Lucianus

291쪽

possim hae verba, minime tamen a ratione gram Iriatica

aberrant. Non enim recte iudicant, qui pro εν οἶς μ. mi μῶμοις legendum esse eensent a τοις μάλιστα ευδόκιμος contra optimoniti codicum mictoritatem. Idem est enim λια ἐν τοῖς μάλιστα ευδοκέμοις quod λιθοξόος χύ, μάλιnt hi do κ μ ω ν euilis genetiVI partitivi usus apud Lucianum latissime patet es Apolog. e. b. ποιητη των καλλωτων. sommerbrint, Lucianea. Leipetu 1872 pag. 89. 90. - δίδασκε l διδύο κου Thom. Mag. - φυσεως ... τυχῶν δεξιὰς φύσεως ... εχων dεζιῶ Η Γ N Ups. - εἰκόrco l lacet jam Nich manni coniectura ἐοικότας comprobata illa Piso in. 38.

Primuin locum habet editionis Teubnerianae ara mitio paratae ieetio, sequitur ea, quam ipse elegi, adjecta ieruo loco vel eodicum vel viroruin doctorum auctoritate.

292쪽

X ADNOTATI CNTICA.την νέκτα λην ἐννοῶν την σκυτάλην ε ἰννοῶν 8bdi. τηρ σκυτάλην ἐννοῶν primus Sisigothah. e. 6. καὶ αὐχ angues καὶ delendum videturrae ariet. c. 7. ουδὲ ἐπὶ λόγοις ἐπαινέωνται σε πέντε. l πάντες eiciendum esse mihi persuasi. Quae enim est hermo. glyphicae natura, nihil magis ea despicit, quam Vanam orationis gloriam ideoque si potissimum sibi se concili turum putati in animum, ut, si se sequatur, linquantem propter dicendi saeuitalam laudatum iri asseveret. c. 8. πῶς ia' et κλεινος . . . γενοι l . ἔσι eiser, sed redeo ad cod e lectionem -- βαρβαρiζουσα

294쪽

ABN0TATI CRITICA.- κατ--ο bdi. Non potest dubium esse, quio Meianus in hoo dialogo stet a Prometheo itaque poenam ei infictam ipsi honori potius quai dedecori esso

iudicet. Quamobrem ξια tutavi in νάξια non indisina Caucaso, id est Prometheo. Cui quidem coniecturae minime obstat 3 n γε μη ιτω φρονοίην aριος ν ναι μοι δοκῶ - κκαίδεκα γυπῶν κεμρεσθαι, quae verba ironice dicta sunt ita ut rometheus illam poeiaam irrideat. - πόσω 'κaιότερον μεῆς

si εἰ γισθε Προμηθεῖ, πόσοι ἐν δίκαις εὐδοκιμεῖτε . . . ζῶντα γουν - ἀληθῶς καὶ ἔμπηχα μῶντα γα, καὶ νη si καὶ το θερμον αὐτῶν ἐστ εδιάπυοον. rorsia insulsa extrema haec sunt verba: et calidum est ione plenum, neque quae medicina adhibenda sit huensque repertum. Fortasse legendum quamquam ne Mo quidem satis mihi placet - καὶ roavrῶν ore διάπυρον. uanto iustitu est vosco nyarare cum Prometheo . . . vivunt emis ac spirant, quae vos agitis et sunmus διά χυρoa' est vester indicendo ardor et i et uc μωμα, es. Longini περὶ Ους 24 v. 16. θει ,αι κατα λόγον υ μὲν ητωρ

πάνυ ετστόχως ποτε pura καὶ ἐς την Ἀττικην δριμυτ α των σκωμμάτων si των σκωμμάτων

295쪽

ratione habita 8bdi. - πρός τι ἄλλο ἀρχέτο πον

γου μενος αν εἴ το εἰρημένον. Transposui verba. Interest enim num dicatur Sic aliquis diseri in optimam partem rem vertens an qui sic diserit, eum in optima; surrim rem vertere. Posterius h. lae aptius

videtur εἴποι Harimniis in rasura habeth ἐμοὶ or πάνυ ἱκανόν - καινοποιεῖν δοκοίην μηδὲ θοι τις

id asto, ut novum et in ruditum quis proferre nidear neve quis et tira quid dicere possit qua n id eae quo haec mea fracta sum. Sed haec sententia prorsus contraria est ei, quae necessaria est. Nempe hod vult Lucianus, se minime curare ut nova atque inaudita praerat neque ut exste forma et imago, ex qua suae Xpresserit, id est num ante se repertum quod ipse Vel mutuatus est imitatus sit. Ῥο si recte vidi, is senisus egregia emsterhusii emendatisne ομοπόν τι pro ἀρχαιο σερ- τι efficitur es paulo ante M .. προς τι Ho viri πον μεμιιι μένον ubi cum αλλο τι ad rem significandam satis sit abesse ,otest πίτυπor' et Zeux. c. l. ου Τεν ἄν τις claro νεaρωτερον Neque Ver0

296쪽

νι ovoiην, ἄξιος ἄν μοι οὐκ ἐπι κκαιδεκα γυπῶν κεψεο ι, ο, συνιεὶς ς πολυ μορφότερα ταμ ετ του gi νου ταυτο πεπονθότa. Me quoniam sensu carent neque in odicibus αὐτὰ πεπονθότam au τα πεποιθ ora lΓΜ Ηἰari. ulla est alus, dubitanter ac sine recta e Iincientia sic emendare conatus sum os Diuia Πτολεμαίου μνότερα ταμετήτου isovχυτος πεπονθώς. Dixerat Lucianus, nova atque inaudita per se minime placere nisi eum

Venustate coniuncta esserit, idque duobus exeniplis a

Ptolemaeo c. 4 petitis deiticeps comprobatur. Quodsio omisi ut natum illud ex ultima syllaba praecedentis vocis υνιεὶς Ptolemaei nomen in πολυ latere plinatus sum, ἀμορφότερα mutavi in ἀμνότερα αυτὸ

in αὐτος, πεπονθότa, quod plane μετέω Hii pendet, in πεπονθώς non niIni audaces su Iit praeter Ptolemaei nomen singulae hae mutationes. Si vero universae coniecturae nimi est audacia, sententimui necessitate paululum ea videtur excusari omnia enim bene iam inter se sunt iuncta Durissima poena disinus encm, si aliter indicarern, Inorum in me idem ad 're. V d

olenureus in eadem re bis expertus V. Quid autem experius sit, statim sequitur . Πτολεμώως γοιν qua ipsa particula rotis Ptolemaeum in proxime praecedentibus iam nominatum esse credibile est). Atque postquam narraVit, tui praeter pem ipsi Ptolemaeo aesti disset camelum et semialbum bicolorem homulem Aegyptiis monstranti, ad idem revertitur . 5, quod ego in extrenus e. 3 verbis inesse statueram: ἐμιχα μη τοτμον κόμη λος ira divario ς misereor ne scripta mea similiasin Ptolemaei camelo vel ne seripta mea sola novitate

297쪽

miracula.

addiderunt et του ξυτάτου τ βαρύτaro, ideoque expellendum. Servarent et haec Verba et alia eiusmodi maculas, qui propriam Luciani arbitrantur non tam esse abundantiam aut ubertatem dicendi quam luxuriam et loquacitatem saepius vix intolerabilem. Equidem aliter geritio. Nam eum ipse Lucianiis Lexiph. c. 23 testetur, imprimis se Venustati studuisse contaietae eum perspicuitate seri nis μάλιστα δὲ χ ριοι καὶ σαφηνεί orsi eumque ad unum paene onmes his virtutibus quam maxime evin insignem fuisse consentiant, eae, Itantum fieri potest, uetano, ubi librariorum culi a iacturam fecerunt, restituendae, tollenda, quae ab his laudibus aliena sunt. Quod ut recte fiat neve nimis cauti exstirpemus qu0d

i ax. MihMein uuaestiones Melaneae. Berotini 1888. p. i0i: .Lbique enim in uetani seripsis apparet sermonis non abundantia aui ubertas sed luxuria ei loquacitas saepius vix tolerabilis.'

298쪽

XVI ABNDIATIO CmTlCA. sanum est, primum probe discernendum est, num quid, quod abesse sine sententim ii damno potest, ad recte explicandam vel accuratius definiendam vel elegantius

illustraltili uti aliquam rem appositu ni sit, an una eademque res aliis tantum Verbis iteretur vel addatur quod procul a proposit abest. Prius enim gratae est ubertatis dicendi, alterum molestae abundantiae. Deinde magis quam fieri sese in his rebus diiudi- calidit numeror lim ratio habenda est, quos quanta arte Lucianus terminaverit, dummodo iis et legendo et recitando animum adverteris, cum ubivis in scriptis ei manifestum sit, tum ipse inultum se iis tribuisse promte es Zeux. c. 2.Latissime alitem illud interpolationum genus patet, quod non singulis verbis sed totis enuntiatis continetur, quo librarii ipsi inter ingendum scribendarum suo genio indulgentes suapte sponte mutabant, addebant, emebant, corrumpebant, denique pe88umdabant Luci alii scripta. Quod quidem vitium in iis potissimum dialogis Venitur, qui in leviorum rerum contabulationibus Versantur, euuii in dialogis deorum, mortuorum, nutibus, in quibus sententiarum nexus laxior est minusque restrictus.

Epist ad Nigrinum. εἴλημμαι προς Si ossi λόγων i

299쪽

ἀπο γεωμετρίας σχημάπων καταγεγραμμόνον is πρου-

την διατρ. sec. , in qu την ἐν-sθα τοιαυτην d. quae lectio haud scio an sit praeserenda. 16. συνεισέρχεται γαρ μοιχεω . καὶ το τοιουτο μοντων ido τῶν l . . . συνειοέσσαι - μοιχει . . . .