Sanctissimo Domino Nostro Clementi XIII. Pontif. Opt. Max.

11쪽

s maxime dedecent Ministros Christi.

Etenim cum Pontificiis Constitutio. nibus ac Regiis Schedulis in medium productis, nimis ab Episcopali urisdi-

elione urgeri sentiunt; tunc quidem ho- inities Relrgiosi terrorem nobis incutere, M omnia in transversum agere tentant , nam in suae ipsorum causae desperationem adducti ob perspicuam ratiuncula rum, quas contia proferre siueverunt, ineficaciam , furore quodam correpti, acerbe porrectis libellis minantur, desese tutos e insimul omnes insularum Paro- chias, d absque Sacerdote, Altarii pulos relicturos. Quam desertionem eo insolentius nobis obiectant, quo certo esti certius, par in eventu eam aliquando exequi optimos Vineae Domin merce - rarios, & tentasse, & ςpisse. En, EA

IISSlME PATER, quem ad nem iese

effrenata iactet Regularium audacia' Atque huius generis argumentis admodum torquent nos, quo a re proposita dc sistamus, propter Clericorum inopiam, quam

an praesens hi Fratres nostri Episcopi pa-

iiuntur.

Constat igitur Philippinarum parochos

Regulares suam ab Epit copi quoad ui- Inarum regimen exemptionem haud ponse defendere, nisi vi,in minis C dsi ex arborum fructu earum natur genus dig sci debet, patet iam quo Religionis spiritu regantur 1 Regulares cum flocci eos tacere intueamur bonum commune Reipublicae, horum Populorum fidem, totque 'nimarum salutem , quibus omnibus non duri

12쪽

dubitant anteponere propriae 1tae commoditatem ει omnimodam a legibus Ec-cksiasticis agendi libertatem. Nec tamen malarum artium , quibus pro hac re abundant, hic finis Abysius abyssum invocat, atque incredib1le videtur ouεntum laborent, ut novas crimis Ibus norme illud crimen adaugeant.

Optime Viri callidi norunt, quam esset ipsorum nomini, . instituto ignominiosum, si vulgus intelligeret, eos non alia de causa velle deserere ad ministrati nem populorum, quibus praesunt, quam unius iurisdictionis Episcopalis odio acti: quare, ut quo pollent dolo, hanc infamiae notam a se pellant, Iurisdictioni ctius Episcopali apud gentes lia omnem causam malorum adtribuunt, quae ipsissima Regularium malitia sequerentur, si in pra-xim reduceretur Enim ver quid satig mur Nonne hi ex illis sunt, qui dicunt

bonu malum,ac malum bonum, vanil qui protervi, tumidi, seipsos amantes, inobedientes Praepositis Ecclesiae Dei, v luptatum amatore magis quam Dei, habentes quidem speciem pietatis virtutem autem eius abnegantes, quos vitare nos Paulus monet Nam quaenam sunt illa mala, quae passim praenuntiantur, si statuatvr Episcopalis Iurisdictio Nempe, deiectio Regularium Parochorum, qui propterea desererent omnes Populas indeque solitudo Ecclesiarum, harumque gentium, o fidei desolatio. Verum quid iniurioitus excogitari unquam potuit in Spiritum Sanctum, qui

13쪽

6 posuit Episcopos regere Ecclesiam Dei quam adquisivit sanguine suo Quid in .

solentius in Sanctam ridentinam Syno dum, quae a Spiritu sancto edocta decrevit, ut Regulares Parochi immediat8

sub in Episcoporum iurisdictioni Quid audacius in Summum Pontificem, niversalis Ecclesiae caput, qui multoties ita esse debere declaravit, 3 iussit Quid scelestius in ipsum Dominum nostrum Regem Catholicum, qui pluries etiam tu ta edis Apostolicae statuta id fieri pN- cepit Etenim si ex eo lutis dictionis Episcopalis usu, non potius ex pravitate Regularium, tot tamque perniciosissima mala evenite possent; nonne admodum eo

tralia statuissent Ipsi, ipsi certe Parochi

Regulares tunc casus Templum Dei eve terent, in cuius ςdificationem, non vero

in destruetionem constituti sunt Episcopi, quibus adiuvare potius deberent, de non iis persecutionibus facere eos gemere sub onereciant Ministerii, cum pervigilent supra gregem Dominicum, eosdemque

Parochos quas rationem pro utrorumque animabus Deo redditura.

Ecquidem constat, Episcoporum esse, oves supremi Pastolis Chr1sti pascere ac de optimis Ministris vilia suae Dioece. sis providere, omnique etiam cura vigilare super his, ne dormiant, sed magna solicitudine studeant adimplere sui opus Ministerii. Parochorum vero, etiam e gularium praeter ea hest, quoad Animarum curam subiacere Episcopis, quorum Ecclesiis praesunt. Si autem Parochi, C a olfi.

14쪽

officii sui immemores, insurgant adversus proprium Episcopum, eique Baculura Pastorale e manibus detrahant; tunc certe de ordine Hierarchico divinitus initituto, actum erit. Quodsi Episcopus, hac conspecta divini ordinis verilone, O motus 5 coactus , fele iterum erigereloboret, ac illud Episcopatus 1esigne, sibi

ereptum, recuperare ex adverto autem

obsient Parochi, atque in corde suo dicentes, non est Deus, qui cogere nos possit, deserant Populos, notissimoque, cum Ecclesiarum damno iugam arripiant; utrorum quis peccaverit Epii copus e , qui honorem 6ei viventis zelans, studeret ab ipso, pro animarum bono regimine , constituta, sed nihilominus eversa, in suas quaeque sedes restituere an potius Paroise hi, qui superbia quadam elati Episcopo contraciicerent, divinisque, chumanis iu- ribus spretis, Sanctitarium Magni Dei sus

deque verterent

Atque ex his, BEATlSSlME PATER, dignosci poterit, quibus cum hominibus

agamus Cum cias cilicet , crat in rebus huius momenti norunt mutare quadrata rotundis, d cum iis, qui cum primum vi- , Cum bonum posuerint, postea inebriati,

tunc id quod deterius et cogitant. Pro. secto haud potest negari, Regulares innium primos ad has insulas adpulisse, quo Iesu Christi Evangeli gentibus idololatris

annuntiarent , quibus laborantibus huic Ecclesiae fundamenta iacta sunt. Itaque primum vinum, bonum posuerunt Mulcitudiis se autem credentium oecuis temporis a. M

15쪽

cta gloriati sunt in laboribus suis, cum

gloriari eos non oporteret, nisi in Cruce Domini Nostri Jesu.Christi, ac separatim, independenter ab huius glegis Pastore operari concupiverunt; unde ludore Iabo rum suorum inebriati, magno fuerunt impedimento ad stabiliendam Ecclesiae Sanctae disciplinam, quae unanimi cierum Patrum sententia, fidel1s est cuilodia, veluti anima regiminis animarum ita . que abierunt in vias suas, ut nulli huius Ecclesiae Epis cpo subiecti viverent quod quidem ut siequerentur, id quod deterius ei cogitarunt nempe minas,in vim Episcopis, desertionemque omnium Parochiarum, si iuxta ea quae in Ecclesia constituta sunt visitare eos vellent, reliquum

iurisdictionis Episcopalis erga ipsos e

xercere.

sam vero suprema haec sunt cuiusdam desperationis, in quae erumpinὶt ad vitandam iurisdictionem Episcopalem. Sed prius aciis mitioribus armis adgrediuntur, quibus bonum nostrae caulae finem avertant, ad idque viam sibi parare consueverunt plurium cavillationum copia instructi Quippe rem uindique circunspiciunt, si aliquid inane inveniant, quod iatim obiiciant, ut causam hanc passim uia pendi gaudeant,' ne hoc moco unquam,ccidat, ut Rescripta Pontificia,' Sacra Tridentina Synodus obterventur. Igitur privilegia ad libitum construunt, addunt, amplificant. Eorum autem evocationes testringunt,deprimunt, ac qualibet de causa reiiciunt. Miriades fallaciarum semper

16쪽

consectantur, quarum multitudine tem me- ridiana luce clariotem obnubilent, obse rent, coniunciant. Et cum res haec siit maximo periculo animarum saluti; n1hilomi- Ilias igit modo vivere apparent,qui vel taliai cogitant, vel iam defunctorum cogitatis utuntur. Quae quidem spe nobiscum mirabundi reputantes, multum sane doluimus, cum animaovertimus quam longe lateque per mortalium animas grassata iit peltis illa morum veritatis 3 sanae doctrinae Trobabilismus; cuius praesidio si circa alia homines subtilissimi se muniunt, praecipue circa hanc rem. Nam cum decretum Concilii Tridentini super iurisdietione Episcoporum in

Patochos Regulares, sit toties a Sede Ap stolica innovatum , repetitum : cum millies etiam executioni demandari oportere a Domino Rege sit praescriptuiri: cum Privilegia, quae adlegantur a Regu- Iaribus, nulla in rerum natura sint, quippe spissime revocata cum denique causa iam fit nua sit, sed tamen nondum fini tus error. Etenim in re indubia. q. incomcussa, adhuc scutire volunt plurimi Regularium, qui desideriis suis, d. non potius veritati consulentes, satagunt invelligare ratiunculas adversus clarissima statuta, Sc leges, ut faveant cum animaruna

discrimine propriae ipsorum libertati,

exemptioni.

Mira nobis opponunt, mira loquuntur, mira etiam scit pluriunt. Eorum quidam non dubitant asse ere, nullam esse vim

Constitutionum Apostolicarum, a quibussia

17쪽

8 sua esse revocata privilegia , dicimus; quia, inquiunt, praescriptum est iam de Iurisdictione Episcopali. Alii aliter id

apsum adfirmant, oppugnantes, ei modi sua Privilegia, natura sua esse irrevocabi ita Alii revocari posse concedunt 1ed re , Oeata esse negant, ob vitia quae Constitutionibus ill1 Pontificiis inurere solent. Alii denique revocata fortasse concedent, sed in praxim reduci debere negabunt, cum id reputent inconveniens ipsorum fragilitati, quae sustinere forsan non poterit immensum illius iurisdictionis onus.

Quae cum mira, Minaudita sint, non desunt tamen unicuique horum suae sententiae Patroni ex ipsis Regularibus, quorum huiusce generis scripta iis prodigiis, portentis referta sunt, quos Patronos suspicium tanquam insignes in cclesia Doctores,ic quaedam sapientiae oracula, eosque propterea plurisastimant quam 1p- .sos Concilii Tridentini Patres, . quam Oraculum Ecclesiae Universalis. Atque omnia haec adeo sunt vera, ut horum causa in vasum sudaverit hucusque Roma cudendo tot statuta adversus prς dicta Regularium Privilegia & nisi remedia huic tanto malo adplicentur, qui suturum sperandum est nobri e tanta obloquendi opinandi illorum licentia super Constitutionibus Apostolicis Pro

secto nihil, nisi ut crescant,' in miserandam Ecclisiasticae auctoritatis perniciem quotidie maius robur accipiant gravissima illa damna, quae Innocentio X. Ρontifici Maximo indicavit Venerabili Episse

18쪽

ma ad illum Epiitola in qua cum dixisset,

nocentassimum elle dignitati Sedis Apost licae libeium illum modum interpretandi

Apostolicas onititutiones, & Privilegia,

debuitatur, o quod ellarium est, omnes penea ede μὴ ι is conjiiιutiones, quae quotι die magno sipublicae chrismanae commodo flainguuntur, o di νulganrur, ad inanem, o anam, umbratilam Iegumjormam rediguntur. Nishil hoc verius, ac nihil quoque aemedio dignius.

Proinde nihil selicius Ecclesiae Catholicae hac tempestate accidere poterat , ouam ut nocentissima haec germina P

babili;mi penitus abscinderentin .Quid vero, quod hoc quotidie fieri speractius Εκ- perimur enim sanam doctrinam in Christiana Republica novas m dies vires a cipere Albescere zizania intuemur. Prope esse statem conspicimus. Vnde illi tot malorum radici perniciosissimae iam iam adpositam securim videmus. Vtinam quod Deo optimo Maximo precamur; Vn1- versalis Ecclesiae clavum tenente Summo Pontifice CLEMENTE III. e medio agri Dominici haec Zizan1 eradicentur,ac lubtanto Ecclesiasticae disciplinae, lanaeque Doctrinae Vindice illatum semina prava rum Doctria arum diris devoveantur. Quod quidem opus sane iduum sed tantum Pontificeri res ista quaelit, cui assequendae

19쪽

da ceri non deerufi validissimi coope

ratores.

Quoad nos vero attinet, etsi virium nostrarum debilitatem non igsolemus, cminimi propterea omnium simus Esisse

coporum, curabimus tamen ne in vacuum

omnino laboremus. Ager, qui Obs Ob- tigit colendus, Zizaniarum s scut dissimus, ac undequaque spinis it consitus quibus malis ut pro rerum necessitate aliquo modo mederemur, bonum semen seminare statim studuimus Ac praecipue curas In 'tendimus, ut Seminarium Eccleuallicum institueremus, in quo boni, strenuique crati ad animarum curationem tormmentur, ac cuius subsidio latui possit Ecclesiastica Disciplina. Cui operi utilissimo licet perficiendo non nobis suppetat, spem vero satis bonam habemus, Domi dum Regem nobis adiuturum. Nam illud est CAROLIlli Hispaniarum Regis Catholici pene divinum cor ut cum nequeat nisi benefa re, nobilissima quoque Ius stu- dia in id praeserti in dirigutur ut quemadmodum Respublica, ita etiam Ecclesia optimos habeat Ministros. Profecto videtur genere Sacerdotali electus ad res divi.

nas curandas, Ecclasiarum bono providendum ac earum felicitatem promovendam, 'Quo regnante missime confidimus, hanc

Philippinarum Ecclesiam, quoad regimen, Docti ream , disciplicam , fide a etia ramagna incrementa habituram. Verum Interea ob immensum quo a Uumtis a Regia maristia luin, musta ab his, Regularibus patimur, qui cum nest Et proo

20쪽

prio Epiiscopo subesse quoad curam Anim,

Ium fgre etiam ferunt Seminari institutionem , in quo Clericorum op Iam non mediocrem intuentur, fatis idoneam ad PD, Iochias administrandas, praeter plures a-

lios, qui ad normam ibi statutam facti, M sermati, exierunt postea ad Parochi munus Iecti, cui plene profecto satisfaciunt. Hinc

ergo inviolae,obmurmurationes,detractiones, quibus non verentur tam nos, qua Ostrum Clerum apud gentes distamare, d mos circumcursantes secularium,' quae non oporret loquentes, imo quae nec licent, cum non niti scandala pariat In destru-ictionem huius tenerrimae adhuc Ecclelsae. Itaque undique nos premunt potentia dc dolo, calumniis, d pravis machinationibus. Sed undique etiam premimus Onsantia,' veritate, patientia, c amore,

semper parati ad vitam prius mulorum irae tradendam, quam Ecclesiae statuta, sed is voliolicae iuga, dc Baculum Pallo. rate prodamus. Ad id certe, praeter alia stimulosi bis ac movet invictissimum Venerabilis

ta occasione, in nostra excidit calamus, ut

VESTRAE BEATITUDINI quamdam status nostrae Ecclesiae ideam exhiberemus. Capita inveterati damni solummodo indicavimus, sicuti, laborum, quos pro medicina adponenda perferimus. Verum

quae insignis ille piscopus pertulit pro

Ecclesii altica reformatione prccuranda, maxime olantur nos, animosque nobis sa-ciunt od squalia quoque, si Deo Ita placuerita