De iteratis apud Homerum dissertatio

2쪽

RECTORE MAGNI FI co

GUSTAVO THEODORO FECII NERO

4쪽

. . . .

5쪽

Non multum ad dirimendam litem, quae inter doelos de compost .

soue earminum Homericorum est, conferre mihi videntur, qvi scribendi retem, sine qua istiusmodi poemata condi potuisse negant, vesismosissimae antiquitali vindicare student. Nam ignotum illis poetis,uisse usum litterarum non modo silentium eorum de scriptura est tur, siquidem quae Proeti tristia signa in Iliade memorantvrio dubium videtur quin aut non fuerint litterae, aut, si fuerunt, quae set Talio earum esset Ialuerit poetam, verum etiam clamat tota antiquae poesis epidae natura Indiciis opertissimis. Nam et consormali co iunctioque sententiarum, et orationis ad numeros accommodatio, et vocabulorum ornantium adieetio, et praedicatorum rebus commemoratis additorum positura evidentissimo eo conspirant, ut non ad I gendum, sed ad audiendum Dela esse carmina illa appareati lenim quae solis auribus pereepta delectare volumus, eo quoniam vox, ais mulatque audita est, Irrevocabilis abiit, ante omnia oportet Plana et

Perspicua esse, ut sequi recitantem commode possint audientes, nee moretur eos aliquid, avertatque attentionem a Proxime succedentibuat

sic enim fatigaret magis auditio mentes quam afficeret voluptate mine omnis oratio maxima simplicitate ex brevibus membria contexta est, quae neque inter se implicata sunt, eo longos verborem connexus efficiunt, sed alia aliis deinceps adiuncta singula per se conflant, ita ut, si quando interpositis Hienis suspensa maneat sententia, nunc ab novolesuo quae reliqua erant adiiciantur, nunc ipsa votis imperatione quae intermedia sunt distinguantur a ceteris cuiusmodi exemplum est in Biad. XV 674-680. Deinde quae narrantur ita solent de Scribi, ut semper ex praegressis aliqua para repetatuae quo sit ut et ea quae iam audita sunt facilius retineantu firmiusque imprimantuennimis, et laxius atque remissius sua oratio, quam a novis semper

constipari attensionem dimessem et molestam reddereti in eamdeni

6쪽

eonsuetudinem pertinet quem grammatici vocant ro Og revolamos, quum quod uno vocabula dictum est Huribus explicatur, ut

κυνας κηρεσσι τοροτορος,οις Mim φωέ-σι μελαι-ων ἐπὶ νη- δωδεκα δ' Innon, πηγους, αθλοσοροος , t iθλια ποσσὶν Pona. Mirifice Porro et recitanti poetae memoriam et audientibus facilitatem perceptionis adiuvat summa illa orationis cum numeris versuum Onapiratio, cuius hae virtus est, ut, quum sere singulis versibua ver auumque pallibus singulae sententiae absolvantur ipsi numeri termis nos constituant, quos intra conclusae esse debeant sententiae. Itaque etiam qui loquentes Introducuntur, integro versa et Incipiunt verba facere et perorant idque laetum est eo quoquo loco, quo solo ex Obliqua oratione In rectam transitur, Iliad. IU. 303. Eodem Hserendae sunt alloquendi sormulae integrum versum explentes, ut Areatan κωδιστε, - ἄνδρων, δε-ἔ-- omninoque plurimum conserunt ad hanc orationi cum numeris cunis venientiam vocabes ornatui destinata, quibus quum veIut vaeua in sententiis spatia impleantur, non solum opportunita Praebetur membra orationis usque ad finem versus producendi sed etiam, quod si sinishilia sunt ista voeabula, ut cognominum instar sint ornant illaini dem orationem, sed, quoniam saepe nihil faciunt ad ea quae quoquo loco narrantur non exposcunt sibi diligentiam singularem audientium. Denique etiam quae Moria describendis ornandisque rebus adiiciuntur, ut adverti animum postulant quum positu suo in initiis versuum se Parentura praegressis simul et dispescunt orationem in membra n meris accommodata, et faciunt ut omnia Per partea descripta Harius

maia δας μυ-ωμα πω κνήυνσιν empta, καλας ἀργυρέωσιν ἐπισφυραις αραρυως. Qualia qui sie seripta dederunt, ut nullam inrane prioris versus intemPunctionem ponerent, noti Perspectam habuerunt artem poesis epicae. Id quum sermonia ratio ostendat, quae alion interpungeretur, Pro posito adiectivo καχος νηtim dici postularet, tum opertiva alia

exempla declarant, ut mad XL a.

7쪽

Et si avis non paucis in locis. Haee omnia ut soli audisson notam esse illam poesi produnt, sic etiam ostendunt quam facile fuerit latiusmodi earmina ex tempore fundere ex quo apparet ne otius quidem fuisse litteris, ut conderentur earmina, quae et memoria retineri s cillime a poeta possent, et, si quid excidisset, paratam haberent ad supplendum materiam amplissimam. Id longe aliter se habet apud eoa Poetas, qui carmina sua scripto consignarunt, Istri qui artem illam Homeri diligenter sunt Imitati id quod selicissime cessit Quinto Smymnaeo. Verissime enim Caesar de B. G. Li4 GPDraedum discip Ios magnum numerum versuum ediscere iussos narrat, ut necliuina confisi minus memoriae studerent. sere plerisque accidere dicit, ut Pra sidio litterarum diligentiam in perdiscendo ac memoriam remittant. Consequens fuit illius quam exposui rationis, ut vetuis sillio

tae saepenumero in eadem re eadem verba eosdemque versus iterarent,

ouod vitatum est ab illis, qui scripto carmina sua expoliverunt. Sed Iterationum in Homericis carminibus tanta et multitudo et varietas e' ut non de omnibus idem statuendum videatur. Nam quum et natura sua differant inter se nec eaussos habeant easdem aliae a m nece sariae sunt, aliae supervacaneae aliae certae, aliae Incertae aliae piarent aliae displicent aliis nihil offendimur, aliae ne serendae qu dem videntur. Quam iterationum dissimilitudinem qui consideret, ese credo talem esse reperiet, ut et ipsal aliquid conserat ad convellendam opinionem eorum, qui lemere discerpi earn in Homeri queruntur, Volo huius rei rationem paucis adumbrare non enim de exhaurienda cogitare poterit, nisi qui su speret omnem carminum illorum commisiationem ita in suas parte resoluturum, ut quid cuique Poru tribue

8쪽

Ae primo quae per Ipsum rerum narrandarum ordinem saeptuaredeunt, Per se Patet reclinariisdem quam aliis verisis dici Molesta enim esset variatio, exilemque magis diligentiam Poetae, quam oec Palum gravioribus animum prodereti inqua nemo non probabit, atalia uexantur, quale hoc est i

Pertinent ad hoc genus etiam comparationes eiusmodi, quae quod cuivia facile in mentem venIant, propemodum pro usitatis formulis habentur, ut αις τε νοημα de celaritate dictum, vel de Praecipitato πνευτῆρι ἐωκαν

Diversum ab his genus est, quo mandata iisdem erbis, quibus occepta sunt, perseruntur quod ut antiqua simplicitati est, in eo quoque commendatur, quod alioqui parum fidus esse nuntius videretur. Simile est, quod Telemachus Od. II. 215 seqq. iisdem verbis quid facturus sit dicit quibus I. 281 seqq. eum monuerat Minerva, quodque idem IV. 322. Menelaum iisdem verbis orat, quibus usus erat apud Nestorem II 92 aut quum do Alcinoo lacrimare Ulixem videnta, eadem verba usurpantur VIIus3 532 aut quum de eoorta tempestate eadem dicit Ulixes XI 403. XIV. 301. Nimium vero esse arbitror, quod quinque versus ter positi sunt stad. IL 10 28 68 quibus etsi non ouensum video C. Lachmannum, cuius viri Iudicio Hurtinum tribuo, tamen videor mihi In ea re duorum carminum vestigia deprehendere. Similis aliarum iterationum ratio est. Nam quod mestis In Ioela antiqui interprete aduolarunt, versus aliquos ex aliis locis illatos esse, Id etiam latius patet. Vix enim dubitari potest, qui quaedam horum exemplorum ab iis prosecta sint, qui diversa carmina in unum contu gentes haec duo quae nunc habemus magna poemata condidemn Eo

sat erils indiciis refero, quae Iliad. XL 658 seqq. 0 23 sqq. lieni quae l. 7s seqq. XV 36 seqq. laguntur.

Quemadmodum, ut supra dictum est, in rebus vulgaribus, quarum saepius memorandarum usus venit, eadem verba usurpar eo sentaneum est, aio idem cadit etiam In ea, quae praecipuam quamdam

gravitatem et mngulare pondus habenti Sed id eiusmodi est, ut Ia epico carmine vix alibi Iocura inveniat, quam quum aliquid solito malusae dimestiua direndum est ut quum Homerus B α 484. XL 218. XIV. 50s xv 112. dixitii

9쪽

- - -- Alia, sed similia rauo eat , . a scriptor ereminis didaeues earum siquam sententiarum rupeut, quae praecipuum placitum admonitionemraenuo

, Taeutians, sed nosura vecti ratioque t l, Id eum exemplo Empedoclis secisse non dubium videtu lAliud genua est eorum, quae in ear ni a Homericis Imitando iterata iuveniuntur quae sunt eiusmodi, ut si non melos diversos, certe carmiua separatim sucia testentur. Nihil enim Impedit quin ere damus oliquem poetam quos uno In carmine versu Posuisse rata usum esse etiam in alio. Huiusmodi sunt quae eguntur in dyM XI-4l6 sem, et XXIV. 87 seqq. de quo Ioeo dixi in disseriasione dea, particula p. 39. Talia aliquotiea in comparationibus iuveuiuntur , ut Iliad. XL 414 et XXI 146. item XI. 554. et XU. 657 quibus In

Ioela pleraque iisdem verbis sunt exposita. Feramus sori se . at quia liuiusmodi paucis verbia continetur, ut illud de lacrimani Iliad. I

vir cadens in proelio cum arbore comparatur Magia etiam absonum est, quod quae Iliad. XIII. 2, 35. do Neptuno dicia sunt, VIII. 41 50 mutatis quae necessario mulanda erant ad Iovem rea lata videmus. Eadem perversitate in Odyssea V. 8. Minerva Mentoria verbis, quae sunt in I 230. uuturi sic euam praeclaros illo versus Uad XXIL '209.

quam ornamenia esse ex antiquiorum Poetarum earmiud a decerpis

10쪽

sed progrediendum est longius imam ridentur etiam iterauones

saetae esse, quibus non eaedem .sententiae eademque verba iterarentur aed modus dumtaxat narrandi repeteretur substitutis allia pro iis quae omitterentur. Quum enim Iti comparationibus sere ab una re simili istudo peteretur, nisi ubi duo similia coniunguntur, ut κἄποιος η λέων,

Iocis alia aliam sequitur comparatio. Ae sane vel per se habeat elu modi exempla quo suspecta reddantur. Nam quum illustranssi ornamdique caussa adhibeantur comparationea, haud recte facere videtur poeta qui coniunctis duabus imaginibus altera alteram debilitat, am mosque audiensium in diversa trahit, ut neseiant utri similius sit id quod comparaudo illustrabatur. mirum profecto foret, si id latuisset Illos poetas, apud quos nunc istiusmodi exempla inveniuntur. Quod a1 reeordamur, id quod multis lisque minime ambiguis documentia eo stat Thapsodos, ni veterum poetarum carmina recitabant, eas poti simum partes, quae ornatui factae erant. Pro suo arbitrio tractasse. quaeque vel minus placerent, vel splendidius dies potuisse viderenturi eum aliis commutasse, non multum opinor dubitabimus, quin divit guere diversorum poetarum versus debeamus. Insigne exemplum est

Quis non videt, si clipeu Achillis eum sulgore unae comparatur, refutari illam similitudinem adiecta descriptione alius muIto magis suu gentia nammae Ex quo facile vis existimare, diversorum haee De tarum esse, quarum alter sola unae similitudine usu fuerit, aver, autem non posuerit hunc qui de Iuno est versum . Non minus memo- .rabile exemplum praebent haec mad XL 548. - f

. r.