장음표시 사용
471쪽
ne in primis legum cunabulis permittim de his exponendo, studiosis adolescentibus quandam introducamus difficultatem: operae pretium esse duximus, interim separatim prius de legatis ; & postea de fideicommissis tractare, ut natura utriusque juris cognita, facile possint permissionem eorum eruditi se .lioribus auribus accipere. g. 4. Non solum autem testatoris I. vel heredis res, sed etiam aliena legari potest: ita,ut heres cogatur redimere eam,& praestare: vel si eam non potest redimere, aestimationem ejus dare. Sed, si talis sit res, a. cujus commercium non es, vel adb
coΜMENTARIUS. Fideicommissa vero verbis obliquis, sive precariis, v. gr. Rogo herede νut Cauo det too. relinquuntur. Via notat. a j. t. h. t.
I. Vel heredis res J Heredis res indistincte legari postiant, L.
D. g. M Le t. a. tum quia heres una persona Cevictur cum desum elo, N. 43. in praefat. tum quia ex cujus persbna aliquis Commodum. sentit, illius quoque factu in praeitare tenetur, L. o..L. iv. de RI. non utina tamen, quam pro parte hereditaria, L. t4. C. GR. V. Unde si ex pluribus heredibus uiuus rem Testitor legaverit, coheredes ei suas portiones aestimatas refundere deboni consequet ter, si unius coheredum rem Testator reliquis coheredibus reliquerit, non nisi suam aliis pariem praeibi e cogitur, uti in Suprema C ria Frisiorum judicatum refert Sande L. ψ. d. c. tit. ρ. def. q. a. Cujus commercium non est aecunque ergo res simpliciter sabsolute alienari non possunt, illae nec legari, h. S. R. Quia legatum est species alienationis: definitur enim, quod sit donatio, I. . h. t. Exempla sunt in b. S. s L. v. g. S. eqq. de Legat. r. Pertinentque huc e iam res Ecclesiae, propter g 3. LMR D. reS fiscaleF, f. r. decim trah. Eme. Eis kouigi. oder Lursti. Residen, αλιμ sc. Dixi vero notanter: simpliciter er absolute ; secus cisim est , si certo tantum respectiures alienari non possint, uti seudum. Hinc valet legatum studi, si consenserit Dominus, & si antiquum sit, etiam agnata. DiazStryli. in
472쪽
I. nec aestimatio ejus debetur: veluti si quis campum Martium, vel basilicas, vel templa, vel quae publico usui desti. nata sunt, legaverit: nam nullius momenti tale legatum est. Quod autem diximus, alienam rem posite legari, ita intelligendum est, a. si defunctus sciebat, alienam rem este; non , si ignorabat. Forsitan enim, si scivisset,alienam rem esse, non legasset: & ita Divus Pius rescripsit. Et verius est ipsum, qui agit, id est, legatarium probare oportere, scivisse alienam rem legare defunctum: non heredem probare Oportere, ignora fle
alienam: quia semper necessitas probandi incumbit illi, qui
I. Nec aesti natio ejus J Hoc ita, si res simpliciter τ in totum com- An. νεώ
mercio sit exempta, tam scit. respectu heredis, quam Legatarii; *mercio quodsi certo tautum respectu sit exemta, distingv. utrum Legatarii Atantum respectu, utpote quia ille peregrinus; non autem heredis, is , , VI.& pariter hoc casu nec aritimatio debetur, L. q. s. a. de Lexat. a. L. α. i. 3 s . de V. in nis res sit eius conditionis, ut aestimatio censeatur legata , qualis est species L. V. g. is tae Legat. I. s L. 4p. g. l. de Legat. a. Sande L. . deci . tit. 4. def. 4. An heredis tantum respectu, non a gaid fib M.tem Legatarii, utpote si heredi Judaeo injunctum, ut Christiano cra tamum praestet mancipium Christianum, & aestimatio hoc casu debethii , - oae. L. ρ. S. I. Idem juris, si commercium quidem rei legatae habeat P- ζLegatarius, sed pollidere eam non possit ex certa aliqua causi, qua ratione intelligenda L. o. cum L. ti . f. F.Τ de Legat. t. Lud . Exst. M. . Ast. S. I. sic a. ' a. S defraetctus siciebat J R. Quia voluntates hominum faci- AasMesti liores sunt in rebus suis legandis, quam in alieniS rebus com-gatum rei a parandis, & sic heredibus onerandis, per L. ε'. I. 3. M LUM. a. si v si Ne-Probabit vero hanc scientiam 4pse Legatarius, tanquam Actor ε ρ ' h. f. & quia praesumtio est contra ipsum, quod nimirum I ellator putaveritin um esse suam. d. L. D. S. I. Limitat V mmcnprim: .is m.Miam 3 nisi vel piae causae a siquid legatum, arg. L.M. I . de Fumommisi . h- μφι- ,ret. vel Legatariin is conjuncta Persona, v. M. Paros, Uxor,
473쪽
g. s. Sed & si r*m I obligatam creditori aliquis legaverit, necesse habet heres eam) luere & in hoc quoque casu idem placet, quod in re alienat ut ita demum luere ne-eesse habeat heres, si sciebat desunshus, rem obligatam esse;& ita Divi Severus & Antoninus releripserunt. Si tamen defunctus voluerit legatarium luere, & hoc expresserit, non debet
β. 6. Si res aliena legata fuerit, & eius rei, vivo testa. tore, legatarius dominus factus fuerit: si quidem ex cau. si emthmis, ex testimento, actione, pretium consequi potest. Si vero I. ex causa lucrativa, veluti ex donatione , vel ex alia simili causa, agere non potest. Nam traditum est, a. duas lucrativas causas in eundem hominem & eandem coΜΜENTARIUS.
Fratrem. sic enim favor sanguinis militat pro eo. L. ro. C. h. tit. -- de his casibus debetur legatum rei alienae, sive sciverit Testator, rem esse alienam, sive ignoraverit. svis rem - r. Obligatam Cressitora J Rem oppignoratam Icgatam heres ruere ν ' - debet, modo Testator sciverit, rem oppignoratam iuisse, quod pa- L, riter Legat io probandum, Leg. sRV. de Legat. r. Cum alias Testator talem videatur rem legasse, qualis erat. Nisi tamcn constet de contraria voluntate Testatoris, h. g. aut Legatarius si conjuneta persi,na, L. to. C. Atit. Sicut & si pro justo valore rus oppignorata,neres indistincte luem tenetur, d. LII. Cum togatum sine onere, seu cum emolimentotransire debeat ad Legatarium, a g. S. . b. r. ἰδυῖ mo. L Ex causa lucrativa J Talis hic dicitur j quae merem lucrumba Lucrasiva continet: Seu ex quacunque causa nihil abes accipienti uga causa aecitur Iucrativa, uti v. gr. donatio, legatum, fideiconamissum M. Ex quacunque vero causa aliquid abes accipienti, Ma tacitur onerosa, uti v. gr. Emtio Venditio, Locatio Conductio, Permutatio SOC. L. um C. de imponis lucrarita cristi.
a. Duas lacratidas causas J R. Quia quod semeI meum est, amplius meum scri non potest, j. ro. b. t. rel. a. L. de diuti Bipui. nec bona fides Patitur, ut idem bis exigatur. S. 17. de R. T
474쪽
DE LEGATIS. 4s3 rem cOyeurrere non polle. Hac ratione, si ex L duobus testamentis, eadem res eidem debeatur, interest, utrum rem, an aestimationem ex tertimento consecutus sit, nam si rem pabet, agere non potest, quia habet eam ex cause lucrativa , si istimati,nem, a a re potest. f. 7. Ea quoque res, quae in rerum natura non est, si moedo futura est, recte legatur: i. velutifructus, qui in illo fundo nati erunt, aut quod ex illa ancilla natum erit. co MMENTARIUS.
Procedit autem haec regula, si praecise Mirim res,seu Jecies sit, quae alicui bina vice relinquitur, ε . , s. . Me Lexat. a. secus vero est, si iana quantitas, V. gr. IOOO. ImperialeS, alicui scpius in uno testamento relinquantur; haec enim summa toties peti potest, quoties relicta, per S. I. GLex. t. cum quantitas multiplicari possit, non species; Nis tamen heres probare pollit, quod Testator non his legaro, s edpriorem quantitatem duntaxat voluerit repetere. L. u. F. de Probat.
r. Duobus Testamentis J A aeriuersisset Π sutoribus conscriptis; Oreo modo isnam alias nemo paganus duobus testat nentis simul decedere potest et T. S. r. I. de Iesus. rvt. s irait. a. Agere potes J R. Quia quamvis re ipsa contineatur aestita hic Gesurr matio, non tamen etiam aestimatione res continetur,LSI. de V. S. Ut de qui rem habet,etiam aestimationem habere videtur,non Vice versa, praeprimis cum affectio ad rem ultra aestimationem esse possit. Ba- is
chov. ad Inst. b. g. petere rem Ri. Veluti fructus J Fructus ex fundo Iegantur veI ANIL QMoylicis'
citer, vel sub certa quantitate. Priori casu tantum debetur, quan f
itim in fundo natum; quod si ergo nihil natum, nihil debctur, λι. ἡ quia ejusmodi legato ex ipsa rea natura tacita inest conditio, , is, ah
I fructus noscantur, L. i. f.' Τ. M Oηαit. σ Demos. EX quo patet oliet ijν leta quod ratione obligationis, seu praestationis conditionale sit hoc le- in 3gatum, quamvis ratione transmissionis m heredes sit pumin, i. c. reansmittitur in heredes, licet Igatarius aereserit, antequam fructus nati, L. n. Τ. GAE. R. Quia ista conditio, Afructus nincantur, non a Testatore adjecta, quippe qui certam messem sperat, sed ex na Llt 3 tura Diuitiam by GOoste
475쪽
g. 8. Si eadem res duobus legata sit, sive conjunctim, sive disjunctim: sive ambo perveniant ad legatum, scinditur inter eos legatum: si alter deficiat, quia aut spreverit legatum, aut vivo testatore decesserit, vel alio quoquo modo defecerit, ) I. istum ad collegatarium pertinet. Coniunctim autem legatur. veluti si quis dieat: Titio G Sdjο bominem Stichum do, imgo; disjunctim ita, Titio hominem Stichum do, lego, Sebo hominem Stichum . , lego. Sed & li expresserit eundem hominem Stielium, aeque disjunctim legatum intelligitvita . - COMMEXTARIUS.
tura rei extrinsecus accedit, per L. V. in . . iau. dies legator. adeoque rei naturam non mutat. Po eriori casu fundus iterum adjicitur vel refricti, seu taxative, i. c. limitationis causa, & sic quoque nihil amplius debetur, quam quod ibi natum, per L I. La.F. de Legar . a. Vel δι--strative, & tunc praecise quantitas legata praestanda, li- monstrative i cet tot fructus in fundo non sint nati. L. ra. f. de Atiment. legat. L. δα S. ult. . de Legat. I. R. Gestatis, quia hoc ultimo casu voluntas legantis pura est; priori vero casu est conditionalis seu restricta ad illium
fundum. Cons Mov. P. . dec. tt . o suando'n. Caeterum eX ConteXtu apparet, utrum landus ad jectus sit de- istis mosyrictiue monstrativo, an restrictive; si enim in una eademque orationis par- dicitur adve- te mentio fit quantitatis & fundi, c. gr. Catio lego ex vinea meis decem
'μ amphoras vini, rostrictive sundus dicitur adjectus; si vero prius quan-23.nd. δε. titatis legatae, Postea in alia orationiS parie per modum demonstra monstrative tionis mentio fit fundi, ex quo illa quantitas peti pollit, c. gr. lego
D tis decem amphoras vivi, quas ex vinea mea capere potest, demonstrativetandum sundus est ad juclus. Breviter: Uuotiescutae in una sterio fomentio sit quantitatis s funes, toties fundus resfrim:e es alectus 2 Quotiescunque vero in una periodo quantitatis, in alteraDudi mentissit, toties es ad-
I. Totum ad colligatarium J pro scilicet aecrescendi, quod suidui Jus Germanico dicitur das Anubaebfunes- Reebi. Est autem Ius A Gacerestonii' CRE SCENDI Jus, quo hereditatis. aut alterius rei mortis in se relictae portio vacans, acredit alteri parti a Conjuncto agnitae, ad conser-
476쪽
vandum beredisatis indiuiduitatem, is Testatoris vulvatatem, L. V. f. t.
6 de Acquir. Mi M. Fundamentum igitur Iuris accrescendi est prae suae ratiosi mala voluntas Testa toris , seu legantis, quippe qui vaca: item Ioris portionem potius ad eum creditur voluisse pervenire, cui jamj 'Hycandum rem reliquerat, quam ad alium, L. 4. sΙ. s M. DLML gat. a. In hereditate alluci subest speciale fundamentum, nimi. Cur in heredi-rum individuitas hereditatis: Heres enim , cum defuncti perso--εςς siunam repraesentet, L. 24. de M. S. non potest partem hereditatis ' agnoscere,& partem repudiare: imo Di hereditate testamentaxia pro jure accrescendi etiam haec militat ratio, ne quis pro parte testatus decedat, & pro parte intestatus, L . de R. I. Dixi tam An in Contra
tanter: hereditatis, aut alterius rei mortis causi, relictae, quia in Coii- σῶς obiisse
tractibus aliisque actibus inter vivos, non obtinet jus accrescen-z di, prout dictum ad *. M. I. G Donat. Add. CarpZ. P. I. C. a. defro. Berlich. P. z. Concl. 'ad s. num. s. Sicuti nec obtinet in quai, An is quant
litate, seu summa pecuniae reli ela, L. 7. π L. D. S. a. de Logat. a. tote νεββ-iR. Quia plurium personarum enum cratione quantitas, seu summa divisa videtur, L f. V. M Condit. s demonum iunct.I. U.V. GADt. Non obsi. L is. Is de L Iat. ι. Nam distingv. utrum quantitas pluribus sit relicta enumeratis personis, an Vero sive personarum enum ratione: illo casu non obtinet jus accrescendi; bene tamen hoc, L. r. pλ . F. de Reb. b. Quod & locum habet, si quantitas ad modum corporis & speciei sit redacta, v. gr. lego Cavo Ioo. quos in arca habeo, L. F . s L. Iot j. o. Ae Legat. I. Vel si alias expresse constet de contraria voluntate Testatoris, utpote si dixerit: Gesare ictaeenn Unev ingesimi hiemis solebe Iooo. Ribis. legire, uti ab amplissi Facultate Francos d. 4. Mase ιμε responsum refert B. Brunneman.
Cent. ι. Grifar. Porro dixi: alteri parti agri s Portio enim va suomodo a
cans non personae accedit, excepto speciali casu in ususmetu, de cresit paramo in Leg. to Τ. - usu L accres. sed rei, seu alteri parti, quam vβς 'ε tagnovit Conjunctus, ad instar alluvionis. Leg. D. S. L .is Usu MI. Dicitur autem Pars vacans, quam ille, cui delata est , nondum suaenam amoVit, Vel quia non potuit, vel quia noluit, L F. Unde si se- μμrpora v mel agnita, cessat jus accrescendi, & portio transmittitur ad lis '' 'redes. L. un. C. Qu. nos 'tent. pari. Etiamsi postea iterum amissa, ., mi , , vel repudiata, quo tamen casu pro derelielo habetur, & cedit ostili. ρ occupanti, t. t. V. pro derelis. Exceptio est in v fuctu, in quo,
etsi acquisitus S postea amissus, attamen locus est uri accrescendi.
477쪽
suibus ae- L. to. Is de Us r. accressi L. f. 3. i. Eo . Denique dixi: a Conjuncto, quia crescit pars ad id, ut locum habeat jus accrescendi, requiritur, ut plureS here-τ--i des, vel legatarii sint conjuncti. L. ι.pros. Eou. sustup/ML Fit autem ista Conjunctio vel a Lege, ut in hereditatibus, L. I. g. L. f. debereri inuit. maxime legitimis, L. p. f. de is re legit. Carpta VRς V Psca. d. f. n. vel ab homine, seu Testatore, quae in legatis tantum suis am bie attenditur, teste Ca Z. d. C. a. Eef. ιδ. Dicuntur igitur in h. g. Coii- incuntur u juncti, quotiescunque plures ad unam eandemque rem, ab uno eO-j mssii demqtie, sunt vocati. Unde si partes rei legatae localiter a Testatore sunt diihi ne in v. gr. Ditio partem quae stumini, Cauo partem, quae via proximae do, lego; vel si diversis periodis sint expressae, V. gr. Partem . fundi Tisio, partem alteram cibo, Eo lego, non sitiat Conjuncti, quia noli ad unam eandemque rem Vocati, per Consequens nec jus accresecim di inter illos locum habet, L. /.F. de Us r. accres. Idem cst, si dive sis heredibus injunctum, ut rem unam praesunt diversis legatariis, v. gr. Ditius beres esto, isque fundum Cometianum muto dato: Cauus heres eso, isque fundum Cornelianum Sempronio diato. Quamvis enim Mevius ScSempronius ad unam eandemque rem vocati, diversitas tamen heredum & praestationum aperte respuit conjunctionem, L. n. f. EM. Dia. Huber. in PraelecLMINI. b. t. S. I. suoltiplices Sunt vero triplices hujus generis Coniuncti, alii nimirum msi mr ab homi- tantum Coniuncti, alii Verbis tantum, alii Re s verbissimul seu mixtim ne Ovj' oi t conjuncti, L. v. de Legat. s. re L. ρ a. de HS. Re taurum Conjuncti di- ..hi. . cuntur, quando duo plureSVe, ad unam eandemque rem, in diversis tiniuncti 3 orationis Partibus sunt vocati, e. gr. Cabus feres estir Mevius heresesios vel : Cabo Iego fundum Tusculanum. Mevio Iego fundum Tullulanum: Et hi nonnunquam etiam DisIuncti vocantur, uti in h. g. es L. Mn. C. de Caduri tost. non quidem ratione rei, sed ratione diversae orati- . ΩΡ - 'ς onis, in qua vocantur. Verbis Conjuniti dicuntur, quando duo Plure Cφ' μ' ve, ad unam eandemque rem, in una oratione, sed aequis partibus sistisavi Mi, sinu VO si, C. gr. Titio re Mevis suis partibus fundum TuscuIanum tun Conjun-do, lego. Mixtim Conuuucti dicuntur, quando duo pluresve, ad unam cti ' eandemque rem, in una oratione simpliciter, & in solidum sunt vo- An inomvi' cati, e. gr. cibo re Sempronio fundum Tusculanum do, lego. Jam quotia .ue,ta iis, ei οπερος ex loliter ovunctis aliquis descit, toties Ius aceresendi Io ... .s..dia cum οβι π. b. S. I. Etiamsi Verbis tantum fuerint conjuncti, L D.V.
478쪽
GLYat. y L. o. g. . Τ. 4e L gat. t. R. Quia& hi ipsi 1 t coiij uncti, H. L. t a. de V. S. VerbaliS enim conjunesto non revera simplex verta An in V. bis balis est, sed ita, propter externam sorinam verborum, docendi si 'causa appellatur, ut sic in rei veritate &ex mente ac voluntate Te λη' μ
statoris, pro mixtim Conjunctis sint habendi Non se . quod solidum non pollini petere. Nam sies. jus petendi solidum est ab eventu, si alter deliciat, quo nondum facto, quilibet Conjunctus
partem tantum petere potest . sed uno deficietare, etiam verbis Conjuncto, alter quoque solidum capiet ex eventu, ut adeo partes externa duntaxat verborum forma habeant Verbis conjuncti.
Vid. Bachov. ad Teuth Hoc a. Di p. s. thes. I. ID. A. Et ita in Praxi observari, testantur Berlich. P. a. Dec. 2SI. n. N. Carm. P.I. C. a. defa . s σ. Quod ad Re Conj tinctos attinor, ii, illis alii volunt, non Annon is Rejus accrescendi, sed jus von ricrescendi sibi locum vindicare, ex ea Ovjunctis ratione, quod singuli ab initio jam solidum liabeant, ut sic nihil ipsis accreicere pollit, sed potius aliquid non decrescere debeat.
Sed di iugo. inter tisulum & eventum: ratione tituli, quo ipsis legatum relictum, uterque totum fundum habet; Verum non ratione eventus, ubi utique acceptando legatum partes faciunt, ut sic uno deficiente, ad alteram demum totus fundus perveniat, eique ac
Caeteruin non uno modo in legatis accrescit diversi generis 2M Gae. Conjunctis, sed quotiescure rue aliquis deficit ex . mixtim, due vobis crescει diversi eantum eon unctis, toties portio deficiem accrescit ei, qui in eodem g nere corin ipso conjunctus es, seu GPQ.e, & quidem cum onere. α L. tin. 6. it. C. de Caduc. tost. R. Quia taliter conjuncti, propter unitatem sermonis, pro una Perlbna habentur, adeoque merito partem sibi in eodem genere conjuncti vacantem praeoccupant, tanquam suam, sed Cum onere ; aQuotiescunque vero at vis ae scit ex η'. o quan-- Confunctis, toties accrescit omni ε, & quidem findi onere, ita ta , V
men, ut mixtim, nec non emas Coniuncti, pro una perlona habeantur, δ. L. un. f. tι. R. Quia quoad re conjunctos nulla sub-ost ratio, cur alter propter arctiorem conjunetionem debeat alteri praeserri, p sertim cum & ipsi, uti alii diversi generis conjuncti, re tantum sint conjuncti: unde etiam cum ex propria persona capiant legatum, opus non est, Ut alienum agnoscant anus. Sic ergo, si ita scripserit Testator: Pramo, Secundo, sMnam Tertio Disitired by Cooste
479쪽
f. 9. I. Si cui fundus alienus legatus sit, & emerit proprietatem, deducto usufructu,& usiis fructus ad eum pervenerit,& postea ex testamento agat: recte eum agere, & fundum petere, Julianus ait: quia usiusfructus in petitione servitutis locum obtinet: sed officio judicis continetur, ut deducto usu fructu, jubeat aestimationem. Praestari.
coΜMENTARIUS. Tertio lego Qtidum Tusculanum : Garto & Uuinta lego landum Tusculanum aequis partibus : Sexto logo se idum Tusculanum: Septimo lego fundum Tusculanum ; & Primus deficiat, Secundo &Tertio tantum accrescit, &quidem, si Primo simul onus adjeetium, Ut V. gr. IO. det Pauperibus, Illud onus sit scipere teneantur Secundus& Tertius; erant enim cum Primo mixtim conjunm. Sic si Qua tus deficiat, soli Quinto accrescit, & quidem pariter cum onere, si tale Quarto in junehim: erant enim hi duo verbis conjuneti. Eeontrario, si Septimus deficiat, omnibus accrescit, sed ita, ut unam Ii artem portionis deficientis capiant Primus, Secundus & Tertius, ecundam Quartus & Quintus, tertiam Sextus, & quidem absque onere, si quod adjectum Septimo: crat enim Septimus, qui deficiebat, re conjunctus, scu disjunctus. Unde breviterenim ita dici
potest : tauotien uique Acci dis Gyrga, fu Conjui Ius, toties accrescit GADgae s quidem cum onere; Uuotiescuuque vero Disjunctus, toties accrescit omnibus o quidem fine ovfre. Add. DII. Struv.m IurisPrvae Rom. Germ.
simpliciter Fereν epoto findi in t
i. Si cui fundus alienusJ Est hic EYemplum Regulae in
h. tit. de duabus causis lucrativis propositae : Fundus enim Titio legatus crat, cujus ignarus Titius interim sbi emit illius fundi proprietatem; dedite o usii si elu; sed rediit postea, morte se sui Usufructuarii, aut alio modo, per contolidationcm Usu fructus ad proprietatem, S ita Titius proprietatem iundi titulo oneroso; Usum fructum voro accepit titulo lucrativo, quaeritur
igitur: Au nihilominus ex tesamento fundum petere posse, an tantum proprietatem fundi, cum hunc tantum consecutus sit titato onerose ' lit Reis. in textu, recte eum fundum petere, nec propterea duci
480쪽
β. io. Sed si rem legatarii quis ei legaverit, inutile eth legatum: quia quod proprium est ipsius, amplius ejus fieri non
potest: & i. licet alienaverit eam, non debetur nec ipsa res, nec aestimatio ejuR. . it. Si quis rem suam quasi alienam legaverit, valet te. gatum nam plus valet, quod in veritate est, I . quam quod in Umone. Sed & si legatarii esse putavit, valere constat: quia exitum voluntas defuncti habere potest. c0ΜMENTARIUS. ci posse, quasi plus petiisset. R. additur: Qui ausussin in petitione
1ervitutis locum obtinet, i. e. quia usu ructus λοῦ non vi mrs dominii cou-sderatur, si, ut ius quoddam a finis, seu proprietate Iphiratum, servisitis Iocum obtinens. Conser. L G. g. s. de Legat. a. Quamvis itaque ustis- fructus titulo lucrativo jam sit acquisitus, non tamen Ceni crura c-quisitus, quia ad instar servitutis consideratur; res autem propria nemini servit. L. f.Τ. Si usus f. stet. per consequens recte totia, funduS Outab/ro
peti potest; Iudex tamen ossicium suum interponet, & tantam si constequisti νlummodo aestimationem adjudicabit Titio, quantam pro nuda pi o- - prietate habere posset, ut sic in effectu adhuc tantum nuda proprietas petatur. i. Licet alienaverit4 R. Quia quod ab initio non Valuit lega- Anstita a. tum, illud ex postfacto convalescere non potest. L. t. q. t. V. de Le- νior rem suis t. r. Limitatur tamen hoc i) nisi sub hac conditione legatum reli- ρῖctum, si vivo testatore rem alienaverit Legatarius: L. ψ . f. r. de Le De ι. Sic enim pondet legatum, donec eXistat conditio, per L. 93.
V. δε Condit. π Demonst. a ) nisi res Legatarii cx parte fuerit aliena, veluti si oppignorata, in Em τυυῖndata se. sic enim illud juris, quod legatario abest, eidem legatum videtur. L. D. S. pev. cs L δε pr. σ I.
i. uuam alio I in Ofiniores R. Quia non obstante hac opinio- Ασ voιι υ. ne, seu errore, nihilominus esseetui dare poterat Testator, quod volebat: etsi enim scivisset rem suam, potuiti et tamen legare, uno multo magis legaturus praesumitur, cum I estator non credatu' Plus istis..is . justo gravaturus heredem. Cons. Strauch. Diff. to. od Di Iustin. tb. I. Et eur/B. Brunnem M. V. adInp. b. S. Minna et t. DDisiti eo by CO Ie