Stoicheiosis tes Christianon pisteos = Rudimenta fidei Christianae, siue catechismus : Huic adiunctus nunc est Catechismus alius magis compendarius

353쪽

DEus omnipotens,Pater coelestis,

agnoscimus&ingenue profitemur, quod Veria est, indignos esse nos qui in coelum oculos attollamus, Ut coram te nos sistamus : nec tantum debere nobis arrogare texauditum a te iri preces nostras speremus, si eorum quae tibi afferimus, rationem habeas. A propriis enim accusamur conscientitis, nothraque peccata aduersum nos testimonium ferunt. te Velo iustu esse iudico nouimus, qui peccatores nequam homines non iustifices, sed in eos animaduertas qui tua mandara violauerint .Hinc fit, Domine,ut dum totius vita nostra statum reputamus, nostri nosmet pudeat , nec aliud quam animum despondere poss4naus. perinde acsicia in abylium momtis demergeremur. Verumtamen,

354쪽

perare Ut te invocemus , Idque vel

ex intimis inferis: quo magis viribus destitui nos videmus , tanto Imagis ad tuam summam bonitatem confugiamus quum praeterea pollicitus 11 nobis te precibus nostris fore exorabilem, ira nomineDomini

nostri Iesu Christi, quem nobis aduocatum Mintercessorem constituisti eiusq; merito: non autem spectatem quid meriti simus: ecce, Omnitium anae fiduciae renuntiantes, tuaque sola bonitate freti, in cospectum

tuu prodire tuumq; sanctum nomead obtinendam misericordiam inuocare non dubitamus. Primum Domine, praeter infinita beneficia, quae assidue in reliquos quoque homines quotquot terra sustinet consers, peculiariter etiam nobis tot gratiae tuae dona impertiuisti ut ea recensere nequeamus, imo Vero ne mute quidem satis copleisti possimus. Hoc vero singulare,quod

ad notitiam sancti tui Euangelii vo-

357쪽

care nos dignatus sis, miserabile quo nos Diabolus premebat seruitutis iugum excutiens, ab execranda idololatria vanisque superstitionibus quibus immersi eranaus liberatos ad lumen veritatis tua adduxeris. Nihilominus tamen 'uae nostra est ingratitudo' obliti bonor quae manus tua nobis largita est, a rectavia declinavimus,&te relicto carnis nostrae concupiscentias sequuti sumus. Quin etiam sanctum tuum verbum debita reuerentia atque obedieti fraudati imus, nec tuum nomeII quibus decebat praeconiis prosequuti surnus. Et quantiis assidue fidelibus verbi tui admonitionibus au res nostrae personuerint , ea tamen negleximus. Peccauimus itaque Domine, teque offendimus: ideoque pudore suffundimur rimos grauium scelerunt apud tuum iudicium reos esse agnoscentes: Ddeo ut si dignas nobis poenas in

fligere velis , aliud quam

358쪽

mortem&damnationem expectare nequeamus.Nam in os excusare elimus, at nostra ipse rum conscientia nos accusant, nostraque nequitia tuis oculis ad nos condemnandos

patet. Ac profecto re ipsa, Domine, ex castigationibus quas a nobis immisisti,te iustissimis de causis aduem sus nos eae canduisse cognoscimus. Qiatum enim aequus sis iudex , tuos non immerentes affligis. Tuis igitur verberib caesa tua aduersus nosipsos iram prouocasse agnoscimus. Sed&nunc manum tua na ad nos puniendos extentam videmus: Gladii enim quibus ad exigendam ultioneri uti soles, stricti nunc sunt: ea quae peccatoribus sceleratisque hominiabus minitari consueuisti, parata esse

Quanuis autem multo etiam grauiores quam antea de nobis poenassumeres, atque adeo plagas centuplo plures infligeres in modonon horrendae illae clades quibus lina peccata populi tui Israelitici castigasti, nobis ingruerent , nos iralii dignos esse, ac steteribus nostris