De vita et scriptis Lysiae oratoris

161쪽

enlus argumentum murat expositum invenimus a Gregorio

κα μη ἐρῶντι τουτου σοφος μἐν ουδεὶς Aαις διο ιαι, ἐπὴνM. et Theon. II, 18. Maxim Planud ad Herm. . . p. m. Ald. T. V. p. 5I3. . Galen de Hippom. et Plat phil. IX, 5. At in hoc festivo argumento Plato non an istit, sed in eloquentiae naturam alitus inquirit. Quod

autem maxime ut orator obaeritet postulat, hoe esse veritatem es aeniseb. eomm de auctor Amalari P. II. reris intelis it Seboliasta quidam Hermogenis p. m. Ald T. IV. p. 297. . , si ii in aliis quoque dialogis idem statui Elam

ea summa, quam ex posteriore dialogi parte olligimus qua que omnes illius temporis oratores isseetatur. In priore vero parte lasiam solum impugnat Soerales ab initio Lysias aen..tentiam ἰτω ι ἡ ἐρῶντι mei σθαι δεῖ' ironim omprobat atque quae idem sentiat orationem amatoriam habet. Jam vero Lysiae sermonem perplexum a plane membrorum iunctura destitutum exprobrat; ethieum oratronis Lysiam argumentum Iraetermittens dieiionem impugnat es Plut de audiend. e. IS..ueiaa. de domo . . Diogen Laert. I, 25. Fronton do Iandd. sumi et pulveris p. 56. Proes. ad Parmen. p. 23. Conain. , neque oratiuneulam vilem et humilem esse negari potest Aeeuratius hoe exposnit aenisellius in ominent edit. Amatori suae praemissa . Quare artorus ad illum sophistam quem finxit, eam pertinere contendit illum vero orationis apud Platonem non inneiorem esse posse led si ostrem negi se quoniam clempora obstent, tertium esse sugendum optime Spengelius συναν. p. 32. h aiatnii. mima Belasso Tvlori sentenuam Lysiam nostrum non esse auriorem,

162쪽

τον τον λογον οἰκονομα ατακτι καὶ ναρμοστιν. καίτοι

καλα εχων ἐννοίας καὶ et, αλλην λην αις καὶ Πλατωνdρῆται, - ὁ λογος δείκνυσι, ταῖς αὐταῖς, μετα πολλῆς τῆς αρμονίας καὶ κριβος sed seriptor Lysias vitam

ει orationes negligenter eonfudit ei verba: συσίας προς - ναῖκας ἡ ἐρριτικος κ M'. ad ejus vitam tantum reserenda sunt. Multi inter veterea seriptores nostrum Lysiam esse Intelligendum auctorem orationis apud Platonem testantur es. Baenisch. comm. l. Epp. Soer. 27. . Ex hae ipsa, ut diem rixa inter latonem et Lysiam exoria Dionysii Halicarnassensia impetus explicandus est, quo in Platonem irruit. Non eidinsolum Platonis orationem multo inferiorem esse quam Demosthenis affirmat ep. ad Cu Pomp. g. I. , sed etiam pius elocu-ιionis simplieem quidem pariem et Iacilem contendit eas et suavem illani vero quae ad loquaestatem περιττολογέαν s ratur, obscuram seri, latam, verbis Maiis instructam, inopiam riuoque ei nugosam ep. ad Cn. Pomp. q. 2. de eomp. verb.

u. 25. p. 208. de Demosth dic. vi q. 23. aique hoe iudieium ad Phaedrum ipsum reserendum ess ad Cn. Pomp. q. a.);

ummopere certe Platonem peecasse quod lasiam perstrinxerit atque honoris solummodo ei aemulationis studio perducium contra Lysiam oratioue eum scripsisse. Neque Dionysius soluatalia d Platone iussicavit, sed etiam Caecilium eadem sensisse Longinus de subl. 32 8. testatur, neque Longino redendum est, Caecilium odio laionis maiore nam Lysiae amore imbutum atque opinione Lysine orationem esse omni peccato liberam

ἀναμαρθητον et καθαραν insectum fuisse, quia supras p. 39. docuimus, accuratam mamram egisse Ca ilium; Longinum vero sublime dieendi onus amasis, subtile a Lysia traeiatum despexisse ei. I, si et dias erit de Longin p. LXXI. d. iask. nunquam obliviseamur; neque Diousium eaec Platovem odio habuisse, plurea loci testauiue es da Dinarch. g. 8 p. 645. p. ad cu Pomp. p. 75I. . inuino

tenendum est, Phaedrum primum esse opus a Platon conseriptum sol. 93, 2. ideoque a Platonis priore sentiendi modo

etiamnunc poeum quodam olore ornatum. Tum autem si inquaoationem subtilias inquiremus, et Platonem et Lysiam exeutandum esse intelligemus. alaio enim ex iudusina ut orati

163쪽

δέδοταί τε καὶ ἐκπέτωται παλινωδέα, τα τε αλλα κειτοις ονομπσιν ηναγκασμένη μιν μοῖς τισι δι Φαῖδρονειρῆσθαι, et Aristoteles inst. IlI, 7. καὶ τα ποιήσειερρωσεν ἐνθεον γαρ ' ποίησις et δὴ -- σει et μετειρωνείας, περ Μιας Mois καὶ τα ἐν τῆ ΦαιδρομSed non mirum eat latonem malum iudieium a Lysiaci lisse. Illo enim tempore Lysia Thuriis modo reverteratis que indiriales orationes hue que aeripserat leviora vero or sonum genera, ut epistolim, maioria, alia quae nulla adhubit eura ροτα παιδιας composuerat, minoris erant, ut Di nysius ipse latetur, momenti; quare immerii ues veterea falsi iudieii Platonem Musaverant. Sed quo minus Lysiae aucioritas latriis indies diminuta videatur, hoe tenendum est, ne retionem quidem esse Lysiae quem Plato aervari Ereti m. Spengelius et Frauatus eodem tempore utriusque libri a I823. predierant eontenderant λογον ἐρ-- epistolam eme adamatum eonscriptam, in qua iudieanda nou eaedem leges quibusi tam orationem metimur, adhibendae inti Spengelim quomodo hae Mutensa et oratione ipsa opum firmetur et testimoniis M. Cornelii Frentonis, Hermias Seholiavias. Photii,

Midae, tam praeelare exposuit, ut equidem in tua a toritato Requiescam, illa vero quae aeuisebias p. 30sqq. Lysiae obierit adant et issam matermann quaesu. Demosth. II. p. PQ. Phaedrus yrrhinusius Pythoelis L quum Socrati obviam venit, rata re alam λογον ἐρ-- Meum seri; neque igitur est quam eum ol. 3, 2 seriptum emo negemus.

Eundem Phaedrum, mutam personam agentem, reperimus in

Platonis Protagora, ubi Hippiam de ignis mei libus coli vestem audire dicitur p. ara. b. eundemque in las symp. et ap. Lysiam ipsum in or de Arist. bou. . II. sui plura de eo rapit diseem adeat Theod minui dias ad ale. doe. Sehilter. p. Ira sqq. et maea de Ariat Av. et Herm. p. 34. Ceterum Clitophon dialoga. Pseudo-Platoniens idam sere initium eodemque modes Lysiam memoratam habet, asPhaedrus, sed ad Platonis libros de republiea ea reserendus es. si Dion p. 7. M. Peia .).

164쪽

orationum Lysiae deperditariun fragmenta.

I. κατ' Αἰσχίνου περὶ τῆς 'μευσεως των

διδους' Tvl., Binheri, Foeriseh. Frang. I., Westem. 36. . Ex arp. v. υτροι, ubi additur: πολις εστιν ἐν αριο υτι καλουμένη, καθα φησι Σεναγορας εν α νησοις, ad quas verba et mussac. p. s. d. m. De hoe fragmenis disseruit Meieras de bon damn p. I03 sq. Nicophemum ei Aristophanem proditionis damnatos esse videri, eum actor or de Aristoph. bon. . . ne sepulturam quidem iis commissam dieat sepulturam enim perduellibus tantum et erilegis negari. Quafis haec fuerit proditio, verisimiliter os eas aciiuros si haec or adet Aeseli de Aristi bon. abi ad nostram pervenisset aetatem; tu 3 pro enim quum res gesta. Eleophemi et Aristophanis postremae potissimum moliaereatur, in illa oratione acturatius de ipsius proditionis natam disput tum esse vero videri simillimnm. Fortasse, pergit Meieras, proditionis erimen Aristophani intendebatur, eam de aera numis Atheniensibus Euagorae auxilio missae a Teleutia Laeeda monio aptas amat. Quod quidem mihi no probabile eam

Mari, supra p. m. dixi isteria vero inieri verbis nihil

165쪽

hQm ad mltitia. Da Aesaina nihil mihi notam est umque ille est unus ex X viris mea. . II, 3. 2 Laisoli in eum Aristotelo Spartam legatus Xen. . ΙΙ, 3. 23. , n quo a Selli lio viro populari Arist. v. 23. Vesp. 338. M. 220. 267. eogitandum esse videtur maiori jure i telligas Aesehinem Lusiensem is de Apoll. hered. g. IR).

ατ-ῆ καὶ ἐπὶ του κρινειν Ῥυσίας κ. τ λ. se actione βλαδες, quam plerumque thesmotheia indurendam arabant, o Meier. Proe. p. 475 sqq. Boe e strameaium or eonira Aeseb. Oerat. estermannus uiat; quod equidem nullo modo conresserim. Nam si eaedem esseat viruit. nomini Aeschinis haud dubie mola Soeraiies addita esset: tum autem actiones βλαβης multiplicis suo generis aiqus etiamsi ad Meuniam ereditam repetendam speciant e .meieri Proe. p. 5II. 638. , amen ab aetione χρέους diversae emo

videntur.

De hae oratione nuper disseruit eleveras . l. ia Museo Rhen. a. 834. p. 39I I0. aique nonnulla seu menta, ab editoribus Lysiae et sestermans eoasum, distinxit. Quas tota dispuinti mihi tam probata est, ut eam in hac stagmentorum isollectione imaeenius. Distinguo igitur A. Προς Αἰσχίνου 'ν Σωκρατικον χρέως . De ipsa actione M. Meter Proe. p. 498. Io. 23. Orationis vero nostrae magnum fragmenium servavit Athenaeus min. II. B. sqq. : Ooδὸν γαρ ἐστι των καλουμένων

τον Σωκρατικὴν τοιουτον γεγενῆσθαι τους τροπους, ποιον

166쪽

- αρχεται δ' υτιος ἰητωρ. -ο- αν πο ιοηθην ανδρες δικασταὶ Αἰσχίνην τολμῆσαι οἴτιος αἰσχραν δει ην δικάσασθαι, νομίζων -- αδιωρ αυτον θέραν ταυτης συκοφαντωδεστέρα ἐγυμν οντος γαρ ι ἄνδρες δικασταὶ, ὀφείλων αργυρων ἐπὶ τρισὶ ραχμαῖς Σωσι 'όμω ' τω τραπεζιτη καὶ αν-γείτονι προσελθών ροος hia ἐδειτο ρη περιδεῖν

αὐτον δια του τοκους ἐκ τῶν οντων ἐκπεσοντα κατασκευαζομα δἐ ἔφη, τέχνην μυρεψικην αφορμῆς δἐ δέομαι, καὶ οἴσω δέ σοι ἐννέα λλους τῆς μνας τοκους''. λον γε ο υλος τῆς ευδαιμονία τω φι,λοσόφου si ιυρε νικη τέχνη, κόλουθός τε τη Σωκρατους φι1ο-- σοφία, ανδρος του καὶ τοι χυτην χρησιν τῶν μυρων ἀποδοκι σαντος Σ3λωνο δ του νομοθέτου ουδ' ἐπιτρεποντος ἀνδρι τοιαμης προωτασθαι τέχνης . . λ. 'Eξῆς ει τουτοις Λητωρ ταδε λέγει ,, Πεπιθεὶς δ' π αυτου τοιαυτα λέγοντος, καὶ καοιομνος, τουτον ἰστίνην Σωκρατους γεγον- μαθη- την καὶ περὶ διααιοσυνης καὶ ρετῆς πίλλους καὶ σεμνους μοντα λογους - αν ποτε ἐπιχειρησα ουδ τολμῆσαι, α ρ οἱ πονηροτατοι καὶ ἀμύτατο αν - ἐπιχειρουσι πραττε ''. una ετ ταυτα πάλιν καταδρομήν αυτου ποιησα κενος ὁ ἐδανείσατο, ὁ ολε τόκους υτε ἀρχαῖον απε- έιδου, καὶ τι πεm μερος ἐγένετο νωμη δικαστηρίου ἐρήμην καταδικασθεις, καὶ Γληνεχυρασθη οἰκέτης αυτου- ρωπίας καὶ πολλὰ ἄλλα κατεισαον αυτου ἐπιλέγει

'Aλλα γαρ ι ανδρες δικασταὶ, ου ει θεὸ μονον--οτός ἐστιν, ἀλλὰ καὶ εἰς τους αλλους απαντας τους -τω κεχρημένους. ου οἱ μῖν κάπηλοι οἱ ἐγγυς οἰκουμυς, παρ ων προπόσεις λαμβάνων ου ἀποδίδωσι, διαλωνται υτι συγκλείσαντες τα καπηλεῖα οἱ ὁ γείτονες ολως - αντο δεινὰ πάσχουσιν, ουστ ἐκλιπόντες ταραττῶν οἰκίας ἐτέρας πόρρω μιωθουνται. σου δ' ἐρα-νους συνείλεκται, - μὸν πολοίπους φοD- ου κατατί- Φησιν, ἀλλὰ me τοιτο τον κάπηλον o mo στηλην μανθείρονται Ἀσωτο δ - την οἰκίαν μα νο - ὸ - α μαμ P. V. L. et Derra pro Phorm P. M.

167쪽

τ ἀριθμησεμ τοτ οδοντας ἡ τους δακτύλους, ei: Iυσας αξως ἡ λαβειν πληγὰς τοσαυτας ειλα δραχμάς'' ap. Suid. γα- τις τους Oδοντας ηρίθμησεν - ἡ τους δακτυλους. 'μὲ γερώντων. et Photi p. 483, 2I. Porsis, desudaverba: στικτον --, quae amoeratio Lysias esse in oratione προς Αἰσχίνην - Σωκραταμ eontendit, τι μην-αε--- δαπεων eolieans eamque iungi Aristidea

or. 46 p. ω7. Diud. et οὐ Aυσίας Πλάτωνα σοφωτην καλεῖ καὶ πάλιν Αἰσχίνην;

Si agmentum illud ex Athenaeo expromptum reaptamus, quae errorem quidem hisnologicum aut iuridicum sapiant noa

reperimus; usnras vim quae memorantur ternas fisi Ceent

almas Athenis saepius esse expetitas Bomisius o. e. I, Ira. 144. domit, φορεκχην autem et στιπιον χωρων prop

in re usuraria esse verba Harp. Suid. Eiym M. Bevia

Aneta. 455, 20. , aliis dis us. Si hoc igitur solum spieies, quin oratio genuina sit non dubitabis, neque dubitareat editores Lysias et Athenaei nee Maesus do digam. Soer. p. IIo.). Sed eleveras optimo iure mihi finiuisae videtur. latam vitam, quam reo obiicit actor, philosophum peregiam vero dissimillimum eam; quae vero testimonia ineram de Ae hinis vita . . ollegi equidem repetam non est ne me. Aesainem unguenta sartauido victum quaeatvisae quamvis non rit eu eum hoe potui sis otium agere ninnina e Boeota. o. e. I, 49. , tamen a velamin nullo alio ara ab Mina ora

168쪽

ω donis auctora traditari laus - rellae illa tris de phia

osophi vinolentia dieantur, tam ridicula sunt atque tantopero

ab eius severitate, quam omnes eripiores testantur, abhorrent, ni non possim quin hae non esse seta a Lysin, sed a post Horis temporis rhetoro elevero coneedam. Nec profreto cum Demetrio onsonito, qui istam de si cum an amoribus narra

inueniam αστεισμους ουδῖν δμφέροντας σκωμμάτων ΟυM πόρρω γελωτοποιιας habet. Tales historias ne remisi quidem poeiae in lilosophos ontulerunt sabnia vero hi exposita imitationem loes euiusdam in Aristophanis Pluto magnopere redolet. Aesehines orationes quoque scripsisse e Lysiam in i logo qui Telaum est inseripius impugnasse radiinri arsiam a rhetoribus summi esse aestimatum supra exposui vel latonem ni in eius eloquentiam impetum Aeerat, Dionysius et Caeritin aeerbo odio no perseeuti Eo verimilius, etiamsi illa de Aesebinis sententiis 'ibi is dieia, quae sophistam indieant, praetermittam, mihi videtur esse, alios rhetores ut 1-ώam eonira Aesehiuis ela defenderent, hunc ut sutilem hominem depingerent studuisse. Qua ex eontentione haec oratis exorta est Aesehinis pauperias multas ejusmodi fabulas fingetidiespias praebes elui philosophus quia via χρη των in Sitiliam ad Dion3sium tyrannum migrasse seriues Philostrivit Apoll. I, 35.), rhetorum unus eum ob aes alienum Ath nis gias fabulam potura eonso ars. Itaque hanc totam orationem non a Lysia scriptam esse credamus. minime vero negandum est, odium quoddam inter Lysiam e Aesehinem extitissa et Lysiam in Aesellinem aliam orationem eo Muisae. Hae erat

Irao Αἰσχίνην τον Σωκρατικὸν περὶ

συκοφαντίας.

Quam landa Diogenes Laertius u. Dei ex eadem e M '--ota citat Harpocratio, cujus verba meis restituit Alanssaeus. Viriam ex hac an ex illa de aere alieno ompo- alla v. καταπληξ i. e. ὁ συνεπῶς πυγγμενος eliet a poeratio, neertum est Aeaehinea dialogum Ἀσπασία ompo-auerat de quo et eleveri l. l. p. 406 sqq.), in quo Aspaniam eum Lysiel demagogo eonsuetudinem ha uisse ei. Plut. Periel. m. arp. v. 'Aσπασία seminas soleas meretricio more vavere nar verat et Athen. V. p. 220.); Aspasiam ergo mavistis eoaseeiatus est. Quare Lysias illam videtur de

169쪽

ωτέαρ et Miseni da maioria. EM. Proe. p. 235. . Miror

Taylorum hiuio λογον eum ori in Aesehinem de bon Arist. publieat eonfudisse ad Lys. de Arist. bou. p. 6I8.4. Ist); reditus obmadinus, stanteius, morsius, Menagius, aussae eandem quam modo τρος A. τῶν Σωκρ χρέως voravi, ema putaverunt et Meier. Proα 244.); sed utraque oratio disii gnenda est. Diogenes quidem aeri orationem κατ απ.voeat, mrpoemii vero προς - . εω in huiuae vilics aeria oratu subtilitas iuridie non observatur.

Ex Harp. v. Λα-σθαι, - -οσθαι. οἱ M δατηταὶ οἱονεὶ μρισταί - δἐ εις δατη- αιρεσιν εἶδος τοδίκει ἐστίν. ποτε γαρ κοινωνοῖεν τινες ἀλλήλοις καὶ οιρεῖν μυλοαντ διανεμεσθαι τα κοινα, οἱ δῖ μη, ἐδικα- ροντο οἱ βουληκενοι τοῖς μὴ υλομένοις, προσκαλουρονοεεις δατητι - ωρεσιν. υσως eio. Eadem Phavor v. δα--τεῶσθαι. dein sere habent ram. Aueta. Oxon. Il. p. 82, 5 sesiae nomine addito, situlo antem orationis omisso, M. V. ωιτηταί de cuius eum v. δατηταί eonfusione a. Meter Proe. p. m. De Alexidem nihil omperi. Eliam qualis ausa sue ii, in qua hae oratio sit habita, incerium est.

Λαπιπαὶ erant iudires in iudieiis divisoriis et Hudiualciarido diaet p. s. eier. Pro p. 377 sqq. , quae ad terediatates plerumque spectabant iudiees igitur ab reboat eleeu. Apud eos de ausis pari modo a apud diaetetas publicos, ex quibus electos eos putat interna, quaesitum esse videtur. Apud hos antem orationes me habitas Budιπaleverus p. 8I. v

170쪽

-αέσασθαι αλλα τῶν ἐμν ὴμφισβήτει V. Eadem h vor v. αἰσθάνεσθαι Zonaras . Αἰσθέσθαι titillum ori omisit Belik. n. 359, II το αἰσθάνεσθαι κατα λήθειαν ι - ω ἐπὶ του ειδέναι τι λαξαν. υτιυς 'Aντιφῶν καὶ ἐπὶ του πο-ευειν, ἔς 1υσίας.

ειν χρῶ,tro καὶ θοι Ἀλκιβιάδης, Ἀξιόχου φασκεν εἶναι θυγατερα, εἰ δὲ 'Aξωχος, 'Aλκιβιάδου es then XuL574. d. υπο τῆς γιδος ἀγαπωρενος cἈλκιβιάδης γυναικος ἐπὶ τὰς τῶν ἐταιρίδων θηρας ἐκωμα ν ἀπολιπών τὰ Αακαίνας καὶ τὰς Ἀττικάς. Μεδοντίδος γουν τῆς Ἀβυδηνῆς i ἀκοῆς ἐρασθεὶς στερξε καὶ πλευσας εἰς Ελλήσποντον σὰν 'Aξιπιο δ ἐν αυτον si ἄρας εραστὴς, ά. φησι υσίας, ρήτωρ ἐν τω κατ αυτον λογα

καὶ ταυτης ἐκοινώνησεν αὐτια Hanc orationem nou eonfundendam esse eum or Lys.

-πη eodem sensu in ori κατ Ἀλκ. g. 27. legitur, ut ob rem fortasse arpocratio in lini orationis afferendo erravit eis vox in utraque oratione extare potuit. Valesin ad Barp. p. 206. s. p. 56. d. Lips. orait. προς Ata et κατὰ 'Ata disiingui videtur noluisse; nam a. v. μυτοδέκα legandum ess finiuit προς Ἀρχεβιάδην Cum este manno arpocrationis verba v. παρακαταβολη ad hane or tionem pertinere puto; nam vox περὶ οἰκέας est additamentum ex argumento depromptum, quale in serens orationum lituis inseribi non solet. Quod si si inimus, Alcibiades aut ex boais publieatis enjusdam domum quondam sibi vindieaverat aut auctor oratiotiis de bono quodam ex bonis publiealia eontra aerarium

라틴어 텍스트