Catulli, Tibulli, et Propertii Opera

11쪽

Tua nunc Pera meae puellae

Flendo turgiduli rubent ocelli.

DEDICATIO PHIS ELI. IV.

PHASELUS ille, quem videtis hospites,

Ait fuisse navium celerrimuS Neque ullius natantis impetum trabis Nequisse praeterire, sive palmulis opus foret volare, sive linteo. Et hoc negat minacis Adriatici Negare litus, insulasve Cyciadas, Rhodumve nobilem, horridamve Thraciam Propontida, trucemve Ponticum sinum

Ubi iste, post phaselus, antea fuit Comata silva D nam Cytorio in jugo Loquente saepe sibilum edidit coma. Amastri Pontica, et Cytore buxifer, Tibi haec fuisse, et esse cognitissima

Ait phaselus D ultima ex origine Tu stetisse dicit in cacumine; Tuo imbuisse palmulas in aequore Et inde tot per impotentia freta Herum tulisse, laeva, sive dextera Vocaret aura, sive utrumque Jupiter Simul secundus incidisset in pedem: Neque ulla vota litoralibus Deis Sibi esse facta, cum Veniret a Rre Novissimo hunc ad usque limpidum lacum. Sed haec prius fuere: nunc recondita Senet quiete, seque dedicat tibi Gemelle Castor, et gemelle Castori S.

12쪽

VIVAMUS, mea Lesbia, atqueam frauS,

Rumoresque senum severiorum Omnes unius aestimemus assis. Soles occidere, et redire possunt: Nobis cum semel occidit brevis lux, Nox est perpetua una dormienda. Da mi basia mille, deinde centum, Dein mille altera, da secunda Centum, Deinde usque altera mille deinde centum: Dein cum millia multa fecerimuS, Conturbabimus illa, ne sciamus, Aut ne quis malus invider possit. Curi aritum sciat esse basiorum.

AD FLAVIUM. I.

FLAVI delicias tuas Catullo,

Ni sint illepidae, atque inelegantes. Uelles dicere, nec tacere PosseS. Uerunt nescio quid febriculosi Scorti diligis hoc pudet fateri. Nam te non Viduas jacere noctes , Nequicquam tacitum cubile clamat, Sertis ac Syrio fragrans olivo Pulvinusque peraeque et hic, et illic Attritus, tremulique quassa edit Argutatio inambulatioque. Nam ni is iapte, valet nihil tacere, Cui nunc jam latera extatuta panduiit Noctu quid facias ineptiarum. Quare quicquid habes boni, malique, Dic nobis. Volo te ac tuos amore SA coelum lepido vocare versu.

13쪽

CATULLI LIBAE R. ID LEMBIAM. VII.

QV DR PS quot mihi basiationes

Tuae Lesbia, sinit satis superque in iam magnus numerus Libysi arenae Laserpiciferis jacet Cyrenis, oraclum Jovis inter aestuosi, Et Batti veteris sacrum sepulcrum

Aut quam sidera multa, cum tacet nOX, Furtivos hominum vident amores ;Tam te basia multa basiare Vesano satis et super Catullo est: QVae nec Pernumerare curiosi Possint, nec mala fascinare lingua.

MISER Catulle desinas ineptire,

Et, quod vide perisse, perditum ducas. Fulsere quondam candidi tibi soles,

Cum ventitabas, quo puella ducebat Amata nobis, quantum amabitur nulla. Ibi illa multa tam ocosa fiebant, Quae tu volebas, nec puella nolebat. Fulsere vere candidi tibi soles. Nunc jam illa non vult tu quoque impotens, noli: Nec quae iugi sectare, nec miser vive: Sed obstinata mente perfer, ObdUrd. Vale puella, Jam catullus obdurat: Nec te requiret, nec rogabit invitam. At tu dolebis, cum rogaberis nullam,

Scelesta, noctem. Quae tibi manet vita Quis nunc te adibiti quoi videberis bella PQ item nunc amabis cujus cise diceris

14쪽

6 CATULLI, LIBER .

Quem basiabis quo labella mordebis PAt tu, Catulle, obstinatus obdura.

VER ANNI omnibus e meis amicis

Antistans mihi millibus trecentis, Venistine domum ad tuo PenateS, Fratresque unanimos, anumque matrem PVenisti mihi nuncii beati

Visam te incolumem, audiamque Iberum Narrantem loca, facta, nationes, Ut mos est tuus: applicansque collum, Iucundum Os, Oculosque suaviabor O quantum est hominum beatiorum,

ibit me laetius est, beatiusve P

Visum duxerat e foro otiosum Scortillum, ut mihi tum repente visum est, Non sane illepidum, nec invenustum. Huc ut Venimus incidere nobis Sermones variis in quibus, quid esset Jam Bithyriia, quomodo se haberet, Et quonam mihi profuisset aere. Respondi id quod erat; mihi neque ipsis, Nec praetoribus esse, nec cohorti, Cur quisquam caput unctius referret: Ρraesertim quibus esset irrumator Praetor, nec faceret Pili cohortem. At certe tamen, inquiunt, quod illic Natum dicitur esse, comparasti Ad lecticam homines. Ego, ut puellae Unum me facerem beatiorem,

15쪽

CATULLI LIBER

Non, inquam, mihi tam fuit maligne, Ut, Provincia quod mala incidisset, Non possem octo homines parare TectOS. At mi nullus erat neque hic, neque illic, Fractum qui veteris pedem grabati In collo sibi collocare posset. Hic illa ut decuit cinaediorem, Quaeso, inquit, mihi, mi Catulle, paulum Istos commoda, nam volo ad Serapin Deferri. Nane me, inquit puellae: Istud quod modo dixeram me habere, Fugit me ratio meus sodalis Cinna est Caius cis sibi paravit. Verum utrum illius, an mei, quid ad me 'Utor tam bene, quam mihi Pararim. Sed tu risulsa male, et molesta vivis, Per quam non licet esse negligentem.

AD FURIUM ET AURELIUM.

FURI, et Aureli, comites Catulli,

Sive in extremos penetrabit Indos Litus ut longe resonant Eoa Tunditur unda Sive in Hircanos, Arabasque molle Seu Sacas sagittiferosque Parthos, Sive qua septemgeminus colorat AEquora Nilus :Sive trans altas gradietur Alpes, Caesaris visen Sinonumenta magni, Gallicum Rhenum, horribilesque, ultimosque Britannos: Omnia haec, quaecunque seret voluntas Coelitum, tentare simul parati, Pauca

16쪽

Pauca nunciate meae puellae Non bona dicta , Cum suis vivat, valeatque moechis, Quos simul compleXa tenet trecentos, Nullum amans vere, sed identidem omnium Ilia rum Pens. Nec meum res Pectet, Ut nn te amorem, Qui illius culpa cecidit, velut prati Ultimi flos, praetereunte postquam Fraci us aratro est.

MAM MI GINT Asini manu sinistra

Non belle uteris in joco, atque Vino. Tollis lintea negligentiorum. Hoc salsum esse putas P fugit te inepte :Quamvis sordida res, et invenusta est. Non credis mihi P crede Pollioni Fratri, qui tua furta vel talento Mutari velit: est enim leporum Disertus puer, ac facetiarum. Quare aut hendecasyllabos trecentos Expecta, aut mihi linteum remitte Quod me non movet aestimatione, Verum est,uem ris mei sodali Nam sudaria Selaha e Iberis Miserunt mihi muneri Fabullus Et Verannius. Haec amem necesse est, Ut Veranniolum meum, et Fabullum.

COD AB IS bene, mi Fabulle, apud me

Paucis si tibi Di favent, diebus Si tecum attuleris bonam, atque magnam

17쪽

cI TULLI LIBER .

Coenam, non sine candida puella, Et vino, et sale, et omnibus cachinnis. Haec si, inquam, attuleris, venuste noster, Ccenabis bene: nam tui Catulli

Plenus sacculus est aranearum. Sed contra accipies mero amoreS,

Seu quid suavius, elegantiusve est: Nam unguentum dabo, quod meae puellae Donarunt Veneres Cupidinesque: inio tu cum olfacies, Deos rogabis, Totum ut te faciant, Fabulle, nasum.

Ν te plus oculis mei Samarem, Jucundissime Calve munere isto odissem te odio Vatiniano. Nam quid feci ego quidve sum locutus,

Cur me tot male perderes poetis PΙssimi mala multa dent clienti, Qui tantum tibi misit impiorum. Quod si ut suspicor hoc novum, ac repertum Munus dat tibi Sulla literator, Non est mi male, sed bene ac beate, Quod non dispereunt tui labores. Di magni horribilem, et sacrum libellum lQuem tu scilicet ad tuum Catullum Misti, continuo ut die periret, Saturnalibus, optimo dierum. Non, non hoc tibi, salse, sic abibit. Nam si luxerit, ad librariorum Curram scrinia Caesios, Aquinios,

Suffenum, omnia colligam Venena,

A te his suppliciis remunerabor. Vos hinc interea valete abite Illuc ε

18쪽

Illuc, unde malum pedem tulistis, Secti incommoda, pessimi Poetae.

XV. SI III forte mearum ineptiarum

Lectores eritis, manusque vestras Non horrebitis admovere nobis

Aureli. Veniam peto pudentem, Ut si quicquam animo tuo cupisti, Quod castum expeteres et integellum, Conserves Puerum mihi pudice: Non dico a populo nihil veremur Istos, qui in platea modo huc modo illuc In re Prietereunt sua occupati Verum a te metuo, tuoque Pene Infesto pueris bonis, malisque Quem tu, qua lubet, ut lubet, moveto Quantum vis, ubi erit foris, Paratum. Hunc unum Xci Pio, ut Puto, Pudenter. Quod si te mala mens furorque Vecora H tantam impulerit, sceleste, culpam, Ut nostrum insidiis caput lacessas Ah tum te miserum, malique fati, Quem attractis Pedibus, Patente POIta, Percurrent Taphanique mugilesque.

19쪽

AD AURELIUM ET FURIUM.

XVII.

PT DI GAS O ego vos, et irrumabo

Aureli pathice, et cinaede Furi Qui me ex versiculis meis putastis, Quod sint molliculi, parum PudicUm. Nam castum esse decet pium poetam Ipsum versiculos nihil necesse est Qui tum denique habent salem ac leporem. Si sint molliculi, ac parum pudici, Et quod pruria incitare possint,

Non dico pueris, sed his pilosis

Qui duros nequeunt movere lumbos. Vos quid millia multa basiorum Legistis, male me marem putastis: Paedicabo ego vos, et irrumabo.

O Colonia, quae cupis Ponte ludere longo, Et salire paratum habes, sed vereris inepta

Crura ponticuli asculis stantis irredivivus Ne supinus eat, caVaque in Palude recumbat: Sic tibi bonus ex tua pons libidine fiat In quo vel Salisubsuli facra suscipiunto Munus hoc mihi maximi da, Colonia, risus. Quendam municipem meum de tu volo ponte Ire praecipitem in lutum, Per caputque pedesque :Verum totius ut lacus, putidaeque paludis Lividissima, maximeque est profunda Vorago. Insulsissimus est homo nec sapit pueri instar Bimuli tremula patris dormientis in ulna :Quo cum sit viridissimo nupta flore puella, Ut puella tenellulo delicatio haedo, Asser-

20쪽

Asservanda nigerrimis diligentius uvis Ludere hanc sinit, ut lubet, nec pili facit uni Nec se sublevat ex sua parte . sed velut alnus In fossa Liguri jacet suppernata securi, Tantundem omnia sentiens quam si nulla sit usquain. Talis iste meus stupor nil videt nihil audit: Ipse quis sit, utrum sit, an non sit, id quoque nescit.

Nunc eum volo de tuo Ponte mittere Pronum, Si pote stolidum repente excitare eternum, Et supinum animum in gravi derelinquere coeno, Ferream ut soleam tenaci in voragine mula.

AURELI pater esuritionum,

Non harum modo, sed quot aut fuerunt, Aut sunt, aut aliis erunt in annis, Ρaedicare cupis meos amoreS; Nec clam v nam simul es, ocaris una, Haeres ad latus, omnia XPeriris. Frustra: nam insidias mihi instruentem Tangam te prior irrumatione. Atqui si id faceres satur, tacerem

Nunc ipsum id doleo, quod esurire Meus jam Puer, et sitire discet. Quare desine dum licet pudico Ne finem facias, sed irrumatuS.

SUFFENUS iste, Vare, quem probe nostI,

Homo est venustus, et dicax, et UrbanUS, Idemque longe plurimos facit versus. Puto esse ego illi millia aut decem, aut plura Per scriptari nec sic, ut fit, in palimpsesto Relata : chartae regiae, novi libri,

Novi