Sanctissimi domini nostri Pii divina providentia Papae 9. epistola encyclica ad omnes patriarchas, primates archiepiscopos, et episcopos

1쪽

Qui pluribus iam abhinc annis una Vobiscum, Vcne

rabiles Fratres, episcopalo munus plenum laboris, plenum sollicitudinis pro viribus obire, ac Dominici gregis partem

curae Nostrae commissam pascero nitebamur in montibus Israel, in rivis et pascuis uberrimis, ecce ob mortem cla

rissimi Praedecessoris Nostri Gregorii XVI, cujus certe memoriam, atque illustria et gloriosa facta aureis notis inscripta in Ecclesiae fastis semper admirabitur posteritas, praeter omnem opinionem cogitationemque Nostram, arcano divinao Providentiae consilio, ad Summum Pontificatum, non sine maxima animi Nostri perturbatione ac trepidatione evecti suimus. Etenim si semper grave admodum et periculosum Apostolici ministerii onus merito est habitum at tuo habondum, hisce quidem dissicillimis christianae rei pii blicae temporibus vel maximo formidandum. Itaque infirmitatis Ν - strae probo conseii, et gravissima supremi Apostolatus of sicia, in tanta praesertim rerum vicissitudine, consideranios tristitiae et lacrimis Nos plane tradidissemus, nisi omnum spem poneremus in Deo salutari Nostro, qui numquam do- relinquit sperantes in Εο, quique, ut potentiae suae Virtutem ostendat, ad suam regendam Ecclesiam infirmiora identidem adhibet, quo magis magisque omnes cognoscant Deum ipsum esse, qui Ecclesiam admirabili sua providentia gubernat atque tuetur. Illa etiam consolatio Nos vehementer sustentat, quod in animarum salute procuranda Vos socios ci

2쪽

adiutores habeamus, Venerabiles Fratres, qui in sollicitudinis Nostrae partem vocali, Omni cura et studio ministerium Vestrum implere, ac bonum certamen certare contenditis.

Hinc ubi primum in sublimi hac Principis Apostolorum Cathedra, licet immerentus, collocati in persona Ileati Petri

gravissimum munus ab ipso aeterno Pasiorum Principe divinitus tribulum accepimus pascendi ac regendi non solum agnos, universum scilicet Christianum populum, verum etiam oves, hoc est Antistites, nihil certe Nobis potius, nihil optabilius fuit, quam ut intimo caritalis assectu Vos omnes alloqueremur. Quamobrem vix dum ex more institutoque Dccessorum Nostrorum in Nostra Lateranensi Basilica Summi Pontificatus possessionem suscepimus, nulla interposita mora has ad Vos Litteras damus, ut eximiam vestram excitemus pietatem, quo majore usque alacritate, vigilantia, contentione custodientes vigilias noctis super gregem curae Vestrae commissum, atque episcopali robore et constantia adversus teterrimum humani generis hostem dimicantes, voluit boni milites Christi Iesu, strenue opponatis murum pro Domo Israel. Neminem vestrum latet, Venerabiles Fratres, hac nostra deploranda ac lato acerrimum ac formidolosissimum contra catholicam rem universam bellum ab iis hominibus conflari, qui nefaria inter se societate conjuncti, sanam non

sustinentes doctrinam, atque a veritate auditum avertentes, omnigena opinionum portenta e tenebris eruere, eaque totis viribus exaggerare, atquc in vulgus prodere et disseminare contendunt. Horrescimus quidem animo et acerbissimo dolore conlicimur, cum omnia errorum monstra, Et VR-rias inultiplicesque nocendi aries, insidias, machinationes mento recogitamus, quibus hi veri latis et lucis osores, et listrilissimi fraudis artifices omne pietatis, justitiae, hones la-

iis studium in omnium animis restinguere, more S corrum pore, jura quaeque divina et hii mana lierliarbaro, catholicam religio nona, civilem lite societatem convoli re, labosa- Duiligod by Corale

3쪽

elare, immo, si fieri umquam posset, funditus evertere commoliuntur. Noscitis enim, Venerabiles Fratres, hos in sensissimos christiani nominis hostes, caeco quodam insanientis impietatis impetu misere raptos, eo opinandi temeritate progredi, ut inaudita prorsus audacia apertentes os suum in blasphemias ad Deum palam publico quo edocero non erubescant,

commentilia esse, et hominum inventa sacrosancta nostrao

religionis mysteria, catholicae Ecclesiae doctrinam humana o societatis bono et commodis adversari, ae vel ipsum Christum et Deum eiurare non extimescant. Et quo facilius populis illudant, atque incautos praesertim et imperitos decipiant,

et in errores secum abripiant, sibi unis prosperitatis vias notas osse comminiscuntur, sibique philosophorum nomen arrogaro non dubitant, perinde quasi philosophia, quac tota

in naturae veritate investiganda versatur, ea respuere debeat, quae supremus et elementissimus ipse totius naturnon uelor Deus singulari beneficio et misericordia hominibus manifestare est digna lus, ut veram ipsi felicitatem et salutem assequantur. Hinc praepostero sane et sallacissimo argumentandi genere numquam desinunt humanae rationis vim, et excellentiam appellare, extollere contra sanctissimam Christi fidem, atque audacissimo blaterant. eam humanae refragari rationi. Quo certe nihil dementius, nihil magis impium, nihil contra ipsam rationem magis repugnans fingi, vel excogi-iari potest. Etsi enim fides sit supra rationem, nulla tamen vera dissensio, nullum ilio dissidium inter ipsas inveniri umquam potest, cum ambae ab uno eodem quo immutabilis aeternaeque veritalis sense Deo optimo Maximo oriantur, atque ita sibi mutuam opem serant, ut recta ratio fidei veritatem demonstret, tueatur, defendat; fides vero rationem ab omnibus erroribus liberet, eam quo divinarum rerum cognitione mirifico illustret, confirmet atque persciat. Neque minori certe sallacia, Venerabiles Fratres, isti divinae revelationis inimici humanum progressum summis lau-

4쪽

ctibus ossi re illos. in catholica in religionem temerario plane, ac sacrilego ausu illum inducere vellent, perinde ac si ipsa religio non Dei, sed hominum opus esset, aut philosophicum aliquod inventum, quod humanis modis perfici queat. In istos iam misere delirantes percommode quidem cadit, quod Tertullianus sui temporis philosophis merito exprobra-liat: qui Stoicum, et Platonicum, et Dialecticum Christianismum protulerunt iij. Et sane cum sanctissima nostra religio non ab humana ratione fuerit inventa, sed a Deo hominibus clementissimo patefacta, tum quisque vel sacile intelligit, religionem ipsam ex ejusdem Dei loquentis auctoritate omnem suam vim aequirere, neque ab humana ratione deduci aut persici umquam posse. Humana quidem ratio, ne in tanti momenti negotio decipiatur et erret, divinae revelationis sa cium diligenter inquirat oportet, ut certo sibi constet Deum esse loquutum, ac Eidem, quemadmodum sapientissime docet Apostolus, rationabile obsequium exhibeat i 2 . Quis vero ignorat, vel ignorare potest omnem Dao loquenti fidem esso habendam, nillilque rationi ipsi magis consentaneum esse, quam iis acquiescere firmiterque adhaerere, quae a Deo, qui nec ulli nec saltero potest, revelata esse constiterit PSed quam multa, quam mira, quam splendida praesto sunt argumenta, quibus humana ratio luculentissime evinci omnino debet, divinam esse Christi religionem, et omne dormatum nostrorum principium radicem d super eae eaelorum D

mino accepisse s 3j, ac propterea nihil fide nostra certius, nihil securius, nihil sanctius ex lare, et quod firmioribus innitatur principiis. Haec scilicet sidus vitae magistra, salutis

index, viliorum omnium expultrix, ac virtutum secunda parens et altrix, divini sui auctoris et coiis liminatoris Christia usu nativitato, vila, morte, resurrectione, sapientia, prodigiis, vaticinationibus conlirmata, Supernae doctrinae luce

5쪽

undique refulgens, ac caelestium divitiarum ditata thesauris, tot Prophetarum praedictionibus, tot miraculorum splendore , tot Mart 3rum constantia, tot Sanctorum gloria vel maximo clara et insignis, salutares proferens Christi leges, ac majores in dies ex crudelissimis ipsis persecutionibus

vires aequirens universum orbem terra marique, a solis ortuusque ad occasum, uno Crucis vexillo pervasit, atque idolorum profligata sallacia, errorum depulsa caligine, triumphatisque cujusque generis hostibus, omnes populos, gentes, nationes utcumque immanitate barbaras, ac indole, moribus, legibus, institutis diversas divinau cognitionis lumine illustravit, atque suavissimo ipsius Christi iugo subiecit ,

annuntians omnibus pacem, annuntians bona. Quae certuomnia tanto divinae sapientiae ac potentiae fulgore undique collucent, ut cujusque mens et cogitatio vel facile intelligat christianam fidem Dei opus esse. Itaque humana ratio ex splendidissimis hisce, aeque ac firmissimis argumen iis clare aperteque cognoscens Deum ejusdem silet auctorem exi Stere, ulterius progredi nequit, sed qua vis dissicultato ac dubitatione penitus abiecta atque remota, omne eidem si dei obsequium praebeat oportet, cum pro certo habeat a Deo traditum osse quidquid sidus ipsa hominibus credendum, et agendum proponit. Atque hinc plane apparet in quanto errore illi etiam

versentur, qui ratione abutentes, ac Dei eloquia tamquam humanum opus existimantes, proprio arbitrio illa explicaro, interpretari temere audent, cum Deus ipse vivam constituerit auctoritatem, quae verum legitimumque caelestis suae revelationis sensum doceret, constabiliret, omnesque controversias

in rebus fidei, et morum infallibili judicio dirimeret, ne fideles

circumserantur omni venio doctrinae in nequitia hominum ad circumventionem erroris. 0uae quidem viva et infallibilis auctoritas in ea lanium viget Ecclesia, quae a Christo Domino supra Petrum totius Ecclesiac Caput, Principem et Pastorem cujus fidem numqua iii desecturam Promisit, aedificata Suos

6쪽

VIII

legitimos semper habet Pontifices sine intermissi otio ab ipso Petro ducentes originem in ejus Cathedra collocatos, et ejusdem etiam doctrinae, dignitatis, honoris ac potestalis haeredes

et vindicos. Et quoniam ubi Petrus ibi Ecclesia iij, ac Petrus per Romanum Pontificem loquitur i2 , et semper in suis successoribus vivit, et judicium exercet lai, ac praestat quaerentibus fidei veritatem f4 , iccirco divina eloquia eo

plano sensu sunt accipienda, quem tenuit ac tenet haec Romana Beatissimi Petri Cathedra, quae omnium Ecclesiarum mater et magistra 5ὶ, sidem a Christo Domino traditam, integram inviolatamque semper servavit, eamque fideles edocuit, omnibus ostendens salutis semitam, et incorruptae veri tulis doctrinam. Haec siquidem principalis Ecclesia, unde unitas Sacerdotalis exorta i6j, haec pietatis metropolis, in qua est integra ebristianae religionis ac perseela soliditas iij, in qua semper Apostolicae cathedrae viguit Principatus l8j, ad quam propter potiorem principalitatem necesso est omnem convenire Ecclesiam, hoc est qui suut undique

sedoles ibi, cum qua quieumque non colligit, sp rgit is0 . Nos igitur, qui inserulabili Dei judicio in hac veritatis Cathedra

colloc ti sumus, egregiam Vestram pietatem vehementer in Domino excitamus, Venerabiles Fratres, ut omni sollicitudino et studio fideles curae Vestrae concreditos assidue monere, exhortari conni lamini, ut hisce principiis firmiter adhaerentes, numquam se ab iis decipi, et in errorem induci patiantur, qui abominabiles lacti in studiis suis humani progres-

7쪽

sus obtentu silem destruere, eamque rationi impie subjicere ac Dei eloquia invertere contendunt, sumniamque Deo ipsi iniuriam inferre non reformidant, qui caelesti sua religione hominum bono alque saluti clementissime consulere est dignatus. Jam vero probo noscitis, Venerabiles Fratres, alia errorum monstra et fraudes, quibus liuius saeculi filii catholicam religionem, ot divina in Ecclesiae auctoritatem, ejus que leges acerrime oppugnare, et luna sacrae, tum civilis potestatis jura conculcare conantur. Huc spoctant nefaria molitiones contra hanc Romanam Beatissimi Petri Cathedram, in qua Christus posuit inexpugnabile Ecclesiast suae fundamentum. Huc clandestinae illae sectae e tenebris ad rei tum sacrae, tiam publicae exitium et vastitatem emersae, atque a Romanis Pontificibus Decessoribus Nostris iterato anathemate damnatae suis Apostia licis Litteris is , quas Nos Apostolica v Nostrao potestatis plenitudine confirmamus, et diligentissime servari mandamus. Hoc volunt vaserrimae Biblicae Sorietates, quae veterem haereticorum artem renovantes, divinarum Scripturarum libros contra sanctissimas Ε clesiae regulas vulgaribus quibusque linguis translatos, ac perversis saepe explicationibus interpretalos, maximo exemplarium numero, ingentique expensa omnibus ruitis ille generis hominibus etiam rudioribus gratuito impertiri, obtrudere non cessant, ut divina traditione, Patrum doctrina, et catholicae Ecclosiae auctoritate reiecta, omnes cloquia Domini privato suo judicio interpretentur, eorumque SenSum pervertant, atque ita in maximos elabantur errores. Quas

societates suorum DeceSSorum exempla aemulans rei Ol. m III.

Gregorius XVI, in cujus locum meritis licet imparibus su D secii sumus, suis Apostolicis Litteris reprobavit i2j, et Nos

i Clemens X I. Const. In eminenti, Boned. XIV. Consili. I r ut das, Pius Vil. Εeelesium a Iesu Christo, Loo XII. Const. Ouo gravior . 2 Gregor. XVI. In Litteris Ericvelicis ad omnes Filiscopos, qua Tuin initium Inter praeeipuas machinationes. 3 o

8쪽

pariter damnatas esse volumus. Huc spectat horrendum ac vel ipsi naturali rationis lumini maxime repugnans docujuslibet religionis indisserentia s3siciua, quo isti veteratores, omni virtutis et vitii, veritatis ot crroris, honestatis ei turpitudinis sublato discrimine, homines in cujusvis religionis cultu aeternam salutem assequi posse commini Scuntur, Perinde ac si ulla umquam esse posset participatio justitiae cum iniquitate, aut societas luci ad tenebras, ct conventio Christi ad Belial. Huc spectat foedissima contra sacrum clericorum caelibatum conspiratio, quae a nonuul Iis etiam, proh dolor lecelesiasticis viris involur, qui propriae dignitatis misero obliti, se voluptatum blanditiis et illecebris vinci et deliniri patiuntur; huc perversa in philosophicis praesertim disciplinis docendi ratio, quac improvidam juventutem muserandum in modum decipit, corrumpit, eique fel draconis in calico Bab3lonis propinat; huc infanda, ac vel ipsi

naturali juri maxime adversa do Communismo, uti Vocant, doctrina, qua semel admissa, omnium jura, res, proprietates, ac vel ipsa humana societas funditus everterentur; huc tenebricosissimae corum insidiae, qui in vestitu ovium, cum intus sint lupi rapaces, mentita ac fraudulenta purioris pietatis, et severioris virtutis, ac disciplinae specio humilitor irrepunt, blande capiunt, molliter ligant, latenter occidunt, hominesque ab omni religionis cultu absterreni, et dominicas oves mactant atquc discerpunt. Iluc denique, ut cetera, quae Vobis opprimo nota ac perspecta sun L, omittamus, te terrima tot undiquo volantium, et peccare docentium

voluminum ac libellorum contagio, qui apte compositi, ac sallaciae et artificii pleni, immanibusque sumptibus per omnia loca in christianae plebis interitum dissipati, pestiferas doctrinas ubi quo disseminant, incautorum potissimum montes animosque depravant, et maxima religioni inserunt detri- munia. I x linc undique serpentium errorum colluvie, atque effrenala cogitandi, loquendi, scribendi quo licentia mores in delerius prolapsi, Sanctissima Christi spreta religio,

9쪽

divini eullus improbata maiestas, hujus Apostolicae Sed is

divexata potestas, Ecclesiae oppugnata atque in turpem servitutem redacta auctoritas, Episcoporum jura conculeata, matrimonii sanctitas violata, cujusque potestatis regimen labefactatum, ac tot alia tum christianae, tum civilis rei publicae damna, quae communibus Iacrimis una Vobiseum sere cogimur, Venerabiles Fratres. In tanta igitur religionis, rerum ac temporum vicissitudino de Universi Dominici gregis saluto Nobis divinitus commissa vehementer solliciti pro Apostolici Nostri ministerii osticio nihil eorto inausum, nihilque intentatum

relinquemus, quo cunctae christianae familiac bono totis viribus consulamus. Verum praeclaram quoquo vestram piet tem, virtutem, prudentiam summopere in Domino excitamus,

Venerabiles Fratres, ut caelesti ope freti una Nobiscum Dei ejusque Sanctae Ecelesiae causam pro loco, quem tenetis pro dignitate, qua insigniti estis, impavido defendatis. Vobis acriter pugnandum csse intelligitis, cum minimo ignoretis quibus quantisque intemerata Christi Jesu Sponsa vulneribus assiciatur, quanto tuo acerrimorum hostium impetu di- exetur. Atque in primis optimo noscitis, vestri muneris esse catholicam fidem episcopali robore tueri, defendere, ac summa cura vigilare, ut grex Vobis commissus in ca stabilis ot immotus persistat, quam nisi quisque integram, inviolatamque servaverit, aisque dubio in aeternum peribit Ill. In hane igitur fidem tuendam, atque servandam pro pastorali vestra sollicitudine diligenter incumbite, neque umquam desinito omnes in ea instruere, confirmare uulantes, contra

dicentes arguere, infirmos in fide corroborare, nihil umquam Omnino dissimulantes ac serentes, quod ejusdem fidei pur,tatem usti minimum violaro posse videatur. Neque minori animi lirini late in omnibus si veto unionem cum Catholica Ecclesia, extra quam nulla est salus, et Ohodientiam erga

10쪽

hane Potri Cathedram, cui tamquam firmissimo landa monio tola sanctissimae nostrae religionis moles innititur. Pari vero constantia sanctissimas Ecclesiae leges custodiendas curate, quibus pro laeto Virtus, religio, pietas summopere Vigent et florent. Cum autem magna sit pietas prodere latebras impiorum

et ipsum in eis, eui serviunt, dies olum debellare is , illud obsecrantes monemus, ut Omni ope et opera multiformes inimicorum hominum insidias, sallacias, errores, fraudes, machi nationes siduli populo detegore, eumque a pestiferis libris diligenter avertore, atque assidue exhortari velitis, ui impiorum sectas, et societates fugiens, tamquam a facie colubri, ea omnia studiosissime de vitet, quae sidui, rcligionis, morumque integritati adversantur. Qua de re numquam omnino sit, ut cessetis praedicaro Evangelium, quo christiana plebs magis in dies sanctissimis citristianae legis praeceptionibus erudita crescat in scientia Dei, declinet a malo et faciat bonum, at quo ambulet in viis Domini. Et quoniam nostis Vos pro Christo legatione iungi, qui su milem et humilem corde est professus, quique non venit vocarii justos, sed peccatores, reliquens nobis exemplum, ut SP quamur Vestigia eius; quos in mandatis Domini delinquentes, atque averitatis et jus liliae semita aberrantes inveneritis, haud o militie eos in spiritu lenitatis et mansuetudinis palernis monitis, et consiliis corripere atque arguere, Obsecrare, increpare in omni bonitate, patientia et doctrina, cum εaepe plus erga corrigendos agat benevolentia, quam austerilas, plus eaehortaιm, quam comminatis, plus curitas, quam potestas 12j.

Illud etiam totis viribus praestare contendite, Venerabiles Fratres, ut fideles caritatem soci Pntur, pacem inquirani, et quae carita iis et pacis sunt sedulo exequantur, quo cunctis dissensionibus, inimicitiis, aemulationibus, simultatibus penitus extilictis omnus se mutua caritato diligant, utque iu