장음표시 사용
11쪽
piose et accurate de hoc scriptore differentis, diligentiam essu gisse videntur . Ssilicet non animaduertit Vir ille Dbaissimus
Aelianum inter et Philostratum, Vitam eius describentem n6n conuenire.' Aelianus enim narrat TVr. c. s. sese Alexandriae
vidisse bouem, quinque pedibus deformem. Quod, si Philo.
strato fides narranti, Aelianum nunquam conscendisse nauem, mare nunquam expertum, neque Italiae fines egressum fuis ' se, omnino a veritate abhorret. Nolo vero ad hunc alia0'. rum dissensum inuicem conciliandum a Codicibus expectare
auxilium, quae Abr. Gronouit in praefatione ad A siani Aur.' Hi sor. sententia fuit, atque e varia illa lectione quam. Cod. quidam adfert, colligere, aut vitam illam a Philostrato. . αἰ conscriptam Omnino Aeliani non esse, aut, cum multa in eba dem tradantur, quae in aliis scriptoribus de nostro Aeliano narrantur, a librario negligente, nominum similitudine decepto, duas Sophistarum vitas in unam esse consatas. Hoc tantum meminisse sufficiat, Philostratum esse hominem fere ubique suspectae fidei, quippe qui, tantumi non omnia sua ex ' hominum sermonibus sese hausisse, nec ipse negat. Eiusdem de Philostrato sententiae iam dudum sume
cognoui Henr. Rose sunt, Emendat, Lib. V, c. I - β. cui VS tamen argumenta, quibus Aeliani aetatem definire est conatus, non omni eX parte grauia et extra omnem dubitationis aleam pH- sita sunt, uti erudite monuit Schneider: U. D. in Ariculo Critic. p. III. qui idem ibidem miratur, neque Pei Zoni Jm, neque valesium, neque alium quem rhet virum doctum, ct Aeliani Vita exponentem, vidisse, certam aetatis Aelianeae no
tam inde peti posse, imo debere, quod Sophista ille multa ex Oppiani poetae libris in suam de animalibus hi storiam transtR ierit. Quae quidem observatio nec parum prodest ad scribea di genus Aeliani floridum illud, et multis poeticis vocibΠ di stinctum, explicandum. Neque vero intactam relinquere νψ tui Sam. Bocharti de auctore historiae animalium, ad Auli '
12쪽
num vulgo relatae, sententiam. Videtur nimirum Vir ille Erudi iissimus, Hieroz. Puri. f. p. 6 . Sophistam nostrum, qui de animulibus scripssit, ab illo distiliguere, Variae Historiae auctore. Cui quidem sententiae quantum sili tiribuendum, adparet, Vt
alia argumenta taceam, a PeriZonio in praefatione ad Har. Hi or. allata, vel eX orationis genere, in Vtroque opere obuio,
et ex epilogo historiae animalium, ubi sese Aelianus depingit talem , qualem nobis eundem proposuit Aelianum Philoltratus. Sed ne, dum controuersiam illam . de Aeliani aetate, Vita, scriptisque, olim inter viros domas agitatam, prosequor, nimium de via deflectam: dum licet, eo, unde sum digressus, regrediendum esse puto, Cum igitur Aelianus fere ubique suum veri studium amoremque praedicet ipse: miratus sum saepe, qui fieri potuerit, ut ipsius diligentia magnam fabularum multitudinem adhuc stiae historiae immixtam relinqueret. Huc refero ) fictam illam apum e bovis cadavere originem : Vim quandam, futura hominibus praesagiendi, draconibus in-
i) Omnem rem pulcherrime descripsit Virgil. Georgic. IV, ur 3t . qui
idem pinxit apum sic nascentium formam , inde a P. 308. Interea teneris tepefactus in ossebus humor Aestust, et visenda mollis animalia miris, Trunca pedum primo ; mox et stridentia pennis Miscentur, ten emque magis magis aera carpunt: Donec, ut aestuis es usus nubibis imber, Erupere, aut, ut nermo pessante fugittae, Prima leues ineunt fi quando proelia Parthi. Quo quidem e loco adparet, vulgatam et ubique fere receptam fuisse opinionem illam: apes e cadaueribus boum oriri. Plura in hanc rema veteribus perperam apibus tributa collegerunt Sani Bochari. Hier' T. p. sur - sos. et quos Honius ad limitem IVti libri Georgio. laudauit, Sm merdom. in Tract it de apibus, qui Bibliis Naturae insertus reperirur , Reatimur. Histoire des Insectes. Irim. V. λ) Vid XI, jo. Quidquod e Philostrato, quem Bochari. Hieroz. T I p. n. pr0 duxit, didici, quondam fuisse, qui et illam, futura praedicendi vim ad homines transire putarent, carnes draconum comedentes
13쪽
sitam Jὶ eantum olorum: ciconias in homines mutatas et alia, quae, quamuis fabulosa, Olim tamen sunt ab historiae ita turalis scriptoribus credita, et ab Aeliano sine fictionum subibcione denuo reeocta. At nonne haec historiae naturalis aman. tes ab huius scriptoris lectione merito deterreant 8 Equidem quamquam nolo imitari eos, qui, cuius scriptoris lectione praecipue delectantur, eum ceteris Omnibus praeferre, et ab omnium vitiorum maculis liberum venditare haud dubitant tamen non video, quare, hac sola causa inducti, scriptorem contemnere velimus, cuius Upetitam lectionem et iucunditatis et utilitatis haud parum adferre, mihi habeo certissime persuasum. Atque vero, si eandem ubique sequi rationem animus sit; quo. tus quisque tandem scriptor, qui a nobis legatur, dignus foret 8 Placuit etiam egregie Aelianus variis obseruationibus, quibus historiam naturalem auxit ornauitque. In quibus tamen enarrandis iam nunc eo breuior ero, quo magis constitui, de illis alio tempore accuratius exponere, quam nuper a Sandero
esse factum intellexi. Quamquam enim Vir ille Clarissimus de symbolis scripsit, quas Aelianus ad maiorem historiae nuturalis culturam contulit: tamen in exemplis, ab illo allatis, symbolas vix agnosco, imo potius adfirmauerim, nisi omnia, Pleraque tamen iam ab Aristotele, aliisque scriptoribus, Aeliani aetatem praegressis, fui se obseruata, literisque consignata. Sed ne cupide de Viri Eruditissimi libello iudicare ub
1) In hac fabula narranda tam mire variat Aelianus, ut, quae eius sen tentia sit, definire certo vix possis. H. A. XIV, II. cygnos vocat
ἐ- δειον αντο - ἐψόλα. Mobταο ἡμtae ἡ θεῶν υμους, - oi-ον τινα. Sed II, 32. nescire se profitetur, quid de hoc cvgnorum cantu sit statuendum: et in Var. His. I, o . negat plane , et sis et alium quenauis audiuisse cygnorum carmen. Ceterum non esse omni no Vana, quae de cygnorum cantu scripserint veteres, probat S, CErnesti ad Calli b in Apost. v.
14쪽
deart liceat exempla quaedam proferre, quibus sententiam confirmem meam. Refert igitur inter noua inuenta Aeliani noua enim debebant esse, quae symbolarum nomine insigni. ebuntur Sanderus f) superfoetationem leporum. At iamdudum ante Aelianum, id quod, puto, nec Virum Clarissimum latuit, Aristoteles idem de leporibus observaverat de
Gener. Anim. IV, 1. p. Uaa. Rom. I. ed Laeniar. ubi et causae enarrantur, propter quas multae animalium nationes foetus et perfectos et imperfectos uno eodemque tempore in utero gerant. - Neque vero magis illa 'D de usu alarum struthio- cameli obseruatio Aeliano veluti propria vindicari potest. EN enim narrant eadem iam Aristoteles de Part. Animal. IV, M. Xenophon AEabas. I, S. p. o. ed. Mori, ad quem locum Huγchinsonus laudauit Diod. Sicu . H. de eadem re exponentem. Vid. et Sam. Bochari. Hieroz. Pari. II, p. a T. Fortasse felicior Sanderus fuit, cum ad symbolas, quibus Aelianus historiam naturalem loctipletavit, referret illa ') de lacertarum vita, etiam post dissectionem superstite: ' de muscis, aqua submersis.
n) Vid. Hist. Anim. II, 27. Ο Gnf. H. A II, et . ubi scripsit Iacetias non modo dissectas vivere adhuc, sed et partes illas abscissas, sibi inureem rursus adpositas, coa- lescere. Ex parte mihi videor in Aristotele inuenissessam hanc obseruationem. Scilicet H. A. II, / . p. m. 8 o I m. I. narrauit, caudas vipera rum resectas renasci. Quae Aelianus auxit quidem, ita tamen, ut vera misceret falsis. Negari enim haud potest, viperas in partes discissas eodem vivere modo, quo ranae, quibuS humana aut crudelitaS, aut discendi cupiditas cor evulsit: siue quo anguillae, quarum partes a se in uicem separatae, quin et in aquam feruentem inaria istae motum adhuc exercent. Est vero haec vita mere mechanica illa, non autem animalis. pὶ Vid. H. A. I sto. B δὲ αbrῆe νον νεκρον, κώ τ ραν ἐμπασοις , κα καυθήσοις ἐν δείου αυγν . Ofingis σεια τὴν μυια9 pro quo Ou 'endorpiuS, Thom. Μagistri auctoritato, activam verbi αμσεις vocem in hac notione ginnantis, reponit magi-ti pro ἀναβιωσν. Ceterum soliS calore muscas,
15쪽
mersis, et solis aut cinerum calidorum calore reuiuiscentibus, q)de sede veneni viperarum: quibus addo de S) vi medicata
sanguinis canum marinorum, ) de captura Pelamydum etc. etc. quae, quamuis non omnia Veritatis notam prae se ferant, tamen ab Aeliano primo sunt literis tradita. Huc et cuncta
illa retulerim loca, in quibus Sophista noster illos, qui ante
eum de naturae .corporibus eXposuerunt, arguit errorum. Sed
haec, uti dixi, alii reseruare tempori animus est. Neque vero minorem laudem consequi studuit Aelianus
scripturae ad atticam elegantiam suauitatemque conformatione.
In quo quidem studio nec infelici illum fortuna usum fuisse vel hoc testimonio est, quod Suidas s. v. Aιλιανος. eum tradidit ob eloquentiae facundiam suis temporibus μελί*θογγον seu
μελίγλωσσον audiuisse. Cuius cognominis, non temere ipsi a suae aetatis hominibus tributi, testes sunt, praeter Hyloriam Huriam, et hoc de Animalibus opus, epistolae eius XX, quae ex m tori multitudine temporis iniuriae, veluti nauis tempestatis surore distractae fragmentum, solae sunt ereptae. Illae mihi, quidquid attici salis et facundiae a Romano Sophista ne vix quidem expectari poterat, cum honesta verecundia et pisdore, in sacerdote haud infimi ordinis praecipue laudando, coniungunt. Illae, quantum ab Aleiphronis petulanti saepe et effrena Verborum licentia, tantum ab Aristaeneti nimis quaesita et vere Sophistica ingenii adfectatione, et rari insolitique cuiuscunque in oratione captatione, remotae sua solum
Vti omnium vermium genera, produci seu potius excludi, docuit iam Arisot. H. A. V, U. q) Conf. H. A. V, q/. Variae fuerunt oli in de eadem re sententia. Alii enim venenum Viperarum in dentibus , alii in lingua, alii in cauda , alii in denique in singulari canali, cuius orificium ad dentium septum Patero. contineri putarunt. Vid. Sani. Bochari. Hi Goz. Tom. L p. H Hsor. Animal. XIV. at.
16쪽
sbsum facilitate atque ab omni verborum ornatu absimnentia placere Velle Videnturi Sed ne, dum Aeliani laudo feribendi genus, cupidi laudatoris suspicionem incurram: iamnunc et ea Meuiter attingam, quae in illius oratione vituperanda esse mihi videntur. Et primum quidem quamquam in eo
sit inope e- elaborauit, Vt sese ad exempla virorum summonina, quos antiqUa tulit aetas, componeret et efformaret: immen' ophistarum morem, ubique ad poetarum loca alludendi, et historiolas ex antiquorum annalium memoria repetita inte texendi, adeo non mutauit, Vt potius testimoniis, ritibus leg busque antiquis, narrationibus et fabulis tam varie sua scripta distingueret, ut eam ob causam merito Schneidero ad Plutarch. , de puer. Huc. p. IM. homo ineptus, Veterumque λυ νοβορος μυς vocaretur. Exemplis, in hanc rem conferendis, quid immorer, cum nulla fere pagina inueniri potuerit, quin luculentisita maeius specimina occurrant 3 Vt tamen aliqua adferam, comparari poterunt, IV, 7. VI, 3. IX, M. XVI, 16. XVI L. n. οινα, κρητικως λεγω, quod ipsi tantopere placuit, ut illud repeteret XVII, o. et Har. His. XIV, 6. Deinde vero nolo omittere, quae Conrad. Gelerus in Aeliani oratione reprehendit, quamvis ad hoc probandum Viro Docto unum tantum succurreret exemplum. Scilicet incusat Gesnerus Sophistam nostrum, qu0d, quamuis graecae linguae bene gnarus, tamen sibi temperare haud potuerit ab immiscendis orationi sitae latinismis. Adducit in hanc rem Histor. Anim. VII, a. προ -ta ΥΠΕΡ των ἀδάν οπογγιας - επισάξαι αυτὸν, ad quae verba Gesne- rus haec: latini um hoc dishrim, et Aelianum oblitum sui υπερ pro πὶ posuisse. Latinorum enim praepositio pro, alias quod Graecorum αντὶ, alias quod eorundem υτερ cum genitiuo Ani cat. Sed a latinisini sit spicione et iniuria liberant hanc praepositionis vim exempla a Doctissimo Fischero in Animadu. in Miserip 3 . collecta. - Neque vero scio, an huc maiori cum iure
17쪽
ἐπίρροιΑΙ τε η, αφθονιAI. Quamquam enim me non offenadit illud ταως absolute positum, quippe quod nec aliis scripto ribus inusitatum V. c. Homer. Iliad. β. v. 6n. Nis δε αυ TOTR οσσοι πελασγικον Ἀγρος εναιον. Plutarch. de puer. educ. c. . p. I6. H. Heusing. ηM TsΩΝ, οσοι δο-E1ς ἀειμ νε ου πεφυκοκτι; tamen hoc mihi Videtur a graeca loquendi ratione alienum, quod substantivum, relicto casu ari, culi sui praeposities, illum adsumit, quo articulus sequitur re-iativus. Certe ἀνακολουθια in his verbis continetur, mihi qui dem tiro enim adhuc in hisce literarum castris milito, in quae tantum animi recreandi cama descendo admodum insolens. Haec igitur de Aeliano, historiae naturalisl scriptore, seripsi Lipsiae. a. d. xui. Calend. Octobres. A. R. S.