Carmen fvnebre in obitvm Friderici Barnecouij Ioannis Barnecouij filii ... 1570, 8. Id. Sept., autore R. B. H., Alivd Carmen, Martinus Barnekau

11쪽

Tu patria expulpo sedes: extrema poluto Per mala, das vita e melior rui. Tufacis exilium patria mihi dulcius ipsa, Pieridum medio dum inis esse choro.

Tu mihi tantorum causa 'unica tot.bonorum, 0bruat 'pi mentemsumma reserta meam. Paruis 'pi reseram tua maxilua munera Perbo,

cora post summum tu mihi sacra Deum.

quas igiturgrates cunctis ego rebus egenus, 'ddam, lata animus tot tua dona capit. Ingenue tantum tibi me debere fatebor, quantum ne propria soluere morte queam.

Ianig ego quid tris rapi tibi munere soluam,

Cui latu ignauus nil nis fucus eram. tamen 'pi potero ei bis benefacta reponam,stine saltem memoris umbola mentis erunt. Sed apos qui tumulo lachrs mas libatis amaras,stucis iuuenis tantissem cecidisse dolet. quorum animis eius probitas genufg recursans Siccatiis lachrimis non sinit siegenas, Cesate, i, nimio constringitefrena dolore, J On ectunt remitu ferrea fata ij. Funera quin potius iatis celebrate amoenis, In domino cunis, ita beata mori. Hunc autem in domino requiescere quis neget'nquam,

12쪽

dis nil intuendum fierit, seu mortis acerbie Sors Iube usi, Clion um pie Christe tuus. Ergo me palida morientem prote re dextra, Das animὸe vultum Posse,idere tuum.

Ndecpia cessauit depromerepefctore di Ia Dum Poci tui claustra per ars Ia,ta stula etiam postquam medim vox aucibus h. sit, Si tua dedit tantam non periis fidem

quis cupiat nauudo meliori caederes ne 'quis desere amens tam pia fata uelit' Sed Dit h. ec animo bonitas, candoriben euora tum qui etiamsaxea corda trahant Idefuit,luens solidie bonitatis mapro, Simplex, vera teuens, candidus ais pius. Idefuit musas animo Peneratus honestata, Teutonici poterunt quodperhibere choia.

Iste ui nuper terreno corpore DuAIM,

Nunc colit etherei oderate a poli. EPITAPHIVM.

SImplicitas, bonitas, pietata, animu* rotundus

Corpus tu hoc tumulo concoluere iacesis. Tantae fritur dotes na periere sepulti 'PVοu nou Iuut auim. Illa, decu .pi. e.

13쪽

Ene ade sit eris hiec cernere odera iniquis 'Meneade,inses, iuere VI polo Vt chari Ῥideam tristissima munera fratris, Heu fratris Ῥere quisuit alter ego. Cur mihi non oculi,sunt duo mina, tripessiit gemitus terrae lata perarua trahant.

Scilicet haec, ras decerperegaudia in edes Venimus, Haecpatri, munera gratasoli corpora longarum defessa labore viarum Sic reparata aliud mox abiturata iter. O ignarae hominum mentes, o nescia sortis Fe Ior, tune domi operiturus erraros tesserabam paruo post tempore mecum Teutonicas iterum dii ere vellischolas.

Et voluissescio, sed ala hoc impia nolunt,

Ante tuum quae is rapuere diem. Cure eo non te igitur coelo comitabor euntem,

qui mecum ad Musas mox abiturus eras 'Atqui es in propria nobis statione manendum, Donec dux si ero nos Pelit ire domos. Iphic cum faustis, patremgnatumI idebo, Sic tollat nemo, gaudia tanta mihi. Interea donec tristi hoc Ῥersabor in orbe, Ante oculos emper tu mihiserater eris 'Martinus Barne au Fratrivi en aciebat.