장음표시 사용
331쪽
I DIVERSOS POETAS. 307ille ita legendus est: Isto τονδε σοφια τί Ἀνώγων κοιταρι hic non est Sophoclis, sed Aristophanis, monente doctissimo Toupio in Suid. III. p. 329. 2. III. 239. Οργιοφάντην S. Vat. et Schol. Apoll. Rhod. III. 1239. Vulgatum ργεοφάντης imposui H. Stephano Thes. T. ΙΙ. p. 1517. G. Ind.
Suid. III. p. 186. usterus ad Aristoph. Eq. 98O. Sed cum Scholiastes Aristophanis in editionibus Κusterianam
τορυναν, idemque reponendum in epigrammate Leonidae apud uster Suid ad V. 9,ῆστις Reish. P. 61. AsCLEPIADE in Epigram apud Cl. Dorvili ad Cha
Supinam vulvam nudavit. Ita legendum Callimach. in Dian. 27. ΠΟΛΛΑΣ δε ματ iv τανυσσατο XΕΙΡΑΣ. Heliodor. VI p. 269. ΠΟΛΛΟΙΣ ΤΟΙΣ ΟΦΘΑΛΜΟΙΣ περισκοπεῖ. erodot EuterP. II 'E πιμελουμιεν ΠΟΛΛΟΝ ην IOYTO ΤΟ ΕΠΟΣ. Apuleius iles VIII. p. 127. d. Colv. Furens aper-r urgentem ΜULT DENTE laniavit. Confer Herodot. I. 7. BABRIUs apud Suid. V. Νεμε-. Παρῆν λ Νεμεσις, ἡ τὰ γῆς ποπτευει. ν καὶ ἄλλως - ἡ ταλ εποπτευει. Sed varia lectio quam nobis hic ministrat Suidas, stare nequit, quippe quae Trochaeum in quarto loco gerat. Rescribendum ἡ ταδίκαἰ ποπτευει PolluX. ΙΙΙ. . ' τα τῆς συγγενείος ΔΙΚΑΙΑ ΕΦΟΡΩΝ.
332쪽
2. Idem apud Eundem v καρχαροδους. Καὶ καρχαρόν μειδιασας Repone. Κάρχαρον τε μειδιάσας τι-3. Scholiast in Thucyd. IV. 2. Ex των του ισωπου χυθων Ἀλλος ἄλλον ἀγρευσαι θελων Τρεχει τις, αλλος δαλλον - κακου σωζων. Hi versus, qui abrium mire
sapiunt ita scribendi et disponendi sunt. θελω ΜΕΝ
Trachin. 19. Philoct. 314. Sic lege Eurip. Suppl. 1O69. ΕΙΣ ΠΟΛΛΟΥΣ. ut Eschyl. Pers. 16 I. Eurip. Hippol. 986. 7. Suppl. 67O. Sophocl. Electr. 608. Trachin. 493. Ed Tyr. 93. Eurip. Hec 3 33. Orest. 1567 Bacch. 718. fragm. 194 182. II9. ita junge
Desunt aliquot versus)Τὴν κεινου Ράλαρις πραξιν πεπλασατο, Πρωτος μει ine. Ovid. A. A. Ι. 647 8-653. C. Dicitur AEgyptos caruisse juvantibus arva Imbribus, atque annos sicca fuisse novem- Et Phalaris e. videarist. ΙΙΙ. 11. 39. U. Q Busiridis c.
333쪽
POETAS. 309 ποία pro aestate etiam dixit Rhianus apud Pausan. IV. 17. Callimachi hunc locum respicit Seneca Quaest. Νat. IV. Vid. Ruhnken Epist. Crit. ΙΙ. p. 182. in
Strabonis Callimachus IX. p. 669. . 438. ΤΩ
CHOERILUs apud Victor ad Aristot Rhet. III. p.
334쪽
Legendum, ut soloecismum vites V ἡντιν λίαν quod non vidit Egid. enag. ad Diog. Laert. II. 78. Similiter ει τις pro εἰ τοῖς reponendum Pausaniae IX. 34.
335쪽
βρε. Lege ἡ με ex formula. Vide Aristoph. Eq. 199. v. 986. Lucian demorte Peregr. T. III. p. 351. 352. Jov. Trag. II p. 678. καὶ tamen Chrysost orat. XIII p. 22O. D. Apud Plutarch de Pyth. orae P. O4. A.' Απαντα ναγκαῖα συγχωρεῖ θεος. Lege ταναγκαῖα. PAULU SILENTIARIUs apud ensium p. 335. Aττικος εις ξυνην ut παναγρεος ελπέο μοιρης Θυμιω θαρσαλε- ζων λάχηνε ταφον,
Atticus vivus me hunc tumulum sorti animo effodit, in communem rapacis fati Xpectationem; prae virtute mortis timorem irridens sed diu, precor, in Superis maneat ille sapientiae Sol.'
336쪽
Francos. Merodot. III. 52. II. I. Schol ad Soph. Electr. 698. Suid. V. σπων,
337쪽
POETAS. 313 Poeta ut videtur apud . Antonin VII. 43. Μὴ
Toupius in Suid. III. praef. . . sed ob syntoin legendum τουτ γ εδωκε coli ex Plutarcho Platonic. QuaeSt. . IOOO C. δωκε quoque editio Aldina; sed omittit; quod et facit alchenaerius ad Euripid. Hippolyt. 21. Veram lectionem habet Dio Chrysost. or. I. p. 2. Athemeus VI p. 256. C. V. Oct. κακον et γαθον Clemens Alex. Strom. Ι.
v. 15. Ου σε μιατην eo Πλουτε, βροτοὶ τιμῶσι μαλιστα.
338쪽
ποεῖν. Vulgo δεικνυν, ut citat oupius in Suid . . p. 194. Recte Ald. Hoc ante editos Brunckii nomicos Poetas ScripSerat.)TRYPHIODORUs de Trojae Excid. 258. Ita lege et distingue:
339쪽
POETAS. 315 omissa in locis suis. Eschyl. Sept. Contra Theb IO36. 'Eγω σφε θάψω, κανα κινδυνον βαλω. Vide infra O56. Sophocl. Ajac. 452. Aristoph. Ran. IO79. Aristophoni Athenaei XΙΙΙ. p. 563. B. Cic. Tusc. IV. 32. Sophocl. Philoct. 181. Hκων, ουδενος στερος. tapro ικων habet Suidas . λασίοις. Toupius in Suid. II. p. I 27. legit υκ 9. Sed Suidae lectio verissima est: conser Sophocl. m. 644. Eur Heraclid. 214. Bap thoe scripta edidit Brunckius.)Eur Helen. 538. φησὶ δ' εν φάει
ΗΜΕΝ ΕΝ ΦΑΕΙ. Cetera collegit Cl. L. C. Valchonaerius ad Phoeniss. 1349. praeter Sophocl. Philoct. 1242. Helen. 94Ι. on erat cur dubitaret usgravius Canteri emendationem recipere Πάλιν μ' ἀνάξεις - τοσῶφρον αυθις AY. pro υθις ἄν. Aristoph. lib. 971. Εἶτ' Α ΠΑΛΙΝ YΘΓ άνισταμιευους ξυμι ρῆσαι. Si reCte quoque emendavit in Aristoph. Thesin. 1O5. Jos Scaliger Σέγα μελωδεῖν A παρασκευάζεται. V. 227. υποφΜΕΛΩiΔΕΙΝ Α ΠΑΡΑΣΚΕYAZETAI. Quod citat Suidas V. τυ ορῆσαι. Sophocl. oed Col. 1414. Ιως γὰρ AYΟΙΣ Α ΠΑΛΙΝ Στρατευμι ἄγοιμι ταμ Ν- ita lege pro vulgato ταυτον, nisi in versu priore mavis, αυθις ἄν
340쪽
est Philemon, cujus versus ita restitues ex Stobaeo Grol. P. I 7.