Antonii Bynaei De calceis Hebraeorum libri duo : curis secundis recogniti, et aucti : accedit ejusdem Somnium, tertio recusum

351쪽

s OMNIUM. δ' iij, quem non piguit Lucretij de natura libros emendare , is ad Atticum disputare, Piraeum an Piraeeum scripserit Caecilius. Tandem , cum proslaςa barbarie, quo jacuerant scriptores elegantes situ squalidi, is pulvere, qui meliorum librorum partem exederat , obsiti, necessarium esset, at homines docti tosterent maculas, quar temporum injuria , ct imperiti librarii inviserant, sudium hoc praestantissmum in Italia suscitatum es, ae dein in omnibus Europae partibus extiterunt plurimi δε mi viri, qui veterum librorum ope, o ingenii praestantia , tot Philosophorum, Hisoricorum, Oratorum , Foetarum, S. aenique Patrum, vulnera fanarunt, seculis istis infelicibus acceperant. Cernite hic mecum Angelum Politianum , Hermolaum Barbarum, Petrum Vicuriam, Laurentium Vadam, Desiderium Erasmum, Carolum Sigonium, Aldum o Paulum Manutios, Antonium Muretum, Adrianum Turnebum , Iustum Limitam, is complures alios, quos enumerare longum esset, ingeniorum is eruditio- principes, quibus salutem suam se debere optimi auctores constentur. His tamen Criticis hoc crimen impingit Febriculanus . non nisi levia ectentur, ct omnis eorum opera in nugas versetur. αua noxa non omnes, se criticos vocant, is tales censeri volunt, ab reo, non pauci reperiantur, istudium hoc calide nimis amplexi, is nec ab ingenio, aut judicio, Cr doctrina abunde instructi, levi imas tantum res, inutiles aeterunt, ac majesatem Critica ejunis suis observatiuncultis imminuunt. meum ad eam ingenium fummum, judicium acre, nec vulgaris, sed eximia, requiratur eruditio uanio agmine involarunt homines, ambitione caeci, qui famam nomi-D a nis

352쪽

- ANTONII BYNAE 1nis ex inanibus rebus petierunt, is , sicut olim ridenda harbarie, ita naeniis sua volumana implerunt, Criticae dignitatem ineptus suis inquinarunt, quod malum plurima in rem litterariam incommoda invexit... hoc Criticae, is magnis, mforum

gentium Criticos appetrare licet, Irauri esse minime debet. Pari jure enim vel ipsa Philosophia, quia

multi, Philosophorum sibi nomen arrogant,gatores sunt maximi, vani simis rebus immers, intricatis controυersiis, contortis quaestiunculis, turilibus naeniis, omnem aetatem misere transidunt , proscribenda esset. Veros Criticos leυia tractare nomo sanus dixerit. Nise leve ducatur υeterum scripta, ex quibus omnis solida eruditio haurienda est, a wer mendis liberare, coeli laterulae erratum , eruditis alioquin viris , tantasia se ostiundat is nebras , ut veluti in iluni nocite errent. Ni Ουe sit amctores veteres a mendosis translationibus minicare , quaesensim eorum plane pervertunt, viros doctus- mos in errores maximos praecipitant. Nisi lese denique

sit librariorum fucos is fraudes detegere, libros falso in. scriptos, magnisque scriptoribus suppositos, deprehendere. Verum hac calumnia non contentus Febriculanus,

etiam Criticos dicit, si modo nariti sint aliquod MOS,

ct in eo inυenerint titeram mutatam ofatam corrigere, vel, verius est , depravare. Sed hoc vitium eorum

est, qui nutu judicio in his literas versati , genuinas j Lia que lectiones Hycernere nequeunt , verosgermanosque Criticos non tangit. Hi enim MSS. summo cum judicio tractGnt, neque omnia promiscue ex tu arripiunt, vel menda manifesa, latentia, ope corrigunt, indagant, mel majorem elegantium , c modiorem sensum, in ius repererint, auιDribus

353쪽

s OMNIUM.ribus rest ituunt. Hoc maximum pulcherrimumque cinus esse, hoc laudem in gloriam nunquam intermorisuram Criticu afferre, quis neget 8 nisi arguttiliquιdam magistem, qui huyus operae dignitatem, ac praestantiam, neque videre, neque digne aestimare, sciunt. Sed hos genero in contemptu facile ulcisci possumus, o crassa isiorum juicia ridere. Nulia Iane ratior, aut certior, est emendatio , quam quae ex US. petitur. Sed ida recte tractare , non est e ρυ- he doctorum, sed paucissimorum, qui diu in lectione auectorum versati, cum omnigenam sibi eruditionem pararunt, summa diligentia, ct judicio quam maxime iubarito, iliud aggreaiuntur. Addit Febriculanus, a Criticis ex conjettura plerosque auctores non corrigi, sed corrumpi. st quirim ilia emendandi ratio periculosa, si temerarii quidam juvenes, aut pueri δε-nes, in eam inciderint. Uuorum ego corrigendi pruritum quam maxime culpo. At si a viris, in conjectando sagacibuae, praestetur, non adeo lubrica ess, ct

incerta, aut plane damnanda. dunt enam eorum conis

jeciturae pleraeque adeo clarae, liquidae, O certae, ut de iturum veritate dubitari non posit. Et licet , quod in il negotio interdum fleri necesse es, quandoque fasiantur, is persaepe titubent, aut cadant, cum

nemo adeo si ut non, aut temeritate interdum, aut incuria, peccarit, non tamen ita omnino luditur opera, ut non hac ratione epis me aurifores

juυentur Nam is plurima invisa eruunt, θ ρυ-rumque subnascitur alius, qui peccata priora animari veri t. Unde vel plurimum boni praestant ipsi, vel praefandi ansam sequentibus praebent. Vuot non loca vel ego in Varrone, Festo, anilio, CAusonio, Poesarum triumviris, Catulgo, tabulis, Propertio,

354쪽

ii ANTONII BYNAE Ict plurimis ritis scriptoribus hoc modo ressitii p Conis

jecturas autem suas, quas omues praestare non possunt viri maximi, non pro verissimis, ac certu , venditant , sed, sequuti sapientium judicum rationem, qui , quod perpetuo jure non possiunt , arbitrario cecidunt, aliorum judiciis Iubmat sunt. Dein periculum esse clamat Hebriculanus, ne cunecta in scientiis annovent critici , ac corrumpant. Misera pro secto haec temporum ratio est , ut ingratum is odiosum sit, qtiaedam a genio Ieculi aliena pro erre. E hic hominam

plerorumque morbus, ut quaecumque a receptis o inveteratis opinionibuF recedunt, nova, is periculosa clament. Sed Canismnus ilie metus est, cum nova,

quae Critici proferunt , nulti observata prius orientiuisi irent , is dorifrinae campum latissime extendant. Vel Theologos quam multa docui Z quot Scripturae Ioca in meo de Emendatione Temporum opere , ct scriptis aliis , explicavi primus, quae boni isti viri nunquam intesiexissent 8 Auam multa in Hippocratis libetis detexi , quae Medici ne in somnis quidem siderant , neque in picati Junt 8 Imo vos , qui Philosophos Cos dicitis , quam multa Criticis deberis , cum eorum ope 4 risotelem, PLIonem, Theophrastum, caetero que praefantes Philosophos, emendatos , o explicatos habeatis. Sed quia hi sunt supra captum Se- sirum , neque tantam peritiam habetis , ut eos Graece consulere , ct Iegere po*tis, non mirum si Criticorum industriam , is inexhaustum laborem , aesimare nequeatis. Lateret in tenebris , is nodis pis quom Gordiis implicaretur genus omne disciplinarum, nuscritici essent. Ferirent sacra pariter , ac profans , perirent omnium monumenta, ct eorundem cultores, nisi Critici conservarent. Rediret pristina bam

355쪽

s OMNIU M. 2Ibaries , o rerum omnium ignorantia, nisi Critici ob- si erant. Ut non tanquam corruptores librorum, O Dentiarum , Critici exagitandi sint, sed summae contra ipsis habendae agendaeque gratiae, qui di vinarum humanarumque rerum scientiis opem ferentes, adminiculante laboriosa diligentia, ex cultiore ingenio , acriore judicio, omnigena dorirrina, opIimis quia basque scriptoribus, ex illo Barbariet naufragio emeryerunt, ultro subvenere , ac sngulos salutari luce perfudere.

P Lura dixisset scaliger, nisi e solio surrexisset Diva Sophia, & sat multis, validisque rationibus, Criticorum causam ab eo actam esse pronunciasset. Haud dici potest quanta tum rerum facta sit mutatio. Critici cum gaudio, & acclamatione, Scaligeri orationem excipiebant, felicem ac laetulimum sibi spondentes exitum. Philo phis

frigidus horror Membra quatit, gelidusque coit formidine sanguis. Nam ,&praesens pavor, & futuri expectatio , omnium animos repentino stupore defixerat. Jamque illi ipsi, qui se paulo ante extulerant, & crudele hauserant gaudium. Tacent, is ora pastur albus inficit, Mentesque perculsae supent. ac ingens ille animus concidit, dem issique stabant auriculis, asellis omnibus iniquiores. Tum Diva Sophia breviter pronunciavit: Sibi Uideri recte, is ex ordine, ApolViuemfecisse, quod isospeculo Criticos donarit, cum nulli digniorea essent, qui omnes artes , o mentias, O

356쪽

Haros auιIores, melius intelligere, explicare,oconse vare possent. Ab ejus tamen assectu arcendos esse in- Grilos, ct litigiosos, Di au fum nomen Criticae falsos bi vindicarent. 'Phalosophi imposterum silerent, ' nese Criticis negotium facesserent , nisi male multari Ualgent. Tum laeti sibi mutuo gratulabantur Critici, & Scaligerum, quod eorum causam optime orasisti, dignis laudibus efferebant. Ego, cum isti hominum generi nimium semper favistbm , me reprim re non posui, sed, prae laetitia, voce magna inclaismavi,

Vicimus θ socii, ct magnam pugnavimus pugnam, atque ita semno statim Qtutus sum. VALETE M PLAUDITE.