장음표시 사용
11쪽
exietiit,ea tame omnia haud posse conferri existim6, estis
quae parabar,ut non tantii Mun ετι moric,qui vivere postrat diutius sed eius etia operuinuae ut dicebat Sappho,aeter nb quodam vere florere potuissent, lamentari ac dolere posiimus.Nam quintandein nobis Aristotelis Ethicen, Rhetoricen, Politicu,quis Platonis de Republica libros, ae de Legibiis, in quae fere omnia inchoatos habebat commentarios, quis insignes illas, quas meditabatur notas,ad Herodotum, I hucydidem, Xenoph5tem, Pluini clitim, Liuium,Plinium,
Tacitum,ad ni ris ciuilis auctores,ad eos denique quos eu luit libros. quos autem non cinquit repraesentabit Θ O vitita iis quidem qui nihil agunt, persaep longa,MvRETo certe,qui numqiram non agebat aliquid, nimium breuis. Agebat ille quidem cum est mortuus, annum sexagesiimi qua aera te qui essent etiam decennio minores, a Theraeis non lugebantur, quasi vixissent diu. Sed ego tamen sic arbitrori, semper acerbam esse eorum morte, qui immortale aliquid cogitansiri prolint om ibus mortalibus,etiamsi vitam duxeritu quam longissimam.Etsi tu quidem M v n E TE , si specta, mus quod facere poteras,parum vixisti; si quod secisti, satis si praeclari memoriam nominis quam reliquisti, semper vi,cturuses. Semper crum vivunt, etiam mortui, qui quamdiu vixerunt,vixerunt bene. Bene autem vivere η dicendi sunt,
qui r omni vitai prosunt aliis,potius quam sibi:& in ea sunt cogitatione defixi, ut sibi perpetuo migrandum putent ad unum illu qui omnia audit & videt, DE v M. Quae duo qumniam hunc in locum incidit oratio, ut praetermittenda nota sint, ita extiterunt in Mu RETO, ut non admirationi mao is,
quam imitationi esse possit Nam quod pertinet ad benioni. talem quis randem fuit, non dico e summis viris ac principibus, quales vos estis Cardinales illustrissimi, quibus ille omnibus fuit,tum propter sein mam doctrinam & eloque tiam, tum vero propter suauitatem morum & elegantiam, Ionge carissimus sede mediis, sed ex infimis etiam hominiabus: non dico ex illis, qui ei essent familiares & cogniti, sed
12쪽
m ignotis atque externis, quorum non nulli, vel ex ultima Europa hominis conueniendi & consulendi causa Romam
constuebant: qui tamen profitebantur omnes, atque aperte
praedicabant omnia sc maiora re ipsa comperisse, quam fama: quis fuit inquam ex omnibus, quin si vellet, eius auxilio uteretur & consilioὸEccui umquam suam ille domum,bibliothecam, quam habebat instructissimam, aures, arcam denique, patere noluitὸcui lion aut opera benigne fecit, aut pecunia e Tribunorum olim domus in hac urbe numquam claudebantur, ut essent portus quidam ac perfugium omni ciuitati: simile quiddam mihi videntur Mu Raeti aedes fuisse,quem numquam fere solum, aut vacuum inueniresi quasia DEO esset, uti erat,ad communem omnium utilitatem datus.Rogares ut perobscurum aliquem,aut Latini scriptoris, aut Graeci declararet locum P declarabat: ut carmen corrugeret,aut orationemΘcorrigebat.Vt epigramma inscriberet
an sepulcro inscribebat. Vt epistola scriberetξscribebat: Vtcclogium in ponte, aut in basi statuae ponendum excogitaretΘexcogitabat: Vt hic ipsa recognosceretὸ recognoscebat: ut interdit mihi diceret saepe enim mecum perqua familiariter loquebatur sibi no licere vivere Et vivebat quide ipse, sed ut dixi,vivebat magis aliis,qua sibi.Docebat enim quae poterat, idest quae discere velles , omnia: quid enim velles discere,quin posset docere Θ ab eo vero quem docebat, nullam omnino mercedem exigebat ne illam quidem,qua Thales Milesius a Mandrayto Priennensi,quem docuerat qua ta esset solis magnitudo, exegisse dicitur,cum ab eo cauit,ut
ipsu in tantummodo tam praeclari inuenti laudaret aucto-xemcut non mirum fuerit,si inueniretur interdum, qui quae a Mu RETO gratis acceperant, pro suis venditarent. Atque
haec pauca de benignitate in homines . Quid de religione ac pietate in Da v Mὸ Nolite expectare Auditores,dum commemorem, quod plerique meministis, catholicam semper ab eo seruatam,seruatam dicoὸ immo vero etiam defensam,& pro virili parte ornatam,religionem ac fidem : cum tam
13쪽
I non defuissent in Gallia homines nequissimi, qui omni machinatione, admirabile illud ingenium ad suas partes abducere conarentur. Itaque propiora videamus. Hic vero mihi quam multa occurrunt, quam ingentiaΘquot conturbant in hac ipsa extrema, in qua versamur oratione, dicenteὸcum &videam multa esse omittenda, & unumquodque quod occurrit,praecerpendum esse videatur Nouem iam sunt anni, Auditores,cum sacris est initiatus M. ANTON Ius, ac sacerdos factus ex quo tepore tam saepe, tam religiose,iam sancte,fecit rem diuinam, ut inter sacrificandu , nec lacrimas teneret ipse,& easde etiam audientibus excuteret. cras vero quotidianas precationes qua diligenter ac sedulo obibatὸ ut se a Lsidue ad Sanctorii,&CH RisTi exempla limabatὸquam soli cite in se inquirebatὸ qua attente videbat, ne quid aut saceret,aut diceret,quod aut reprehensum, aut reuocatu velletὸ
QuidΘquod saepe meca credo etiam cum aliis de morte ta- quam de migratione loquebaturὸ quod cum laboraret molesto morbo ac difficili pedum, iam iam q. sibi esse cedendu domo,cuius iam labarent iundamenta,praedicebatΘquod cum ei requietem suaderem atque otium, nec tamen persuadere, requietem sibi aeternam abesse propius praesagiebatὸEt certe,tam insignis vita, quasi fabula, quae tam praestantes lia buit ceteras partes, extremo debuit actu praestantissimo terminari: qui talis suit, ut haud sciam an meliore nosipsi exita optare possimus.Mortuus est enim ille,si tamen moritur, qui
consequitur immortalitatem, ornatus omni instrumento &viatico quod Christiana religio tribuere homini atque impertiri solet, que parat ad mortem; a XYsτο etiam Quinto
Pontifice maximo no priuatim modo venia peccatorum impetrauit,sed ad eorum expiatione, eiusdem etiam illam publicam adhibuit indulgentiam, qua qui rite uteretur,ei vero non liberationem modo culpae, sed remissione etia poenae Custis et i Vicarius benignissime cocedebat: ut scilicet Muretanae illa mortis opportunitatem, non lametatione &misericordia,sed gratulatione & beneuolentia prosequi debe
14쪽
mus.Sed effodit mihi pecttis memoria illius diei, post quem
diem obiit die tertio: quo cum esset sacrosanetum CHRis Ticorpus Christi arro more suscepturus, omnibus qui eo conueneram praesentibus atque audientibus, lango exordio supple M veniam a familiaribus petiit, atque ut sibi ignoscerent postulauit: quod eo fecit animi sensu ac dolore, ut ex illo numero, qui sibi a lacrimis temperaret, rnuenires nemine. Post quem diem, toto eo tempore quo potuit loqui, in magnis totius corporis doloribus, illas modo voces interruptis suspiriis , o IEs v, o D stus, moribundus iterabat: ut quoniam interpres mentis est lingua, eum constat aliud nihil eo tepore, in quo potis sanum moriente corpore di sceptabat animi sa Ius, habuissem mente,nisi illa quem habebat in ore,cu quo,& ad quem, ut confidimus, euolauit.Hem M. ANTONI Mv-R E T E Vir clarissime ut vere es natus ad omne dignitatem &glariam. contemnebas illam tu quidem inter homines, illis etiam temporibus, cum eras gloriatione dignissimus: cu in sacrosancto purpuratorum patrum senatu, in illo sanctitatis ac religionis domicilio, in illa arce regum ac nationum omniti, sui minabas, tonabas, splendidissimoru verborum,dc grauissi marum sententiarum flumina effundebas: sed nunc tandem aeternam ista atque immortalem, quam sperabas,
Da i munere & concessit, pro summa tua erga eum pietate, atque erga homines benignitate,es consecutus. NOS autem,
nos inquam, afflicti iacemus ac maeretes desiderio tui;quod langinquitas temporis non leniet, sed duplicabit . Et conati quidem sumus, ut horum illustrissimorum principum obsequeremur studiis, tuarum aliquot suscipere laudum commemorationem: sediςarum pondere oppressi nostrarum ostendimus virium imbecillitatem. In quo tamen, illa nos cogitatio consolatur,quod illud secimus, quod' potuimus,quod voluimus,quod debuimusrquod etiam haud scimus, an umquam postea, viro eruditiori,atque homini eloquentiori , officiumi