Orationes

7쪽

ISOCRATIS

RECOGNOVIT PRAEFATUS EST INDICEΜ ΝΟΜΙNUM

ADDIDIT

CURANTE

MDCCCLXXXV.

9쪽

PRAEFATIO

EDITIONIS ALTERIUS.

In recensendo hoc volumine in universum eindem rationem atque in priore Secutus sum. Sed In rebus ad orthographiam pertinentibus quaedam novavi, de quibus hoc loco breviter exponam. Verbi quod est τινω forma8 der1Vatas non per ι seclDer ει scribendas esse iam pridem SUSpictabamur, nuper autem id dedita opera demonstravit Herm. SauPPIHS in commentatione de duobus titulis Tegeaticis scripta Gottingae 1876), Inscript1onum testimoniis locupletissimis plurimis undique collectis. Quibus testimoniis postea nova alia accesserunt: nam ut m1ttam Nomina propria n Tεισ - incipientia, quorum eXempla Plur1mniam apud Sauppium exstant, habemus επι σωσιν et τα τε ἐκτεισΓθεντα C. I. Α. ΙΙ, 14, αποτεισατω 617, απο τεισατ co 634, ἐκτεισει 203η Itaque hae sunt huius Verbi formae: τινω τεισωετεισα τετεικα τετεισμω ετεισθην. Addo Unum, cuius me ol1m: monuit Andr. Weidnerus, quod in codice Σ Demosthenis vera ψscriptura aliquot locis servata est. Or. XXI, 62 Tεισιαν pr

mendant αποτετιμήκει). XLIX, . 33 απετεισεν. 63 πιτετεισθη. LVIII, 18 ἐκτεισειν. 19 εκτετεικοτος. εκτεισω. Quae cum 1inyessent, quominus Isocrati easdem formius redderem causa nullta erat; neque enim verebar ne hoc volumen in eorum mRUUS ser-

eniret, qui propter imperitiam in his formis haererent. Eandem rationem esse Verbi μίγamμι, scribendumque eSSe μει- γνυμι, et sic reliquas sormas praeter ἐμίγη , mihi quidem ex Cinscriptionum quibusdam testimoniis satis constat; sed ne quis audaciorem me putaret, plura exempla eXpeetunda duTi. Ῥαια autem et Φλειασιοι et si qua similia sunt sine ulla due bitatione Isocrati restitui. Debui fortasse etiam 2 ρ χν, quod Atticos quoque dixisse cognoscimus ex inscriptione C. I. A. ii, 814. - Λητουργειν λητουργια, non λειτουργειν λειτουργια bona eri aetatis esse docuit Paulus Foucart Revue de philologie N. S. I, p. 37); illud igitur ubique restitui. Nempe diphthongus quae est

10쪽

IVPRAEFATIO

HI iam quarto a. Chr. n. saeculo corrumpi et in EI abire coepit, ita tamqn ut paullo tenacius in mediis vocabulis primoribusve

quam in extremis reSideret: itaque quamquam eXtremo saeculo quarto longe Staepius τει τιμει, πραττει in coniunctivo quam τῆι τ et πραττηι Scriptum invenitur, tamen Scripturae quales sunt παρε ιτησατο, ἐπεινεκασι tertio demum saeculo frequentius occurrunt Τ), λειτουργειν autem scripturae nullum adhuc

exstat exemplum hoc saeculo antiquius. Accedit grammaticorum testimonium, qui docent λyτουργειν Atticorum esse. Isocratis autem libri omnes ubique quod sciamus λειτουργειν praebent. Qua ex re perspicitur, quam paulum fidei in rebus orthographicis vel Urbinati tribuendum sit: qui quum secundam passivi fere semper in exeuntem habeat, putarunt indu de Isocratis scribendi more idem colligi posse. Deficimur in hac re ab inscriptionibus; itaque nescire fatendum, sequendi

autem fortasse codices eorumque errores nostri faciendi.

Adhuc duo genera corruptelae attigi, quae in orthographiam Graecam invecta ad nostra usque tempora duravit: nam et ηι in ει mutatum est et ι vocalis cum ει diphthongo confusa; tertium genus continetur omissione tota adscripti. Quae vocalis quum in aliis vocibus perantiquo tempore evanuerit, in aliis Aloxandrinorum aetate, de Singulis separatim quaerendum eSt, neque quidquam cuiquam Scriptori obtrudendum sine aequalium inscriptionum testimonio. Σωζειν quidem unice Atticum esse certissimum est: quare haud cunctanter Isocrati reddidi. Sunt omnino hae res in edendo aliquo scriptore, ut minime neglegendae, ita non nimis magni faciendae, neque bonitas oditionis inde aestimanda. Sit igitur vitiosum, quod Scripturam υος pro υἱος non introduxi, quam Solam Atticam esse idem quem modo laudavi P. Foucari planissime docuerit; sed et nimis insolens ea scriptura visa est in vocabulo notissimo, et certe natum est υος ex eo quod Vulgo scribimus υιος, quod

haud perinde est in reliquis quae attuli omnibus. Unum concessi, ut cum Dindorso υιδεις scripturam Ep. VIII, 1) Urbinatis quoque auctoritate comprobatam restituerem. De subsidiis editionis haec habeo quae addam. Urbinatis codicis lectiones in una certe oratione, quae est XVI., nunc penitus cognitas habemus, opera laudabili virorum doctissimorum C. F. Leo et C. Fuhr, quorum alter codicem contulit, alter 1 In inscriptionibus IV. saeculi, quae exstant in C. I. A. volumine II., huiusmodi exempla non invenio praeter ειρεθη et fortasse ειρηται) 114, nisi huc reseras Αἰγεις Αἰγειδος pro

Αἰγης Αἰγῆδος sic enim scribendum) quaeque similia sunt 55Oινείς, 168. 178. 255 Αἰγεῖδος, 186. 247. 248 Οἰνεῖδος).