장음표시 사용
11쪽
tam huc subiiciam omissis eis διαν pertinente. qua in rei non L pr. 1l
Vneis inclusi eas scripturas, de quibus ex conserentis silenti conclusum St. I roba est lectio προς του θανοντος quam eur uel Nauchius alteri post habuerit non Lair. La corr.
hi his loci sunt tres cruce notati quibus La corruptus exi ementiri pote St, totidem 32 77. 249. quibus utri lue commune est uitium aliorum librorum Ope correctum dubia re eS de . 22 l. ubi quam qum rectum est αυτος, uix tamen id scribam in suo' Quod nuper h. ockius stud Soph. II. p. 19 locum haud dubio sic intellegendum esse Pronuntiauit, ut Oedipus nisi alienus a facinore esset, non diu sibi quaerendum fore diceret, quin indicium eius inueniret, sententiam intulit, quae participio inesse non potest,
12쪽
exemplo inuenisse credam Vbi duplex in La exstat scri litura, fisiodo cum priore Oilo curii posteriore consentit, quorum locorum illis Singulos his binos sterisco praefixi . Sed cuna altera manu eum sero nus luam coimen ire uides nisi in iis mendi corrigendi S,
N . i. h. TTH. Sed in eodem V itiam scitolia te utitur ura inditi lii in altino Scholiorum OxotilenSium uolumitio dita ista in extu . Sed ex alii libri huic oti,ii nil traii SScripta PSS Oditor ipSe praes. . V inito concludit quoi I 'Si uilia nonnulla. luibus L arit. Soria Ruserit alia integriora luant L ixhibeat et Saepe cum Suilla- consentiat, ubi is ab dissentit. Ita illi Dindorsus Suidam libri, usu in s Se putauit 'ilia Sintilis fuerit ei ex pio I originem duxit.' Sed claui uix tinus frequent i liiihi u 'stili si 'di Sero Pan iuml a Coii Ordet subinde ut Una Milus uir uni Si rualli rii multo Probabilius XOmphim Suida Surpatum P Simillimum sui SSe Statuemus a tuo immunis Utan it 1 codicum origo repetenda est Quod i se lilii e COIligore licui lit, et tum P Sam Oetae ratio
Sed ita exprimenda fuit o quo αν ιακ ou ἴχνειον δεος uora ἰ ἰ Missi τι si stiro . o P. Eiluidem non uideo , quid tu eo loci intellectu merit dir,ptu eat. 9Hem ii Silite Iii philid. . i. p. 743 sq. indicatum Selii tui de tuus in ed. veru Secutu C t.' Ad prius genus cur etiam ii. 142. l. ili. 257. reuocaueritu, nemini Obscurum Di Carbitror.
'DDocumento sint felicitia quaedam Electrii in m uel Ot: u. 17i; li'. l l. Iri I. uel ex parte tu. 42 119 45 I. 4'. 2. JΝG. omissa, quae omnia uidus in sui Ex emplari CPerit. ''' Ad eandem prosapiam reseruntur codices bibliothecae .aurentiatiue XXoII. 2bet XXXII, 4U FH , quorum utemiue in Oud reg. u. 124i; lusiuit C quibu, lulatu iliaim pauca lautum Dindo ritu excerpsit, tamen tium hi neque ex La iniue I derivati Ss uulentur.' Vita poetae et Aiat is tabulae hypothesi ptibus a caret praeter ullos libros in V seruatis uti uolui, quoniam eas uati antiquitu exstitiis, nisi Odic ipso explorato negari equit.
tium lectionum partem adscriptam fuisse quae in La adnotata exstant ' qua re etiam hoc facillim sexplicatur quod aliquoties in hoc libro duae lectiones in uuam coniunctae reperiuntur. Velut ed. Ol. u. 475 in a legitur oti εο τυκωι, ito se duplici scriptura νεοrόκo linum habent Alia et oianoκ o, quarum haec Supra lineam repetita eSt conflatum Sse patet et v. M pro eo, quod nunc e AIta editur δ' ἐκεινος ἐγ φων γα oscis in La Ll, BFLb V est od' ζεῖνος δρα ἐγω φωνὴ γ. o. unde Triclinius effinxit o δ' ἐκεῖνο cia ραν v ωνῆ . . Itaque Si tuum Scripturam in a archetypo comparuisse codicis 'estimonio 1sciatur, iiihil laser sitne ea a prima an altera manu prosecta neque iam idubitationi multum tribuemus, num recte Volsitu l. d. p. 119 et Prieuius p. 220 scholia ad eundem pii sextum scripsit lirari uni retulerint. Detiiquo illud uerbo iudicasse satis
habeo, mendis talibus si alia ex indis I92.2bi adnotaui non mediocriter eorum Sentent iram adiuuari, tui a uicti etypum luamuis X codice litteris hincialibus Scripto loriuatumlli Sum Mini li milius Culis pine dicuntur Xuratum sitis Se iudicunt. Iam uero Si recte codicis eiu a quoia Oriundu CS Condicionem descripsimus, utiletidum Si uti non quod de probaSSe videmur alii iluoque in libris usu uenisse existimui illum Sit in codex Pulatinus 40 Saec XIII et XIIII tres priores sabula complexus, istium riuiu Bothius aliquanto diligentius Seminarii philologici IIuidet burgensis socii tre contili runt m acti seminarii a L. Κayser a. 18 3: editis . similis si libri 1 ita ut propius etiam ad Lauretitiani idem accedat. Nam ili trecentis istis Oedipi uersibus prae-
uteritu liber congruit. v. b. ). 127. 145 159 170. 176 110 21, 236 240. 260 287.: u. Palathii ἐκζειν uni biguum est utrum ἐκεινος an ἐκεινον interpreteris. Illud in Palatino rariu ilua in in ' factiim St, ut duplicem Laur. Scripturum seruaret, ut ed. reg. u. Ul. 2P q. suoniani in Palatino quoilue Onti ullae earum lectionum reperiuntur, illia In a iiili obvius ui tamen grammaticis leberi iudicauimus OR. 62. 166 dub), ne
13쪽
huncinitidem librum uideo cur ex ipso potius L quam ex eius archetypo Originem traxisse censoninu S. Consecta res Oret. Si pro explorat sumere liceret. 'alatinum priore tempore Scriptum eSSe quam Oed regL . Ut in a illatus est. Impeditius tiam est iudicium do alio bibliothecae Laurentiana codice plut XX XL 0s Ll, qui fabulas onmes complectitur seri litus ut IIandini II 4. Si uidetur. Saeculo piari Odecimo. Quem illi ScripSit cum Saepe numero uerba Iloetae de Sua coniectura immutarit. alias ad La societat in ita se applicauit ut nutae eius Scripturae X lilitari Omnino non posse uidseantur niSi ipsum La P propositu ni suis Se statuamuS. xenilita ponam ex O dipo Cotoneo collecta, quam ad tabulam diligontius quam ad cetera Elmst eius librum
est quos ex Oedipo Col supra recensuimus p. PSq. Et si omnem Scripturae discrepantiam perlustraueris ad fabulam illam ab Elmsteio exhibitam, lacile persenties, quanto interuallo L ab iis libris distet, quos L apographa esse non dubium est. Grauissimus testis accederet Antig. . f in a missus, si eum in Ll, exstare ex Elmsteti silentio satis tuto colligeretur. Sed ne sic quidem dubitamus dea idem atque deci et Pal. affirmaro et quas modo notauimu Scriptura ab ea codicis, unde La fluxit, condicione repetere quam ad I libri exemplum descripsimus p. 12 sq. Tertius restat eiusdem bibliothecae codex saec. XIIII plut XXXII. 2 Lc fabulas Omnes praeter ed. Ol. continens, item ab Elms-leio Spectus de suo idem ni still0 probare liceret. Si eo paullo diligentius comparato
Esetorum Omnis de his libris quaeStio non ideo instituenda fuit, ut iis scripturis maior fide seret, piae ex illis soli in rationem poetae receptae sunt. Ea enim neque Duillae Sunt et ita Omne comparatae ut ex La Scriptura facili negotio lici potus int elut Electr. u. I IU iluod cum Pal. legitur λε ζαθέην in La δεβαθικὶ latere iam Heathius intellexit et . b c stus εν nunt ante repoSuerunt quam id in V inuentum est isque similia . i. ii 21. biJ. 1204. l. bl . R. 43 1182. C. 1338. ut 858 al. Ni mi umquod illis libris commune fuisse dicimus cum La archetypon, hoc codice tanta fide sexpres- Sum SSe exiStimandum St, ut ceteri raro relinqueretur, quod in illo corruptum ipsi integrum Seruarent. At Si uera Sunt, quae adhuc disputauimuS hanc patet esse illorum codicum auctoritatem, ut loci controuersi quid in eo libro Scriptum fuerit, inde La originem duxit, illorum Ope cognoScatur. Quod qualem uitii habeat, ut uno aliquo exemplo illustretur, ed. Ol. v. 104, 1. Oedipus filias a Theseo ad se reductas his uerbis alloquitur:
Horum uersuum posteriorem cum a in margine et si obolo fides manu secunda scriptum habeat, Nauchius uidendum SSe ait, annon uerSu interpolatus et praecedentis uerba Xtrema καὶ τ ι ηδα corrupta Sint. Cui Sententiae iam ne leuissi,na quiden probabilitatis species subest, ubi uersum illum in La archetypo fuisse codicis Ll, indidom derivati iudicio comperimus. Et Simili ratione alios locos conq)lure ab importunis eiusdem maxime aucta suspitionibus defendas, quos ille unius La lectionibus superstruxit. Iam uero si obet decretulia neque de uinibus libris Sophocleis obtinori posse et uero etiam eorum omiusso excipiendo eSSemonStratum est, quia sunt simillimi non deSunt tamen, quo huiu apographa SSe negari non possit. Manifesta res est in codice
Parisino 28Υ F Saec X d, Antigonam Oedipum Coloneum Trachinias Philoctetam
14쪽
eoinplixo mitem primus itersarii ixodose Faphsius D u eius syllogo i sectionum Grao carum I.ips. a. t 813 edita . 245 sqq. 269 sq. . diligent ri contulit ad Oedipum Colonoum linq-l ius ad Antigonam ieshox sh Petropolitanus in usu ni exii cui H dicitur . t in
Riccardiano B Rhin quo in ed. Col usu ost Elmsi ius desinenti m. 14. utroquo quid ro osset iam Elms lotus iniselloxit cuius iudicio luit nomo Oblo ut iis sit pluribu Rea de ro di AAorsendi . in Ra non sest. Sed illo lib rrati caidi. rarus, cuius seetioliis in i in o Intigona Philocteta x schedis Elin stet i nisi ordius didit non diuti sus a die Fbrontino bibliotheca Iticcardianas T T. qusem a C. Fr. IV eliser insp0 tum aliquot hibi tot ni et Trachiniarum locis Hei mannus memorat is igitur ambigitur utratin sit Rioc. D nqui cum Ι'ar. Λ plerianuiui conspirat Ilico A. Illud probabilius xistimauit ouiu . p. XV ration auud dulii lia induetus illa d It codicem plerunt quo exceptis tamen Trachinii; Laurentinia uestigia legero id seret. Si d ulti a lectio nos ilia ne in i ilitione sed Col. maior P Ra afferuntur a Gaissoritis Ratir tribuantur tui ne in sellis iis pio suo sabulis
significari πρdus ut dona lib0 in Oedipo i ii l. et Trachiniis Parisini A. in iac Antig. Phil. Laur. A familiam seipiatur nisi sortera nota aliis in fabulis alios codicos sesignatos
credere talis pluci. . . A trilice praetor Aesehyli Sept om nil uorsus Thebas ot Pi r a Sophoclis Oedipum Col. raeli inius et Aiacem contineri ait, euius p. sit unam laetioriem . 333 memorat tacet de Antigona et Philocteta, quarum hane tamen ipse I, 26 sq. liquot ciet eum o- dico F contendit. Sit nihil omnino mirandum est in homine, cuius inertiae et neglegontiae prorsus incredibilis multa locumenta deprehenduntur. Ἐsr. etiam Martini ira od Hfil. u.
p. IX not. ' Hoc quum quam Hermania lim ita latuit, ut subinde Flor B sigia iuxta mineroi tu mon
lectiones ex alterutro tantum libro notatae reperiuntur. Denique Hermanni Flor finem habet in v. 873 nec It ab Elmstolo ulti u Tri memoratur.' ' Cum Rice lere conspirat Parisinus numero 67 ni tatus, cuius lectiones in Philocteta usque a u. 300 descriptas Heruuinnus a Behkerii ccepit praus Phil. p. V. In utroque enim
Hermannus Parisini et Veneti nimina consude est. lui id duobus aliis locis laetum p praes
Hoc autem eodem loco dicendum est de critico ignoto, quem aliquo tempore ante Demetrium I riclinium Sophoclis sabulas recensuisse Elmsteius ad Osed Col. u. 7 docuit Thomam Magistrum fuisse Suspicatur SchnoideWinus p. 500. Eius recensionis Elinsteius hac ui sabula duo exempla usurpauit, alterum Parisinum bibl. reg. 278 7 BL Oedipum regem Trachinius Philoctetam Oedipum Coloneum continens, quo iam unte eum Brun-chau et balistus, Sed pro more neglegenter usi erant alterum Palatinum bibliothecae Vaticana 287 Vi saec. XIIII Antigonum Oedipum Col. Trachinias Philoctetam complexum, cuius collationen et Doruillius habuit in edition Oxoniensi a. 181 2 typis do- Scripta n et longe meliorem ab Hier Amatio accepit Elmsleius. morum enim librorum
Elin Stem ex una Oedipo ol. Scripturas amplius centum uiginti composuit, posthac a Triclinio adsuinptas. sed in nullo praeterea libro inuentas quibus uix minus amplum earum lectionum indicem adiungere poterat, quas ex BV solis notauit. Tertium his Hermannus praei. Oed. V d. p. Vt II. d. . addidit Venetum . t 6 sabulas omnes continentem, sed perinulti locis mutilas cuius lectiones Parisiis sescriptas unde in Antig ab eo Parisinus appUllatur I De kkeru cum Hermania communicauit clam uero illud quidem Elmsteius ueri SSime iudicauit. JehΡmenter falsum iri si quis eius secensionis auctorem meliores libros quam La aut habuisse suspicaretur sed definitius etiam non alio illum in hac Saltem fabula sonte usum Sse dicendum erat, quam ipso Odice Laur. A. Argumenta4Onam de multis potiora. J. 23 γεραὸν Mou Alia La Ll, FRb, sed cum in L ad γε oαόν
Supra Scriptuni PSSet Atior utroque coniuncto γεραον ὐλαυν- B VTriel. V. 432 κατ νυ- σιν Ra Ll, FRb quod cum in La uitio in hoc libro frequentissim κατωνυινεν Scriptum eSSet, nonymii inde κατ i εοεν B, Trici. effinxit, nuper tamen a Nauchi commenda
αλU , os ' δος, qui Scilicet hiatus uitatus, metrum pessumdatum est. N. 12 26 pro υ 'Dε πιι ανῆ in La est o iti νῆι, correctum tamen ab eadem manu. Hoc tamen nihil curans is isti V libros interpolauit dedit o δ' im φανο ut adiectivum ad y ναι inlinitulum referretur. N. 141 5 uera scriptura est in LbΑRa d φιλτατα, τυ οῖον έντιγονη λέγε. Sed cum in L procliui error articulus omissu esset, eius loco corrector cuius manum BV Veia libri reserunt uersum sanaturus sto pronomen inferSit De v. 1130 et 474 dictu in est supra p. His igitur locis omnibus cum anonymus illo unius Lamendi institerit quae alio quouis libro consulto sacillime emendari potuerunt, etiam eis locis, ubi nonymi Scriptura aliis quoque in libris inuenta est, eum consensum fortuito euenisse iudicabimus 'eque plures in tota fabula qui huc reserri possint, locos adnotauia
15쪽
quam quinque hos u. Ib ubi pro καθιδρος καθυγρος praeter IsVarici etiam Aman. pr. exhibet v. 28 ubi in Laab FR est νςnposon τον in Amat Tri l. δυσπροςωπον,
u. 53 ubi δυο δ' αται habent Ra BV duo δ' αταορ αται A. duo δ' tartias, duo δ' iar FRb Trich. u. 620 ubi quod in B I rici inuentum est ἐκ φιακρου χρονου, ex Od. Scriptura ἐκπιεικρου χρονου ρ λογου natum eSSe uideri possit denique . 27 ubi quod in codicibus BVIrici est δυσπροσno in Mad explicandam uulgatam δυσπροουιστον uilliolatum St. Licet uero etiam in reli tuis fabulis quamquam in his libros eos de quibus quaeritur non eadem cura collatos habemus tamen ion dubia eiusdem recensionis uestigia obseruare. Quae cum phirima inarachiniis unimaduerterim malui tam se Antigonae exemplorem comprobare unde simul ad idem librorum genus duos alios pertinore pateat fluorii mi utroque Aiax Electra Oedipus Ox Antigona insunt Augustanum aharsurdito hi litisera notatum quem et Io Schweighaeuserus in usum Brunckii et diligentius sermannus excusserunt et Parisinum n. 2884 Ε , item ab Schweighaeusero Ossatum posteaque liquot
locis a illisio inspectum. His igitur libris luod cum B en commuta sui archsetypon
alicuius exemplaris mamini adscriptae postea editae sunt in Classienicio urna uol. 14. Eum uero librum cur non totum ad hoc genus retulerim, intelleges X Ant. . . Mi i ιπλοιιένιον La F
tinitim Aio Liu. v. u. 1189. 33ιωαισσια διε υέσσι alia vi sim araetcro temorariis grammatici correcturis infectus est ut Ant. u. 634 πάνθ' ἁ χρη pro πανταχῆ , quas etiam pluribus auxit alter Liuin liber littera signatus. ' In Ven desunt u. 495-743 et postrema pars sabulae inde a u. 1262.
Τ ῶτ' ΑΠ' a ' Hirpsd. 3. Harum lectionum eas, quibus asteriscum praefixi,
Triclinius in suum usum conuertit reliquarum nulla est, quae alio in libro inuenta sit.
Ceterum hac quoque in fabula Laurentianum praecipuum critici illius fontem fuisse tales loci testantur qualis est u. 514 ubi δυσσεβιὲ cedd uolt. δυσσεβῖ La δυσσεβῆ Aug. EV
Ricc Trici. uelis. 65 ubi κακῶ Α. edd. ueti. κακοι La κακοις Aug. F κακῆ EVarici Sedalus locis etiam Riccardianum cum isto conSpirare memorabile est, ut u. 467 ἰσχομην esti R Aug. Triclin et v. 520 ισον ini V Livin. v. I rici. Αtquo in Oedipo rege cod. Bex quo illam sabulam denuo Falisius i. d. p. 23 sqq. contulit permultas Scripturas cum γ nota app0sitas habet quae ex aliis quoque libris modo hoc modo illo asseruntur.
Huiu uero recensionis exemplar nactus Demetrius Triclinius saeculo quarto decimo extremo uel ineunte quinto decimo Oetam denuo recensendum suscepit ita ut plurimasanonymi scriptura suas saceret, aliis autem pro Suae certe emendationis fundamento uteretur. Ne exempla desidereS, quod C. u. 744 in uerae lectionis κάκιστος, ἀλγω locum reposuit ιιάλιστα δ' ἀλγω, ex eo natum esse patet, quod in B αιιέτρως est et in F corr.)ιιάλιστ' λγεῖ, nec . 28 μέν γ' pro stri ScripSiSSet niSi s si apud anonymum inueniSset.
Sed etiam alia praeterea subsidia Τriclinio suppetiisse cum inde colligatur, quod aliquoties antiquam Scripturam ab illo proscriptam restituit tum ipse haud paucis scholiorum locis ad ueterum librorum fidem prouocat. In quibus quae se legisSe ait, cum magnam partem in iis qu0que quibus nos utimur codicibus reperta sint, ne in reliquis quidem alis caussae uidetur SSe, cur eius fidem in dubium uocemus. Neque tamen eorum quidquam ita comparatum St, ut ex libro praeStantiore quam qui nunc supersunt derivatum uideri debeat. Ipse uero Triclinius quae nouauit multo pauciora esse, quam olim crediderunt, inde ab illo tempore intellectum est, ex quo nonnulla quae Brunckius riclinio accepta retulit in L quoslue exStare, plurima uero iam ab anonymo isto immutata fuisse cognouimus mi igitur deductis in Oedipo Cotoneo, ut hac iterum utar, correctiones uere
Τriclinianae uix nonaginta restant, quarum longe maior pars in plicis reficien sis uer- Satur, a quibu anonymu manum fere abstinuit. Ex quibus quamquam duodecim tantum uel tredecim hodierni criticis probantur, plura autem corrupisse potius quam correXiSSe existimandus est tamen ne in exagitandis eius erroribus nimis luxuriemur, suo monitu cauit Hermannus in ed. yr. u. 508 Quin etiam metricas eius rationes quamuis nunc uel pueri in scholis confutare sciant, aliquanto aequius aestimabis, ubi ea illum aetate uixiSSe reputaueriS, qua metrorum scientia omnino nulla esset, neque per proximorum Saeculorum decurSum quemquam ante Ricardum Benileium exstitisse, qui eo saniora
16쪽
traderet. In interpretando autem poeta intellegentissimus existimator chii eido inussp. 500 tantamariclinium laud sem meritisse iudicauit quantam post uetores ScholiaStas neminem. Ceterum Triclinianae recensionis exempla Scripta adlluc tria innotuerunt, codex Parisinus regius catalogi Tl qui fabula nulla caret a Brunckio et in ed. Col. iterum abal insteio collatus. Dresdensis prior plut D. n. I Aiacem Electram Oedipum regem Antigonam conlplexus illi usu est Εrsui illius et in Scholiis Dindortius p. 404 sqq., denique Neapolitanus. Olini Farnesianus, cuius ait Platona linsteius o sola ed. Ol. adnotauit. Hos igitur omnes quos adhuc oscripsimus libros ab eodem exemplari Oi undos esse dicimus ne iis quidem exceptiS. luibus Triclinius Sus est iii ter quos ullum fuiSse Par. similem est cur negemus in indaganda v I illiu Pxeinphiris scriptura uitius OtiSsimum a fidem Sequenda in Sse, relii lut ruit tamen pra 'stanti iros en rutione adhibendas censemus luam supra p. 14 indicaui inus. Sed aliam ab his diuersam familiam ducit Parisinus regiae bibl. n. 27l membrui iaceu Saec tertii decliui sabuli1 Ouuie complexus quem totum Sed more Su neglegentei I runckius diligenter in Oedip Gob, n Elms-leius compararunt. Diuei Sam eiu Origine tu cum illud coarguat quod uerba Gavi καὶ ἐπειτα θανουσαν in reliquis libris OS Antig. u. 3 inculcata solus ignorat tum lectiones permultas habet sibi cum paucis asseculi Propria M. ab oli iliis innibus dissentientes. Memorabiliores tua Silam p. 7 sq. CongeSta ut si Sti m quibus qui liter uinque cum concordat Rie cardianus prior Ita ab Elmstet in Oedipo Col uersatus illius ita similis est ut facile ex eo transScriptus uideri OSSit. Si v. l. id, μιρον ὁ ' επειγε γα ιιεzol θεου παρόν ar ει uti raro due ubi Rara Particulam mittit propius ad uerum accedit A qui desectum Spatio uacuo OSt 'Go , relicto prodit et plodi. 1lt 2 pro λλ' εα Diui in Ra non αλλ' uio uel oro, ut in reli tui S. Sed D. M εω uti, habetur indi Prosectuli uideri debet quod qui co licen. ScripSit inter LU et stro ν σε Oculam SuperPOSuit, intellectum uidelicet adiuuaturus. Se distis uirit alia, uehit . 4 in Ra recte eruatuli σε- ινόν, cuius locu In inra κ&ιον ObSidet. Quibus nisi error subest nam scriba Ra non is
fuisse reperitur qui talia 9Se mendareti concentum stulti potius ab exemplari quod utrique commune laserit repetere debebimus. Nec dissimilis est inaraeli iniis codicis Ricc. Flor.), quo Hermannus utitur condicio de ceteris uide quae Seripta sunt . 16. seritu Sautem in ea nili in societatem uenit in duabus saltem sabulis liber Harteianus cuius lectionem ex Aiaco Electra rachiniis Philocteta Ι'Orsonus in aduersariis adnotauit. CuiuS rei arguinenta duo sed luculentiSSima altera in haec quod frachiniarum . illT Huri Solii S' oestatur Uexius, cuius gratia Clir Ben Hasius ali itio Antigonae locos insiluxit.
cum omittit et Phil. u. 4 cum eodem et Aldina ιι otiis, non βεῖν scriptum Dr Ceterum et Harteiano et Riccardiano acillime carere poteris si quando de A codicis indole
Sup est adhuc magii eorum librorum copia, quibus Sola sabula tres priores Aiax Electra Oedipus tyrannus continentur. itenim quod in Aeschylo Euripide Aristophano idem in Sophocle accidit ut evanesconte in die antiquarum litterarum studio Bygantini
hi)mmos trina Singulorum poetarum dramata legenda describenda enarranda deligorent reliqua abiicer 'ni Jos uero libros etiam si maiore cura exploratos haberemus . tamon ad Suum quemque genu reuocare re seret perquam impedita, quoniam non nulli diuersis generibu nil xii Sunt neque uero ex labore improbiSSimo satis magni fructus redundaroni
Nam quidquid in illis probabilitor nouatum est, ii omne grammaticorum 40llortiae non fontium quos adierunt bonitati tribuendum est. Quod quo im e contenderim planissime
u. 24 Διῶνος runckii lib. cum Eust. quod u.'706 etiam L seruauit reli.
17쪽
Nu. 1403 1μας quod Reishius inseruit supra scriptum est in Ien. u. 1469 to I trunckii cod. Lips ab Mosq. ab Hari Lar 2 BodL: τε reliqui.
Oed tyr. u. 657 βαλε i Aug. c sis cum Suida reli. ἐκβαλειν. u. 893 θυμου ΛΘ et pro . l. LiPs. a MOSq. a reli. θυιε . u. I06 ἐγω cod. higianus L apud SchoWium de charta papyrace muSei Borgiani cum Schol. reli. χω. u. 1182 1βήκοι L Dresd b uulgo ἐξίκοι. u. 1349 n omittunt Aug. bciresd b Triclin. u. 1389 1 pro h ex solis Lips ab Laud notatum est. Itaque horum librorum ceteram lectionis sarraginem Omnem abiiciendam Sse apparet, quorum plurimi partiti colliit liartim non collati ubi lue in bibliothecis adseruantur. Neque uero maior est impressorum ueterum exemplarium utilitas, quibus comparandis non multum prosectum iri C. Iloisious, in Aristophane diligentissimus editionum ueterum Scrutator Su iure auguratus Si praes. Oed. Ol. p. XIJ Sed quoniam ad cognoscendam textus quam uocant historiam scire utique interest, ex luibus quaesiue sontibus deducta fuerit eam quaestionem a multis tactam neque a quoquam profligatam quam fieri poterit paucissimis abs hiere iuvabit. Et illud iam Brunckius intellexit duas ueterum editionum luasi familias esse, quartim alteram Aldina, alteram urnebiana ducat. Nam Adrianus umiebus regius it typogratilius et litterarum Graecarum professor cum a. 1552 ' Sophoesem excudProl. irimus riclinianam recensionem inueXit, quam Proximi editores H. Stephanus G. Cantserus h. Iolinsonus Io. Franc. auuillersius Sam Mus- grauius pasSim reficiani expresserunt omneS, Sque dum Brunckius a. 1786 praeclaro instituto crisin Sophocleam ad ueterum librorum fidem reuocauit unde actum est ut eius editio a proxime antegressis tanto interuali ilistet. lunni ab PS Sequentiu ui nulla. Ne lue eorunt quia urnPbum secuti sunt piiSquam noua emendandi adiumenta attulit nisi quod Iolinsonus et qui e sipuni utruni lue et Antigonam in pentalogia dramatum Graecoruni a. 175 edidit Io I urtonus Britannos ius Silam eius generis libros adhibuerunt, quod p. 2 descripsi. Nam H. Stephanum tuo nonnulli crediderunt codicibus manu Scriptis Sum SsSe, salsum esse monStrauit Elmst eius praef. ed. 0L p. VI. Ipse uero' codicem huc retuli, quantumuis Scho ius summae eum in emendando Sophoes au toritatis esse affirmet me recentem dicit Monte alconius ibi bibl. 1. p. 75. '' Turnebianae exemplamitae uidi partim annum Ib52, partim 15b prae se ferunt, eo inter se diuersa, quod a tuis scholia Tricliniana, uariarum lectionum uppendix uerborum
Tumebus in praefatione unum memorat librum ab Aemaro Ranc Oneto sibi commodatum )Aημητρίου του ρικλινίου σημαι υσεσι στιχογραφίαις ἐξηγήγεσι διορθωσεσιν εἰς ευρυθμον καὶερι ιελες ε μαλα διηκριβωμενον neque aliis eum codicibus manu Scriptis usum fuisse ueri sinule est. In margine quidem plurimae per totum librum uariantes lectiones adnotataΘreperiuntur et in calce uoluminis inter scholia Tricliniana et indicem insertae αἱ διάφοροι γρατα και σφαλματων τινε ιν ἐπανορθωσεις δε τοῖς του Σοφοκλδεν δραμασι, quarum lectiOnum eis, quibus Operarum tantum errores corriguntur, pleriSque s. nota praefiXa est. Reliquas uero aut ab editionibus antiquioribus aut a suo xemplariaricliniano, si eius scripturas non iam in textum admisisset aut denique a scholiis Romanis sumpsit pauciSSimae Sunt quae cum aliunde non innotuerint, tamen uel ex Ranconet libro petiisse uel sua coniectura inuenisse uideatur. Ad illud genus referas e g. Ant. u. 342 348 Τ. πο
textu de sua coniectura mutauit et menda plurima per superiore editione omnes propagata perite suStulit ut optime de poeta promeruisse censeretur, nisi fucat Triclinianae recensionis nitore Sibi imponi passus esSet. Ab huius interpolationibus immunis est editio princeps Venetiis in academia Aldi Manuti Romani a. 50 nitidissime expressa. Quam quod euius p. XVI codicem secutamesso scribit Parisino' simillimum, in quattuor extremis sabulis ita manifestum est, ut exempla componere SuperSedeam. Itaque in his quidem tragoediis, donec Parisino libro diligentius comparat utamur, Aldinum exemplar hunc usum praebere poterit, ut ex eius scriptura de illo coniectura capiatur. Nam de suo quae Aldus intulisse uideatur, paucissima offendi ut ed. reg. u. 763 ' ἀνήρ, hil. 28 ὁσου pro σον. At multo secus res habet in reliquis subulis, in quibus a codices plerumque dissidet Aldina et potius aliquam eorum refert Similitudinem, quibus communem esse cum La Originem docuimus. D. Aiac. u. 969. 994. 1000 1022 11 13. 1154 al. Iam uero ex Aldina editione proxime sequente ad urnebianam usque fere totae pendent, quippe quae uel aperiissimas illius mendas Secure alia ad aliani propagauerint, sed ut tamen quaedunt earum genera dignoscere liceat. Et Simonis Colinae quidem exemplum Parisiis a. 1528 excusum pariter atque Secerianum quod cum Ioach. Camerarii commentariis interpretationum argumenti Thebaidos fabularum Haganoae prodiit a. 1534, rarissime loci obueniunt, ubi ab Aldina dissentiunt:
inunc Ranconet librum Elmsteius ad ed. Col. u. 7. 185 non alium atqueiaris T suisse credidit, sed quamuis huic simillimum tamen aliquatunus ub eo discrepasse probauit Dindor-fiu schol. Ol. 2. p. 39 sqq. CD. Brunckii praef. p. VI.
18쪽
id quod in Seceriano uspiam factum memita nisi typos raphorum uitio Colinaeus nonnulla suo tu lici mutauit, uelut ed. Ol. u. t 9 i ειι ιν pro θεέεις repOSuit. De trium priorum fabularuni uariis lectionibus . tuas ad calcem Olinaeanae in quibusdam exemplaribus reperiri testaturaim Aleius praef. ed tyr . . Ped LipS. . ego non habeo quod dicam, quoniani hac Soli ueterum editionum utendi mihi potestas non facta est. Verum aliquanto plus si uestitisSe Antonium Francinum archiensem. cuius cura poeta adiectis in largine scholiis Florentiae prodiit per heredesilii lippi Iunt1M a. b22
indicio sunt praelationis uerba luiec: Sedebamus - Simul conserentes uetusta exemplaria et ea Optima noua lue i nuper XeuS R. luot luot habere PotuimuS. Sophocli septem quae exstant tragoediarum 4n illibus conferendi ni ultu caStigauimuS. DruPSertim ii tribus quae primae excuduntur'. Et harum certe libro manu scripto Francinum Sum PSSe o euincitur,
quod primus nouitia iluaedam Parum scitolia ueteribu immiscuit quae in Isrunc hi sch liorum minorum collectione asterisco notata reperiuntur' Ex eodem igitur exemplari reliquis eiusdem generis non praeStantiore SumpSisse uidetur luas Aiaci et Electrae lectiones primus admisit in editio rege quid indidem profecerit nihil inuenio nisi u. 44λδε, εγω scribae Scitationi tribuere malis, fluam errori typographorum lui plurima in eo libro peccauerunt. Ea uero mens his pleras pie repetiit at pie pluribus etiam et grauioribus auxit Iuntina altera a II, 47 excusa, omnium tamen ueterum ditionum Ocundum
Aldinam maxime memorabilis ui praefaturus Bernardus Iuncta haec scribit 'Illud testudiose lector admonenius in utroliue illis Pt inarachinii quaedam a nobis immutatu esse multaque ad fidem Et ustorum codicum restituta diali uinius . mirae uetuSuitis et fidei exemplaria ex ptibus et haec ipsa Pt deesurationes tua linilem additu sunt hausimus uuae iluid sem a docti uiri et adiuuandi votero auctoros mirifice ullidi sedulitate profecta Sunt Quod Si in caeteris idem nobis per ius occupati Ono licuiSSet profecto non uerentur allirmare, nobiliSSimum Oetam Perfecte planeque suo nitori restituiSSe Atqui uetu Ata haec exemplaria non alia dici nisi ipsum codicem La uel eius similli uium planissime monstrauit ElmSleius Oed reg. praef. ed. teri . . T. Ed Lil S. ed. Ol. praef. 9. . . lui idem nonnulla editorem ' ab Scholiasta Sumpsisse ut ed. Ol. u. 84 ποτνι' ιζ δεινῶπες, alia autem de coniectura reposuisse uideri indicavit praef. d. ed. Wr priuiae i. VI exemplo Sus u. 1170 Sed ex Iunctas uerbis ne in solis tribus istis sabuli recognoscendis Pius Operam constitisse concludas uetant Deiusdem libri
mine corrigas, qua Wexius scripsit Antig. Ol. 2. P. VIII sq. Petrum Victorium fuisse aiunt, quem etiam in Aeschylo recensendo codice Laurentiano
La etiam per reliqua ramata inspecti uestigia. Velut in Electra scriptura e solis Laetusque asinibus notatae in Iuntina primum comparent hae v. 189 ταῖσιν u. 337 Οειν u. 446 ςui ιαζ uoluit ζαι ιαζεν v. 623 ποεῖ u. 624 ποεις u. 825 ἀελιος v. 1260 αν Om. u. 12t 7 πελθον rων v. I 393 δωλια u. 1449 τε φιλτατων v. 147 φίλως dem. 1396 dubia res est, Alia tamen Sunt quae cum ex libro manu scripto petita esse pateat, in La non leguntur: cuius generi e Antigona notabiliora assero . 357 οὐ debebat ψυχρα cum Aug. b ante πάγων in Serium, . 512 κατ' ἀχθονις Aug. b E Vat. Liuin Variclin. καιὰ χθo-νος, reliqui καταντιον) denique . 340 τειλλοι ενιον, quod proxime accedit ad εἰλοιιδεων EV Aug. Iriclin lectionem. Atque codicum praeter a subsidia . Iunctae praestosuisse testantur Scholia quaedam recentiora, quae primus protulit a Laurentianis diuersa ut El. u. 1366 1478. Mumium uero Optime, Si Solus Xemplorum numerus spectaretur, de Sophocle promeruisse iudicandus eSSet Petrus rubachius typographus Francolarianus, qui quater poetam exprimendum curauerit, bis Scholiis instructum a. 15 44 et 1555. bis omissis scho. his s. 1549 et 1567. Eorum librorum primoriuntinam priorem, tertio a. 1555 Iuntinam posteriorem plerumque reddi akefieldus et Hermannus adnotarunt, quod ita uerum St, ut subinde tamen ad alia exemplaria deflexerint . elut a. 15 44 editi aliquotiesciuntinae lectionem Aldinae posthabuit Ai. u. 130 301 4l 9. 21.597. 602. al.), interdum utramque exhibet, alteram in textu alteram in margin positam ut Ai. u. 717 881. 1113. l. v. 123. 1081. 1084 1258 . Neque dispar est condicio Brubaehianae secundae et quarta et Vite-bergon sis a Matthaeo elachis. 158 excusae, quam cum illa Singulis fere pagini concinere BC Rel' etiam Perarum errore relaetere Martinus . . not. obseruat qui libri omnes aliud aliis locis exemplar exprimunt, nihil ipsi asserunt, quod codicem editores usurpasse arguat. Neque tamen Brubachii per plano contemnenda est, ut qui superiorum errores aliquot primu SuStulerit, Sicut Oed reg. u. 746-ρos' hil. u. 178 δυστανε u. 226 στολλῆς al. Consecuti iam hoc nobis videmur esse ueteribus libris impresSi nullum poetae emen dandi praesidium contineri, ni Si quod pusillas quasdam menda alia ullas Correxerunt. Sed manu Scriptorum, quorum quidem aliqua ratio ducenda est, si quidem duo genera esse supra demon Stratum St, non poterit cuiquam Obscurum esse, quomodo iis in indaganda communi archetypi Scriptura utendum sit. De qua certissime constabit iis locis do quibus inter utriusque familiae ducos conuenit in horum autem dissenSu Si quam codicis A scripturam alterius quoque generis unus pluresue flerunt, eam iam in illo exemplari, unde La et affines originem duxerunt, exstitisse colligitur. Qua uia ubi in hoc libro duas scripturas fuisse flectum fuerit, circumspiciendum erit utrum ea Scripturae
19쪽
duplicitas ex ipso archetypo repotita an alterii tra postea demuni aliunde adnotata fuisse uideatur. Nam passim iam conlinunt Omni uni archetyla uariantes lectiones appositas suisse testimonio sunt loci eiusmodi qualis est Antig. u. 53 ubi cum deteriores inter nuθυς et no fluctuent et La et Mntidio suprascript Ino exilibent uel Od. Og. u. 722. ubila d
pr. praebε tμέο ει iam in rchetypo fuisse uideri lioteSt. cum idem in libri Optimis Suid. u. διακονος inuentum Sit 0rano Suid . . orori sine u l. . alium igitur lectionum utra quoque loe praeferenda sit ex ipsa earum Onitate diiudicandiim ist. At ubi hiae familiae totae inter se dissident ut ex sola earum auctoritate iudicium suSsensum it maiorem fidem Laurentiano eius lue affinit us habendam esse certiani si ut tui Sin cornua Cripturam plurimis locis soli seruauerint et uix Siluam Sustiitione inter psilationi Salomantur. 4uRm certo indicio in La semel tantuni me deprehondere ni omini Od. Ol. u. Lli καίοιο χέρ' υνα δε ιαν ρεζον, ubi cum leni uitio χήρ' in χαῖρ' corruptum esset in Laurontiano ut sensus con Staro τ' OS δε ιυιν infertum est undo profectus alius Ostea metrum Sic restituit και χαῖρε ιι ευνα δε ιαν ' ρεζον B, Τ Farn. . Audaciorem luamuis et ipSelierraro correctori manum expertus Si PariSinus liber, uehit Med. Ol. u. 3l S b ok6ιπτος δ' τχεται καrαοκαqῆ untii εἰς τυ Θήβης cior διευοειν τρι iura uiro τρι Si ταχα, quod Hermannus intellexit correctori eSSe tui non utaret nos et κατασκυνῆ
recte coniungi. Itallue hunc librum in utriusque familiae dissensu iis tantum locis in
partem uocandum Sse pati t. ubi La scriptura uel per se spectata uitii suspitionem mouet uel num ex eo, unde a profluxit, libro repetita sit, seterorum indidem derivat ,rum exenilitarium cauSa ambigitur. Has igitur sere leges sequendas esse putamus ei ciui Soplioclis sabulas Martis normam recensere animum induxerit. Quod enses tum ut tandent ali luando huic tuo lue poetae praestetur, omnibus litterarum Graecarum Studi0Si AEXOptandum St. Illam utS
hac opera poetam non multum ab ea forma diuersum exStiturum esse auguremur, qua nunc in exemplaribus circumsertur. Neque uero illa prouincia satis dextro administrari holerit, nisi praestantissimis saltem antigraphis Laur A et Par. A denuo curiose examinatis. Et Parisinum librum mea gratia conserendum suscepit qui nunc Parisiis degit Guillelmus Froliner quod restat in uotis est, ut etiam Laurentianae membranae ea qua in his maxime opus est cura et diligentia explorentur.