장음표시 사용
142쪽
f. Lx Litteris x Punctis apud Hebraeos ex riuntur Bl M. Circa Blgabas consideranda sunt i ordo syllabirandi sive scribendi & legendi apud Hebraeos, et materis, 3 Iuantitas, & O Forma SI Hebraei a dextra ad sinistram versus scribere & legere solent: quae scribendi ratio ex quinque scripturae generibus, penes diversas gentes usitatis, commodissima est naturaeque convenientissima, x quia charta, litteris inscribenda, libere sic oculis patet; cum contra, si inter scribendum a sinistra ad dextram pergatur, spatium, ubi littem exarandae sunt, penna ac manu scribentis tegatur. 2ὶ Hoc modo spatium, singulis vocibus neceisarium, accuratius metiri licet, ne eas in fine linearum dividere opus sit. a Manus dextra honoratior est, ideoque in scribendo
recte praecedit. Quae ScΑOGER, VOS SIVS, ANGE-Lvs Rocc ΗΑ, WALTON VS, BE CANUS, HER M. Huso aliique contra illum scribendi ordinem eXci- .piunt, tanti non sunt, ut iure meritoque taxandus sit. Cons. PFEIFFERV s in Introdum in Orient. Differt. III. quaest. 4. Lo EscHERVs de Causis hirmHebr. L. II. c. I. HELMONTIus in Alphabeto Natur. Collaq. VI. p. 9i. seq. Sc HAE VIVs in Dissertat.
143쪽
Ira S E c T I o III. DE SYLLABIS.
P. 14. seq. & I. I. ScΗVDT de genio s indole limguae S. c. 3. Ex ipso vero scribendi & legendi ominis illo, Hebraeis recepto, sponte fluit, Consonantes Vocalibus, iis vel ad latus sinistrum adscriptis vel subscriptis, i inter legendum praemitti: unde nec Patare Furtivum excipiendum est, quod vulgo ante innantem suam legitur ; cum tamen loco Sue Guiescentis positum, Bigabam claudere debeat. Rectius itaque neque ante, neque post Consonantem
seorsim & distincte profertur, sed saltem Consonantem
Gutturalem, cui subiicitur, ore aperto &cum roncho quodam pronunciandam esse indicat. L . . II. - Circa materiam Θί barum in genere L in antecessum observandum est, apud Hebraeos nec solam Consonantem, nec solam Vocalem constituere Θέ bam , sed utramque ad eius constitutionem requiri. Consonans enim sola ad BPabam non sumit, quia per se muta est. Cur vero nec sola Vocalis apud Hebraeos Bliabam effciat, ALHARDVs de RA ADT de Punctationis Hebr. natura Definit. V. f. I. & Η. B. STARcΚIVs in Luce Gram. Hebr. p. 27. inde deri Vant, quod Vocalis, utpote nudum punctum, sic Ela, more plane inconveniente, in linea existeret.
I. I. SCHVDT vem l. c. c. q. f. T. eius causam a
cessit a tribus Moris, ad constitutionem singularum S gabarum necessariis ti ex parte in Consonantibus comprehensis. Denique ALTINGIVs in Fundamen. iis Punctat. Hur. 3. 27. cur sola Vocalis DPabam non absolvat, exinde fieri credit, quod Vocalis sine Spiritu aliquo efferri nequeat, Spiritus autem apud Hebraeos per Consonantes inprimantur. His Vero repugnare videntur quaedam Textus Hebr. exempla, ubi bigabam constituere videntur vel solae Consonan-
144쪽
erar ut nN Ιer. 38, I6. vel solae Vocales, e. g. I PI Reg. II, 2 . c. I9, 37. &c. Sed anomaliae istae mera symbola sunt Variantium Lectionum; cons. HI L-LERI Auanum vi MihiM L. I. c. 7. f. I. I 2.& Anal is nostra Lectionum miserethicarum, Reththhanes Milio vulgo dictarum, p. 4. & 8O. f. III. Omnes itaque S gabae apud Hebraeos Litteris constant & Punctis. Litterae vel Mobius sunt vel uie sientes. Moventur autem sive leguntur Littera ope Vocalium: idque vel immediate, Vocalibus scilicet, Litteris vel subscriptis vel ad latus sinistrum proxime adscriptis, ut 'το ; vel mediate, mediantibus nimirum Scheva eiusque Visariis, ut '. Litterae Guiescentes,
i. e. quae non moventur sive leguntur, tales agnoscuntur, quoties Punctum aliquod sonum moderans neque subscriptum neque proxime sequens habent, ut N R ' in P V:N P. Quiescunt autem N quidem,
& ' in Vocali immediate antecedente, autem in Vocati sibi inscripta, puta in Cholem & Schureh. Vt vero quiescant, Vocales praecedentes quieti earum opportunae sint oportet. Requirit itaque N Vocalem longam quamcunque, vel ' , in medio tamen vocis
Vocales quoque se & admittit. I ante se patitur tres longas, ), ), ', &unam brevem , in solo Πς, sequente Dagescit Forti Dachist vel repre
se vel implicito, - . Falluntur ergo C. TENCKELIVS in Commentari Gram. P. I. p. 47. & DoctissG. S. NIco LAI in Annotat. ad G mat. Danz. p. 29. quorum ille το ri post omnes Vocales, excepto M- mea chatuph, hic post mire longum etiam quiescere
posse, tradunt. Quiescit 3, uti modo dictum, in Cho- I s lem
145쪽
Iem I Sebure , Bd autem in vel ' , in in dio vocum etiam subinde in - . Quia itaque Li terae uuissentes sic in pronunciatione silent, saepius etiam in scribendo plane omittuntur, imgicite quasi
in Vocali praecedente comprehensae. Consent hie possunt, quae hanc in rem disserunt HERM. HARD-T I v s in Fundamentis sing. Hebr. p. 7. seq. & I. I. S c Η V D T de genio N indole linguae S. c. s. f. 8. &C. 6. II. Quod si autem Litterae illae Uuiesce tes vel potius uuiescibiles neque Punctum sonum moderans sibi proprium, neque Vocalem antecedaneam opportunam, sed Litteram Mobilem vel ante, vel post se habeant, tum otiose fiunt, nec quicquam ad bia Iahae constitutionem faciunt, e. g. N in NIan,' posterius in v I &c. f. IV.S Zabarum materiam porro constituunt Puncta, eaque tam sonum moderantia, quam tonum regentia sive Aecentur. Sonum moderantia, ut Sin. praeced. f. 2ή.
dictum, vel dominantia sunt vel fera ilia. Dominantia sunt ipsae Vocales, quae Litteras movent sive quarum ope Litte leguntur. Potest autem Consonans moveri per unicam tantum Vocalem, ut i , non es7 ; e contrario una eademque Vocalis plures Consonantes, nec tamen nisi duas, ante I post se movere potest, e. g. 0 in , cons. I. I. SCIIVDTIVs l. c. C. s. f. Ia. Hinc sequitur, I I Sam. 18 , I. aliaque similia non esse genuinae Formae vocabula, sed symbola Variantium Lectionum. Q Nomina in ' esse singularis Numeri tantum; alioquin e. g. ab
MN dicendum seret' actuim. 3 Hebraeos carere Diphthongis proprie dictis; secus ac quidam
146쪽
Maeo-Bibl. p. M. seq. quamvis negari nequeat, Jod
Diphthongo simile, cons. DR Vs Ius de recta lecti ne Iingua S. c. 29-3a.. WELLERVs sn Spici legio II. Uuaestionum Hebraeo - Θr. Vos s Ius in Aristarcho L. ILC. 2. PFEIFFERVs in Introduct in Orient. Diss IV. quaest. 3. I ScΗVDTIVs l. c. c. q. f. IO. Puncta fervilia, ad materiam Dilaharum reserenda, sunt utrumque Dagesch, Forte & Lene, Scheva eiusque Vicaria. f. V. . Dagesb Lene nihil quidem ad το esse, sed tamen ad το bene esse Bllabarum facit, tollendo ad-- spirationem litterarum rePrata, quoties ista adspiratio ingrata foret atque pronunciatu dissicilior: id quod cuivis facile patebit, qui utramque pronunciationem, adspiratam L lenem, iis locis, ubi Dagesis Lene inscribitur, cum invicem contulerit. Fit autem illud
tribus potissimum casibus: 1 post i ίuiescem; et post
Accentum Distinctivum, sive ubi oratio sistitur L hinc legendo sive loquendo denuo pergitur; 3 in concursu duarum litterarum adspiratarum, priore sue ta, ut 'cia, Ba, zP, BD, P , & secundum quoSdam 'ta,
Cons. DANE II Litterat. p. m. Idem etiam accidit apud Graecos, more tamen diverso. Vbi enim in lingua Graeca I una eademque littera a pirata duplicatur, prioris adspiratio perit, ut κατΘανε, κατr φαγε, κακχεῖσαι, pro καθΘανε, καφφαγε, καχ χευσαι, &c. Q Etsi litterae adspiratae se immediate non tangant, tamen prior in tenuem mutatur, ut
τρεφω pro Θρεφου, pro ΘίΘημιι &c. In quihus singulis euphoniae ratio habetur. Cons. quae de illa Dagesis Lenis euphonia cisserit NEUM ANNUS in Gave domus Heber P. III. p. ao. seq. Exceptiones
147쪽
a tribus illis casibus, modo adductis, ipsae quoque
suis rationibus non carent, quibus tamen brevitatis studio non immorabimur. Circa Dagesis Forte con- 'sideranda sunt tum eius munus, tum eius sedes, tum denique eiusdem variae Decres Asmus Dagesis 'Ntis triplex est: i ut geminet litteras; a ut easdem ad diversas Bllabas reserat, priorem quidem, quam ipsum Dagesch Forte exhibet, ad Bllabam Vocalis praec dentis, quae . littera si sit ex uuiescentibus & Voc Iem antecedaneam quieti opportunam habeat, qui scit, e. g. in Dd, in Dage re Forti latens, quiescit; alterum vero Fod ad Bllabam sequentem rese tur. 3 Ut simul Dagesta Lehis munere fungatur, quoties in litteras nῖ Ira cadit, quarum adspirati
nem & ipsum tollit. f. m. A prima triplicis illius muneris Da sita Fortis
parte recedit vota , ubi Da sch Forte litteram n non geminat, ideoque a nonnullis potius pro Da- gesta Levi habetur, qui in lectione litterae VI praemittendum esse N vel N praecipiunt, qua Forma haec vox apud Arabes venit; ti veteres Hebraeos sic quoque legisse, testis est D A v. KIMcΗIVs in Michtoc
in Litterat. p. Io3. seq. Dagesch illud neque Forte est neque Lene, sed saltem litterae n inscriptum videtur ad tollendum eius sibilum, quo a Iudaeis efferri solet, quoties Dagesch destituitur, conf Sect. praeced. s. ai. quia iam alia littera Abilans, praecedat. Sed excipi posset: cur non etiam alibi Idisus ille tollitur,e. g. in ' SI XTINVs AMAM A de recta lectione lingua L p. 42. Dagesta plane extraordinarium esse
putat, Syncopen litterae a tantum insinuans, cui ti
148쪽
IAI PFEIFFERVs in Introd L in Orient. Dissertat. III. quaest. ulti suffragari videtur, I nos quoque suffragari non dubitamus, symbolum potius subesse Variantis Lectionis coniicientes, a Maserethis posterioribus additum, quo vox etiam legi posse intelligatur. Constat enim, Numeralia a tribus usque ad decem sub terminatione masculina Generis esse Foeminini & vice verti. Maserethae itaque sic se quoque habere voluerunt numerum binarium, adeoque in Genere Faemim dicendum esse m cuius Puncta revera substrata sunt alteri terminationi civius, alioquin iuxta analogiam sic punctandae, a taein, per Syncopen pro Cur vero irregularis illa punctatio sive symbolum Variae Lectionis in Mi mam
ginali non notetur, eius causam esse putamus, quod semper ita scriptum legatur: qualia vocabula Maso-rethae non annotant, e. g. Ut nunquam notatatur, quia semper sic scriptum occurrit. Doctissi G. S. NI co LAI sententia in Annotat. ad Grammat. Danet. p. 88. quasi sit Dagesb Lene Euphonicum, inscriptum, ne Consonantes iusto plures ante Vocalem Occurrant, eadem dissicultate premitur, qua DAN ZII assertum laborat. A secunda triplicis. muneris Dagesis Fortis parte abeunt voces, quarum litteris ultimis
fisevatis Da Fb illud inscribitur, ut PN, P &α ubi P posterius per accidens & vocem & Θlgabam
f. VII. Sedes Dagesta Fortis vel propria est vel impropria. Propria est in medio vocis; impropria Vero, quoties litteris vocum initialibus inscribitur, eΣcepto tamen Vo. Quidam Grammatici, ut PFEIFFERVs in
149쪽
342 SEcT Io III. DE SYLLABIS. Methodo Hebr. p. IS. DANEIVS in Litterat. p. IO8.Η1LLERVs in Institui. ling. Hebr. p. 64. STAR-cKIVS in Luce Grammat. p. 33. &c. etiam litteras
ridPrata sic excipiunt, nixi auctoritate KIΜcΗII in MichIol, cui Dagesco, Litteris illis impressum, Lene est, non Forte. Est autem eiusmodi vox, ubi Dagesis Forte sedem habet impropriam, vel monil laba, vel disBllaba penacula. Singularia sunt I) vocabula pol
teucho aliquoties Detesta eiusmodi improprio notata. Occupat vero Dagesis Forte primas vocum litteras vel praecedente linea Ma heph, ut Gen. I, Ia. vel sine illa, ut v. II. Priori casu Da- gesta vocatur p m coarctatum, compressum, Vel, ut rectius punctatur, pΤ , i.e. compressio, coarctatio; quamvis alii per Dareth ipsam lineam mhheph, vel utrumque vocabulum, per eiusmodi Dagesta connexum, intelligere malint. Posteriori casu dicitur pπ r i. e. veniens a Ionginquod quia prior vox sequentem, mediante Dagesb Forti, quasi a longinquo secum connectit; siquidem inter tonum prioris I inter posteriorem vocem SIllaba intercedit, adeoque utriusque coniunctio minuS arcta est, neque tam celeriter fit, quam mediante Dagesis Dachia. Caeterum ipsum Dagesta Forte quadruplicis est generis: I) Compens risum litterae deficientis, quod merum scribendi est compentarum; a Characterisistis Coniugationum Da-gessatarum cum suis Derivatis; 3 Praeformativum quarundam Particularum Insiparabilium; 4 Euphonicum, quo in specie quoque reserendum est Dagesis D chia & Athe merachia. Reliqua de Dagesb Forti Grammaticis relinquimin.
150쪽
Sac TIo III. DE SYLLABIS. I433. VIII. Ad materiam S gabarum porro faciunt Sue eiusque Vicaria. Schma Consonantem, cui subest, resert ad Vocalem vel sequentem vel praecedentem: priori casu Mobile dicitur, semperque S quam incipit; posteriori autem casu vocatur Uuiescens sive -- rara , Bllabamque claudit. Schma Mobile quatuor i Cis occurrit, secundum versiculum: Post longam, socium, sub Dages, fronte, movetur. 1 Post longam, scit. Vocalem, aut longae vicariam, quae tunc Metheg accipit; H msi forium, i. e. post aliud Schma Uuiescens. Sueva tamen Mobile sub litteris vocum finalibus post aliud Sueva Uuiescens per accidens fit uuissens, cons Buxaeo RFFIVs pater in Thesauro Gram. p. 16. & filius ad librum Coiser p. I37. seq. ΡFEIFFERVs in Intro dum in Orient. p. 78. WELLERVs in Guaesi. Hebraeo - Θr. Spicit . I. DRus IV s de recta lectione linguae S. C. I8. & FER- RAccIVs in Dissertat. Crit. XVI. 3 Sub Dages, scit. Forti ; 4 fronte, i. e. ab initio vocis. Scheva uuiescens tribus in casibus locum habet, iuxta versum: Post parvam Focalem ante aliud, nec non in sine, quies . Utrumque Scheva proprie non pronunciari debebat : est enim nota absentis Vocatis. Interdum tamen aliter fieri nequit, quin Mobile quodammodo efferatur, quotiescunque duae Consonantes ab initio S Iahae non nisi sono quodam intermedio combinari possunt, e. g. in h. Sonus ille intermedius proxi me ad e breve accedit. Veteres tamen Hebraei Sebe Mob. paulo aliter pronunciarunt: ut i ante Litteras Gutturales, sere ut sequentem Vocalem, Gutturalibus illis su