장음표시 사용
151쪽
ealcis . 53, 3864strontianao I, 88Ο3 acidi carbonici . 42,3669 magnesit oxydulati et hydrati serri oxydati . o,o939
α Arragonitis Hispanici Arragonensis atlarissis.
I 6, 45 grammata arragonitis Hispanici eidem examini subisiecta dederunt: calcis carbonicae 6,4I3 grammata.
Inroratianae carbonicae . . . . O,a55
Eiusdem arragonitis 4 6a45 grammata alia vice similiter trae4tata porrexerunt: calcis carbonicae 4 347 grammata
sirontianae carbonicae . . . . o. I92
Vnda 1 oo partes huius arragonitis ex medio horum tentami. num arithmetico exhibent: calcis carbonicae .... - . 94, 5757strontianae carbonicae . . . . 3,9662
152쪽
DE ARRAGONITE EIUSQUE DIFFER. A SPATHO cALC. ETc. Et, si ferri oxydati hydratum non nisi fortuito linio arrago. Irilis varietati inquinatum habeas , ico partes arragonitis Hispanici puri compositae sunt, ex et
95,249i 'stroni ianae carbonicae. 3, 9956 aquae crystallisationis
I.6, 453 grammata arragonitis Au vergneriss eadem tractata me. thodo, ac varietates praecedentes, Porrexerunt rcalcis carbonicae ..... 6, 295 grammatastron ianas carbonicae . . . O, 3D hydrali ferri oxydati . . . D,DOB
Analysi priore eum 5,Φ365 grammatis eiusdem arragonitis iterata segregata sunt:
calcis carbonicae 6, 3 ast grammatastrontianae carbonicae . . . o. IO9
hydrali ferri Oxydati . . . o. oo4 5, 435 - α) ad experimentum C. b. III.
153쪽
Qua analysi tertia vice cum Io,a93 grammatis huius arra. gonitis instituta I, agi grammatis partes strontianae carbonicae exhibita sunt. Itaque si arragonitis Au vergnensis compositionem secundum
datis militionem a me repertnm.
Secundum analysin scilicet nostram Ioo partibus spathi eale rei rhomboidalis ex Isiandia insunt scalcis is . 66, 15
magne sit oxydulati cum ferri vestigiis . o,i5 acidi carbonici . 43,
. Et too partes spathi calcaret rhomboidalis ad Andreasbergin Hercynia occurrentis continent: a Seeundum experimenta A. c. et C. c. hJ Secundum experimentum LV. c. calcis
154쪽
calcis . 55. 93Οa magnesit oxydulati cum ferri vestigiis . o. 3563aeidi carbonici . . 43. 5635
Hisce analysibus comparatis facile elucet, strontianae carboniis cas copiam in arragonite contentam quidem variare. in una eademque vero huius fossilis varietate certis ac fixis numerorum ra. tionibus constanter adstrictam esse. Quod sane maximo est arg mento, stronti nam carbonicam arragoniti nullo modo fortuito immixtam adesse, sed partem ad veram eiusdem naturam et indois Iem necessariam constituere. Quibus autem analysibus permotus, admodum esse credo probabile, si rontianae carbonicae in arragonito cum calce carbo. nica combinationem, aeque ac magnesiae carbonicae in Pictite et Dolomite cum eodem sale connubium, legi fixarum proportionum obnoxiam esse. Sic arragonites Bearnensis ex Hispanicus duplicem nrontianae cathonicae quantitatem continent, quam arragonites Auis vergnensis, et in hac arragonitis varietate rursus eiusdem salis empla duplo maior quam in arragonite Ibergensi et Ferroen si occurarere videtur.
Quae omnia cum ita se habeant, mirum sane est, quo modo fieri potuerit . ut sirontianae quantitas tam magna in arragonita O eurrens Chemicis, qui ante me analysin huius mineralis tentabant. sa subduxerit. Verum huius rei tamen ratio ncile ex eo redditur, quod chem iei illi existimabant, strontianam cum acido sulphurico salem constituere aeque insolubilem ac salem. quem haryta eodem cum acido gignit. Itaque etiam supposuerunt, strontianam, si qua arragoniti inesset, ex eius dissolutione nitrica vel muriatica acidi Iesphurici opo aut mediante salo sulphurico extemplo adhuc pra M. Stromeser, de Arrag. eiusque dister. aisailio eale. ete. Tom.II. E cipi
155쪽
FRID. STRO ME YER ei pItandam esse, dissolutione aqua etiam debilitata, ita ut ealx haud deiici possit.
Duam vero stippositione in non era veram et absolutam iam ex strontiana ct sulphuricae natiuae e monte Sumtel analy Ii, qtaae in consessu Societatis regiae die nono Nouembris anni a Bii a me eri. hibita est, cognoui. Quum vero Thenardius et Lucholetius . reliquique arragonilis inuestigator op aliam viam ad strontiando in hoc fossili praesentiam deprehendendam non adii buerint,imirum non debet videri, hancce Iubstantiam eos latuita. . Fatendum mihi tamen cIi, si roratianam rations indolis eli micae, qua gaudent sales, qui e X eiris cum acidis connubio oriuntur, calci miriam in modum similem esse. Duam ob causani quam maxime dissicile quoque est, sirontianam a calce dignoscero atqne rite separare, si parua modo quatit ita te uria hariam substantiarumeti in altera in uno eodem quu acido soluta reperire iiir, ncque ad plenam earum separationum tum peruenire potui, Disi mei hodum
supra descriptam secutus sum. Quae omnia modo commemorata quamuis penitus ita se ha-' here in confesso est, tamen quaesito denique nio ueri potest . num sironitanae carbonicae in arragonite contentae quantilas eius diuersitatem a spatho calcareo essicere debeat. De qua re non video, quod manifessam eius contradictionem admittrret.
Primo quidem intuitra sane perdissicile intellectu est, 'quoia modo a noti hullis strontianae carbonicae centesimis calci carbonio eao admixtis 'tantast structurae reliquaeque indolis physicae divi. erepantiam , quanta inter spathunt calcareum rhomboidalem et a Gragon item intercedat, pendere possit.
Verum enim vero multa eri stant eXempla eorporum cum minima alius substantiae quantitate mutationem qriam maximam ratione tam chemicae quam physicae eorum naturae subeuntium.
156쪽
id quod ita cona para tuor esse, cor si mare inpii mi8 videtur illu- litissimi Dum do iit Da aiun,i quod liydrargue ruui cum lase se onis: conlutuit .i obseruatio , qu scituus ani in pnii bis millelim im Pac-i
dum tollendum, liliantque tantam i dem Billitat nimi esticiei indam, ut pondus. specifica linius amat gama aquae graui dilatein spe cisicam non uisit Irisel P a. a . iPorro inulta argumenta ex obseruationibus do salium mixto. rum et naturali iam et artificialium structura deduci possunt, quae quam maxime probabitu reddunt, substantias magna cryli allifatio. nis vi praeditas etiam polia alias, quibus comitibi uni inerant, Ue-
Iuti cogere, vi Patum ni iti 11Iram ὐt f ininiri induant, etsi illao
parua quantitato liis eo modo coniunctae sint c . . Huius rei memorabile exemplum minera is ferti albae spatiiosae in priniis exhibent, ubi in Io O earum partibus calcis carbonicae
haud raro vix una roperitur; quae tamen calcis carbonica o qua δε-
litas, qua nauis sit exigua, texturam sciri carbonici globosam cum rhombo id ali spathi caua rei mutaro valuit. inter picrites Sancti Goli hardi in IIelnelia unum quoquc inueni, qui in Ioo eiusdem partibus septem calcis carbonicae partes modo continebat, licet forma pei secte rhombo id ali instructus sit. Nonne itaque seri Potest, ut arragoni iis fructura et forma a frontiana etiam carbonica, quas calcem Carbonicam vi ac faetitiaio crystallisandi haud dubie antecellat, origine in trahant. De qua quidem re quidquam diiudicare et decidere non a u. sm; praecipue cum de vera sirontianitis structura atque figiara nonis dum simus certiores facti. Nam frontianites hucusque, quod sciam se vid. amici earissimi Iummann eommentationem huic volumini
Commentationum Soc. reg. M. insoriami de relatiane inter eornorum naturalium anorganteorum in Ies chemica, atque externas. p. 4 I sq.
157쪽
sciam, nulli hi persectis erystallis ornatus repertus est. Nescio laiamen, an habitus externi similitudo inter arrago item et stromiais nitem, quao sane ita insignis inuenitue, ut plures mineralogiae periti eo inducti arragonit m pro istron ianite saepe habuerint, huic opinioni fauere non possit. - Sed mittamus haec, quum non sit huius Ioel a Ilius in eam rem propositi limites excedentem inquirere Iatiusque de ea
158쪽
RECITATA IN CONSESSv SOC. HKO. D. xxv. SEPTEMBR. iam laeeexIII. erbaseum, Solanaceas inter et Personatas medium quasi tenena Iocum, omni iure adnumeratur generibus, quae vuIgo naturalia vocantur. Eius enim species, ut in aliis generibus naturalibus. v. e. in Saliethg et Bosis, adeo inter se conueniunt. Vt una alte raue cognita, omnes, etiam in statu non florents. facile cognoscanis tur. Satis patet. discrimini harum specieruin in iusmodi gen ribus faciendo, characteribus insignibus deficientibus, iisqua vi in verbases speciebus haud raro obseruatur, nimia a solo et cultura pendontibus. plus dissicultatis inesse, quam in aliis speciebus gene. eum naturalium, quae Ut F. c. in Banunculis locum liabet. folio. rum forma et florum dispositione insigniores diacriminis notas offerunt. Non sine causa igitur a pluribus V verbasci genus disseillimum i a speciebus cite determinandis ' dicitur. Quod quidem H. A. Schrader. Monograpkia gener. Verbaui. Tom. II. A non
159쪽
non intelligendum est do paucioribus speciebus a Lx o aIIatis, sed do copiosioribus illis acces onibus seriori tempore L ΑΜAncRII a , Vanor bin, MicHAvxi I c et aliorum opera huic generi factis. Quibus si adiungantur species, nostris temporibus a WALDsTEINio et Κ1T IELLIO in Hungaria C, a DECANDOLLIO in Gallia e . a BI BEnsTRINIO in Tauria et in Caucasof . ab HoFPΜANNs pociis et I, 1Nxio in Lusitania g). a TENORE in Neapoli detectae Ii , et a VILLOYNowIo nuper in Enumerat. plant. Horti BErolinens deis scriptae cum omnibus iis nouis, quae Partitu iam tu Hortis coluntur: Verbascum pro genere Vano habendum esses, cuius Ipecies propter hoc ipsum difficile fuit determinandas, credere par est. Quaeritur tantum, num omnes ad Verbascum relatae species re vera ad illud pertineant, et pro nouis descriptae species pro talibus sint habendae, siue nonnullae ea tum varietates dudum cognitarum coninstituant. . Nouum igitor generis Verbasci monographicain d scriptionein post RasLERI super his plantis conamina i plerisque gratam et acceptam esse futurum arbitrari licet. Quapropter cum iam per plures annos in haec vegetabilia sedulo inquisiuis ein et, occasione obIata, haud paruum specierum numerum ipse coluissem: consilium de noua generis Uerbasci monographia elaboranda cepi, herbario meo ditissimo et amicorum, inter quos praecipuo IIOR-NEM ANNUΜ et SCHOTTIum nomino, sedulitate adiuta. Quod si
160쪽
non iti exsequut is tam . quam in votis habebam. condonabunt aequi rei uni arbitri. ob commercium litteratium hac tempestato interi aptum . impedito. Interea non defuturos spero, qui, toti Ioeata hac mea in VBrbasci genere opera qualicunque, genua ipsum pluribus speciebus mouis dilatum k . species dubias accuratius de terminatas. Synonymiam emandatam et subdiuisionibus eo numnientibus et characteribus certioribus harum Plantarum cogniti nem in uniuersum faciliorem essu redditam iudicent. Ne xustos common talioni praescriptos limites transgredere antiquiorem harum plantarum historiam praeter mili, quoniam notior est . quam ut . memoratione indigeat. Notissimum itidem est..LmNEI verbas in genera duo Tournefortiana verbascum et Blatistariam comprehendere; LINNEum ipsum seriori temporo a Veris hasco aliud genus Celsias nomine disiunxisse. et denique Boianimos Gallorum rece tichi tempore aliam adhue speciem, a verbasco separatam. in memoriamici. st Amor DII pro genera assumsisse. Satius duxi. in ea accuratius inquirere . quae examen diligentius po-Mulato sibi videbantur. . Incipiam igitur cum descriptione accura. ostioli earum pertium ι quae plerumque in Verbascis obseruantur. -
Radix plerum qua hiennis. Tarius Perennis. Plias minus lasso i mis, altero anno in unum alterumue ramum divisa. in perennantihus demum sublignosa. Caules inde prodeunt plerumque solitarii, a ,-3- rarius 4 3 pedales et vlua, semper erecti . in nonnullis stristi, rarius. lublieauosi; simplicas toti vel praecipuo superiora versus ra-r ii moli; teretea et frequentius superiori parte angulosi; nonnisi