장음표시 사용
2쪽
EX LOGI C ADe Idearum Origine, re Natura.
Deae nomen accipi potest vel pro sormali actu cognoscendi objectum aliquod , & formalis ideo dicitur vel pro quadam objecti speei Θ ,
movente potentiam ad ipsus objecti percepti nem , eique objectum applicante, ut proxime cognosci possit, quae videtur Ciceronis interpretatio , si & in hoc sensu vocatur Idea o jectipa . Quamvis autem explicari satis posse videatur quo pacis mens humana per species ministerio sensuum aquisitas objecta etiam incorporea cognoscat, remo vendo videlicet peculiares circumstantias & conditiones materiae , t quibus sensus afficiuntur ; verisimilius tamen videtur, & magis consen
Hanc Graeci Meam uocant: nos recte Spe elem fumus dicere.
Iulio nomen non est , sed rei Inenarrabici I sita naturae homInuis opinis . Idemque pr Metur se librum scripsisse de Monarebia , eo consilio , ut insitam a Natura , sed a prava cun betudine obliteratare de uno Deo sententiam resuscitet ex Poeιarum scriptis . Tertuli. lib. 1 .contra Marcionem ait: AuImae aprimordio eonfitentia De dos es;Me que in Apologet. provocat Ethnicos ad animae propriae testimonium , & sic exclamat : Oh tes monium Animae naturaliter
Christianae t Cognitionem Dei κaturaliter
tra Celsum , S. Hieron. in Iob, & in Ep.
ad Galat. , S. Greg. Nin orat. 2 . Eu seb. Caesar. lib.2. Praep. Evangelicae,The phil. in Ep. ad Rom. I., S. Aug., S. Jo. Damasc. , S. Cupr. , Lactant , & alii . Sed audiatur S.Greg.Nissorat. s. de B tit. Ruantus a te easI potest Divinae eoatem atἰonis modus in te es, guIpse eum B, qui te formavit, tale bonum flatim tuae a rura , quo luessentiaueris: TuI enim fabri eatiori Deus si e naturae bonorum μυI era , ct imitamenta Insu sit , velutI ceram quamdam sculptin figura praeformam.
Et Arnob. lib. i. contra Gent. circa me
non a uis ... non Iinpressum , non insitum esse Rerem , ac Dominum cunctorum , fuπ-
3쪽
nio, aliquam ideam objectivam, saltem de existentia Dei esse menti
nostrae in ipsemet creatione inlitam , atque congenitam . Quare , licet non simus solliciti demente Cartesii circa ideas innatas i iis tamen non assentimur, qui mentem humanam creari docent instar tabulae prorsus
rasae , cui nullos Naturae Auctor Characteres inscripserit. II. Ideae sormales aliae sunt simplices, aliae compositae. Simplices dicimus, in quibus nihil de objecto affrmamus, aut negamus, quae etiam apprehensionei plices passim appellantur. Has experimur ita versari circa unum idemque reuiter objectum ut illud ad modum plurium repraesentent sub diversa ratione formali intrinseca : unde objectum denominatur Logice, & extrinsece distinctum ratione ratiocinata, nimirum sundata in ipsemet objecti natura. Fundamentum autem hujusmodi nihil est aliud, nisi ordo, quem habet entitas illa realiter una ad plura obliqua, seu con notata diversa. Hinc nullo naturali ratiocinio probari potest neeessitas admittendi inter gradus metaphysicos ejusdem individui creati di stinctionem ullam sive formalem ex natura rei, si ve virtualem intrinsecam, sive etiam virtualem extrinsecam, quam dicunt praeci Asnem objectitam et siquidem ejus nomine intelligatur cognitio terminata ad unum tantum ex praedicatis realiter in objecto idemtificatis.. III. Sicuti autem plures ideae simplices unum realiter objectum ad diversa obliqua reserentes, illud denominant extrinsece multiplex , &disinctum ratione ratiocinata ; Ita idea simplia quae plura objeeta rea liter dis ipcta repraesentet ad modum unius sub ratione abstracta omnibus immuni , videlicet illa plura reserendo ad connotata communia , &similia, tribuit illis pluribus denominationem extrinsecam unius unitate rationis ratiocisatur. Per hanc unitatem singularibus objectis extrinse- .cam, & per multiplicitatem realem ipsis intrinsecam haberi dicimus universiale sive logicum, sive metaphylicum: Quamvis itaque habeatur in rebus ante quamlibet mentis operationem ordo ad obliqua similia , , adeoque aptitudo ut plura sub una eademque idea confundantur , quae quidem aptitudo dici potest unitasfundamentalii; Formalis tamen ipsa unitas ad universale requisita non nisi per intellectum haberi potest. IV. Id eas rerum Archetypas in Divina mente a Platone constitutas
fuisse testantur S. Augustinus r Severinus Boetius sa) aliique Platonici . Controvertitur inter Eruditos num illas Plato admiserit in eo sensu, quem illi attribuit Aristoteles: nimirum Naturas quasdam unipersal 1 , extra Deum ab aeterno exissentes , nee arias, improductas cte. Accu sant alii Aristotelem, quali per invidiam hunc Magistro suo errorem
4쪽
Sappinxerit , hostemque finxerit , quem scilicet impugnando , magnis inimicitiis clare seret ; Alii vero Philosophum ab hac nota vindicant, S inter caeteros M. A. Muretus i) & P. Dionys Petavius sa) contendentes non invidia, vel contradicendi libidine, sed solius veritatis studio, Genuinam ipsem Platonis sententiam ab Aristatele sui sse eon tatam. Quidquid sit de hac controversia: Dicimus Ideas istas , si e cum Divina intelligentia idemtificatas, sive a Deo distinctas quas quidem hie supponimus Fidei Catholicae repugnantes , ineptas esse ad constituendum universale sive Metaphsicum, & ut aiunt, inessondo, sive
De Disserentia specifica, Est Numerica .
V. T On repugnat duo quaepiam differre specie, quorum essentialis persectio sit aequalis. Hine differentia specifica non est re-L fundenda in hane inaequalitatem perseetionis essentialis, sed verili milius repetitur ex essentiali duorum, aut plurium dissimilitudine, quae sit considerabilis a Scientiis, quae videlicet non consistit in praedicato mere in viduali, aut in relatione,ad terminos mere indi viduales vhaee enim ad progressiones scientificas est inutilis . . UI. Cum duo quaepiam differre numero intelligamus per hoc solum, quod unum non sit aliud , seu per solam realem distinctionum unius. Q. alio, dicimus dari posse differentiam pure numericam etiam inter ea, quae neque constant materia physica, neque ad illam ordinantur. Hinc i
fatemur quidem cum S. Augustino 3 ignorari a nobis quid reipsa in
ter se differant Angeli, num solo numero , ut plures SS. D. docent apud Petavium is , anxero etiam specie ἱ Negamus tamen repugnare inter Angelos differentiam pure numericam, spectata unice illorum i
rat ut plum unisi s iari, non proinde censendus est nobis contrarius : ut enim notat Francistus Ferrariensis in expolitione hujus loci, non est intelligendus de absoluta , &. Metaphysica repugnantia, quam alibi S) expresse negat . i , . .
co orat. 24. V mn. 2. edit. Vema. ryar. i rudirer arrume tamur ad oste deadum scin To. I. Theolog. Dogm. lib. . cap. s. quod Deus seere non posset, guod πιι mu es) Ad Orosium contra priscillianis as cap. ti Inielusus ejusllem speciei, credentes boc II. istis re contradictionem: Daro enim, stuos 4 Lib. r. de Angelis cap. t . . mis esι de natura Iatinosus, gaos m θλ G Lib. a. contra Gentes cap. 93. . Uicaretur, non propter hoc oporaeret, quos si, opusc. s. contra Averroistis, postquam λntelusum multiplicari incuderet contradia ostendit substantiam quamlibet separatam Dionem. inc unum numero, sic pergit: Viari si tem
5쪽
VII. R Ctus quilibet enunciativus, si consormis sit objecto enunciato, verus dicitur: falsus autem, si si dissermis. Hineae veritas ipsa formalis non consistit adaequale in solo actu , sed partim in aetii, partim in objαω . Actus quilibet absolute aliquid
enuncians vel est determinate verus , vel determinate falsus, etiamsi objectum absolute enunciatum, sit contingenter, & libere futurum . Hinc rejicienda est Epicureorum opinio, qui teste Cicerone si ex duabus contradictoriis de objecto contingenter futuro neutram determinate veram esse affirmabant. Uerificativuin autem sermale cujuslibet enunciationis affirmativae de futuro contingente absoluto non est ullum Dei meretum cum objecti existentia connexum ; Sed est objectum ipsum ita in se futurum, ut enunciatur; Inde vero minime sequitur propositiones hujusnodi veras esse independenter a quolibet Dei Decreto, ut constat paritate propositionum de objecto praestente, vel praeterito. VIII. Supponimus tamquam omnino certum futuros quoslibet eventus, utcunque contingentes , & creaturis liberos esse ab ipsa metaete nitate Divino intellectui omnino perspectos, & exploratos ut enim ait S. August. a Gaassiseri esse Deum, ct negare praescium futurorutto , aper se ma infama est. IEternam hanc, atque certissmam Dei Scientiam de suturis eventibus cum eorumdem contingentia & libertate optimme renciliari sustinemus potissimum adversius Philosophos Ethnicos, qui
cum utrumque simul componere nescirent, alterutrum negarunt.
IX. π Omine Seientiae intelliginos cognitionεm certam , & evidentem sive immediaιe ex ipsis terminis , siue mediatE per discursum. Experimus sane nec omnes , ne plera que nostras, cogqiriones ejysimodi esse, quod de suis praefidenter jactabant Dogmatici quidam; Uerumtamen cognitiones aliquas vene scientificas, non modo haberi posse sustinemus adversus Acatalepticos, ve rum etiam reipsa existere apud nos, contra scepticos asserimus, & qui dem de novo, ut a junt, acuti sitas, non autem per meram reminiscen tiam exsuscitatas: Neque enim probari potest Platonis commentum , qui scientias omnes humanae menti congenitas affirmabat , itaut nihil
co Lib. De Fato, ubi haec habet: M D
6쪽
aliud sit disere, nis Neredari ci) Quod vero hanc ipsam opinionem adoptaverit olim sa) S. Augustinus , nihil Platoni 2Bagatur , eum
eamdem postea ex preta revocaverit 3 .X. Propria, & specifica scientiae attributa sunt certitudo, & evidentia : Opinionis autem inevidentia, & incertitudo. Si haec tantummodo spectentur, tanta non eli illorum oppositio , ut componi nequeant in eodem intellectu duo actus circa unum, idemque objectum materiale versantes, quorum alter sit scientificus, alter opinativus.
XI. Universuis illa, & seria Dubitatio de omnibus, ne ipsis quidem exceptis primis principiis 3 , qualem videtur praeseriber μ .
Cartesius veritatem inquirenti , ut scilicet falsa infantiae praejudicia mens exuat, viamque sibi tuti stimam ad inconcussam veri notitiam aperiat, etiamsi fingatur obtineri revera posse, I. quidem fatalis est Religioni , utpote quae ad ipsam met Dei existentiam 6 extenditur II. vero e diametro adversatur fini, propter quem praecipitur. Siquidem omnem ad scientias aditum praecludit: Intellectui enim , qui semel in hoe se barathrum conjecerit nulla uspiam suppetit ad quaesitam veritatem evadendi via. Ludere autem videtur Cartesius in re seria, dum proponit dubitanti de omnibus suum illud: Cogito ergo fum, Ariadnaeuna scilicet filum, quo extricari facile possit ex illo universalissimae dubitationis veluti labyrintho; Quasi vero minus repugnot idemsimul es , di
non esse, quam eo canum, dum cogitax, non exsere: Adeoque intellectus vere dubitans de illo primo Principio, immo illud, caetera
que similia pro falsis habens, manensque ob inara, ut ipse jubet, 8)in hae meditatione defixus, dubitare perinde non possit de suamet cogi
Q Cicero Quaes . r. Τusic. i) Lib. De Quantit. Animae cap. 2 . V
detur omnes artes secum Auima suuΓ erus ,
nec alius esse quod dicitur Lscere , quam remini I, recordorI. 3 Lib. i. Retrae . DixI, quod In LRI ianis liberalibus erudisi sine duisis infe illas OMisione obrutas eruunt disiendo , o quodam modo refodiunt; sed hoc improbo : Credibilius est enim, propterea vera res ondere de quibu ais disi tuis etiam imperuos ea
rum , quio praesens es eis tamen rationis a ternae, ubi baee tisinutabilia vera eo piaciunt, non quia ea noverant aliquando, σ
οι θῖ fiunt, quod Platoni, ct talibus visum. J Initio primae Meditationis: ogor faterῶ
nihil esse ex i7s, quae olim vera putabam, de uisus non siceut dubisure , Idque son per 3nconsideramisis, veI Imisarem , sed propter validas, o ineditatas rationes ι Ideoque e Iam ab Isdem non minus, puam ab aper fusi, accurate Miscess offensionem esse e hibendam , fi quid certi velim insevire. O r. par. Princ. num. s. Dubitabimus e tum de reΠρuIs, guae antea pro inaxime ce tis habuimus, etiam de Mathematicis de monstrationibus, etiam de Iis nise plis, es σhactenus putavimus esse per se nota. I. par. Pri . num. 7. Rescienos IIIa omnia , de quibus aliquo modo possumus d bitare , ac etiam falso esse flventes, sociu uidem supponimur aulium esse Devin . Et Medit. r. prope finem : Supponam igituraon optim&m Deum fontem veritatis, sed genium anguem mariaenum, eumdemgue summe potentem , o cauidum omnem suam Indushrum in eo posuIsse , ut me fouerra σο' ) r. par. Princ. num. γ.cG Sub finem primae Medit.
7쪽
XII. Orpora existere non demonstramus, sed certum physicest supponimus ex vivido atque constante Omnium sensuum testimonio, quidquid demum sit vel de ratiocinio Cartesii i) quo corporum existentiam demonstrare contendit , vel etiam de ipsa demonstrabilitate, quam negat Nicolaus Mallebranchius sa). Ad Corporis Essentiam quod attinet, perperam illa constituitur a Cartesio & asseesis in trina Geometrica dimensione: Nam praeterquam quodeaciem convenit loco vacuo cujus absolutam repugnantiam probare non possunt absque petitione principii ex absurdis consectariis doctrina isthaec falsa convineitur : Ex ea enim sequitur I. Nulla posse a Deo creari nova corpora, n Illa destrui. II. Mundum nullis terminis circumscribi, adeoque infinitum esse , vel ut Cartelius mavult, indefinitum. III. Nec augeri, nec minui, nec matari extensionem posse, quin augeatur, minuatur, mutetur corpus, Ο quod quidem ultimum consectarium Dc trinae Catholicae de Sanctissimo Eucharistico Mysterio adversatur , ut me caeteri, an madvortit Huotius . co Celebris. porro S. Augustini locus , Spatira .locorum tuis corporibui, suom erunt, ct quia an quam erunt, nee erum, quo Calvinus 8) abutitur contra Dogma Gatholicum de reali praesentia Corporis Christi in Eucharistia , non evincit S. Doctorem circa essentiam corporisC4rtelio consentire: Siquidem expresse docuit extensionem, & magnitudinem a corpore distingui s): solum itaque significat extensionem esse affectionem natu cie viribus
13 De la Recberche de la veritE livr. r. 3J I. par. Princ. num. 13. Nempe extensio iii Iongum , laruae, Osr uadum substant ae
cor'reae naturam constituit . Et 2. par. Pranc. num. 4. Percipiemus naturam mate.
. roseo .... Sed ton in in eo , ρuod sit res emeens in longum V cAd ipsum autem docent Jacob. Rohauit Phys. I par. Cap. 7. num.ν Antonius te Grand Instit. Phil.par. 4. ar sa
cs Cartes 2. par. Princ. num. S. In re cu. teis fieri non potest, ut pei minimum quId exsa quantitate, uut extensione tonatur,quin tantumdem etiam de Iubstantia detrahatur ;nec vice semo ut tanti IIum de substuntia δε- trabiatur , ρusu tantumdein de quantitate , aut extensione turatur . Idipsum profitentur Antonius te Grand ibidem, de Roha
c. Petrus Daniel Fluet Epist. Abrincens in Cens Philos Cartes ait: Murustissimum
Eucharissiae Sacramentum doctrina isto fun-dItus Iobefactat . γ) Ep. I. . al. 37. ad Dardanum . s Ap. Bellarin. lib. 3. Contr. 9 Lib. s de Trin. cap. Io. In his ergo re bus aIlus es magnlaudo, aliud quod ub ea magnitudine magnum est o prorsus nodi es hoc munitudo, quos' es magna domus. Dipiti
8쪽
a corpore i nse parabilem, quod satis erat ad ejus intentum, ad diserimi
mandum videlicet mrpus aspiritu, ut evinceret Animam rationalem hujus affectionis expertem, non corpus esse, sed spiritum .c
- XIII. Definitionem eorporis ad omnes Dialecticae leges prorsus exactam non quaerimus: in re siquidem abstrusa, & perdiffelli satis, superque esse potest descriptio, quae ita naturam corporis ad uet, ut omni, soli, O semper eonveniat. Quia tamen ab optimo quamminiinum recedendum est, etiam ubi optimum desperatur, eam dicimus, ex pluribus, quae circumseruntur descriptionibus, praeferendam esse caeteris, nus abiit ab optima: Talem autem esse putamus, quae assumat pro attitibuto differentiali primario Radierim, ut ajunt, di exuuisam impenetra
XIV. Quamvis eonveniant Philosophi cujuslibet sectae eirea intrin
seca principia corporis abstracte, & meta phylice considerata, statuentes corpora omnia constare ex materia, & rma, quatenus mente saltem d Binguunt in quolibet eorpore aliquid secundum se prorsus iners, indisserens , & determinabile, quod Materiam dicunt, & aliquid, unde inates ria ipsa determinatur ad certam aliquam sensibilitatem ,suod Formae no mine intelligunt ; Nihilominus in Physica utriusque principii natur ese plicanda tam mire dissentiunt, ut vel ex hoc uno impletum intelligatur Divinum illud oraculum : si Mundum tradidu dissa raoni eorum , ut non inveniat homo opus, emae operacus es Deus ab inicis usque ad finem . Hinc varia illa, atque inter se pugnantia , in quae Philosophi divisi sunt , Systemata, incerta sunt, suisque singula dissicultatibus obnoxia ; Uerum quae Recentiores vel nova excogitarunt, vel vetera expolierunt, quamquam & ingeniosa sunt, & plura continent explicandis Naturae phaenomenis perutilia ὁ qua tamen parte vires acti vas a materia realiter distinctas negant, omnemque creatis entibus propriam efficientiam adimunt, Peripatetico Systemati anteponenda non esse, in sequentibus per singulas partes Ostendemus.
De vi activa tum Accidentali, tum Subsantisti.
XV. - omine Manisae intelligimus Energiam ad determinandam physicam aliquam indifferentiam ultem ad motum. Hi ne L It quam evidens est motum existere tam evidens est existere Vim activam, seu rationem proximam, & immediatam ipsius motus: nihil unim esse potest absique ratione cur st. a) Quicunque autem repugna contendunt creatis entibus vim activam ex eo titulo,quod iisdem repugnet
9쪽
vis e servativa, perperam in unum confundunt duas vires longe diversas: Siei enim non idem est movere corpus,& conservare illud in spatiis su cessive divertis, ita neque vis movendi corpus eadem est , ac conservandi. Asserimus itaque non repugnare vim estivam creatam corporibus intrinsecam: Quinimmo ex ipsa, quam constanter experimur nostrorum sensuum flactione suadori contendimus aliquas reapse vires hujusmodi corporibus inesset , quod quidem ratiocinium innuitur a D. Thoma l , qui propterea stultam vocat quorumdam opinionem , qui nullam in creatis energiam& aEtivitatem agnoscentes, Cartesia huic sententiae proludebant. Quantum porro absit nostra haec sententia ab illo Ethnicorum errore, qui Na-vurn omnia tribuente , Providentiam negabaot , &per se patet, & ex eo etiam deducitur, quod Sancti Patres , a) qui acerrime impugnarunt
impiunt illud Namme commemum , illudque a Christiana Philosophia procul fiblega i Iudisi viribus eqRati sunt, iidem sententiam nostram ex
. XVI, Vires amidentales , seu sialatos eorporum illas dicimus, γα subtanti opinqua, quibus insunt, non constituunt, adeoque ναςs...possit mi' ypore, integra permanente illius substantia. Aliquas dii, uidi viros MUGntales admittendas esse contendimus, easque esse Hr-qmlitat ,pbysis 44λlutas, videlicet realiter a materia, & qualibet M tenae quamvis naturae viribus ex Nitora nequeant scpῆrειῆ .a subii Rria, ad cujus proximam sensibilitatem pertinent jc possim lamen divi pitui, asserimus efficaciter deduci ex perpotv ,ες constasis: C tholicae Eceletiae Doctrina: Si quidem quae, de issentibilitate panii, S uini .post Consecraticinem remanente in Mysterio
Q In secundum Sent. Dist. , qua
Att. 4. mee pstIomιua est, quἰo ordinem ιοIΓι univers, o pro'Iam operiationem a rebus , ae destruit Iudicium sasus . G Ap. Petav. De In n. lib. t. cap. I. uti reseruntur inter alios S. Maximus , S. Jo, Damasc. & S. Anast. Si ita, cujus haec sunt verba : υ Enertia , auctore S. Ir gorio ν eno , naturalis cujusque substoatiar virtua, o morio i suo idDδει- caret, nod non es . Consentit S. Basil. ep. go. P apter naturaruis A exearium diserse fuW, ct qua σώ VIA M operarioησι . Sed, omnium disertissiime S. A Mustinus tum lib. s. de Gen. ad liti. cap r s. eu i . tum sib. 11. de Civit. Des Cap. r. , tum lib.3. de lib. Arb. cap. i. di libi. D Coostantiense sub Mart. U. sessi. g. damnat s. Wicles articulos , quorum Iecundus sic habebat. Ata dentia flamis non mo-
10쪽
nibus loquendi formulis ab Ecclesia usurpantur, ea sunt, quae proprie intelligi nequeant , niti de accidentibus ab lutis. Hinc hypothesim specierum intentionalium , quas vel Deus immediate per seipsum causet in sentibus nostris, vel Christi Corpus essiciat objective, attenTeratura scilieet sensibilitati panis, &vini, admiramur ut ingeniosam, sed non admittimus : Aliud enim est potuisse hoc Mysterium sic inititui : aliud
autem sic re ipsa suisse institutu 3. . . -
XUII.: Cum vero hujusmodi vires accidentales constanter inesse dinprehendantur corporibus, quamdiu sunt in statu QO naturali, & quidem eaedem in iisdem, in similibus similes , diverse in diversis: Hinc sit , ut idem ratiocinium, quo probatur inesse corporibus vis activa , evincat in iisdem aliquam vim substantialem, quae sit ratio cur certae vi res iisdem stabiliter inhaereant: Si enim liceat Physico rationem hujus modi in merum Dei placitum extrinsecum refundere, sublata qualibet
cxigentia naturali, & congruentia, cur non liceat sublata qualibet a cor poribus vi, & acti vitate, motus omnes naturales a Deo immediate agen te unice repetere, &Physicam universam, qua parte AEthiologica est, ct naturalium effectuum causas inquirit, ) e medio tolleret si XVIII. Admisia itaque semel vi activa incolerenter negatur corpo ribus vis quaedam substantialis, quae sit prima ratio , & veluti radix sam nium virium, & sentibilitatum, quas constanter experimur, & ex qua rum complexione diversa, corporum diversitatem substantia em dete minamus. Hanc vim siubstantialem intelligimus nomine formaesta 2antialis , eamque putamus probabilius asseri distinctam realiter a materia, etiam in non viventibus, saltem quoad particulas illorum primigenias, dc Mementares: non enim inficiamur corpora quaelibet sub sensum cadentia constare posse ex minimis elementaribus particulis heterogeneis certa figura , mole, & acti vitate praeditis, ex quarum varia temperatione, atque textura, diversa ipsa mixtorum non viventium sens bilitas emor scat. Uerum, cum haec in pluribus constans omnino sit, & stabilis, re
liquum erit, ut huiusce stabilitatis ratio in ipsasmet primordialium ele
. expresso S. Ansel. Cantuar. lib. de Corp. Domini. S.Hirenaenis Flor. Saec.2. lib. . CRp. 3. ait: Euehar moest ex duabus rebus e stans , terrena, o Gefest . S Cupr. - censetur auctor Sermonis in Coe- n Domini, ubi legitur: Suchur iam comipρralli Ibhstantiae retinere speclam : Divrunam Edentiam infundere Ide Sacrawento v
tur Cap. 78. de Consecr. dist. a. ait: Moues omnino quavillas zy uti tu hoc aes mamda MVerio . Vid. Myn. sese. r. Opulc. cui titulus. Exuvi panIs, ct vinἰ, ubi ou dite ostendit idem significatum fuisse a pruii. rvis Ecclesiae temporibus. nomine Sisai, velamenti, chariacteris o c. , quod nunc si-yniscatur nomine accidentis .