Diem sacrum ab. s. Ludovici nomine vocatum in honorem serenissimi et potentissimi principis et domini Ludovici magni ducis Hassiae et ad Rhenum civibus Academiae Ludovicianae omni qua par est observantia et reverentia celebrandum rector cum senatu in

발행: 1844년

분량: 27페이지

출처: archive.org

분류: 미분류

11쪽

atipe ollata, nescio m rimo honore tu a omιlo antea enim a senatu erat; praeclara res m 'Dolia comisse missis rant quam vero ad harum dictarumem secerit, videndum.

Λrtis genera varia exposituruου lituus, quunio simulacris deorum liu- gelidis ad elligies etiam hominum, qui liqua illustri caussa perpetuitatem nominis memiSsent, exprimetida arim transiiκου narravit . , totus tum in explanando. eo genere, quod statuus hominum illustrium, ad ipsorum corporis ex premis, quas conica vocament, continetur. Quod gerius utim tam apud Graecos quam apud Latiuo multis modis excultuin suisse exemplis variis et idonei idem commonstravit tum in eiusdem speciebus etiam diu tres statua reser α 5, vel iiigulares vel etiam bigari et quadrigarias. Iam postquam loco supra citato veterem et bilcelebrationem dixit h. e. uariarum statuarum, ne verbo quidem ii iratisit ad columnarum mentiori ein ea non ovum honorum hominibus bene meritis habendoraim genus allaturus, sed aliam tantum eiusdem generis, quod in statuis consistit, speciem inique revera ita esse docent verba ea quibus

Atti m at tua fit ante Curiam, cultis basis insitigrari Curia incensa Publii Clodii sinere F ii e Hermodori Ephesi in Comitio . . . . Alia Misaa, alia uiιetoritas M. Horatii melilia statuae etc. Et sic auctor pergit in recensendis

aliis permultis statuis viroruin ill rium, quae Romae positae fuissent. Quodia igitur Plinius nihil aliud per totum hunc locum agit quam ut varia statu

Roinaria easque ad certa quaedam genera de ripias narret, noline ineptus sui ei, i argumento ubii relicto ad columnarui mentionem delapsus Sset, quae siquidem ex genere Duilliarunt esse putantur, cum statuis nihil plane in eodem argumento Versans, quum rursus in Statuarum Variarum Om- inemoratione columnarum mentioliem et quidet eo consilio facit, ut quid ait quod coluinnis ad sustentalidas statum antiqui usi sint, explicet Cohnm--, inquit, ratio erat, attolli suρr ceteros tortales, quod et armis signisicin notitio

imento. Λdde quod quo sensu hic columnae afferantur, id liquido intelligitur ex subiecta arcuum comparatio ite, quorum eandem, niμ scriptor plane insaniit, oportet suisse rationem atque eius, quae Sic commemoratur iu

12쪽

Pisano apud Norisium '): utique arcus eseberrimo Gisiae Deo constituatin, ornatiis poseis metim , aut in dem reeepturum a eo stentium, superque eum statua pedestria ipsius triumphusi ornata, circaque eam duae equestres inauratae Gai et Luci Caesaravi statuae ovantitr. Ilaec qui im ita int, videndum,ue si Pliniuiti ineptire iubearnus id nostri potiti culpa quam ipsius fiat. Gravis enim subnascitur rem iiiieni ius contemplani suspicio, ne quod vulgo columnae nomine appellatum fuerit, a Plinii commemoratione plane alienum sit quod quo modo uibeat ex ipsa forma earum Oluinitaruin, quae ex nipli loco a Plinio asseruntur, intelligitur. Certam in in quaestione viam monStrabit columna ea, quae postremo loco Pliniit commemoravit, Minucia, P. Minucio extra portam Trigeminam posita. Hic iam quum in magna seiunenti caritate . . CCCXV praefecturi an uonae creatus, populi iam diviso frumento succurri et teste Livio Bdicitur . 6 ore aurato aerea ortam Trigemmam donatus esse; nam de uno

eodemque homine utrumquo scriptorem agere, nemo nisi si plane insipiat negabit. t non satis grato populo visum bove, de quo mox Videbimus,

Minucium donare immo statuae honore eum insuper mactandum censuere. Plinius δ' risimietiis Augurinus inquit, tu Ru Maelium coarguerat, farris pretis in trinis vidinis ad assem redegit, undecimtis plebe tribuntis qua da causa statua et ora portam Trigeminum a Uu stipe collata statvm est. Dii ut qua ri ninpliti Ν Oilein uini ne eodemque signo Plinium utroque loco loqui in illi bivii est 'i hic tali iam illic columnam vocai; iurene coniectandi, quod critico conceditur abutemur, ni contendamus, monii mentum

Minucio dicatum coluinitam cum istu ipsi unposita suisse Sed non opus ad evidentiam rei coniectura ulla est, ubi res ipsa loquitur. Imaginem eius monumenii Servarunt denarii quidam, in memoriam eius viri de patria bene

Plinio mollius andit, a Livio iacias vocatur: quam diserepantiam post alios Wu lemannus ita notavit d. Plin. lib. xxxiv, ut Plinio L. vindieandum existimet. Duid Beelierum Rom. Altera. T. l. p. 6 impularit ut ubi verba de oris Mismtia, cuius nomen sane a Minucio quodam potius quam a deo quopiam inutio repetendum videntv larit, inuetum utrore Plini loco laudatum in duos Minucios solvendum censeat, id plano ignoro mi ni sane foret, si adem noravita enii tonditio duobus hominibus diversae aetatis accidimet si eadem honoris mussa, idem honor sive cohamnae sive statuae, idem monumenti loeus, eadem procnratio iii per populum stipe eollata, quae quoniam praeter consuetudinem tum praestita fuit, ideo utroquo loe a Plinio commemoratur; quod si idem alteri ni posthaeeontigisset, commemoramine haud dignum suisset.

13쪽

meriti novandam a posteris eius usi, quorum non immemores fuerunt Pliniani loci ius, quo statuae mentio fit, interpretes, immemores vero ii suisse omnino videntur, qui in De columnarum genus et rationem inquisiverunt: in quibus numis, ut alia praeteream, exhibetur columna striata, cui imposita statua est, praeterea exsurgente, ut imaginis ratio et caussa etiam planius declaretur,

ex columnae basi hinc et inde spica I. Restat ut verbo de bove aurato dicatur, quo Minucium Livius . L praemii loco donatum refert. Qui locus ita comparatus est, ut non possit non signum aliquod intelligi, quod in honorem Minucii certo Romae loco et quidem extra portam Trigeminain constitutum fuerit, atque statim in mentem suspicio venit, o Livius de eodem

militumento, cuius Plinius mentionem iniecit, verba fecerit Bovem vero num

sima de loco abigamus Nihil magis. Eo enim et librariorum et editorum sapientia Livium donavit, cuius in melioribus libris longe alia leguntur, v. c. ω suro, aliaque similia, quae editoruma, qui bovis et quidet aurati meus

nemo loco prorsus alienam recte censuerunt, variis modis tentarunt, legendo vel ore ei agro, ut Lipsius, vel bore ac prato ut Gronovius Neque integram,

qualis vulgo exhibeatur, locum existimavit Beckere L I. uae omnia tam vaga et incerta sunt, ut illis virorum doctorum inventis sobrias qui rem reputarit, nullam fidem habere possit. Neque vero nobis probabiliora in

m Morellius The . numism. p. 284. Di modinumum ita describit: Eaput Roma galea alata ornatum, eum denarii signo. ueri Mixumaciti Filiarava vaιΝi. Roua Columna, an qu dratae iti posita, in uius unianitate leuncula est togata dextra haKlam tenens ipsa vero columnaeo in ex multis modiis sibi invicem impositis; ad imam columnae partem duae surgunt spicae, ad latera adstant duo viri, ad dextrum quidem ri togatus, utraque manu modium tenens, 'asi sibi invicem adpliciturus, laevo insupor pede, non columnae vel basi, sed modio insistic. Ad sinintrum latus est vir habitu augurali, apite elato, lituum gerens, non alio more depictum quam vulgo fieri solet, incurvum videlicet, atque alia, quam militarem, figura. CL E e Doctis. T. V. p. 255. Sunt praeterea etiam alii eiusdem typi nonnihil diveria, de quorum varietate hie exponere, quum praesertin quae rellio aliisque iam occupata int. num hoc

adnotare cre erit, ut reterorum omnium nu-

rellius aere incisas exhibet, ita etiam homineffigies ad formam artis, qua exprossi sunt, parum aceedere. Multo melius illud exemplum, quod ex Deseriptione Romae repetendum euravit Bee-Ri,m Allertii T. I. Tab. V I. sed tamen nonnihil excedens et re vera, ut credo, et elaboratius Quaredimus, ut eius numi, qui non incem tur imaginem exhiberemus in tabula huic

libello adice talem, quaIis in exemplari exstat, quod ex umopbylaei Ludovicianae, qui ei prae scelus est, Adrianus, collega coniunctissimus, suppeditavi In quo exemplari peculiare est quod plane illam diversae formae ab afiis in Morelliano, sive clypeum, cuius nignum in

14쪽

promptu sunt, eo contenus, quod hunc locum Livianum, ut qui quaestioui ympositae nihil pr it neque ossiciat, Hua re nostra praeterire possim . Minucia columna regredimur ad altera ceteras illius quae ratio olim fuerit, indubiis, ut puto, si argumenti demonstratum est, ea patefacta tanquam undameitio iam superstruere licet etiam quae minus certa sunt. Atque queinadmodum ex columine Duilliae, qualis ad no perueuit, Ouditione et sorma in Maeniam conclusionem uilesenius fieri posse eeto iudicavit, quid invicem ex Minucia in aeuiam ouiicere liceat, eodem nostro iure experiamur, seposita paulisper Duillia, ad quam mox revertendum erit. Iam ad explanandam Maevia formam non multis opus est verbis, quandoquidem eaudem tribus illis, quae impliciter columnarum nomine Iinius iuxta confert, monumeniis necessario fuisse oporte De una enim si certo liquet, liquet etiam de ceteris, idque avis certius de Maenia contendi potest, quo quae do ea columita traduntur, facilius inter se conciliari atque eundem in modum explicari possunt. Ac primum Plinius colum in Maenio di iam fuisse armi: quod quid sit, explorato iam sensu quo idem Oee columna uti solitu si apertum es Detu, Livius iam Maevio statuam equestrem positam asserit, nemo ei exprobrabit, quod non simul columnae, cui imposita suisset, me uouem fecerit commemoravit enim id quod in isto in ere publie primarium iuit, statuae honorein, quae utrum basi, an cum basi etiam columnae imposita fuerit, nihil magnopere aduolare attinebat. Itaque quod hic imperfectiu tradidit, id iam Plinii testimonio adsumpto completum inque clarissima luce positum agnoscimus. tque aliud earundem paene vocum ambigue ui apud Livium, usurpatarum exemplum in promptu est, propter rei assinitatem hic nou mittendum Plinius M), vi de antiquissimo deorum apud Romanos

cultu loquitur: Hos enim deos, inquit, me marime operanι Miamque aerendo, Segestum a segetibus anelia ni quam rimulacra in circo ridemus. Tertiam eae his nominare sub reis religio est. Iam uni his comparia haec Tertulliani δ' singula ornamenta Circi, sissula templa simi. ωsionibus, Messias a messibus, utelina a tutela mιcliιum Ante has tres arae trinis diis parent, magnis, potemibua. Qua obscuritate iusinguli gravissimi hi duo loci, praesertim quitan inter se contenduntur, laborent, me quidem non fugit. Nemo vero mecum contendet, quovimus ii em

15쪽

de simulacris sive signis deorum in utroque loco agi dicamus. Plinium iam si solum audimus, singulae illorum numinum statuae in Circo positae erant tmn Tenui sanum columni eae sustinebantur. Quid hoc discriminis est Idem iacium quod supra vidimus. Ut impersecte illi Livius, si hie tradidit, quoniain satis pro re ei visum sui adnotare, illarum riam etiamn e servari simulacris ipsam in Circo positis Omnia, quae hactenus disputavimus, bene procedere atque ita inter se vincta esse videntur, ut nihil asserri queat quod quae diligenter colligavi iuxta commemoravit cuius ratio externa, Bunsenium si audimus, ita inparata est, ut de statua ei imposita ne cogitari quidem possit. Nilillo tamen minuου, Minuciam et Maeniam siquiden demonstratum recie est statuas mete fieri potuerit dissicilius me est ad intelligendunt. Nam volo in profliganda quaestione argumento illo abvii quod a conditione haseos Duillis unice hodie supcrκtitis repetitur, quandoquidem scapus iure, ut puto, pro novitio opere hahetur: suere enim qui non siue iusta caussa, etsi a nemine etiamnunc quanti sciam ea diligentia qua in petatis par est exposita, monumenium a. 1560 essossum qu antiquae illius Duilliae partem osse negarent, idque potiuη ad columnae Collapsae restatimi uin i Νhi: . uod eis verissimum est quodque indubiis argumentis aliquando me demonstraturum consido tamen eo nolo. ut dixi tanto minus in dirinienda hac quaestione in quo probabilius est, 'olumnam quum reformaretur, ad similitudinem pristinae expressam fuisse. Si igitur in hac re profliganda baseos nune servatae ratio utique habenda

est, aut omnia quae hacten coniectavimus, Corruunt, ut sum udum, iatuam.

quae Duilliae imposita suerit, si modo qua inposita fuit mulio minori moduli suis, quam ubi de statua humanam effigiem reddente sermo est, fas sit putare. Atque ita est et ita nominus suisse statuamus quum per se Iulii reperiatur quod obxtet lum praesio est certissimum instimonium actu neglectum, quore uti veluti et conscitur. Etenim Plinius eodem illo loco, no de statuis

23 Ad hane sententiam probandam non per p. I0s et Duntaerus Liv. Andron. p. 38 attulere. quidem, sed levioris lamen momenti sunt Cc etiam Lepsius De ab Lugub. p. s. post alios nuper et

16쪽

agii, saeuius laudato, postquain antiquissimas illas Statuas comi nemoravit, quae

Tullo Iodio, Lucio Iloscio, purio Nautio, C. Fulcinio, a Fidenatibus u legatione, et P. Iulii et iis Coruncano, a Teuca' Illyriorum regina inter sectis publice po8itae fuerint, his pergit: Non omittendum ridetur, qvod Amales

adnot--, sedaneas his statium in foro atatutas IIure ride et mensura honoratam erat. uidigitur Si enni utensuram in simplico statua exhibenda veteres nori aspernati sunt: nam columnis statuas illas impositas fuisse, certe non traditum quid est quod tui eam molnus adhibitaui Ase, quum minoris

moduli usum ipsa columnarum, quibus impoliendae essent, conditio commendaret Itaque nihil obest quominus etiam Duilliam coluinitam statua Duillii olim ornatam fuisse ce eamus, quod ut reapse lacium fuisse dicamus, ipsa testium actitorum auctoritate adducimur δ). Duillia columna iam ad Maeniam revertimur cuius de ratione quum hactenus ita qua iverimus, ut quid ex Plinii et Livii locis priinariis per se spectatis estici posset, perscrutaremur, accidit ut utrumque Scriptorem inter seuon inodo non dissentire, Sed talia quemque referre, quae cum altero collata ad veritatem ipsa ducerent, in eoinperis nunc ab anus, ita ut tota haec quaestio prostigata videri posset, nisi praeter illa etiam aliorum scriptorum testimonia in promtu essent, diversa omnino narrantia de qua diserepantia eo diligentius nune videndum, quo plurimi eorum, qui totum hunc antiquitatis locum tractariint, omnia, quae apud utiquos de eo traduntur, confundendorem per se impeditam etiam magis obscurarunt. Ex hi igitur scriptoribus, qui columnae aeniae metitionein usuper faciunt, primo loco nominaiidus est Cicero qui verbis quidem, i per se speciantur, minime impeditis, retariteu paulo obscurioribus: Tuniane, inquit, nobis Howa rideor misorum, ut initi non eae his, quos mecivi ad inerim, sed de populo subscriptor addatur psobis autem arma inopia reorum eri u mihi catissam raeristere conemura potius,

quum aliqtis a columna Maenia restri ordinis reos meriatis Λ per nomendum huius loci senSum haud multuu reser explorare, uirum ad colanmam Mamam,

24 Νon integrum videtur hoe nomen, quippe o Oeulis meis vix fidem habui, illini in pectoeommutandum eum Teuta, quo nomine ea lily forte Adam Antiquitatum noni eompendio aviorum regina appellatur tum apud Polyboli, , Moyero in vernaculuin sermonem translato, inciis apud quem frequens eius nominis mentio sine derem in Tab. II, ubi olumnae Duillis Matualeetionis varietate ulla, rem apud Ilieronymum in fastigio mala effigies exhibetur euius ad ad ovinian. I, 44 Apud Floriam I, i audit exemplnm ea depicta sit, plane quidem gnoro. Teutana. 26 Div. 16 M.

17쪽

omnium sequi auctoritatem, praestare dicami r at illam lectionem praeter aliquot codices a Beckio notatos ceteris testibus omnibus antiquior certe Pseudo-ΛSconii auctoritas tuetur confirmatam praeterea ipsa, ut puto, dicendi Consuetudine. Quum enim restri ordinis rei, recie interpretante Asconio illo,

lares sini et servi nequain, qui apud triumviros capitales ad columnam Maeniam puniri solemi, quod veracium a graimmitico putemus evincunt quae de eadem columna idem alibi Cicero δ' et do columnari, Caelius δ' perscribunt , Cicero mentione columnae aeuia nihil aliud nisi locum, quo ipsorum Meusatione digno reos isti, quos exagitat, significare potuit, minime vero tales, qui a columna Maenia essent, praesertim hac phrasi homines nequam in ius rapiendos puniendosque vulgod ignatos fuisse demonstrari nequeat. Utro autem modo illius loci scripturam con9tituamus, nihil magnopere, ut dixi, refert ad vim verborum enucleandami, si vero qualis illa columna fuerit, va

et laeeo emoribus, ιι ibi basilica sedissearehir, Memmi sibi nuus columnae, super tutan tectum resiceret e morolantibi tabulatis, inde ipseriis teri his vectare munua gladiatorim possent, quod etiam tum in foro

Eae illo igitur olumna Maenia oritata est De do

27 1 ro Cluentio 3. 28 Cie. p. ad sum. Vin s. 2s line etiam reserendus videtur oeus ille Ur pro Sextio 8, i apud rellium non aeturate criplus, quem ope codicis Vaticani a Maio vulgati

libet puleis e faenera reum gregibus inflatus: quibua conpulitis olim, ne Semla cilis aeria

alieni tanqutim in freto ad columniam adhaeresceret, in tribunatus portum perfugerret in quihus odiei seripturium integram exhibuimus, nisi quod in quo anto Mysiae additur, omisinius, Ominsum etiam in vulgata loci lectione. lniago exhibetur Gabinii nefarii hominis tanto aerisnlievi pondore oppressi, ut quum pertimescendum ei esset, ne ob id ondemnaretur, in tribunatu unquam in portu ululem quaereret. Comparatio a Sullae κονulo, cui praeternavigantes tendit Scholiasta Vaticanus : ιei Detiam Gabistim stiperbiurem illo praeeipue, ouod esset aer alieno maeneratus. Et uritur in Deorum nominibus n- puteal roeabtitur Dein ricinia fori, ubi erat colianiara etiam timia, Mimus praeterea Ohiannam . . . Reliqua in Cod perieriant magno rei damno quum plura hi de Maenia columna notata suisse fas ni credere. Cum Scylla vero, quae rupes Ringularis est in freto Siculo V. Plin. III, 4. ol. lato Austandra Sas. o. ssi, olunina Maenia eo comparata videtur quo Raepius metaphora, a sunt, qua columnam de seopulo aliquo vel etiam monte editiore dicerent, quod laetum.

ut unum de mullis asseram exemplum, in seoluinnarum lierculis.

20쪽

quae hic traduntur quum eo minus locus dubitandi sit, quo scia ea non esse aliorum testimo orum mox laudandorum auctoritate certius Conscines , tamen ea an recte a scholiasta ad Ciceronis locum explicandum asserantur recieque ex iis sine columnae Maeniae repetatur, valde ambiguum est. Re vero paulo diligentius examinia apparet, uno Maenium, qui domum suam censoribus vendiderit, ab illo, qui cum Camillo I intinos devicerit, toto coelo distare id quod quum alii, ut Maho Uus I, tum etiai Garatonius scite perspexit, breviter ad Verrinarum locum ita scribens: Foriam duo Maenii, duaeque columnae admodum diversae fuerunt , postrema tamen non sinu aliqua ambiguitato sensus. Sed accuratius haec demonstranda sun Ne multa, in conficii Livius, qui ubi do eadem domus venditione loquitur fl), de quo loco infra iterum dicendum erit, id factum narrat censoribus M. Porcio Catone et L. Valerio Flacco a. u. α 568. Ad sustinendam hanc sententiam, si alio opus videatur argumento, assere potest basilicae exstructio, cuius gratia ce soribus inenda sui domus Maenii illius vivi alterius Maenii aetate hoc genus aedificiorum plane ignotum Minae, quod quum aliunde lum ex Livio δ patet, a. u. α 544 basilicas in foro adhuc exstructas non sui e tradente. Contra qui de uno eodemque homine cogitant, ii in conciliandi iis rebus gestis, quae a scriptoribus reseruntur, in tantas dissicultate incurrunt, ut res obscura ipsa multo etiam obscurior fiat, nullo expedienda inodo, dum si duo distingulinus Maenios, res planissima evadit. Iam quum duos Maeni diversos statuimus, horum uirum Cicero in mente habuerit, si quaeritur, quum propter illa, qua modo de Ciceronia loco notavimus, tum alia ob caussas,no potest dubium esse, quiuisermo sit de vetere illa columna amaeuio, Camilli collega, dicia. Etenim rebus alterius Maenii accurato exploratisupparet, columnae nomen mi uim convenire iis, quae de domo eius vendita enarrautur qua de re mox sermo erit. Addo quod eiusmodi hominum nequam, quos ad columnam Maeniam constitisse Cicero scribit, turbae ille ipse locus propter Carceris vicinam δ' quam maxime convenisse videtur ine hoc levius es Gravius vero hoc, quod Plinius, qui columnam Maeniam sis suis etiamtum vidisse videtur, non aliam nomine Maeniae columnam quam antiquam illam novit, quam a cognomine altera, si qua Romae sui et,

M Tab Herael. p. 3τη. 32 XL, M. Xs Anal erit p. 86. Si XXXIX, 44. 33 V. Plin. VII, 60. Plauti Amph. I, 1, 3.

SEARCH

MENU NAVIGATION