장음표시 사용
111쪽
os lano VI. Da Duracos, etc. Verrui in sti ut dirimus Cap. IX. Iab. III. Dissssala in
eSt natura aut positione , ut ισχυρος Verba in υρω υς ubique fere longum est aut anceps excipe vel halia in σις, rit γυοις. αὐτη ρυ s. Verbalia in της , τη , τtς. κύτος , κωκυτυς,
vata. Verba in is , cum Decedunt dum consonantes, alii duplex , aut vocalis longaci aliter os indisseretis.
Roguti Accentuum. Quantitate ultima syllaba reguntur accentus Graeci. Quam tuas autem hic intelligitur e , quae natura est, non quae sit accidentesne et positione. Unde valent hic , quae superiore Capito diximus de natura vocalium et diphthongorum , e ceptis αι et Ox, quae citare sinales sunt, extra optativum, censentur breves res ancipites , , , , breves quoquo censenda sunt inine vocis, praetor ea quae luc exesi imus
θ vocativi singularis ab ας priniae , et dualis priniae ex secundo simplicium is accusativi singularis priminis;mpsicium , et in nominativis masculinis ας omnium casuum primin
112쪽
et secundae simplicium, et nominativi participiorum aildititii im, et in nominibus litterarum in noininibus, quorum terminatio est inci vel in ti in nonnullis nominibus et participiis Anceps ante', , censetur natura brevis. Vox quaelibet , accentu aliquo notatur, exceptis paucis monosyllabis et uno tantiini notatur, nisi accedat ratio en-Hiscorum, de quibus uilia Sed in omni syllaba, quae nullo notatur aeceni , gravis subintelli uir. I. Locus accenteis acuti est una si tribus ultimis syllabis
seu longa, seu brevis. Ut sit in antepenultima , debent sequi, vel duae breves , vel longa et brevis raro sequuntur hi evis et longa , prieterquam in nonunibus Attice vel Ionice decli natis, nunquam vero duae longae. Quando acutus est in penes, tima , ultima potest esse longa vel brevis. II. Iocus circumflexi est una o duabus ultimis, eaque semper naturi longa. Ut sit in penultima, debet ultima esso brevis. Composita ex Q et , habent circumflexum in antepenultima. us. Locus accentas gravis est ultima syllaba , sive longa
sive brevi , idque in contextu orationis. Extra orationem voces illas , quae haberit in ultima accentum non circumflexum , alii notant gravi , alii acuto , sed qui acutus in or tionis contextu , mutetur in gravem a res eodena recidit. Hinc Patet non posse ex accentu cognosci quantitatem
ymi iluniae syllabae, nisi esui illa circumflectitur. Benominatio generalis vocum, quoad aecentum, desumitur ab ultima ullaba. Qui in litui non habent accentum, vocantur Barmoni , quia ibi gravis subintelligitur. Quae in ultima habent circumtaxum , vocantur Circumsese duae inultinia habent accentum nou circumflexum , vocantur Oxa Dum ic est , Acutin. 0 , 4. IV. liematis accentus manet, inter declinandum et conjugandum , primo in eadem ullaba, secundo idem , quantiviri licet per tres superiores regulas , et exceptis quae sequuntur.
113쪽
Lino I. DE Dixi rem est. imparisyllabiei , censeri eamdem ac penultimam casuum Iul
V. Nomina Vinna parisyllabica sumunt circumflexum iii omnibus genitivis et dativis Nomina primae et secundae simplicium sumunt circumflexum in genitivo pluralici excet semininis adiectivis, Forum masculinum in M, est tertiae. Monosyllaba imparis labica sumunt, in genitivis et dativis, accentum in ultima circumflexum, si tua sit longa alium, a sit brevisci exceptis participiis, et paucis aliis , quae ex
genitivo in Dictionariis dignosci possunt sin aliis vero casibus habent accentum in penultima ; circumflexum , si liceat, ex
secunda regula 4eCiis, Cuium. I. Contractio, si ita ex prima syllaba notata acuto, notatur circumnexo: secus, manet accentus uti erat ante contraction em.
VII. In elisione, si vox elisa habeat accentum in ultimae sit declinabilis , perdit accentum cum syllaba si stideclinabilis, retrahit accentum in Decedentem n llabam , et
semper notatur acutus. III. Praepositiones cum regimini suo postponuntur ae- trahunt accentum ab ultima in penultima in sexceptis δια eii a. IX. Nomina composita plerumque retrahunt accentum in anteponultimam. Oinina in o deducta ex persecto medio, et composita ex nomine, si sumantur in sensu activo, habent
ac nium in penultima ; si in sensu passivo habent in ante penultima. x. In verbis ab utrinia reti itur accentus, Manium licet per tres priores regulas: exceptis quibusdam terminationibus, quae illum revocant. Insnitivi tempora omnia in αι, priuiero stum I mod revocant accentum in penultimam ; circumflexum , si illa sit natura longa secus , acutum. Alia termi nationes, quae revocant accentum in penultimam aut ultimam,
observari possunt in Tabulis Lib. III. Cap. II., etc. Aliqv3 Imperativa in praesenti habent gravem in ultima. XI. Verba composita, plerumque retrabunt accentum sim' ilicis in auis nullimam, a viae si non sit circumsexus.
114쪽
JEncliticae vocantur vocula quae tam , ita in dictionen praecedentem ita sese inclinant, ut in cam accentum suum nouram transmittant Encliticae alitem sunt τίς non interrogativum, per omnes casus Pronomina primitiva monosyllaba, etvri, excipiuntur in secutula persona es et se: verba tilia ei ημί in praesenti Indic excepta secundate sona singui. Adverbia ποτέ , ποθέ, nctis, rum, mi et ii,
sint , si, non interrogativa moniunctiones et expletium, TV, e , κε λα , τοῦ ρ v , τυι , et aliae huiusmodi expliclivae. XII. Transserunt enclitica accentum suum , qui semper sit acutus , in ultiniam syllabam praecedentis dictionis , quando
praecedens dictio habet acutum in antepenultinia, vel circum- sexum in penultima. XIII. Amittunt ensitica accentum, monosyllabae quidem, mi uino dictio praecedens habet acutum in penultima omnes ero , quando dictio praecedens habet accentum in ultim :qui, si non sit circumflexus, notatur acutus, non autem gravis. XIV. Si clute enclitic post dictionem sequatitur, pro prima Valent regulae jam latiae , se cunil: vero reiicit a Celitum suum in prima Encliticae syllabam ultiniani, qui notatur cirCum-
sexus, si licidio syllaba sit natura longa iseeus, acutus. XV. Retinent enesiticae suum accentum, diasyllaba ilia idem,' id dictio praecedens babet acutum in penultima: Pr minita, post priopositiones et disjunctiones habet acutum n primi, quando est initium orationis, vel ponitur post οὐκ, - , τοὐτ' pro τουτο. MI Ex monosyllabis quae accentu carent, in fine periodio: ac, et in fine versus P, Cuutitur. Hae sunt generales , et quae iti re tam obscura , clarissimae
possunt tradi regulae, quarum exempla et praxim in II et III. Parte observare licebit. De his dictum satis hactentis , ad
Lectoris non tam utilitatem, quam curiositatem. Vide Lib. . cap. XI.
115쪽
Numerus qui primus occurrit post explicationem adiCis, designat versum tertiae Partis, in quo haec Radix usurpatur. H. Hines post lianc litterani reseruntur vo es quae a IIa dico oriuntur. Si illae sint compositae, altera pars componens
desumitur per primam litteram Radicis in qua invenitur; et numerus post litteram subjecius designat quaenam sit illa Badix V p. in . a ιος, reperis vocem homo vivo deinde moneris vocem e se compositam ex ἄτις, et altera voce quam reperies in I, 77. scilicet τραγω Etymologias quidem adduximus, sed raro explicuimus , ne
opus in in mensum crescer t. Sed praeterquam plurimi Salis per sese intelliguntur sapientis erit Magistri , aliquas alias pro captu discipulorum explicare , tenerasque adolescentulorum mentes variis praeclarisque exornando notitiis , ad sublinitores disciplinas sensim comparare.
116쪽
a. A. , prima littor in compositione sive v ante
vocalem I rit privativum seu negativum , ut Latine ii doctus cibadoctus , a R. α,ευ. II. est intensivum seu augmentativum , ut Lat tentus, δειteritus , DR 'M. III.
Est otiosum, nihil significans. IV. α est collectivum significans multitudinem in R. 3 α.α. Ag, πιών, κα miliato, Me . rholer. Nom sing. mam' s. parti chiv, 65. σω, id est, λίσια in id est, o M. Sic notantur in Dietionariis suturum et prodieritum persectum ' augmentum temporale, Lib. III cap. 6. Est conjug. 4. Ba t. Lib. III. Cap. 3.3. 'Atαλε, utinam bitu is Diei heu , helv l ao3. Acας , κος abacus, v et tabula, table Gen. pl. Am iri, 497. est, genit. ἴακος. , id est, masculini generis, Iab. U. Cap. 8 deci 5 simpl. Cap. a. et .
5. Γρα ancilla, abra se Monte 497 ας, id est, genit. id est, seminini generis, Mel. a. simpl. . II cap. a. et λ
117쪽
pl. masc. αόροι, 346. , v id est, em αἴρα, neutris αυρο , Lib. II. Cap. 6 Femininum os a. . nasculinum et neutrum . declin simpl. Lib. II. Cap. a. Saepe tamen in Dictionariis femininum et neutrum omittuntur, quia ex masculino sacile formantur.