Udalrici de Wilamowitz-Moellendorff De tragicorvm Graecorvm fragmentis commentatio [microform]

11쪽

tulo est eundem versum utroque loco respici quodsi in altero istimus μη δὲ τίλων, in altero λήθη δὲ λύγων, λήθη δὲ πατρας, utrum datici an nominatici ab ipso poeta scripti sint, diiudicari

non iam potest, ad suam enim orationem alterum utrum immutare

debebat lutarchus poterat idem memoria falsus φιλων et λύγων confundere atqui λόγων importunum esse in ipso Erotico cognovimus. itaque utrum Euripides dederit, nemo potest ambigere; ego ne lutarchum quidem λύγων seripsisse credo. Anto plus viginti annos coniecturam modo propositam cum Hauptio communicavi laetusque in laudari me a laudato viro; sed mox eam abieci, eversum esse ratus recensionis fundamentum editione Hercheri nune haud pauci rursus sunt anni, ex quo in Ρlutarcho meis oculis rectius fidere didici sed ut investigarem, num

reduci posset abdicata coniectura, Bethii mei effecit Oedipodia: nam huius quidem carminis umbram felicissimo ab inseris illo ro- suscitavit, monuitque ipse , Euripidem in Chrysippo nonnulla ex Oedipodia sumpsisse Theban Heldensseder 13).

Ex hac tragoedia repetitum esse versum, quo Laius dicitur propter amorem pueri suorum et patriae oblitus esse, intellexit Musgrarius nec tamen affirmaverim lutarchi memoriae inhaesisse versiculum ex ipsius tragoediae lectione adfert quidem in libello qui est de artute morali 0 duo adeo eiusdem fragmenta

840. 1), sed haec stoicae cuidam disputationi deberi e libelli

illius indolo concluderemus, etiam si non redirent in excerpti manifesto stoicis apud Albinum latonicum et Clemento Alexandrinum et in elogis ethidis Ioannis Stobaei certe qui locos a Nauchi significatos ovolverit, eandem stoicam, paene dixerim Chrysippeam doctrinam subesse non negabit memorabile autem quod Euripidis nomen a nullo adscribitur, sed et Albinus et Clemens Laium nominant, haud secus atque in lutarcho animadvertimus. credere Chrysippum nomini sui puduisse sumptum est alterum distichon ex oratione Lati crimen perditi amoris defendente, alterum vero 841 apparet distichon esse chori, qualia in tragoediis

longa personarum ratione excipere solent fuit igitur stoicus

magni nominis qui libenter Laio Euripideo tamquam exemplo libidinis omni ratione fortiori uteretur et idoneum hercle exemplum erat, cum propterea quia contra naturae leg0m maximo fprimus deliquit Laius, tum quia Euripides eum omni sophistarum

arte Summaque audacia crimen faciebat depellentem eo enim processit ut legem, quae marem a mare arcet, tamquam Vanam et

consuetudine et arbitrio h0minum fictam, tamquam νύμον opponeret libidini suae, quam sibi innatam natura esse quirim. 840 quidem tantum idom dicit atqu0 Medea illis a Chrysippo otion decantatis ab Albino cum m. 841, a Clemente cum m. 40 simul assatis)μανθάνω μεν οἷ δρὰν μελλω κακά, θυμb δε κρεισσων τον εμων βουλευμάτων. sed quod addit, α φυσις βιάζεται, eo nos deducit, ut dum naturae obtemperat, legem tantum a Seoriolari velit quare, licet hoc neque demonstrare possim neque cuiquam perSuadere Velim,

adsuevi nobissimum illud 4 φυσις ἐβουλεν νομων ουδεν μελει 920 ad Laium revocare Laii impotentem amorem anapaeSti descriptum fuisse ridimus. item ex anapaestis constat splendidaecl0ga 839), item per philosophos, stoicos maxime Sed non solos

Stoicos, Servata, postquam tertio iam a Chr. Saeculo excerpta est ne tragoediae quidem nomen plerique norant qui ecloga utebantur, neque nos nossemus, nisi adscripsisset antiquus ille Clementis in sexto Stromateo auctor, quem Aristobulum SSe non temere

credimus his igitur anapaesti duo physiologiae Euripideae lementa, terra et aether, celebrantur quodcumque inferire dicatur, id solvi tantum et forma mutata ad elementum Suum redire. νήσκει δ' ουδὲ τον γιγνομενων διακρινύμενον δ' αλλο προ αλλου μοργὴν τεραν πεδειξεν qui Versus inter documenta naxagoreae doctrinae adseruntur, cui Euripidem se dedisse perperam opinabantur; revera enim praeter mixtionem et aeternitatem elementorum nihil cum eo eommune.habet duo autem elementa, terra et aether, ab illo maxime aliena sunt iuvat apponere locum plane similem, qui quod in dies magis mihi persuadeo confirmat, Euripidem in plerisque idem sensisse atque Heracliti adsectas aequales, e quibus Crasylum solum nominare possumus, ciVem Athoniensem eundemque philosophiae doctorem, quod genus tunc tempori rarissimum erat leguntur in Hippocrateorum de victu librorum primo cap. 4 haec ἀπόλλυται μεν ουδεν απάντων χρηματων Ουδε γίνεται ο τι μη καὶ πρόσθεν ην ξυμμισγόμενα δε καὶ διακρινύμενα ἀλλοιουται νομιζεται δὲ παρα τοῖς ἀνθρώποις τ με ε αδου ἐς φάος αυξηθεν γενεσθαι, b δὲ ἐκ του φάεος εἰς αδην μειωθεν πολεσθαι. ὀφθαλμοῖσι δε ου δεῖ πιστευεσθαι μαλλον Hy γνώμησιν, ἐγα δὲ τάδε σνώμη ἐξηγεομαι ζω γὰρ κἀκεῖνα καὶ τάδε γενεσθαι καὶ ἀπολεσθαι soυτύ, ξυμμιγῆναι καὶ διακριθῆναι somo, εκαστον πρb πάντα καὶ πάντα πρbς καστον coiso, ὁ νόμος γὰρ τη φυσει περὶ τουτων ἐναντίος, χωρὶς δὲ πάντα καὶ θεῖα καὶ ἀνθρώπινα νω καὶ κάτω ἀμειβόμενα, quae cum e ratione non liceret, ex arbitrio scripsi, ut intellegi possent ecce eadem ratio quae pud

Euripidem, nisi quod elementorum par n0 idem est hic enim

12쪽

sophista pro aethere aquam terrae opponit Heraclitem eum fuisse constat maxime autem iuvat, quod naturam legi vel consuetudini pariter opponit ac Laius Euripideus unde confirmatur aeternam naturae legem in Chrysippo celebratam SSe, Sane mira OceaSione, nimirum cum ad naturam provocaret ut postea facturus erat Diogenes canis is qui plerisque atque ipsi Euripidi contra naturam peccare ridebatur itaque satis defenditur Clementis vel Aristobuli auctoritas ab opinatione Nauchii, qui parum feliciter hoc testimonium infringebat, ut anapaestos in Antiopam transferret: at hercle neque Amphionis, primi citharoedi cantes anapaesti conveniunt numeri, cum heroo requiramus, tueri plane ratione demonstravi Amphionem cecinisse ἰθέρα καὶ γαῖαν παντων γενέτειρα αειδω

Unius scaenae et cantici cum ea coniuncti perlustravimus reliquias habemus γονα λύγων, perSona Laium et adversarium adstante choro. Scaena autem PiSi est, siquidem quinque dierum itera patria Laium abesse dicit Plutarchus ibi cum peregrinus homo chorum sibi faventem secum habere Vix possit, ac ne familiares quidem, quibus confidant primarum partium Retores, ante novam comoediam in scaena Attica frequente Sint probabile est, post raptum et a patre recuperatum Chrysippum haec a Laio disputari, nimirum contra Pelopem liberatum SSe Chrysippum a raptore omnes, uti par erat, narrabant, qui a Vulgari fama non desciscebant, qua nymphae filius a fratribus Hippodamiae filiis intorseetus

esse tradebatur in Oedipode vero Thebas deductus propter ignominiam a nullo defensam ipse Se interemit Chrysippus quaerituriam quo modo ad finem Euripides tragoediam deduxerit qua in causa nihil proficimus reliquis fragmentis, una voce apud Hesychium servata, duobus distichis apud Stobaeum, o quibus alterum ervi est qui dominum communi humanae fortunae inconstantia consolatur 843), alterum hominis qui mavult deformitatem corporis cum valida manu et acie menti quam inanem pulcritudinem 842). quae etsi conveniunt Chrysippi personae, tamen forma orationis δυσμορφος δεῖν μαλλον loquentis personam minime definit; cf. quae ad Hipp. 638 adscripsi et nullo negoti augere possem nec tamen desperandum est. Aelianus enim Nat. n. 6, 15 notam do delphino cum amato puero commoriente fabellam his concludit Λάιος δ' ἐπὶ ρυσίππι' ἁ καλὲ υριπιδη, τουτο ου ἔδρασεν. ergo mortuo Chrysippo superstes fuit Laius Euripidis quem cum reducem sibi mortem conscivisse nec traditum sit nec probabile,

alia circumspicienda sunt mythographi silent non obscuravit hac

tragoedia vulgarem famam Euripides. quod vero jam tragoediae

argumentum legimus fraudi debemus falsarii qui lutarcho arallela minora supposuit. Video hoc perspexiSSe artungum, quiquRecumque recto sensit nec demonstraro solo se tot inoptiis Obruit, ut iure neglegatur post Hercherum omnes Scire debebant

multi turpo ignorant), libelli istius nos tantum possidere epitomam, integra autem aliquot capita in Stobae florilogio, conficta esse teStimonia omnia, aut siqua vera legantur ut Eratosthenis Erigona, Euripidis Hecuba), esse ea contra mentem Scriptori a doctioribus interpolata falsarium autem rem simplicissime ita fere instituisse, ut in singulis fabularum bigis alteram, sive Graecam Sive Romanam, alieunde sumeret, adfingeret testem, alteram una cum teste ipse comminisceretur hic igitur lutarchus cap. 33 narrat elopi praeter Atreum et Thyestem Hippodamiae filios nympha fuisse natum Chrysippum quem a Laio raptum liberatum esse a fratribus ac Laio quidem ignovisse scelus elopem amoris gratia, ippodamiam vero, cum filii Sui persuadere non potuiSSet, ut aemulum regni paterni futurum de medio tollerent, ipsam gladio ait Chrysippum trucidasse atque iam in eo fuisse, ut Laius caedi condemnaretur, cum Chrysippus moribundus verum patefaceret itaque ippodamiam in exilium missam esse ultima verba ab epitomatore tam male mulcata sunt, ut Laius Chrysippum Sepelivisse, Hippodamiam in exilium misisse videatur: quod

dio mythographico fidem faciunt nomina parentum elopis et

Chrysippi, quae ad rem non faciunt. MOSe autem paene in Omnibus Euripidis artem nihil a tragoedia abhorret, nisi quod noctu Chrysippus dicitur interfectus esse quod ut in historia probabile

facile potora novari, sed novero etiam ludentem Oeeidoro puerum aut puer interdiu Somnum capere poterat imprimis Euripideum quod in prima tragoediae parto de rapto Chrysippo ac puniendo Taptore agitur, qua re confecta quasi iterum adsurgit tragoedia, ita ero ut qui salvus esse videbatur intereat, qui nimii amoris causam defendebat caedis in amoribus perpetratae reus fiat. deinde et novit vulgarem famam, qua fratre Chrysippum interfecisse dicuntur, et callide declinavit hic scriptor postremo noVercae odium fortasse non militat pro Euripido at quod Hippodamia dolus ac scelus in tragoedia spectatur, quam antecessit Oenomaus, in qua tragoedia eadem certe patri, fortasse et Myrtilo mortem dolis paraverat, mihi quidem magni videtur momenti. Arbitror explanatum esse Chrysippi argumentum quod quomodo compoSuerit Euripides, non minus dilucidum St. Sumpsit ex

Oedipodia amorem ait, 'ui a fabula eloponnesiaca omnino erat

13쪽

alienus quo poetae animum maxime allectum suisse eo libentius credimus, quo magis sophistam se praestitit in hac tragoodiae parte tamen noluit Oedipodiam in eo quoque sequi, ut e crimine Lati infortunium Labdacidarum repeteret nihil enim hac de ro in Ρhoenissis, neque dirae quibus a Pelope devotum esse Laium eiusque prolem mythographi tradunt, ab Euripide sumptae sunt ). qui mo tem Chrysippi in diis suorum paratam a eloponnesiis sumpsit quidem, sed sua arte ita immutavit, ut cum Lati rebus

coniungeretur.

Iam ultra etiam tendo et in ipsam Chrysippi fabulam inquiro. qui puer in fabula Argivorum et Megarensium testes, inter quos

Hellanicus Thucydides alii graves auctores sunt, in quoris prostant compendio nihil agit nisi ut morte sua in exilium mittat fratres, Atreum aut Alcathoum ergo fabula ideo tantum est excogitata, ut Pisis, ubi regnabat Pelops, regiam stirpem Mycenas aut Megaram transferret atquiΡelopem Olympiae recentissimum esse una cum Oenomao et Hippodamia quae nomen a fictoria equestri accepit, per quam nupsit non multo ante fastigii Olympiaci ornamenta et indari nobile carmen advectum demonStrare OS- sum et in scholis demonstravi e tissime recens ergo hic Chrysippus, fictus nimirum una cum scelere et exilio fratrum ad exemplum hoc a ele et Telamone necati quo antiquiorem utique habemus Chrysippum Pelopis f. quem Laius Thebas rapit ac domi tenet, donec generosus puer sua manu se ab ignominia vindicat. Oedipodia auctor nihil curat parente Chrysippi cum quovis enim puero concumbere poterat Laius, ut Iunonis iram excitaret a pro more epico nomen et genus upro dari debebat dixeris fietum esse Chrysippum elopis f. ab illo poeta. quod si ita esset, ex Oedipodia Chrysippum fabula eloponnesiaca arcessivisset, ut ab Atreo et Thyesta interficeretur non nego hoc fieri potuisse, factum esse nego. Video enim Pindarum, ut a deis et a Tantalo arceat fabulam, qua Pelops a patre necatus et coetus deis in epulis dicitur esse propositus, fingere finxit enim ipse) elopem a Neptuno Propter amorem esSe raptum quod Thebano vati neque a deoruml Non recte fecit Bethius, quod has diras Oedipodias inseruit, in cuius argumento Pisandre non leguntur. nam quod ait contineri eis totam Lai fabu- Iam et diris manifesto perire Lai stirpem, neglexit quod ipse rectissime docuit, Iunonis numen puerili amore laesum Laium persequi et contemptorem matrimonii per filium castigare omnino dei potius quam hominum dirae humanas res in epica poesi regunt, a qua etiam oracula plerumque afuisse credo. Bethius autem subinde nimis tragica reddidisse mihi videtur carmina sua.

sanctitate neque ab herois quem celebrat castitate abhorrere Videbatur quem raptum a filio Chrysippo ad patrem translatum esse homines harum rerum intellegentes mihi concessuros esse spero, cum ut meminerint aut a me didicerint, non a Laio primitus

sed a Iove raptum esse Chrysippum tradidit hoc raxilla Sicyonia apud Athenaeum Xm 603, idemque in Mini xemplari Graeco

lectum esse olim demonstrari, Comment gramm. II 13. Sicyonia autem permulta sunt cum in ceteris carminibus Thebanas res

complexis tum in odipodia accedit aliud e ludis Nemeaeis Chrysippum a Laio rapi tradit Minus 85), doctum esse currum agitare Apollodorus, Laium cum Chrysippo curru Vectum pingebant caelabantque quae composuit Bethius p. 13); addo etiam in Strat- fidis comici Chrysippo Foll. X 55 doestri aliquem equi uti Nemea autem Iovi sacra est, ompa Iovi ludi agebantur procul dubio diu antequam sexto saeculo restituti sunt quid enim ludi septem ducum Nemeaei aliud quam imago ludorum tunc temporis n-bitorum, cum Thebais Sioyonia conderetur 3 simplicissima igitur et

cum certo delubro coniuncta sabula ea est, ut pulcherrimus puer, filius regis, qui aut senti aut orto torrae nomen dedit Πελοπων νγησον esse Πελοπος νῆσον primus vidit magnus utimamus), a Iove deo tutor illius delubri in caelum evectus sit; qui puer ab inre Ioris curru, quo raptus est, nomen Recepit alterum cernimus Ganymedem qui hae fabula delectabantur, puerili amori tamquam legitimo indulserant, quem a semibarbaris Dorensibus Graecos antiquiores, proavo Ionum et Aeolensium, RecepiSSe Onstat ut floruisse scimus istam libidinem apud Gallorum et Germanorum multas tribus scit autem Bethius perspoxit sedipodiadauctorem casta ira percitum Iunonis lataeensis aera ab hoc inrisorum dominorum flagitio defendere voluisse qui plecti quidem vult hebanos potissimum, quorum rudes libidines lato castigat, sed nihil sedit audaeius, quam quod Iovi Nemoapi amasium a Laio raptum induxit quippe hoc scelus a deo alienum ratus ad incestum hominem pie transtulit eadem pietate facere sibi videbatur indarus Thebanus, eum Chrysippi patrem a Neptuno amari et rapi mallet, quam dilaniatum a patre ab invita Cerere gustari. qui per stirpem antali antiquissimas oloponnesi fabulas diseribebant, propter elopis nomen etiam Chrysippum respicere debebant; quem cum inter Hippodamiae prolem aut inter reges urbium

non invenirent, raptum a Iove esse non amplius crederent, reeipiebant ita ut simul tollerent, simulque ad exemplar Aegineticaedo hoc fabellae haberent, quo Pelopis filios in multa et diver

sa urbes deducerent. -

14쪽

Utinam de Alcmaeone tantum sciremus quantum de Chrysippo. qua de tragoedia nunc agam, ut ignorari argumentum doceam, Sicut sine arallelis lutarcheis ignoraretur Chrysippus Corinthii quidem Alcmaeonis summam in bibliotheca Apollodore legi consentiunt Alcmaeonem filium Amphilochum filiamque Tisiphonam quas e Manto susceperat tradidisse Creonti Corinthio Tisiphonam ab uxore Creontis venditam Serviisse patri ignotam. philochum

recuperatum tandem a patre Corinthum reverso Argos in Epiro condidisse in his consentanem est plurima SSe missa, maxime

ea in quibus tragoedia ipsa versabatur ignoramus quo modo Amphilochus patri redditus sit, ignoramus filiae ἀναγνωρισμόν. quod vero hic Amphilochus Argorum fertur conditor, fidem facit nonomia novasse Euripidem, sed Corinthiis placuisse aliquo modo etiam Argorum inter Amphilochos urbem sibi findicare per Alcmaeonis filium Corinthi nutritum, cum Alcmaeoni Acarnaniae colonias Corinthia antea vindicassent. ' nullum praeterea huius fabulao suppetit testimonium nam quod Clemens in vatum catalogo Tiresiam et Manto Euripide auctore nominat str. 399), cum hoenis-SRS, Oti SSimam tragoediam, spectare posset, non debebat ad ignotissimam hanc revocari. Versus tragoediae per Stobaeum et

grammaticos pauci servati sunt per quo QOeemur chorum e mu

lieribus Corinthiis constitisse 74); accedit 108 ῆκων περικλυστον

προλιπουj I κροκορινθον ιερον χθον, πόλιν Αφροδίτας, Siquidem Corinthi nulla praeter hanc tragoediam et Medeam scaenam habuit. quod fragmentum propter numero perquam memorabile Si constat enim ex ionici a maiore, quorum quattuor puri sunt, in uno altera e longis syllabis soluta, ultimus anactas in ditrochaeum

mutatus ex m. 5. 76 recte collegit elchorus Amphilochum antequam Vero patri redderetur habitum esse Creontis filium vix quidquam iuvat lam. 84, quod huius tragoediae esse propterea probabile est, quia filius filiave ad patrem infelicem de officio liberorum verba facit servi testimonio 85 86 et hae et

propter nuntiorum graVes partes pleraeque omnes tragoediae uti

poterant a Corinthii certo est Alcmaeonis m. 87, si omnino Alcmaeonis est, quandoquidem millieres in eo compellantur, sophidii enim chorus e virginibus constabat 66). quae mulieres iubentur ad spectaculum quamvis terribile accedere, quod et is qui verba facit et illae diligenter debeant contemplari, quia artem profiteantur ταυτα γαρ σκεθρος ὁραν ῆμα ανάγκη τους νομιζοντας τέχ-wp'. quae verba nisi ad arbitrium immutantur, non rideo quo possim referre nisi ad artem obstetriciam fac Lucinam clamaverit parturiens intra domum femina, ut in nova comoedia fieri

solet, tum anus aut nutrix aut medicus his versibus optime chorum compellabat. nam ne seminam quidem generis masculini pluralis excludit at puerperium ab Alcmaeone utique alienum in una quantum Scio tragoedia Spectatum est nam uae Danae videntur antequam inciperent trag0ediae peperisse),

Alcmena quare nomen fabulae mutare non Vereor, praesertim

cum in Erotiani lexio legatur, quod per unius et corrupti libri apo-

grapha recentia Servatum St.

Psophidio Alcmaeoni non audeo tribuere contra disertum testimonium m. 68, antequam demonstratum sit in Bellerophonte, cuius esse traditur, matricidam non potuisse induci deinde magnis dubitationibus obnoxium est 67, quod utrius Alcmaeonis sit a Sto-baeo non traditur quid quod de paucis et ambiguis lemmatis litteris iure dubitatum est in tragoedia iam cum Alcestide docta Euripides versum duabus tam male numerosis solutionibus deformatum non admisit, qualis quintus est in hac ecloga ὁ φόβος, ταν τις σώματος μελλη περι

λέγειν καταστας εἰς γον' ἐναντιον, τύ τε στόμ' εἰς ἔκπληξιν ανθρωπιον αγειτb νουν τ' πειργει μη λέγειν α βουλεται.

τῶ με γαρ ενι κινδυνος, ὁ δ αθφος μένει. ομως δ' αγωνα τόνδε δεῖ μ' υπεκδραμεῖν, η υχὴν γαρ θλα τιθεμένην ἐμὴν ὁρO. itaque si genuinus ille versus est, agmentum necessario eius Alcmaeonis est, quem una cum Aulidens Iphigenia Euripides composuit tum vero ne in ultimo quidem Versu τιθεμένην cum Lo-berio et obraeo in κειμένην muto, quod in sophidio faciendum esse existimo tamen eo inclino ut et hoc faciam et quartum versum eiciam quem qui tenet non potest non cum Berghio excerptorem omissorum aliquot Versuum insimulare at non solum bene se excipiunt, sed prooemium longa orationis iudicialis haec sapiunt g qui se a crimine capitali defendit, prae metu neque re neque monte ita ut vult ac debet uti potest famon mihi hoc audendum est, cum videam de vita mea agi ' cui damnato mors imminet, pariter σωματος πέρι et ψυχης πέρι causam dicit, inane igitur alterum mutare et quod praedicata Subiectis non videntur convenire in s. 3 et , et perturbationem animi egregie ostendit et dictum est eo artificio quod explicavi Hercul. II 220. at in sexto Versu quam desideramus sententia non inest, neque probabili ratione inventum quod ad sententiam apto excogitavit sergrius δεῖμ' δη δραμεῖν quae cum ita sint, tam multis nominibus ambiguam eclogam ad cetera explicanda adVocare nolo. sed defendisse se

15쪽

crimine parricidii Alcmaeonem certo testantur lam. 69. 70, non sine gravi Apollinis accusatione, qua solet delectari Euripides vaticiniorum sor: nam ὁ Οἰδίπο- ἀπώλεσε quis est nisi hoebus γconstat deinde Alcmaeonem a sene hegeo in matrimonium petisse filiam 72), constat in choro fuisse virgines diu aequales 65.6R. denique ipsam matrem appellat Alcmaeo 71 αἷμα γαρ σ- μῆτερ, hi ἐνίψατο certo enim emendavi quod traditur riτηρ

απενιψατο et explicatur καθάρσει τινὶ τb τῆς μητροκτονιας πενί

ψατο μολυσμόν. haud secus igitur atque Orestes matri umbra territus est Alcmaeo furibundus cuius habitum Tatianus 24, cynico auctore usus, describit, cuius verba dexterius quam ego seceram tractata excerpsit Nauchius eiusdem scaenae ab Enni expreSSaegraria aliquot supersunt fragmenta, in quibus rursus Apollinis ira commemoratur et magni facio quod Euripidem videmus iuvenem in Alcmaeonis furore exhibendo tantam artem consumpSiSSe, ut Orestam nollet nisi in parva restae scaena et in nuntio Iphigeniae furentem facere. Orestae furia συνεσις St, conscientia furiarum turbam sibi imminentem describit Alcmaeo Ennianus, quas ipse Videbat, non spectatores aut is quem compellat fer mihi opem. tamen cum Furiam alicubi ipsam ab Euripide inductam esse constet per Serrium 1022), cuius Latina Graeco reddidi Herc. I 371,

neque ulli praeterea tragoediae haec Furia rideatur convenire, non inepte mihi videor conicere, Alcmaeonem a caede alicubi purgatum a Phegeo matrimonium filiae impetrasse, deinde cum iam salvus videretur, intervenisse Furiam, excitasse eiu insaniam et, quod requirimus sed ignoramus, effecisse ut in exilium pelleretur. nam quominus Vel mortuum tranquilla sede potitum esse putemus

Alcmaeonem, prohibet titulus ὁ δια νωφῖδος, quo grammatici hanc tragoediam ab altera distinxerimi. Fatale illud monile, quo corrupta erat Eriphyla, ipse Alcmaeo

commemorat lam. 70. eodem mari vetatur aliquis 79, malum enim, νύσον, eo adferri. Superest fragmentum unum 78 e chori aeolica stropha -αῖκα καὶ ωφελίαν καὶ νόσον ἀνδρὶ φερειν μεγίσταν

ἐδιδάξαι - μελεοι

quod sic scribendum esse arbitror traditum est in seurialensi ἐδιδάξατ ἐμ λύγω, in arisino ἐδίδαξα το ἐμω λέγω quorum Blterum, quod Nauchi placuit, propter crasin in cantico suspectam et pr0pter perversam omnino primam personam ferri nequit. Onodiae enim hi numeri non conveniunt nec tamen ἐδιδάξατ ἐμῶλύγα me iudie doenistis mihi videtur Euripideum. sed hoc

utut est chorus deplorat hominem cui mulier et salutem et malum, νύσον attulit Alcmaeo per hegei filiam salutem accepit per eandem periisse credendus est quam cupidine fatalis monilis iram Apollinis excitasse Furia interveniente insanivisse Alcmaeonem et

tamquam sacrum di manibus a Phege eiectum esse suspicor.

Ita quamvis incerti lineis adumbravi tragoediam, quali certe ab Euripide scribi potuit in plerisque autem ad Welcher iudicium

redii, quod nunc ab omnibus contemni Videtur mihi contra certissimum est omnia monstra facere, quicumque ad Euripidem resertfabulam a mythographis traditam, nequaquam in omnibus ac ne in nominibus quidem consentientibus, Sed ut tamen summa rerum haec fere sit venisse Alcmaeonem iam semel expiatum ad Phegeum, accepisse filiam eius, quae aut Alphesiboea sepico nomine, quod Sophocli in tragoedia molestias paravit aut Arsinoe Arcadico, quo et mater Aesculapii inter Arcades utitur appellatur. Sed cum denuo furere coepisset, eiectum esse sophide Alcmaeonem relicto in uxoris manibus monili apparet huc usque ne Euripidem quidem meum discrepare Alcmaeonem post alios errore in Thesprotiam Venisse, duxisso Callirrhoamacheloi f., redusse sophidem, ut montae novae coniugi compararet, quod cum dolo eripere studuisset Alphesiboeae, iussu Ρhegei occissum esse sed filios quos e Callirrho suscepisset quam us impuberes ultos esse in filii Phegei patris mortem, cum mater a Iove, pretium puto concubitus, impetrasset, ut per miraculum adolescerent talia fere narravit mythographus ille, a quo

pendent pollodore bibliotheca MI Ρausanias Vlut 24 Ovidius Met. IX 41 18 Rom. m. 455). Hygini, qui similia solet

tradere, 0 iam extat narratio ipsa, sed inter eos qui generos suos

oeeiderunt 245 est Phegetis Alphei f. Alemeonem Amphiarai f. idem et Eurypylum inter eos qui cognatos suos oeciderunt 247 est Phegeus Alphei L Alphesiboeae Aliae Hiam consentaneum igitur

est et alia multa de his personis narrata esse, quae nune penituSignorantur aliam etiam fabulae formam Propertius novit J18,1M Alfhesiboea suos ulta est pro coniuge fratres et fuisse Sophoclis tragoediam Alcmaeonem, chaei et ccu Alphesiboeam pariter ignotas omne minime obliviscendum est at hercle longam illam fabulam, quae modolsophide modo in Thesprotia et secundum Mollodorum, qui plurima tradit, alii etiam in regionibus agitur, multas persona inducit, Iovem adulterum in uxore Alcmaeonis, teneros puero subito adolescentes, alia multa mira talem aio fabulam vix epico carmini totam, certe non Veteri, comenire, nequaquam tragoediae atque manifestum est longae huius fabulae auctorem sedulo curasse, ut et sophide moveret Alcmaeonem et eodem eum

16쪽

reducere, nempe quia constabat ibi eum mortuum et sepultum esse. unde meo iure mihi videor colligere, fuisse cum exul Argi et uxorem duceret et morereturisophide quod tum demum mutatum est, cum Corinthiorum coloniae in Acarnaniam et Epirum hunc heroem deduxissent quam Corinthiorum fabulam non solum Thucydidos respexit, sed etiam Euripides, cum sophi de pulsum faciat Alcmaeonem, non mortuum. eteroquin Vero antiquam et simplici maritate insignem famam sequi maluit non despero ore ut aliquando etiam ab hac parte distinguantur carmina pica Thebanum bellum comprehendentia, sed in me deferbuit felix audacia, qua Bethius omeri et restituere Thebana et destruere Troiana carmina conisus est quod vero summi mihi videtur momenti, sepulcrum

est Alcmaeonis, quod Psophide fuit ipSum quidem exile, sed ingentium cyparissorum lue insigne, quae tamquam nymphae παρθένοι colebantur describit hoc Pausanias, qui in huius oppidi, quod dirutum plane visitarat, descriptione primum excerpsit librum de Arcadiae regibus Scriptum, qui ei per totum librum octa rum ad manus erat aliam de eponymo urbi famam Sequebatur perlegeta, quem de Psophide consuluit quod certum est, siquidem Veneris Erycinae templum quam 4 dirutum repperit, sed conditorum sepulcra non iam superfuisse ipse fatetur quae ne quaerere quidem poterat, nisi fuisse sciret quamquam solito mendacio, vel potius ne iniuriam faciamus sophistae sophistarum morem secuto, solita Herodoti imitatione adisophidiorum sermone provocat quo adeo ibi narraSSesinit qua do Aglao homino felicissimo dudum per philosophos

vulgaria erant facta dein compendio mythologico et θαυμασίων σ-αγωγὴ, solitis subsidiis, narrandorum inopiam haud inepte occultat perleget ille qui Psophidem cum Venere Erycina coniunxerat popularem quidem famam sed eam recentissimam tradidit, cuius

vestigia in Stephani Byganti Ethnicis Φηγία νωφίς comparent.

sunt non pauca quae Arcadiam cum Sicilia per saecula V-m multo hominum commercio iunctam fuisse ostendant; quo tempore cum Veneris Erycinae templum conditum et mox maximum dirutaque saepius per saecula m-II urbe unicum factum esset, succrevit illa originatio antiquiora praeter genealogias ab Arcadiae historicis traditas quas simplicitato longe superat Mini hegeus, po mus Phegiae, filius Alphei, ad quem tendunt aquosae sophidis rivi nulla habemus praeter Alcmaeonis illud fanum, quod quin reppererit ausanias sicut descripserat perleget antiquior, nullus dubito quodsi Alcmaeo lucum sacrum sophide habuit, fuit, opinor nnmen Psophidium, quod ex illo angulo Arcadiae in

lucem poeseos Graecae Vocatum inter heroas receptum est, numen

non indignum familia sua, Amphiarao, Amphilocho, Melampode vatibus sed ingens omericae et deinde tragicae oeseos vi tanto opere lemaeonem immutavit, ut parricida fieret et furero os penitus amitteret cum divinitatem tum adeo patriam, nisi quod propter sepulcri nobilitatem numquam a sophide penitus poterat

avelli neque vaticinandi facultate semper eum caruisse Obscura

laudo docot indarus Jyth. ) sed latius expatiari nolo. Cretensibus lucem attulerunt et monumentorum et ingenii ope Ialinius certius Robertus, ac miramur potius quam admiramur Euripidis audaciam qui cum asiphaae et Daedali rebus mystarum carne abstinentium religionem coniungebat, fortasse recte odoratus castimoniam istam saepe haud procul abesse a foedissimis libidinibus quamquam et Sophocles in olyid 366 Minos induxit asto sacrificantem, unde certum sit, Cretensem risam esse Atheniensibus istam doctrinam iis quae Robertus de hac parte Cretensium disputavit, haud spernendum accrescit subsidium ab eodem orphyrio, cui Sophocli fragmentum modo laudatum et splendid0 Cretensium anapaesto debemus in quibus utinam intellegerem . 11). Porphyrius igitur cognata hominibus esse cetera animalia dicit

καὶ γαρ τροφαὶ αἱ αυταὶ πασιν αυτοῖς καὶ πνευματα so Eυριπίδης καὶ φοινίας ἔχει ροα τα ζο πάνταμ, καὶ κοινους πάντων δείκνυσι

sed Euripides γονεῖς ουρανον καὶ γην lam. 100M quae ad Cretenses referre non iam dubitabimus contra recte obstitit oertius Valchenarii suspicioni, qui ad parodum rettulit m. 12. quo Iuppiter invoeatur qui id0m et Orcus sit e doctrina Heraelitea,

ζωὴ θάνατος ταυτόν), Oblatis απυροι παγκαρπείας aeris, ut emittat ex inferis animas indicaturas, quibus piaculis Verti possint θλοι. apparet eum qui hos versus recitabat chorum fuisso minimo constat necyomantiam exercere, quod a Minoe et Ioris mystis alienum est inferis autem neque MosSa ersarum neque Electra Choophoron cocti quidquam obfert. excitantur Rutem umbrae, ut indicent ἐκθυματα, quibus mala nunc eos pro quibus Sacra fiunt opprimentia Verruncentur quae mala, publica, ut recte vidit Koertius, a Pasiphaa portentum enixa aliena Sunt propter natum

enim Minotaurum mystas e fano Iovis Idaei arcessi fit Minos doisti mali quo certiores fiamus nitu suppetit, nisi quod quaeritur ibi πύθεν θλοι ἔβλαστον neque credo aliud ἄθλους posse velle

quam certamina exanclanda ergo Verbi causa ab Oeneo propter aprum a Diana missum a Creonte propter Sphingem talia poterant

sacra fieri graviter fero quod ne quo possit quidem commodo referri hoc fragmentum adhuc indagavi; at superesse ex iisdem anapaestis videtur m 868 θεοὶ θύνιοι ζοφεραν ἀδίαυλον ἔχοντες δραν

17쪽

φθιμενων Ἀχεροντιδα λίμνην. ad Cretenses post Ialinium recte rettulit Oertius m. 99646997. quae de forma Minotauri agunt addo 988 τέκτων γαρ δε ἔπρασσες ο ξυλουργικά, dictum manifesto in fabrum maleficum in Cretensibus enim Daedalus auxilii quod vacca lignea extructa asiphaae libidini tulerat Minoi poenas dabat.

Busiridis satyricae certas reliquias paene nullas habemus, nec per se magni ducendum, quod serina inducebatur qui ingratam domino veritatem vereretur proloqui 312). sed huic optime convenit lam. 907; describit enim nuntius barbarus Herculis, captivi puto, voracitatem et hilaritatem, qui epulatus sit μουσ' υλακτον, ῶστε βαρβαρε μαθεῖν, i. c. cantans modis quos dissonos esse Vel barbarus intellegat qui Euripidis versum elegantem non intellegerent, multi fuerunt praeterea certo ad Busirin rettuli olim Lamiasi

prologum 22 monstrum ridiculum, quod nunc e vaseulorum picturis norimus, satyris tantum convenit, nec ulla praeterea fabula

in Libya scaenam habuit ex satyrica fabula, quae inhospitalem tyrannum tutacebat, Busirin aut Scironem, sumptum esse lam. 869 δ φστος ουτος καὶ φιλοξενεστατος usus superlativi λωστος docet, de quo egi Herc. Π93. potest subinde ex usu vocabulorum definiri, utrum versus in satyri an in tragoedia locum habuerit. Velut adesp. 418 recepit quidem inter tragica rectissime Nauchius,

cum a comoedia omnino abhorreat: at σιτι ut pleraque deminutiva constanti omnium tragicorum usu respuitur, eadem in satyris admitti Cyclops docet, in qua leguntur χρυσίον ανθρωπιον κρανίον. vellem in despotis Nauchius semper adnotasset, quod tantum virum minime fugisse puto, cum reciperet quinto saeculo recentiora.

veluti 557 αν δοίησαν certo restituit, at praestabat recentior poetae hos Versus a Stobaeo traditos relinquere quam et hoc et alia Attica

et elegantia per vim reddere in m. ad 489 recentem aut Ionicam formam διδουσιν pro διδόασιν notavit obesus nec dixisset Atticus tragicus ἐπεὶ ου σφιν πονηρδν ἐστι, quod dicendum erat ἐπεὶ et δὲ αυτων πτεται. 522 recens esse arguit φιλοσοφουν- τες, quo philosophiae adeo studium significatur atque cum eodem εχπέλεια commendetur, cynicae tragoediae tenemus fragmentum, qualia compluria iam cum alii tum O. Crustus Verissime notaverant

28 546). cynicorum qui ἀρετὴν ασκουσι Herculis est nobile illud, quod

Brutus exclamavit, cum moriendum sibi esse crederet ἁ τλῆμον αρετή,

λύγος αρ' ein Ἀγω δέ σε δε ἔργον σκο- συχ αρ ἐδουλευες τυχη, de quo dixi Hero I 336. hic qui non sensit cynicam disciplinam sed

Euripidem adeo odoratus est, ostendit se in litteris antiquis nihil ultra Hamletum legisse verba Verba Verba quapropter etiam per con-

lecturas sua plerumque verba dedit contra a Dueminero dissentiendum est in aestimandi lam adesp. 392 et Cratetis lam 1 ille

Hercules iactat: Ἀργεῖος et Θηβαιος οὐ γαρ ευχομαι μιας απας μοι πυργος Ελλήνων πατρίς audimus τὼν κοινον τον Gλθων ευεργέτην, qui non unius urbis aut gentis est, sed Graecus est talem et Sophocles et Euripides fecerant a Crateteus hune παρωδεῖ, nam nicus κοσμοπολίτης St: οὐχ εἷς πάτρα μοι πυργος, ου μία στέγη, πάσης δε χερσου καὶ πόλισμα καὶ δύμος τοιμος ὴμῖν ἐνδιαιτασθαι

Sod in adospotis Nauchi tam multa insunt ab Attica tragoedia

aut a tragoedia omnino aliena, ut operae pretium fecisse mihi videar breviter significatis quae in suspectis collocanda aut expellenda omnino cenSenm. nam qui triumvirum tragicorum gratia haec evolvit, perfacile in errorem inducitur, cum multis saeculi recentiores Versus tamquam tragicos inveniat propositos cuius ero interest, ut artis poetica et litterarum historiam per saecula omnia persequatur, in tragicorum fragmentis abdita reliquias nimis facile praetervidet. me cum diversa studia modo hac modo illa via iussissent incedere, fortasse non dedecet in usum omnium edere quae per multo annos adnotari abstineo autem a comicorum parodiis quod genus ut facile poteram et minuere exemptis quae iniuria ad certum tragici cuiusdam Versum relata crederem et augere aliis, ita exigui plerumque pretii esse existimo.

Insunt quae soli casu versus speciem debeant 12, 31, 459; cui casia subinde opus erat ferri critici auxilio 17, 104. memorabit in hac classi 542 nam mirum h0rclo, si Antipho sophista tamquam alterilutarchus tragicum florem coronae suae inserere Oluisset quid autem dicit 3 αυτη ἡ ημέρα, αυτη χὶ νυξ καινου δαίμονος αρχει, καινου πότμουμ, μέγας γαρ ἀγων γάμος ἀνθ ρωπω distinxiquos intempestiva numerorum obser ratio crearit mapaeStos poetici sane vocibus cum ceteri tum hic sophista non abstinet, et ad tragoediam se applicuisse veterem Atheniensium eloquentiam exploratum est at Versus certos hie quaerere tam perversum est quam

δίκη δὲ κυβερνήσειεν in Antiphontis Rhamnusii prima oratione ad epicum carmen reVOeare, quod alia exagitavi contra desidero apud Nauchium multa, quae Antisthenes in Ulixe e tragoedia aliqua sumpsit qui cum vidisset sophista heroum personis abuti ita, ut Nestor et alamedes orationes haberent foro attico comenientes, ab ipsis heroum moribus et rebus quam maxime alienas veluti Gorgiae Palamedes multo minus alamedem quam reipublicae principem perduellionis reum inducit et locos communes discipulis 2.

18쪽

rhetoris ediscendos proponit), ipse periculum fecit, num in Aiaco et Ulixe praestare posset quod in Brasida et Cleon Thucydides

temptaverat, τα μάDστα εἰκότα ut faceret dicentes quod cum faceret, necessario a tragoedia proficiscebatur, quam coram discipulis quasi emendaret Antisthenem, Homeri interpretem et sophistarum discipulum, haec decent. Antisthenem Socraticum decet de vera fortitudine disputare et in ignorantia Aiacis veram causam quaerere, cur

praemio indignus sit 13), eidem autem ignoscere quia ουδεὶς ἐκων ἀμαθής uel. 5); quid quod ne gubernatores quidem et medici Socratis desunt Al. 4. l. 8), Antisthenem cynicum denique rusticitas Verborum ιεροσυλεῖν M. 3, καν κρεμάμενον κερδαινειν , et λι θιος, υς

αγριος Ul. 6). praeterea fateor me omnino ei imagini valdo diffidero quam nunc Antisthenis tamquam alterius latonis depingunt in

quo iudicando Aristotelem potius Aequor), maxime Rutem ΓΟΡ-terea quia unum quod eius manibus tenemus scriptum proscribendum est, cum tanto viro videatur indignum atque spero fore cum Veleum paeniteat iudicii, qui nuper in falso Antistheno tragica recte perSecutus est, quandoquidem adulescentem me similiter errasse mihi conSela Sum ut πλων κρισεως, tragoediae a nescio quo Euripidis imitatore scriptae, umbram Antisthenis declamatio resera conserVR It. Sublesta fidei sunt quae Dionysius Halicarnassensi in libro de compositione Verborum proponit numerorum exempla, 136-144.

in quibus quamquam insunt genuina, quae scilicet facilius erat describere quam fingere ut exemplum purorum iamborum 138), tamen alia fraudis convicit Leo Herm. XXIV 288. eidem suspicioni obnoxia soloecismorum exempla falsi Herodiani 189, quodno dicit quidem se de libro sumere 190-197), 194 autem et 195,

192 6 197 altorum certe ex alter fieta. Segreganda porro proVerbia maximam partem paroemio R-phis tradita aut a grammatici hoc nomine laudata quorum ut unus alterve Versiculus e tragoedia olim in vulgi ora devenerit, neque probare hoc possumus, et in plerisque omni veri specie caret.

atque in nonnullis quidem ipse Nauchius dubitavit, de plerisque recte iudicari Crustus ad hoc igitur genus refero 75, 4, 131-135, 385 435 38, 440, 446, 76-578. est etiam ubi adeo Ἀ-ήθεια

VersaSse aut traditur aut probatur ea quae hic in tragicis prostant; alia in libris leguntur, quorum scriptores OVO nobis OSdemque Vererantiquos VerSus Servasse rix credi potest alia bygantinam fabricam sapiunt his criminibus teneri arbitror 158, 182 quod regorii est: nam ne eius sit, mutatur), 279, 29 439 441, 443, 457,571, 572. etiam plures sunt sententiae morales, quas facilius esta tragoedia quam ab eis de quibus modo dixi generibus distinguere.

nam quo magis et more et litterae depravabantur, eo crescebat inter Graecos moralium sententiarum amor. a iam pueri legere discentibus praescribebent supersunt tale tabellae c0mplures, quorum versiculos Nauchius sprevit, qui e lapide uno consimiles recepit 120, eodem iure plura recipere poterat), has ferebat sermo cottidianus librique milgo destinati, vita Aesopi veliseudocallisthenes, has tandem colligebant qui Menandri hilistionisque nomina clara

praetendebant inerant in his quoque vetera pauca, sed multisariam usu trita et corrupta, multo plura SuccreScebant OVR. quae

omnia haud secus quam apophthegmata prorsus iniqua trutina pendit qui aut tamquam vetera in verae Graeciae relliquiis habet,

aut quia ab illa sane aliena Sunt, prorsu contemnit. Sune quidque aetatis documentum est, Suae arti modulo aestimandum. PSnostra, si ae despiceret, a se ipsa deficeret: sed eum auro aes

confundi non debet exulent igitur e tragicorum fragmentis 28,

102, 119, 120 167-173, 179, 180, 298-301, 308-321, 573, 574,

582, 583 quibus addoro statim liosia Euripidis 1040, de quo LW. Meyer die athen Ssruchrede des Menander und Philistion 68). ne 433 quidem antiquum est, quod roclus tradit, ως πάντα πραγματ' ἐν καλὰς ἀρχὰς λάβη καλος τελευτα καὶ μεσουν φιλεῖ βροτοῖς, ut 465 apud Simplicium et Olympiodorum τολμω κατειπεῖν vel γὰρ εἰπεῖν)ειήποτ' ου εἰσίν θεοί. nam et μεσου et μήποτε philoSopho Sapit. At philosophorum Musa videtur omnino iusto magi a nobi neglegi de cynicis iam dixi Crantorem et Cleanthem versibus modo ad tragoediae modo ad comoediae normam compositis doctrinam Suam inclusisse constat, et hic quidem vel dialogum Θυμου καὶ Λογισμου composuit atqui Si legerentur apud Plutarchum haec o εα ομαί γ'

n0 reeepturum fuisse inter tragica Nauchium, nisi nomen Cleanthis traditum esset quippe tertio saeculo viri eruditi artem tragicam absolute imitari valebant, itaque id quidem postulari non p0test, ut nos ea quae ipse Cleanthes composuit a multis veterum verSibuS distinguamus, quibus ut testimoniis et ornamentis ut Stoicorum erat Sed fuiSse etiam stoico senario tenendum est quodSi lutarchum Ρhilonem Galenum permulta Stoica transscripsisSe OnStat, fieri potest, ut etiam versibus usi sint philosophis at qualia fuisse poemata ista opinabimur' iambos instar Semonideorum aut carminum Gregorii Nagiangeni coronas sententiarum, quales Phocylidae Theognissi Catonis elegiae sunt, aut Syri Menandriquo monostichi nihil definiam in tanta et copia et licentia formarum qua Saeculum tertium in litterarum Graecarum historia eminet quo etiam RXime memorabile scribendi genus natum est, quod pedeStrem eum poetica

19쪽

oratione permiscet, satiram dico Menippeam hic κυνικb τρόπος ut ferax erat parodiarum, a quibus ne Chrysippus quidem abstinebat, ita multa ferebat necessari carmina, quae cum exempli epicis tragicis comicis facile confunderentur nobis fatendum est, adhuc prorsus ignorari genuinam satirae illius formam quin praeter Menippum et Meleagrum qui eadem usus sit nemo traditur sed Aristonis Stoici, quem Eratosthenes audivit et admiratus est, eloquentiam prope afuiSS a cynico lepore, quorum austeram disciplinam idem

profitebatur, nuper clarius etiam quam ante demonstratum St.

nunc audi Clementem Strom. II 406 θεν ως ἔλεγεν 'Αριστων, προς ολον et τετραχορδον, δονὴν λυπην φοβον ἐπιθυμιαν πολλῆς δεῖ τῆς

ασκησεως καὶ μάχης. τοι γαρ υτοι καὶ δια σπλαγχνων ἔσω

χωρουσι καὶ κυκωσιν ανθρωπων κεαρ.

habes me iudice satirae Menippeae fragmentum nam qui in pedestribus distingui potest casu natus Si Senarius, Omni VerSibus includere frustra temptatum est, Versu ipso Nauchius non recepit, quod laudo, sed eodem iure ea quae supra notavi procul habenda erant, ac Vereor ne in si potissimum quae e lutarcho et Stobaeo inter tragica feruntur, compluria huius generis insint. Iudaeos Alexandrinos tragicis comiciSque supposuisse quibus doctrinam suam fulcirent testimonia omnes sciunt quod fecerunt non ut veritatem religionis demonstrarent, Sed quia philosophica Graecomini scripta talibus ornamenti gratiam quaerere videbant. eidem heroum suorum fata et picis et tragicis carminibus celebrare temptabant itaque ne Graecos quidem aut a fraudibus aut a scholastica tragoediae imitatione abstinuisse per se probabile est. quam per omnia litterarum genera grassatam esSe testimonio sunt

interpolatione et libri claris scriptoribus suppositi notata a veteribus criticis capita legimus vel in Herodoto et Thucydide, spurio Platonis dialogos, spurias Demadis Oratione non nos demum coarguimus atque in Euripidis potissimum tragoediis inesse haud pauca quae improba imitatorum Sedulitas procreavit plerique con-

Sentiunt quamquam multo plura per SeVeram grammatices Alexandrinae censuram sublata esse consentaneum St. haec qui consideraverit et litterarum fata per aetatem eam quae nunc recte Hellenistica vocatur cognoverit, Satis SSe reSponSum concedet Nauchio,

qui ad Euripidis personati m. 983 ex me quaesivit, quem tandem

crederem ea composuisse, quae Aristarchi temporibus puer, ut propter pigritiam castigaretur, describerem Sus est. nam cum iis qui talia ab Euripide profecta esse MeVerare pergunt, non

litigo Nauchium si a partibus suis stare dicunt, impudenter men-

fiuntur etiam melius autem Nauchi respondebo monstratis duabus eiusdem farinae eclogis, quas in adespotis collocavit 547, 458, et omni vi ac violentia emendare conatus est alteri adscripsit Stobaeus τραγικbν πεισοδιον, de quo conferenda quae einerius in praesatione voluminis quarti Comicorum disputavit, alterum doctus grammaticus qui veterem in Oedipum Coloneum scripsit commentarium his verbis inducit ἔοικεν τῆς ἱστοριας κειν ἐπὶ πολλους, ως καὶ

παρα τινι αυτα κεκτησθαι μεταβεβλῆσθαι Nauchius προς το γελοιο- τερον δια τουτων criticorum conamina irrita sunt, Sive ad tragoediam sive ad satyros sive ad comoediam sive ad Byzantinos has eclogas referunt, a frustra modo hoc modo illo nomine scriptorem VerSuum donarunt, qui Olim Sine nomine circumlati Sunt maneantanonyma discat in his quoque ars critica, melius esse intellegere quam emendare, nolit aurum e carbonibus facere velle, contenta sit genuinam Atheniensium artem a scholastica imitatione distinguere. OStquam grammaticorum cura Veterum poetarum editiones

paravit, haud facile imitatorum fraudes in ipsa poetarum volumina se insinuabant tamen ObScenam eclogam, quae Menindri nomen mentiretur, Ἀνεχομενον, vertisse traditur Apuleius Anth Lat. 712 Riesii). et Alexandriae a puero deScriptam SSe aησιν τραγικην quae Euripidi nomen mentiretur, rixdum parata Aristophanis editione, nemo debet mirari. Summus vir talia non recepit: OStrum eSt arcere profana, ut arcebat ille, et magni Sane facio, quod fraudium fabricam in aliquot exemplis iam OSSumus Stendere. Ad eiusdem Aristophanis artem criticam aestimandam non nihil confert etiam lam 281, de quo minus recte iudicavi, cim Antigonum Carystium edebam, qui in Crantoris dicto hunc versum habet ἐν

γῆς φιλης μυχοῖσι κρυφθῆναι καλον. eundem licenter mutatum proponit Teles, sed hic ita ut, quicumque nondum evolverit PhoeniSSus, necesse sit ibi eum legi credat, coniunctum cum iis quo inde Teles sumpsit iudicabat ita Valchenarius, et Hermannus de locum ei in quamvis integra Euripidis oratione quaerebat quem merito Sequi noluerunt critici. at nihil prohibet, quominus Teleti fidem eatenus praebeamus, ut ipse aut quem expressit philosophus et Crantor aequalis Phoenissa legerint interpolatione uetam, quam istophane ουδ' ἔγραψεν. nempe ipsi manibus tenemus Homeri Ρlatonis Euripidis libros et antiquiores et corruptiores editionibus Alexandrinis, per quos quod comparuit, quantum grammatici illi in recensendis veterum libri praestitissent, etiam pluris Restimo quam fragmenta ψSa. Philosophos etiam suis versibus usos esse VidimuS. eadem profecto inveniendi laus, Siqua est, Scriptoribus aliis concedenda

20쪽

est qui fabulam narrant a se inventam et nunc et olim, siquando Versibus Opus est, ipsi eo comminiscuntur qui Phalaridis aulam aliquot poetis auxit, cum multis epistulis profecto etiam quattuor senarios pangere valebat 324. 325). Dio orat. 64 fabellam narrat

nescio ubi sublectam de Demonassa Cypriorum regina, in qua SenariuStumulo eius inscriptus commemoratur quem quominu in tragoediarum relliquiis collocaret, ne plebeium quidem ii Nauchium impedivit. Diogenes Laertius suo enim nomine appello hominem, quem pertinae errore Laertium Diogenem appellare Saeculum putatur titulos enumerat Heraeliti libro praefixos inter quos Diodoti hic est ἀκριβες οἰάκισμα προς σταθμον βίου 247). in tu Diodotum in trag0edia titulum quaestrisse, quem non Sapientius Omment est quam qui gnomologio nuper inscripsit Ρharum in vitae mari'. tragoedia vero quid tandem eo praeconio laudarat, quod in Heracliti librum Diodotus transtulisse creditur

Sunt etiam quae fragmenta quidem re Vera Sint poeSeo ex

parte nobilissimae, Sed non tragicae iambographis rectius tribuuntur 150, 212, 434, primum quidem recentiori Timothei Niobae potius quam Sophocleae 373 lyrico, i. e. Simonidi aut Pindaro 377. neque credibile cantico tragico inductum fuisse Herculem

his vel indaro dignis dactyloepitritis filios obiurgantem quod

rogum etaeum accendere vererentur 126)ποι μεταστρεφεσθε κακοὶ καὶ ἀνάξιοι σπορας

τας εμας, Αἰτωλὰ δ' ἀγάλματα ματρος. quae ducibus numeris bene restituta esse puto traditur in Dionis Or. 78 44 μεταστρεφεσθ' ω κακοὶ et τῆς ἐμῆς σπορας hoc correxit Emperius Αἰτωλίδος ἀγάλματα ιι cum deesset particula adVersativa, pulchram adiectivi attractionem recuperaVi nec Sine Sententiae emolumento delevi vocativis enim nullus locus est, sed ignavia filiorum eo spectatur, quod se ab offici suo Vertunt, et ex ignavia eorum colligitur, non paternum sed impium et Aetolum Deianira animum eis inesse item lyrica, sed recentia carmina videntur, quibus Diodorus 37, 30 mirificam in historia disputationem distinxit 129, 130, advocatis etiam paucis tragoediae en ES. ω χρυσε alterum incipit et aurum adloqui pergit; ποτνια σοφία, συ μοι ανδανε alterum nihil novi horum magis simile quam hymnum Aristotelis ἀρετὰ πολυμοχθε γενει βροτείω et auri laudes recentes esse elisa καὶ particula ostendi, alterius eclogae metrum et Sententiam laborare Nauchius dicit videntur sane ultima verba in Vaticani libri aciniis non omnia recte lecta esse, Sed in primi Versibus Sententiam argute expressam mutare vereor propterea tantum quia numero Sane ignoro quis enim aut novit aut nosse potest h0die

dithyrambi novi rem metricam saltatoriae fabulae clausulam esse dicit is qui tradit lam 30 Macrobius cuius scriptorem qui credet

tragoediam Veterem Votirisse, ut canticum his sane grandibus numeris et Verbi concluderet τον μεγαν Ἀγαμεμνονα γQui in recensendi nobilissimi scriptis paullulum verSatus St, saepe nova fragmenta habita osse haud ignorat qua re vera inservatis libris legebantur, paulo aliter tamen et plerumque rectius scripta pro incomparabili doctrina auehius talia perpauca admisit et 280 a appageorgio ad Sophoclis Oedipum 329 a me ad Euripidis Supplices revocata esse adscripsit ipse quae mihi quidem certa Videntur non minus certo 322 ad Euripidis Bacch. 13 Ihmius, 348 ad Eur. Iph. Taur. 755 Herwordenus rettulit 390 natum esse confusis 175 et 176 perspexit Crustus. 444 Menandri esse Kockianum 720 in Sohwarigit scholiis Euripidois 45 ex Eupolidis Androgynis esse videri in Maassii scholiis Homericis adnotam, 550 variam lectionem esse versus tertii in Eur Oenom. 575 X Nauehi adn0tati0ne sequitur idem ad 308, τύ τοι χρεων ου εστι μὴ χρεων ποιεῖν adfert Eur Herc. 311 ὁ χρὴ fuit olim cum hinc c0niceremo χρη γὰρ υδεὶς μὴ χρεὼν θησε ποτε et Eur Temenid.

733, 3 o γὰρ χραὶ traditur et editur vitiose χρεων μεῖζον et τι

μὴ χρεών. e quibus conflatum videtur quamquam poterat Euripidesidem similiter saepius dicere, qui etiam Bacch. 15 ο τι γαρ μὴ χρεων ουτοι χρεδεν παθεῖν habet. 564 ὀπισθοπους δίκη Suidas se Cyrilliano toxico adsert, quod ex ipso Grogorii Nagiangeni loco, quem auehius subscribit, sumptum est: multa enim Gregorianain istis lexidis, ad quorum stirpem etiam Hesychius pertinet Gregoriu Rutem adiecti nam οπισθοπους fragoodiae obet aut exico

tragi . legitur enim aliqu0ties in servatis tragoediis lam. 1460 217 einehi doctus error crearit. nam illic Romae esse Io Is

Statuam altera manu orbatam narratur, quem Iovem tragicum

appellari quid hoc ad tragoediam statua malum perpessa erat, non deus Epiphani autem inficetis salibus abuti non licet. esychianum καταλογισθίειαὶ Ἀττικωτερον ἀλλά ae αἰδεσθεῖεν οἱ θεοί emendari apud Vierechium Sermo Graec senat et magiStr. Rom. p. 73). eleganti et vetere, sed minime tragica dictione mutaro iussit Atticista καταλογα σοι εἴη ellenisti eum lam. 395 κακων κατάρχει τηνδε μουσαν εἰσάγειν ad Zethi Amphionem obiurgantis orationem verissime revocavit orsonus, sed dissentiendum a vir summo, qui cum apud Sextum legeret λεγοντες την μουσικὴν συμφωνον ιναι καὶ , αργὴν φίλοινον χρημά των ἀτημελημ, apud Dionem Rutem φηδ αυτον Zethus fratrem ἄτοπόν τινα καὶ ἀσυμφορον μουσαν εἰσάγειν, ac pauci interiectis paraphrasi vix obscuratum sequi eundem