장음표시 사용
21쪽
Theodosiiani aevi quemquam alium, hujus operis autorem fuisse, pura & Romana hujus Libri dictio evita dentissime arguit. Accedit & altera duplex ratio, quod nimirum ut in ejus vita inquit Vomus) Tultiani esse
aemi scriptorem, neque alium quam Nepotem , tum veterum aliquot Librorum indicio cogno tur tum etiam , quod
ad Pomp. Atticum cujus idem rogatu de mita Catonis Librum fecit) mita imes bantur. Praeterea eo in opere multa leguntur, qua ut idem Uossius ibidem aitὶ opus hoc scriptum esse clamant quo tempore Pompeius N Caesar plus poterant, quam tibera in Rep. expediret. Haec autem omnia Diony1 Lambinus congessit: quorum tamen praecipua, & quae ad intentum nostrum magis conducent, caeteris brevitatis causa, quia plura sunt, semotis, seligere liceat. Primum autem ex Miltiade silc lia.
betur. Cusus τι inme non alienum videtur, quale prae
mium miltiadi sit tributum , docere . quo facilius intel ipossit eamdem omnium civitatum esse naturam : ut populino hi bonores quondam fuerunt rara, S tenues, ob eamque causim gloriosi, nunc autem effusi, atque obsoleti sic olim apud Athenienses fuisse reperimus. Haec autem Verba, inquit Lambinus, arguunt hunc Librum scriptum esse, quo tempore penes populum aliqua adhuc potestas erat ; non tempore Theodosii, quo nihil populus poterat. In Epaminonda vero sic legitur. aeuo tempore Duce Pelopida exules Thebas occuparunt, in praesidium
Laraedemoniorum ex arce expulerunt, EpaminondM, quan
diu facta est caedes cimium, domi se retinuit, quod neque
malos defendere molebat, neque impulinare, ne manus βο-rum snguine cruentaret. Namque omnem cιvilem VI D-Disiligod by Cooste
22쪽
VΙΤΑ.νiam, funestam putabat. Videtur his Verbis, inquit, notaster scriptor, & belli civilis autores, Pompeium dc Cesarem, in quo tantum sanguinis civilis profissum
sit, notare, & tacite Pomponii Attici consilium ap probare, qui bellis civilibus, quae in ejus aetatem inciderunt, interesse noluerit &c. At illud sane perspicuum est, quod sic ex Agesilao excipitur. In hoc non minus ejus pietas suspicienda est, quam minus bestica: qui quum victori praeser exercitui, maximamque haberet fisciam Regni Persarum potiundi, tanta modesta dicto audiens Dit jussis absentium Magistratuum, ut si privatus
in Comitio esset Spartae, cujus exemplum utinam Impera
tores nostra sequa moluissent. Hic locus, inquit, clamat, Autorem hujus Libri carpere dc notare Pompeii M saris, sed maxime Cesaris potentiam non ferendam, qui imperium, & exercitum retinere ultra tem pus lege concessum voluerit. Ad aliud transeo, quod ex Eumene deducitur. Sic Macedones meia milites ea tunc erant fama, qua nunc Romani feruntur. Etenim semper habiti seunt fortissimi, qui summam Imperii potirentur. At, inquit, locus ille declarat hunc Librum esse scri
pium quo tempore Populus Rom. Imperii summam obtinebat &c. Supersunt duo tantum testimonia. Sed in uno solum haereo, hocque etiam in Eumene sic habetur. Namque ilia Phalanx Alex. M. quae Asiam δε- micerat , inveterata cum gloria, tum etiam licentia , non parere se Ducibus, sed imperare posis labat: ut nune Vete rani faciunt. Itaque periculum es ne faciant, quod illisc runt Da intemperantia, nimiίque licentia, ut omnia perdant , neque minus eos cum quibus sererint, quam adven
23쪽
siis quos fecerint. Hic locus si attente consideretur, inquit Lambinus, unaque legantur quae ad eum annotavimus, omnium apertissime indicat , atque arguit hujus Libri scriptorem Consulum annuorum, non Imperatorum perpetuorum temporibus & floruisse &scripsisse. Sic autem Lambinus in Annotationibus ad hunc locum habet. Etiam bie locis clamat, hujus Libri Autorem floruisse aetate M. Tudit, Pomponii Attici, Cn. Pompeii, ει C. futii Caesaris, re quo tempore lababat Ress. Rom.-ad tyrannidem propendebat s nondum autem prorsus in unius pote Hate etersabatur. AEuo miniis credibile est aetate eum Theodosis vixisse. Sic autem queritur M. Tullius de Veteranorum superbia, & arrogantia, Phi. lipp. xi. aeuanquam, Patres conscripti, quousquesententias dicemus Veteranorum arbitratu quod eorum DBidium,
qua tanta arrogaritia es, ut ad arbitrium eorum etiam Im. peratores deligamus
Quibus omnibus Lambini testimoniis, haec insuper adjicio ex vita Attici deprompta , quibus manifestum est , & Atticum tempore belli civilis Pompeii & Caesaris , imo & multo post vixisse ;& Corn. Nepotem tunc floruisse & scripsisse. Sic autem primum legitur. Incidit Caesarianum cimile bellum quum haberet annos circiter sexaginta : de Pomponio Attico loquitur, ut cuilibet legenti patebit inus saetatis vacatione, neque se quoquam movit ex urbe. α
amicis suis opus fuerant, ad Pompeium proficiscentibus, omnia ex sua re familiari dedit dic Deinde ita habetur.
Sic metere instituto mitae effugit nova pericula. Secutum est istud occise Caesare, γ' cum Resp. penes Brutos mideretur
24쪽
VIT A. esse, gdi cassium, ac tota civitasse ad eum convertisse etiaderetur. Sic M. Bruto usus es, ut nullo ille adolescens aequali
familiarius , quam bocsene: Atticum intellige. Haec cla. riora sunt quam ut alia luce indigeant. Sunt & ejusmo- si innumera, quibus supersedebimus. Nunc ad ea veniamus quibus Corn. Nepotem tunc vixisse , & scripsisse probemus. i. est. Saepe enim, propter familiaritatem, domesticis rebus interfuimus. De semetipso loquitur Nepos, seque Attici rebus domesticis interfuisse praedicat. Quid clarius31. De pietate autem Attici quidpimra commemorem 'cum hoc ipsum vere gloriantem audierim, in funere matris suae,quam extulit annorum nonagInta,quum
6 et septem re sexaginta, se nunquam cum matre in gratiam rediisse, es 3. Hactenus, Attico mivo, edita a nobis sunt. Nunc, quoniam fortuna nos supernites ei esse voluit, reliqua persequemur. Si ergo Nepos, Atticum loquentem audiuit; si eo vivo, haec edidit; si superstes ei fuit; certe eum tunc vixisse necesse est. Sunt & plura alia:
Ex eo autem error ille provenit, quδd teste eodem Vossio, ibidem in Librario rouent nomen, qui vitas eas partimsua, partim patris, ει matris manu scriptas, Theodosio obtulit. Idqueverum esse confirmat IO. SaVaro, jus haec sunt verba. A ilium autεm Probum, cujus nomine circumfertur bic Liber, Theodosio regnante misisse, in hujus libri exscriptorempotius esse quam autorem, patet ex his versibus. Vade Liber noster, fato meliore memento, Cum leget haec Dominus, te sciat esse meum. Ne timeas fulvo strictos Diademate crines,
25쪽
Ridentes blandum vel pietates oculos. Communis cunctis, hominem se regna tenere Sed meminit, vincit hinc magis ille homines. Ornentur steriles: facilis tectura Libelli, Theodosio, & doctis carmina nuda placent. Si rogat Autorem, paulatim detege nostrum Tunc Domino nomen: me sciat esse Probum. Corpore in hoc, manus est genitricis, avique, meaq;
Felices, Domini quae meruere manuS. Hos versus tanquam ineptos, & male natos arguit
Lambinus; imo ab aliquo Nebulone indocto, & barbaro, aut scripore Librario vix semidocto, esse factos. Et paulo superius. Uuδd autem, inquit, etiam versis auloe probandum asserunt, iisque malae moetebatur is, quem mod)commemoravi, Robor tellus: si quis eos attente leget, intelliget, non Autorem, di, ut ita dicam, Parentem Libri mgnificari , sed Scriptorem Librarium, id ea, eum qui manu
Unde Andreas Scholius scribit: Librum de mira γ moribus excellentium Graeciae Imperatorum ad Tit. Pomp. AGticum; sequioris aetatis Autori Azmilio Probo attribuunt ra quo flus, dicendi charaιter , Attici aetas , multaque
abjudicant. His ergo cum Savarone exclamemus)βoautori red. datur, quem ibi Cornelius Nepos justo titulo vindicat, quemque coaevo suo sidi familiari Pomp. Attico dedit, cujus etiam rogatu etitam M. Catonis separatim scripsit, es illi superstes, elegantissimam ejusidem viω consuetudinem elegantia pari prosequutus es. Nec est cur dicat aliquis cum Barthio: a milius Probus , in aeto Theodosii, Cornelii Nepotis Libros
26쪽
in Epitomen redegit. Namque aliud Nepos ipse con cinnitate , ac brevitate sua demonstrat; idque maxime his Praefationis suae verbis: Sed plura persequi, tum magnitudo moluminis prohibet, tum festinatio, ut ea explicem, quae exorsi hum. Adde & ista quae Pelopidae vitae initio sic leguntur: cujus de mirtutibus dubito, quemadmodum exponam: qu)d
vereor, A res explicare incipiam, non vitam ejus enarrare,
sed historiam miriar scribere: &ex Epaminonda plurima quidem proferre possemus, sed modus adhibendus es, quo
niam uno hoc volumine mirum excellentium virorum com
plurium concludere constituimus. Quae quidem indicant, omnia complexum fuisse ea brevitate, ut in Epitomen redigi minime opus fuerit. De origine vero, seu Patria ejus; ipsum Padi accolam testatur Plin. l. 3. c. 18. his verbis: contrario eorum
percussu mari interjecto dulcescente, plerique dixere fabrire Nepos Cornelius Padi accola. Unde Catullus Veronensis Poeta, ad ipsum tanquam ad Civem suum, virumque illastrem opus suum mittens, Italum Vocat Epig. r. Cui dono lepidum novum Libellum , Arida modo pumice expolitum, Corneli 3 tibi; namque tu solebas Meas esse aliquid putare nugas.
Iam tum, quum ausus es unus Italorum Omne aevum tribus explicare chartis
Doctis, Iupiteri & laboriosis , &c. Cui tamen opinioni Ausonius Latino Pacato Drepanio scribens, his verbis refragari videtur, quibus ad superiora Catulli verba alludit. ι
27쪽
Cui dono lepidum novum Libellum Veronensis ait Poeta quondam Inventoque dedit statim Nepoti. At nos illepidum rudem Libellum, Burras, quisquilias, ineptiasque Credemus gremio cui fovendum et Inveni strepidae silete nugae in Nec doctum minus, & magis benignum Quam quem Gallia praebuit Catullo. At facile Aulonius cum Catullo conciliabitur, quum certum sit, ideo Gallum vocari, quod nimirum Italia transpadana, Gallia togata diceretur. Et quamvis sint nonnulli qui de patria ejus urbe se quidquam habere co-
perti neget: nihilominus tamen, praeter scriptores a no
bis jam laudatos, multi alii sunt gravissimi viri qui id
confirment, ipsumque Veronensem Civem esse dicant, ut pote qui ortus sit ex vico Veronensium Hostilia, ad Padi ripas sito. sic Vossius in Nepotis vita: At, inquit, Veronensem seisse in Leandri Albem Italia legor uti ει in senograpbia optimi atque amicissimi quondam miri, Pauli Merula. Imὸ ex Veronensium Hi non eorum syllabo quem otissimus amplissimusique Alexander Becellus, Veronensis Urbis cancellarius fecit, ae illainissimus Comes rimandus Nogarati, vir ut genere, ita literarum studio nobilis
simus, cum Laurentio Pignorio, atque is mecum communi
cavit ) inultigo natum fuisse Nepotem in Hostilia , qui Veronensium micus est, Tacito, Plinio, Cassiodoro, Antonino in Itinerario memoratus, hodieque Ecclesiasticie Veronensium furi imoni subditus. Sic etiam Onuphrius Pa-nuinus Catalogo illustrium scriptorum Veronensium ;Lib. VI:
28쪽
Lib. v I. Antiquit. Constanti mo, inquit, Cimitatis no fra testimomo Cornelium Nepotem Φιν um do imum , ω antiquitatum omnιum perarissimum , Veronensem fuisse tr ditur. cui in summa, Curia cum reliquis Veronensibus illustribus , etiam statua posita es ex publica autoritate. Ex quibus omnibus jam liquido patet ex quanam
Patria Cornelius noster ortus sit. Nunc, cujus fuerit
Hunc Iulii Caesaris & Augusti temporibus floruisse
pluribus argumentis manifestum est: quorum primum illud esto, quod nempe Catullus Poeta ad eum opus situm, ut supra ostendimus, direxerit quem Marii &Syllae temporibus natum esse certum est, & ad Caesa rem usque jam rerum potitum perVenisse. Deinde ,
hunc Ciceronis familiarem testatur GelliuS l. is. c. 28. Cornelius Nepos, inquit, ει rerum memoria non initia gens, θ' M. Ciceronis , ut qui maxime, Mmicussa iliari sequa
fit. Imo, & secundum Ciceronis Epist. librum ad Nepotem Macrobius citat, lib. a. Saturn. c. I. Cujus haec sunt verba : testis idem Cicero, νι in libro Epitio Iarum ad Cornelium Nepotem secundo, sic ait. Si, itaque, familiaris Ciceronis fuit Corn. Nepos ini ad eum L. Epist. lib. scripsit, certe ambos fuisse coaetaneos necesse est : arque ade6 ouum Tullius sub Iulio &Augusto Caesare, usque ad Antonii, Octavit, & L pidi Triumviratum vixerit , his quoque temporibus Cornel. Nepotem vixisse dicendum est. Adde quod Nepotem Augustato aevo Obiisse, Plinius lib. ix. c. 39. his verbis testatur. Nepos corneliua, qua ima Arium principatu obiit, me , ιnquit, lupene τιolarea purpura via
29쪽
gebat. Cui opinioni respondet Eusebius in Chronieo.
Octamiani Imperiι anno quano, OI' Iade CXXCV. cim Nepos Scriptor Historicus clarus habetur. Quae testim nia in eo consentiunt, ut Cornel. Nepotem Catulli,
Tullii, Iulii, Octavisque Caesaris coaetanaeum fuisse
manifeste exhibeant. Iam unum reliquum est quod absolvamus; ut, scilicet, quot, quaeque operum genera Cornel. nosterfecerit, aperiamus. Certum est autem, praeter Librum hunc de vita excellentium Imperatorum, alios complures scripsisse, quos, vel incuria hominum , vel injuria temporum amisimus. Ac primo tres Historiarum libros , quibus omne aevum comprehenderit, ibquido testatur Catullus jam multoties citatus, initio Hendecasyllaborum, quem locum nuper laudavimus.
Iam tum, quum ausus es unus Italorum Omne arvum tribus explicare chartis
Doctis , Iupiter i & laboriosis, &c. secundo , se librum de Historicis Graecis conscripsis
se , ipsemet in Dione his verbis commemorat: Sed de hoc in eo meo libro plura sunt exstosita, qui de Hi D. ricis Gratis confinptus est. Praeterea, separatim lib. de Catonis vita scripsisse, ejusdem verba indicant, jam in Catone superius laudata sub finem. Chronica pariter scripsisse , ex his Gellii verbis, lib. xvia c. xxr.
Com perimus. Ante Romam conditam, ut comes Nepos in primo c bronicorum de Homero dixit, anuis circiter centum γ' sexannia. Quod & Ausonius testatur Epist. ad Probum Praefectum Praetorio, his verbis Apologos Titiani. θν Nepotis tam ica , quasi atios soletos
30쪽
misi, gaudens, atque etiam glorians fore aliquid, quod ad institutionem tuorum , sedulitatis mea nudis conferatur. Ipsum etiam Ciceronis vitam scripsisse, ex xv. Gellii
lib. c. xxVIII. cognoscimus. atque is tamen de Nepote
loquitur in in primo librorum quos de mira altius scilicet Ciceronis ) composeuit, errasse midetur, &c. Nec hic ejus
operum terminus, sed & inter Commentatores a Te tulliano in Apologetico adversus Gentes c. XI. annumeratur : Saturnum itaque, inquit, quantum Literae δε-cent, neque Diodorus Graecus, aut Tallus, neque Cassius Severus, aut omelius Nepos , neque ullus Commentator
ejusmodi Antiquitatum, aliud quam hominem promulgarunt. Imo & vitam Illustrium Scriptorum composuisse, Hieronymus de vita Scriptorum Ecclesiasticorum his
Verbis commemorat. Scripserunt de mira Illustrium Scriptorum apud Graecos Hermippus Peripateticus, Antigonus, Caramus Satyrus doctus vir, is longe omnium dom imus Aristoxenus Musicus. Apud Latinos autem Varro, Mutra, Nepos , H ginus, ta ad cujus nos exemplum mis provocare , Tranquillus. Denique & exemplorum libros comtexuisse, ex r. Gellii libro c. xviii. agnoscimus. CONnelius autem Nepos, inquit, in Libro exemplorum s. id quoque literis mandamit, &c. Quidam etiam, inter quos Hermolaus Barbarus, Castigat. in Plin. l. 33. c. 19.
censet Libellum de Viris illustribus, qui Plinio tribui
solet, Cornelii Nepotis esse, idque veteribus Codi cibus astrui posse asserit. E o tamen Aurelii Victoris opus crediderim, licet forte multa ex Nepote Victor excerpserit. Etiam Daretem Phrygium a Nepote tran