Quibus condicionibus Tacitus ellipsim verbi admiserit et qua ratione excoluerit

2쪽

Parbara Collige Libraxq

5쪽

Dissertatio inauguralis

Scripta et

amplissimo philosophoraim Ordini

adsummo in philosophia honores rite apessendos dis XV men8. Jan. tradita

sas pars tali I

7쪽

Omnos qui acitum o leviter attigerunt, brevitatem sententiis gravem praecipue librorum eiu propriam esse paene una Oceinter se consontiunt ). Haec insigni proprietas, quam quo quis altius introspexit, o mugis admiratur, cum multis alii rebus tum detractione partium quarundam orationis, inprimi Verborum, quae quid om nullo sensus detrimento desiderari possunt, efficitur

Haud pauci viri docti in brevitato acito interpretanda et quoad fieri potest regulis subicienda laboraverunt ante omnes Gulielmus Bootticher, qui in prologomenis exici sui p. 73 sq. etiam destili adito bro vitato scripsit Sed cum neque initia progressusque huius proprietatis dicendi, quatenus in aciti scriptis indo ab Agricola usque ad non annalium cerni possunt, in quaestionem Vocaverit ut singuli genera eius paucissimis exemplis illustraverit, rem

haudquaquam absolvit. Similiter torch in observationibus aliquot ad grammaticamΤnciteam pertinentibus Momo l868 sit Robortus olim id tin programmato Dramburgensi de ollipsi Tacit ina' 18 ii nonnulla

quidem ad rem accuratius cognoscendam contulerunt, sed materiam copiosam exempli magis adumbraverunt quam exsecuti sunt. Multo uberius de omissione verbi substantivi, in cuius suppressione brevitatum elocutionis aciteae o ob maxime apparere recte

AdvHrsantis parte solus M. Hauptius, alioquin subtilissimus generis di condi acito existimator, suμcepit, qui brevitatem aciteam rem e8η incertRm atque imagiliariam asseverat. Cf. ChriAtia Bolgor, originaup ais ahademi schor Lehrser Bri 1879 8. 268. At haud scio an id quod ipso scriptori assignat quodque cum poetis o commune Ase dicit, nihil aliud sit nisi adsim illa

brevitas, quam ceteri omnes in criptore agnoscunt. Nam haec sunt verba eius: Des acitus eis hat twas dem Dichtor orwandies, und wenn acitus ausso do Geschichischroibun gu tWas eiahigi War RO War e gemis Eum tragiAchon ichtor. Eigentum licii huit os tulitur aber is os das in domen geston aum dor ortu Ovio Vorsti l lungsen ivlonscii auunge uis OglichgOwockt ordoli. G Manu o is se botoncitus'. Nonnu candem virtutem Sallu Stius, qui ut ipse brevitutum maxime affectavit et cuius Tacitu studiosus fuit, in Catono illo viro oro Romano set R inutii collari disertissimo his verbis in udat: ni ultu paucis ubsolvit': s. ut inin Quint. VIII. i. qui Sallustium plura auci complecti ait.

8쪽

monuit, Carolus Wolgoti disseruit ). Nihil solius se is quidum etsi

de natura atque indolo Aormoni scriptori pornoscenda optime meruit, rem ad finem perduxit. luia ut ollipsim formarum os et sunt apud participium perfecti a Tacito multo saepius quam prioribus admissam tractare omnino superfudit neque in singulis omissionis Verborum generibus distinguendis rhetoricam artem satis respexit, sed notas extrinsecus iamptas potiti' secutus St. Neque tamen dubium ost, quin summus ille artifex eloquentiae, qui et verborum et iuncturno structuraeque Verborum delectum accuratissimum rebusque narratis tam miro conveniente in habuit, in hoc quoque instrumento oratorio usurpando nono 'more egerit, sed semper sere certis rationibus adductus sit. Accuratissime donique Georgius Clenim cum do aliis rovi loquentiae aciteae generibus tum de verborum suppressione disputavit maximequo quaestionem in qua versamur provexit. Solam verbi substantivi missionem aerio intactam reliquit alii quo omni ontationi

seposuit 633, quae quod sciam nunquam in lucem prodiit. Itaque mihi proposui praecipue hanc, oinde alias quasdam roViloquentinosormas, quibus locutioni Corneliana insignis color additur, retractaro. Qua in re numero locorum tuam maXim ad Acripto, quo usus dicendi gradusque ac progressus, per quo Seriptor Singula genera omissionis excoluit, manifestiores Xsi 'tant Di Dum Ordinem, quem

IIonricus te in programmato rilsi tonsi se ollipsi vortii copulutivi

osse apud poetas Latinos scripto servii vit, secutus primum de Suppre88ione . . apud participium porsocii, uirido do ius domverbi omission apud nomen, postremo de doti notione verborumorion di xsistondi agendi dicendi disseram

9쪽

Latissim pato atque ab omnibus scriptoribus Latinis, inprimis historiois omissi formarum verbi substantivi est et sunt apud participium perfecti passivi admissa est. Livius' quidem creberrimus est in hoc genero ellipsis praecipueque in enuntiatis simplicibus atque brevibus, quae membra continuae narrationis uni, eas formas saepissime suppressit eiusque exemplum acitus secutus est; sed qua erat parsimonia verborum, maxime in narratione

historica hoc genus dicendi multo magis adamavit atque semper fere cum elegantia adhibuit ') l. Ac primum quidum huc spectant concisa illa enuntiata, quibus ros bellicae magis significantur quam late tractantur. eque

enim in his magnam curam et operam consumere scriptori, cui rationem cau8aAquo rerum indagare magis cordi erat, operae pretium

osse videbatur ' i Ex magna exemplorum copia haec in ordinem quendam digesta adscribere satis habeo, Λ 38 data ad id viros; I, 80 cura tribuno data; I, 6l ad quadraginta milia armatorum data; I, 9; datae e classe duae triremes II, 2b spatium . refugiendi signum pugnae d. 2, 15; II, 5 ceterae cohortes L. Vitulli d J,57; 2,l7. In nuntiat relativo sunt' missum est 4, 24 qua legatis aut tribunis data. l,57 secutae legiones; II, 100 deinde quinta et duodevicesima secutae; V, 9 III, 5; ΙΙ, 8 praemissi centuriones. I, 34 praemissus tamen in castra Piso It 9; 3 41 In nuntiato relativo copula deest II, 4l: e quibus bina milia praemissa. Alia eius serieris Xempla sunt: III, 45 tum petita a Romanis auxilia I, 64 legi Italica et ala Taurinna abductae II 66 legio in Britanniam transvectae 13,3 9 nec tamen proXimo itinero dueta logionos I, 87 summa expeditionis permissu II, 7 cur ripa Hord00ni permissa: a 3,3b

10쪽

habiti diluctus; 3,40 occepta intor ordinos impodi monta; II, 45: legati paulisper retonti II, 86 scripta in Britanniam opistulae ΙΙΙ, 5 principes Sarmatarum in commilitium adsciti: I, 2 nox proditioni lecta V, 22 III, 35 prausidiis ceu pati transitus Alpium III, 50 IV, 68 V, 16 in ocunda notu lugiones locatae; l3,39 libritoribus unditoribusque attributus locus; b,28 equites adsumpti 6,42 Ctesiphon odos impori potita III. 9 so Doda hieme conflictRtus exercitus; I, 94 robora subtracta; I, 00 legiones petor iussae III, 6 III, 3 l,63 II, 70 o clado perculsi reveri II, 4 additus perculsis terror II, 3 II, 44

cetoris fractus animus; 2,li coloris motus iniectus IV, i hiberna subversa cremata quo Ι, 60 deditio accepta IV, 79; 2, 35:4,bi ΙΙΙ, 63 IV, 76 III, 4 lii nuntiatione secundaria participium verbo caret 4,J ubi tundum coacta deditio. Usitatissima est ea omissio V. A., cum do iacturi atque do-tri montis in pugna acceptis sermo fit. Itaque participia caesu8, occisus, interfectus, trucidatus, captus plerumque inecopula invortiuntur f A 37 causa hostium in I do com milia I, 8 multa hominum milia caesu, multa sub corona senundata

Comparandus est Livius hisco locis 27,lΝ caesa ad octo milia: 0,l4 tria milia ut quadringenti ausi, capti octingenti fermeo triginta, signa militaria capta tria o viginti. J0,l5. '9,30 Ε Sallustio haec Xompla prausto habeo Iug. 9l: cetorum oppidum inconsum, umida puberos in tori voti, alii omnes venumdati praeda militibus divisa; 99 duni quo omnus fusi fugatique

arma et signa militaria pleraque pluresque eo proelio quam prioribus interempti. Interdum otiam hoc abrupto sermoni genere vi atque impetus, quo quid repente incidit, aut rapidus procussus plurium actionum do inceps subsoquontium doli ingi videtur alia participia,

quae semper sermo ipsa por o rom per vim suetam indicant, urit quae sequuntur raptus, abreptu', direptu8 rupti S, P 'r' ruptus, interruptuη, ver Hu A, viri Au A, usu alia tuo imilia ) Iuc hi loci roso roridi sunt I, rupta ni inu, nudati gladii

' Etiam poetao, appriino Vorgilius liue inAtruinonto Oro torio nil nugorritum sententiarum gravitutem aepissime utuntur Cf. Plu p. 23.