장음표시 사용
811쪽
dicta est etiam aliqualiter contentus. Dixi Omnem beatum esse etiam contentu, quod videtur per se manifestum non tam ensis cui beati it ad contenti: nam etiam si hic ille in ratione beati disserant, eo quod alter altero sit magis beatus; non tamen inra: ione contenti hic ab illo S t, quia etiam inaequaliter beati sunt aequaliter contenti, ex beatis enim quilibet habet quod vult, adeoque nihil ulterius appetit
supra id quod habet: hoe ante est esse cor
rentum onus autem est altero beatior, non
quod unus plus boni possideat quam alter cum bonum omnium sit unum idem sed quia boc idem bonum perfectius mintensus possideatur ab uno quam alio, turna possessione per intellectum, tum possessio. De per voluntatem; quarum illa est perfectior intuitio, haec autem perfectio fruitio eiusdem boni. Ad illud de uniuersali bono cauenda est alia aequ: uocatio . Beatitudo definitur a nonnulis, status omnium boηorum araregatione perfectus a D Omnium bonorumo non ita debet intelligi, quamquaecunque hic nunc nobis bona videntur, eadem , et secuta dum individuum, vel secundum specie ma nobis habenda sint . quando, ut sperandum est beati erimus Cettu est enim ex praesentibus bonis pleraque, si non omnia, nobis tunc contemptum iri sed ita ut in illo statu habitu simus quicquid volemus, nihil mali volt turi Praeterea ita in
telligi potest praedicta definitio, ut in eq
812쪽
De amore bori. 76rvere reperiantur haec omnia bona, quae hic
vehementer amamus, eminenter tamen ,
non autem formal terra hoc est secundum omne id quod dicunt de perfectione, non is vero secundum id quod dicunt de imper sectione Propterea etiam in diuinis litte- ris vera felicitas sit ijs nominibus adum iratur, quibus significantur ea bona inqui bus hic hommes iucundantur: puta sub nI- minibus conuiuii, caenae magnae, nuptiarum. aliis huiusmodi. Praeterea quando dicitur quod quilibet actus nostia voluntatis est aliquis amot felicitatis , potest esse sensus quemlibet, actum nostra voluntatis esse ex appetitui felicitatis Appetitus autem hic debet ac- cipi pio appetitia innato cum enim O.
luntas proportionetur cum bono , an mi quam cum obiecto proprio dicitur inna i appetere bonum 'cum ratio boni sum. me se riarur in obiecto beatificante, re . et edicetur summe appetere felicitatena ,
quia autem in quolibet bono reperitur a tio boni & quodlibet bonum est Ma sum mo bono, tabe me: cnte, propter sum- mum bonum ut propter finem lime per amorem cum stibet boni dicitur amare aliquod vestigium summi boni aptunia,
conducere ad cognitionem, per cogal - tionem ad amorem summi boni non quod de facto boauro quodlibet amatum illi repraesentetur ut participatio summi boni; ameturve formaliter ut manuclucens ad cognitionem&amorem summi boni ii
813쪽
xi in quolibet bono, nullum excipiens , reperiri aptitudinem ad manifestandum summum bonum, ad amorem eiusdem impellendum , quia re ipsa in quolibet bono quicquid boni est,cst vestigium summi boni, larguensis summo bono bonitatem a longe maiorem mmc dicit Augustinus se nullo genere boni delectarum sitisse , quo non gustaverit musto maius, adeoque multo magis delectans in Deo: adeo ut suavitates illae, quibus antea ducebatus,e seducebatur,euaderent illi amarae 4n iucundae
Deo per suauitatem asterius S longe altioris ordinis, illas expellente. His positis. Rela neg. ant. Ad probationem nega haec hona particularia esse partem nostrae felicitatis, adeoque illius uniuersalis boni
quo felicitamur. Qui amat uniuersale bo' nun putatque felicitatem consistere in uniuersali bono, intelligendo per i uniuersale boniam aggregationem bonorum Om-nrum tam im simorum, quam superiorvi amat felicitatem chimericam cum multa ex istis bonis habeanti inter se, in utrua possessione summi boni repugnantiamia.
Patet hoc ex illo dicto Christi Domini trecepisti bona in vita tua , Lazarus si
militer mala certe non omnia bona , quae
recipimus in vita nostra, remouent ab illo bono, quod post vitam nostram speramus et sed solum bona illicita illicite amat a atque conquisiti similiter nec omnia ma- la, quae patimur in vita nossra sunt pignus
illius boni, ad quod aspiramus , sed mala
814쪽
patienter cum virtute tolerata. Igitur qui putaret beatitatem confistere in possessione fruitione eorum omnium , quae hichona nuncunantur, fingμrta sibi beatitudi rei impossibidem Dicitur autem bonum bearificans uniuersale bonum, quia uni ua- saliter satiat appetitum. Obtic E. Summum maltim quomodoli et cognitum necessitat ad odium , ergo summum bonum quomodocunque cogni
tum necesscat ad amorem . Probatur anteca
quia non solum damnati necessario oderunt miseriam , in qua sunt , sed omnes homines
necessario oderunt damnati Probatur iam
cons quia maior est ei acta bona summi
in trahendo ad amorem , quam summi maii in inpellendo ad odiunia. ergo c. Rcla. primo neg. supposilium : quod vi -
1 deluet detur summum, malu aeque enim sicut in bono reperitur rata summi ni Rici malo, est aliquod bono ri , quo non eupoisibile maius, non est ullum maluim, quo non sit possibile maius Ratio est, madatur bonum sine ullo defecturi nori datur malilm, quod non sit a quid , adeo quo quod sit defecti is ci ianis boni: nam quod malum est simpliciter, est in aliquo genere boni datur autem aliquod omit a quod non est in ullo genere mali. Duo m Ia vel seorsim vel simul possunt induiss
apud arguentem apparentiam summi mali: puta malum culpae, de malum poenae . In peccantibus dum non sunt in via est,
tum culpae diuitan a malo poenae in jia dem
815쪽
de dum sunt in termino , videlicet ita damnatis, est simulta, mali culpae, mali penae; etiam enim damnati peccant iuxtallud: superbia eorum, qai te oderunt, asceη-dit semper quod secundum interpretatio. ne Doctoris Angelici, de malis Angelis alijsque damnatis intelligendu est. Vtii ex his duobus malis sit maius disputant Theologi. Ex principi j alibi positi rect e inferes malum culpa maius esse, quam malum pe. nae, quandoquidem est mordine, siue in genere mali moralis, quod secundum talo tum vincit genns mali physici imo per malum physicum, de cuius genere est paena, homo non fit malus, sed supponitur iam malus factus per malum culpae . Hinc oriuntur piar illa Sanctorum affectiones
dicentium nihil se formidare infernum , nisi ob ci; lpam. quae ibi committitur parato IIustinere gehennam ne peccent, Certe qui uri malunt aeternum uri,quam vel semel peccare manifestissime ii dicant matur culpe onge maius esse malo poenae. Prate rea mali culpae implicat Deum esse aut ho-rem , Deus enim peccatum non facit; saimplicat autem, imo maxime conuenit Deum esse aut horem mali poenae sicut enim malum culpa esse a peccante, ita malunia
pena est a Iudice, seu Vindice nostrarum praeuarication lim , de hoc genere mali intelligendum est illud quod dicitur: non est malum in eluitate, quod non fecerit Domi nus,&alia huiusmodi: patet igitur peccatum peius esse quam poenam peccati.
816쪽
Rursus per poenam reordinaturna cura rationalis, quae per culpam crat deordinata: id autem per quod reord matur deordinatum, nequit esse aeqie malum, ac fuit id quo deordinatum est igitur malum penae nequit esse aeque malum ac malum culpae . Hoc argumentum plus etiam probat qua
intendamus,4 rei te probat, videlicet malum poenae ex suppositione culpae non esse malum ieipsa tamen malum est, sed non in illo genere mali, quod reordinatur petipsum ex quo apparet malum unius generis esse reord matrum mali alterius e adeoque malum unius generis ex suppositionem alta natio genere esse bonum , metuis enim est eum, qui peccam , sustulere penam peccati, Plana impunita est ut lux tot illud Augustuat in lib. de nac. bonicis. meistius ordinatti natura ut iuste dolcat i Dyplicio, qua vi impunegandeat de ρeccato. Quamuis autem sit bonum,c si tamen
etiam malum patietui, quamus enim re
ordinet naturam rationalem, est tamen illi doloriferum consequonte malum exEn e Pali, qliod Oppos, uti ni cudo ineel illud argumentum Ioannis Chrisosto-mι, poenam videlicet pro peccato in Ilictamquam storqueat sus mentem, non esse tamen limpliciter malum quia a malum eia
et, cum Deus penam addat culpae, adderet malum malo, quae rari quomodo intelligenda sit habes cx ditiis. Quamuis autem malum culpa sit dete. rvis, S incomparabiliter deterius malo
817쪽
poenae , complexum tamen ex malo culpae ct malo poenae videtur deterius solo malo culpae . Adeoque si poena damnatorum in. cluderet formaliter in sui constitutiuis malum culparci videtur maius malum pama damnatorum, quam culpa. Quod enim praeter malum culpa includit etiam malum poenae,dicit plus mali , quam si diceretia. tum culpae pra: cise qua nco quidem toti illi
r alitiae abam superaddit. Posses tamen diis c re haec duo mala non facere malus malum immo quia cum sint in diuerso genere , non faciunt intensionem Iecundo quia per unum ex his malis pra: c. se secundum se consideratum homo non fit malus neque cnim malus est Iscariotes per hoc, quod puniatur. Irri posses dicere esse minus malum complexum ex culpa poena, quam cul.
patia sola r idque probare ex dictis quia uidelicet culpa sine poena est malum nullo
n. odo compensatum,&ita cordinans naturam rationalem ut per nihil aliud reordi. netur malum autem culpae coniunctu cum malo poenae est malum aliqualiter coni pensatum per aliquid, quod ex suppositione ipsius habe rationem boni. ita deo resinans ut simul per ab ud reordinet ut, adeoq; qua-
uis arithmetice enum crando mala in peccantein simul punito, id caris inuenisse plus mali, quam in peccante dumtaxat, nihilominus in hoc vhlmo plus mali forma Ii term uenis: huc facit dictum illuci sit. pra relatum melius ordinatur natura v
iuste doleat in Iupplicii, quam ut i uiae gaudeat de peccatu . Ex
818쪽
De amori boni. ς Ex his inseres hunc acuum Demine si siturus sim semper cum culpa, fac me potius
an stemum punici, qtram ternum impotpeccare esse voluntaἰis bene ordinatae, amantis inter duo mala minus malu adeoque habens comparative ad alterum rario
ne boa . Huiusmodi affectus oriri potest
ex amore summo diuinae gloriar nam licui
Deo gloriosum est misereri parccre ita etiam gloriosum est punire: iuxta multos non punire peccata, neq; dimittere, non eular Oriolam, adeoq;est impossibile, Meoicia sint obiter occasione argumenti pro-DOuti,ad quod VResp. . eg ant-Falsitas antecedentis probatur ex dictis, nam summum malu idetur aliqvid rad hoc Imine nuncupetur, potest ita propom , ut non neces- latet ad Odium, adeoque salsu est non posse non haberi odio. Ad probatio, em . Quemadmodum damnari oderunt suam m: se a Ita etiam B atlamant sum felicitatem .sed aliti dest suam nati necessario oderunt suam n)ilariam, se ii, si visi summum maturnia' aliud omnis creatura rationniis necessarii odit miseriam summam, seu summum ma-um. Ne q. etaim Omnesia cognoscunt malum , Uue Heriam laut illam cognoscunt cainnati lac pautem exprimentalis cognitiosum e miseriae damnaras cogit ad odium it ac iam experimian alis cognitio sua Micitatis necessita Beatos ad gaudium. Vbi
nota discrimen me haec duo. cogit noces brat Orum primuin adhibώmus pro odio
819쪽
damna lorum, secundnm pro gaudio Beatorum. Damnali coguntur ad odium S tristitiam, alio R. acius, quos exercent circa miseriam , non per hoc quod risiariis odisse non sit secundum naturam , propenso ne miseri ut miser est, sed quia haec ipsa mise. ria est omnio contra inclinationem illius, qui iniser est. Hoc modo lapis proiectus cogitur sursum ire, non quod sit contra incli. nationem profecti ut talis; sed quaa hoc ipsupi Olj cicii contra inclinationem lapidis qui proij cerc. Beatus aut ei non cogitur , sed necessitatur tum ad artiorem suae felicatis, tum ad gaudium circa obiectum felicitans, quia nec ipsu amare aut gaudere, nec Obie.
tium ad an orem laudium trahens, es
contia natura aut inclinationem Beati imoctum hoc obiectum sit summiam bonum, eliseum me secundum naturam voluntatis , quacum expetimentali tu illud attingat , tanta propensione rertur in ipsum, ut nequeat nos 1erri Propterea voluntas beati quamuis nolibere, voluntarie tamen amat oblectu hea istificans &de lecatur in illo . Hanc volun. tarietatem aliqui nuncupant nomine libertatis; libertatis autem non a necessitate , sed a coactione. Ex his posses ad argumentum:
Sicut enim beatitudo sub conceptu praeciso beatitudinis,hbc est beni puri , necessa, rio amatur ita& damnatio sub ratione praecisa mali nccessario odio habetur Sicuenim beatum sic necessario placet , ita necessario displicet esse miserum, Resp. 3. summum malum, quomodociaque
820쪽
que cognitum necessitat ad exercitium odii, nega speciali quadam cognitione cognitum romitte PQ idem dices potiori iure de eo; quod vere summum bonum est respectu amoris.Sicut enim experientia summa miseriae facit damnatos necessario osores eius dem ita etiam experientia summa felicitatis facit Beatos necessario amatores& suffelicitatis. ilius boni per quod sunt felices Eet dictis patet Tum iri u bonum habere vim necessitandi ad exercitium amoris ergo se is hanc vim non semper exeri ab eodem summo bono. Et consequenter posse summu bonum necessi: ate ad amorem sui non tamen semper necessitare. Potest quia potestin intuitiue experimentaliter, de subpura ratione boni poni in anima , non semper neccsitati quia non semper est animae hoc modo praesens. In quo apparet discrimen inter cognuionem abstractam sumi boni ,- cognitionem intuituam eiu iadem An autem cognitio abstracta talis esse
possit ut per peruo necessit tono i solum
quoad specificationem , sed et a quoad exercitium, est alia contio uersia; m qua probabilem putamus parte alfirmativam Ra. tio. quae in hanc opinionem iu durit, est: quia hommi considerato ut homo est, praescindendo ab ea eleuationes qua leuatus est supra se, debet esse proportionata aliqua se licitas per modum 4 ais si autem ponas in tali hypothesi beari posse beati tardine, ut aiunt, naturali necesse est signam aliquem