Ad oraculum Johanneum De logōi inscriptum, præside C.S. Schurzfleischio, ... disputabit m. Georgius Henricus Götze, Lipsiensis. In auditorio maiori eid. sextil

11쪽

sistendi λόγου mentionem secit, apud Eusebium in a ueti libro de praep. Evang. ubi λογον si immis sacratissimisque verbis describit,quod non dubito, eum didicisse in AEgypto, in qua vixit, & Alexandriam principem regionis urbem , Platonicorum doctrina & ingeniis affluentem , studiis suis nobilitavit. Extat locus in libro de sacrificiis Abelis & Caini,quo tradit,

Deum του λογου το πῆν αγιι μενον. Alibi etiam τον να 'ον κοσμον θεῶ λόγον nominat: Angelos, quod sciam, ita non vocat, etsi apud Eusebium λογον dicit τῶν ἀγγελων πρεσοῦ υ τατον κνὶ ἀρχάγγελον, quem itidem non cir cum riptae dignitatis nomine declarat, ac Dei filium vocat.

VI. Non idem sensit ac docuit D phus,

quippe qui a doctrina Platonicoaum alienus, ad studium consectandi allegorias nequic - vam deflexit,& plano satis aequabilique or tionis genere volumina sua condidit: tantum abest , ut quicquam de Vetboplatonico adderet , ut quoque nihil de eo in medium afferret.

V Diversa isti Josephi secta, & nihil communie

12쪽

habuit cum sormulis platonicis, quales in sta gmento, quod Josephi nomen praeseri, conspiciuntur. Cujus scriptor laudat Platonem, Gjusque amplectitur sententiam,&quaedam tra- . . dii religionis nostrae momenta,atq; eops e pro- dit se Christianum. Atqui Plato nihil tale perspectum habuit , quod continet sanctissima doctrinae salutaris capita de sinu Abrahae, &: - corporibus a morte excitandis,judicioq; Chri sti sistendis. Nusquam ab eo enuncianturi αναοῦ τις ἐν ουρανῶ , κολπ Αἔραάμ , δίκαιοι ἄλκοι ενωπιον του θεου λόγου ot τ', qVae non congruunt cum dictione Platonis, & aliena sunt ab ejus disciplina & commen' latione. Neque vero hoc eo pertinet,ut con

. vollatur veritas perlochae Josephi de Christo allatae, cujus longe diveri' et it rati. ecῆs'

ri potesat zi Iasi Orico tam circunfip C O atque

a curato', etsi res lia ab animo & v*luntate ejus dissidebat. Vll. Inis patres Ignatius, Ioannis auditor ac discipulus,naturam Verbi subsistentis non inaniter & solide expoliuit,atque una men-

13쪽

& vollantatis cum magistro consensione, vel bis quamlibet mutatis, descripsit, qui m λίγο ε

σιωσην, expressit, quem alioqui rerum divinarum interpretes λογον υπά ξεως nomii reconfvξrunt. Quo sane modo λογον ρητον exclusit, & veram stabilemque υποςατιν Ver , bo, ab Joanne descripto, vindicavit. Mox nominavit ουσίαν γεννη ', atque eopse vocabulo designavit naturam charactere subsisten, di definitam, quae est ante aetates & tempora, ac semper eadem immutabilisque manet, & ab omni aeternitate existit, per ineffabilem atque aeternam a Deo patre generationem. In quo proposito insistit Ignatius, & multis ac divinitatem probantibus elogiis, scribere pertendit

gnestos, quae verum a que inuut a mn usus Antistitis monumentum,

14쪽

bulis prorsus delenda esse, projecta audacia, ac profligata impudentia censuerunt.Quos consutavit Epiphanius haeres XXXI. Illud autem ex Epiphanio recordari no possum,quod Evangelium Joannis ἀλαθετον appellarint,perinde ac existimavit Daniel Heliasius, ea de causea Jo. Crojo castigatus, o . satr. partiri cap. XVII XI. Facessant Iliones, quos Valentinus ab excessu Ignatii confinxit, Joannisque Uttam gelium ex Hesiodi fabulis, quas Theogonia continet, & Pythagorae Platonisque commentis, sutili juxta & impia ratiocinatione deduxit, atque ex Bythi&Siges conjugio haec monstra

processisse contendit. V. ore ii a tersius haereses lib. I. Tertul anim in libro a . Valentinianos, ta Epiphanius haeres L Ignatius quidem in epistola jam, adducta meminite

σιγῆς, sed non aliter, quam qVatenus nomine communi effertur. Quo argumento indicat aeternitatem Verbi,quippe quod non praecessit silentium , neque a silentio processit, ut verba cetera Omnia procedunt & exeunt, quae

ore proseruntur. Altum hic de fige Valenti.

15쪽

ni flentium est, neque illud vocabulum ad tatiem Tonum Valentini spectat, sed recepta dccommuni significatione nitum notat. Congruit hoc cum doctrina Valentini , qui non Sigeia , sed νῆν dcom visis genitores λογου mendaci ore proferebat. Ne dicam, quod Sige jamdiu ante Valentini tempora etiam hoc singulari& definito nomine cognita, atq; ad significandam Byti o traducta fuerit, uctore Gregorio Theologo, in Oratione XXIII. Utram vero in partem accipias, nihil de auctoritate superioris epistolae detrahetur quam vindicant D. Peason, Nat. Alexander Stephanus is Mone, aliis X. Iuninus in Platonis & poetarum veis

terum lectione insigniter versatus , multa in hanc rem egregia atque observatu digna tradidit, quae excerpere nimis longum sit, atque hoc incepto alienum. Illud vero non omiserim,

quod hostibus veritatem Verbi negantibus,&more suo convitium facientibus, ignorantiam stuporemque objecerit, qui recordari B i de-

16쪽

debuissent, magisttos ipserum confinxisse in

terpretem nunciumque a Deo missiam, λογον παρά θεῶ άγγελτικον, quem Hermen & Me curium celebrarunt: non habere ergo, cur crimini dent Christianis, coelesti disciplina imbutis, quum Verbum Dei aeternum asserant, secus atq; ipsi vinculis superstitionum impediti opinentur. in Apologia II. pro Christianis. Sufficere tamen istis abunde coarguendis poterat exemplum Platonis, qui durn in Egypto commoratus est studio veritatis perquirenda: a census, in Mosis & divinorum vatum monumenta incidit, atque hinc sublimem & reconditam illam de Verbo subsistente Si sempiterno doctrinam cognovit, atque ad posteros si holae suae sectatores & alumnos propagavit. V D stimuin paraenetico laudato. Nihil nunc addam de nutu Jovis Saturni , quippe quo non verbum, sed Dei providentiam significari con .stat, apud Homerum Iliad. α. III. XI. Eandem Verbi divinitatem magni Dnimi sanctimonia & pietate docuit A thenago - - . ra ν

17쪽

ras, atque in hoc religionis capite prorsus cum Justino consensiit, adeo ut in utroque &styli&virtutis doctrinaeque similitudinem conspiciamus. νῆς , λου , σοφία, υ γ τῶ πατρὰς mi ἀπορροια, verba ejus sunt, quibus verbum . nominatae veneratur,& argumento φῆς - ἐριοτητ δε aperte satis μίαν θεοτητα evincit. in legatione pro Christianis , am direxit ad Marcum Antoninum Aurelium , atqete ad AE it Aurelium Commodum, Patrem Filium I Augustos, Xll. origenes quidem se impiscat saepe, & in explicatione varius est,figurasque consectatur, sed quum tandem a cortice in medullam penetrat, recte concludit,& asserit Verbi divinitatem. Nec obscurὸ,sed palam & claris apertisque vocabulis, τὸ is ἀρχῆ de aeternitate explicat, nostramque de hac dictio- . ne sententiam probat. προ παντος χρόνου κή, is Q ην ὀ λογο- , o λου ην πρὸς τον θεον. in explanationibus in D. crinem. Jam ante Origenem sic exponi

18쪽

i Athenagoras, & ς ουκ QE ς οντας , negat esse ab aeternitate, quales sunt Dii γ νο- . με i, sive λήγομεν de quibus agit Theodoretus in permone II. de Principio, G se . . lim de Arielis. Magnum sane hic monentum habet, quod Joannes divina auctoritate scri ην, non εγενετο : illud est τῆ φυ σοιοντο θεῶ, & του γίνεο s directo repugnat, . apud Origenem ae L Hoc est θεῶ καλουμενου ,& improprie dicti, qui tantum est γινομιενο & fit constituiturque suffragio, aut muni officio Deum. quodammodo reseri

indicat, ac necessario inseri, το λὶ tri του παJo. In quo suffragatur Origeni Enr sostomus, & eadem significatione explanat, in homilia IV. V. i. Ian. I. ωσπερ Γν το εν - κῆ ην ὀ λο -- , το άίλον-άτω το, ἔ-

μιν is φηνεν. In eandem sententiam supe-XIII. Ergo indubitatum aeteri

19쪽

apte congruentei ive exponunt, το εν άρχη, per το ἄνωθεν, ut Epiphariim haer. xxx IV. . contra Theodotianos. Nam ανωθεν ἐκειν,

non est proprie & per se vidis ειν . Sensu

tamen congruit ,& siumma religionis conspiratione aeternitatem Verbi alias ingeminat,reverenterq; agnoscit. Hinc scribit in haeresi x LII. contra Sabellianos. ωος At τε mών , λὶ επιποςα-- , - πατρος εν άληθείη γεγεννημενί- άνδε c ρονους. Agno scit filium συν ιλον mus συνυπαρχοντα

ποι , & contra. divinitatis Verbi hostes acriter disputat atque constanter. Non discessit ab hac sententia Theodoretus, qui nihil non egit, ut Platonis, quae huc faciunt,testimonia afferret, in berm. ii. de principio serm. Πι de Angelio , perm. VI. de providentia Dei , ubi

ἀναρχον, σχρονον , προφωνιον dixit Verbum. Eadem Nolano Panopolitano mens fuit , qui operam industriamque eo contulit , ut in gra,

20쪽

gravi & apto versu exprimeret Ioannis sensum, par bras. cap. I. ἄχρον ἐν,- το εν ἀρρητου λογομα , ἰσοφυse γεν τῆρ Θ ὀριηλκῖ , ω- άριητωρ. A quo re cessit exercitator Heliasius, & aliam interpretandi rationem tenuit, exercitat. Acr. lib. IV. cap. I. Hugo Grotius pariter deflexit,ratus hoc caput, quo Moses primas rerum conditarum origines recensuit, ex asse hic congruere oraculo Johanneo, in annot. ad h. l. Hunc

non pridem secutus est Ioannes Lightsootus in hor. Hur. in Dan. h. L Sed qui cogitatione & industria acriori in expositionem . incumbunt , iaci erroris causam animadvertunt. Utrisque repugnat Theophilus in lib. I. ad Autol cumis inter poetas Latinos etiam ClaudianusMamertinus,presbyterViennensis, qui sub Zenone Augusto vixit, incarm. contra poetas vanos.Sed finem facio,& commentationem hanc concludo scito atque sententiola