτεινοντα μοι famulus ridicula sane curiositate interpellat: μαστον διιώκοντ' ἡ πρις αγκαλαις πεσειν - porro Orest. v. 755 Ῥylades, de Orestis calamitatibus certior factus, simplicitate non indigna illa, qua pueruli ludentes utantur, pergit: Ἀαμε νυν ἐρου τί πάσχω Quae quin solius Stichomythiae gratia facta sint, non potest dubitari; hujus modi automexempla qui plura requisiverit, reperiet t. l. a vidula congesta. Itaque si tenuerimus, non Olum plurimas stichomythias ad eam, de qua supra diximus, normam ab uripide esse elaboratas, verum etiam hanc ipsam ob rem haud paucis locis personis fabularum verba loquenda esse tributa, quae jejuniora videantur et Viliora, quin eos quoque locos, quibus turbata est stichomythia, ad hanc legem revocandos esse censeamus, O poterimu recusare.
Jam vero stichomythias Euripideas, ' quoad fieri poterit, perblastraturis pauca quaedam de universastichomythiae apud Euripidem indole atque ratione praemittenda nobis videntur.
y In sequentibu autem eis, quae vere dicuntur, tragoediis Euripideis continendam esse disputationem ratus, Rhesum et Cyclopa quarum altera num sit Euripidis dubitetur, altera a genere tragico, quod proprio dicimus, longius videatur ubeSse, a proposito aliena esse existimavi.