De rerum divinarum apud AEschylum conditione, Part 1

2쪽

CONSTANTIUS FUND

5쪽

- DISSERTATIO INAUGURALIS

7쪽

DIE QUI EI MALIS EST PRID. ALEND. SEPTEMBRANNI MDCCCXLIII.

10쪽

- I neque ii vitariint, qui passim de ea verba secerunt in neque is, quem, quum unicum haberem propositi mei auctorem, dolui me hac in re mihi ducem assumere non potuisse ' in Sed quae tandem est salutis via, qua et Scyllam licet et Charybdim vitare Patebit profecto nulla nisi antea nec religionem Graecorum neque artem persectam esse formam, qua Perse contineatur summa et persecta veritas professi Mimus. Haec enim quum neque eo contenta sit, ut pulcherrima forma tanquam corpore induta ad oculorum revocetur sensum, id quod est artis Proprium, neque eo ut a rebus sens us subjectis in regionem altiorem et ad ea tendens, quae cogitatione tantum et mente complectimur, media in via a religione retineatur, nullam habet meque in arte neque in religione certam firmamque sedem, immo ab altera invicem in alteram continuo desertur, nec quiete egit priusquam a philosophia quasi in eoelum recepta sola ratione et intelligentia contineatur.

Eo igitur tota de religione Aeschyli quaestio redit, ut ea quae proprie religionis sunt quo pacto foedus cum poesi secerint diligenter inquiramus. Sed de oedere non bene diximus.

Nam non ea est poesis quae eodem semper cum religione vin-

eulo ligari velit habet sane per se vim quandam et dignitatem religionis vi vix inferiorem. ieet igitur vel maximas tum religioni partes tribuat, id tamen non mitius aget, ut num tum religionis vinculis impedita suo splendore splendeat, suo nitatur pondere. Itaque iam non isto foedere alteram cum altera iisdem gaudentes juribus, sed bellum inter se gerentes, idque sortuna

hanc nune in partem, nunc in illam vergente eas videre mihi videor. Utram vero apertius fortuna partem sequatur, utpote in poeta, dubium esse non potest Poesis enim quum finibus suis non ea conditione religionem exceperit, ut poesis esse desineret, illam ne heram magis quam servam habeat, magnopere cavebit. Jam quoniam ita comparata est natura humana ut vel maxime placeat periclitantibus su urrere, partes inferiores defendere mihi quoque in animo est. Sunt vero tres quasi gradus belli istius, quorum primo victrix omnino poesis exsistit, alιero cui primae deserenda sintn dum patet, tertio ut triumphantem aut certe liberatam retiagionem ex proeli deducere licet.

' Vidi tamen quid potissimum is amro deheret, quiras theologia Aesehyil