장음표시 사용
11쪽
PRAEFATIO. VII Ex iis singuli sunt asserendi: V Scortalonsis R III 14 chartaeseus, Darmarii manu exaratus of 27 VI 1574 finitus. W Bruxollonsis 11 301 16 chartadeus, alia ae Darmarii manu XVI. Sauculo sexaratus v. Charies Iustice, Le codeae Sehouanus e0t. Gand 1896, 9s.). Est altor eod0x Sehottii, de quo sexposuimus in
praef. IV 5 ss. Moum in usum hunc ind0 alibro XX. contulit Carolus IuStice. N Monaesensis 267 chartaeeus, Darmarii manu XVI Saeculo Scriptus. Hunc primus contulit Hultsellius,doindo d0 BooriuS.IJ Vaticanus 1 418 charta deus, alia ac Darmarii manu XVI. Saegulo scriptus. Hunc adhibuit Fulvius Ursinus, meum in usum indo a libro XXI. contulit Fridoricus Spiro. Quotiescunquo litterae codi eis supra est additum S, velut U', testimonium non est cortum, Sed ex silentio, ut dicunt, derivatum. Si littora0 codicis supra adiectum est m, Velut II , in margine codicis seripturam iuv0niri significatur. Cum codicis nota vel aliud quoddam compondium uncis lunatis sest inclusa. volut αἰτιον N), seriptura huius libri vol oditionis ost quidum sadem atqu0 codicis antea citati, sod aut d0 rebus orthographicis aut de loco, quo
sit exaratum vocabulum, conSenSHS non est.
Uncis quadratis spuria includimus, lunatis addita
t n0ta post scripturam addita significat versum exeuntem, ante Seripturam adieeta versum in
. significat in contextu locum eorruptum, in annotatione singulas litteras erRSRS. . . . significat in eo teXtu laeunam. . significat spatium unius littorae in lacuna. )1ὶ In scripturis codicis M allatis puncta significant litteras Singulas, quae Obscuratae dispici non possunt; si vero in
12쪽
Praeterea in annotatione critica, in qua praeter cetera praecipue id agimus, ut non Solum eOS nominatim asseramus, qui quandam coniecturam primi proposuerunt, Sed etiam eorum editorum addamuS nomina, qui quandam emendationem primi in contextum rece-
Om Ρolybii historiarum libri quinque opera Vincentii Obsopo ei in ludum sediti. Haganoae 1530. Numeri Arabidi additi significant folia). Do fonto huius oditionis principis v. sub C p. IV.
Re omendationes viri cuiusdam docti, quae Servatae
Schweighaeuserum I, LIIss.). Re' emendationes, quae sexstant in Regio C, libro lectionibus eiusdem codicis allatis puncta infra litteras singulas sunt posita, volumus intellegi eas certe discerni
1) Compendia secundum temporum rationem ita ordinata sunt, ut ex singulis annotationibus criticis luculenter appareat, quae inde ab Obsopoeo usque ad haec tempora viri docti proposuerint digna memoratu editoresque in contextum receperint. Quod igitur, ut eXemplum asseram, ad 31, 1, 3 adicimus ' παρωξυκέναι Y, παρωξυγκεναι Vulgo POSt Rei 713 Sin, sed cf. ἀπεκτακότες 11, 18, 10, εβεβραδυκει Luc. Symp. 20, ἀποτετράχυκεν Dion. Hal. de eomp. Verbb. p. 155, 11 ', intellegi volumus παρωξυκέναι, codicum repeti in oditionibus Ursini, Casauboni, Gronovit, ErneSti, παρωξυγκένω immerito mutatum a Reishio irrepsisse in editiones Schweighaeuserianum, Didotianam, Behherianam, Din- dorsianam, Hulischianam, denique a nobis comparantibus formas simillimas, quas citamus, restitutam esss eodicum Scripturam παρωξυκέναι. Praeterea addendum esse videtur voculam vulgo a nobis in annotatione critica haud raro afferri, quae quomodo Sit accipienda, ex ceteris verbis appositis
intellegi potest. Velut quod infra adicimus vol. IV p. 136, 18 μακεδονίας Y) ante Rei 678 Sch, μακεδόνας Ur Vulgo', patet μακεδόνας inde ab Ursino in editionibus Casauboni,
Gronovit, Ernesti inveniri, Schweighaeuserum vero RStiΡulatum Reiskii emendationi, quam codicum consenSu comprobari nunc in propatulo est, Μακεδονίας reVOCRSSe.
13쪽
Ne Polybii Megalopolitani Historiarum libri quinque
priores - item epitome sequentium librorum usque
ad XVII. Basileae por Ioannem Her vagium 1549. Numeri Arabidi additi significant paginas). Ρraeter editionem principem ab Hervagio adhibitum esseeodie0m D doeuit SchweighneVSer I, XVIss. Ur Ex libris Polybii Mogalopolitani s0lecta do legationibus . . . . Ex bibliothseca Fulvi Ursini Ant- verpia0 1582. Numori Romani additi excerptorum numeros, numeri Arabici adiecti paginas significant; numeri Arabici coniuneti cum littoris a vel b referendi sunt ad seius emendationes in Polybium, quas in altera sui libri parte p. 149 - 182 binis columnis distinctas proposuit. Ur not. adiectis numeri SArabidis significat Ursini notas in Polybium). Cf. BWὲ pra0f. IV 4s. Polybii ... historiarum libri qui supersunt. ISaacus Casau bonus emendavit. Ρarisiis 1609. Numeri Arabici additi paginas significant). Cf. B Win praef. IV 5 SS. I a Polybii . . . excerpta ex collectaneis Constantini Augusti Porphyrogenetae Henricus V a J 0 s i ii s0didit col. Ρarisiis 1634. Numori Arabiei additi significant paginas; Va ann. adiectis numeris Arabicis spectat ad Valesii annotationes in collectanea Constantini Ρorphyrogeneia0 cet. editioni affixas) CL BIVὲ pra0f. IV 138S. Gro Ρolybii ... historiarum libri. Iacobus Gro novius recensuit. Amstelodami 1670. Gro Grono vii annotationes margini editionis ascriptae, quas a Davide Ruhnhonio sex bibliothoea publica universitatis Lugdunensis Batavae Schw0ighaeuser V. V0l. I, XXIII ss.) aeeopit et ad suam adhibuit
oditionem. Ernestus Polybii . . . Historiarum quae SuperSunt cet.
14쪽
Prassationsem et glossarium Polybianum adiunxit. IO. Augustus Ernosti. Lipsiae 1763 4. Rei Ioannis Iaeobi Ruis ko animadversionum ad Grae-COS auctor0S Vol. IV., quo Polybii reliquiae pertractantur. Lipsi a0 1763. Numori Arabidi additi significant paginas) Soh Polybii Mogalopolitani historiarum quidquid super
Ma Scriptorum volserum nova collectio e Vaticanis codi-dibus odita ab Angelo Maio. Tomus II.Roma0 18 27. G e Polybii historiarum sexcorpta Vaticana in titulo doso totitiis 1 000nsuit Iacobus G 0 0 l. Lugd. Batav. 1829. Lu Ρolybii sit Appiani historiarum excerpta Vaticana . . . recognita ab Iohanno Frid serico Luchi. Allonae 1830. Di lotiana Πολυβίου καὶ Ἀππιανοs τα σωζόμενα. ΡOlybii ut Appiani quae supersunt cet. Paris. editore Ambrosio Firmin Didot 18 39. Ben Do hiatu in oratoribus Atticis ot historicis Graudis ... disputavit G. E. Bensetur. Fribergae 1841. Be Polybius sex recognitione Immanuelis Bokk0ri. Borolini 1844. my Polybii historiarum excerpta gnomista in palimpsesto Vaticano LXXIII. Ang. Maii curis resignata retraetavit Theodorus Hoy so. B0rolini 1846. λ)m Ρolybiana seripsit S. A. Nabor Mnomos. VI 1857). Numori A rabidi additi paginas significant). Ni Mitistae Unterauehungen uber die Uuellen der vireten und funsten De ade des Lisius et on minrichNisse n. Borolini 1863. Numori Arabidi additi signifieant pagina S) Di Polybii historia. Edidit Ludovicus Dindor fius. Lipsia0 1866. Volumen III. prodiit 1867, IV. 1868.
15쪽
Si adioeti sunt num ori Romani cum Arabicis eon- iuneti, Velut I 66, praefationes Voluminum Singulorum significantur). Me Do Polybii librorum XXX XXXIII fragmentis Ordine collocandis. DisS. inaug. quam ScripSit Augustus Met Zung. Marburg. Cati. 1871.
Hu Polybii historia0. Edidit Fridoricus Hulisellius. Berotini. Volumon I . prodiit 1888, II . 1892, III. 1870, IV. 1872. Huin spoetat ad seditionem priorem, Hu* ad posteriorem. Si adiectum ostqH. I. Vel qu. II., intelleguntur quaestiones Polybianae Prostramni des Gymnasiunis au Zwiohau 1859vol Qua ostionus Polybiana se Prostram in des Gymnasiunis der si reuaschule au Dresden 1869). Stet Do Polybit olympiadum ratione et Oeconomi R. DiSS. inaug. Vindri n. quam Scripsit Hermunnus
Bo ea quae ex codico Vaticano M doscripsit et mecum anno 1902 communicavit Ursulus Philippus
BW oditoris doniseturae. Si adiueti sunt numeri Romani cum Arabicis coniuneti, volui I 66, IV cap. IV, paginae Vel capita praefationum vel primi vel secundi vel quarti tomi intelloguntur; BI 'spectat ad sedition0m priorum, B ad posteriorem).BU Bestr. Bettrage au Polybios Mon Theodor Bu mer- obst. Jahresber. der Kreuzschule m Dresden 1901. Numori Arabici additi paginas significant). Cetorum usi sumus Athonaei editions Kat bellana, Diodori Voget Dindorfiana, Suidae BerΠhardynna.
16쪽
vocabulo non utitur alio historiarum loco, quoniam in duobus prioribus libris eius scriptoris haud paucae occurrunt locutioneS V. Rd 3, 12. 4, 6. 8, 16. 19, 30. 22, 22. 90, 31. 127, 17),
quas Polybius alibi adhibere dubitat. 3 88. c. 2, 7 S.) αὐτοῖς ἀναμφισβήτη)τον μὲν τοῖς νυν υπάρχου σιν, ανυπῆρβλητον δ' ἴσως καὶ) τοῖς ἐπιγι νομένοις την) αρχὴν κανέστησαν. 1ὸς Vel Πῆς δ' Oreo) δυναστεί αν ἔπεσε) μίαν τα 0λα, διὰ τ ης επομένης γρα)φης ἐῖέσται κτλ. Stichius Philol. 1890, 365 8. 12 c. 3, 1 ἐκατοστή τε καὶ τετταρακοστήJ particulis τε καί numeri nullo alio Ρolybii loco inter se iunguntur; v. ad 3, 1. 17 ibid.) ante Κοίλης Μ non adit. της. 24 c. 3, 2) συνέβαινεν Μ. 31 se. 3, 4)γίνεσθαι, forma recentior, in codice M ubique fere servatur; γίγνεσθαι, comparet, Si librum primum reSpicimuS, ne uno
quidem loco v. Hu praef. I 31 8. . 4, 6 c. 3, 6) ἐθάρσησαν AMR, retinui cum Hu praef. II 4;
V ad 3, 1. 19 c. 3, 8) βυβλος per D scriptum comparet in codice M si libros tres priores spectas, 1, 3, 10; 15, 1; contris βίβλος, altera forma Polybio non concedendΛ, 1, 3, 8. 2, 1, 1. 3, 9, 3; 32, 1 et 2; utrum 1, 13, 5 βυβλου exaratum sit, an βίβλου, discerni non poteSt.
Heysius e codice Μ attulerat Oπο δε μίαν, Olim ediderum υπομίαν δεῖ), cui coniecturae Iacobyus Philol. 1886, 331 a stipulatUr; nunc Vero, quoniam Boissevianti festimonio constat illud di in codico Μ deesse, cum Mitschio ante διὰ addo δεῖ 8 c. 4, 2) τουτό γε) Lammersus Flecheis. annal. 1888, 631 S. coli. 12, 26q, 2. 20 c. 4, 4) δ' Aφελιμώτατον B coli. 6, 2, 3.
17쪽
coll. 3, 6, 4; 20, 4. 34, 8, 3, Plui. ConSOl. ad Apoll. 15 p. 109 F. Oπολάβει Α, υπολάβοι R' vulgo. Eandem emendutionem proponit, ut suam FasAbunder de ΡOl. sent. condie. Progr. d. Reaigymn. z. Muri Ster i. m. 1895, 5. Cf. ad 249, 16. 6, 20 88 c. 4, 11) ἄμα και τι χρησιμον και τι τερπνιν . . .
ἄμα om. CD) λαβεῖν ΑΓ, ἄπαντα - αμα λαβεῖν BWὲ probante Iacobyo l. c. 331, αμα - ἀναλαβεῖν Σ ante Be. 8, 16 c. 6, 7) τάς τε δυνάμεις και πύρρον AF R, τάς τε immo τ' hπειρωτικὰς ελόντες) δυνάμεις κτλ. Rei 9, τάς γε δυνάμεις κατὰ Πυρρον Bothius Polyb. Lips. 1844, 7, τάς τε fimmo τ' ὀθνείας δυνάμεις κτλ. Campius quae8t. ΡOl. II. Progr. d. Gymn. z. Greuymberg 1855, 8s., τάς τε δυνάμεις in Suspicionem vocat Iacobyus i. c. 331; sed v. Sch V 153 et cf. ad 3, 1. 20 c. 6, 8) οἰκουντας Αλ BWy I 6 coli. 2, 23, 13 21, 46, 4 add.
γρεῖα Ob 2', ζωγρεῖα He 3). Dindorsium recte edidisse ζωγρία facientem cum Suida ac Soaligero v. Sch V 157) et codicis Aauctoritus confirmat v. Hu Flecheis. annal. 1867, 310) et inscriptionis cuiusdam testimonium v. Dittenbergerum syll. n. 318, 30) demonstrat et ratio poscit vocabuli derivandi a ζωγρεῖν.12, 7 c. 9, 8) προσηγορευθη και τῶν Συρακοσίων και τῖν συμμάχων BWy, sed V. Hu praef. Ι 358. 22 c. 10, 4 Θειν secludit Hu; sed v. BIU Flecheis. annal. 1889, 137 8. 29 c. 10, 5) σαρδάνιον A, σαρδόνιον R vulgo, Σαρδωον Hu; scripturam vulgatam tuetur B IU Flecheis. annal. 1884, 113 et 1889. 138.
θος ἀναλαμβάνη - 14 ἐπαινεῖν ὀκνητέον Ann. COmn. praef. p. 5, 20 Ss. liberius repetit e Polybio auctoris nomino dissimu-
18쪽
lato. 15 c. 14, 7) ευλαβητέον hoc verbum in spatio litterarum novem vel decem a librario codicis Μ consulto omittitur.
Neve phil. Rundsch. 1888 111, ἐπολιόρκουν Re Ca 14 vulgo ante Sta et post Be; V. ad 3, 1. 20, 1 c. 15, 10) επαρχεία Glaser de ratione, quae intercedit inter Serm. ΡOlyb. et eum, qui in titulis saec. ΠΙ, ΙΙ, I apparet. Diss. inaug. Giss. 1894, 74 et SohWei Zer Gramm. d. perg. I chr. Berolin. 18 98 , 55; ut quoniam exempla formae ἐπαρχίας e titulis ab Glasero et Schweigero allata demonstrant usum eligendi aut hanc aut illam formam non fuisse certum similiter iudicat de re simillima Blassius Aus f Gramm. d. gris h. Spr. von Raphael Mihner Hannov. 1892 II φ 330 p. 276 ann. 1 exfr.), nobi8 Videtur esse acquiescendum in auctoritate codicum bonorum.
v. m praef. I 36 s.). 26, 3 c. 19, 8) συνέβαλλον AR Sch, om. C in lacuna ampliore, συνέβαλον vulgo ante Sch, Be Huh BIVy, codicum scripturam restituit Hu , v. Hu E. Z. XXI 16. Cf. ad 35, 6. 84, 28. 107, 3.119, 22. 133, 18. 147, 12. 209, 10.30, 31 c. 22, 5) περιετέθριτο Di I 51 B Uin; sed v. HuE. Z. XXXII 1.31, 10 c. 22, 7) τοῖς σιτοποιικοῖς μηχανήμασιν Na 359, ταῖς σιτοποιικαῖς μηχαναῖς Di l. e. BIVin; sed v. B IV Flecheis. annal. 1889, 138 et Goetgelorum quaest. in App. et Pol. dicendi genus cet. Wirceburgi 1890, 87 et 103. 31 c. 23, 2) μυλασίτην AR, Μυλασῖτιν G 23, Μυλαατιν vulgo poSt Sch, μυλαἱτιν ΗOl- stentus, Μυλαὶτιν Di coli. Steph. ByZ. p. 461, 8.
συνέβαλλον Α μ' συνέβαλον R vulgo; v. ad 26. 3.36, 22 c. 26, 7) εειοσι A R', corr. Di; v. BWy IV cap. IV. 26 c. 26, s) θέμενος Lobeckius paralip. 512 ann. 11, Scripturium traditam tuetur BII in I 83 coll. 4, 41, 9 et 10, 18, 13. 29 c. 26, s)μεγαλομέρειαν Glaser t. c. 73 et Schweiger i. c. 54, sed facio eum Blassio ad 20, 1 citato. 37, 4 c. 26, 11) Mctρκος ubique esse restituendum censet Dittenberger Hermes 1872, 136 nun. 1.
19쪽
m Philol. 1859, 317.47, 26 c. 33, s) σημείας AR vulgo anto Sin v. BIVλ IV cap. IV), σημαίας E vulgo post Sch. 50, 10 c. 36, 7) ἐναργέστερον magis, quam ἐνεργέστερον Μ, sed parum dispicitur.51, 1 c. 36, 3) οἱοι τ' αν l ὰναφέρειν A M)R, οἷοι τ' ἀναφέρειν DE Be, OIoί τ' αν ειεν φέρειν Re, Οἱοί τ' αν εἰεν ἐπὶ πολἡν χρόνον) ἀναφερειν LII ' Ι 83. 2 c. 36. 3) ἐφ' Α Μ)R,sφ' M secundum Hlysium, quod BII in cum Scaligero receperat. 24 c. 36, 10) Φόλουιον BIU pro φολουιον; v. BII in IV cap. IV. 52, 1 c. 37, 1) προσδείξαντες AR, unde προσμείξαντες Glaser l. c. 68 sed v. BWJ IV cap. IV , corr. CE . 11 c. 37, 3 ἱστο- ρησθαι pro ιστορῆσαι Di I 46; nunquam enim perfectum verbi συμβαίνειν coniungitur cum noristo v. Hu E. Z. XIX 4 p. 151 ann. 1). 16 c. 37,4) τραχεῖαν pro πλαγίαν πελαγίαν D) B AI 83 coli. 5, 69 1 probantibus Stichio Phtilol. Angeiger 1883, 829 et B. Wagnero Beri. phil. Wochenschr. 1889, 337. 53, 9 c. 37, 10) οιονται Σ Re pro oιόν τε. 27 c. 38, 5
55, 13 c. 39,8 Καικίλιον BWy I9 e testimonio cuiusdam tituli; sed quod altera quoquo nominis forma Καικίλιος in inscriptionibus comparet v. Ditionbergorum Hermes 1872, 140 ad scripturam vulgatam redit B IV . 29 c. 39, 12 εν) εξ σταδίοις vulgo post Neh V. Sch V 254ὶ,-- σταδίους ΣCa 41 vulgo ante Sch. 47, 3 c. 40, 7) του τείχους καὶ του τάφρου Α, του τείχους καὶ τῆς τάφρου R , corr. B Win I 45 s. Interdum enim Polybius, etiamsi genere duo substantiva inter se disserunt neque adiectivum neque substantivum apponitur, articulo alteri Substantivo adiuncto ita solet uti ut duae illae notiones quasi in
unam coniunguntur v. Winerum Gravim. d. neute8t. Sprachid. LipS. 1855, 115 8 . cf. 3, 48, 2 Ουτε τὰς οδους ουτε τόπους,
β, 81,11 κατὰ τὰς ἐπιβολὰς καὶ συλλογισμούς, 6, 31, 5 της αγ0ρῆς
20쪽
και στρατηγίου και ταμιείου, 10, 27, 10 ἐν ταῖς στοαῖς και περιστυλοις et v. BW Flestheis. annal. 1889, 139. 58, 14 c. 41, 2 διὰ ταυτα secludit Hu, μετα ταυτα coni. Sch; traditam scripturam tuentur Kaether l. c. 273 s. et Krebsius D. Prusos. b. Pol. Wirceburgi 1882, 15.
διασυνίστατο Hu BWy, ἀει συνίστατο C. Munderer Bluit. f. d. bαyr. Gymn. 1889, 345. 62, s se. 44, 1) τούτων Bentenus l. e. 9, sed V. Krebsium D. Prupos. cet. 81 et 88. 12 c. 44, 1) καταμελλῆσαι Ση ante
64, 1s c. 45, 11) Rei 27: aut post τολμοντες aut post προθυμίαν deest mστε'; illud praetulit BIV, quod post -οντες vocabuli τολμοντες omitti facillime potuit ωστε. 66, 21 c. 47, 2) ἐπειδ' αν Α Β , ἔπειτα cum hiatu) Scaliger, ἔπειτ' αν H Qi de particula αν cf. KrHegeri gr. gr. 9 53, 10, 3. 68, 4 c. 48, 3 διαφορὰν DE Z vuIgo ante Ca 49, διαφθορὰν ΑΗ Σ . 26 c. 48, 8 προσωθεῖτο AB, προεωθεῖτο Di, corr. in Corrigendis; syllabico quod dicunt augmento uti Polybium tantum in a risti formis verbi δεθεῖν docot ΒΗ Flecheis. annal. 1884, 119 V ad 304, 7 70, 4 c. 49, 6) αθρους BIU, V. Rd 24, 1. 71, 19 c. 60, 7) παραγγείλω - ΑΤ, παρηγγειλε ΑἶR vulgo παραγγείλας corr. B Win I 11 et verba inter se coniungit sic:
άρβας δε ... υπέστησε την εαυτof ναυν ἀντίπρωρρον τοῖς πολεμίοις . . . ἄμα δε καὶ . . . ταυτο ποιεῖν παραγγείλας διὰ των υπηρετον, καταστάντων δε πάντων εις μετωπον σημηνας διὰ τῶν συνθημάτων τὰς μὲν ἀρχὰς εποιεῖτο . . .
72, 4 c. 51, 4) συνεβάλετο AB, συνεβάλλετο Ση ante Be v. Hu E. Z. XXII 8 , συνεβάλλετ' Hu Philol. 1859, 310. 16 c. 51,7)κατὰ Sch V 282, και ΑΒ vulgo, και κατὰ Rei 34. 24 c. 51, s)ἐπιφέρεσθαι coni. Hu, Sed V. 5, 2, 2.