[De cirrhosi hepatis : dissertatio inauguralis medica] ...

3쪽

RITE SIBI CONCEDANTun

H. L. Q. S.

AUCTOR

5쪽

MEDIC. ET CHIRURG. DOCTORI, MEDICO MILITARI,

6쪽

D. D. D.

SCRIPTOR

7쪽

g. I. ANATOME PATHOLOGICA.

Ex quo Laen nec accuratiori descriptione eam hepatis Structuram, quae prioris aevi medicis sub titulo sciri hostvel indurati hepatis tantummodo innotuit, perqinsivit et specialem hujus sorinam Cirrhos eos nomine insignem fecit, multae disquisitiones ad veram texturae hepatis mutatae naturam eruendam institutae sunt. Nec tamen post tam multos virorum doctissimorum labores res ad liquidum perducta videtur, qua re operae pretium eXistimo, ut quae de hocce morbo inprimis de anatonae pathologica constent et satis sint explorata, quaeve minUS explicata, nova indagatione indigeant, accurate eX-

8쪽

Satis superque itotum est, Laeniae ciuin Ciri li0Seos

nomino a -- fulvus) telam quandam accidentalem, substantiae hepatis propriae secretionis vitio admiXtam et supperadditam significari voluisse. Sed salsam suisse Laen nec ii sun tentiam mox in Anglia Hope, Parisiis vero G. Andrat luculenter demonstravere; Cirrhosin nihil aliud esse explicantus, quam hypei trophiam SubStantiae h0patis adinosae. In quo ut reliqui recentiores, inter quos inpriinis A. Bec queret et Rohitans hy eminent, conSentiunt; altera vero lis exorta est de prima hepatis grauulorum Gallis: granulations) formatione.

Quae vero Stipersint disserentiae hau de re inter viros experientissimos ut luculenter explicem, priuSquam dubias illas, nomine hypertrophiae substantiae acinosae Salutatas sormas recenseam, primo loco ejus gradus, in cujus descriptione omnes consentiunt, exquisitae scilicet Cirrhos eos accuratam delineationem exhibebo.

. CIRRHOSIS EXQUISITA.

Huc reserenda sunt eXemplaria, quibus Laen nec deprompsit descriptionen. Volumon totius hepatis diminutum est; hepar atrophia laborat. Quod ad formam, praevalet larma hemisphaerica et sere globosa, marginibus lumidis, quia substantia hepatis, quae in statu Sano acutum effecit marginem, resorptione ita attenuata est, ut n0nnisi stratum cellulo - sibrosum intra laminas peri-

9쪽

ionaei densatas relictum sit, qui limbus cellulo-fibrosus aut deorsum aut Sursum ad hepatis granulosi superficiem Vel conveXam, vel concaVam circumvolutus est. Simili modo lobus hepatis sinister in appendicem tenuem cellulO-fibroSum mutatus saepe reperitur, quo facto sorma

globosa adhuc nitidior. Unde jam elucet hanc formam hemisphaericam hepatis exquisite granulosi Secundario tantum modo seri, neque licitum esse, sormam hepatis in priori cirrhoseos gradu inde suspicari. Superficiem habes inaequaliter granulosam, graui S miIIOribuSVel majoribus contexta4n, quae remota capsula Glissonii palam fiunt, ni jam prius fuerint. Majori gradu haec delata litas accedit ad .structuram iobularem, ita ut aut totius hepatis superficies in iobulos eXquisito modo sit distincta, aut iobuli inter granulos reliquae superficiei emineant, maximo vero gradu hi lobuli angustiori collo separati appendices quasi pedunculatos anteriori S marginis exhibeant. Dissecto hepatu paren chyma simili modo agglomerationu infinitae multitudinis granulorum

Seu papillarum constitutum vides, quae parvae, flavi colori S, densae, Semi - rotundae sed irregulares et compreSSae Una alteri adjacentes conspiciuntur. In Singulis casibus lineis tenuibus albioribus cellulosis circumSeriptae et a se invicem disjunctae sunt, quae forma peculiaris a Laen nec Cirrho se en Lystes denominabatur. Aliis vero in locis uniformem maSSam colori S

flavescentis nullis septis disjunctam exhibent. Ubi vero minores plures papillae in majorem confluxerint et coaluerint, Laen nec ii Cirrhos in en plaques habes. Unde elucet, structuram granulosam hepatis in superficie

10쪽

magis esse elaboratam, quia papillae in prolando sitae undique compreSSae minus promineant. Consistentia parenchymatis aucta, densitaS major, unde hepatis indurati a minus peritis et sollicitis generali nomine sertur, ab iis praecipue medicis, qui solventibus r0mediis duritiem illam cartilagineam sere emollire in vivo homine

vano conatu Studuerunt.

Vasorum orificia in sano hepate uberrima in hoc

degenerato parciora, praeeipue vero ramuli venae portarum nec non arteriae hepaticae impermeabiles et compressi Sunt, Venarum Vero hepaticarum lumina Saepius irregulari modo coarctata. Ad mutationes vero secundaria S Sive con Secuti vas reserenda Sunt:

1) Capsula Glissonii plus minusve cum parenchy- male hepatico coalita, interdum ita cohaeret, ut ne minimam quidem particulam detrahere possis, dum aliis in casibus circa papillas et granulationes maximo prominentes facillime solvitur. Ceterum colore albescente, tendinea, densata reperitur, ejusque detractione prominentiae in superficie hstpatis iobulares circumscribuntur. 2) Pori tonitidis chronicae et partialis vestigia, adhaesiones scilicet plus minusve arctae, quibus hepar

septo transvorso conjunctum tenetur, nec aliter quam pulmo iuberculis in sarcius pleurae alligatur. Ea enim videtur esse leX generalis diversissimarum organorum degenerationum, ut tandem instam mationes exsudativae sequantur i unde phaenomenon illud, quod tabe macieque consectos aegrotos tandem ex inflammatione periisse videas.

3) Vesicae selleae conditio plane non erit