Quaestiones logographicae.

11쪽

Platonum ipsi d0mum officiunt. Ex Philo domi περὶ ευσεβείας p. 61 Gomp. κουσίλαος δ' - παους προὐτου τὰλλα φησί) nihil noui discimus: scholiastuo autem Th000ritui ad 13, 1 Ἀκουσίλαος Νυκτος καὶ Αἰδμος Ibν Ερωτα λεγει) error est manifestus, quem tamen corrigend0 amouere non licenti). Ab Eudemo mai0re sane temporis interuallo distant reliqui de Acu- silai libris testses Didymus Strabo Iosephus Ap0ll0d0rus personatus alii saeculo altero non superioreS, quo Sabinum Hadriano imperante Commentariis ill0s illustrass0 t0statur Suidas. Sed ill0rum indicia ut partim coete ad antiqui0res fontes redire probabilo sest ), ita nihil usquam in iis reperitur, qu0d iuStani dubitationem moueat. Nam quod ua cum Hesiodi momoria, ad quam Acu Silaus ita se applicauit, ut carmina eius in prosam orationem conuertisse uid0ri posset teste Clemente Alexandrino Str0m. VI, 2 p. 752, n0n SaepiuS Q0n Sentiunt quam ab ea discrepant, facillimam indoliab0t explicationum, qu0d in his p0tissimum causa exstitit log0graphi nominandi. Neque iam mirabimur notum illud Iosephi contra Apionem

iis fidem libr0rum auguri potius quam imminui apparet. Restant quae in

12쪽

uita Suidae mira narrantur do patria Aousilai 0t de tabulis aeneis a patruoius effossis, unde ipse operis materiam hau sorit. Nam ne illis ' ρ εὶ c/ITO Kερκαδος πολεως ουσης Αλλάδος πλ σιον cum Ung0r0 et Muellero confisi Argo Boeotio oum 0riundum esse credamus, vetat l0ci Straboniani quo Arg08 illud m0m0rari putatur VIIII, 2, 12 p. 404 in manif0sta c0rruptela. J0ntra erat profect0 causa, cur in Hesiodi patria etiam Agusilaum 6rtum sesso mallent. Sed eiusm0di fabulis huius res exornare non minus in pr0mptu erat quam Phero dis Syrii, qu0cum illi otiam hoc commune est quod et ips0 in septem sapientium numerum relatus est Diog. Laert. I, 4l. Clem. Ah Suom. I, 14 p. 350). Quod si quis fabollas istas pr00emio cuidam genealogiarum libris ad augendam eorum fidem praemisso insertas indid0inquo etiam de auctore eorum dubitationem natam esse coniecerit, eg0 non impediam. Quamquam genuinam oporis Originem etiam tum praestare lio it, ubi suspicionis causam detegere n0n contigerit, id qu0d in Xantho usu uenit. Et0nim Xanthi qu0qu0 Lydiaca iam antiquitus pro subditivis esse habita n0tissim0 discimus Ath0naui XII p. 515 D l000 ως ἱστορει Ξάνθος ὁ υδος si ὁ τας εἰς αυτον ἄνο περοριενας ἱστοριας συγγεγραφως Λιονυσιος ὁ Σκυτοβραχίων ως Ἀρτεμων φησὶν ὁ Κασανδρευς ἐν τω περὶ συναγωγῆς IOn-Sius αναγωγῆς) 'βλίων. Quod Art0m0nis iudicium quamuis Athenaeus

latum ess0 Welchorus singulari c0mmuntati no S00b0dii diario a. 28 30 p. 70 sqq. inserta et repetita in opusculorum u0lumine primo p. 431 sqq. ita probare studuit, ut assensum ferret C. Muelleri C. IIachimanni, qui in dissertati0n0 d0 Di0nysio Mytil0naeo seu Scytobrachione a. 1865 edita noua commenta Wolchorianae sententiae superstruxit Τ), aliorum plurimorum uel nouissima aetato, uolui E. Mey0ri Goschi clite dos Alterthums I p. 499 sq.

13쪽

alius quisquam sententiae contrariae causas satis reddiderit, paueis quid rei sit exponere operae pretium uidetur. Atque genuinis Lydiacis n0n solum Eph0rum usum esse sed etiam Eratosthenem, cuiuS memoriam

s0ruauit Strabo I, 3, 4 p. 19 ult. XII, 8, 19 p. 579, ips0 W0lelierus ita concedit, ut etiam reliqua quae do Xantho ab omni suspici0ne lib0ra habui

Strabo XII, 8, 3 p. 572. XIII, 4, 9 p. 628. XIIII, 5, 29 p. 680 D. 8. 4. 5)

0X Eratosthene hausta sesse suspicetur. Sed quae Mnaseas apud Athenaseum VIII p. 346 E 0x Lydiacis relari d0 Aturgati cum Ichthy0 fili0 a Mopso rege lacu submersis Ut a piscibus deuoratis D. 11), ea non p0tuisse

a Xantho u0r0 narrari Welchero tam certum esse uidebatur, ut uel h0odocumento Artem0nis iudicium satis confirmatum esse putaret. At repugnant temporum rationes. Nam Scytobrachionem extremo alter0 ante Christum natum saecul0 d0euisse Al0xandriae a Su0t0nio didicimus d0 grammaticis c. 7, euius testimonium qui in dubitationem uocauit Hachimannus p. 13sq. argumentatione ea HSuS 0St, qUae refutatione non indigeat. Mnaseas nut0m int0r Erat0sthenis discipulos recensetur a Suida. u. 'Eρατοσθενης, ut Scytobrachione aliquantum antiquiorem eum fuiSse appareat : quam rem

firmauit Pr0lterum do Mnasea Patarensi disserontem diar. antiq. Stud. a. 1846 p. 674 uel opusculorum p. 313 ull. p. 685 326. Itaque ab illa ueteres fabulas explicandi ratione, quam Euenieri nomine d0Signare consuevimuS, Xanthum ipsum n0n magis abhorruisse certa iam fide conStat, quam aequalem eius Heuataeum Milesium: quamquam ne huius quidem genealogias 00d0m nomine in suspicionem adducere dubitauerunt. Neque uero plus ualet alterum argumentum, quo W0lcherus Artem0nis fidem stabilire sibi uidebatur, quod Clumens Str0m. I, 2l p. 398 Arctini et Loschis c0rtamen suel potius c0J0niam in Thasum insulam deductam) a Xantho in Olympiadem duodevigesimam relatum esse tradit D. 27). Nam qu0d Uelcherus uerendum esse negat, ne quis olympiadem ab alio aliquo ant0

14쪽

Clementem computatam esse credat, id ipsum tamen perquam probabile uid0bitur Clementis uerba liaue inspicionii Ξάνθος ti b Aoδὁc γπερὶ τρὶν

ολυμ γα δα. In quibus Dionysium intellegendum esse Halistarnassens cuius περι χρονων libros etiam alibi Clemens usurpaverit, Xanthi aut0m

mentionem hunc iam apud Di 0nysium repperisse, quem Lydi opere in archaeologia usum esse Constet, uerissimo iudicauit Mu0llerus IIII p. 396 nec disson sit R0lidius D. mus0i Rh0nani u. XXXIII p. 195 n. l. R0stant praeter leuiores Serupulos quos urbium quaedam n0mina e Lydiacis apud Stuphanum Bygantium allata Wolcher0 iniecerunt, dubitationes non ipsius Xanthi fragmontis excitatae s0d iis quae in Constantini eclogis sexstant 0xo0rpta 0X Nicolai Damaseoni historiis. Quem quamuis de Lydiis robus plurima d0b0r0 Xanth0 iam dudum Creta gerus ostenderit histor. Gra00. antiquiss. fragm. p. 183 Sqq. 200 Sqq. a L, cuiuS copia S paucis augere licuit Iachimann0 d0 rati0no inter Xanthi At διακά et Η0r0desi Lydiae hist0riam p. 13 sqq.), tamen ne hunc ad Verbum exScripSisSe credamus, cauet D. 28 cum Xanthi D. 12 c0llatum, de qu0 Scite post Creugerum p. 185 sq. iudicauit Mu0llorus III p. 372, cui Dustra contradicit Haelitniannus p. 14 quamquam hoc sane dignum quod animaduertatur Xanthi illud Dagmentum uid0m Athona00 d0beri, qui eius libr0s Artemoni adscripsit. Et qua040 00s0 in rog0 00nstituto habet Nicolaus, ea nequaquam, Xanthi 0ss0s . Sehubsert historiae regum Lydiorum p. 120 sqq. eo pr0bauit h), qu0d

meis inspexi, Ni00lai fr. 71 n0n Ρ0ssu a Xanth0, ut Cretiger et Corae8 uoluerunt, petitum esse monuit, qu0niam illic Mysia Thracum dicatur rogi0, Xanthus autem My80rum genus a Lydis d0st 0rit, idem iam Musiturus III p. 413 sq. 0bsoruauit, Sed cum V elutipvisententia u0nciliare ita conatur, ut alium Nicesaus in Lyd0rum rebus quario sexto septimo libris enarrandis 800utus osse auetorem statuatur, alium in illo fragm0uto, qu0d C0nstantini ui diues duodeuigosimo, ipso octauo libr0 tribuit.

15쪽

haud pauca ad uerbum conspirant cum Herod0teis, quo scilicet argumento praeter e0tera nituntur, qui Xanthi libros ab Herodoto in usum uocatos osse sibi persuadent. Itaque etiam narrationem eam quae est de Magneto po0ta belli intur Gygen et Magnetas c0mmissi auctore fr. 62) a Nic0la00x Xantho haustam, sed suis ornamentis auctam e8Se probabile est. Longo u0r0 uberiorem Xanthi doctrinam exhibet Nicolaus in fragmen i 0 illo magni protii do rogibus Heraclidis, quod cum anno demum h. S. duodequinquagesimo in lucem emissum sit, gelehero ne tum quidem innotuit, cum iteratis curis commentationem suam ederet. Ex quo etiam illud didicimus

iniuria mirabil0m Plinii h. n. VII, 38, 126. XXXV, 8, 55) de Butarchi

pictura a Canda ule rege auro repensa 110titiam a Welck0ro ad Xanthum

08Se relatam, quippe qui pro Candaule nominet Sallyatton: id quod iam Muolturum III p. 396 monuisse uid00. Quae cum ita sint, ne Menippum quidem ueras Xanthi historias in breuB 000gisse Di0g. Laert. VI, 101)

0st cur negem S.

D0 chronicis Hippyis Rhegini nam hac nominis forma otiam post Sitilium uti tuto licebiti paucis defungar qua0 V. de Wilamo tig Η0rmaeu. XVIIII p. 442 sqq. tertio a. Chr. n. saeculo aut orta esse aut nouitiis additamentis adulterata pr0batum ivit. Sed illud argumentum, quo S0lores c0nficeretur, a lapide Epidaurio cum fragmento S c0llat0 repetitum futtile esse m0X in eadem ephemeride XXI p. 468 sq. Zacherus ost0ndit. Difficillima omnium do Hucataei periodo est qua0stio, quam ne i Squidem qui nuperrime ge0graphiae apud Graecos historiam enarrare coepit diiudicare ausus est Η. Berger, Geschichio der Wissonsoliatilichen Erd-kundo bei dou Griuchun I p. 7). Mihi cum omnem controuel Siam retractare per huius 0psellae rati0nos non liceat, illud dixisso satis habendum Sententiam eam a nullo dum c0nfutatam uideri, quam II. Η0llander indissertati in0 B0nnsensi de Hecataei Milesii dosoription0 turra0 a. 1861 edita pr0bauit, sola Α0gyptiaca ab Hecataeo non pOSSe scripta esse λ), reliqua

1) Ad Aegyptiaea posses referre Agathomeri I, 1 p. 471 uerba Λαμάστης ὁ Σιγειευς

τα πλεῖοτα ἐκ Τεῖν 'Eκαταέου μεταγραφας περίπλουν ira te, visi collato Porphyrii apud EuSeb. praep. eVang. X, 3 p. 466 B loco orrore p0tius Hecataei n0mon pro Hellanici esse p08itum uideretur.

16쪽

cur ab00 abiudieentur, causam esse nullam. Nouissimus quidem Nissonus in

libro egr0gio quom de Italia scripsit I p. . 7 iis accessit, qui quae ex peri0do

adferuntur, ab Hestata Hi temp0ribus aliena esse iudicauerunt. Sed quod multitudin0m J000rum miratur, quos ex oecidentalibus Europae partibus ab Hecatae0 m oratos esse Stephtinus Byzantius tradit, n0n deb0bat opinor eam eum unius Herodoti parcioro Sane memoria conferre, quo uel Herodorum ei supparem in mythol0gi00 0pere plura de Hispaniae gentibus exposuisse forte fortuna comperiniuS nec nimis eXilem illarum regionum notitiam homini noλυπλανia suppetiuisse conSentaneum eSt, per quRS iam Sexto a Chr. n. Sueeulo Massatiotarum c0J0nias dispersas fuisse uori est simillimum. De Italia autem quae posteriorem notatem prodere uiro doetissimo uidebantur, C pua urbs set Capriae insula ad Italiam relatae nihil probant propterea quod Καπυα γπους Irαλίας et Καπριη νῆσος Ιταλίας lemmatis p0tuisse Hecata0i auotoritatem apponi, quantumuis is ipse Italiae nomine usus n0n

Indid0m etiam ipsum Capuae nomen sexplicatum haberet, Si modo II0oatasei f0mp0ro id inferius ess0 oonstaret Livii IlII, 37 10stimonio, cui tamen alia apud F0stum ii. Capua et Seruium ad Aen. X, 415 opp0nuntur nam Catoni urb0m annis demum uiroiter duc0ntis sexaginta antequam a Romanis cap0retur o0nditam tradenti, siquidem fid0s 0st Vellei0 I, 7 2, ne ipsum quidem se oredore Nissenus p. 500 indicauit. Adriae autem n0mino ut 0t 0ppidum et sinum ot fluuium ab Hecataeo dictos esse 0X

sibus innotuiss0 t0statur H 0rodotus I, 163 0t 0ppidi inc0las A0schylus140uit Heliadum D. 68 Ν. D0 gallinarum autem et peoorum in illis r0gi0nibus lacunditato quae addit St0phanus omnia ess0 Hecataei non debebat

17쪽

εἶνora ἐκ ri ς αλλ ς μυτου γρωνης. Quod si certa esset 0pini0, quae mihi quoque perplacet, ex ips0 dicendi genere effeciss0 Erat0sthonem perio dum 0sse non alius atque genealogiarum libros auctoris, nouum eX- sisteret eorum sententiae impedimentum, qui illam qualis Alexandrinorum n0tatu Dr0batur aut totam falsarii fuiss0 aut aliona manu ita int0rpolatam, ut sui dissimilis euad0r0t. C0botus tam0n diuti0nis illa eongruentia ita abusus est, ut audacter inuerso Eratosthenis iudici 0 genealogius et quas malo ab his diserevit hist0rias φευδε; γρώιφους esse contenderet Mnemosynaen. S. v. XI p. 1 Sqq. CuiuS a Sententia n in multum diser0puit C. Silii in hist0ria littorarum Graecarum I p. 349, qui fabularum explieation0s eiusmodi qualis est de Cerber0 801Ῥ0nte Taenario propter uenenum tetulo Orci cane cognominato D. 346ὶ ab Ileeataei aetato abhorrere putabat. Quod contra erunt nisi fallor quibus p0tius id ipsum antiquitatis fid0m praestare uideatur, quod idem Seriptor aliis fabulis tal0m 0xplicandi rationem adhibui sus etiam D. 349 et 357), aliis satis credulum se praeb0t D. 337). Η0r0doti ituro l0cus VI, 137 ut unum 0pus ab Hecatae0 Scriptum esse Quineat, tantum abest, ut non p0ssit nisi ad geneal0gias referri HI. Pherecydem genealogum fuisse Atheniensem grauissimus auct0r sdem facit Erat ,sthonus apud Diog. Laert. I, lis nec disci se pant uetori testi squotquot patriam eius commem0runt. ReeentioreS tamen plerique Omnes Loro eum oriundum fuisse sibi persuaserunt propter Suida0 gl0ssas has00

18쪽

Nimirum oundoni fuisse Lerium et Athoniensem iam Vossius duhistoricis Graecis p. 25 W. hoc argumento euincere Sibi utSus est. quod Eratosthsenes Strabo X, 5, 8 p 487 ceteri unum modo nouerint Pher00ydem historicum: idoniquo Muciturus I p. XXXVI 00 confirmari putabat, qu0d Eusebius 0lympiade 81 Ρh0r0cydom historicum floruisse tradit eadem scilicet aetate, quum Lerio tribuit Suida s. Dubitationem quandam primus m0uit R0lidius noui musei Rhenani u. XXXI is p. 210 sq. , qu0d libri qu0S 0rium scripsisse Suidas perhibui, postpriori potius aetati c0nuenire uiderentur. Mihi ut tertium praeter theologum et genealogum Pherecydem fuisse 'existimem praeter uetora persuadet Clem0ntis Aloxandrini l0cus

ἄροτρον. Sequitur iam narratio similis Horodotouo illi IIII. 1 3l nisi quod falsa Signorum explicatio tribuitur Orontopagae chiliarcho, uera Xiphodrae iisquo etiam aratri rationem habendam fuisse pat0t. Finem faciunt

φασί: quamquam ne sic quidem liceret de Atheniensi cogitare, quem uel in stirpibus heroum pers0quendis semel tantum ad tempora Suis pr0pi0rad sescendisse uideamus D. 20). At potuit prolaeto posterioris aetatis scriptor utramque narrationem similiter coniungere atque grammaticus i8 quem sequitur Strabo VII, 3, 8 p. 30l Anacharsidis m0nti0nem cum Idanthyrsi regis s0ciauit. Quod cum facile sit apud Clomuntoni cum Sylburgio Vossio Vesselingio pro b Συριος rescribere ο Λίριος, maluerim h0S Sequi quam iptiuS Script0ris errorem Statuere, qualem sane commiSiSSe uidentur Maerobiorum auctor c. 22 p. 224 et I Zelgos exeg. in Il. p. 38. Eundem quem

19쪽

aetate quae habet Eusebius, non est quo erroris conuincere possimus. Solet enim seius memoria cum antiquorum testium Η0siodi Acusilai H ullanies alio rum auctoritate coniungi et quod potius est Ioni ea dialecto eum usum esse fragmonia tam luculenter probant, ut mireris Dionysium Halicarnassensem l p. 8 d. scripsisse si quidem de Pherecyde scripsit, quae pr0babilis est B0Wkii suspicio hist. liti. Graec. II p. 396, οἷ τνην ἄρχαιαν 'Arctore ποοελομενοι μικρύ Γινας εχουσαν διαφορὰς προς ruν Ἱαδα. Athoniensi enim l0gographo licuit superiorum etiam dialectum sequi, siquidem non p0Si medium quinium a. Ch. saeculum scripsit, ut ne hanc quidem ob eausam Lero illum ortum putaren000ssu sit. Et Ath0niensium laudibus fauentem maxime refert fragmentum

illud J5. quo P0lam0n amicus non frater P0lei, sed Actaei set Glauca0 filius fuisse p0rhibetur, no uid0licet ab Aeacidis Auginetis genus ducat. In genea-J0gum igitur Optime c0nu0nire uideri potest, quod de Athoniensi tradit Suidas

ἔγραφεν Aorsχθονας εστι δἐ γπερὶ τῆς iaρχαιολογως rLὶς Ἀττικῆὶς) ἐν β κίοις ι quamobrem genealogiis etiam Autoelithonum nomen impositum uulgo existimant At pauea 00rum fragmentis de rebus Atticis oXponi iam Sturgius p. 70mirabatur atque aliud prosecto monstrat unicum quod ex Autochth0nibus adfertur fragmentum in Elymologico magno ivi sio inρομμών quod Sylburgi 0 a gonealogo ita alienum esse uidebatur, ut Phereoratis nomen reponere

mallet, nec multum abfuit quin et Sturgio p. 61 sqq.) persuaduret et Mu0lI0r0 p. 99 coli. p. XXXVI n. 3). Sed geminum nunc accessit ex scholiis Aristidess fragm0ntum 1 a, qu0d eum ne ipsum quidem genealogi

l) Huius fragmonti si momor fuiss0t Ηillorus Hormae v. XXI p. 133, non puto

20쪽

utriusque insemoria et argumenti similitudo etiam tertium ad quia domauctor0m reuocari iubet fragmentum 10l in iisdem Scholiis seruatum Corruptelas quibus h00 etiam magis quam illud laborat nihil moror: nam lubricum est eas corrigere ante. meliores Scholiorum eodices collatos, ex quibus quanta disci p0ssint, felici Wilam0Witius d0cuit inu0nto. I 0quo obscurum βοηδρο/αος epitheti 0riginationem anquirere operae pretium uidetur mirum illud λιονυσος et Iσις nominum veriloquium spectanti: λέγοντες

D. 1 a). Talia igitur a Tεως n0minis originati0n0 D. li 2 pr0dita satis diuosa in serior0m Autochthonum auctorem bene conueniunt, quem cur non credamus eSSe Lerium, eauSam uideo nullam: quae ratio ipsa etiam simplicitato nisi fallor pra0stat Gutschmidii sontontiae, qui apud Flachium l. d. p. 223 Atheniensem et Lerium eundem esse Obtinet, ut tamen et Aut00hthonas ut qua0 Suidas I 0rio tribuit praet0r libellum περὶ Αερου ad Astuni0nsem iuni0rum referat do rebus Sacris Atticorum Scriptorem. Superest ut de theogonia uideamus s0mel in sch0liis Apollonianis d0 Typh0is exitu allata, quam ab Atheniensis primo libro non esse diuersam Sturgio p. 164 ac Muellero eo minus aduersor, quoniam in multitudine locorum Phor00ydis a solioliis illis seruatorum unum Syrii esse parum profect0 0st crodibile. Sed non dub0bant Muellerus et Gntschmidius proeliu0m sane Suidae errorem imitantes cum Atheniensis libro confundere δεολογίαν, quam eXestat Ap0llonius de pr0nomin0 p. 82 Bh. s. 65, 15 Sch.

νῆ ἐμ εο καὶ εrι τῆ εμέο quocum iungendum alterum eiusdem testim0uium d0 D0m00rit , Ph01 00yd0 H0cataeo sinuserae Iadis auctoribus p. 118 S. 93, 2. At neque h0c nomine potuit Athenisensis scriptor laudari et δεολογίαν Cl0- mens Stroni. V, 8 p. 676 apertis u0rbis Syri0 uindicat, quem etiam ab aliis δεολόγον nuncupatum esse loci a Sturgio p. 28 congesti demon Strant.