C. Plinii Caecilii Secundi Epistolae et Panegyricus

발행: 1693년

분량: 545페이지

출처: archive.org

분류: 미분류

161쪽

t 14 C. F 1. TN oiarum . ibi eonsuli quaestor patre praetorio, propI quis eonsularibus : quibus , iudicio ipsis-rum, quanquam adolescentulus adhue, iam

tamen invicem ornamento est. Priando in

du lge precibus meis, obsequere consilior αante omnia, si festinare videor, ignosce: ptimum quia votis suis amor plerunque prae currit: deinde quod in ea eivitate in qua om- nia qua si ab occupantibus aguntur,quae legi timum tepus exspectant, non matura, sed se, ra sunt;in summa, quod verum quas assequi cupias, praesumptio ipsa iucunda est. Reve reatur jam te Bassus ut consulem p tu dilige eum ut quaestorem .' nos denique, utriusque vestrum amantissimi,duplici laetitia perfrua mur. Etenim quum sic te, sie Bassum diligamus ut & illum cujuscunque& tuum quemcumque quaestorem in petendis honoribus omni opera,Omni labore, gratia simus juva-xuri, perquam iucundum nobis erit, si in eundem juvenem studium nostrum , & ami-ellite meae & consulatus tui ratio contulerit: si denique precibus meis tu potissimus adi tor accesserit , cuius Senatus di suffragiis lis bentissime indulgeat, di tetiimonio pluris

mum credat. Vale. i

XVI. C. PLINIUS VALERIO, PAULINO SVO S.

GAude meo, gaude tuo,gaude etiam publico nomine. Adhuc honor studiis durat. Proxime, quum dicturus apud centumviros essem, adeundi mihi locus, visi a tribunali,nisi per ipsos iudices,non fuit: tanta sti-

162쪽

patione eetera tenebantur. Λd hoe , quidam ornatus adolescens, scissis tunicis , ut in se quentia solet, sola velatur toga perstitit , &quidem horis septem. Nam tandiu dixi, magno eum labore, sed maiore cum fructu.Si deamus ergo , nec desidiae nostrae praetendamus alienam. Sunt qui audiant, sunt qui l gant ue nos modo dignum aliquid auribus,di gnum chattis elaboremus. Vale .

XUII. C. PLINIUS GALLO

Tadmones & rogas ut suseipiam abse . a tis Corelliae eausam contra C. Carei lium,consulem designatum.Quod admones, gratias ago: quod rogas, queror. Λdmoneri enim debeo, ut sciam: rogari non debeo ut faeiam quod mihi non facere turpissimum est. An ego tueri Corelli filiam dubitem Est quidem mihi eum istos, contra quem me advocas, non plane familiaritas, sed ta men amicitia. Accedit hue dignitas hominis , atque hic ipse cui dectinatus est honor: cujus nobis hoc major agenda reuerentIa est, quod jam illo iuncti sumus. Naturale est enim cuique, ut ea quae quis adeptus est , ip si quam amplissima eximinari velit. Sed mishi cogitanti adiuturum me Corelli filiae , omnia ista frigida & inania videntur. O versatur oculis vir , quo neminem aetas nostra graviorem , sanctiorem , subtiliorem denique tulit i quem ego quum ex admiratione diligere coepissem , quod evenire contra solet , magis admiratu

163쪽

enim penitus: nihila me ille secretum, non ljoculare, non serium, non triste, non laetum.

Adolescenturus eram, & jam mihi ab illo honor, atque etiam s audebo dicere in reverentia , ut aequali, habebatur. Ille meus in petendis honoribus suffragator & testis s ille in inchoandis deductor & comes; ille in gerendis consiliator& rector; ille deniq; in omni bus offieiis nostris, quanquam & imbecillus& senior, quasi juvenis & validus conspici batur: Quantum ille famae meae domi,quan tum in publico , quantum etiam apud principem adstruxit 2 Nam quum sorte de boni juvenibus apud Nervam imperatorem sermo ineidisset,& plerique me laudibus ferrent e paulisper se intra silentium temιit , quod iisti plurimum auctoritatis addebat deinde gravitate, quam noras, Necesse est, inquit parcius laudem Secundum, quia nihil nisi exeonsilio meo facit . Qua voce tribuit mihi , .

quantum petere vota immodicum erat, nihil me facere non sapientissime , quum omnia ex consilio sapientissimi viri sacerem .. Quinetiam moriens, filiae suae cui ipsis solet praedicare , Multos quidem amicos, inquit, tibi in longiore vita paravi , praecipuos ta meu, Secundum & Cornutum. Quod dum reeordor , cintelligo mihi laborandum , qua parte videar hanc de me fiduciam provis dentissimi viri 7 destituisse. Quare ego vero Corelliae adero prompti stime; nec subire os

sensas reeusabo .' quanquam non solum ve

niam me, verum etiam laudem apud iqum

ipsum, a quo , ut ais, nova lis sortasse ut se-

minae

164쪽

x in IV. i 2 7 minae intenditur, arbitror eonsequuturum,s haee eadem in actione, latius scilicet de uberiusquam epistolarum angustiae sinunt, contigerit mihi vetiae excusationem, vel etiam in commendationem meam dicere. Vale.

XVIII. C. PLINIUS ΛNTONINO. SVO S. QVemadmodum magis approbare tibi

possum , quantopore mirer.epigram maia tua Graeca, quam quod quaedam ςmu lari Latine & exprimere tentavi In deterius tamen accidit hoc, primum imbecillitate in is lenii mei , deinde inopia , vel potius , ut lucretius ait , hac egellaxe patrii sermonis . Quod si haec, quae sunt Latina, dc mea, habere tibi aliquid venustati. videbuntur , quantum putas inesse eis gratiae, quae e a te, et Graine, proserunturqVRle

XIX. C. PLINI Us HISPULLAE

Cum sis pietatis exemplum , fratremque

optimum, di amantissimum tui, pari caritate dilexeris , filiamque ejus ut tuam diligas, nec tantum amj tete ejus ,verum etiam patris amissi affectum repraesentes , non din . bito. , maximo tibi gaudio fore quum cognoveris, dignam patre, dignam te, dignam avo evadere . Summum est acumen, summa frugalitas : amat me , quod castitatis indicium est . Λecedit his studium literarum , quod ex mei caritate concepit . Meos libeb

165쪽

solieitudine, quum videor acturus, quanto,

quum egi , gaudio assicitur Disponit qui

nuntient sibi, quem assensum, quos clamores excitarim , quem eventum ladieii tui rim. Eadem, si quando reeito, in proximo discreta velo , sedet, laudesque nostras avis dissimis auribus excipit . Versus quidem meos cantat formatque cithara non artifiee aliquo doeente, sed amore, qui magister est optimus. His ex causis in spem certissimam adducor, perpetuam nobis majoremque in- dies suturam esse concordiam. Non enim aetatem meam, aut eorpus , quae paulatim oecidunt ae senescunt , sed gloriam diligit. Nee aliud decet tuis manibus edueatam,tuis praeeeptis institutam o quae nihil in contubernio tuo viderit , nisi sanctum honestum.

que o quae denique amare me ex tua praedis Catione consueverit. Nam quum matrem meam parentis loco venerareris meque a

pueritia statim formares, laudare, talem que , qualis nunc uxori meae Videoro, ominari solebas. Certatim ergo tibi gratias agimus et ego , quod illam mihi ἐν illa , quod me sibi dederis, quasi invicem dele geris. Vale.

XX. C. PLINIUS MAXIMOsuo S. Quid senserim de singulis libris tuis, no

tum tibi ut quemque perlegeram feci. occipe nunc quid de universis generaliter

udicem. Est opus pulchrum, validum, acre i subib

166쪽

Lἰsὸν L . rassublIme,varium, elegans,purum,figuratum, spatiosum etiam , ct cum magna tua laude diffusum. In quo tu ingenii simul dolorisque velis latissime vectus es, di horum utrunque invicem adiumento fuit. Nam dolori subiis mitatem & magnificentiam , ingenium singenio vim & amaritudinem dolor addidit. vale.

rum sororum i Utraque a partu, utra que filiam enixa decessit. Λssicior dolore , nec tamen supra modum doleo. Ita mihi luctuosum videtur, quod puellas honestissimas in flore primo kecunditas abstulit. Angor infantium sorte , quae sunt parentibus statim,& dum nastuntur, orbatae. Λngor optimo

rum maritorum, angor etiam meo nomine.

Nam patrem illarum defunctum quoq; per severantissime diligo, ut actione mea, libri seque testatam est: cui nunc unus ex tribus liberis superest, domumque pluribus adminiculis paulo ante fundatam desolatus sulcitae sustinet. Magno tamen fomento dolor meus aequiescet , si hunc saltem sortem di incolumem, paremque illi patri, illi avo fortuna servaverit cujus ego pro salute, pro moribus, hoc sum magis anxius, quod uniseus factus est. Nosti in amore molitiem ansemi mei, nosti metus. Quo minus te mirari oportebit, quod plurimum timeam de quo plurimum spero . Vale .

167쪽

XXII. C. PLINI US SEMPRONIO .

INtersui Principis optimi cognitioni, in

consilium assumptus . Gymnicus agon apud Uiennenses, ex cujusdam testamento, celebrabatur . Hunc Trebonius Rufinus , vir egregius nobisque amicus, in duumviratu suo tolIenduis abolendumque Curavit . Negabatur ex auctoritate publica fecisse . Egit ipse causam non minus seliciter quam diserte . Commendabat actionem , quod tanquam homo Romanus & bonus civis ianegotio suo mature & graviter loquebatur. Quum sententiae rogarentur , dixit Iunius

Mauricus quo viro nihil firmius , nihilive riusu non esse xestituendum Viennensibus agona : adjecit, Vellem etiim Romae tolli posset . Constanter, inquis, di sortite. Quidni Sed hoc Maurieo novum non est. Idem

apud Nervam imperatorem non minus sor titer. Cinnabat Nerva cum paucis. Veientos Xin ius, atque etiam in sinu recumbebat ιγixi omnia , quum hominem nominavi is

Incidit sermo de Catullo Messalino , qui ,

tuminibus orbatus , ingenio saevo mala caecitatis addiderat Non verebatur , non eru bescebat, non miserebatur. Saepius a Domi tiano non secus ae tela , quae di ipsa caeca &Improvida seruntur , in optimum quemque contorquebatur . De ejus nequitia sunguis nariisque sententiis in commune omnes su Porcinnam loquebantur : tum ipse Impera

Qx , Quid putamus passurum fuisse, si vive

168쪽

ret λ Et Mauricus, Nobiscum coenaret. Longius abii , libens tamen. Placuit agona tolli, qui mores Viennensum insecerat, ut noster hic omnium . Nam Viennensium vitia in tra ipsos resident, nostra late vagantur. Utque in corporibus, sic in imperio, gravissimus est morbus qui capite diffunditur. Vale. .

XXIII. C. PLINIUS POMPONIO, BASSO SUO S.

Μ Agn m cepi voluptatem quum ex

communibus amicis cognovi, te, ut

sapientia tua dignum eli , disponere otium& ferre, habitare amo nissime, & nunc terra nunc mari eorpus agitare , multum di mutare, multum audire, multum lectitare, quum que plurimum scias, quotidie tamen aliquid addiscere . Ita senescere mortet virum qui magistratus amplissimos gesterit , exercitus rexerit , totumque se reipub. quandiu decebat , obtulerit. Nam & prima vitae tempora & media patriae , extrema nobis impertire debemus , ut. ipsae leges monent , quae

majorem annis LX otio reddunt . Quando mihi licebit λ Quando per aetatem hontestum erit imitari istud pulcherrimae quietis exem plum Θ Quando secessus mei non desidiae nommen , sed tranquilitatis accipient λ Vale.

169쪽

druplici iudieio dixissem,is subiit recore datio , egisse me iuvenem aeque in quadruplici iudicio . Processit animus, ut solet , longius: coepi reputare quos in hoc iudicio , quos In illo socios laboris habuissem. Solus eram qui in utroque dixissem: tantas conversiones aut fragilitas mortalitatis, aut sortunae mobilitas iacit . .Quidam ex iis , qui tunc egerant, decesserunt, exulant alii shuie aetas & valetudo silentium suasit ; hie sponte beatissimo otio fruitur; alius Exerebium regit ; illum civilibus ossiciis prineipis amicitia exemit . Circa nos ipsos quam multa mutata Rudiis processimus: studiis

periclitati sumus o rursusque ProceHimus. Profuerunt nobis bonorum amicitiae, bonorum obsuerunt, iterumque prosunt. Si comin Putes annos, exiguum tempus: si vices r Tum, aevum putes. Quod potest esse doe mento, nihil desperare, nulli rei fidere, cum videamus tot varietates tam volubili orbe cireumagi. Mihi autem familiare eR , Om

nes cogitationes meas tecum communicare,

iisdemque te vel praeceptis vel exemplis m nere, quibus ipse me moneo: quae rario h

tua epistolae suit. Vale. XXIV.

170쪽

CCripseram tibi verendum esse ne ex laeseo tis suffragiis vitium aliquod existeret rfactumeit proximis comitiis, in quibusdam tabellis multa iocularia , atque etiam faeda dictu: in una vero pro candida corum nomi nibus, suffragatorum nominet inventa sunt. Excanduit senatus , magnoque clamore ei qui scripsisset , iratum principent est com precatus : ille tamen fefellit, & latuit, soretasse etiam inter indignantes fuit . Quid hunc putamus domi sacere, qui in tanta re , tam serio tempore, tam scurriliter tuflat qui denique omnino in senatu dicax & urbanus di bellus est e Tantum licentiae pravis

ingeniis, addicit illa fiducia , Q iis enim seieis Poposcit tabellas, stylum a cepit, d

misit caput, neminem veretur, se contemnit. Inde ista ludibria , scena& pulpito digna . Quo te vertasὸ quae remedia conquiras ubi que vitia,temediis fortiora: ὐλαὶ ταυταυπ0 si ἐς αμαν μελπει - cui multum quo tidie vigiliarum , multum laboris adiicit hete nostra iners, sed tamen effraenata petulan tia. Uale.

XXVI. C. PLINIUS NEPOTI

. Comparalli, recognoscendos emendando' curem: faciam. Quid enim sulcipere li .entius debeo, te praesertim exigente e Nam

quum

SEARCH

MENU NAVIGATION