Quinti Horatii Flacci Opera

261쪽

DE ARTE POETICA MI

Cum semel imbuerit, speramus earmina fingi 33 Posse linenda cedro, et lavi servanda cupresso pAut prodesse Munt aut desectare poetae, Aut times et jucunda et idonea dicere vitas. Quidquid praecipies, esin brevis ut esto diei. 335 Percipiant animi Messes, teneantque Melas:

Omne supervacuum plano de pectore manat. Ficta voluptatis musi sint proxima veris r c, quodcumque volat, poscat sibi fabula credi; Neu pransae Lamiae vivum puerum extrahat alam Centuriae seniorum agitant expertia frugis MICelai praetereunt austera poemata Rhamnemr ne tulit punctum qui miseuit utile dulci, Lectorem delectando, pariterque monendo. Hic meret aera liber Sosiis hic et mare transit 346 Et langum noto scriptori prorogat aevum. Sunt delicta tamen, quibus ignovisse velimus r m neque chorda sonum reddit quem vult manus et mens, Poscentique gravem persaepe remittit acutum; 349 Nec semper feriet, quodcumque minabitur, arcus. Verum ubi plura inent in armine, non m paucisos da maeulis, quas aut ineuria fudit, Aut humana parum cavit natura. Quid ergo est 3 Ut scriptor si peccat idem librarius usque, Quamvis est monitus, venia caret; et citharoedus

Ridetur, chorda qui semper oberrat Mem, 356Sic mihi, qui multum remat, fit Choerilus ille, Quem bis terque Ninum eum risu miror et idem Indignor, quandoque bonus dormitat Homerus. Verum operi longo se est obrepere somnum MOUt pictura, poesia erit, quae, si Propius stes, Te capiat magis, et qumdam si longius abstes: Haec amat obscurum volat haec sub luce videri, Judicis argutum qua non fori at acumen et Haec placuit semes Mae Meses repetita placebitio major juvenum, quamvis et v e palem a66 Fingm ad rectum, et per te sapis, hoc uia dictum

262쪽

Tolle -- metis metam et tolera I res, Recte eo edit eo lutus juria et Misae Causarum messiocris abest virtute diserti noΜessalae, nec acit quantum Cascellius Aulas; Sed tamen in pretio eat mediocribus eam P Non homines, non Di, non eo essem solamnae. Ut gratas inter mensas symphonia dimor Et crassum unguentum, et Sardo eum mine Papam

ostendunt, poterat duci quia eum sine istis; us Sie ammis natum inventumque pomna juvandi' Si paulum a summo de asit, vero ad imum. Ludere qui nescit, eam atribus tinet aries Indoctusque Inis discive troessive quiescit; am

rapima risum tollant impune oronae: Qui nescit, vera tamen audet steteret Quid inpiaber et ingenuus, praesertim census equestiem Summam nummorum, vitioque remotus ab cinam

et nihil invia dires saetisve Minerv14 225

Id tun j iesum est, ea mens si quid tamen olim ipseris, in Metii deseendat judicia aures, Et patria, et nostras, nonumque Premina in unum, Μembranis intus pocilis. Delere limini, Quod non edideris nescit vox missa revertita assSilvestres homines sacer interpresque Decmun Caedibus et victu foedo deterruit Orpheus metus ob hoc lenire tigres, rabidosque lao armetus ac Nilon, Thebana in tor arcis, Saxa movere sono testudinis, et prece and rammi re quo vinet. Fuit haec sapientia pinndam, Publiea privati Moemere, mera Procinis, Concutit mesubere πι, dare jura maritis, oppida moliri, leges incidere lignotSic honor et nomen divinis vatibus atque os Carmis a ver Post hos i ima Homeriis, Tyrtaeusque mare animos in Martia bella Veralbus exacuit dicta per earmina a test Et vita monstrata via est; et gratia r tum Pieriis tentatamia, Indusque reperias, Mo

263쪽

Et longorum opemini finis ne saetis pudori

Sit illum a lyrae sollere, et cantor Apollo. Natu, fieret Imidabile amen, n arte, Quaesitum est ego nec studium sine divit vena, Nec rude quid possit video ingenium alterius sis Altera poscit opem res, et conjurat a M. II Qui studet optatam cursu mungere metam,

Μulta tulit laesique puer sudavit et visit; Abstinuit venere et vinia Qui Pytiua antat Titiem, didis prius, extimuitque magistrum. Is

Nec satis est tacitae, mira pogmata pango et me et extremum ea nes mihi turpe relinqui est, Et, quod non didici, sane nevire lateri. Ut praeco, ad metem tmbam qin eoo emendas, Assentatores j α adluerum ire poeta minues agris, dive positis in timore nummis. Si vero est, unctum qui recte Ponere pomis, Et spondere lavi pro paupere, et eripere atris Litibus implistum, miratior at aciet internoscere mendaeem verumque Matua anneum. MITu, seu donaria, seu quid donare voles cui,

Nolito ad versu isti saetos ducere plenum Laetitiae vim it enim, 'Pulchre laenet neotest Panescet super his etiam stillabit amicis Ex oculis rinem saliet, imidet pede te an os Ut qui conducti pinant in funme, dieant Et faciunt prope plura dolentibus ex animo MDerisor vero F ira laudatore movetur.

Reges dicuntare, is urgare eula Et torquere mem, quem perspexisse is eant, MaaAn sit an ilia d.' a vi ea in emias, Nunquam te sinani animi sub vulpe latentes. Quintilio atrima recitarea Corrige, odes,

Hoc aiebat, et hoc me a te posse negares,

Bis terque expertum friaetra delere julabat. 440

Et mala tomatos incudi reddere Versus. Si defendere delictum quam vertere Baallas, Nullum ultra vectum aut operam insumviri inanem,

264쪽

2M DE ARTE POETICA.

- ame rivali teque et tua solus amares. 444 Vir borrus et prudens versus reprehendet inertes; Culpabit duros incomtis allinet atrum Transverso calamo signum; tantiosa recidet amenta parum claris lucem dare eoget;

Arguet ambigue dictum mutanda notabit; Fiet Aristarchus non dicet, Cur ego amicum Ἀω endam in nugis Haemum seria ducent

In mala derisum semes exceptumque a Sue. Ut mala quem scabies ut mcisus regius urget,

Aut sinaticus ereor et iraeunda Diana; sanum tetigisse timent fugiuntque poetam. 455 Qui sapiunt agitant pueri, incautique sequunturi

Hie, dum sublimis versus ructatur, et errat,

Si, viti merulis intentus decidit auceps In puteum foveamve, licet, Succurrite, longum Clamet, Io cives non sit, qui tollere curet Mori eum quis opem ferre, et demittere funem, Qui scis an prudens huc se deiecerit, atque Servari noliti dieam Siculique poetas Narrabo interitum Deus immortalis haberi Dum eupit Empedocles stinentem frigidus aetnam Insiuiit. Sit jus liceatque a Ne poetis 4ssInvitum qui servat, id- ων Menti. Nec semel hoc fecit nec, si retractus erit, jam

Fiet homo, et ponet famosae mortis amorem.

Nec satis apparet, cur versus factitet utrum DΜinxerit in patrios cineres, an triste bidentia Μoverit incestus certe furit, ac Vesut ursus, Objectos caveae valuit. si frangere atrios, Indoctum doctumque fugat recitator acerbus rQuem vero arripuit, tenet, inditque Iesendo. 476 Non missura cutem, nisi plena eruoris, hirudo.