Stobaei eclogarum loci nonnulli ad Stoicam philosophiam pertinentes emendantur

11쪽

uuam, tiae genere valet non ereSeendo qna non eomparando eum aliis, Sed propria vi sua et sentimus et appellamus bonum cie de su IlI. lo, si , seeundam, qua inter medias illas res alteras pro- duetas, altera reiecta dicimuS hanc non Antipater SoluS, Sed omne Stoici ἐκλεκτικri dixerunt, eli. Plut eom. not. 26 κεὶν - πρψστα κατα φυσιν αυτα καὶ τὰ τυγχανειν - , ου τελο*αλλ ωσπερ λη τε υποκειται γ ν ἐκλεκτικγ ν βίαν χουσα. Stob. p. al, l. terita est aestimatio, quae in rebus Vendundi atque emendis sit hanc quoniam Secundo loco ponit Stobaeus, alteram tertio loco, primo loco illum per g δοσιν καὶ τ)ην καθ' υτ primum aestimationis genus, quod virtuti proprium St, indicare BeeeSSe St. nihilo minus Diogenem secutus eam Deis d6σt explieationem proponit quae apta eSi ad alterum genias rerum mediarum, et in extrema dispulatione per τρίτην δέ φησιν ε να κ τ λ. denuo aestimationem virtuti propriam describit haec qui non a librario aliquo eorrupta, Sed a Seriptore ipso neglegenter et parum Subtiliter exposita sint nemo potest dubilare sed is a Vocem docti eXplleat Diogenes, ut paululum reeedat ab ea desinitione,

περιπυιεὶσθαι. Sequiori enim aevi Seriptore eum haud raro δοσιν ποιεiσθαι τινο dicant pro euram et diligentiam adhibere in aliqua re' velut Dion Bal de admir. vi Dem. f 8 p. lo3, 5 R. του πρε Ποντο Παγην Πυδει των 'ερ λογον σμονόα ντ υν ποιεέτο δοσιν , Stoici dοσιν voearunt rectum iudicium quantum operae ac diligentiae in comparanda aliqua re adhibere deceat quocirca primo loe seribendum puto την τε δοσιν και το ἀξίωμα καθ' αυτ i. e. absoluta aestimatio. - Etiam dοκιμαστον duplici rasione dieitur, primum id, quod laudatur, quae est Sola virtus, eli. p. 3 , 3 καὶ παν /ι ἐν ἀγαθον α ρετον ε γαι αρεστψν α κα όοκε/ιαστὴν καὶ ἐπαινετόνυπάρχειν, deinde id euius pretium Xploratur iam Stobaeus monet, ne hoc loeo, ubi di stβη δοκι- διασTOυ eummemoratur, Oκ l OOTOr illo enS dietum putemus eli Diogen. l. e. Scribendum igitur non, ut in eodieibus est, O d δοκ/l αστικον, nee ut Meine e voluit, τουω δοκιμαστου, sedd δοκι/ αστον ουχ υ λεγεται τα πραγμαTαbet.

φυσιν καὶ καῖα φυσιν, τοιαυχην ευ φυίαν προσφερ Π/ιενο ισ, υστ εἰ / γ λαι βάνοι/ εγασὰ ἐιtoo οἰχ εθα ἀπερισπάστιωσ, i , ευδαε/ιονειν. confunderetur omnis vita, neque ullum Sapientiae munus aut opus inveniretur, I inter eas res, quae ad vitam degendam pertinent, nihil omnino interesset, neque ullum delectum adhiberi oporteret. D. Cie de n. III. Is so a ευφυία est bona indole ad vir

autem nihil perfluent res mediae illae itaque nec, quod Lynden de Panaetio p. 8, nec, quod Melne e eoniecit, ευποιίαν, sed i)εξία Scribendum iudico.h6, T. κατα το γενο ἐν ταυτη δ' ἀεὶ θεωρεισθαι γ ν τε ἐν τοὶ λογικοιξ ιγνο/ εγηνορ/χην καὶ γην ἐν τοὶ ἀλογο O ,οισμου κατωνοφιασ/χεναι εισίν. ne de librorum quidem Seriplura Satis constat, in quibus non illud, quod Meine e repraesentavit, Sed κατα το γεν6 ταυτησἐν ἀεί esse videtur eontra quid sententia postulet perspicuum est. φαντασίαν, ρl L τ κην, qui omnis impetus laus est, aliam esse volunt Stoici in animantibus ratione praeditis, aliam in brutis.liaque Salmasius euuleel κατα το γέν6 δἐ τουτην διττιο θε υρῶσθαι, Meine e κατα το γένοσδ ταυτην δε οεωρ. mihi propius aecedere ad eodleum Seripturam videtur κατα το γεγο δ' ἐν ταυτη δυο θεωρεiσθαι.

12쪽

ῖο φαενOltενον κακον. ε τιγίγνεσθαι δε τουτοι γηδονην καὶ ι'ην. Brandis in historia philosophiae Graecorum et Romanorum haec verba si interpretatur: Begiei de und urent urden oran- gestelli, wir isset nichi, o Sehon on Zeno, Lust uii Be limmernis soliten ingukommen. abr- selie inlleli iam dies nisi ut ais soleti anguerkennen, orans derarie ursprunglieli gericlitet Sein konne, Woge gen es unbedenklieli schien, Begiei de ud Furcut ais solebe usassen, die dureli die u rundellegenden Vorstelliinge voti uteri uni Lebelli uti mitteibar aut de Trie sieli ego gen. at ille haec verba perperam intellexit nam Stoici datuor perturbationum genera aut ita diviserunt, ut duo, volup tatem et libidinem, bonorum, duo reliqua, metum et aegritudinem, malorum opinione turbari dicerent, ch. Cie Tusc. disp. III. ii 2s, aut ita ut metum et libidinem futuri aegritudinem et voluptatem praesentis mali vel boni esse dicerent quare erant, qui metum praemolestiam appellarent, quod eSSet quκSi dux consequenti molestiae. Tusc. disp. IV. Zo 6 . ex hac igitur ratione Stobaeus praecedere diei opinato bono vel malo libidinem et metum, necedere voluptatem et aegritudinem itaque Oυτοισnon ad επιθυμίαν, φοβον. sed ad αγαθόν κακον reserendum est verbo προὶ γεισθαι eodem

επαιρεσθαι. verba unci inclusa Salmasius inserenda esse vidit, Sed mirus error permeerenti, GaiS- sordi, einet ii editiones propagatur cum nemo mali laetitia percellatur, seribendum Sse manifestum eSt: Oόσ φατον αγαθὴν παρειναι. quamquam notasse errorem sumeit, assero Andron. . recto Dυν:

Cic. Tu Se disp. IV. T la laetitia opinio resiens boni praesentis, in quo efferri rectum eSSe videatur. as, l2. ποθο δε πιθυ/u του ερ υτ ε απόντοσ. eerenius Seribi iussit Tot αρτι πονTOσ, quod Ciceronis verbis Tu se disp. IV. s. l dosiderium libido eius, qui nondum adsit, videndi Speei magis quam Veritate comprobatur. Meine e suspicatur του ρ υμενου πόντοσ, mihi quod apud Andronicum legitur retori l/ία καὶ ρ υτ α πόντοσ, maxime placet Emθυμια κατ ερωτα του μόγιοσ.as, T. cxiλοτυπίαν δε λυαγην επι τιο τερον ε' τυγχανειν. β αυτο επιθυμεi eadem

de uisione Stobaeus supra c(λο explicavit, quem dieit esse λυπην ἐπὶ τῶ τερον ἐπιτυγχανε γ, ῶν τυτο επιθυμει, αυιο d ptri qua de causa hoc, de quo disputamus loco, eerentu Scribere voluit o)ν αυτο ἐπιθυ/ιε μόνο εχειν. id autem tote inter rῆλον, ζηλοτυπία interesse ludiearunt, Og, quem Cicero Tusc. disp. IV. S, T aemnlationem dicit, aegritudo sit, ibo, quod coneupierit, alius potiatur, ipse earent, Vλοτυπία, quam ille obtrectationem dicit, aegritudo ex eo, quod alter quoque poliatur eo, quod ipse concupiverit itaque scribendum est rei τι καὶ ιερον ἐπιτυγχανειν, ν αυτο ἐ-ιθUltει, idque consit matur a Diogene VII. illuxiλοτυπίαν δε λυπηγἐπὶ τι κα αλλε, παρειναι, α καὶ αυτο ἐχει si Cobeiius, nescio an ex codicibus, locum reSiliuit), neque minus ab Andronico, qui habet: ηλοτυπία ἐστὶ λυαν ἐπ τι κα αλλοι υπαρχειν καὶηl ιν υπαρχειν, ubi legendum est /ιιν υπαρχει.

13쪽

bo, 23. τα τε αγο α παντα φ δν σπουδαίων γαι λέγουσι, καθ ο κο τον, φελουντα τινα- ῶν πλησίον καὶ αυτον, φελω γ prima Sententia quamquam ipSa per Se reeta est, quod ex Stoicorum doctrina id, quod bonum est, nisi sapienti nemini contingere potest, tamen ad proximam sententiam minime apta est qui enim inde emeitur, ut qui alteri aliquam utilitatem asserat, ipse sibi prosit sed Stoici bona communia omnium sapientium esse, omniumque intereSSe iudicabant, ut omnia ubique ex virtute atque sapientia flerent; inde esse iudieabant, primum ut qui alteri prodesset, quod nisi honesta actione fieri non potest, ipse ibi prodesset, nam ex Virilite agit eamque tenet agendo, in ita summiani bonum St , deinde ut quidquid ubique recte et Sapienter eret, id ad omnes sapientes pertineret quorum vel maxima utilita in eo eSSet poSita, ut omnia ex virtutis et sapientiae legibus agerentur. h. MadVig. ad te de n. p. 66. Plut adV. Stoie. e. 22. Stobaeus eum haud raro

amicitiae, quae eum utilitatis eanSa ineatur neque quidquam pertineat ad virtutem, si quidem amicitia est vocanda tamen boni rebus adnumeranda non St. alterum genus ab naturali asseetione illa, qua omites homines inter se conelliantiar, oritur; quae amicitia eum naturae conveniens sit, neque tamen aut ipsa virtus Sit, an eum Virtute cohaereat, inter externa bona numeratur tertium genus illi sapienti soli tribuebant verba, quibus se genu explientur, Perenius sic vertit tertium vero, secundum

quo amicus est alteri eius ipsius causa, inter animi bona ponunt quamquam verba ista riν περι αυτον φιλίαν, καθ ὴν φίλο εαῖ τ υν πελα ita interpretari debeo amicitia, quae ipsum Spectat vel qua ipsa tenetur), Seeundum quam iniens est aliis iure igitur Meinet e frendit in plurali

numero των πελασ, cum praecedat i Tor moleStiu etiam sero totius Sententiae obseuritatem; nam

14쪽

verba uncis inclusa poStquam Reerenius primus nSeruit, ab eo receperunt Gaissordus et Meine e Stoici cum a bono ipso Sive virtute posseSSionem boni, quaeque inde manant, actione honestas sive Sintum et motum virtus aptum distinguerent, bonum /ρειο voearunt, alterum genu α ρεχ εον, atque eandem distinctionem eum transferrent in singula boni genera, sortitudinem dixerunt esse 'Op εγετον, habere sortitudinem 'ομενετεον. h. Diog. VII. I 26. demque interesse iudicarunt interjουλγητο et si Diτεον, Πρεκτον, ορεκτεον. qua in re illos nee grammaticas lege nec communem dieendi usum seculos esse constat, sed ClirySippuS, a quo haec omnia pro laeta sunt, saepe tamquam novorum verborum artisex vituperatur, nec minu ille ex Suo arbitrio inter /ρετον, ληπτον, inter dεiσθαι ενδεισθαι(Plut adv. t. c. o discrimen con Siliuit itaque ιρετ rerum pSarum Sunt, αιρεῖε earum rerum, quae dicuntur de quodam aut quibuSdam, quae κατηγορristαια appellani, velut habere Sapientiam, tiiustitia. esr Cie. TVSe disp. IV. s. i. iam illi quamquam bonii ipsum esse voluerunt ne bi ni

ἀφ ου υφελου εθα, πήγ/i χcωρα εχον, actiones autem honestas et posseSSionem Virtutis dixerunt esse καθ ο ώφελουμ εθα p. 28, o), tamen aetiones et possessionem boni, eum bono pS opponerent, proprie voearunt ωφελη/ιαῖα. Siob. p. do 28 αιρειον κεν εIναι ἀγαθον το παν, αιρετεον δε ωφελ si 'αν ο θε Πρεiται παρα το ἔχει το ἀγαθον. Cie de n. III. Io, 33. Ego adsentior Diogeni, qui bonum definierit id, quod esset natura absolutum id autem sequens illud etiam, quod prodesset, sφελημα enim appellemus, motum aut statum e natura absoluto. prodesSe enim dixerunt idem esse atque honeste se habere et agere. Siob. I, 25 ιναι γαρ οcoφελεὶν σχειν και ἀρετ=ην, καὶ το ψ)φελεiσθαι κενεισθαι και ἀρετγην. d. 5 2T. ela Diog. VII. lod qua de causa depελ stαῖ illa, quippe quae taetriγορris/αT Sint vocantur 'αρακείμενατο, ἀγαθ' , Sive μετεχοντα του ἀγαθοί. Stob. 56, 1 τά τε παρακείμενα τοi ἀγαθοἷσ, περεσιi ων χρή, βφελ φιατ ονῖα, μονοι τοι σπουδαίο/ συμβαίνειν. h. Diog. VII. Da. Iam si revertimur ad verba a Beerenio inserta, deesse apparet subiectum, quo pertineat ιρετε τε καὶ βουλriete eet. nam κατηγορή/ ατ οντα, παρακε Πενα ἀγαθοt attribui locum tenent, ut ipsum participium οντ ostendit itaque inserendum ludico καὶ ἀποδεκτα τα ἀγαθά, τα coepελγημα τα

a librorum Seriptura nimis recedere iure vituperat locum sic restituit, ui propoSllimVS, quamquam verba καταγυιουσαν ἐπιστασία ipsi eam offensiouem habere videntur, ui dubitet an plurali επιστασίασ

15쪽

praestet mihi hoc κατανεs Oυσαν επιστ&σία non satis ad rem pertinere videtur, qua de ausa scribendum iudico κατανOstor Sive καῖα νομον ουσαν 'ιστασίαν, nam iusta dominatio sola

εχ ροσ. in eodicibus est Erε π άντεσ. ab eo reniora adiectum est duobus argumentis Stobaeus utitur, ut homine improbo deis esse inimicos ostendat, prinium quod tota vita a dii discrepant, quod quidem eum praecedentibus Verbis iam exposuerit, iis dici oν/jσι δε - διο τερ - χθρο εστιν roncludit, deinde quod, qui ni fine contrarius sit, eum sibi nimirum esse iudicat, improbi autem diis contrarii sunt quo ei rea eri non poteSt, ut altera argumentatio alteri conclusioni per 'ε subneelatur. Scribendum est potius Tu ει Παιτε eet. nam plurimae arguimentationes in hac Stobae dissertas iupeula per es inter Se coniunguntur, neque raro hoc es librariorum neglegentia in redi eorruptum est. eli. p. 3b, 23 ετ δε ἐγουσι 'χχντα φ λον ιαίνεσθαι. 3T 26 ετ δε τῶν γαθ si cet. , utroque loe in codicibis est 'εί.

16쪽

τ ῶν νύ περοχαὶ οντρυν περ δε του σοφιστευσε ν και α' σοφιστεία ευ-ορησειν χρὶ ματιονdιεστησαν σι α τε2 α ρε σε υ κατα το ση/ ιαινό/ιενον. Meineke codieum Seripturam retinuit, nisi quod in illis μοναρχικοU St. Beerenius Seripsit: καθ' ον αυτο ο βασιλευει καὶ 3 mrcyρχικῶσχρr μαῖων ευπορὶ σε I. e. quatenus rex regiis quοque divitiis abundabit; qui quantopere a veritate abhorruerit, neminem fugit nam tote ut tria vitae genera, βασύικον πολ κον ' στ λυονικον, maxime probabant, ita re potiSSimum ratione quaeStu lioneSte faciendi agnoverunt. nam sapiens autila, ut vel ipSe regnet vel eum regibus Vivat iisque inserviat, aut administranda re publiea aut litteras

βασιλ8 και στρατευσεται μεῖα βασιλεcta l. e. quod iobaeu dieit, sιοναρχικ υν χρηματ υνευποργησει. quod Vero Meineke SuSpicatur ante 'ερι δἐ ου σοφιστευσει excidisse ieriti generis quaestus aciendi commemorationem, velut τρίιον ιον α' ιγῆ ἐπιστristi g, Dion assentior; nam tertium illud genus, ut Plutarchus docet, eS α' ιῆ σοφιστεία χρ(Amτι v οσ, quo de genere ita disputat Stobaeus, ut continuo Stoieorum diversa de eo Sententias exponat neglecta ea, quam instituerat, orationis forma Tονθε - δευτερον δε.

ψεσθαι τον σπουdαιον αδικητικω μεντοιγε τινα αυτ προσφερεσθαι καὶ βριστικωσ καὶ κατα τουτο δικαιομραγειν, 'ροσθε ιο ιη δ ἐν τυχουσαν δικίαν εIναι γην βριν, αλλα καταισχυνουσαν καὶ βριστικri ουσαν. περίπτcoιον δ' υπαρχεινbet extrema verba perperam intellexit Beerenius, qui vertit verum o sic innocuum osso sapientem, ne cadero in ipsum contumeliam alios potius dedecorantem, qui eam inforant nam seribendum Reerenius iudicat αλλον καταισχυνουσαν τον βριστικόν οντα. at cum contumelia (υβρισ) sit iniuria obtrectans, duabus de causis Stoici sapientem iudiearunt ab ea vaeare, primum quod omnino iniuria vaeat(μήτε δ' αdικεὶσθαι μητε βλαπτεσθαι καὶ κατα τουτο δικαιοπραγεir), deinde quod non quaelibet iniuria eontumelia est, sed solum iniuria obtrectans obtrectari autem Sapientis dignitati non potest, quippe qui in se ipso habeat omnem honestatem et virtutem divinam scribendum igitur' η την τυχουσαν ἀδικίαν, nam h τυχουσα die pro quaelibet exemplis probare non opus St. - Eandem Senientiam sua ratione iustus exposuit Seneca dial. . . Gu, T. cp ιεν δ' τι κα πολιτευεσθαι κατα τον προηγουμενον λογον οἷον ἐστι. iri πολιτευεσθαι δε, αν τι . . . καὶ ιαλιστα μγ δἐ ooφελειν μελλὶ την πατριδα. lacunam recte indicavit Beerenius, secutus est Meineve. at equidem nihil excidisse suspleor nisi eo ac respicias velim Diog. Vt i 2 πολιτευεσθαι φασι τον σοφον, αν ιή τι κcoliari, φη σι ρυσιππο ἐναρ υτ ο περὶ OP atque hanc quas solemnem sui3Se Stoicorum formulam testatur Seneea lat. VIII. 3, 2 Zeno ait accedet ad rem publicam, nisi si quid impedierit. 65, 26. γίγνεσθαι δἐ κα διαλεληθοι τινα σοφον νομίηουσι καῖα του πριωTOυ χρονουσ,ουιε ρεγομενον τινο ουτε νομίζειν βουλο/μενον εν τινι ιυν ἐν β βουλεσθαι εἰδικέων

17쪽

(eodd. δικ υν ο-α, δια τό μγ κρίνειν τι αυτυ παρεbm cs χρή etiam hunc locum prorsus non intellexit,eereuius qui vertit primis quoque temporibus occultum quondam sapientem exstitisso credunt, qui nec omnino expotoro aliquid, ne in singulis vitas condicionibus expotondum aliquid statueret, quod sibi aliquid eorum, quibus indigeret, deesse negaret rectiora docuerunt Rilter hist phil. III. 6sT Zelle hist. phil. III. 235. nam adeo paulatim Stoici prosectum in sapientiasseri dicunt ut qui modo sapiens laetus Sit, esse e Sapientem et habere virtutem initio ipse ignoret Plut .adv. Stoie. e. s. atque eum a multi Saepe Vituperarentur Stoici, quod, qui nihil ignorare neque de ulla re salso iudicaret, eum statuerent ignorare habere se quod optimum esset, et de se ipsum salso iudieare, in medio hoc statu - διαληψιν vocat Stobaeus ib. I. 3 - tam diu Sapientem inesse dixerunt, dum ipse nihil expeteret nec credere vellet eSSe e Sapientem itaque peculiarem voluntatis condicionem huic sapienti attribuunt, quippe qui non iudicet adeSS Sibi quod deceat , χρη l. e. virtutem nam ubi aliquid expetit, non potest non intellegere, quantopere Sila voluntas ab insipientium eupiditate abhorrent, et ubi de se ipse iudicium lacit, perperam iudieare non potest. Itaque Seribendum puto , τινι των ἐν τυ, βου-

18쪽

Sec. Ηom. l. XXI. b. Aeneae fuga narretur Sec. Virg. Aen. II. 2 a Roma bis domina terrarum.

b. uibus virtutibus Pericles fuerit insignitus 3 Exitus belli Peloponnesiae non minus victoribus quam vieiis fatalis. Esau urarbeit . d a. Alliensis et Chaeroneensis dies atri. b. uam mobilis sit aura popularis demonstretur exemplis Coriolani, Camilli, M. Manlii. Explicetur caussa Verrina omSinter o ouo iure dixerit Cicero post annibalis mortem nullum graviorem hostem populo Romano exstitisse quam Mithridatem et Multo plura in Augusto laudanda quam vituperanda esse ostenditur. 8 Recte Themistoclem Thucydides enset de rebus instantibus Verissime iudicasse, de suturis callidissime coniecisse Esau uratheit . s ouo iure Cicero glorietur se defendisse . Roscium Amerinum eontra L. Sullae dominantis opes. Augset si Rugivei liber hie privatsectiire de Nede r. S. Roscio Amerino. lo a Laudatur C. Claudius Nero propter victoriam ad Metaurum reportatam. b. uid virtus

19쪽

maren o silente i De conlitratione Belgarum a Caesare oppreSSa explicetur Caes. b. g. II l-ll.32 Caesar legionem . Ciceronis, quae Nerulorum oppugnatione sortisSime sustinuerat, collaudat. 3 De Aeneae eum arpyl congressu Esau uxarheit . di narretur pugna ad Plataeas commissa Sec. erodot. l. IX. 5 Enarretur bellum Saguntinum See. Liv. XXI. -is. 6 Aristides quantum de patria meritus sit. et Enarretur Cimonis vita Esau urarbeli'.

20쪽

Tertia.