장음표시 사용
181쪽
Πόλις με ὁ βίος, ἐν δ' μαξιτους Ἀχει συχνάς φέρουσι δ' εὐίγορὰν κοινην μόρου.
182쪽
183쪽
Continuo unam, erodat qui OSSit, amaVi, tres iam continuos, tros Sino no illos. quid 2 puto, tro alio ido constantor amabo si foro antenna aura Secunda menS. nam Prius Xacti docurrent mensibit anni, tompus lium ponna siletonto adst; quam o terrarum totum constantior orbomtam ro tona Voti Omperiatur amanS. at sic fata mihi S So Stendore maligna, iii Ox ro potui dueor laudi ego. non cuperet mecum longo remansero Cupido,
ni modo. quae tetigit poetora. Pyrrha forset: ni modo Pyrrha foret, ni Pyrrha forma VenuStae me caperet, nullis effugisenda modis; altor ab undoeima numorum hunc avgor lieobat)in Pyrrha potuit iam SubiiSSO Oeum.
Ingontis laeto titulos atque urbis honoreS, cui natalicium sidus si hora favos. mo potius fastu lato cui fata nogarunt, id quod praseipuo dignor honoro iuvat. dolietas qui Sunt rogium, seu altha, coloreSoppandunt domini Solis ad ora Sui, nubila sit laetos, illorum gloria stimit.
aureaquo in pS forma sepulta laesi. Stronuus tonito solicia notu ob arma, si totion victor vineitur ipS Semol, raditur o rati omnino nomon honeStia, omniaque assiduo goSta laboro adunt. Og quam Aridoor foliX, immobilo poetus pectori inamoti Semper amanti amanS.
184쪽
185쪽
ήμειψαν ἄνθος χρωτός, es φοβούμεναι
χαίρων σαθρεῖ πάντας, ου τις εσθ' Ο Ου, λέγει δε χειρων 'τιaσθεισων τάδε ia Aaτμιον γεννημα, ποιμένων χοροί, μηλων χοντες μυρίων Ἀπιστροφην,
ων δη φιλωδοὶ δόνακες αρχαίου ψόφω
187쪽
OXONIENSIS I 23αμ ου μυκησιν ξ ἴσου τοῖς νυκτεροις σφριγῶσι μόσχοι, πανταχχὶ δ' ἀνηρίθμοις μαλλοῖσι λειμων ποιμνίων ποικίλλεται ἰαμ ους βρεξαν ρινην ομβροι χλόην ἰκοἴπω τις ρνῶν μητερας κλαγγη λύκων
φοβεῖ βρυούσας καὶ μάλ' ἄφθονον δυσιν τάγου παρ' Ἐνδυμίωνος ντειληφαμεν.
εσTAT 'κεῖνον, εἶτ' ἀπηγριουθ' ἰλὸς δυσχειμεροι πεμφιξιν φρίζον στόμα, ὰμηχάνως ριφθέντα ναυαγω φθορα ερρυσάμην, σωθέντα μη λιπεῖν φάος. και προστίθημ' ἔρωτος ου ἰπλουν μέρος Ουδ Gμφιλεκτως, λλ' προφάσιστόν τινα
188쪽
189쪽
O quam forma solo formosior illa vi dorieui ocu aceossit quod dabit una fidost
forma roSao ulchra St, ni ulchrior osso putatur aura quod in modio Vivit odora sinu. 1loseulus in ratis tanto plondor ruboseit quantus odoriforis os color illo rosis
ponsilis in spina simili, lascivit ut illas
eunt ophyri timida oliet aura comaS. Sod, poete tantum, Spretus floretquo cadit tuo, labitur, at nomo tollor curat humo non a fit natura rosis, dulcissimus unuS nascitur X illis cum moriuntur Odor. sic tibi, duleo caput, dum formae gloria mareet, stat fido tostis pagina OStra tune.
D Aiorant imbres Vtitos o Strata clarum Xeossit urbs lonitor aura topo Voniones limino ab Eoo, o flavaquo OSSibu arva undabat umbra multiploc illo loe Vacuo
dulcis lauda adat noe iam Soetatur hirundo apos ut anto sub rubos lapsa colubra latot, o stupo accipitor raoda lanugino roStrum imbutuS, USehiltans molos tum Philomota sibi: Pormulto eoeini eantus, Verum omnibus isto os laotior modi moles: Vatieinatur enim impora labonii qua Sint Ventura Per nnOS, hi robus Xaetis simul a et fluont melius.