장음표시 사용
11쪽
conscriptus sit, et quoniam Didymi rationes Hermopoli consecta sunt, librii quoque inde originem ducere verisimit sest. Dei nil cum pag. I, ani quam a Sinistra arto spatium vacuum relictum est, a modi sent0ntia incipiat, illud quo lue exemplum, ex quo transscriptus est, initio mutilum suisso dixeris. Quar librum Ostrum non X bibliopolarum ostieinis pro etiam, sed opera privata con-
Manus distinguendas sesso quattuor consentiunt, qui papyrum Londinens0m accuratissime tractaverunt, en y0n, Blass, Vilehon. Ex qui biis prima set quarta, inter se non dissimiles, scripturae onere cursi V quod Oeatur utuntur compendiis multis, quorum pars magna congruit, nonnulladiisserunt. Dissorunt setiam litt0rarum quari indam formae, Vel ut , η, . tque manus rima totum volumen primum et secundi paginam primam, quarta tertium conscripsit. Addendum est in pagina decima voluminis primi inversa, quae olim ultima erat, quia pagina und0cima postea addita vid0tur, Midiana argumentum cum scholiis quibusdam extare ductibus crassis transfixum. Manus altera litturis uncialibus
usa nullis compendiis adhibitis paginas septem, dimidiam XIII - XX conscripsit erroribus maxime orthograpthicis abundans. Pergit scriba tortius pag. XX-XXIV idom-que totum volumen quartum pag. XXXI-XXXVII consecti, gener unciali ipse quoque ustis, sed ita ut mox adcursivum deflectorei, abstinon sero a compendiis. Multa unusquisque scriba vel inter scribendum Vol supra versum ipse correxit, multa ab altera manu emendata sunt, velut feriba s0eundi vitia orthographica sublata, in seribase tertii provincia qua verba legi non OSsent Supra versum repetita. Ne tu desunt in scriba primi paginis alterius manus correctiones, absunt sero a scribae quarti volumino tertio. Quamobrem onyon scribam quartum et eundem libri possessor0m ior totum librum correctoris munerea Loci sunt duo quibus Kenyon dubitet c. 49 4 πεπληρωμένους itransfixum) c. 54, 7 πρόσκειται π-κειται Pr , ρος S. V.). Praeterea Blas c. 58, 3 και προστασιου ab alia manu Superscripta esse existimat.
lanetum sesso suspicatur. Quae coniectura quamquam non
improbabilis si tam0 satis habui alturam ubique manum a prior distinguer oditoris Britanni maximo iudicium
secutus neque tamen aliorum Sententias discrepantes silentio
praetorii. Ips librum Londi non se non vidi neque post tot virorum gregiorum studia quidquam me profecturum sperabam. Ubi vero etypo tractat dubitatio rolinqui vid0batur Mony0 40nignissime per 'itteras ad - rettulit. Sud gravis oritur qua0stio, quantum fidei correctionibus tribuondum sit. Qua in ordiamur a volumine tertio, in quo nusquam lar manus altor d0prolienditur Manifestum amo interpolationas vestigium extat . 63, 2, ubi
bam ex0mplar iam corruptum primo neglegenter, Moindo fidelitor expr0ssisso suspicuris Quod vero c. 56, 7 ε κε τεις pro τις litteram mi sup0rscripsit et c. 58 2 ινοεμ εν)α αι rescripsit, tum delevit, denique οις in margine addidit, in his temur proprio ingenio indulsisso censendus est ta- quo c. 57, 3 αιδεσις non . ιδ εσις SuperScristin i , non αρεσις, novum aliquod voeabulum, sed αἱ ρεσις notissima vox, hic quidem inepta, correctori in mentem venisse videtur Atque . 49, 1 τοῖς ὁ μη δυναμ ένοις κολJουθεῖν μη θέλουσιν μενειν ἀνάγουσι ubi supra vocis ultima litteras is leguntur λ- λ corrector legi voluit αλλ' γουσι, id quod non minus 40nsu maret, quam quae initio fuserant. equo quid sibi velint video, quae onyon nunc BL foeutus dat Ἀλλ' ἀνάγουσι, meque quamquam recti S-
1 Centurionem equidem noram, rixit equo suo ideo cotidie
12쪽
verum est, hoc quoque loco correctorem temere qua verba accep0rat mutaviss0 dixeris it teteris locis cautionem adlhibueris. Neque litor res in volumine primo se habere videtur, in quo secundum ditorem Britannum alterius manus, quam didit ' correction0 ant e. 21 non inveniuntur. E quibus quod . 28, 5 voci πατρικως superscriptum Si καλως,
editorum nemini placuit neque dubium st, quin ab int0r- prolation sutili origin0m trahat. Bis dein do pra0positionus mutatae sunt: c. 23, 2 κατὰ τ0ν χρόνον τ00τον περὶ et 21. 3 πως αυτω μὴ συμβαίνy μερίζειν πρ0 τας προύπαρχ0υσας τριττῖς κατὰ), quorum locorum utroque manus prior praeserenda Videtur, prior quod non temporis aliquod momentum, sed spatium longius dicitur, altero, quod
non solum Verendum erat, ne tribus nova cum classibus,
quae τρίττυες vocabantur plane κατά), sed etiam n partim πρ0ς congruerent. Certe cum in manus priori Verbis nihil insit, quod offendat, praeterquam quod paullo
insoloratiora sunt, hic quoque correctorem suis viribus fisum iniuria mutavisse suspieio movetiir. Qui quin c. 21 3μη, c. 27 4 μαλλον recte addiderit, c. 29, - αρα νομων γραφας ex νομων π αρα)γραφας recte correxerit, nemo est qui dubit0t, sed non iniuria quaeritur, num c. 29,
vere m0ndaverit πεντακισχιλίων, c. 26, 3 μετὰ τουτον, num c. 22, 7 Vere superscripserit την δαπάνην, quamquam loco ultimo tostum heb0tem nactus si fragmentum orolinenso, cuius lacuna ea verba caper videantur. Quin c. 22, 30um ηδ ex loco simillimo c. 24, 1 tomer invexisse non improbabiliter conicias, es. c. 27, 1. Ac n prior quidem manus omni interpolationis suspicione libera est, quippe quae sive exemplar propositum secuta sive suo acumine freta e 1 καθαρθεντος adscripserit, commentum ineptum, neque minus stolide c. 27, 1 ex τι συνέβη superscripto π effecerit πισυνεβη. Quamobrem in hoc quoque volumine hiae correcta sunt iudicio acuto sexaminari oportet. Itom in scriba seeundi provincia manus alterius nulla est correctio, quae non proprio Mart facta videri possit. Ex quibus quamquam plurima recto inventa dixeris, nonnulla aperto salso mutata sunt velut c. 34, 3 διασώσειν,3 9 6 τους δ εθέλοντας, 39, 5 ἱερώσας ὁ τρώσας, hoc quido inseptissimo, de aliis dubitatur velut c. 35 4 εσχον,39, 1 Ἀθηναίων, et siquidem interpolationis suspicio oborta est, multo plura Sunt quae cogitanti scrupulum iniciant, volui c. 31, 1 περὶ τof 0ρκου ντινα χρη μόσαι. tque ipse quoque scriba secundus uno certo loco c. 32, 3sortunam periclitatus esse videtur, in verbis οἱ μεν πεντακισχίλιοι λόγω μόνον miρεθησαν, ubi voce λόγω seductus ερη Superscripsit, ut evadere ερρήθησαν, inv0ntum homineroi orthographica ignarissimo dignum. In scriba torti paginis plurimae manus alterius Or- rectiones inveniuntur, ex quibus una c. 43, 6 συρακοσιων verbis τρία δε οσίων superscriptum tam inepta est, ut viri docti mirentur, quomodo quis talia in medium proferre potuerit. Aliam c. 44, 3 verba δεῖ καὶ post δειχρηματίζειν addita vix explicaveris, nisi vocem δεῖ quae
antecedit putaveris correctoris oculos effugisse. Magna vero pars ita comparata est, ut ab ingenio correctoris prosectam esse vix tibi persuadeas. Quamobrem sic se res habere videtur, ut, cum haec operi par pessime Scripta difficillimo logorsetur, alius quis cum exemplari contulerit, errata emendaverit, quae sere legi non possent, ductibus clarioribus supra versum repetiverit, interdum tamen ipso conluctando temptaverit fortunam. Scriba sero tertius ipso ab iusmodi conatu abstinuisse videtur. Volumen deniquo quartum misere laceratum ad nos pervenit; quae fragmenta ut in Ordinem Verum digererent, sententias investigarent, lacunas explerent, certatim cum
oditor Britanno laboraverunt Blass, d Wilamowitz, Wilchen, Haussoullier tantumque profecerunt, ut nunc praetor unam paginam XXXIV reliqua soro xplanata vid0antur. Tamen in hac parte operis cum editoribus nostratibus papyri versus retinere quam orationem continuam insore malui. Accossor deindo voluminum eorundem nova quaedam
fragmenta docem s0st annos in Angliam Missa, quibus
13쪽
Κ0nyon in dition Beroti non si usus est, sed praeter unum,
quod ad pag. XXXI pertinet, parva sunt vel minima, quae
litteras paucas contineant. Restat ut eos viros commemorem, qui in libro edendo, emendando, explicando studia sua collocaverunt. Atque odiderunt:
Κenyon, F. G. ed. 1 et 2 Lond. 1891, ed. 3 ib. 1892 Κλ φὶ denique consilio et auctoritate Ac. it. Reg. Bor Berol. 1903 Κb). Testimonia collegit G. Vent gel, indices consecit Ε Neu stadi. Scott, . laesimile o Papyrus CXXX in the Brit. Mus. d. Lond. 1891, ed. 2 eod. anno, in qua tabulae quaedam denuo expressae fragmenta tabularum 19 et 2 in ordinem meliorem
Ferrini, cum versione itala Mediol. 1891. Κ aibet G. et de Wilamowitz U. ed. 1 et 2 Berol. 1891; ed. 3 ib. 1898, in hac quidem . Wilcheni opera usi, qui papyrum Londinensem denuo examinaverat W.-Κ. in. v an Hermerde et an Leeu Wen, Lugd. Bat. 1891 H. - L). Blasa, F., ed. 1 Lips. 1892, ed. 2 1895, ed. 3 1898 ed. 41903 Bl λ δε). Sandys, J. Ε ., cum commentariis amplissimis Lond. 1893 Sd.). Hude, . c. 1-41 Lips. 1892. Bart, ., Γ. πάρτ c. 1-41 Aθ' 1898, scholia add. b. 1899. In linguam suam converterunt: Κ albet G. et ies Aling, Ἀ.. 1 et 2 ed Argentorat 1891.
Poland F., Berol. 1891. Εrd manu M. Lips. 1892. Kenyon, . . Lond. 1891. Poste, . Lond. 1891, ed. 2 1892. Dymes, T. I. Lond. 1891 Rei nach, h. Lut Par. 1891. Hausso ullier, ut Par. 1891. Ferrini,' Mediol. 1891. Zuretti, C. O. Aug. Taur. 1892.
Emendauserunt et explicaverunt:
Bauer, A. Lit. u. hist. Forschungen et Ar 'A0 π. sinchen 1891; eisistratos, in nalectis Graeciensibus, Festsch Z. Philologentage in ieii 1893 B. Ph. W. 1893, 485. Bethe, . c. 20 Ind. lect Rost. 1895.
Blas S, . emendationes L. Z. B. 1891, 301 lectiones .ab. 1892, 571 1896, 32. Bois ford, tria of the Alcmeonidae and the Clei sth resorms, Harv. Stud. VII. 1.Bruch, S. Heliastengericlite in . Jahrh. Philol. LII, 295. 395; LIV. 64.
Bursy, de r. 'A0 π. partis alterius sonte et auctoritate, diss. Dorp. 1897, cf. entet et moti Gel. Ang 1897 6s6.
14쪽
Hag sors de praepositionum usu in Politicis et 'Ad π. Helsing- sors 1892. Hardie, διαιτητα c. 53 Cl.R. V 164. Has hins, c. 20, 5 Cl.R. V, 111. Hausso ullier. B. Rev. critique 1891 181. 1892, 179i Rev.
ναυκραροι VI, 249 the couneil ib. 293. Heller, M., quibus auctoribus Ar in θπ usus sit, diss Berol. 1893. Hermerden, H. an ieri Phil. och. 1891, 322 418 610; Mnemos. XIX, 168. Her ZOg, . c. 4. Ind. ecl. Tubing 1891 9 et 1892. Hic ks. c. 6 10 49, 1 Cl. R. V, 111. 116. Η ill m. F., c. 25 Cl.R V, 169 c. 10 Numism. Chron. 3 ser.
XVII, 284. Holginger, ., A r. 'Aθα. und dies heraklidischen Exgerpte, Philol. L, 436.
langen 1893. Keil. Br. censurae Beri Phil. och. IS91, 517. 549. 581. 613 1892 613. 49 1893 1352 Di Solonische Vers in Ar. Versassiangsgeschichte Athens, Berlin 1892 Mμφιαράια c. 51, 7, Herm. XXX, 473. Kenyon, F. G. Ne readings, LR. V. 269. recent literature 332 the genuiness of 0 π. Ελλάς IV. 137. c. 13, 2 Cl.R.
VIII, 13 ἡ μέρα διαμεμετρημένη II, 337.
Nisson, H. Mungreform Solons, hein Mus XLIX, 1. Nordstr Om V., quaest. Aristotelicae Helsingsor 1892. Oppen ra ij libri de rep. th. c. 1-4 Lugd. Bat. 1894. Osibye, .. 0 π. un die ait Ephebie, Christiani 1893. Papa basilios, . . 'A0'. III, 278. Papa georgios, P. N. Mθ. IV, 13. Paton, . R., Cl. R. V, 105 175. 225 Attic Phratrie ib. 221. Photiades, P. S. emend. 'Aθ. X 149 XI, 3. 361 XIlI, 119; XIV, 65 225 XVII, 3. m. κληρώσεως των δικαστηρίων XIV,
μένης μέρας XVI, 3 π. των ἐλαιῖν μοριων XVIII, 7. Pic colo mini A. Riv. di filol. XX. 456. Plati, A. Cl.R. V, 109. 175. 185 Journ os Phil. 1898, 1. Poland F. N.Jb. 1891, 259 Arist. Siaal deroth. liberseigh
15쪽
XIV PRAEFATIO PRAEFATIO XVRe inach ah. c. 4 8. 25 Rev. Crit. 1891, 473; constitutionde Dracon et constit de 411 Rev. i. gr. IV 2 Aristote ou Critias ib. 143. Richariis, . . . c. 48 Cl.R. VII, 312. Richard s. m. emend. Cl.R. V, 105 122 175. 224. 434; Unaristotelian woriis an phrases ib. 184 272. R id geWay c. 10 Cl. R. V, 109. Rohrmoser armor iunides Hipparchos, Zeit schr. s. d. 0str. Gymn. 1893 9 72.
Riihi F. Rhein Mus XLVI, 426 Staat d. Ath undaein Ende N.Jb. Suppl. XVIII, 675. Ruthersorii, G. Cl. R. V, 9. 105 175. De Sanctis, 'Aτθίς, storia ella rep. Aten. alle origine allori forme di Clistene Rom 1898 Rivista di filol. XX. 147 Sahellarios. o. Intereuehunt des Texies de υθα. Jena 1898 'A' XI, 473. Salior raphios, G. N.Jb. 1893, 677. Sandys J. - Cl. R. V, 105 119 VII, 448 Sil. .
Seech, . Quellensiudien uor. Versassungsgesch Ath. Bettr. g. Ait Gesch. IV. 164 270. Si dg Wic k, A. Cl.R. V, 105 ἐκτήμοροι VIII, 296 constitutionalhistor ib. 333. Siliter M. E. criticisms of the Spartan overtiment. Cl.R. VII. 439. Statil, Thessalos, de Sohii des eisistratos, hein Mus L
180 Zur Politi unii Politi des r. ib. XVlII, 151.
Dabam rati flavia mens Iunio 1909.
16쪽
Ι - - υρωνος καθ' ἱερον μύσαντες ἀριστίνδην καταγνωσθεντο δε του γους, α υ τοὶ μεν ἐκ των τάφων ἐξεβλήθησαν, του γενος αυτον φυγεν ἀειφυ
γίαν Et πι μενίδης δ' ὁ Κρὴς ἐπὶ τούτοις ἐκάθηρε τὴν
πόλιν. 5 II. μετὰ χε ταῖτα συνεβη στασιάσαι τους τε γνωρίμους κά το πλγηθος πολυν χρόνον καὶ τον δῆμον.ην γαρ αυτον η πολιτεία τοι τε αλλοις ὀλιγαρχικὴ πῆσι 2 καὶ χὴ καὶ ἐδούλευον οἱ πενητες τοι πλουσίοις καὶ αυτοὶ καὶ τα τέκνα καὶ in γυναῖκες καὶ καλοῖντο 10 πελαται καὶ 4κτήμοροι κατὰ ταύτην γὰρ τὴν μίσθωσιν a Jργάζοντο τον πλουσίων τους αγρούς η δὲ πασαγρ δι' iλίγων Ἀν) καὶ εἰ ψη τὰς μισθώσεις ἀποδιδοῖεν αγώγιμοι καὶ αυτοὶ καὶ οἱ παῖδες ἐγίγνοντο καὶ οἱ δανεισμοὶ πῆσιν ἐπὶ τοῖς σώμασιν ησαν μεχρι i5 Σόλωνος ουτος δε προτος ἐγένετο του δήμου προστάτης
17쪽
. χαλεπώτατον μεν ουν καὶ πικρότατον ν τοῖς πολλοῖς των κατὰ τὴν πολιτείαν το δουλευειν ου μὴν ἀλλα καὶ ἐπὶ τοῖς ξλλοις ἐδυσχεραινον ουδενος γὰρ ως εἰπεῖν ἐτυγχανον μετεχοντες.
III. ην δ' η τάξις της ἀρχαίας πολιτείας της προυράκοντος τοιάδε τὰς μὲν αρχὰς καθ' ίστασαν ἀριστίνδην καὶ πλουτίνδην Ἀρχον δὲ τ μεν προτον δια2 βίου , μετὰ δε ταυτα δε καέτειαν. μέγιστα δε καὶ προτα των ἀρχων ησαν βασιλευς καὶ πολεμαρχος καὶ
10 α ρ χω ν τούτων δὲ πρώτη μὲν η του βασιλέως αυτηγὰρ ἐν πάτριος, δευτέρα δ' ἐπικατεστη πολ εμαρχία,
διὰ το γενεσθαι τινὰ των βασιλέων τὰ πολέμια μαλα- κους, θε ν Jαὶ τ0ν 'Tωνα μετε πί μαναντο χρείας κατα-3 λαβουσης. τελευταία fου- ρ a οντ ος οJ μεν 15 γὰρ πλείους ἐπὶ Mέδον rος, ενιοι δ' ἐπὶ Ἀκάστου φασὶ γενέσθαι ταυ τ ν τεκμήριον δ' ἐπιφέρουσιν, ὁτι οἱ ἐννέα αρχοντες ὀμνύουσι Γν η τὰ ἐπὶ κάστου ρκια ποιήσειν ως ἐπὶ τούτοι της βασιλείας παραχωρησάντων Ἀον Κοδ ρι lolo ν αν HJ των δοθεισο τ αρ-
20 χοντι δωρεον τοῖτο μὲν ουν ὁποτέρως ποτ εχει,
μικρον αν παραλλάττοι τοῖς χρόνοις ὁτι δὲ τελευταία τούτων ἐγένετο των αρχον, σημεῖ0ν καὶ το μηδεντο πατρίων τον αρχ οJντα διοικεῖν, σπερ ὁ βασιλε0ς
καὶ ὁ πολέμαρχος, Ἀλλ' ἁπλο ς τὰ ἐπίθετα χῶ καὶ 25 νεωστὶ γέγονεν Ἀρχη μεγάλη, τοῖς ἐπ ιJθέτοις αὐξη-
ου ἐγένετο πλείων ἐνιαυσίας. τοῖς μεν ουν χρόνοις τοσοῖτον προέχουσιν αλληλων 4σαν δ' οὐχ αμα πάντες
οἱ ἐννέα ἄρχοντες, ἀλλ' ὁ μεν βασιλεὐ εἶχε το νυν
καλούμενον Βουκόλιον πλησίον του πρυτανείου Νημεῖον δέ' τι καὶ νον γὰρ της το βασιλέως γυναικος
ὐ σύμμειξις ἐνταOθα γίγγνεται Ἀμ Λιονύσω καὶ 10 γάμος), ὁ δὲ ἰρχων το πρυτανεῖον, ὁ δε πολέμαρχος το Ἐπιλύκειον ὁ πρότερον μὲν ἐκαλεῖτο πολεμαρχεῖον, ἐπεὶ δε Ἐπίλυκος ἀνωκοδόμησε καὶ κατεσκεύασεν αὐτοπολεμαρ χ ησας, Ἐπιλύκειον ἐκληθη), θεσμοθέται δ' εἶχον το θεσμοθετεῖον. ἐπὶ δὲ Σόλωνος απJαντες εἰ 15τ, θεσμοθετεῖον συνηλθον κύριοι χ' σαν καὶ τὰς δίκας αυτοτελεις κρίν ειν, και οὐ δεσπερ νον προανακρίνειν ' μεν ουν περ τὰς αρχὰς τοBτον εἶχε τον
τρόπον. 4 δὲ τον Ἀρεοπαγιτον βουλὴ τὴν μὲν τάξιν
εἶχε το διατηρεῖν του νόμους, διώκει ὁ τὰ πλεῖστα 20 και τὰ μεγιωτα τον ἐν τη πόλει, καὶ κολάζουσα καὶζ μιοῖσα πάντας τους ἀκοσμοῖντας κυρίως. C γὰρ αῖρεσις τον ἀρχόντων ἀριστίνδην καὶ πλουτίνδην ν, ἐξ ἰν οἱ Ἀρεοπαγῖται καθίσταντο διο καὶ μόνη τοναρχον αὐτη μεμένηκε διὰ βίου και νον. 25
18쪽
ΑΘΗΝΑΙΩΝ ΠΟΛΙΤΕΙΑ IV. μεν ουν πρώτη πολιτεία ταυτλην εἶχε τὴν et πο- γραφήν. μετὰ δε ταυτα χρόνου τινος ου πολλου διελθόντος. ἐπ' Ἀρισταίχμου ρχοντος, Ἱρά κJων του θεροσμους θ εν ὐδε τάξις αυτ ii τόνδε τον τρόπον εἶχε. ἀπεδίδοτο μεν πολιτεία τοῖς oπλα παρεχομένοις ἐρουντο δε τους μεν εννέα ἄρχοντας καὶ τους ταμίας ουσίαν κεκτημενους ου ἐλάττω δεκα μνον ἐλευθεραν,
παρεχομένων. στρατηγους ἰε καὶ Ἱππάρχους Ῥυσίαν is ἀποφαίνοντας ου ἔλαττον ὴ κατον νον ἐλευθέραν, καὶ παῖδας γαμετης γυναικος γνησίους περ δέκα ετη γεγονότας 'ούτους δ εδε διε γγ υῆν του πρυτάνεις και τους στρατηγους καὶ τους ἱππάρχους τους ενους μέχρι ευθυνον. ἐγγυητὰς δ εκ το αυτο τέ- 15 λους δεχομένους, ουπερ οἱ στρατηγοὶ καὶ οἱ Ἀπαρχοι.3 soυλεύειν δε τετρακοσίους και ενα του λαχόντας κτη πολιτείας. κληροῖσθαι ἰλ καὶ ταύτην αας τὰς ἄλλας αρχὰς τους περ τριάκο- ετη γεγονότας, καὶ δὶς τον αυτον μὴ ὀρχειν Ἀρ το πάντας ἐξελθεῖν 20 τότε QD πάλιν ἐξ υπαρχης κλχὶροον εἰ δε τις των βουλευτον, ταν δρα βουλης ὴ ἐκκλησίας si ἐκλείποι τῶν σύνοδον, ἀπέτινον ὁ μεν πεντακοσιομέδιμνος τρεις
καὶ διετήρει τὰς ἀρχάς, οπως κατὰ του νύμους ἄρχωσιν. ἐξην δε τω ἀδικουμένω προ ς V τον Ἀρεοπαγιτον βουλην εἰσαγγέλλειν. ἀποφαίνοντι Ἀαρ' ον αδικεῖται Ῥύμον επι δε τοῖς io μJασιν ησαν o δανεισμοί, κα λάπερ εἴρηται, καὶ η χώρα δι ολίγων ν. V. τοιαύτης δε της τάξεως ἴσης ἐν τε πολιτεία, καὶ τον πολλον ἰουλευόντων τοῖς ολίγοις, ἀντέστητοι γνωρίμοις ὁ δημος. ἰσχυρας δε της στάσεως ἴσης καὶ , , λψν χρόνον ἀντικαθημένων ἀλλήλοις, εῖλοντο 11
κοινεν διαλλακτην καὶ ὀρχοντα Σόλωνα και την πο- Mλιτείαν ἐπίrρεψαν αὐτφ ποιήσαντι τὴν ἐλεγείαν ές εστὶν αρχὴ . γιγνώσκω, καί μοι φρενος ενδοθεν ἄλγεα κεῖται i5 πρεσβυτάτην σορον γαῖαν αονίας κλινομένην 'εν η Ἀρ0ς ἐκατέρους πὲρ κατέρων μαχεται καὶ διαμφισβητεῖ, καὶ μετὰ ταsτα κοινὴ παραινεῖ καταπαύειν
τοις πράγμασι τον μέσων, ως εκ τε τον ἄλλων ὁμολογεῖται, καὶ αυτος, τοῖσδε τοῖς ποιήμασιν μαρτυρεῖ, παραινον τοις πλουσίοις μη πλεονεκτεῖν
ἡμεῖς δ' ησυχάσαντες ἐνὶ φρεσὶ καρτερ0ν τορ, raciis πολλον ἀγαθον ἐς κύρον ὴlλάσατε,
19쪽
5 i σὶ την τε τι λαργυρ ίαν την τε περηφανίαν δες δια ταῖτα της χθρας ἐνεστώσης. VI. κύριος δε γενόμενος των πραγμάτων Σόλων τύν τε δημον μευθερωσε καὶ ἐν τω π α ρόντι καὶ εἰς τ μελλον, κωλυσας δlανεlίζειν επὶ τοις σώμασιν, καὶ 10 νόμους θ' κε καὶ χρεον ἀπίοJκοπὰς ἐποίησε, καὶ των ἰδίων καὶ των δ ηJμοσίων δ σεισάχθειαν καλουσιν, ὼς ἀποσεισάμενοι το βάρος. ἐν οἷς πειρονταί τιν ες 2 διαβάλλ ει ν αυrow συνεβη γαρ τφ Σύλων μελλοντιποιεῖν την σεισαχθειαν προειπεῖν τισι των ἴγν ωρίμω νι 15 πειθ δε μεν οἱ δημοτικοὶ λεγουσι, παραστρατηγη-
μεῖν, καὶ αὐτον κοινωνεῖν δανεισάμενοι γαρ οἴτοι συνεπρίαντο πολλὴν χώραν, καὶ μετ ου πολυ της των χρεον αποκοπης γιγνομένης ἐπλούτουν ὁθεν φασὶ 20 γενεσθαι που στερον δοκοῖντας εἶναι παλαιοπλού-3 τους Ῥυ μγ ν ἀλλα πιδ ανώ τερος ὁ τῖν δημοτικον λύγος ου γὰρ flκJις ἐν ἐν τοῖς ἄλλοις οἱ τω μέτριον
ΛΘΗΝΑΠΩΝ ΠΟΛΙΤΕΙΑ γενέσθαι καὶ κοινόν, A Jστ' ἐξον αὐτ τοὐς έ τ ερους ὐποποιησάμενον τυραννεῖν της πόλεως, ἀμφοτέροις ἀπεχ θέJσθαι καὶ περὶ πλείονος ποιήσασθαι το καλον καὶ τὴν της πόλεως σωτ ρίαν την αυτου πλεονεξίαν, ἐν ἴτω δε μικροῖς καὶ ἀνα ο ις καταρρυπαίνειν ἐαυτόν οτι δὲ ταύτην σχε τὴν ἐξουσίαν, τά τε πράγματα νοσουντα μαρτυρεῖ, καὶ ἐν τοῖς ποιημασιν αυτις πολ- λαχου μεμνηται, καὶ οἱ ἄλλοι συνομολογοOσι πάντες. ταύτην μεν οὐν χρη νομίζειν ψευδη τὴν αἰτίαν εἶναι. VII. πολιτείαν χὐ κατεστησε καὶ νύμου εθηκεν 10 ἄλλους. τοις δε Πράκοντος θεσμοῖς ἐπαύσαντο χρω- μενοι πλην τον φονικον ἀναγράψαντες δε του νόμους εἰς τους κύρβεις στησαν ἐν τη στοα τε βασιλείω καὶ ὀμοσαν χρησεσθαι πάντες. οἱ δ' ἐννεα ἄρχοντες ὀμνύντες πρ0 τω λίθω κατεφάτιζον ἀναθησειν αν 15δριάντα χρυσουν, άν τινα χαραβῖσι τῖν νόμων οθεν δε καὶ νυν ἴτως μνυουσι. κατέκλγεν δὲ τους νύ- μους εἰς κατον ur καὶ διέταξε τὴν πολιτείαν τήνδε τbν τρόπον. τι siri, ατ διεῖλεν εἰς τέτταρα τέλη, καθάπερ διηρητο καὶ πρύrερον εἰς πεντακοσιομέδιμνον 20
TESTIM 13 Harp. κυρβεις ἁναγρ. . . . βασ, Seliol r. Α 1354 Plut Sol. 25. 14 Harp. χί ς Plut ibid. 20 Harp. ἱππάς, πεντακοσιομέδη νον, Hesych. ἐκ τιμημάτων, ζευγισιον, θροικόν, Harp. θητες. ὰπεχθέσθαι f. c. 11. 2 α πολεως m. L, IaserScr. m. 1. 5 ἀναξίοις priores ed. φανεροῖς b lectio non omnino certa, sed vestigiis apta ρυπαινειν , κατα SUPerScr. m. 1, Verbum compositum non est ap. r. simplex est Eth. N. I, 9, 10993, 2, Rhet. III, 2, 140, 25 7 μαρτυρουσιτο leg. H. Prob. .,
. πὰν πληθος ἐκ τιμημάτων διεῖλεν malint .-Κ. X Harp.,
praestat subaudire την πολιτείαν f. He8ych. καθαπερ . . .
20쪽
ΑΘΗΝΑΙ ΩΝ ΠΟΛΙΤΕΙΑ καὶ π πεα καὶ ζευγίτην καὶ θῆτα καὶ τὰς με ν αλλJας puta ἀρχὰς ἀπένειμεν αρχειν ἐκ πεντακοσιομεδίμνων καὶ ἱππέων καὶ ζευγιτον, τους ἐννεα αρχον rας καὶ τους ταμίας καὶ τους πωλητὰς καὶ τους ενδεκα καὶ τους κωλακρετας εκάστοις ἀνάλογον φ μεγέθει του τιμηματος ἀποδιδους πην αρχήν τοις ἰε τω mi τικον τελουσιν 4 ἐκκλησίας καὶ δικαστηρίων μετεδωκε μόνον ἔδει δετελεῖν πεντακοσιομεδιμνον μεν ο αν ἐκ της οἰκείας ποιη πεντακόσια μέτρα τα ii a/άμφω ξηρὰ καὶ γρά, 10 ἱππάδα δε τους τριακόσια ποιουντας o δ' ενιοί φασι τους ἱπποτροφεῖν δυναμένους σημεῖον δε φέρουσι τύ τε νομα του τέλους, δε αν ἀπο του πράγματος κείμενον, καὶ α αναθήματα των αρχαίων ἀνάκειται γαρ εν ἀκροπύλει εἰκων Λιφίλοi ii εφ' i επιγέγραπται 15 τάδε Λιφίλου Ἀνθεμίων τήνδ' ἀνέθηκε θεοις, θητικο ανr τέλους ἱππάδ' ἀμειψάμενος. καὶ Ἀαρέστηκεν άππος εκμαρτυρον, . iππάδα τοῖτο σημαίνουσαν. om μην Ἀλλ' εὐλογώτερον τοις 20 μέτροις διηρησθαι, καθάπερ τους πεντακοσιομεδίμνους ζευγίσιον χε τελεῖν τους χιακόσια τα συνάμφω ποι-οsντας τους δ' ἄλλους θητικήν, ουδεμιῆς μετέχοντας
Her . Coll. e. 3, 3. H ς αν . . . κείμενον del. H. -L. Sed cf.
ἀρχης δῶ καὶ νυν ἐπειδὰν ρηται τον μέλλοντα κλη- ροῆσθαί τιν' αρxήν, ποῖον τέλος τελεῖ, οὐδ' αν εἴς εῖποι θητικόν.
VIII. τὰς δ' ἀρχὰς ἐποίησε κληρωτὰς ἐκ προκρίτων,
νυν κελεύει γὰρ κληροον του ταμίας ἐκ πεντακοσιομεδίμνων Σύλlων μεν οὐν ἴτως ἐνομοθέτησεν περὶ των εννεα Ἀρχύντων το γὰρ ἀρχαῖον η ἐν έ ρεί ω πάγωβου λή, ἀνακαλεσαμένη καὶ κρίνασα καθ' αυτήν, τον ἐπιτήδειον ἐφ' κάστ)ντων αρχον ἐπ' ἐν ια υτ ον δια- 15 τάξαlσα ἀπέσrελλεν φυλαὶ δ' ησαν δ καθάπερ πρύ- 3τερον, καὶ φυλοβασιλεῖς τέτταρες ἐκ δε της φυ λη ς
ἐκάστqς ησαν νενεμημέναι τριττύες μεν τρεις, ναυκραρορίαι δε δώδεκα καθ' ίκάστην ην δ' ἐπὶ τον ναυκραριο αρχὴ καθεστηκυῖα ναύκραροι, τεταγμένη πρύς τε 20