De coloribus corporum naturalium : praecipue animalium vegetabiliumque ...

11쪽

IuteIIS, 7. rubes 8. runnctus. Tunc sequuntur specierum arietates, quarum semper umerantur septem, e quibus prima colorum speciem plerumque Puram indicat ceterae vero mixtum, idque cum quavis caeterarum specierum. Ad rem illustrandam primae speciei arietates praebeant Exemplum. Virio entes sal bicolori S niveus, aure albus, albidus, inanescenti albus, ' ilacistis, Caerulescenti- albus, iam tantinus, vires Centi-Blbus, oborinus , Hulescenti- albus, Porcesilianeus, rubescenti- albus,

Exemplum hoc suffecerit ad probandum, denominationes usitatas aut cognitas admodum commode esse adhibitas ad varias albi cum aliis coloribus mixturas quamvis vox oecesilanetis ad designandum Colorem, quem dicimus rubesscenti-albiam, adridere non potest. Ciriusnaodi denominationes minus adaptata hic illi in ceterorum colorum varietatibus occurrunt, sicut et in illis cani cyanei, iridis, lutei rubri ac ruu-nes varietates notae desiderantUr Complures. Quin autem huic ipsi colorum dispositioni tam ingeniosae persectio copiaque desit requisita, si eri minime posse videtur, siqUid m rani, Frinci, miridis, ut i, ru Bri thrnune varietates aeque sunt tractatae a illae albi et nigri. In his primis autem varietates cogitari possunt dupllices, ita scilicet, ut admixtio coloris ad hunc variandum adllibiti, in duabus proportionibus diversis haberet Iocum, quod quidem in utrisque postremis non poterit cogitari, quia summae luci et maximo ejus defectui color non est proprius. His animadversionibus de Bernhardiana colorum dispositione praemissis, hanc ipsam mihi liceat exhibere, sed factis quibusdam mutationibus, simul triginta sex vatietatibus colorum auctam, ita, ut earum nonaginta duas disponere queam. Tali accremento potuit fieri, ut plura jam usitata Colorum nomina acceperim, atque ea, quae minus recte designabant varietates, ad aliarum designationem adhibuerim.

12쪽

Colorum species ordine paululum mutato ita disposui, ut eae, quae in iride sunt spectatae, illas quae tu ea non sparent, ctguantur.

I. Varies tates sal bivio loris: nietieus schne e weiss), pure albus, orgialacesus p fel fenthon eis s), canescenti-amus,

13쪽

githaginosus xl ad eblii thi et h), canescenti- ruber,

14쪽

thalassinus me ergrum, canescenti- viridis,

15쪽

prunrnus ps Iaumen blau), runnescenti-coeruleus, Γυidus schlagblau , brunneo coeruleus, parollinus lac limus blau), rubescenti-coeruleus, Distacetis vel Icherib lau), rubro-coeruleus,turcinus t ix his blati , virescenti-coeruleus, coracia ceus jacken blau), viridi coeruleus. Nonnullas colorum denominationes usitatas, quae in hac dispositione fortasse desiderari queant, etsi aliae, vel aptiores, vel non minus usu receptae, earum loco sunt adoptatae, velut synonyma commemorandas arbitror. Tales sunt:

Novirens, psittacinus janthinus, violaceus. Complures itidem usu receptae denominationes idcirco hic collocari non potve runt, quod colorum mixtiones, quas designant, cum in alia, quam hi constituta, proportione sunt, tum et ipsae e tribus quatuor V Coloribus sunt compositae. Iam vero denominationes colorum supra dispositorum determinantur facillime, si vel duarum varietatum denominationes, vel unius tantum cum quadam alicujus specie apte componuntur. mu pertinent: ardesiacus schie fortas et schwa TZ - canesceriti- anthracinus. gestacetis si heri en brinun racia teriti, ferrugineus. rufus fuciis bravn m castaneo - ferrugineus.

gilvus mongo tengelb ra sordide buxeus, color ΜOngolicis gentibus proprius.

16쪽

he tis genis en ledergelb rubescenti-isabellinus pag. 3. . prasinus lauch grian glauceScenti-CapParinΟ- smaragdinus. Simili modo mixturae illae, multimodis proportionibus o tribus coloribus compositae. quae quidem nullo nomine designatae, aepe tamen occurrunt, possuti deno

17쪽

Η colores metallici, si ad designandum colorem corporum nati iralium non omnino sunt commodi, denominationibus eorum denominationes aliorum colorion aptio-Tum Praeponuntur, e . . rubescctnti- argesnteus rothlici, sit ber eis s), vires conti-GGwnteus gri inlich-silber eiss etc.

Donqminationibus coloris, qui plurimus occurrit, ubi pigmenti quantitate tantum plus minusve differt, modo Saturates dunkel , modo dilutes heli praeponitur, e g. suturales iolaceus dunkel-vei Ich en blaim, vel diltites io Deesus hell-veitch en-blata . His adnumerantur simulque Per an rem illustrantur sequentes colorum usu

tatae denominationes . .

stramineus stro h gelb dilute buxeus, isa bellinus is ab elige Ib in dilate Ochraceus . . Si in una alterave parte quam in reliquis color apparet dilutior, dicitur ad hujus partis colorem designandum pallidus blass), si allidior blasse H nec non, ubi sensim dilucescit color, Palfraceus blasser Werdend . Cum spectes varios pulchritudinis gradus, color satius determinatur hisce te

minis:

18쪽

b. Sesonradum gradum.

exprimit.

Interdum corpora nitore praedita, pro varia eorum directione, lucem atque contemplatoris Oculos versus, diversos ostendunt colores, ubi ad Illa colorum vicissitudines determinandas, licet uti his terminis: micrans schille Tnd , ubi corpus pro varia ejus directione alium atque alium offert colorem. iridinus regen bogenarii g), ubi corporis superscies ostendit iridis colores. columbimis tau enhais ivi, ubi in superficie ruber, violaceus ac viridis metallico nitore apparent ). Superficiei color haud raro est alio quasi obductus, ubi dicitur: obtescitis liber de cho, et quidem addito obducente colore o. g. chloriticus incia no- obtescius Chlorit grun reis grin u- uti dei t), ut occurrit in rami Fagi

Notas intensiva o pelluciditatis ac superficiei diversitate deductas, ubi respexeris, hujus colorum dispositionis usus ita amplificatur, ut et in regni mineralis corporibus describendis possit collocari nequaquam tamen praedicaverim, illam Minera togis, quibus plerumque distinctio subtilior est necessaria, tanto esse commodo, quanto Zoologi a Bolanicis.' Tam in hoc quam in duobus terminis praecedentibus est dicendum, eos potuisse augeri Cum vero animalis vegetabilisque regni corporibus distinctione subtiliori opus non sit, pro fossilibus terminorum adjectio ineralogis ipsis delegetur.

19쪽

Non potui prius quam liae pagesilae in luce in prodirent, qui de colorum denominationibus nonnullas adnotationes adderem, et mixturas simul atque eorUm transitum atque affimitatem demonstrarem.

Etiamsi omnes colorum denominations ita sint deligendas, ut nulla ampliuς egeant explicatione id tamen non semper fieri potast, quoniam saepius obveniunt difficultates, quae penitus superari non ubivis possunt. Ad colorem denominatione commoda designandum non solum cogniti corporis, illo praediti, investigatio est necessaria, sed etiam res poscit, ut nomen Corporis sinat ab ipso derivari adjectivum. Ouam ob rem o substantivo ct adjectavo sit compositum nequaquam licet, sed e substantivo solum constet necesse est, idque tam in Germanica lingua, quam in Latina. Porro ne Cesse est, Colorem Corporis, a quo ad quendam designandum colorem, deducere denominationem volumus, corpori ipsi adeo esse Proprium, ut de ipsius conditione non amplius opus sit dictu, nec in eo contempIando distantiam, qua colore designandus conspiciatur, supponi porteat. Quamvis omnem Curam impenderim, ut huic desidori satisfacerem et difficultates superarem, quae obstabant a nominibus corporum, e quibus colorum denominatio esset deducenda , nihilo secius nonnullas coactus sum recipere denominaliones,

quas sine adnotationibus adjectis di Hrtere non possem. Mae sunt: Restitit IrIS Betula alba, cujus orto est obducta epidermide, in qua, si extrema amella seu cuticula demitur, color runnescenti- albus comparet. Betula

20쪽

16 alba cum e genere species 'xime vulgaris sit, lausim id considero xcusatum,

quod necessitate coactus, Coloris 2nominationem a generis nomine deduxerim. CVresolac us a Cer o Capreolo Color eo designatus tum deniquo apparet, si animal ab oculo tantum distat, ut riseus pilorum a brunneo Rud amplius possit dis Cerni. Rohorinus et a Quercu Robore, cujus ramuli annotini sunt colore luteo - cano. Stryciaminus a StryClino Nuce vomica Semina hujus vegetabilis offerunt colorem huc spectantem. Mic quoque coloris denominationem a nomine generis cogebar deducere.

Eooninus a Foeno, quod quidem non nisi quodam intervallo ac simul copiose objectum ostendit requisitum Colorem. Leuc Phaeus color Coerulescenti janus, seminibus Lithosporani officinalis, Μ eer hir se dictis, proprius Unde denominatio Germanica me er hirsen blau. Cascarillinus color corticis Crotonis Cascarillae epidermide denudati. Gnajacinus a Guajaco, resina Uajaci officinalis, qua colorem hic suppo 'situm quodam tantum intervallo prae se fert, ubi viridis color a brum eo haud amplius, ut antea SeParatus, Oculis discernitur, sed potius brUnne prorsus apparet immixtus

Iuni ctrimis a Junipero communi, cujus accis sicco tantum statu est color

Ptilius: coeria leo-brunneus, color ligni aeri Iucique diu expositi. Ces sinus color varietatibus Cerasorum nigro - rubris proprius. Taureoliasseus a Daphne aureola Cujus flores et saepe soli illis proxima sunt viridi-luteo colore. Pisiacetis: a Piso, semine Pisi sativi Color eo indicatus seminibus non nisi immaturis est proprius. Paresilirans a Parmelia Parella, ex qua Lacca, quae vocatur musica, Paratur. In universum de Colorum denominationibus addendum est, nullam in corporibus,

a quibus illae deducuntur, nisi colorum ipsorum rationem osse habendam, nullo ad vario sensitatis neque pelluciditatis vel impelluciditatis neque superficiei horum corporum respectu habito. Qua quidem ex parte commemorandae sunt denominationes colores exacte desigΠBntes fumigatus, rabitus, ranunculiacens, si criniuΠS, buxeu esborintis ac malachiticus, qua sine illa condition in eadem colorum dispositione conjunctim non essent adhibendas. Quod antiquiores adtinet colorum denominationes, imprimis innaei, id maxime curavi, ut eandem retinerent signiticationem, in qua illis sus est innaeus. Neque vero hic Praetermittendum est, ipsum innaeum secum non semper consensisse ita