De Genetivo Latino, Capita Tria

1쪽

DISSERTATIO INAUGURALIS

QUA AD SUMMOS IN PHILOSOPHIA HONORES AB AMPLISSIMO PHILOSOPHORUM ORDINE REGIMONTANO RITE IMPETRANDOS

SCRIPSIT

5쪽

Argumentum.

I De genetivo rei 1. De genetivo rei orbis iudicialibus apposito 2. 040110tivo oi verbis altorius notioni ne non adipotivis apposito 153. De senetivo gerundi et gerundivi finali .... 224. De voco animi pro genetivo se habenua ... 35 II De genetivo cum orbis quibusdam coniuneto 1 De orbis ominiscondi sit obliviscondi l2. De verbis stud0ndi 53 3. De orbis affectuum impersonalibus 58

III De genetivis qualitatis, protii tituli I. De genetivis qualitatis o protii Α2. 040notivo tituli 88

Inde loeorum In Scriptorum locis afforendis isdem compendiis usus Sum ac TheSauru lingua latina0, nisi quod Plaut et Ter. abularum nominibus anteposita miSi.

7쪽

Prooemium.

bus solutis hydra in modum novas paror dubitatione neque umquam a mortalibus Xhauriri possu quisos qui nosolat Hoc otiam in artem grammati eam latinam cadit, cuius intor partus hae quidum otato imprimis syntaxis digna si qua a viris doetis dili-gonter uolatur atque excutiatur, quoniam tantum abos ut ab omni parto oriecta Sit atque absoluta. Quod cum mihi orsuasissimum SSot, nimiam induxi ut pro se parto aliquid conforrem ad Syntaxin diligontius pernoscendam. Quoniam mera m R-Xime tenebatur casuum syntaxi, o gonotivi doetrina tria capita legi, quorum ratione indagarem perpenderum in modium proforrom. Atquo De nimia loeorum opia hartam Xplorom, sedulo operam dedi, ut prisea tantum latinitato exempla congererem quam plurima, cum ex usu antiquiSSimo antiquissimas notionos manifestas iuri par sit. Terminum, ultra quem

ut tiam artum holoricam ad Horonnium qua dioitur se Cicoronis dialoscentis opera in in usum meum

conserterem.

1 cf. . ordon, Die antike unStprosa, pZ. 1898, 1, 225 sqq.

8쪽

Noquo inutilo oro id quod usuoperam eo magiSSperaVi, quia compendia artis grammati ea qua nobis suppetunt tale quaestiones nimis brovitor porstringunt

intordumque rationes tradunt obsoletas Praetorea pri Seum Sermonem parum reSpieiunt, Xempla admodum rara praseboni. Attamon his viginti annis om-ansentaria in lueom sunt dita, o quibus illa quoquo compondia aliquid fruetus aper potuerint'). Magnopore nocuit rationibus Oete ognoSuendis, quod unaquaeque fere Structura parum usitata viris doctis ad grauea linguae Xomplum Ormata AS Videbatur ). Quamquam non uorant qui contradio0ront ), amon hau ratio grammatiua latinae traetanda gradatim dumtaxat sensim tu voram in viam induet potuit; 0quo nim fugit viros dootos graeeismos ei potius tempori, quo omnes auetores Romani graeea doutrina imbuti Xompla graue summo opere imitari Studebant, tribui poss0 quam prisua aetati. Qua imprimis Plautum nihil nisi formonsem Latinum Scriptis mandasse scientur nos douuit Loo ). Qui iri sui sermonis syntaXi graecismo fore leuit, quam opem ferroni risea dialo uti tali ea ostondit, X0mpli loco

nonnullas onotivi Strueturas tractaVit.

At non modo o dialoetis italidis sed tiam

linguis cognatis, qua indogormantea Voenre ΟΠSuΘ-mUS, fruetum percipi posse praetor alios nos docuerunt1 Etiam Bonnoti, Syntax of ari Latin II, Boston1914, in qua ostionibus solvendis parum profecit, lieet permag

nam materiem congeSSerit.

2 Permultos graecismos 6mposuit . renou S, Elude Sur 10 Hollonismos dans la syntaxo latine Paris 1895. 3 Acerrimis orbis invectus est in istanc opinionem

9쪽

Dolbri 1 oki 0 Brugni an Προ). QUO In Per euntubet Tima Xomplorum copia nobis suppetit tum quibus rationibus Singula Xempla coniungamu atque toti usui insuramus larius patet quam antea. Volui linguarum historia refutari mihi vid0tur serror illo etiamnune a nonnulli grammaticis pervulgatus, qui putant genetivum qualum huius si momini o noti otio substantiva pondor qua verbo sit insita, animo nimioquentium obvorsari iuncturam memoriam huius rothaboo' vol similoni quandam illud substantivum nempe quia verbo iam continoatur atque per o intellegatur sompo omitti. Simili modo alias quoquo

construetione interpretantur, velut onotivum orbis

iudiei alibus appositum Sod quid quod talos iunetvras tiam in aliis dialoetis in logormanteis Itondimus ΘΝum in his quoquo istius modi dipsi fiori putomus γMinimo, immo enotivi ipsius vim in his strueturis

Servatam ess multo est verisimilius.

At di ea quispiam in omnibus lingui S Venire,

ut partieula vo008quo quasi supprVastaneae omittuntur, ut OVae struetura oriantur vi unalogiae motae, ut casuum vis obseuroturbo otiam funditus intereat.

Quod nequaquam negari poSSe ingenue fatemur Sed quatenus in risu latinitato vis asuum sorvata vel potius a loquentibus intolioeta fuerit, iam est onSidorandum.

Primum qua ostio oritur, qua luserit prinui palisgonotivi notio. Sod do hau qua0stion solvonda viri doeti paene dosporavorunt; nam notio rotationis a nonnullis grammaticis statuta tam modi Ooris si timi, ouilla atqu0 ado caro signifieatione orta, ut non suffieis ad omnos usus derivandos explieandoSque.

10쪽

A000dit quod maxima dissensio est, utrum Sus ad- nominalis prior sit an adverbalis. Quam diri moro non meum est Hermann Og potius assentior, qui postulat, ut prius Singularum linguarum statuatur USu quam eoedatur ad rationum qua valia orit in lingua indogermanica inveStigandam. Similito monuit Olbri 1 ok' non notionem universam genetivi iis qui orba adiant ob oculos Versari, sed Sum in varias artes dispositum osso otitnamquamque artem a loquentibus separatim disciat tu adhibori. Hanu rationem usquo adhuc valoro otiam in lingua germantea multis exemplis comprobavit. Qua0stionum igitur lio modo ircumseribamu oportet, ut nobis doliuisendum sit, quaenam fuerint partes vel potius genera genetivi in prisca latinitato. Quod si quipimus, porro considerandum est nonnullas invoniri loquondi tormulas singulare quao nulli onori ascribi possunt, quia genii quo antea erant comprehensa interiit. Cuiusmodi vompla otiam in sermon latino sunt obvia velut nox i. e. noctu, quod olim ad genetivum tempori portinubat'), quom eum in aliis linguis in logormanteis tum in

do linguistiquo do Paris 18 1913 23 sqq.

4 ef Brugmann Grdr. d. gl Gram. II 2 573 sq. 5 Cf. v. Planta, Gram de Oskisch-umbrisclion Dialolito II, Strhg. 189J, 412 Tab. Bantina l. 16 sq. eisiicen iculud Zi coloni XXX nos imum comonom ni hipid ab eo di inclisibus XXX proximis comitia ne habuerit.