Disputationis de adiectivis verbalibus in tos et teos exeuntibus : specimen alterum

11쪽

ραμητεο ς, 'DEκTEος. Siquis quaeras, utrum forniatio ab ipso τρεχαb an ab altera stirpo qua in δραμ0Dμω, δραμον, δεδραμηκα radice egit atque in temporibus quidem formandis longo raocodoro dicitur, praeseratur, quum περιδραμηχεo in toxic nullum auct0rem adscriptum habeat, περιθρεκτεον autem ipso quamvis semel apud Platonem heaut 4 legerim, qui huius altorius principatum addubitu suturum arbitror neminem. - Verbalia in m quae Xeunt, nusquam reperiuntur.

Κεραστος, κρατος, κρητος, πηρ τος. ' κερα δε δυςκερα ς, ευκερα ς, συγκεραστος, quae a Papi traduntur, eriptorum, quos mois oculis collustravi, inveni apud neminem. Adiectiva qua hi nobis obtulerunt, κρα ς, συγκρα--ς, μελίκρα ς, ἄκρητ0ς, μελίκρη ς χαλίκρητος ita inter se di Stinguuntur, ut κρα- et μελίκρατος et σεγκρα- adiectivorum usus in Atticorum et poetarum o prosa orationis auctorum consuetudino P0Situ Sit, κρημνος, μελάκρητος, χὐίκρηm dialecto ionicae in tribuenda, ἀκηρα ς apud Epi eos, Tragicos, Platonem, Xenophontem, Plutarchum, Herodotum promiscue logantur. Ἀκρα- animadvorti apud Sophoclem El. 779; apud Aeschylum Chooph. 573 Prom. 682 apud Euripidem Cycl. 349 596 apud Alexidem poei gnom. d. runck I, 5 apud Cloarchum poet gn0m. d. Brunch)3 apud Aristophanem Conc. 123 Vosp. 525 Equit. 85; 87 105 355 Acharn. 75 et 12 29; apud Thucydidem II, 49 apud Platonem do logg. I, 9 IV, 12, 22; V, 16, 773 VII, 3 793 dordi II, 20, 382 III, 9, 397; II, 17, 10; VI, 6, 491 VIII, 2, 45 VIII, 14, 62 apud Xenophontem Anab IV, 5, 27; V, 4, 29; Cyr. VIII, 20; apud Plutarchum Lycurg. 7 16 28 Comp.

Lyc. c. Num. ubi tria exempla nobis prodita sunt Dorici. 4 et 7; hoc. 6 Cat. Min. 46; κριὸτως apud Platon de logg. V, 3, 31 et Plutarch. Lycurg. 25 et Comp. Lyc. c. Num. μελίκρατος apud

Eurip. r. l 14 συγκραιος apud Eurip. Andr. 487; κρητος apud Homer. d. II, 3il IX, 297 XXlV, 73 Il. II, 311; V, 59 apud Herod L 707 μελίκρ to apud U0mor. d. X, 5l9; Ι, 27; χαλίκρη ς apud Apollonium Rhodium Arg. I, 473 ἀκηρατος apud Homerum Od. XVII, 32; l. XV, 498;XXIV, 303 apud Apollonium Rhodium Arg. Ι 852 974; II, 502 IV, 5 et 1025 apud o phoclem Oed. Ol. 464 et 686 apud Adschylum Agam. 44 Pors. 620 apud Euripidem Orest.

12쪽

apud Herodotum II, 86 IV, 152 VII, 0 10 apud Platonom do log V, 6, 35 VIII, 8, 40 durop. III, 20 414 VI, 15 503 Craiyl. 29 Phaodr. 58 apuit Xenophontem Cyr. VIII, 6, 22;Plutarchum Num S; . Omnium eorum Xomplorum, quae α phivativum in ronte gerunt, uita subductaque ration auctorumque Singulorum commendationibus diligenter observatis, videmus, apud Aristophanem c Thucydidem unum ικρατος in usu osse, quod idem propior xemplorum non diis integram ac plenam copiam de lutarcho quoque contendor vix ausim apud Aeschylum c κρατος tot ἀκήρατος aequo Marte de priucipatu pugnaro apud Sophoclem vero, apud quom omnino trPS unum alterumve vocabulum ostendant, ἀκηρατος uno exemplo alterum sui oraro, et apud EuripidemGκyoam quinquisi etiam mai0rem numerum exemplorum habere, quam alteram formam apud Platonem rursu α ατος alter fero iant et apud Xenophontem triplo maioroni adiectivorum deui tu ἄκρηνος ut κηρατος, quae Homeri in Odyssea singulos lueos obtinent, in Iliado illud 0 altero

tanto SSe Superi .

q. 16.χλπτός et ελπιστος. Quamvis ελπομαι et nasi is orba ipsa per e si ut lona, quae ad tempora sua Supplenda alius verbi auxilium non desiderent, tamen adiectiva ἐλατυς et ἐλπιστος tam arcto ot significati senis et cognationi vinculo inter o connexa videntur, ut etiam in hac disputationis parto disiungi Vi P0SSint. Unum eorum, quod animadvorti, discrimo magis extrinsecus potitum e continetur, qu0dἐλπτος nisi cum, privativo compositum haud facito invoniatur noquo ullis tostibus nisi poetis iisque generi cuiusvis utatur, ἐλπιστος autem et compositionis ot usus maior quadam libertate utens praeter ragicorum sabula in ceterorum quoquo podostri ratione utentium auctorum peribus his- quo etiam Secundum ipsius verbi naturam longo roquontius vorsetur. Asλπτος adiectivi exempla

Lys. 256 apud Aeschylum Suppl. 55 359 908 Agam. Set Pors. 269 1002 1072 apud Sophoclem Ai. 647 715; rach. 204 Ood Col. 11 14 apud Euripidoni Or. 867; l66 Ph0on. II; Suppl. 786; ph Aul. 56I; Iph. Tauri 625; oraclid. 25; ol. 783 Jon. 440; ελπτως advorbii apud Aeschylum Pers. 266 Suppl. 988 apud Sophoclem El. 1259; apud Euripidem Med. 1400 Alcest. 1170; Androm. 26l; Bacch. 1342; ol. 1689 Hippol. 1452; leost. 141; El. 575 ἀνύελπτυς apud Hesi0dum Theog. 660 ελπιστος apud Platonem do logg. X, 853 ἀνελπιστος apud Aeschylum Suppl. 33I; apud Sophoclem Trach. 676 apud Euripidem Alcest. 1133 Iph. Taur. 46l Ilol. 4l2 1l43 Jon. 1394 El. 566 apud Thucydidoin i, i III, 30; II, 46 III, 83 V, 02 VI, 7 VI, 33 VI, 9 VII, 4; VIII l; IlI, I 06 apud Platonem Apol. XXV, 36,A; apud Andocidem . Alcib. 24 apud Isocratem Philipp. I; Archid. I 03 apud Aeschinem c Ctesiph.

13쪽

132 apud Demosthonem c Zenoib. 7 apud Polybium II, , t apud Xenophontem do voti. VII, 9; apud Araianum Anab. VI, 13, 2; νελπίστως apud Isocratem lat. 4l apud Demosthenem do

λςελπιστος apud Plutarchum ab Max. 17; λςελπίστως apud Polybium I, 7, 1 II, 9, . itfrum, quod intercodit, discrimen interius in o positum idotur, quod ελπτος tantum passivam, ελπιστος autem non modo paSSi Uam, o activam etiam induit potestatem, ut cognovimus a Thucydido III, 30 κεῖνοι τε ἀνελπισιο επιγενεσ9α αν τινα σφίσι πολεμιον VI, 17 καὶ νυν ουτε νελπιστοί πω μαλλον Πελοπ0ννησιοι ἐς 1μ α πενοντο, εἰτε και π&ν ερρωνται VIII, 1 ἀνελπιστοι ησίανεν τυ παρον σωθησεσθαι a Xenophonto ven. VII, 9 ευθυς γαρ η ἀνέλπιστοι ουσαι του λεγου πείσονται οἴ- a Plutarcho ab Max. 1 ευλαβης φαινομενος και doςελπιστος - De Singulorum scriptorum S addendum videtur, ἀνsλπιστος apud ragicos quidem, sed apud hos ipsos tam raro inveniri, ut ελπτος etiam regnaro haud immerito dicatur. - Gerundium nec ἐλπαος, ἐλπιστεος reperire contigit.

I. 17. Πλαστος, πλατος πλητος, πλετος. Adicctivorum, quae a πελάζω originem ducunt, πλαστος et προ λαστος apud Aeschylum Eum 53 Prom. 722; πλαστος pudiosi Od. hoog. 51; πλατος apud undem Hesiod Opor. 132; apud Sophoclem i. 254; Trach. 095 apud Euripidem hos 305; πλη- apud Homerum H V, 3; 44 apud Simonidem poet guom. d. runck II, 34; Apoll. Rh0d Arg. IV, 1455; απλειος apud Sophoclem Trach. Sa apud Platonem do logg. IV, 5, 83 Sophist. 66; apud Xonophontem Anah. IV, 4, 1 apud Herodulum , 50 III, 40 IV, 3; VIII, 12 VIII, 9; X, 24:

apud Plutarchum ut Cacs. 1 conspexi, unde natura consequitur, num omnium frequentissimum nec solum poetarum, verum etiam philosophorum atque hi Storicorum esse in usu, πλατος ragicis, ciniso Epicis, προς - ος, quantum Sci0, uni Aeschylo placere Gerundium quin omnino absit, non dubium videtur.

q. 18.

Vorbum πήryrii ex Se creasse πακτος duo loci Herodoto sunt documcnto V, 16 λ καταπακτῆς et ibidem τὴν θυρην θν καταπακτῆν. - Altera forma πηκτος longe maior exemplorum multitudino stipata in medium pr0cedit Apud eundem Herodotum, quamvis uno loco, munitur es. Loboc ad hunc loeum.

14쪽

κρυσταλλοπηκτος Eurip. hos 437. Gerundium huius quoquo verbi frustra circumspexi.

ζ. 19.

Πλευστός, πλευστεος, πλωτος. Adiectivo πλευστος Atticorum loci, πλωτος onum o Epicorum, qui iam inter ipsa verba πλεω ο πλωι fluctuant, assignati videntur in gerundi unam sortior in t quasi robustiorem forma in πλευσε o praelatam crediderim. Ἀπλευ- habui Xenophon Cyr. VI, I, 6; πλευστέος ristopha

Ps τό ς, ρει το ς. Γυρρει- apud Homerum Od. XIV, 25 o Apollonium Rhod. Arg. III, 108 solos ot cos quidem singulis locis legimus omnes, qui nostrorum supersunt, auctores unam formam Meto tuendam suscepero. Lexica liam dant Gςρευστος. υτος exstat apud oschylum Eum 446 apud So

15쪽

Gerundium nondum in conspectu nostro sui nec propter notionem, quae ipsi verbo subest, forsitan esse potueriti

II μευ σὰς et πινυτος. IDMo sngli πνειστος, ut apud Homerum ἄπνευστος Od. V 456 apud Hostodum αν νεοστος Thoog. 797; apud Pseudo Phocylidem poot gnom. d. runck 12 donaonstrant. Altera ratio, quam in πινυτος, quod in ipsorum adiectivorum signiscatum transiit, habemus, longo maior exemplorum multitudine os circumfusa apud Homerum Od. Ι, 29; V, Ii XI, 445 XX, i XX, I 3I XX, 228 XXIII, 36l apud Thougnidem Paraen. 493 apud Solonem poei gnom. d. Brutich)XV, 39; apud Naumachium poei gnom. d. runck 13 26 33 90 apud Metrod0rum poei. gnom. d. runck 2 apud Apollonium Rhodium Arg. IV, 65. - Gerundi uim quominus habeam, magnam ipsius verbi potestas attulit dissicultatem. I. 22. Ao παστο ς et ρπακτος. Verbum oπύγ apud Hesiodum quidem Oper. 29 ρπακτος nobis donavit, Attici autem scriptorcs, ne in suspicionem inconstantia veniant, unum deπαστος commendare audent, cuius ompositum ναρπαστος usurpavit Euripides cc. 2034 Plato Phaedr. I Xenophon Mem. IV, 2 33. Gerundium unde depromam, adhuc non habeo.

20쪽

valuerint, quaeritur.

2 Exponitur, quibus argum ontis Cicoro crimina rodarguerit Senectuti obiici Solii a. 3 Regum Rumanorum ingonia et 0res, qui fuerint, quaeritur. 4 Quiuam sunt ros iri omnium et aetatum os nationum maximi g5 Athoniens os olli an pacis artibus pluri valuerint cxquiratur.